Nöbetleri tespit eden bir yapay zekâlı akıllı saat

Her yıl dünyada diğer bakımlardan sağlıklı ancak epilepsili 50.000'den fazla kişi aniden ölmektedir -- bu duruma SUDEP adı verilir. Bir Yapay Zekâ araştırmacısı olan Rosalind Picard bu ölümlerin çoğunlukla önlenebilir olabileceğini söylüyor. Picard'ın gerçekleşmeden önce epileptik nöbetleri tespit edebilen ve hastanın yakınlarını zamanında yardım etmeleri için uyaran son teknoloji bir akıllı saati geliştirmeye nasıl katkıda bulunduğunu öğrenin.

Bu Henry,

sevimli bir erkek çocuğu,

Henry üç yaşındayken

annesi onu febril nöbet geçirirken buldu.

Febril nöbet, aynı zamanda
ateşiniz varken geçirdiğiniz nöbetlerdir.

Doktoru şöyle dedi:

"Çok endişelenmeyin.
Çocuklar genellikle bunları geçirir."

Dört yaşına geldiğinde
konvülsif bir nöbet geçirdi,

bilincinizin kaybolduğu
ve titrediğiniz türden --

bir jeneralize tonik klonik nöbet --

ve epilepsi teşhisi yolda iken

Henry'nin annesi bir sabah
onu yataktan kaldırmak için

odasına girdi

ve çocuğun soğuk, cansız vücudunu buldu.

Henry, SUDEP nedeniyle ölmüştü,

epilepside ani beklenmeyen ölüm.

Kaçınızın SUDEP kelimesini
duymuş olduğunu merak ediyorum.

Bu iyi eğitimli bir seyirci topluluğu
ve sadece birkaç el görüyorum.

SUDEP diğer bakımlardan sağlıklı
olan epilepsili bir kişinin ölmesi

ve bunun otopside bulunabilen
herhangi bir şeye dayandırılamamasıdır.

Her yedi ile dokuz dakikada
bir SUDEP meydana gelmektedir.

Yani, her TED konuşması
başına ortalama iki adet.

Normal bir beynin
elektriksel aktivitesi vardır.

Burada bazı elektriksel dalgaların

bu beyin görselinden
dışarı doğru çıktığını görebilirsiniz.

Bunlar, yüzeyde EEG'nin okuyabileceği

tipik elektriksel aktivite gibi
görünmelidir.

Bir nöbet geçirdiğinizde, bu biraz
olağan dışı bir elektriksel aktivitedir

ve fokal olabilir.

Beyninizin sadece küçük bir kısmında
gerçekleşebilir.

Bu gerçekleştiğinde,
tuhaf bir his duyabilirsiniz.

Şu anda burada seyircilerde
gerçekleşiyor olabilir

ve yanınızdaki kişinin
bundan haberi bile olmayabilir.

Ancak bir nöbet geçirdiğinizde,
beyindeki bir çalılık yangını

bir orman yangını gibi yayılır

ve sonra genelleşir,

genelleşmiş nöbet
bilincinizin kaybolmasına yol açar

ve havale geçirmenize neden olur.

Amerika Birleşik Devletleri'nde
her yıl meydana gelen SUDEP sayısı

ani bebek ölümü sendromundan
daha fazladır.

İçinizden kaçı ani bebek
ölümü sendromunu duydu?

Evet? Oldukça fazla el kalkıyor.

Peki, burada neler oluyor?

Neden SUDEP, bu kadar yaygınken
insanlar bundan habersiz?

Bunu önlemek için ne yapabilirsiniz?

Bilimsel olarak gösterilen iki yol var,

SUDEP'i önlemeye veya
riskini azaltmaya yarayan.

İlki: "Doktorunuzun talimatlarna uyun,

ilaçlarınızı alın."

Epilepsili bireylerin üçte ikisi

bu rahatsızlığı ilaçlarla
kontrol altında tutabiliyor.

SUDEP riskini azaltan ikinci şey refakat.

Nöbet geçirdiğiniz esnada
orada bir kişinin bulunmasıdır.

SUDEP, çoğunuz haberdar olmasanız da

aslında tüm nörolojik rahatsızlıklar
arasında ikinci sıradaki

potansiyel yaşam yılı kaybı sebebidir.

Dikey eksen ölüm sayısı

çarpı kalan yaşam süresidir;

yani ne kadar yüksek
olursa o kadar kötü etkisi olur.

Bununla birlikte, SUDEP
diğer rahatsızlıkların aksine

şu anda buradaki insanların bu rakamları
aşağıya çekebileceği bir şeydir.

Roz Picard, bir Yapay Zekâ araştırmacısı,
burada size SUDEP'i anlatarak ne yapıyor?

Ben bir nörolog değilim.

Media Lab'da duyguların
ölçülmesi hakkında çalışırken,

makinelerimizi duygularımız
konusunda daha zeki yapmayı denerken

stresi ölçen birçok iş yapmaya başladık.

Bunu birçok farklı yolla ölçebilen

çok sayıda sensör oluşturduk.

Fakat özellikle bunlardan biri

çok eski bir yolla, terli avuç içlerini
bir elektrik sinyali ile

ölçerek ortaya çıktı.

Bu bir cilt iletkenlik sinyalidir,

sinirlendiğinizde yükseldiği bilinir;

ancak başka pek çok ilginç
durumda da yükseldiği ortaya çıktı.

Fakat bunun ellerinizin üzerinde kablolar
ile ölçülmesi gerçekten rahatsız edici.

Bu nedenle MIT Media Lab'da bunu
yapmanın bir dizi başka yolunu icat ettik.

Bu giyilebilir ürünlerle,

şimdiye dek ilk kez 7/24 klinik
kalitede veri toplamaya başladık.

İşte bunun neye
benzediğine dair bir görsel,

ilk kez bir MIT öğrencisi 7-24 boyunca
bilekten cilt iletkenliğini topladı.

Gelin buna biraz daha yakından bakalım.

Gördüğünüz şey soldan sağa 24 saat

ve işte verilerin iki günü.

İlk önce, bizi şaşırtan şey

günün en büyük pikinin uykuda olmasıydı.

Şimdi bu bozuk görünüyor, değil mi?

Uykudayken sakinsinizdir,
peki burada neler oluyor?

Uyku esnasındaki fizyolojimizin

uyanıkken olan fizyolojimizden
çok farklı olduğu ortaya çıkıyor

ve hâlâ bu piklerin neden
genellikle uykudayken

günün en büyük değeri olduğu
hakkında bir parça gizem olsa da

bunların uyku esnasında
hafızanın pekişmesi

ve oluşması ile ilişkili
olduğuna inanıyoruz.

Ayrıca tam olarak beklediğimiz
şeylerin gerçekleştiğini gördük.

Bir MIT öğrencisi laboratuvarda

veya ev ödevleri için
yoğun şekilde çalışırken

sadece duygusal stres yoktur,
ayrıca bilişsel yük de bulunur

ve bilişsel yük, bilişsel efor,
zihinsel bağlılık,

bir şeyler öğrenmeye dair
duyulan heyecan --

bunlar da sinyali yükselten şeylerdir.

Maalesef biz MIT profesörlerine
bir utanç kaynağı olarak

(Kahkahalar)

her gün elde edilen en düşük
nokta sınıf içi aktiviteydi.

Size sadece bir kişinin verilerini
gösteriyorum

ancak bu, maalesef genelde de doğrudur.

Bu bilek bandının içinde bir ev yapımı
cilt iletkenlik sensörü bulunmaktadır.

Bir gün öğrencilerimizden biri
kapımı çaldı.

Tam olarak Aralık sömestir sonuydu

ve bana, "Profesör Picard,

bilek bandı sensörlerinizden birini
ödünç alabilir miyim?

Küçük erkek kardeşim otizmli,
konuşamıyor

ve ben onu neyin strese soktuğunu
anlamak istiyorum" dedi.

Ben de "Tabii ki olur, aslında
bir değil iki tane al" dedim

çünkü kolayca bozulabiliyorlar.

Böylece sensörleri eve götürdü,
küçük kardeşine taktı.

Ben yine MIT'ye döndüm ve
bilgisayarımdaki verilere bakıyordum.

İlk gün şöyle düşündüm;
"Hmm bu sıra dışı, birinin bozulmasını

beklemeden, onları
kardeşinin iki bileğine de taktı.

Pekâlâ, tamam, benim
talimatlarıma uyma bakalım"

İyi ki de uymadı.

İkinci gün -- soğuk.
Sınıf içi aktiviteye benziyordu.

(Kahkahalar)

Birkaç gün daha geçti.

Sonraki gün, bir bilekteki sinyal düzdü

ve diğer bilekte şimdiye dek
gördüğüm en büyük pik vardı.

"Neler oluyor?

MIT'de insanları akla gelebilecek
her yolla strese soktuk.

Böyle büyük bir pik görmedim" dedim.

Ayrıca bu sadece tek taraftaydı.

Nasıl olup da vücudunuzun bir yanı
stresliyken diğer yanı olmaz?

Sensörlerden biri ya da ikisi
bozulmuş olmalı diye düşündüm.

Ben, elektromühendislik eğitimi aldım.

Bu nedenle bu hatayı çözmek
için bir dizi işe başladım

ve uzun lafın kısası, bunu çözemedim.

Bu yüzden eski moda
problem çözümüne başvurdum.

O öğrenciyi tatilde evindeyken aradım.

"Merhaba, küçük kardeşin nasıl?
Noel nasıl geçiyor?

Hey, ona ne olduğu hakkında
bir fikrin var mı?"

Ona bu belirli tarihi, saati

ve verileri verdim.

Bana "Bilmiyorum,
günlüğe bir bakayım" dedi.

Günlük mü? Bir MIT
öğrencisi günlük mü tutuyor?

Bekledim ve geri döndü.

Tam tarihi ve saati belirtti

ve "Bu, tam olarak kardeşim bir grand mal
nöbeti geçirmeden hemen öncesi" dedi.

O sırada epilepsi hakkında
hiçbir şey bilmiyordum.

Bir parça araştırma yaptım,

bir başka öğrencinin babasının
Children's Hospital, Boston'da

nörocerrahinin başında olduğunu gördüm.

Cesaretimi topladım
ve Dr. Joe Madsen'i aradım.

"Merhaba, Dr. Madsen,
benim adım Rosalind Picard.

Bir kişinin bir nöbetten 20 dakika önce

dev bir sempatik sinir sistemi
dalgalanması geçirmesi"

-- cilt iletkenliğini harekete
geçiren şey budur --

mümkün müdür?"

Doktor, "Muhtemelen mümkün değil" dedi.

"Bu ilginç" dedi.

''Nöbetten 20 dakika önce
yalnızca bir kolunda

tüyleri diken diken olan kişiler oldu."

"Yalnızca bir kol mu?"

Başlangıçta ona bunu anlatmak istemedim

çünkü bunun çok saçma
olduğunu düşünmüştüm.

Bunun beyinde nasıl olabileceğini
açıkladı ve ilgi gösterdi.

Ona verileri gösterdim.

Bir dizi araç daha yaptık
ve güvenlik sertifikalarını aldık.

90 aile çalışmaya katılmaktaydı;

hepsinin çocukları
7 gün 24 saat izlenecekti.

Bunun için kafalarının üzerinde
altın standartta bir EEG kullandık,

beyin aktivitelerini ölçtük

ve davranışlarını videoya aldık,

elektrokardiyogram --EKG --
ve EDA, elektrodermal aktiviteye baktık.

Amacımız bu alanda nöbetlerle ilgili

kolayca bulabileceğimiz bir şey
olup olmadığını görmekti.

İlk grand mal nöbetleri
serisinde yüzde 100 olarak

cilt iletkenliğinde
bu kocaman yanıtları bulduk.

Ortada yer alan mavi,
yani çocuğun uykusu,

genellikle günün en büyük pikidir.

Burada gördüğünüz üç nöbet
ormandaki ulu çamlar gibi

yukarı doğru uzanmaktadır.

Üstelik, üstteki cilt iletkenliğini

bilekten elde edilen
hareketlerle eşleştirdiğinizde

ve çokça veri elde edip makine öğrenmesi
ve yapay zekâyı bu konuda eğittiğinizde

bu kalıpları sadece
bir titreme dedektöründen

daha iyi tespit edebilen otomatik
bir yapay zekâ inşa edebilirsiniz.

Bunu açığa çıkarmamız
gerektiğini fark ettik

ve Ming-Zher Poh'un doktora çalışması

ve Empatica tarafından daha sonra
elde edilen büyük gelişmelerle

ilerleme sağlandı ve nöbet tespiti
artık çok daha doğru biçimde yapılıyor.

Ayrıca, bu arada SUDEP hakkında
başka şeyler öğrendik.

Öğrendiğimize göre, SUDEP

jeneralize tonik-klonik nöbetten
sonra nadiren gerçekleşiyor olsa da

gerçekleşmesinin en muhtemel olduğu zaman
-- bu tür bir nöbetin sonrasıdır.

Gerçekleştiğinde,
nöbet esnasında gerçekleşmez

ve genellikle hemen ardından gerçekleşmez

fakat hemen ardından

kişi sadece çok sakin ve sessiz görünürken

farklı bir faza girebilir
ve nefes alıp verme durur.

Nefes alıp verme durduktan
sonra ardından kalp de durur.

Yani oraya birinin ulaşması için
vakit bulunur.

Ayrıca beynin derinliklerinde amigdala
denilen bir bölge olduğunu da öğrendik.

Kendi duygu araştırmamızda
bunun üzerinde çokça çalışmıştık.

İki adet amigdalamız var,

sağ taraftakini uyarırsanız

sağda büyük bir cilt iletkenliği
yanıtı alırsınız.

Bunu yapabilmek için şimdi
bir kraniotomi için kaydolmanız gerekir.

Pek de yapmaya gönüllü
olmayacağımız bir şey

ancak bu sağda büyük
bir cilt iletkenlik yanıtına yol açar.

Soldakini uyarın, solda avuç içinde
büyük bir cilt iletkenlik yanıtı oluşur.

Üstelik biri amigdalanızı uyardığında

siz hâlâ orada oturup
çalışıyor olabilirsiniz,

hiçbir stres işareti göstermezsiniz

ancak nefes almazsınız

ve tekrar nefes almaya başlamazsınız
ta ki biri sizi uyarana dek.

"Hey Roz, orada mısın?"

Konuşmak için ağzınızı açarsınız.

Konuşmak için nefes alırsınız

ve tekrar nefes almaya başlarsınız.

Böylece stres üzerinde çalışmaya başladık.

Bu da birçok sensör inşa etmemizi sağladı,

yüksek kalitede yeterli veriyi topladılar

ve laboratuvarı terk edip
yerinde çalışmamızı sağladılar.

Kazara nöbete dair
kocaman bir yanıtı bulduk,

geleneksel stres etkenlerine göre
daha büyük bir yanıt veren

nörolojik aktivasyonu.

Hastanelerle ve bir epilepsi
izleme ünitesiyle,

özellikle Children's Hospital Boston

ve Brigham ile ortaklıklar kurduk

ve en önemlisi makine
öğrenmesi ve yapay zekâ,

daha fazla veri alma ve toplama ile

bu olayları ve SUDEP'i
önleyip önleyemeyeceğimizi

anlama çabamıza yardımcı oldu.

Bu şimdi Empatica ile ticarileştirildi.

Kurucularından biri olma
ayrıcalığını taşıdığım bu girişim

ve buradaki ekip teknolojiyi
geliştirmede harika bir iş çıkardı

ve çok güzel bir sensör üretti.

Sensör sadece saati söylemiyor ve adım
sayma, uyuma ve diğer işleri yapmıyor.

Eğer bir nöbet geçirirsem
ve bilincimi kaybedersem,

bu gerçek zamanlı yapay zekâ
ve makine öğrenmesi

jeneralize tonik-klonik
nöbetleri tespit edip

yardım için bir alarm gönderiyor.

Bu saat şimdi FDA tarafından da

nörolojide onay alan
ilk akıllı saat olarak onaylandı.

(Alkışlar)

Sonraki slayt benim cilt iletkenliğimi
neyin yükselttiğini gösteriyor.

Bir sabah, e-postalarıma bakıyordum

ve bir anneden gelen bir hikâyeyi gördüm.

Söylediğine göre duştayken

ve telefonu duşun yanında
tezgahın üzerindeyken

kızının yardıma ihtiyacı
olabileceğini haber verdi.

O da duştan çıktı ve koşarak
kızının yatak odasına gitti,

kızını yatağında yüzüstü konumda,
morarmış ve nefes almıyorken buldu.

Onu ters çevirdi -- insan uyarısı--

ve kızı nefes aldı ve bir nefes daha aldı.

Kızının rengi pembeye döndü
ve artık iyiydi.

Sanırım bu e-postayı okurken
benim rengim de beyaza döndü.

İlk tepkim," Yo hayır, bu mükemmel değil.

Bluetooth bozulabilirdi, pil bitebilirdi.

Bütün bunlar yanlış gidebilirdi.
Buna güvenmeyin." idi.

Ve o anne dedi ki: " Tamam. Hiçbir
teknoloji mükemmel değil, biliyorum.

Hiçbirimiz daima orada olamayız.

Ama bu, bu cihaz artı yapay zekâ

oraya zamanında gitmemi
ve kızımın hayatını kurtarmamı sağladı."

Burada çocuklardan bahsettim;

ancak SUDEP gerçekte 20, 30 ve 40'lı
yaşlardaki insanlarda daha çok görülür

ve şimdi açıklayacağım şey ile

bazıları rahatsız hissedebilir
ama bu hepimiz için

bu listenin tanıdıklarımıza
uzanması hâline göre

daha az rahatsızlık verici olacaktır.

Bu tanıdığınız birinin
başına gelebilir miydi?

Bu rahatsız edici soruyu sormamın sebebi

içinizden 26 kişiden birinde
bir noktada epilepsi olacağı gerçeğidir.

Öğrendiğim kadarıyla

epilepsili kimseler
arkadaşlarına ve komşularına

bundan bahsetmezler.

Bir yapay zekâ veya
her neyse onu kullanarak

olası bir ihtiyaç durumunda
size ulaşmalarını sağlamada

istekli olup bunu bildirirseniz

onların hayatında bir fark yarabilirsiniz.

Yapay zekâları inşa etmek
için neden bu zorlu çalışmayı yapalım?

Birkaç yanıt işte burada:

Biri Natasha, hayatta kalan kız çocuğu,

ailesi size adını söylememi istedi.

Diğeri de onun ailesi

ve dışarıdaki harika insanlar,

geçmişte başkalarına bahsetmekten
rahatsızlık duydukları durumları olan

insanları desteklemek için
orada olmak isteyen insanlar.

Diğer neden ise sizlersiniz,

çünkü biz yapay zekânın geleceğini
şekillendirme fırsatına sahibiz.

Bunu gerçekten değiştirebiliriz,

çünkü onu inşa edenler biziz.

O hâlde gelin yapay zekâyı

herkesin hayatını daha
iyi hâle getirecek şekilde inşa edelim.

Teşekkürler.

(Alkışlar)