İnsanlık yıldızlara nasıl ulaşabilir

Kendi Güneş sistemimizden çıkıp başka bir sisteme girebilir miyiz? Astrofizikçi Philip Lubin, insanlığın ilk yıldızlararası görevine olanak sağlayan küçük bir uzay aracını itmek için lazer kullanmak gibi müthiş bir olanağı ele alıyor. Bu dönüşebilir teknolojinin, kendi yıldızımıza en yakın olan Proxima Centauri'ye ulaşmamıza nasıl yardım edeceğini ve evren anlayışımızı temelde nasıl değiştireceğini öğrenin.

İnsanlığın hayalinden söz etmek için

burada, Santa Barbara'da
California Üniversitesi'ndeyiz.

Kendi Güneş sistemimizden çıkabilmek

ve başka bir güneş sistemine girebilmek.

Çözüm tam da gözünüzün önünde.

Üzerimde sizin de sahip
olduğunuz iki şey var:

bir saatim ve bir el fenerim var.

Eğer üzerinizde el feneri
yoksa telefonunuzda vardır.

Saat zamanı gösteriyor

ve el fenerim de çevremi aydınlatıyor.

Bana göre bilim, tıpkı sanat gibi,
aydınlatan bir şey.

Gerçeği farklı bir yoldan
görmek istiyorum.

El fenerini açtığımda

karanlık aniden aydınlanıyor
ve görmeye başlıyorum.

El feneri ve onun ışığı,

şu anda çıktığını görebiliyorsunuz,

sadece elimi aydınlatmıyor

aslında elimi öne çıkarıyor.

Işık, enerji ve hız sağlar.

Bu yüzden cevap el fenerinden,

egzozun bu taraftan çıktığı

ve uzay aracının bu tarafa
gittiği bir araç yapmak değil.

Bugün kimyayla yaptığımız şey bu.

Cevap şu:

El fenerini alıp dünyada bir yere,

yörüngeye ya da Ay'a yerleştirip

sonra bir projektörü onunla aydınlatmak.

Ki bu da ışık hızına yetişebilen bir
hıza projektörü ulaştırmak demek.

Peki bu kadar büyük bir
el fenerini nasıl yaparız?

Bu, işe yaramayacak,

elim bir şeye yarayacak gibi görünmüyor

ve bu kuvvet oldukça
düşük olduğu için böyle.

Bu problemi çözmenizin bir yolu,

aslında lazer olan birçok el feneri alıp

zamanında onları senkronize etmek.

Hepsini bizim fazlı dizi
olarak adlandırdığımız

devasa bir dizide
bir araya getirdiğinizde,

yaklaşık olarak bir şehir
boyutunda yaparsanız,

kabaca elinizin boyutunda olan,

ışık hızının aşağı yukarı
%25 hızıyla giden

bir uzay mekiğini itebilen yeterli
ve güçlü bir sisteminiz olur.

Bu da 20 yıl içinde dört ışık yılından
biraz daha uzak olan

bize en yakın yıldız Proxima Centauri'ye
ulaşmamıza olanak sağlar.

Ön sondalar yaklaşık olarak
elinizin boyutunda olacak

ve kullanacağınız projektörün boyutu da

yaklaşık olarak
bir insan boyutunda olacak,

yani benden daha büyük bir şey olmayacak

ama birkaç metre boyunda olacak.

Bu büyük lazer dizisinden
uzay mekiğini itmek için

sadece ışığın yansımasını
kullanıyor olacak.

Hadi bunun hakkında konuşalım.

Bu daha çok okyanusta
yelkenliyle açılmak gibi.

Yelkenliyle açıldığınızda
rüzgar tarafından itilirsiniz.

Rüzgar daha sonra yelkenliyi
okyanus boyunca sürer.

Bizim durumumuzda bu lazer dizisinden

yapay bir rüzgar yaratıyoruz.

Aslında rüzgar lazerin
kendisinden gelen fotonlar,

lazerden gelen ışıklar da
üzerine yelken açtığımız

rüzgar haline geliyor.

Bu, oldukça doğrudan gelen bir ışık,

sıklıkla yönlendirilmiş
enerji olarak adlandırılır.

Peki bu neden bugün mümkün?

Neden 60 yıl önce,

uzay programının ciddiyetle
başladığı zamanda,

insanlar "Bu mümkün değil" derken

bugün yıldızlara gidebilmek
hakkında konuşuyoruz?

Bugün mümkün olmasının
sebebinin tüketiciyle

ve beni izliyor olduğunuz
gerçeğiyle çok alakası var.

Fiber optikler üzerinden veri gönderen

fotoniklerin hakim olduğu çok hızlı bir
internet aracılığıyla beni izliyorsunuz.

Fotonikler, internetin
günümüzde olduğu şekilde

var olmasına temelde olanak sağlar.

Büyük miktarda veriyi çok hızlı
bir şekilde gönderebilme kabiliyeti,

uzay mekiğini çok hızlı bir
şekilde yıldızlara göndermek için

kullanacağımız teknolojiyle aynı şey.

Gerektiğinde açıp
kapatabileceğiniz etkin bir şekilde

tükenmeyen itici bir tedariğiniz olacak.

Bütün bir yolculuk boyunca ışığı sağlayan

lazer dizisinden ayrılmayacaksınız.

Küçük bir uzay mekiği için
yalnızca birkaç dakika alacak,

daha sonrası bir silahı ateşlemek gibi.

Balistik olarak hareket eden
bir roketiniz olacak.

Biz insanlar uzay mekiğinin
içinde olmasak bile

en azından böyle bir uzay mekiğini
gönderme kabiliyetine sahibiz.

Bir nesneyi uzaktan incelemek

ya da uzaktan hayal etmek
ve uzaktan algılamak istersiniz.

Örneğin Jüpiter'e bir yakın geçiş
aracı gönderdiğimizde

Jüpiter'in fotoğraflarını çekeriz,

manyetik alanını,
parçacık yoğunluğunu ölçeriz

ve aslında uzaktan keşfederiz.

Tıpkı bana baktığınız şekilde.

Ay haricindeki şu anki görevler

uzaktan algılama görevleri.

Eğer bir öte gezegeni ziyaret
etseydik ne bulmayı beklerdik?

Muhtemelen bir öte gezegende yaşam vardır

ve yaşam kanıtlarını
ya atmosferik biyolojik imzalar

ya da dramatik bir resim
aracılığıyla görebilirdik,

aslında yüzeyde bir şey görebilirdik.

Evrende bir yerde yaşam var mı bilmiyoruz.

Belki gönderdiğimiz görevlerde
yaşam kanıtını bulacağız,

belki de bulamayacağız.

Ekonomi, yıldızlararası
imkanı konuşmak için

uygunsuz bir şey gibi görünürken

aslında yıldızlararası imkana ulaşmada
etkili olan konulardan bir tanesi.

Yapmak istediğimiz şeyi yapabilmemiz için

işleri ekonomik olarak
uygun bir noktaya getirmelisiniz.

Şu anda laboratuvarda büyük ölçekleri

yaklaşık olarak 10 kilometreye
ya da altı mil uzaklığa

senkronize edebilme kabiliyeti
olan sistemlerimiz var.

Lazer sistemlerini eş zamanlı
yapmayı başardık

ve güzel bir şekilde çalıştı.

Onlarca yıldır lazerler
inşa etmeyi biliyoruz

ama sadece şimdi teknoloji,

büyük diziler,
güneş tarlasına benzeyen

kilometre ölçeği diziler sahibi olmayı
hayal edebileceğimiz kadar

ucuz ve olgun hale geldi.

Ama ışığı almak yerine onu iletiyorlar.

Bu tür bir teknolojinin güzelliği
birçok uygulamaya olanak sağlaması.

Sadece küçük bir uzay mekiği
için göreceli bir uçuş sağlamıyor

ama çok hızlı bir uzay mekiğine,

Güneş sistemimizde çok hızlı
bir uçuşa olanak sağlıyor.

Gezegenleri savunmaya,

uzay çöplerinin temizlenmesine,
Ay'da ya da diğer yerlerdeki

uzay mekiği veya üsler gibi
güç göndermek istediğimiz

uzak olan araçların
güçlendirilmesine olanak sağlıyor.

Bu, aşırı derecede
çok yönlü bir teknoloji.

Yıldızlara uzay mekiği
göndermek istemeseler bile

insanlığın geliştirmek isteyeceği bir şey.

Çünkü bu teknoloji şu anda makul olmayan

birçok uygulamaya olanak veriyor.

Bu nedenle bunun kaçınılmaz
bir teknoloji olduğunu düşünüyorum

çünkü kabiliyetimiz var.

Sadece teknolojiye ince bir ayar yapmalı

ve bir anlamda ekonominin
bize yetişmesini beklemeliyiz.

Böylece büyük sistemler kurmamız
için yeteri kadar ucuz hale gelebilir.

Şu anda daha küçük sistemler
bütçeye uygun durumda.

Laboratuvarımızda prototip sistemler
kurmaya çoktan başladık.

Bu, yarın gerçekleşmeyecek

ama süreci çoktan başlattık.

Şimdiye kadar iyi görünüyor.

Bu, dönüşebilir bir
teknoloji olması açısından

devrim niteliğinde bir program.

Ama aynı zamanda evrimsel bir program.

Kendi adıma konuşursam
ilk göreceli uçuş gerçekleştiğinde

buralarda olmayı beklemiyorum.

Bence bu noktaya ulaşmadan önce
30 yıldan daha fazla bir süre gerekecek,

belki de daha fazla.

Ama bana ilham veren şey

son hedefimize ulaşma
kabiliyetimizi görmek.

Benim yaşadığım sürede
bu gerçekleşmese bile

yeni neslin ya da ondan sonraki neslin

yaşam süresinde gerçekleşebilir.

Sonuçlar o kadar dönüştücü olablir ki

bence bu yoldan geçmeli,

sınırların ne olduğunu
ve bu sınırların üstesinden

nasıl geleceğimizi keşfetmeliyiz.

Diğer gezegenlerdeki yaşam arayışı

insanlığın önde gelen
keşiflerinden biri olabilir.

Eğer bunu yapabiliyorsak

ve gerçekten başka bir
gezegende yaşam bulursak

bu, insanlığı sonsuza
kadar değiştirebilir.

Hayattaki her şey çok anlamlı.

Eğer yeterince derine bakarsanız

hayatta inanılmaz derecede karmaşık,
ilgi çekici ve güzel bir şey bulacaksınız.

Aynı şey her gün görmeye alışık olduğumuz

boynu bükük foton için de geçerli.

Ama dışarıya baktığımızda
ve çok büyük bir şey hayal ettiğimizde,

eş zamanlı lazer dizisi gibi,

hayatta olağanüstü olan
şeyleri hayal edebiliriz.

Başka bir yıldıza gidebilme kabiliyeti de

bu olağanüstü kabiliyetlerden bir tanesi.

(Kuş cıvıltısı)