ฉันรอดจากเหตุก่อการร้ายมาได้ และนี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้มา
-
0:01 - 0:04ฉันไม่เคยคิดเคยฝัน
-
0:04 - 0:07ว่ามือวางระเบิดพลีชีพอายุ 19 ปี
-
0:08 - 0:11จะเป็นคนสอนบทเรียนที่มีค่ากับฉัน
-
0:13 - 0:14แต่เขาสอนค่ะ
-
0:15 - 0:19เขาสอนฉันให้ไม่มีวันทึกทัก
-
0:19 - 0:22เรื่องของคนที่เราไม่รู้จักเป็นอันขาด
-
0:24 - 0:29เช้าวันพฤหัสบดี
ในเดือนกรกฎาคม ปี ค.ศ. 2005 -
0:29 - 0:32มือวางระเบิดกับฉัน
-
0:32 - 0:36เลือกขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน
ในเวลาเดียวกัน โดยที่ไม่รู้มาก่อน -
0:36 - 0:41เรายืนห่างกันแค่ไม่กี่ฟุตเอง
-
0:42 - 0:43ฉันไม่เห็นเขาหรอกค่ะ
-
0:44 - 0:46เอาจริง ๆ แล้ว ฉันไม่เห็นใครเลย
-
0:46 - 0:49เป็นเหมือนตามปกติ
ที่ไม่มีใครมองใครตอนอยู่บนรถไฟ -
0:49 - 0:52แต่ฉันว่าเขาคงเห็นฉัน
-
0:53 - 0:56ฉันเดาว่าเขาคงมองพวกเราทุกคน
-
0:57 - 1:01ขณะที่มือเขาสัมผัสอยู่กับปุ่มกดระเบิด
-
1:02 - 1:07ฉันก็สงสัยอยู่บ่อย ๆ
ว่าตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่ -
1:07 - 1:10โดยเฉพาะในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย
-
1:13 - 1:14ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องส่วนตัว
-
1:15 - 1:19เขาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่า
หรือทำให้ฉันที่มีชื่อว่า จิล ฮิคส์ พิการ -
1:19 - 1:21เขาไม่รู้จักฉัน
-
1:22 - 1:23ไม่เลยค่ะ
-
1:24 - 1:27แต่เขากลับเลือกที่จะตราหน้า
-
1:27 - 1:31ว่าฉันผิดและไม่เป็นที่ต้องการ
-
1:32 - 1:36ฉันกลายเป็นศัตรู
-
1:37 - 1:41สำหรับเขาแล้วฉันเป็น "คนอื่น"
-
1:41 - 1:44"พวกนั้น" ไม่ใช่ "พวกเรา"
-
1:46 - 1:51คำตราหน้าว่า "ศัตรู"
ช่วยทำให้เขามองว่าเราไม่ใช่คน -
1:52 - 1:54ช่วยดลใจให้เขากดระเบิด
-
1:55 - 1:58เขาไม่ได้เลือกคนหรอกค่ะ
-
1:59 - 2:04แค่ในขบวนที่ฉันอยู่
26 ชีวิตอันมีค่าก็ถูกพรากไป -
2:05 - 2:07ฉันเองก็เกือบเป็นหนึ่งในนั้น
-
2:09 - 2:12ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงชั่วอึดใจ
-
2:12 - 2:15เหมือนเราดูดให้จมสู่ความมืดมิด
-
2:15 - 2:18ซึ่งมันเหมือนจริงเสียยิ่งกว่าจริง
-
2:18 - 2:22กับการเดินฝ่าน้ำมันในจินตนาของฉัน
-
2:23 - 2:25เราไม่รู้หรอก ว่าเราเป็นศัตรูกัน
-
2:26 - 2:30เราเป็นเพียงคนที่สัญจรไปมา
คนที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อน -
2:30 - 2:33ทำตามมารยาทบนรถไฟ
-
2:33 - 2:35ไม่สบตาใคร
-
2:35 - 2:36ไม่คุย
-
2:37 - 2:40ไม่สนทนาอะไรกับใครทั้งนั้น
-
2:42 - 2:45แต่เมื่อความมืดเลือนหายไป
-
2:46 - 2:47เราเอื้อมเข้าหากัน
-
2:48 - 2:50เราช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
-
2:51 - 2:53เราตะโกนบอกชื่อตัวเอง
-
2:53 - 2:55เหมือนเวลาเช็คชื่อในชั้นเรียน
-
2:56 - 2:59รอคนอื่นตอบ
-
3:01 - 3:03"ฉันชื่อจิล ฉันอยู่ที่นี่
-
3:05 - 3:06ฉันยังมีชีวิต
-
3:08 - 3:09โอเคนะ"
-
3:12 - 3:13"ฉันชื่อจิล
-
3:14 - 3:15อยู่ตรงนี้
-
3:16 - 3:18ยังมีชีวิตอยู่
-
3:19 - 3:21โอเคนะ"
-
3:23 - 3:26ฉันไม่รู้จักเอลิสัน
-
3:26 - 3:31แต่ฉันคอยฟังเธอตอบมา
ทุก ๆ สองสามนาที -
3:31 - 3:33ฉันไม่รู้จักริชาร์ด
-
3:34 - 3:37แต่มันสำคัญสำหรับฉันที่เขารอดชีวิต
-
3:39 - 3:41ฉันก็บอกพวกเขา
-
3:41 - 3:42ไปแค่ชื่อต้น
-
3:43 - 3:44พวกเขาไม่รู้
-
3:44 - 3:48ว่าฉันเป็นหัวหน้าแผนก
ของสภาการออกแบบ -
3:49 - 3:53และนี่คือกระเป๋าใบเก่งของฉัน
-
3:53 - 3:55ที่ถูกกู้ได้จากเช้าวันนั้นเช่นกันกัน
-
3:56 - 4:00พวกเขาไม่รู้ว่าบทความฉันถูกตีพิมพ์
ลงวารสารสถาปัตย์และการออกแบบ -
4:00 - 4:04ไม่รู้ว่าฉันเป็นสมาชิกราชสมาคมศิลปะ
-
4:04 - 4:05ไม่รู้ว่าฉันใส่ชุดสีดำ --
-
4:07 - 4:08ตอนนี้ก็ยังใส่อยู่ --
-
4:09 - 4:11ไม่ว่าฉันสูบซิการ์ริลโล
-
4:12 - 4:14เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้สูบแล้วล่ะค่ะ
-
4:14 - 4:18ฉันดื่มจินและดู TED Talks
-
4:18 - 4:25แน่ล่ะค่ะ ฉันไม่เคยคิดเคยฝัน
ว่าวันหนึ่งฉันจะมายืน -
4:26 - 4:28มาปรับสมดุลร่างกายตัวเอง
บนขาเทียมสองข้าง -
4:29 - 4:30มาเป็นผู้บรรยาย
-
4:31 - 4:36ฉันเป็นสาวชาวออสเตรเลีย ที่ตอนนั้น
กำลังทำสิ่งที่น่าทึ่ง อยู่ในกรุงลอนดอน -
4:36 - 4:39และฉันก็ไม่พร้อมให้มันจบแต่เพียงแค่นั้น
-
4:41 - 4:44ฉันตั้งมั่นว่าต้องรอดให้ได้
-
4:44 - 4:49ฉันถึงขนาดใช้ผ้าพันคอ
เป็นตัวขันชะเนาะขาท่อนบนทั้งสองข้าง -
4:49 - 4:55และปิดกั้นทุกอย่างและทุกคนออกไป
-
4:55 - 4:59เพื่อตั้งสติและฟังแต่เสียงของตัวเอง
-
4:59 - 5:02ใช้แค่สัญชาตญาณในการนำทาง
-
5:03 - 5:05ฉันบังคับให้ตัวเองหายใจช้า ๆ
-
5:06 - 5:08ฉันยกต้นขาขึ้น
-
5:08 - 5:09ฉันสั่งให้ตัวเองนั่งหลังตรง
-
5:09 - 5:13และฝืนตัวเองให้ถ่างตาเอาไว้
-
5:15 - 5:18ฉันอดทนอยู่เกือบชั่วโมง
-
5:19 - 5:23ช่วงเวลาหนึ่งชั่วโมง
ที่ใช้ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา -
5:23 - 5:25จนถึงวินาทีนั้น
-
5:27 - 5:30บางทีฉันน่าจะทำให้มากกว่านี้
-
5:31 - 5:34น่าจะใช้ชีวิตให้เต็มที่กว่านี้
ออกไปเห็นโลกให้มากกว่านี้ -
5:34 - 5:39บางที ฉันน่าจะออกไปวิ่ง เต้นรำ
เรียนโยคะ -
5:40 - 5:45แต่สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญ
และความสนใจตลอดมาคือการงาน -
5:45 - 5:47ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อทำงาน
-
5:48 - 5:51ชื่อและตำแหน่งบนนามบัตร
-
5:51 - 5:52มีความหมายสำหรับฉัน
-
5:54 - 5:57แต่มันไม่มีความหมายอะไรเลย
ในอุโมงค์รถไฟใต้ดินวันนั้น -
5:59 - 6:04กว่าจะถึงตอนที่ฉันรู้สึกตัว
ว่าเจ้าหน้าที่กู้ภัย -
6:04 - 6:06กำลังแตะตัวฉัน
-
6:06 - 6:09ฉันไม่เหลือแรงจะพูดแล้ว
-
6:09 - 6:14พูดไม่ได้แม้แต่คำสั้น ๆ อย่าง "จิล"
-
6:15 - 6:18ฉันยอมยกร่างกายของฉัน
ให้เป็นภาระของพวกเขา -
6:18 - 6:21ฉันทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว
-
6:21 - 6:25และต่อจากนี้ชีวิตฉันอยู่ในมือพวกเขา
-
6:27 - 6:28ฉันเข้าใจอย่างถ่องแท้
-
6:29 - 6:35ว่าความเป็นมนุษย์มีหน้าตาอย่างไร
-
6:36 - 6:39ก็ตอนที่ฉันเห็นป้ายประจำตัว
-
6:39 - 6:42ที่พวกเขาติดให้ฉัน
ตอนส่งฉันไปโรงพยาบาล -
6:42 - 6:44มันเขียนว่า
-
6:44 - 6:49"ผู้รอดชีวิตไม่ทราบชื่อ เพศหญิง"
-
6:51 - 6:55ผู้รอดชีวิตไม่ทราบชื่อ เพศหญิง
-
6:57 - 7:00คำไม่กี่พยางค์นี่คือของขวัญของฉัน
-
7:01 - 7:04สิ่งที่มันบอกฉันอย่างชัดเจน
-
7:04 - 7:07คือชีวิตฉันปลอดภัยแล้ว
-
7:07 - 7:10ด้วยเหตุผลเดียวคือเพราะฉันเป็นมนุษย์
-
7:11 - 7:15ความแตกต่างทั้งหลายไม่ใช่เรื่องสำคัญ
-
7:15 - 7:19สำหรับเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ที่พร้อมทุ่มเททุกอย่าง -
7:20 - 7:22เพื่อช่วยชีวิตฉัน
-
7:22 - 7:25เพื่อช่วยชีวิตคนไม่ทราบชื่อ
ให้ได้มากที่สุด -
7:25 - 7:28และยอมกระทั่งเสี่ยงชีวิตตนเอง
-
7:28 - 7:33สำหรับพวกเขาแล้ว
มันไม่สำคัญเลยว่าฉันจะรวยหรือจน -
7:33 - 7:35ผิวของฉันจะเป็นสีอะไร
-
7:35 - 7:37ฉันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
-
7:37 - 7:39ฉันชอบเพศไหน
-
7:40 - 7:41ลงคะแนนเลือกใคร
-
7:41 - 7:43มีการศึกษาดีหรือเปล่า
-
7:43 - 7:46มีศาสนาหรือไม่
-
7:47 - 7:49ไม่มีเรื่องไหนสำคัญ
-
7:49 - 7:54ไปมากกว่าความที่ฉันเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
-
7:56 - 7:59ฉันมองว่าตัวเองเป็นข้อเท็จจริงที่มีชีวิต
-
8:00 - 8:02เป็นข้อพิสูจน์
-
8:02 - 8:09ว่าความรักและความเคารพที่ไร้เงื่อนไข
ไม่ได้แค่ช่วย -
8:09 - 8:12แต่มันยังเปลี่ยนแปลงชีวิตอีกด้วย
-
8:13 - 8:18นี่คือภาพอันน่าทึ่งของเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ที่ช่วยฉัน ภาพของแอนดี้กับฉัน -
8:18 - 8:20ที่เพิ่งถ่ายเมื่อปีที่แล้ว
-
8:20 - 8:23สิบปีหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น
-
8:23 - 8:25ภาพของพวกเราสองคนเดินแนบชิดกัน
-
8:28 - 8:30ฝ่าช่วงความโกลาหล
-
8:30 - 8:33มีคนคอยจับมือฉันไม่ห่าง
-
8:33 - 8:36มีคนคอยลูบหน้าปลอบประโลม
-
8:37 - 8:39ฉันรู้สึกยังไงน่ะหรือคะ
-
8:40 - 8:41ฉันรู้สึกถึงรัก
-
8:42 - 8:47สิ่งที่เป็นโล่คอยกำบังฉัน
จากความเกลียดชังและการจองเวร -
8:47 - 8:50สิ่งที่ทำให้ฉันกล้าจะพูดว่า
-
8:50 - 8:52ให้มันจบลงแค่นี้เถิด
-
8:54 - 8:55คือความรัก
-
8:57 - 8:59ฉันได้รับความรัก
-
9:01 - 9:07ฉันเชื่อว่าความเป็นไปได้
ที่เราจะเปลี่ยนแปลงโลกด้วยความรัก -
9:08 - 9:09นั้นมากมายเหลือเกิน
-
9:09 - 9:12เพราะฉันรู้ซึ้งว่า
พวกเราสามารถทำอะไรได้ -
9:12 - 9:15ฉันเชื่อในความดีงามของมนุษยชาติ
-
9:16 - 9:20เรื่องนี้ทิ้งปมให้ฉันต้องทบทวน
-
9:20 - 9:23และคำถามให้พวกเราทุกคนลองขบคิด
-
9:25 - 9:30สิ่งที่รวมใจเราเข้าด้วยกัน ไม่ได้ยิ่งใหญ่
กว่าสิ่งที่ทำให้เราแตกแยกหรือ -
9:32 - 9:35จำเป็นด้วยหรือที่ต้องมีโศกนาฏกรรม
หรือหายนะ -
9:35 - 9:40เพื่อทำให้เรารู้สึกว่าพวกเราทุกคน
ผูกพันเป็นสายพันธุ์เดียวกัน -
9:41 - 9:43ว่าเป็นมนุษย์เหมือน ๆ กัน
-
9:44 - 9:49และเมื่อไรกัน
ที่เราจะใช้ปัญญาแห่งยุคสมัยนี้ -
9:50 - 9:53เพื่อก้าวผ่านแค่การอดทนกับอีกฝ่าย
-
9:54 - 9:57และเปลี่ยนมันเป็นการยอมรับ
-
9:57 - 10:02คนที่เราตราหน้าไว้
จนถึงวันที่มีโอกาสได้รู้จักเขาจริง ๆ -
10:04 - 10:05ขอบคุณค่ะ
-
10:05 - 10:12(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ฉันรอดจากเหตุก่อการร้ายมาได้ และนี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้มา
- Speaker:
- จิล ฮิคส์ (Gill Hicks)
- Description:
-
more » « less
เรื่องของ จิล ฮิคส์ คือเรื่องของความรักและความเป็นมนุษย์ที่เกิดจากเถ้าถ่านของความโกลาหลและความเกลียดชัง จิลคือผู้รอดชีวิตรายหนึ่งจากเหตุระเบิดพลีชีพที่กรุงลอนดอน เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม ค.ศ. 2005 เธอมาเล่าเรื่องเหตุการณ์ในวันนั้นให้เราฟัง -- รวมถึงบทเรียนอันลึกซึ้งที่เธอได้เรียนรู้ เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:37
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | |
|
Pathumjit Atikomkamalasai accepted Thai subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut declined Thai subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | |
|
|
Pathumjit Atikomkamalasai edited Thai subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned |