Como afecta o estrés ao cerebro - Madhumita Murgia

Ver a lección completa en: http://ed.ted.com/lessons/how-stress-affects-your-brain-madhumita-murgia

O estrés non é sempre algo malo, pode producir un estoupido de enerxía e concentración, como cando participas nunha competición deportiva ou tes que falar en público. Mais cando é continuo, comeza a cambiarche o cerebro. Madhumita Murgia amosa como o estrés crónico pode afectar ao tamaño do cerebro, á súa estrutura e ao seu funcionamento ata o nivel dos xenes.

Lección por Madhumita Murgia, animación por Andrew Zimbelman.

Estás durmindo sen descansar,

estás irritable ou de mal humor,

esqueces pequenas cousas

e sénteste desbordado e só?

Non te preocupes. Todos vivimos iso.

É probable que esteas estresado.

O estrés non é sempre algo malo.

Pode producir un estoupido
de enerxía e concentración

como cando participas
nunha competición deportiva

ou tes que falar en público.

Pero cando é continuo,

como o que a maioría sufrimos
día tras día,

comeza a cambiarche o cerebro.

O estrés crónico,

cando traballas moito ou
rifas na casa,

pode afectar ao tamaño do cerebro,

á súa estrutura

e ao seu funcionamento

ata o nivel dos xenes.

O estrés comeza con algo chamado

eixe hipotálamo-hipofisario-adrenal,

unhas interaccións

entre as glándulas endócrinas do cerebro
e as suprarrenais,

que controlan
a reacción do corpo ó estrés.

Cando o cerebro detecta
unha situación tensa,

o eixe HHA actívase decontado

e libera unha hormona chamada cortisol,
que prepara o corpo para actuar.

Pero altos niveis de cortisol
nun período longo

causan estragos no cerebro.

Por exemplo, o estrés crónico aumenta
o nivel de actividade

e o número de conexións neuronais
na amígdala,

o centro cerebral do medo.

Ó aumentar os niveis de cortisol

os sinais eléctricos no hipocampo,

a parte do cerebro asociada á aprendizaxe,
á memoria e ó control do estrés,

deterióranse.

O hipocampo tamén inhibe
a actividade do eixe HHA,

polo que cando se debilita

tamén se debilita a capacidade
de controlar o estrés.

Pero iso non é todo.

O cortisol pode facer que o cerebro
diminúa o seu tamaño.

Un nivel excesivo provoca unha perda
de conexións sinápticas entre as neuronas

e a diminución do córtex prefrontal,

a parte do cerebro que regula condutas
como a concentración,

a toma de decisións,

o xuízo

e a interacción social.

Tamén diminúe a formación de novas
células cerebrais no hipocampo.

Isto implica que o estrés crónico
dificulta a aprendizaxe

e debilita a memoria,

pero tamén abre a porta a
problemas mentais máis graves

como a depresión e, co tempo,
o alzhéimer.

Os efectos do estrés poden filtrarse
ata o ADN do cerebro.

Un experimento amosou

que a cantidade de comida que
unha rata nai lle dá á súa cría

relaciónase con como a cría responderá
ó estrés na súa vida.

As crías de nais que alimentan
son menos sensibles ó estrés

porque o seu cerebro aumenta
os receptores de cortisol,

que se pegan ó cortisol e minoran
a resposta ó estrés.

As crías de nais desleixadas
tiveron o efecto contrario

e foron máis sensibles ao estrés
ó longo da súa vida.

Estes son considerados
cambios epixenéticos,

que alteran como se expresan os xenes

sen modificar o código xenético.

Os cambios poden ser reversibles se
as nais se intercambian.

Pero hai un resultado sorprendente.

Os cambios epixenéticos que causa
unha rata nai

transmitíronse a moitas xeracións
posteriores.

Noutras palabras, os resultados desas
accións foron herdados.

A pesar diso, non todo son malas novas.

Hai moitos xeitos de desfacer os efectos
do cortisol nun cerebro estresado.

Os máis efectivos son o exercicio
e a meditación,

que consiste en respirar profundamente,

e tomar conciencia e concentrarse
no que nos rodea.

Ambas as actividades diminúen o estrés,

incrementan o tamaño do hipocampo

e axudan a mellorar a memoria.

Non te sintas vencido pola presión
do día a día.

Toma o control do estrés antes
de que el te controle a ti.