Przeżyłam zamach terrorystyczny. Oto czego się nauczyłam
-
0:01 - 0:04Nigdy bym nie pomyślała,
-
0:04 - 0:07że 19-letni zamachowiec-samobójca
-
0:08 - 0:11da mi w rzeczywistości tak cenną lekcję.
-
0:13 - 0:14Ale dał.
-
0:15 - 0:19Nauczył mnie, żeby nigdy nie snuć
domysłów na temat czegoś, -
0:19 - 0:22czy też kogoś, kogo nie znamy.
-
0:24 - 0:29W czwartkowy ranek w lipcu 2005 roku
-
0:29 - 0:32ja i zamachowiec, nie wiedząc o tym,
-
0:32 - 0:36wsiedliśmy w tym samym czasie
do tego samego wagonu, -
0:36 - 0:41stojąc pewnie o kilka stóp od siebie.
-
0:42 - 0:43Nie widziałam go.
-
0:44 - 0:46W zasadzie nie widziałam nikogo.
-
0:46 - 0:49Przecież nie gapi się na ludzi w metrze,
-
0:49 - 0:52ale myślę, że on mnie widział,
-
0:53 - 0:56myślę, że patrzył na nas wszystkich,
-
0:57 - 1:01z ręką na zapalniku.
-
1:02 - 1:07Często zastanawiałam się:
o czym on myślał? -
1:07 - 1:10Zwłaszcza w tych ostatnich sekundach.
-
1:13 - 1:14Wiem, że to nic osobistego.
-
1:15 - 1:19Nie wybrał się, by zabić czy zranić
właśnie mnie, Gill Hicks. -
1:19 - 1:21Nie znał mnie.
-
1:22 - 1:23Nie.
-
1:24 - 1:27W zamian przypiął mi
-
1:27 - 1:31bezpodstawną i niechcianą etykietkę.
-
1:32 - 1:36Stałam się "wrogiem".
-
1:37 - 1:41Dla niego byłam ta "inna",
-
1:41 - 1:44"oni" w przeciwieństwie do "nas".
-
1:46 - 1:51Etykietka "wróg" pozwoliła mu
nas odczłowieczyć. -
1:52 - 1:54Pozwoliła mu przycisnąć guzik.
-
1:55 - 1:58I nie był wybiórczy.
-
1:59 - 2:04Dwadzieścia sześć cennych żyć
przepadło tylko w moim wagonie, -
2:05 - 2:07a ja stałam się prawie jedną z nich.
-
2:09 - 2:12W czasie potrzebnym
do wzięcia jednego oddechu -
2:12 - 2:15pogrążyliśmy się w takiej ciemności,
-
2:15 - 2:18że była prawie namacalna;
-
2:18 - 2:22tak wyobrażam sobie grzęźniecie w smole.
-
2:23 - 2:25Nie wiedzieliśmy, że jesteśmy wrogami.
-
2:26 - 2:30Byliśmy grupą zwykłych podróżnych,
którzy parę minut wcześniej, -
2:30 - 2:33postąpili zgodnie z etykietą metra:
-
2:33 - 2:35zero kontaktu wzrokowego,
-
2:35 - 2:36zero rozmowy
-
2:37 - 2:40i absolutnie zero konwersacji.
-
2:42 - 2:45Jednak w rozpraszającym się mroku
-
2:46 - 2:47zwróciliśmy się ku sobie.
-
2:48 - 2:50Pomagaliśmy sobie nawzajem.
-
2:51 - 2:53Wykrzykiwaliśmy imiona,
-
2:53 - 2:55trochę jak na apelu,
-
2:56 - 2:59czekając na odzew.
-
3:01 - 3:03"Jestem Gill. Jestem tutaj.
-
3:05 - 3:06Żyję.
-
3:08 - 3:09OK".
-
3:12 - 3:13"Jestem Gill.
-
3:14 - 3:15Tutaj.
-
3:16 - 3:18Żywa.
-
3:19 - 3:21OK".
-
3:23 - 3:26Nie znałam Alison.
-
3:26 - 3:31Ale czekałam na jej odzew
co kilka minut. -
3:31 - 3:33Nie znałam Richarda.
-
3:34 - 3:37Ale stało się dla mnie ważne,
że przeżył. -
3:39 - 3:41Wszystko, co o mnie wiedzieli,
-
3:41 - 3:42to moje imię.
-
3:43 - 3:44Nie wiedzieli,
-
3:44 - 3:48że byłam szefową działu projektów.
-
3:49 - 3:53I że tu jest moja ukochana teczka,
-
3:53 - 3:55też ocalała tego ranka.
-
3:56 - 4:00Nie wiedzieli, że publikuję pisma
o architekturze i wzornictwie, -
4:00 - 4:04że jestem członkiem
Królewskiego Towarzystwa Sztuk, -
4:04 - 4:05że ubieram się na czarno
-
4:07 - 4:08- dalej to robię -
-
4:09 - 4:11że paliłam cygaretki.
-
4:12 - 4:14Nie palę już cygaretek.
-
4:14 - 4:18Że piję gin i oglądam TEDTalks,
-
4:18 - 4:25oczywiście nigdy nie myśląc,
że pewnego dnia stanę tu, -
4:26 - 4:28balansując na protezach,
-
4:29 - 4:30wygłaszając prelekcję.
-
4:31 - 4:36Byłam młodą Australijką
robiącą w Londynie niesamowite rzeczy. -
4:36 - 4:39Nie byłam gotowa
na utratę tego wszystkiego. -
4:41 - 4:44Tak bardzo chciałam przeżyć,
-
4:44 - 4:49że użyłam apaszki
jako opatrunku uciskowego na udach -
4:49 - 4:55i po prostu odcięłam się
od wszystkich i wszystkiego -
4:55 - 4:59aby w skupieniu wsłuchać się w siebie,
-
4:59 - 5:02by zdać się tylko na instynkt.
-
5:03 - 5:05Uspokoiłam oddech.
-
5:06 - 5:08Uniosłam uda.
-
5:08 - 5:09Pozostałam w pozycji pionowej
-
5:09 - 5:13i walczyłam z opadającymi powiekami.
-
5:15 - 5:18Wytrzymałam prawie przez godzinę,
-
5:19 - 5:23godzinę na rozmyślanie o całym życiu
-
5:23 - 5:25aż do tego punktu.
-
5:27 - 5:30Może powinnam była osiągnąć więcej.
-
5:31 - 5:34Może mogłam przeżyć więcej,
zobaczyć więcej. -
5:34 - 5:39Może powinnam była zacząć biegać,
tańczyć, zapisać się na jogę. -
5:40 - 5:45Ale najważniejsza była dla mnie
zawsze praca. -
5:45 - 5:47Żyłam, by pracować.
-
5:48 - 5:51To, kim mnie nazywała wizytówka,
-
5:51 - 5:52miało dla mnie znaczenie.
-
5:54 - 5:57Ale nie miało znaczenia tam,
w głębi tego tunelu. -
5:59 - 6:04Do momentu, kiedy poczułam pierwszy dotyk
-
6:04 - 6:06jednego z ratowników,
-
6:06 - 6:09nie byłam w stanie mówić,
-
6:09 - 6:14nie mogłam nawet powiedzieć
tak małego słowa, jak "Gill". -
6:15 - 6:18Oddałam się w ich ręce.
-
6:18 - 6:21Zrobiłam wszystko, co mogłam,
-
6:21 - 6:25a teraz byłam w ich rękach.
-
6:27 - 6:28Zrozumiałam,
-
6:29 - 6:35kim i czym jest tak naprawdę ludzkość,
-
6:36 - 6:39kiedy po raz pierwszy
zobaczyłam identyfikator -
6:39 - 6:42otrzymany podczas przyjęcia do szpitala.
-
6:42 - 6:44Było napisane:
-
6:44 - 6:49"Osoba o nieustalonej tożsamości,
przypuszczalnie kobieta". -
6:51 - 6:55Osoba o nieustalonej tożsamości,
przypuszczalnie kobieta. -
6:57 - 7:00Te pięć słów były dla mnie darem.
-
7:01 - 7:04Bardzo jasno przekazały,
-
7:04 - 7:07że uratowano mi życie,
-
7:07 - 7:10bo byłam po prostu człowiekiem.
-
7:11 - 7:15Żadna różnica nie wpłynęła
-
7:15 - 7:19na niezwykłe poświęcenie ratowników,
-
7:20 - 7:22żeby uratować mi życie,
-
7:22 - 7:25żeby uratować życie innych nieznajomych,
-
7:25 - 7:28nawet za cenę własnego.
-
7:28 - 7:33Dla nich nie miało znaczenia,
czy jestem bogata czy biedna, -
7:33 - 7:35jaki mam kolor skóry,
-
7:35 - 7:37czy jestem kobietą czy mężczyzną,
-
7:37 - 7:39jaką mam orientację seksualną,
-
7:40 - 7:41na kogo głosowałam,
-
7:41 - 7:43czy mam wykształcenie,
-
7:43 - 7:46czy jestem wierząca, czy nie.
-
7:47 - 7:50Nie miało znaczenia nic poza tym,
-
7:50 - 7:54że stanowię cenne ludzkie życie.
-
7:56 - 7:59Widzę siebie jako żyjący fakt.
-
8:00 - 8:02Jestem dowodem na to,
-
8:02 - 8:09że bezwarunkowa miłość i szacunek
mogą nie tylko uratować, -
8:09 - 8:12ale także zmienić życie innych.
-
8:13 - 8:18To jest super zdjęcie,
ja i Andy, jeden z ratowników, -
8:18 - 8:20zrobione w zeszłym roku.
-
8:20 - 8:23Dziesięć lat od wydarzenia.
-
8:23 - 8:25Jesteśmy tu, ramię w ramię.
-
8:28 - 8:30W całym tym chaosie
-
8:30 - 8:33byłam trzymana za rękę.
-
8:33 - 8:36Głaskano mnie delikatnie po twarzy.
-
8:37 - 8:39Co wtedy czułam?
-
8:40 - 8:41Czułam się kochana.
-
8:42 - 8:47Coś, co odcięło mnie
od nienawiści i chęci odwetu, -
8:47 - 8:50co dało mi odwagę, by powiedzieć:
-
8:50 - 8:52na mnie się kończy.
-
8:54 - 8:55Jest miłość.
-
8:57 - 8:59Byłam kochana.
-
9:01 - 9:07Wierzę, że moc pozytywnej zmiany
-
9:08 - 9:09jest absolutnie ogromna,
-
9:09 - 9:12bo wiem, do czego jesteśmy zdolni.
-
9:12 - 9:15Znam wspaniałość ludzkości.
-
9:16 - 9:20To pozostawia mi pokaźne przemyślenia
-
9:20 - 9:23i parę pytań dla nas wszystkich:
-
9:25 - 9:30Czy to, co nas łączy, nie jest większe
od tego, co może nas dzielić? -
9:32 - 9:35Czy potrzeba aż tragedii czy katastrofy,
-
9:35 - 9:40abyśmy poczuli silną więź gatunkową,
-
9:41 - 9:43jako ludzkie istoty?
-
9:44 - 9:49Kiedy zdamy się na mądrość naszego wieku,
-
9:50 - 9:53żeby wznieść się ponad zwykłą tolerancję
-
9:54 - 9:57i przejść do akceptacji tych,
-
9:57 - 10:02którzy przed poznaniem są tylko etykietką?
-
10:04 - 10:05Dziękuję.
-
10:05 - 10:12(Brawa)
- Title:
- Przeżyłam zamach terrorystyczny. Oto czego się nauczyłam
- Speaker:
- Gill Hicks
- Description:
-
Historia Gill Hicks mówi o współczuciu i człowieczeństwie, wyłaniających się z popiołu chaosu i nienawiści. Ocalona po bombowym zamachu terrorystycznym w Londynie 7 lipca 2005 roku, dzieli się wydarzeniami tego dnia - a także lekcjami jakich doświadczyła, ucząc się, jak żyć dalej.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:37
Rysia Wand approved Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Rysia Wand accepted Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Rysia Wand rejected Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Azja Fantazja accepted Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Azja Fantazja edited Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Dorota Biedrzycka edited Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned | ||
Dorota Biedrzycka edited Polish subtitles for I survived a terrorist attack. Here's what I learned |