การใช้ชีวิตข้ามขีดจำกัด
-
0:01 - 0:03หากชีวิตคุณเปรียบดั่งหนังสือเล่มหนึ่ง
-
0:03 - 0:07และคุณเป็นผู้แต่งมัน
-
0:07 - 0:10คุณอยากจะให้เรื่องราวของคุณ
ออกมาเป็นอย่างไร? -
0:11 - 0:15นั่นเป็นคำถามที่เปลี่ยนชีวิตฉันไปตลอดกาล
-
0:15 - 0:18ฉันเติบโตที่ลาส เวกัส เมืองแห่งทะเลทราย
-
0:18 - 0:21ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือ อิสระภาพ
-
0:21 - 0:25ฉันมักฝันถึงการได้ออกท่องโลกกว้าง
-
0:25 - 0:28ได้อาศัยอยู่ในที่ ๆ มีหิมะตก
-
0:28 - 0:31ฉันมักจินตนาการถึงเรื่องราวเหล่านั้น
-
0:31 - 0:34ที่สามารถเอาไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง
-
0:34 - 0:36เมื่ออายุได้ 19 ปี
-
0:36 - 0:39วันที่ฉันจบมัธยมปลาย
-
0:39 - 0:42ฉันได้ย้ายออกไปอยู่ที่ ๆ มีหิมะตก
-
0:42 - 0:44และได้ทำงานเป็น นักนวดบำบัด
-
0:44 - 0:47ด้วยอาชีพนี้ ฉันต้องการแค่ มือสองข้าง
-
0:47 - 0:50กับเตียงสำหรับนวด
-
0:50 - 0:53เท่านี้ฉันก็สามารถไปอยู่ที่ไหนก็ได้
-
0:53 - 0:56เป็นครั้งแรกในชีวิต
-
0:56 - 1:00ที่ฉันรู้สึกเป็นอิสระ พึ่งพาตัวเองได้
-
1:00 - 1:05และควบคุมชีวิตฉันได้ดั่งใจ
-
1:05 - 1:10จนกระทั่ง ชีวิตฉันถึงจุดหักเห
-
1:10 - 1:12วันหนึ่ง เมื่อฉันลาป่วยกลับบ้าน
-
1:12 - 1:15นึกว่าเป็นแค่ไข้หวัด
-
1:15 - 1:18ไม่ถึง 24 ชม.หลังจากนั้น
-
1:18 - 1:20ฉันต้องนอนโรงพยาบาล
-
1:20 - 1:22ใส่เครื่องช่วยหายใจ
-
1:22 - 1:25มีโอกาสรอดชีวิตไม่ถึง 2 เปอร์เซนต์
-
1:25 - 1:28ไม่กี่วันจากนั้น
-
1:28 - 1:30ขณะที่ฉันยังนอนโคม่า
-
1:30 - 1:32แพทย์ได้วินิจฉัยว่า
-
1:32 - 1:35ฉันป่วยเป็นโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ
จากแบคทีเรีย -
1:35 - 1:40โรคติดเชื้อทางกระแสเลือดที่มีวัคซีนป้องกัน
-
1:40 - 1:42กว่า 2 เดือนที่นอนโรงพยาบาล
-
1:42 - 1:46ฉันสูญเสีย ม้าม ไตสองข้าง
-
1:46 - 1:48การได้ยินของหูซ้าย
-
1:48 - 1:53และขาทั้งสองข้าง ใต้เข่าลงไป
-
1:53 - 1:56ตอนที่พ่อแม่เข็นฉันออกจากรพ.
-
1:56 - 1:59ฉันรู้สึกเหมือนแก้วที่แตกกระจาย
-
1:59 - 2:02แล้วถูกปะติดปะต่อขึ้นมาใหม่
-
2:02 - 2:04ฉันคิดว่าตอนที่เลวร้ายที่สุดได้ผ่านไปแล้ว
-
2:05 - 2:07กระทั่งหลายสัปดาห์ต่อมา
ตอนที่ได้เห็นขาเทียมของฉัน -
2:07 - 2:09เป็นครั้งแรก
-
2:09 - 2:14ส่วนน่องมันทำด้วยเหล็กท่อนโต
-
2:14 - 2:18มีท่อเชื่อมต่อกันเป็นข้อเท้า
-
2:18 - 2:20ส่วนเท้าทำจากยางสีเหลือง
-
2:20 - 2:24มีเส้นนูนยาวจากนิ้วเท้าถึงข้อเท้า
-
2:24 - 2:26ให้ดูคล้ายเส้นเลือด
-
2:26 - 2:29ฉันไม่รู้ว่า ขาเทียมควรจะมีหน้าตาแบบไหน
-
2:29 - 2:32แต่นี่ไม่ใช่ขาเทียมที่ฉันอยากได้
-
2:32 - 2:35แม่ฉันอยู่ข้าง ๆ ในตอนนั้น
-
2:35 - 2:41เราทั้งคู่น้ำตาอาบแก้ม
-
2:41 - 2:44ฉันใส่ขาเทียมเทอะทะคู่นั้น
-
2:44 - 2:47แล้วก็ยึนขึ้น
-
2:47 - 2:51มันช่างเจ็บปวดและอึดอัดเหลือเกิน
-
2:51 - 2:54นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดในขณะนั้น
-
2:54 - 2:57ฉันจะออกท่องโลก
-
2:57 - 2:58ด้วยขาคู่นี้ได้อย่างไร
-
2:58 - 3:00ฉันจะสามารถมีชีวิตที่เต็มไปด้วย
-
3:00 - 3:03เรื่องราวการผจญภัย
-
3:03 - 3:05เหมือนที่อยากทำมาตลอดได้อย่างไร
-
3:05 - 3:10และ ฉันจะเล่นสโนว์บอร์ดอีกครั้งได้อย่างไร
-
3:10 - 3:13วันนั้น ฉันกลับบ้าน คลานขึ้นเตียงนอน
-
3:13 - 3:15และนี่ คือ การใช้ชีวิตของฉันหลังจากนั้น
-
3:15 - 3:17ไปตลอดหลายเดือน
-
3:17 - 3:22ฉันหลับเป็นตาย หนีจากโลกความเป็นจริง
-
3:22 - 3:26มีขาเทียมวางพิงอยู่ข้าง ๆ
-
3:26 - 3:34ฉันแตกสลายทั้งกายและใจ
-
3:34 - 3:38แต่ฉันรู้ เพื่อที่จะก้าวต่อไป
-
3:38 - 3:43ฉันต้องปล่อยวางเอมี่คนเก่า
-
3:43 - 3:49เรียนรู้ที่จะยอมรับเอมี่คนใหม่
-
3:49 - 3:52และนั่น ชีวิตจึงเริ่มเห็นแสงสว่างอีกครั้ง
-
3:52 - 3:56ฉันไม่จำเป็นต้องสูง 5 ฟุต 5 นิ้วอีกต่อไป
-
3:56 - 3:59ฉันสามารถสูงเท่าไหร่ก็ได้ตามที่ต้องการ
-
3:59 - 4:05(หัวเราะ)(ปรบมือ)
-
4:05 - 4:08หรือจะเตี้ยแค่ไหนก็ได้
ขึ้นอยู่กับว่าคู่เดทของฉันเป็นใคร -
4:10 - 4:11(หัวเราะ)
-
4:11 - 4:13และถ้าฉันกลับไปเล่นสโนว์บอร์ดอีกครั้ง
-
4:13 - 4:15ฉันก็ไม่ต้องรู้สึกหนาวที่เท้าอีกต่อไป
-
4:15 - 4:17(หัวเราะ)
-
4:17 - 4:19แต่ที่เจ๋งที่สุด ก็คือ
-
4:19 - 4:23ฉันสามารถทำให้เท้าฉัน
สามารถใส่กับรองเท้าคู่ไหนก็ได้ -
4:23 - 4:25ที่กำลังลดราคาอยู่ในร้าน
(เสียงหัวเราะ) -
4:25 - 4:28และฉันทำมันจริง ๆ
-
4:28 - 4:30ดูไปมันมีก็ข้อดีหลายอย่าง
-
4:30 - 4:33ในช่วงเวลานี้เองที่ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง
-
4:33 - 4:36ด้วยคำถามเปลี่ยนชีวิตนั้น
-
4:36 - 4:39หากชีวิตฉันเปรียบดังหนังสือเล่มหนึ่ง
-
4:39 - 4:41และฉันเป็นผู้แต่งมัน
-
4:41 - 4:44ฉันจะอยากให้เรื่องราวออกมาเป็นอย่างไร ?
-
4:44 - 4:47จากวันนั้นฉันจึงเริ่มมีฝันอีกครั้ง
-
4:47 - 4:49ฝันเหมือนตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก
-
4:49 - 4:52ฉันจินตนาการเห็นภาพฉัน
-
4:52 - 4:54กำลังเดินด้วยท่วงท่าสง่างาม
-
4:54 - 4:57กำลังช่วยเหลือผู้คนที่พบเจอ
ระหว่างการเดินทาง -
4:57 - 4:59และกำลังเล่นสโนว์บอร์ดอีกครั้ง
-
4:59 - 5:02ไม่ใช่แค่เห็นภาพฉันที่กำลัง
-
5:02 - 5:04ไถลลงมาจากยอดเขาเท่านั้น
-
5:04 - 5:06แต่ฉันสามารถรู้สึกถึงมันจริง ๆ
-
5:06 - 5:10ถึงสายลมที่กำลังปะทะใบหน้า
-
5:10 - 5:13เสียงหัวใจที่กำลังเต้นระรัว
-
5:13 - 5:19ราวกับว่ามันกำลังเกิดขึ้น ณ ขณะนั้น
-
5:19 - 5:24และนั่นก็เป็นการเริ่มต้นชีวิตบทใหม่ของฉัน
-
5:24 - 5:284 เดือนต่อมา
ฉันกลับมาเล่นสโนว์บอร์ดอีกครั้ง -
5:28 - 5:31แม้ว่าผลลัพธ์มันจะไม่ดีเท่าที่หวังไว้
-
5:31 - 5:33เข่าและข้อเท้าฉันไม่สามารถงอได้
-
5:33 - 5:38ครั้งหนึ่ง ฉันทำให้นักสกีคนอื่น
บนสกีลิฟต์ได้รับบาดเจ็บ -
5:38 - 5:41ตอนที่ฉันหกล้ม และขาฉัน
-
5:41 - 5:44กระเด็นหลุดไปพร้อมกับกระดานสโนว์บอร์ด
-
5:44 - 5:48(เสียงหัวเราะ)
-
5:48 - 5:52พุ่งลงจากบนเขา
-
5:52 - 5:55โดยที่ตัวฉันยังคงอยู่ที่ยอดเขา
-
5:55 - 5:57ฉันช็อคกับเหตุการณ์มาก
-
5:57 - 6:00ช็อกมากพอ ๆ กับนักสกีคนอื่น
และฉันรู้สึกเสียกำลังใจ -
6:00 - 6:04แต่ฉันรู้ ถ้าฉันมีขาเทียมที่เหมาะกับฉัน
-
6:04 - 6:06ฉันจะสามารถเล่นมันได้อีกครั้ง
-
6:06 - 6:08เหตุการณ์นี้ทำให้ฉัน
ได้เรียนรู้ว่าข้อจำกัด -
6:08 - 6:12และอุปสรรคของฉัน
สามารถทำ 2 สิ่งแก่เรา -
6:12 - 6:16หนึ่ง คือ มันทำให้เรายอมยกธงขาว
-
6:16 - 6:20สอง คือ มันบังคับให้เรา
ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ -
6:20 - 6:22ฉันล้มเหลวกับการค้นคว้าตลอด 1 ปี
-
6:22 - 6:24เพื่อหาขาเทียมที่ใช้ได้
-
6:24 - 6:26ไม่เจอข้อมูลอะไรที่จะเอามาใช้ได้
-
6:26 - 6:29ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจทำมันขึ้นมาเอง
-
6:29 - 6:33ฉันและช่างทำขาเทียม
ลองใช้วัสดุต่าง ๆ -
6:33 - 6:36จนเราสามารถทำขาเทียม
ที่ใช้เล่นสโนว์บอร์ดได้ -
6:36 - 6:38อย่างที่พวกคุณเห็น
-
6:38 - 6:45น็อตขึ้นสนิม ยาง
ไม้ และ เทปกาวสีชมพู -
6:45 - 6:48นอกจากนี้ ยังสามารถ
เปลี่ยนสีเล็บได้ด้วย -
6:48 - 6:50ด้วยขาคู่ใหม่นี้
-
6:50 - 6:55และของขวัญวันเกิดครบรอบ 21 ปี
ที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน -
6:55 - 6:57ไตหนึ่งข้างจากคุณพ่อ
-
6:57 - 6:59ที่ทำให้ฉันได้เดินตามความฝันอีกครั้ง
-
6:59 - 7:01ฉันเริ่มฝึกสโนว์บอร์ด
-
7:01 - 7:04เริ่มกลับไปทำงาน
เริ่มกลับไปเรียนหนังสือ -
7:04 - 7:08และในปีค.ศ. 2005 ฉันได้ร่วมก่อตั้ง
องค์กรไม่แสวงกำไร -
7:08 - 7:10สำหรับเด็กและคนหนุ่มสาว
ที่พิการทางร่างกาย -
7:10 - 7:14เพื่อให้พวกเขาสามารถเล่นกีฬาได้
-
7:14 - 7:17และทำให้ฉันได้มีโอกาส
ไปประเทศแอฟริกาใต้ -
7:17 - 7:20ที่ฉันได้ช่วยจัดหารองเท้า
ให้เด็กเป็นพัน ๆ ข้าง -
7:20 - 7:23เพื่อที่พวกเขาจะไปโรงเรียนได้
-
7:23 - 7:25และในเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา
-
7:25 - 7:30ฉันเพิ่งได้เหรียญทองชิงแชมป์โลกสมัยที่สอง
-
7:30 - 7:38(ปรบมือ)
-
7:38 - 7:40ซึ่งทำให้ฉันได้ตำแหน่ง
-
7:40 - 7:43นักสโนว์บอร์ดหญิงมือหนึ่งของโลก
-
7:43 - 7:45ประเภทผู้พิการ
-
7:45 - 7:4811 ปีก่อน ตอนที่ฉันเสียขาไป
-
7:48 - 7:51ฉันไม่รู้ว่าจะคาดหวังกับอะไรได้
-
7:51 - 7:53แต่ถ้าคุณถามฉันวันนี้
-
7:53 - 7:56ว่าถ้าฉันมีโอกาสได้กลับไปเปลี่ยน
เหตุการณ์ในวันนั้น -
7:56 - 7:58ฉันจะตอบว่า"ไม่"
-
7:58 - 8:00เพราะการที่ไม่มีขา
ไม่ได้ทำให้ฉันเป็นคนพิการ -
8:00 - 8:02สิ่งเดียวที่มันทำกับฉัน ก็คือ
-
8:02 - 8:06มันบังคับให้ฉันต้องใช้จินตนาการ
-
8:06 - 8:08และเชื่อในความเป็นไปได้ต่าง ๆ
-
8:08 - 8:11และนั่นทำให้ฉันเชื่อว่า
-
8:11 - 8:13จินตนาการของเรา
สามารถใช้เป็นเครื่องมือ -
8:13 - 8:16ในการก้าวข้ามข้อจำกัดต่าง ๆ
-
8:16 - 8:19เพราะในจินตนาการ
เราสามารถทำอะไรก็ได้ -
8:19 - 8:21เราสามารถจะเป็นอะไรก็ได้
-
8:21 - 8:24การเชื่อในความฝันเหล่านั้น
-
8:24 - 8:26และการเผชิญหน้ากับความกลัว
-
8:26 - 8:28ที่ทำให้เราได้ใช้ชีวิตของเรา
-
8:28 - 8:32ก้าวข้ามขีดจำกัด
-
8:32 - 8:35ถึงแม้ว่า รูปแบบของงาน
จะเกี่ยวกับนวัตกรรมไร้ขีดจำกัด -
8:35 - 8:38ฉันจำเป็นต้องบอกว่า ในชีวิตฉันนั้น
-
8:38 - 8:40นวัตกรรมจะเป็นไปได้
-
8:40 - 8:44ก็เพราะการมีอยู่ของขีดจำกัดนั่นเอง
-
8:44 - 8:48ฉันได้เรียนรู้ว่า ขีดจำกัดเป็นที่ ๆ
บอกว่าจุดสิ้นสุดนั้นอยู่ตรงไหน -
8:48 - 8:52แต่ก็เป็นที่ ๆ ซึ่งจินตนาการ
-
8:52 - 8:54ได้ก่อกำเนิดขึ้นเช่นกัน
-
8:54 - 8:57แนวคิดที่ ฉันอยากจะท้าทายพวกคุณในวันนี้
-
8:57 - 9:01คือ แทนที่จะมองแต่ข้อจำกัด
และ อุปสรรคทั้งหลาย -
9:01 - 9:04ว่าเป็นสิ่งเลวร้าย
-
9:04 - 9:09เราสามารถมองมันเป็นของขวัญสุดวิเศษ
-
9:09 - 9:13ที่สามารถใช้จุดประกาย
จินตนาการของเราได้ -
9:13 - 9:18และช่วยให้เราก้าวไปได้ไกล
เกินกว่าที่เราเคยคิดเอาไว้ -
9:18 - 9:22มันไม่ใช่การทลายกำแพงขีดจำกัด
-
9:22 - 9:26แต่เป็นการผลักมันออกไป
-
9:26 - 9:28แล้วดูสิ่งมหัศจรรย์
-
9:28 - 9:31ที่มันอาจนำมาสู่ชีวิตเรา
-
9:31 - 9:35ขอบคุณค่ะ
- Title:
- การใช้ชีวิตข้ามขีดจำกัด
- Speaker:
- เอมี่ เพอร์ดี้ (Amy Purdy)
- Description:
-
more » « less
เมื่ออายุ 19 ปี เอมี เพอร์ดี้ เสียขาทั้งสองข้างตั้งแต่ใต้เข่าลงไป ตอนนี้เธอได้เป็นนักสโนว์บอร์ดมืออาชีพ ในการพูดที่ทรงพลังนี้ เอมีแสดงให้พวกเราเห็นว่าจะสร้างแรงบันดาลใจจากอุปสรรคในชีวิตได้อย่างไร
(ถ่ายทำที่ TEDxOrangeCoast) - Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:44
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
Sakunphat Jirawuthitanant accepted Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
|
Sakunphat Jirawuthitanant edited Thai subtitles for Living beyond limits | |
|
|
Sakunphat Jirawuthitanant edited Thai subtitles for Living beyond limits |