Return to Video

Leven voorbij je grenzen

  • 0:01 - 0:04
    Als je leven een boek was
  • 0:04 - 0:07
    en jij was de auteur,
  • 0:07 - 0:11
    welke kant zou je het verhaal
    dan willen laten opgaan?
  • 0:11 - 0:15
    Dat is de vraag die mijn leven
    voorgoed heeft veranderd.
  • 0:15 - 0:18
    Ik ben opgegroeid
    in de hete woestijn van Las Vegas.
  • 0:18 - 0:21
    Het enige wat ik wilde, was vrij zijn.
  • 0:21 - 0:25
    Ik dagdroomde over
    de verre reizen die ik zou maken,
  • 0:25 - 0:28
    dat ik op een plek woonde
    waar het sneeuwde.
  • 0:28 - 0:31
    Ik verbeeldde me alle verhalen
  • 0:31 - 0:34
    die ik zou gaan vertellen.
  • 0:34 - 0:36
    Toen ik 19 was,
  • 0:36 - 0:39
    de dag nadat ik mijn middelbare
    schooldiploma had behaald,
  • 0:39 - 0:42
    verhuisde ik naar een plaats
    waar het sneeuwde
  • 0:42 - 0:44
    en werd ik massagetherapeut.
  • 0:45 - 0:48
    Bij dat werk had ik alleen
    m'n handen nodig
  • 0:48 - 0:50
    en mijn massagetafel,
  • 0:50 - 0:53
    en kon ik overal naartoe gaan.
  • 0:54 - 0:56
    Voor het eerst in mijn leven
  • 0:56 - 1:00
    voelde ik me vrij en onafhankelijk
  • 1:00 - 1:05
    en had ik totale controle over mijn leven.
  • 1:05 - 1:09
    Tot m'n leven een omweg maakte.
  • 1:10 - 1:13
    Op een dag ging ik vroeg weg van m'n werk
  • 1:13 - 1:16
    omdat ik dacht dat ik griep had.
  • 1:16 - 1:18
    Minder dan 24 uur later
  • 1:18 - 1:20
    lag ik in het ziekenhuis
  • 1:20 - 1:22
    aan de beademing,
  • 1:22 - 1:25
    en had ik minder dan twee procent kans
    om te overleven.
  • 1:25 - 1:28
    Pas dagen later,
  • 1:28 - 1:30
    -- ik lag in een coma --
  • 1:30 - 1:32
    stelden de artsen de diagnose:
  • 1:32 - 1:35
    bacteriële hersenvliesontsteking,
  • 1:35 - 1:40
    een bloedinfectie die met een vaccin
    voorkomen kan worden.
  • 1:40 - 1:42
    Over een periode van
    twee en een halve maand
  • 1:42 - 1:46
    verloor ik mijn milt, mijn nieren,
  • 1:46 - 1:48
    het gehoor in mijn linkeroor
  • 1:48 - 1:53
    en mijn twee benen onder de knie.
  • 1:53 - 1:56
    Toen mijn ouders me
    het ziekenhuis uitreden
  • 1:56 - 1:59
    had ik het gevoel dat de stukjes
    aan elkaar waren genaaid,
  • 1:59 - 2:02
    net als bij een lappenpop.
  • 2:02 - 2:05
    Ik dacht dat het ergste voorbij was,
  • 2:05 - 2:07
    tot ik weken later mijn nieuwe benen
  • 2:07 - 2:09
    voor het eerst zag.
  • 2:09 - 2:14
    Mijn kuiten waren dikke blokken metaal,
  • 2:14 - 2:18
    mijn enkels aan elkaar geklonken buizen
  • 2:18 - 2:20
    en ik had gele rubberen voeten.
  • 2:20 - 2:24
    Van de tenen naar de enkel
    liep een rubberen draad,
  • 2:24 - 2:26
    bedoeld om een ader na te bootsen.
  • 2:26 - 2:29
    Ik wist niet wat ik kon verwachten,
  • 2:29 - 2:32
    maar dit had ik niet verwacht.
  • 2:32 - 2:35
    Met mijn moeder naast me
  • 2:35 - 2:41
    -- en de tranen liepen over onze wangen --
  • 2:41 - 2:44
    gespte ik mijn dikke benen aan
  • 2:44 - 2:47
    en stond ik op.
  • 2:47 - 2:51
    Ze deden zo'n pijn en zaten zo strak
  • 2:51 - 2:54
    dat ik maar aan één ding kon denken:
  • 2:54 - 2:57
    hoe ga ik ooit die wereldreis maken
  • 2:57 - 2:58
    met deze dingen aan?
  • 2:58 - 3:03
    Hoe zou ik het leven vol avontuur
    en verhalen gaan leiden
  • 3:03 - 3:05
    zoals ik me dat altijd had voorgesteld?
  • 3:06 - 3:10
    Hoe ging ik ooit weer snowboarden?
  • 3:10 - 3:13
    Die dag ging ik naar huis
    en kroop ik in mijn bed.
  • 3:13 - 3:15
    Zo zag mijn leven eruit
  • 3:15 - 3:17
    in de maanden die volgden:
  • 3:17 - 3:22
    Ik lag half bewusteloos in bed
    en vluchtte voor de realiteit
  • 3:22 - 3:26
    en mijn benen stonden naast mijn bed.
  • 3:26 - 3:33
    Ik was lichamelijk en emotioneel
    helemaal kapot.
  • 3:34 - 3:38
    Maar ik wist dat,
    als ik vooruit wilde komen,
  • 3:38 - 3:43
    ik afscheid moest nemen
    van de oude Amy
  • 3:43 - 3:48
    en moest leren de nieuwe Amy
    in mijn armen te sluiten.
  • 3:49 - 3:52
    Op dat moment besefte ik
  • 3:52 - 3:56
    dat ik niet meer 1 meter 67
    hoefde te zijn.
  • 3:56 - 3:59
    Ik kon zo lang zijn als ik zelf wilde!
  • 3:59 - 4:02
    (Gelach) (Applaus)
  • 4:05 - 4:08
    Of zo klein als ik wilde, afhankelijk
    met wie ik een date had.
  • 4:08 - 4:10
    (Gelach)
  • 4:10 - 4:13
    En als ik weer ging snowboarden,
  • 4:13 - 4:15
    zou ik geen koude voeten meer krijgen.
  • 4:15 - 4:16
    (Gelach)
  • 4:16 - 4:18
    Het beste van alles vond ik
  • 4:18 - 4:22
    dat ik mijn voeten kon aanpassen
    aan de schoenmaten
  • 4:22 - 4:25
    die in de winkel te koop waren.
    (Gelach)
  • 4:25 - 4:27
    En dat deed ik!
  • 4:27 - 4:29
    Dus er zaten voordelen aan.
  • 4:29 - 4:32
    Op dat moment stelde ik mezelf de vraag
  • 4:32 - 4:35
    die mijn leven zou bepalen:
  • 4:35 - 4:37
    als mijn leven een boek was,
  • 4:37 - 4:40
    en ik was zelf de auteur,
  • 4:40 - 4:43
    welke kant zou ik het verhaal
    dan willen laten opgaan?
  • 4:43 - 4:45
    Toen begon ik te dagdromen
  • 4:45 - 4:48
    alsof ik weer een klein meisje was.
  • 4:48 - 4:51
    Ik verbeeldde me
  • 4:51 - 4:54
    dat ik gracieus kon lopen,
  • 4:54 - 4:56
    dat ik mijn eigen reis gebruikte
    om anderen te helpen,
  • 4:56 - 4:59
    en dat ik weer kon snowboarden.
  • 4:59 - 5:01
    Niet dat ik mezelf
  • 5:01 - 5:03
    van een besneeuwde berg
    omlaag zag racen,
  • 5:03 - 5:06
    nee, ik kon het echt voelen.
  • 5:06 - 5:09
    Ik voelde de wind in mijn gezicht
  • 5:09 - 5:12
    en het op hol slaan van mijn hart.
  • 5:12 - 5:17
    Het was alsof het op dat moment
    echt gebeurde.
  • 5:17 - 5:23
    Dat was het begin van
    een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
  • 5:23 - 5:27
    Vier maanden later stond ik weer
    op mijn snowboard.
  • 5:27 - 5:29
    Maar het verliep niet helemaal
    zoals ik had verwacht.
  • 5:29 - 5:32
    Ik kon mijn knieën en enkels niet buigen.
  • 5:32 - 5:37
    Op een gegeven moment bezorgde ik
    de skiërs een rolberoerte.
  • 5:37 - 5:40
    Ik viel en mijn benen,
  • 5:40 - 5:44
    die nog vastzaten aan mijn snowboard,
  • 5:44 - 5:47
    (Gelach)
  • 5:47 - 5:50
    gingen er als een speer vandoor,
    de berg af.
  • 5:50 - 5:53
    Zelf bleef ik boven op de berg achter.
  • 5:53 - 5:55
    Ik was me rotgeschrokken,
  • 5:55 - 5:59
    net als alle anderen
    en begon de moed te verliezen.
  • 5:59 - 6:03
    Maar ik wist dat, als ik het juiste
    paar voeten kon vinden,
  • 6:03 - 6:05
    ik het weer zou kunnen proberen.
  • 6:05 - 6:08
    Toen leerde ik dat de grenzen
    en de hindernissen
  • 6:08 - 6:12
    die we tegenkomen,
    maar twee dingen kunnen doen.
  • 6:12 - 6:16
    Ten eerste: ze weerhouden ons
    om verder te gaan.
  • 6:16 - 6:19
    Of ten tweede: ze dwingen ons
    om creatief te worden.
  • 6:19 - 6:23
    Na een jaar zoeken was ik er nog niet uit
    wat voor benen ik zou gebruiken.
  • 6:23 - 6:25
    Ik kon geen informatie vinden
    die me kon helpen.
  • 6:25 - 6:29
    Dus besloot ik om zelf
    een paar voeten te maken.
  • 6:29 - 6:32
    Samen met mijn prothesemaker
    nam ik willekeurige onderdelen
  • 6:32 - 6:35
    en maakte ik een paar voeten
    waarmee ik kon snowboarden.
  • 6:35 - 6:37
    Zoals jullie kunnen zien,
  • 6:37 - 6:43
    zijn ze gemaakt van roestige bouten,
    rubber, hout en roze plakband.
  • 6:44 - 6:47
    En ik kan mijn teennagels
    in een andere kleur lakken.
  • 6:47 - 6:49
    Dankzij deze benen
  • 6:49 - 6:53
    en het beste cadeau ooit dat ik voor mijn
    21ste verjaardag had kunnen krijgen,
  • 6:53 - 6:55
    -- een nieuwe nier van mijn vader --
  • 6:55 - 6:58
    kon ik mijn dromen waarmaken.
  • 6:58 - 7:00
    Ik begon met snowboarden.
  • 7:00 - 7:03
    Toen ging ik weer aan het werk
    en heb ik mijn studie opgepakt.
  • 7:03 - 7:07
    In 2005 heb ik een
    non-profitorganisatie opgericht,
  • 7:07 - 7:09
    zodat jongeren met
    een lichamelijke handicap
  • 7:09 - 7:12
    een actiesport konden gaan beoefenen.
  • 7:12 - 7:16
    Daarna kreeg ik de kans
    om naar Zuid-Afrika te gaan,
  • 7:16 - 7:19
    waar ik duizenden kinderen
    aan schoenen hielp,
  • 7:19 - 7:21
    zodat ze naar school konden gaan.
  • 7:21 - 7:24
    En afgelopen februari
  • 7:24 - 7:29
    won ik bij de wereldbekerwedstrijden
    twee gouden medailles achter elkaar.
  • 7:29 - 7:32
    (Applaus)
  • 7:37 - 7:41
    Daardoor werd ik de hoogst
    geklasseerde vrouwelijke snowboarder
  • 7:41 - 7:44
    met een beperking ter wereld.
  • 7:44 - 7:47
    Toen ik elf jaar geleden
    mijn benen verloor,
  • 7:47 - 7:50
    had ik geen idee wat me te wachten stond.
  • 7:50 - 7:54
    Als je me nu vraagt of ik mijn situatie
    zou willen veranderen,
  • 7:54 - 7:57
    dan zou ik 'nee' zeggen.
  • 7:57 - 7:59
    Mijn benen hebben mij
    niet gehandicapt gemaakt.
  • 7:59 - 8:02
    Dankzij mijn benen kan ik juist
    van alles doen.
  • 8:02 - 8:05
    Ze dwingen me om
    op mijn verbeelding te vertrouwen
  • 8:05 - 8:08
    en in de mogelijkheden te geloven.
  • 8:08 - 8:12
    Ik geloof dat we onze verbeelding
    als instrument kunnen inzetten
  • 8:12 - 8:14
    om grenzen te doorbreken.
  • 8:14 - 8:17
    Want in onze geest
    zijn we tot alles in staat
  • 8:17 - 8:20
    en kunnen we zijn wat we willen.
  • 8:20 - 8:22
    Door te geloven in onze dromen
  • 8:22 - 8:25
    en de confrontatie aan te gaan
    met onze angsten
  • 8:25 - 8:28
    kunnen we een leven leiden
  • 8:28 - 8:30
    dat onze beperkingen overschrijdt.
  • 8:30 - 8:34
    Hoewel het vandaag gaat
    over vernieuwing zonder grenzen,
  • 8:34 - 8:37
    moet ik zeggen dat in mijn leven
  • 8:37 - 8:40
    vernieuwing alleen mogelijk
    is geweest
  • 8:40 - 8:43
    dankzij mijn grenzen.
  • 8:43 - 8:47
    Ik heb geleerd dat de grens
    de plaats is waar de realiteit eindigt,
  • 8:47 - 8:53
    maar waar tegelijk de verbeelding
    en het verhaal beginnen.
  • 8:53 - 8:56
    De gedachte die ik jullie vandaag
    wil voorleggen,
  • 8:56 - 9:00
    is dat we onze uitdagingen en beperkingen
  • 9:00 - 9:03
    niet alleen zien
    als iets negatiefs of slechts,
  • 9:03 - 9:06
    maar ook als zegeningen,
  • 9:06 - 9:12
    als geschenken die we kunnen inzetten
    om onze verbeelding te prikkelen,
  • 9:12 - 9:17
    die ons verder brengen
    dan we ooit voor mogelijk hielden.
  • 9:17 - 9:21
    Het gaat er niet om
    dat we grenzen afbreken,
  • 9:21 - 9:24
    maar dat we ze gebruiken
    als springplank
  • 9:24 - 9:27
    zodat we de fantastische kansen
    kunnen zien
  • 9:27 - 9:29
    die ze voor ons in petto hebben.
  • 9:29 - 9:31
    Bedankt.
Title:
Leven voorbij je grenzen
Speaker:
Amy Purdy
Description:

Toen Amy Purdy 19 jaar was, verloor ze beide benen onder de knie. Nu is ze professioneel snowboarder. In deze indrukwekkende lezing laat ze ons zien hoe we inspiratie kunnen halen uit de obstakels die het leven opwerpt. (Gefilmd op TEDxOrangeCoast)
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
09:44
Els De Keyser edited Dutch subtitles for Living beyond limits
Els De Keyser edited Dutch subtitles for Living beyond limits
Els De Keyser edited Dutch subtitles for Living beyond limits
Els De Keyser edited Dutch subtitles for Living beyond limits
Els De Keyser approved Dutch subtitles for Living beyond limits
Desiree Kramer accepted Dutch subtitles for Living beyond limits
Desiree Kramer edited Dutch subtitles for Living beyond limits
Desiree Kramer edited Dutch subtitles for Living beyond limits
Show all

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.