Mikko Hypponen: Trzy typy ataku w sieci

Ekspert od cyber-przestępczości opowie nam o trzech typach sieciowego ataku na naszą prywatność i dane -- tylko dwa są uznawane za przestępstwa. "Czy możemy ślepo wierzyć jakiemukolwiek rządowi? Bo jeżeli oddamy jakieś z naszych praw, oddamy je na dobre".

W latach 80.

w komunistycznym NRD,

kupując maszynę do pisania,

musiałeś ją zarejstrować w rządzie

wraz z próbką jej tekstu.

wraz z próbką jej tekstu.

wraz z próbką jej tekstu.

Robiło się to,

żeby władze mogły namierzyć dokumenty.

Jeżeli znaleźliby papiery

z nieodpowiednimi przemyśleniami,

tak mogliby trafić

na ich twórcę.

Na Zachodzie

nie mogliśmy zrozumieć jak mogli to robić,

jak bardzo ogranicza to wolność słowa.

Nigdy byśmy tak nie postąpili w naszych krajach.

Nigdy byśmy tak nie postąpili w naszych krajach.

Ale dziś w 2011,

gdy kupisz kolorową drukarkę laserową

od większego producenta

i wydrukujesz stronę,

będą tam niewielkie żółte kropki

będą tam niewielkie żółte kropki

na każdej jednej stronie

tworzące unikalny wzór

prowadzący do ciebie i twojej drukarki.

Tak dzieje się dziś.

Tak dzieje się dziś.

I nikt nie robi wokół tego zamieszania.

Ale to przykład

w jaki sposób

rząd używa technologii

rząd używa technologii

przeciwko nam, obywatelom.

I jedno z trzech głównych źródeł

dzisiejszych problemów z siecią.

Przyglądając się wydarzeniom w wirtualnym świecie,

możemy podzielić ataki na podstawie napastników.

Mamy trzy podstawowe grupy.

Wirtualni przestępcy

jak Dimitri Golubov

z Kijowa na Ukrainie.

Motyw tych przestępstw

jest zrozumiały.

Oni robią na tym kasę.

Używają wirtualnych ataków,

żeby zarobić masę pieniędzy.

Bardzo dużo pieniędzy.

Jest kilka przykładów

milionerów i multimilionerów,

którzy się na tym wzbogacili.

Vladimir Tsastsin z Tartu w Estonii,

Alfred Gonzalez,

Stephen Watt,

Bjorn Sundin,

Matthew Anderson, Tariq Al-Daour,

itp., itd.

Te typy zbiły fortunę,

Te typy zbiły fortunę,

używając nielegalnych trojanów

używając nielegalnych trojanów

by kraść gotówkę z kont internetowych,

by kraść gotówkę z kont internetowych,

albo by za pomocą keyloggerów

zebrać nasze informacje kredytowe

kiedy robimy zakupy z zainfekowanego komputera.

Amerykańska Tajna Służba,

dwa miesiące temu,

zamroziła szwajcarskie konto bankowe

pana Sama Jain,

na którym było 14,9 milionów $ amerykańskich

w momencie zamrożenia.

Pan Jain został wypuszczony,

i nikt nie wie gdzie się podziewa.

I zapewniam was, że już od teraz

jest dużo bardziej prawdopodobne,

że padniemy ofiarą wirtualnego, a nie realnego przestępstwa.

że padniemy ofiarą wirtualnego, a nie realnego przestępstwa.

I to ewidentnie

posuwa się ku gorszemu.

W przyszłości większość wykroczeń

będzie zdarzać się on-line.

Druga grupa napastników

którą się zajmiemy,

nie interesuje się pieniędzmi.

Kierowani innym bodźcem,

protestami, opinią publiczną,

protestami, opinią publiczną,

i humorem.

Grupa Anonymous

ożywiała atmosferę przez ostatnie 12 miesięcy,

stając się głównym graczem

na polu ataków wirtualnych.

Trzy grupy:

przestępcy finansowi,

portestujący haktywiści jak Anonymous

protestujący haktywiści jak Anonymous,

ostatnia grupa to rządy państwowe.

ostatnia grupa to rządy państwowe.

Przypatrzmy się

co stało się z DigiNotar.

To pierwszorzędny przykład

ataku państwa

na swych własnych rezydentów.

DigiNotar jest organem wydającym certyfikaty

z Holandii,

a właściwie nim było.

Jesienią ogłosili bankructwo,

Jesienią ogłosili bankructwo,

bo ktoś się do nich włamał.

Ktoś się dostał

i zupełnie ich obrabował.

Tydzień temu

na spotkaniu z holenderskimi przedstawicielami,

zapytałem jednego z szefów zespołu

czy uważa, że zginęli ludzie

czy uważa, że zginęli ludzie

przez włamanie do DigiNotar.

Odpowiedział, że tak.

Jak giną ludzie

w takim włamaniu?

DigiNotar to organ

wystawiający certyfikaty.

Co z nimi robimy?

Są nam one potrzebne,

do stron internetowych https,

z zaszyfrowanym SSL,

do takich usług jak Gmail.

Wszyscy lub większa część z nas,

używa Gmaila lub innej poczty,

ale usługi te są szczególnie popularne

w państwach totalitarnych,

jak Iran,

gdzie dysydenci

korzystają z usług zagranicznych,

bardziej wiarygodnych niż miejscowe

i zaszyfrowanych przeciw połączeniom SSL,

żeby lokalne władze nie mogły

węszyć w ich rozmowach.

Z wyjątkiem gdy władze włamią się do obcego organu

i wyemitują fałszywy certyfikat.

Właśnie tak zdarzyło się z DigiNotar.

Właśnie tak zdarzyło się z DigiNotar.

A co z Arabską Wiosną

i z wydarzeniami, np. w Egipcie?

W Egipcie

protestanci napadli na kwatery główne

egipskiej służby tajnej.

W kwietniu 2011,

kiedy plądrowali budynki znaleźli mnóstwo papierów.

Między nimi

był segregator z tytułem: "FINFISHER".

Tam były zapiski

od niemieckiej firmy,

która sprzedała egipskiemu rządowi

komplet narzędzi

do przechwytywania informacji

na bardzo dużą skalę.

Wszystkie rozmowy, wszystkich obywateli kraju.

Sprzedali ten przyrząd

za 280,000 € egipskiegmu rządowi.

Siedziba firmy jest tutaj.

Zachodnie państwa

udostępniają totalitarnym narzędzia

do walki z ich obywatelami.

Te rządy robią tak samo ze swoimi obywatelami.

Na przykład, w Niemczech,

kilka tygodni temu,

znaleziono tak zwanego Scuinst Trojana

używanego przez

niemieckich urzędników politycznych

do badań nad niemieckim społeczeństwem.

Jeżeli jesteś podejrzany za nadużycie kryminalne

to oczywiste, że twój telefon będzie na podsłuchu.

Ale dziś, idzie to dalej.

Będą śledzić twoje połącznia internetowe.

Użyją narzędzi jak Sciunst Trojan

do infekcji twojego komputera,

co pozwoli im

na podglądanie wszystkich kontaktów,

słuchanie wirtualnych rozmów,

i zebranie twoich haseł.

Kiedy pomyślimy

o tym głębiej,

normalną odpowiedzią ludzi będzie

"Tak, to brzmi źle,

ale to mnie nie dotyczy, bo jestem prawym obywatelem.

Dlaczego powinienem się martwić?

Przecież nie mam nic do ukrycia".

I jest to argument

zupełnie bez sensu.

Prywatność jest dorozumiana.

Nie podlega dyskusji.

To nie kwestia

między prywatnością a bezpieczeństwem.

między prywatnością a bezpieczeństwem.

To kwestia między wolnością i kontrolą.

To kwestia między wolnością i kontrolą.

I ufając politykom

tu i teraz w 2011, uświadomijmy sobie,

że każde prawo które nam odbiorą, odbiorą je na dobre.

Czy możemy ślepo wierzyć

rządom przyszłości

i politykom jakich będziemy mieli

za 50 lat?

Oto pytania

które powinny nas martwić przez następne pół wieku.