Hoe de pandemie de toekomst zal vormgeven

Bill Gates bespreekt de best- en worst-casescenario's voor de coronaviruspandemie in de komende maanden, legt de problemen bij het voorkomen van verspreiding uit, geeft een update over de ontwikkeling van potentiële vaccins, vertelt ons wat hij denkt over heropenen en neemt zelfs een moment om het te hebben over complottheorieën die over hemzelf de ronde doen. Hij sluit af met een oproep aan zijn medefilantropen, om meer te doen, meer te zien en meer te ambiëren in hun pogingen de wereld te verbeteren voor een ieder. (Dit virtuele gesprek, geleid door Chris Anderson, het hoofd van TED, werd opgenomen op 29 juni 2020.)

Chris Anderson: Welkom, Bill Gates.

Bill Gates: Dankjewel.

CA: Fijn dat je er bent, Bill.

We hadden samen een TED-gesprek
drie maanden geleden

over deze pandemie

en toen waren er nog --
ik geloof dat het eind maart was --

toen waren er nog minder
dan 1.000 sterfgevallen in de VS

en minder dan 20.000 wereldwijd.

En kijk nu eens: 128.000 doden in de VS

en meer dan een half miljoen wereldwijd

in drie maanden --

in drie maanden.

Wat is jouw diagnose
van wat dit jaar nog gaat gebeuren?

Jij ziet een hoop modellen.

Wat denk jij dat de best-case
en worst-case scenario's zijn?

BG: Nou, het aantal mogelijke scenario's
is helaas nogal groot,

waaronder ook een
die voorspelt dat we in de herfst

aantallen sterfgevallen kunnen hebben
die net zo hoog zijn als we gezien hebben

rond april.

Als er veel jonge mensen
geïnfecteerd raken,

zullen die uiteindelijk
ook oude mensen weer aansteken,

dus dat gaat de verpleeghuizen in,

de daklozenopvang,

de plaatsen waar we
veel sterfgevallen hebben gehad.

Het innovatieverhaal,
waar we het wel over zullen hebben --

diagnostiek, therapieën, vaccins --

daar maakt men stappen vooruit,

maar niets dat iets fundamenteel
verandert aan het feit

dat deze herfst in de VS
heel ernstig zou kunnen zijn.

En het ziet er slechter uit
dan ik een maand geleden verwachtte:

de mate waarin we ons weer vrij bewegen,

geen maskers dragen

en nu zien we het virus
ook in een groot aantal steden

waar we het eerder
nog niet echt hadden gezien,

dus dat wordt een heel probleem.

In geen enkel scenario gaat
de huidige sterftegraad echt omlaag,

dat is nu 500 doden per dag,

maar er is een groot risico
dat dat omhoog gaat

naar zelfs de 2.000 per dag
zoals we eerder hadden,

want we zien geen social distancing

en aangepast gedrag

in de mate zoals we dat
in april en mei zagen.

En we weten dat dit virus
een beetje seizoengebonden is,

zodat het risico op een infectie,

zowel door de temperatuur,
luchtvochtigheid, meer binnen zitten,

groter wordt als we de herfst ingaan.

CA: Er zijn dus scenario's waarbij de VS,

als je de cijfers zou extrapoleren,

zou uitkomen op meer
dan een kwart miljoen doden,

zelfs dit jaar al, als we niet uitkijken,

en wereldwijd zou het dodencijfer
tegen het einde van het jaar

in de miljoenen kunnen lopen.

Zijn er bewijzen dat de hogere
temperaturen in de zomer

ons feitelijk hebben geholpen?

BG: Dat is niet zeker,

maar absoluut, het IHME-model
heeft zeker geprobeerd

om het seizoen, inclusief
temperatuur en luchtvochtigheid,

te gebruiken om te verklaren
waarom mei niet erger was dan het was.

Dus toen we weer buiten kwamen
en mensen zich weer vrijer gingen bewegen,

verwachtten de modellen
daardoor meer infecties en doden te zien

en het model wilde maar blijven zeggen:

'Maar ik moet die
seizoensgevoeligheid gebruiken

om te verklaren waarom mei niet erger was,

waarom juni niet erger was dan het was.'

En we zien op het zuidelijk halfrond,

zoals Brazilië,

met zijn omgekeerde seizoenen,

dat nu heel Zuid-Amerika
een gigantische epidemie heeft.

Zuid-Afrika heeft nu
een snel groeiende epidemie.

Gelukkig hebben Australië
en Nieuw-Zeeland,

de laatste landen
op het zuidelijk halfrond,

heel weinig gevallen.

Dus hoewel ze het de baas moeten blijven,

hebben ze het over
'O, we hebben 10 gevallen.

Dat is een serieus aantal.
Dat moeten we de kop indrukken.'

Dus dat zijn enkele opmerkelijke landen
die de aantallen zo laag hebben

dat testen, in quarantaine houden
en infecties traceren

een werkende aanpak is
om de gevallen dichtbij nul te houden.

CA: Misschien een beetje geholpen
door eenvoudiger te isoleren te zijn

en door lagere dichtheid,
lagere populatiedichtheid.

Maar dan nog, intelligent beleid daar.

BG: Ja, alles is zo exponentieel

dat een beetje goed werk
een heleboel goeds voortbrengt.

Het werkt niet lineair.

Weet je, tracering van contacten,
als je zoveel gevallen hebt als in de VS,

is superbelangrijk,

maar het brengt je niet terug naar nul.

Het helpt je het te vertragen,

maar het is te overweldigend.

CA: OK, dus in mei en juni in de VS

waren de aantallen iets gunstiger
dan de modellen voorspelden

en men veronderstelt dat
het warmere weer daaraan bijdraagt.

Wat we nu zien, zou jij dat beschrijven

als een echt alarmerende aanwas
in het aantal gevallen in de VS?

BG: dat klopt, het is ...

In de omgeving van New York

blijft het aantal gevallen
wat omlaag gaan,

maar in andere delen van het land,

met name in het zuiden op dit moment,

zie je een toename
die dat weer teniet doet

en het aantal positieve gevallen
onder geteste jongeren

is feitelijk zelfs hoger dan wat we zagen
in de zwaar getroffen gebieden.

Dus het is duidelijk dat jonge mensen
hun bewegingsvrijheid sneller opvoeren

dan de oudere mensen dat doen,

dus de leeftijdsstructuur is nu erg jong,

maar vanwege families
waarin meerdere generaties samenleven,

vanwege mensen die
in verpleeghuizen werken,

zal dat zijn weg wel weer terugvinden,

zowel in tijd als in infecties,

terug naar de ouderen,

en dat zal het sterftecijfer
weer omhoog zal brengen --

wat een heel eind omlaag gekomen is,

helemaal omlaag van 2.000
naar 500 op dit moment.

CA: En is dat gedeeltelijk
omdat het drie weken duurt

voordat het aantal gevallen
zich vertaalt naar sterftecijfers?

En misschien ook gedeeltelijk

omdat er een paar effectieve
interventies zijn geweest

en dat we nu mogelijk ook zien

dat het totale relatieve sterftecijfer
feitelijk wat terugloopt

nu we wat extra kennis hebben opgedaan?

BG: In ieder geval
is je sterftecijfer altijd lager

als je niet te weinig bedden hebt.

Dus in Italië, toen ze
het daar niet aankonden,

Spanje, zelf New York in het begin,

zeker China,

daar konden ze niet eens
aan de basisbehoeften voorzien,

de zuurstof en zo.

Een door onze stichting
gefinancierd onderzoek in het VK

vond de enig andere stof dan remdesivir,

waarvan bewezen is dat ze helpt,

dexamethason is,

dat voor serieuze patiënten

een sterftereductie van 20% geeft

en er zitten nog behoorlijk wat
van dat soort dingen in de pijplijn.

Hydroxychloroquine heeft
nooit positieve resultaten gegeven,

dus dat is achterhaald.

Er lopen nog wat proeven,

maar de lijst van dingen
die worden geprobeerd,

uiteindelijk inclusief
de monoklonale antilichamen,

we zullen in de herfst
wat aanvullende hulpmiddelen hebben.

Dus als je het hebt over sterftecijfers

dan is het goede nieuws
dat we al wat innovaties hebben

en in de herfst zullen we
er nog wat meer hebben.

Monoklonale antilichamen
zouden beschikbaar moeten komen,

wat de behandelingswijze is
waar ik het meest enthousiast over ben.

CA: Daar wou ik je zo meteen
ook naar gaan vragen,

maar om het verhaal
van sterftecijfers af te maken:

dus in een goedlopend medisch systeem,

neem de VS in tijden
dat we de aanloop aankunnen,

in welke richting, denk jij,

dat de sterftecijfers
zich zullen ontwikkelen

als een percentage
van het totaal aantal gevallen.

Zitten we onder de 1% misschien?

BG: Als je elk geval zou vinden, ja,

dan zit je ruim onder de 1%.

Mensen hebben het over 0,4, 0,5.

Als je de niet symptomatische
patiënten meerekent,

zit het waarschijnlijk onder de 0,5

en dat is goed nieuws.

Deze ziekte had een 5%-ziekte kunnen zijn.

De manier waarop
deze ziekte zich verspreidt,

is moeilijker dan zelfs
de experts hadden voorspeld --

de mate waarin het zich pre-symptomatisch
en nooit-symptomatisch verspreidt

en het feit dat het niet hoesten is,

waarbij je bij jezelf merkt:
'Hé, ik hoest',

wat de meeste
luchtwegaandoeningen kenmerkt.

Bij deze, in een vroeg stadium,
hoef je niet te hoesten.

Het is zingen, lachen, praten,

en dan met name voor de superverspreiders,

mensen met een hoge virale lading,

dat voor de verspreiding zorgt

en dat is behoorlijk nieuw

en dus moeten zelfs de experts bekennen:
'Wauw, dit heeft ons verrast',

de asymptomatische verspreiding

en het feit dat er geen hoest-aspect is,

tenminste, niet in grote mate,
zoals bij tbc of griep.

CA: Ja, dat zijn
duivelse trucs van dit virus.

Hoe groot is die
asymptomatische overdracht

als percentage van het totaal?

Ik heb gehoord dat misschien
wel de helft van alle overdracht

in principe pre-symptomatisch is.

BG: Ja, als je kijkt
naar pre-symptomatisch,

dan zeggen de meeste onderzoeken
dat het ongeveer 40% is,

en dan hebben we nog
de nooit-symptomatische.

De hoeveelheid virus die je krijgt
in je bovenste luchtwegen

staat er een beetje los van.

Sommige mensen hebben hier veel,
maar heel weinig in hun longen

en wat je in je longen krijgt,
zorgt voor de echt ernstige symptomen --

en andere organen,
maar met name de longen --

en dan ga je dus hulp zoeken.

Dus het ergste, wat verspreiding betreft,

is iemand die veel
in de bovenste luchtwegen heeft,

maar bijna niets in zijn longen,

zodat ze zich niet melden bij een dokter.

CA: Precies.

Dus als je de nooit-symptomatische

toevoegt aan de pre-symptomatische,

heb je dan meer dan 50%
van de verspreiding

door niet-symptomatische mensen?

BG: Ja, verspreiding
is moeilijker te meten.

We zien wel hotspots en zo,

maar dat is de grote vraag met een vaccin:

gaat het, behalve voorkomen
dat je ziek wordt,

en daar wordt het op getest,

gaat het ook zorgen
dat je geen verspreider wordt?

CA: Dat vaccin.

Ja, laten we het daarover hebben.

Maar eerst:

zijn er andere verrassingen
in de laatste maanden

die we hebben geleerd over dit virus

die echt beïnvloeden
wat onze reactie moet zijn?

BG: We weten nog steeds niet
wat superverspreiders kenmerkt,

in de zin van wat hun profiel is,

en misschien lukt dat nooit.

Dat is wellicht vrij willekeurig.

Als je hen zou kunnen identificeren --

zij zorgen voor de meeste verspreiding,

een paar mensen
met een hoge virale lading.

Maar helaas hebben we dat
niet kunnen ontdekken.

Die manier van verspreiding --

als je in een kamer bent
en er praat niemand,

dan is er veel minder overdracht.

Dat verklaart ook deels,
hoewel het ook kan in een vliegtuig,

dat het daar minder is dan je verwacht
gezien de tijd en de ruimte,

omdat, anders dan
in een koor of restaurant,

je daar niet zo luid sprekend uitademt

als je in andere ruimtes binnen zou doen.

CA: Wat denk je van de ethiek
van iemand die in een vliegtuig stapt

en weigert een mondkapje te dragen?

BG: Als het hun vliegtuig is,
dan moeten ze dat zelf weten.

Als er ook anderen
in het vliegtuig zitten,

dan brengen ze daar
die anderen mee in gevaar.

CA: Vroeg in de pandemie

adviseerde de WHO niet
om mondkapjes te dragen.

Ze waren bang ze weg te halen
voor zorgverleners in de frontlinie.

Was dat achteraf gezien
een vreselijke fout van ze?

BG: Ja.

Alle experts vinden het vervelend
dat de waarde van mondkapjes --

Dit heeft ook weer te maken
met dat niet-symptomatische.

Als mensen heel symptomatisch zouden zijn,

zoals met Ebola,

dan zie je dat en je isoleert,

dus heb je geen behoefte
aan zoiets als een mondkapje.

De waarde van mondkapjes,

het feit dat de medische mondkapjes
een andere toevoerketen hadden

dan de normale mondkapjes,

het feit dat de normale
zo snel konden worden gemaakt,

het feit dat ze een halt zouden toeroepen

aan pre-symptomatische
en nooit-symptomatische verspreiding --

het is een vergissing.

Maar het is geen complot.

Het is gewoon dat we nu meer weten.

En zelfs nu kennen we
de voordelen van mondkapjes

minder goed dan we zouden willen,

maar ze zijn wel significant.

CA: Goed, ik ga beginnen met wat vragen

uit onze gemeenschap.

Laat ze maar zien.

Jim Pitofsky: "Denkt U dat pogingen
tot heropening in de VS voorbarig waren

en als dat zo is, wat is dan wel
een verantwoordelijke aanpak voor de VS?"

BG: De vraag hoe je de afweging maakt,

zoals het voordeel van naar school gaan

versus het risico dat mensen ziek worden
omdat ze naar school gaan,

dat zijn hele lastige vragen

waarvan ik denk dat niemand kan zeggen:

'Ik zal je vertellen hoe je
al die afwegingen moet maken.'

Het begrijpen van waar je overdracht hebt

en het feit dat jonge mensen
wel geïnfecteerd raken

en deel uitmaken van de keten
van overdracht tussen de generaties,

dat moeten we bekend maken.

Als je alleen naar
het gezondheidsaspect kijkt,

zijn we te vrij geweest met heropenen.

Maar heropenen, als het gaat
om mentale gezondheid

of andere gezondheidszaken
zoals bijvoorbeeld vaccinaties,

heeft voordelen.

Ik denk dat ons heropenen soms
meer risico's dan voordelen heeft gehad.

Om de cafés weer zo snel te openen,

hoe kritisch is dat
voor je mentale gezondheid?

Misschien niet.

Dus ik denk niet dat we erg smaakvol
over heropenen zijn geweest

en ik weet zeker
dat als we straks terugkijken,

we zullen beseffen dat we sommige dingen
niet zo snel hadden moeten heropenen.

Maar dan heb je zoiets als school,

waar ik zelfs vandaag nog,

over het precieze plan om stadsscholen
in de herfst te heropenen,

geen zwart-witte mening heb

over de balans tussen voor- en nadelen.

Er kleven enorme voordelen
aan je kinderen naar school laten gaan

en hoe weeg je de risico's?

Als je een stad bent zonder veel gevallen,

dan denk ik dat die balans positief is.

Dat betekent wel
dat je verrast kunt worden.

Als er dan gevallen komen,
moet je van koers veranderen,

wat niet zal meevallen.

Maar ik denk dat in de VS

er plaatsen zullen zijn
waar de balans negatief is.

Bijna elke vorm van ongelijkheid

is door deze ziekte erger gemaakt:

soort baan, internetconnectie,

het vermogen van je school
om online-onderwijs te organiseren.

Witteboordenwerkers --

mensen schamen zich ervoor --

sommigen zijn productiever

en genieten van de flexibiliteit
die hun thuiswerk heeft gebracht,

en dat voelt vreselijk

als je weet dat veel mensen
er onder te lijden hebben,

bijvoorbeeld doordat hun kinderen
niet naar school kunnen.

CA: Inderdaad. Volgende vraag.

[Nathalie Munyampenda] "In Rwanda maakte
een snelle beleidswijziging het verschil.

Welke beleidswijzigingen
stelt U nu voor de VS voor?"

Bill, ik droom ervan
dat jij het voor het zeggen had

inzake het coronavirus

en de autoriteit had
om het publiek toe te spreken.

Wat zou je doen?

BG: Wel, het innovatie-instrumentarium

is waarschijnlijk waar ik en de stichting
de meeste ervaring mee hebben.

Sommig beleid inzake het heropenen
is duidelijk te royaal geweest,

maar ik denk dat iedereen

zich daar in kan vinden.

We hebben leiderschap nodig

in de zin van toegeven dat we
nog steeds een enorm probleem hebben

en om daar niet
iets politieks van te maken,

zo van: "Hebben we
dat niet geweldig gedaan?"

Nee, niet geweldig,

maar er zijn veel mensen,
inclusief de deskundigen --

er is veel dat ze niet begrepen

en iedereen wenst
dat welke daad ze ook stellen,

dat ze dat de vorige week
al hadden gedaan.

De innovatieinstrumenten,

daar heeft het werk van de stichting

inzake antistoffen, vaccins,

daar zijn we zeer deskundig

en het is buiten de privé-sector,

dus we kunnen vanuit een neutrale positie

met allerlei overheden
en bedrijven samenwerken.

Met name als je
kostendekkende producten doet:

welke krijgt voorrang?

De markt bepaalt het niet voor je.

Deskundigen moeten zeggen:
'OK, deze antistof verdient productie',

'Dit vaccin verdient het
geproduceerd te worden',

omdat we voor beide maar zeer beperkte
productiecapaciteit hebben.

En het speelt over bedrijven heen,
wat normaal nooit gebeurt,

waar één bedrijf het uitvindt

en de capaciteit gaat inkopen
bij vele productiebedrijven

om het zo economisch
mogelijk te produceren.

Dus ik zou dat soort dingen coördineren,

maar we hebben een leider nodig
die ons op de hoogte houdt,

realistisch is

en ons het goede voorbeeld geeft

en ook nog het innovatieverhaal aandrijft.

CA: Jij moet wel een superdiplomaat zijn

over dit soort dingen.

Dus ik waardeer je ongemak zeer.

Maar je spreekt regelmatig
met Anthony Fauci,

die volgens de meesten
hier een wijze stem in heeft.

Maar tot op welke hoogte
is hij niet verlamd?

Hij krijgt niet de ruimte
de volledige rol te spelen

die hij op dit moment zou kunnen spelen.

BG: Dr Fauci heeft zich gemanifesteerd
toen hem wat uitzendtijd werd gegund

en ook zei hij dingen
die realistisch waren,

zijn prestige is ons bijgebleven.

Zo kan hij invloed hebben.

Normaal gesproken zou
het CDC de belangrijkste stem hebben.

Het is niet absoluut nodig,

maar in voorbije gezondheidscrises

liet je de deskundigen in het CDC

het woord doen.

Daar zijn ze voor opgeleid

en het is dus een beetje ongewoon
dat we zo afhankelijk we waren van Fauci

en niet het CDC.

Het moest Fauci zijn,
een briljant onderzoeker,

zo ervaren, met name in vaccins.

Op een bepaalde manier
is hij degene geworden

die het brede epidemiologisch
advies heeft gegeven

en het op de juiste manier kon uitleggen,

waarbij hij toegeeft:

'OK, hier komt het wellicht weer terug

en daarom moeten we ons zo gedragen.'

Maar het is geweldig
dat zijn stem gehoord kon worden.

CA: Soms ...

Laten we de volgende vraag doen.

Nina Gregory: "Hoe gaan U
en uw stichting om

met de ethische vragen
over welke landen het vaccin eerst krijgen

wanneer men er een zou vinden?"

Misschien kun je aan de hand hiervan

ook iets zeggen over hoe het staat
met de zoektocht naar het vaccin

en wat de belangrijke dingen zijn
die we in gedachten moeten houden

als we het nieuws daarover volgen.

BG: Er zijn drie vaccins

die, als ze werken, het eerst komen:

het Moderna, dat zich helaas niet makkelijk
in grote hoeveelheden laat produceren,

dus als dat werkt,
zal het met name voor de VS zijn;

dan heb je het AstraZeneca,
dat komt van Oxford;

en het Johnson and Johnson.

Dat zijn de drie vroege.

En we hebben diergegevens

die op potentie wijzen
maar nog geen zekerheid geven,

en met name of het
voor ouderen zal werken,

en we zullen mensgegevens hebben
binnen een paar maanden.

Bij die drie hangt het af van de proeven
naar veiligheid en doeltreffendheid.

Tenminste, we zullen ze kunnen maken,

maar niet zoveel als we zouden willen.

We kunnen die maken
voor het eind van het jaar.

Of de fase 3 zal slagen

en of die voor het eind
van het jaar klaar is,

daar zou ik niet
te optimistisch over zijn.

Bij fase 3 moet je echt
naar het veiligheidsprofiel kijken

en de doeltreffendheid,

maar die gaan beginnen.

En dan zijn er vier of vijf vaccins
die andere benaderingen hanteren,

die daar drie of vier maanden
achteraan komen:

Novavax, Sanofi, Merck.

Dus wij financieren productiecapaciteit
voor een groot deel hiervan --

er zijn hierover nu
complexe onderhandelingen gaande --

om fabrieken te vinden
die alleen armere landen zullen bedienen,

wat men noemt laag- en middeninkomen.

En de types die zich goed
in grote hoeveelheden laten maken,

zoals AstraZeneca en Johnson and Johnson,

daar richten we ons op,

de goedkope types

waarvoor je één fabriek kunt bouwen
die dan 600 miljoen doses maakt.

Dus een aantal vaccinconstructies

zijn veelbelovend.

Ik zie niets komen
voor het eind van het jaar.

Dat is echt best-case

en dat gaat nu nog
om een paar constructies

waarbij je normaal gesproken
een hoog mislukkingspercentage hebt.

CA: Bill, is het zo

dat als jij en je stichting
je hier niet mee zouden bemoeien,

dat de dynamiek van de vrije markt
ervoor zou zorgen

dat zodra er een veelbelovend
vaccin wordt gevonden,

de rijkere landen
direct bezit zouden nemen

van alles wat er beschikbaar kwam --

het kost gewoon tijd om deze te maken

en er zou niets overblijven
voor armere landen --

maar dat wat jij feitelijk doet

door productiegaranties
en -capaciteit te verlenen

aan sommige van deze kandidaten,

dat je het mogelijk maakt dat
tenminste een deel van die eerste vaccins

naar armere landen gaat?

Klopt dat?

BG: Wij zijn niet de enige, maar ja,

wij hebben daar een centrale rol in

samen met een groep genaamd CEPI,
Coalition for Epidemic Preparedness,

en de Europese leiders staan er achter.

We hebben de deskundigheid
elk van de constructies te bekijken

en te zeggen: 'OK, waar is
een fabriek in de wereld

die de capaciteit heeft om dat te maken?

In welke moeten we eerst geld steken?

Wat moeten de mijlpalen zijn

waarbij we geld richting
een andere kandidaat schuiven?'

Want het type mensen uit de private sector

die dit soort zaken echt begrijpen,

sommigen ervan werken voor ons

en we hebben het vertrouwen
in dit soort zaken,

wij krijgen vaak de rol om te coördineren,
en dan met name voor het fabriceren.

Meestal zie je dat de VS
zoiets als een mondiaal probleem ziet

en zich ermee bemoeit.

Voorlopig blijft dat
op dit moment achterwege.

Ik praat met mensen
in het Congress en in de regering

over dat wanneer de volgende hulpwet komt,

dat misschien 1% daarvan
kan gaan richting hulpmiddelen

die de hele wereld kunnen helpen.

Dus het kan wel,

maar het loopt nu niet echt,

en dat leidersvacuüm,

daar is de wereld niet aan gewend

en een hoop mensen raken betrokken,
waaronder onze stichting,

om te proberen een beleid te formuleren

dat ook voor de armere landen werkt,

die een hoog percentage doden
en negatieve effecten zullen hebben,

inclusief de overbelasting
van hun eigen gezondheidssystemen.

De meeste doden zullen vallen
in ontwikkelingslanden,

al hebben we al zoveel doden
in Europa en de VS gezien.

CA: Ik zou willen
dat ik stiekem kon meeluisteren

als jij en Melinda het hier over hadden,

want al die ethische 'misdaden',
om het zo te zeggen,

van leiders die beter zouden moeten weten.

Ik bedoel, het is één ding
niet het voorbeeld te geven met een masker,

maar om geen rol te spelen

in het helpen van de wereld
tegen een gezamenlijke vijand,

om als één mensheid op te treden

en in plaats daarvan ...

de omstandigheden te scheppen

voor een beschamend gedrang
als ze om vaccins vechten, bijvoorbeeld.

Dat lijkt gewoon -- de geschiedenis
zal dit toch streng veroordelen.

Het is misselijkmakend.

Of niet? Mis ik iets?

BG: Nou, zo zwart-wit
is het ook niet helemaal.

De VS heeft meer geld gestoken

in fundamenteel onderzoek naar vaccins

dan wel land ook, met afstand,

en dat onderzoek is niet beperkt.

Het is niet zo dat ze zeggen:
"Als je ons geld gebruikt,

dan moet je de VS royalty's betalen."

Dus als het gaat
om het financieren van onderzoek

doen ze dat voor iedereen.

Als het gaat om fabrieken,
dat doen ze alleen voor de VS.

Wat dit zo moeilijk maakt,
is dat in ieder ander mondiaal probleem,

de VS leidt in de uitroeiing van pokken,

de VS is de leider
in de uitroeiing van polio,

met sleutelpartners -- CDC, WHO,
Rotary, UNICEF, onze stichting.

Dus de wereld -- en voor hiv

onder president Bush,
maar het was heel partijgebonden,

dat PEPFAR was ongelooflijk.

Dat heeft tientallen
miljoenen levens gered.

Dus de wereld verwachtte altijd van de VS

om op zijn minst aan het hoofd
van de tafel te zitten,

financieel, strategie, OK, hoe krijg je
die fabrieken voor de wereld,

al is het maar om te voorkomen
dat de infectie naar de VS komt

of om de globale economie te beschermen,

wat goed is voor banen in de VS,

omdat dat de export ondersteunt.

Dus de wereld is --

er is al die onduidelijkheid
over wat kan helpen,

en er is dit: "Wie heeft hier de leiding?"

Dus het ergste is
het terugtrekken uit de WHO,

dat is een probleem
dat hopelijk wordt opgelost

op een bepaald moment,

want we hebben die coördinatie nodig

door de WHO.

CA: Laten we nog een vraag nemen.

Ali Kashani: "Zijn er misschien
zeer succesvolle modellen

om met de pandemie om te gaan
die U in de wereld heeft gezien?"

BG: Nou, het is fascinerend
dat behalve een snelle reactie,

dat er zeker dingen zijn
waar je mensen die positief zijn neemt

en je meet hun perfusie-index,

het zuurstofgehalte in het bloed,

wat een goedkope detector is,

want dan weet je dat je ze
eerder in een ziekenhuis krijgt.

Vreemd genoeg weten patiënten niet
dat het ernstig gaat worden.

Dat heeft een interessante fysieke reden
waar ik niet op in zal gaan.

En daarom heeft Duitsland
zo'n lage patient/sterfte-ratio,

omdat ze die methode hebben toegepast.

En dan, natuurlijk,
als je het over faciliteiten hebt,

hebben we gezien dat beademingsapparatuur,
hoe goed die ook bedoeld is,

feitelijk op de verkeerde manier
en te veel is gebruikt

in het begin.

Dus de doktoren weten nu veel beter
hoe je het moet behandelen.

Het meeste daarvan is mondiaal, denk ik.

Het gebruik van de perfusie-index

zal mondiaal wel worden opgepakt,

maar Duitsland was daar een pionier in.

En nu dexamethason natuurlijk --
is gelukkig goedkoop, je neemt het oraal,

we kunnen de productie opvoeren.

Dat gaat ook de wereld over.

CA: Bill, ik wil je ook eens vragen

hoe dit hele proces
voor jou persoonlijk is geweest.

Want vreemd genoeg,

al zijn je passie en oprechte
bedoelingen op dit vlak

volstrekt duidelijk voor iedereen
die het er met jou over heeft,

bestaan er toch de meest
wilde complottheorieën over jou.

Ik vroeg het net nog
aan een bedrijf dat Zignal heet,

wat de sociale media monitort.

Ze zeggen dat tot op heden,
ik geloof op Facebook alleen al,

meer dan vier miljoen
berichten zijn geplaatst

die jou associëren met één
of ander complot omtrent dit virus.

Ik las dat er een enquête is geweest
waarin meer dan 40% van de Republikeinen

aangaf te geloven dat een vaccin
dat jij zou aanbieden

een microchip in mensen zou plaatsen
om hun locatie te kunnen bijhouden.

Ik vind dat percentage echt ongelooflijk.

En sommige mensen
nemen dit serieus genoeg,

en sommigen ervan komen
ook voorbij op Fox News en zo,

sommigen nemen dit serieus genoeg

om echt gruwelijke
bedreigingen te uiten en zo.

Het lijkt erop dat je
je schouders erover ophaalt,

maar serieus, wie anders
is wel eens in deze positie geweest?

Hoe ga je hiermee om?

Wat is dit in godsnaam voor wereld

dat dit soort verhalen de ronde doen?

Wat kunnen we ertegen doen?

BG: Ik weet het niet.

En het is iets nieuws

dat het complottheorieën zijn.

Ik bedoel, Microsoft
had zijn controverses,

maar dat ging tenminste
over echte dingen, weet je?

Crashte Windows vaker dan nodig was?

We hadden zeker antitrustproblemen.

Maar ik wist tenminste wat dat was.

Toen dit begon, moet ik eerlijk zeggen,

was mijn instinct
om er grappen over te maken.

Mensen vertelden me
dat dat niet op zijn plaats is,

want het is iets heel serieus.

Het gaat ervoor zorgen dat mensen
niet gevaccineerd willen worden.

En zodra we dat vaccin hebben,

is het net als met maskers,

dat als een hoop mensen het doen,

met name als het vaccin
de verspreiding stopt,

het een enorm voordeel heeft
voor de gemeenschap

als veel mensen het vaccin gebruiken.

Dus ik twijfel een beetje,

niet wetend wat ik moet zeggen of doen,

want zo'n complottheorie
is iets nieuws voor me,

en wat moet je zeggen

om die speculaties niet verder te voeden.

Het feit dat een verslaggever
van Fox News, Laura Ingraham,

zei dat ik microchips
in mensen ging plaatsen,

maakt die enquête minder verrassend,

want dat hadden de mensen op tv gehoord.

Het is wild.

En mensen zoeken
naar eenvoudiger verklaringen

dan zelf virologie te gaan studeren.

CA: Wat zal ik zeggen,

TED is apolitiek,

maar we geloven in de waarheid.

Ik zou zeggen:

Laura Ingraham, je ben Bill Gates
excuses en een rectificatie schuldig.

Dat is zo.

En tegen iedereen die dit ziet

en die maar een minuut denkt dat deze man
in een of ander complot is verwikkeld,

je moet je na laten kijken.

Je bent gek.

Genoeg van ons kennen Bill al vele jaren

en hebben de passie
en betrokkenheid gezien

om te weten dat je gek bent.

Dus komaan

en laten we kijken naar hoe
we deze pandemie op kunnen lossen.

Echt.

Als iemand in de chat een suggestie heeft,

een constructieve suggestie,

over hoe je complottheorieën ontzenuwt,

want van de een komt de ander.

Dat ik dit zeg, is alweer aanleiding
te denken dat ik ook in het complot zit.

Hoe komen we terug naar een wereld

waarin informatie betrouwbaar is?

Hier moeten we echt iets aan doen.

Zijn er nog vragen uit de gemeenschap?

Aria Bendix uit New York:

"Wat zijn uw persoonlijke suggesties
om je eigen risico te verminderen

als het aantal gevallen groeit?"

BG: Nou, het helpt als je werk hebt

dat je van huis uit kunt doen
met behulp van digitale bijeenkomsten

en zelfs wat sociale activiteiten;

ik doe bijvoorbeeld zelf
veel videogesprekken met vrienden.

Ik heb vrienden in Europa --
wanneer kan ik die weer opzoeken? --

die ik regelmatig digitaal spreek.

Als je relatief geïsoleerd blijft,

loop je weinig risico.

Het is wanneer je
met veel mensen samenkomt,

hetzij voor je werk of privé,

dat het risico groter wordt

en dan met name in gemeenschappen
met relatief veel gevallen,

en ook al wordt het
niet verplicht gesteld,

hopen we in de mobiliteitscijfers te zien
dat mensen hun gedrag aanpassen

en dat soort buitenhuiscontacten
zullen minimaliseren.

CA: Bill, ik wil je
iets vragen over filantropie.

Jouw stichting heeft hier duidelijk
een enorme rol in gespeeld,

maar filantropie meer in het algemeen.

Jij bent begonnen
met die Giving Pledge-beweging,

je hebt al die miljardairs verzameld

die hebben toegezegd
hun halve vermogen weg te geven

voor of na hun dood.

Maar dat is heel moeilijk.

Het is moeilijk
om zoveel geld weg te geven.

Ik denk dat jijzelf

sinds die Giving Pledge is begonnen --

wanneer? 10 jaar geleden?
Ik weet het niet meer --

ik denk dat jouw vermogen
sinds die tijd is verdubbeld,

ondanks het feit dat je 's wereld
grootste filantroop bent.

Is het gewoon moeilijk om geld
effectief weg te geven

om de wereld te verbeteren?

Of zouden de donateurs van deze wereld,

en met name de hele rijke donateurs,

zich eigenlijk aan een schema
moeten verbinden,

zo van: 'Hier is een percentage
van mijn nettovermogen ieder jaar,

en als ik ouder wordt,

wordt dat misschien meer.

Als ik dit echt serieus neem,

dan moet ik een manier vinden

om dat effectief te doen.'

Is dat een onredelijke en gekke vraag?

BG: Nou, het zou mooi zijn
om het percentage te verhogen

en ons doel, zowel met de stichting
als voor de Giving Pledge,

is mensen helpen een goed doel
te vinden waar ze enthousiast voor zijn.

Mensen geven uit passie.

Ja, de bedragen zijn belangrijk,

maar er zijn zoveel goede doelen.

Wat bepaalt waar je voor kiest,
is dat je iemand ziet die ziek is,

of dat je iemand ziet
zonder sociale voorzieningen.

Je ziet iets dat racisme
helpt te verminderen.

En dat passioneert je
en dus geef je daaraan.

En natuurlijk,

sommige filantropische giften helpen niet.

We moeten het ambitieniveau
van filantropen omhoog krijgen.

Gezamenlijk filantropie

die jij helpt faciliteren via Audacious

en er zijn nog vier of vijf groepen
die filantropen samenbrengen,

dat is fantastisch,

want dan leren ze van elkaar,

ze krijgen zelfvertrouwen van elkaar,

dat gevoel van: 'Hé, ik steek er zoveel in
en die vier anderen doneren ook,

dus ik krijg meer impact',

en als het goed gaat,
is het ook leuk voor ze,

zelfs als ze erachter komen
dat een bepaalde gift niet goed werkte,

maar toch gewoon doorgaan.

Dus filantropie, ja,

ik zou graag het percentage
omhoog zien gaan

en mensen die het gaan doen,

het is leuk,

het geeft voldoening,

je doet het samen
met mensen uit je familie.

In mijn geval vinden Melinda en ik
het heerlijk dit samen te doen,

samen te leren.

In sommige families
betrekken ze zelfs de kinderen erbij.

Soms zijn de kinderen aanjagers.

Als je heel veel geld hebt,

zie je een miljoen dollar
nog steeds als veel geld,

maar als je miljarden hebt,

zou je honderden miljoenen moeten geven.

Het is wel charmant om te zien

dat je persoonlijke uitgaven
eigenlijk niet veel omhoog gaan.

Die passen gewoon
bij je maatschappelijke status.

Maar je giften, die moeten groter worden,

want anders moet het via de erfenis

en dat krijg je niet zo goed geregeld
en daar heb je minder plezier aan.

Dus zonder --

we willen het niet verplichten,

maar jij en ik willen inderdaad
filantropen inspireren

om die passie te vinden,
die goede doelen te vinden,

maar dan sneller dan in het verleden,

want of het nu ras is of ziekte
of andere sociale misstanden,

filantropie kan innovatief zijn
in het snel oppakken en doen van dingen

die, als ze werken, door overheden
kunnen worden overgenomen en uitgebreid.

God weet dat we oplossingen nodig hebben;

we hebben dat soort
hoop en vooruitgang nodig

waarvan we goede hoop hebben

dat ze hele lastige problemen
kunnen oplossen.

CA: De meeste filantropen,
zelfs de beste onder hen,

vinden het moeilijk om zelfs maar 1%
van hun vermogen weg te geven elk jaar,

terwijl 's wereld rijksten
toch vaak toegang hebben

tot geweldige investeringsmogelijkheden.

Velen van hen worden 7 tot 10%
of meer rijker per jaar.

Is het niet zo dat
om echt een kans te hebben

je halve vermogen weg te geven,

je op een bepaald moment
zult moeten plannen

5 tot 10% van je vermogen
jaarlijks weg te geven?

Is het niet logisch dat dat moet gebeuren?

BG: Ja, er zijn mensen als Chuck Feeney,

die het goede voorbeeld gaf
en al zijn geld weggaf.

Zelfs Melinda en ik bespreken
of we meer moeten gaan geven.

Zoals je aangaf, hebben wij
geluk gehad met onze investeringen

door een aantal oorzaken.

Technologiefortuinen hebben het
in zijn algemeen goed gedaan,

zelfs dit jaar,

wat een van de grote contrasten is

als je kijkt wat er in de wereld gebeurt.

En ik denk dat de verwachting is
dat we meer moeten geven

en er is een reden om dat te doen,

want overheden gaat niet
alle noden kunnen lenigen.

Ja, er wordt een heleboel
overheidsgeld uitgekeerd,

maar helpen dat goed te besteden,

helpen uit te vinden
waar dat geld niet terecht komt,

en als mensen willen geven
aan de ontwikkelingslanden,

ze hebben daar geen overheden

die cheques kunnen uitschrijven
voor 15% van het BNP,

dus de ellende daar globaal gezien,

en dan nog alleen het economische aspect,
nog afgezien van de pandemie,

is echt tragisch.

Ze worden zo ongeveer
vijf jaar teruggeworpen,

als je kijkt naar hun ontwikkeling,

en in een paar gevallen is het zo erg

dat de stabiliteit van het land
echt in gevaar komt.

CA: Bill,

ik heb groot ontzag voor wat jij
en Melinda hebben gedaan.

Je loopt over deze dunne lijn

van het proberen
zoveel belangen te behartigen,

en de hoeveelheid tijd die je besteed
om de wereld te verbeteren,

en absoluut de hoeveelheid geld

en de hoeveelheid passie
die je erin steekt --

het is indrukwekkend

en ik ben je erg dankbaar
voor de tijd die je nu voor ons uittrekt.

Dankjewel,

en echt, voor de rest van dit jaar

zullen we je vaardigheden en reserves
meer dan ooit nodig hebben,

dus ik wens je veel geluk.

BG: Dankjewel.

Ik doe het met plezier en optimisme,
dus dankjewel, Chris.