Return to Video

Tan Le: My immigration story

  • 0:00 - 0:03
    ฉันจะพูดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงจาก 3 ยุคสมัยได้อย่างไร
  • 0:03 - 0:06
    ภายในเวลาเพียงแค่ 10 นาที
  • 0:06 - 0:09
    และความลึกซึ้งของสายสัมพันธ์ระหว่างกัน
  • 0:09 - 0:11
    ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเด็กผู้หญิง
  • 0:11 - 0:13
    อายุ 4 ขวบคนหนึ่ง
  • 0:13 - 0:15
    ซุกกอด เบียดกันกับน้องสาวตัวน้อย
  • 0:15 - 0:17
    แม่ของเธอ และยายของเธอ
  • 0:17 - 0:19
    เป็นเวลาห้าวันห้าคืน
  • 0:19 - 0:21
    ในเรือลำเล็กๆ ในทะเลจีน
  • 0:21 - 0:24
    เมื่อสามสิบกว่าปีก่อน
  • 0:24 - 0:26
    สายสัมพันธ์ที่ผูกชีวิตเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆไว้
  • 0:26 - 0:29
    และมีอยู่ตลอดไป
  • 0:29 - 0:31
    เด็กผู้หญิงคนนั้นตอนนี้อาศัยอยู่ที่ ซาน ฟรานซิสโก
  • 0:31 - 0:34
    และกำลังยืนพูดกับทุกคนอยู่ในวันนี้
  • 0:34 - 0:37
    นี่ไม่ใช่เรื่องเล่าที่มีตอนจบ
  • 0:37 - 0:40
    มันเป็นเหมือนชิ้นจิกซอว์ที่ค่อยๆประกอบเข้าด้วยกัน
  • 0:40 - 0:44
    ดิฉันจะเล่าเรื่องชิ้นส่วนพวกนั้นให้ฟัง
  • 0:44 - 0:46
    ลองจินตนาการชิ้นส่วนชิ้นแรก
  • 0:46 - 0:49
    ผู้ชายคนหนึ่งมีชีวิตเพื่องาน
  • 0:49 - 0:52
    เขาเป็นนักกวีและนักเขียนบทละคร
  • 0:52 - 0:54
    ผู้ชายที่ชีวิตอยู่เพื่อความหวัง
  • 0:54 - 0:56
    หวังเดียวที่จะทำให้ประเทศของเขา
  • 0:56 - 0:59
    มีเสรีภาพและความเป็นหนึ่งเดียวกัน
  • 0:59 - 1:02
    ลองจินตนาการผู้ชายท่านนั้นเดินทางไปไซ่ง่อนในฐานะนักคอมมิวนิสต์
  • 1:02 - 1:04
    เพื่อไปเผชิญความจริงที่ว่า
  • 1:04 - 1:06
    ชีวิตเขาที่้ผ่านมาช่างสูญเปล่า
  • 1:06 - 1:09
    โดนคำพูดถากถาง ดูถูกมากมาย
  • 1:09 - 1:12
    เค้าหลีกหนีจากทุกสิ่งอย่างเงียบๆ
  • 1:12 - 1:16
    และสุดท้ายจากโลกนี้ไปโดยไม่มีบันทึกใดๆ ในประวัติศาสตร์
  • 1:16 - 1:18
    ผู้ชายคนนั้นคือคุณตาของดิฉัน
  • 1:18 - 1:22
    ดิฉันไม่เคยได้มีโอกาสรู้จักเขา
  • 1:22 - 1:26
    แต่ชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่ความทรงจำเท่านั้น
  • 1:26 - 1:29
    คุณยายเล่าเรื่องชีวิตของคุณตาให้ดิฉันฟังเสมอ
  • 1:29 - 1:32
    หน้าที่ของดิฉันคือระลึกถึงมันอยู่ตลอด
  • 1:32 - 1:34
    และบทเรียนของดิฉันคือ
  • 1:34 - 1:37
    แน่นอน ประวัติศ่าสตร์จะตามมาหลอกหลอนเรา
  • 1:37 - 1:39
    แต่เรายังยืนหยัดอยู่ได้
  • 1:39 - 1:41
    จิ๊กซอว์ชิ้นต่อไป
  • 1:41 - 1:43
    คือเรือลำหนึ่งในเวลารุ่งสาง
  • 1:43 - 1:46
    กำลังออกสู่ทะเลอย่างเงียบๆ
  • 1:46 - 1:48
    เมื่อตอนคุณตาเสีย
  • 1:48 - 1:50
    แม่ของดิฉัน คุณไหมมีอายุ 18 ปี
  • 1:50 - 1:52
    มีชีวิตแต่งงานที่มาจากการคลุมถุงชน
  • 1:52 - 1:55
    และลูกสาวตัวน้อยๆ สองคน
  • 1:55 - 1:58
    สำหรับเธอแล้ว ชีวิตลิขิตมาให้ทำเพียงอย่างเดียว
  • 1:58 - 2:00
    คือหนีจากครอบครัวที่เธอมี
  • 2:00 - 2:03
    และไปเริ่มต้นใหม่ที่ประเทศออสเตรเีลีย
  • 2:03 - 2:05
    เธอไม่มีทางเลือกอื่น
  • 2:05 - 2:07
    นอกจากจะทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จ
  • 2:07 - 2:10
    หลังจากหนังชีวิตดำเนินไปสี่ปี
  • 2:10 - 2:12
    เรือลำน้อยซึ่งปลอมเป็นเรือหาปลา
  • 2:12 - 2:15
    จึงลอยออกสู่ทะเล
  • 2:15 - 2:18
    ผู้ใหญ่ทุกคนรู้ว่าเป็นเรื่องเสี่ยง
  • 2:18 - 2:20
    เสี่ยงมากที่จะเจอโจรสลัด
  • 2:20 - 2:22
    ถูกข่มขืนหรือถึงแก่ชีวิต
  • 2:22 - 2:24
    เช่นเดียวกับผู้ใหญ่ส่วนมากในเรือ
  • 2:24 - 2:28
    แม่ของดิฉันมีขวดยาพิษเล็กๆ อยู่ขวดหนึ่ง
  • 2:28 - 2:31
    หากว่าเราถูกจับ แม่จะกรอกยาพิษให้ดิฉันแล้วน้องสาวก่อน
  • 2:31 - 2:35
    ตามมาด้วยตัวท่านเองและคุณยาย
  • 2:35 - 2:37
    ความทรงจำแรกๆ ของดิฉันมาจากชีวิตบนเรือนั้น
  • 2:37 - 2:39
    เสียงเครื่องยนต์ดังเป็นจังหวะต่อเนื่อง
  • 2:39 - 2:42
    คลื่นกระทบหัวเรือ
  • 2:42 - 2:45
    เส้นขอบฟ้าที่กว้างใหญ่และไม่มีจุดจบ
  • 2:45 - 2:48
    ดิฉันจำโจรสลัดที่มาบุกเรือเราอยู่หลายต่อหลายครั้งไม่ได้
  • 2:48 - 2:50
    แต่ทุกคนโอ้อวดถึงความกล้าหาญ
  • 2:50 - 2:52
    ของผู้ชายบนเรือลำนั้น
  • 2:52 - 2:54
    หรือเรื่องเครื่องยนต์พัง
  • 2:54 - 2:57
    แล้วไม่สามารถติดเครื่องใหม่ได้นานเกือบ 6 ชั่วโมง
  • 2:57 - 2:59
    แต่ดิฉันจำแสงของแท่นขุดเจาะน้ำมัน
  • 2:59 - 3:01
    ทางชายฝั่งมาเลเซียได้
  • 3:01 - 3:04
    และผู้ชายหนุ่มท่านหนึ่งที่ล้มลงและเสียชีวิต
  • 3:04 - 3:07
    การเดินทางของเขาได้สิ้นสุดลง
  • 3:07 - 3:09
    มีู้ผู้ชายจากฐานขุดเจาะน้ำมัน
  • 3:09 - 3:12
    ยื่นแอปเปิ้ลลูกหนึ่งให้ดิฉันชิมเป็นครั้งแรกในชีวิต
  • 3:12 - 3:15
    ไม่มีแอปเปิ้ลลูกไหนรสชาติเหมือนแอปเปิ้ลลูกนั้นอีกเลย
  • 3:17 - 3:19
    หลังจากสามเดือนในค่ายอพยพ
  • 3:19 - 3:21
    เราเดินทางมาถึงเมลเบิร์น
  • 3:21 - 3:23
    จิ๊กซอว์ชิ้นต่อไป
  • 3:23 - 3:26
    คือผู้หญิงสี่ท่านจากสามยุคสามสมัย
  • 3:26 - 3:29
    พยายามสร้างชีวิตใหม่ร่วมกัน
  • 3:29 - 3:31
    เราตั้งรกรากในเมือง ฟุ๊ตสเครย์
  • 3:31 - 3:33
    ชานเมืองสำหรับชนชั้นแรงงาน
  • 3:33 - 3:36
    ซึ่งเต็มไปด้วยผู้อพยพหลายเชื้อชาติ
  • 3:36 - 3:38
    ต่างกับชานเมืองของคนชั้นชนกลางทั่วไป
  • 3:38 - 3:40
    ซึ่งให้สิทธิแก่ดิฉัน
  • 3:40 - 3:43
    ที่ฟุ๊ตสเครย์ ไม่มีสิทธิเหล่านั้น
  • 3:43 - 3:46
    กลิ่นจากประตูร้านเป็นกลิ่นจากทั่วทุกมุมโลก
  • 3:46 - 3:48
    ทุกคนพยายามสื่อสารกัน
  • 3:48 - 3:50
    ผ่านภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น
  • 3:50 - 3:52
    แต่ทุกคนต่างมีสิ่งๆ หนึ่งที่เหมือนกัน
  • 3:52 - 3:55
    คือการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
  • 3:55 - 3:57
    แม่ของดิฉันเริ่มงานในฟาร์ม
  • 3:57 - 3:59
    และโรงงานประกอบรถยนต์
  • 3:59 - 4:01
    ทำงานวันละสองกะ หกวัน
  • 4:01 - 4:04
    ท่านหาเวลาเรียนภาษาอังกฤษจากเวลาอันน้อยนิดที่เหลือ
  • 4:04 - 4:06
    และได้รับวุฒิทางด้านไอที
  • 4:06 - 4:08
    พวกเรายากจน
  • 4:08 - 4:10
    เงินที่หามาได้ถูกแบ่งจัดสรร
  • 4:10 - 4:12
    ส่วนสำหรับการติวพิเศษภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์
  • 4:12 - 4:14
    ถูกแบ่งมาจาก
  • 4:14 - 4:17
    อะไรก็ตามที่พวกเราสละได้
  • 4:17 - 4:19
    ซึ่งมักจะเป็นเสื้อผ้าใหม่ๆ
  • 4:19 - 4:21
    เสื้อผ้าพวกเราเป็นของมือสองเสมอ
  • 4:21 - 4:24
    เรามีถุงเท้าสองคู่สำหรับไปโรงเรียน
  • 4:24 - 4:26
    ใส่ทับกันเพื่อปิดรู ของแต่ละข้าง
  • 4:26 - 4:28
    ชุดนักเรียนนั้นยาวถึงตาตุ่ม
  • 4:28 - 4:32
    เพื่อจะเก็บไว้ใช้ได้ตลอด 6 ปี
  • 4:32 - 4:34
    บางครั้งจะมีเสียงสาปแช่ง
  • 4:34 - 4:36
    จากผู้ไม่ประสงค์ดี
  • 4:36 - 4:38
    บางทีก็มีการพ่นเพ้นท์กำแพง
  • 4:38 - 4:40
    เขียนว่า "พวกผิวเหลือง กลับบ้านไปซะ"
  • 4:40 - 4:42
    ดิฉันรู้สึกจุกข้างใน
  • 4:42 - 4:45
    จะให้พวกเรากลับไปไหนล่ะ
  • 4:45 - 4:47
    บางครั้งมีการรวมตัวกันย่อมๆ
  • 4:47 - 4:51
    มีเสียงพึมพำว่า "เดี๋ยวแกเจอดีแน่"
  • 4:51 - 4:53
    แม่ดิฉัน น้องสาว และตัวดิฉัน
  • 4:53 - 4:56
    นอนบนเตียงเดียวกัน
  • 4:56 - 4:58
    แม่มักจะเหนื่อยล้าในตอนกลางคืน
  • 4:58 - 5:00
    แต่เราไม่เคยลืมจะเล่าเรื่องวันของพวกเราให้กันและกันฟัง
  • 5:00 - 5:02
    พร้อมฟังเสียงคุณยายเดินไปเดินมา
  • 5:02 - 5:04
    รอบๆ บ้าน
  • 5:04 - 5:06
    แม่ของดิฉันทุกข์ทรมานกับฝันร้าย
  • 5:06 - 5:09
    ฝันเกียวกับชีวิตบนเรือ
  • 5:09 - 5:12
    และหน้าที่ของดิฉันคืออยู่เฝ้าแม่จนกว่าแม่จะฝัน
  • 5:12 - 5:15
    ดิฉันจะได้ปลุกเธอจากฝันร้ายขึ้นมา
  • 5:15 - 5:17
    ท่านเปิดร้านขายคอมพิวเตอร์
  • 5:17 - 5:19
    เรียนเป็นช่างเสริมสวย
  • 5:19 - 5:21
    และเปิดธุรกิจเสริมสวยควบคู่กันไป
  • 5:21 - 5:23
    พวกผู้หญิงชอบมาเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง
  • 5:23 - 5:25
    เรื่องหนุ่มๆ ขี้โมโห เอาแต่ใจ
  • 5:25 - 5:27
    ไม่สามารถผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อได้
  • 5:27 - 5:30
    ลูกๆ ที่มีปัญหาจากการใช้ชีวิตในโลกสองแบบ
  • 5:30 - 5:33
    มีการก่อตั้งศูนย์ช่วยเหลือ
  • 5:33 - 5:35
    เพื่อเรี่ยไรเงินบริจาคและสปอนเซอร์
  • 5:35 - 5:37
    ดิฉันอาศัยอยู่ในโลกสองโลกที่คู่ขนานกัน
  • 5:37 - 5:41
    โลกใบหนึ่ง ดิฉันเป็นนักเรียนชาวเอเชียทั่วๆ ไป
  • 5:41 - 5:44
    ต่อสู้กับความต้องการต่างๆ ในชีวิต
  • 5:44 - 5:47
    ในอีกโลกหนึี่่ง ดิฉันติดอยู่ในโลกที่โหดร้าย
  • 5:47 - 5:49
    เต็มไปด้วยความรุนแรง
  • 5:49 - 5:52
    การใช้ยาเสพติดและการทอดทิ้ง
  • 5:52 - 5:54
    แต่เวลาก็พอที่จะช่วยบรรเทาจิตใจได้บ้าง
  • 5:54 - 5:57
    ดังนั้นขณะเป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ปีสุดท้าย
  • 5:57 - 6:00
    ดิฉันได้รับเลือกให้เป็น the young Australian แห่งปี
  • 6:00 - 6:02
    ดิฉันเหมือนถูกดีด
  • 6:02 - 6:04
    จากจิ๊กซอว์ชิ้นหนึ่งไปอีกชิ้นหนึ่ง
  • 6:04 - 6:06
    แต่ว่ามุมของแต่ละชิ้นไม่พอดีกัน
  • 6:06 - 6:08
    ทาน ลี ผู้อยู่อาศัยในฟุ๊ตสเครย์นิรนามคนหนึ่ง
  • 6:08 - 6:12
    กลายมาเป็น ทาน ลี ผู้ิอพยพและนักกิจกรรมทางสังคม
  • 6:12 - 6:15
    ได้รับเชิญให้ไปพูดในที่ต่างๆ มากมาย
  • 6:15 - 6:17
    ได้รับเชิญให้ไปที่บ้าน
  • 6:17 - 6:19
    ของบุคคลสำคัญอย่างที่ไม่เคยจะจินตนาการได้
  • 6:19 - 6:21
    ดิฉันไม่เคยรู้พิธีการทางการฑูต
  • 6:21 - 6:24
    ไม่รู้วิธีการใช้ช้อน ส้อมอย่างถูกวิธี
  • 6:24 - 6:27
    ดิฉันไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับไวน์ไว้คุยกับใครได้
  • 6:27 - 6:31
    ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องอะไรเลย
  • 6:31 - 6:34
    ดิฉันอยากกลับย้อนกลับไปมีชีวิตแบบเดิม
  • 6:34 - 6:37
    อยู่ในชานเมืองเงียบๆ สบายๆ
  • 6:37 - 6:40
    มียาย แม่ และเด็กผู้หญิงสองคน
  • 6:40 - 6:43
    จบวันแต่ละวันด้วยการเล่าเรื่องให้กันและกันฟัง
  • 6:43 - 6:45
    ทำสิ่งที่ทำมานานเป็นเวลาเกือบ 20 ปี
  • 6:45 - 6:47
    และหลับไป
  • 6:47 - 6:51
    บนเตียงๆ เดียวกัน
  • 6:51 - 6:55
    ดิฉันบอกว่าแม่ว่า ดิฉันคงทำเรื่องยิ่งใหญ่แบบนี้ไม่ได้
  • 6:55 - 6:58
    ท่านบอกกับดิฉันว่า
  • 6:58 - 7:01
    ดิฉันอายุเท่าท่านตอนลงเรือ
  • 7:01 - 7:04
    ไม่มีคำว่า "ไม่ได้"
  • 7:04 - 7:06
    "แค่ลงมือทำ" ท่านบอกกับดิฉัน
  • 7:06 - 7:09
    "และเป็นตัวของตัวเอง"
  • 7:09 - 7:12
    ดังนั้นดิฉันจึงได้มาพูดเกี่ยวกับการศึกษาและการว่างงานของเยาวชน
  • 7:12 - 7:15
    การเพิกเฉยต่อคนชายขอบและการตัดสิทธิพลเมือง
  • 7:15 - 7:17
    และยิ่งดิฉันเปิดเผยมากเท่าไหร่
  • 7:17 - 7:20
    ก็ยิ่งมีคนชักชวนดิฉันให้ไปพูดมากยิ่งขึ้น
  • 7:20 - 7:23
    ดิฉันมีโอกาสพบคนมากมายทุกรูปแบบ
  • 7:23 - 7:25
    หลายๆ คนมีโอกาสได้ทำสิ่งที่รัก
  • 7:25 - 7:28
    ใช้ชีวิตอยู่กับความเป็นไปได้ที่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้
  • 7:28 - 7:31
    และถึงแม้ว่าดิฉันจะเรียนจบด้านกฏหมายมา
  • 7:31 - 7:34
    ดิฉันได้ค้นพบตัวเองว่ามันไม่ใช่ศาสตร์สำหรับดิฉัน
  • 7:34 - 7:37
    มันจะต้องมีจิ๊กซอว์ชิ้นอื่นที่ลงตัวกว่า
  • 7:37 - 7:40
    ดิฉันยังค้นพบอีกว่า
  • 7:40 - 7:42
    มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเป็นคนนอก
  • 7:42 - 7:44
    เป็นคนมาใหม่
  • 7:44 - 7:46
    เป็นคนใหม่ในเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง
  • 7:46 - 7:48
    และไม่ใช่แค่โอเค
  • 7:48 - 7:50
    แต่ต้องขอบคุณมันด้วยซ้ำ
  • 7:50 - 7:53
    บางทีมันอาจจะเป็นของขวัญจากเรือลำนั้น
  • 7:53 - 7:55
    เพราะการเป็นคนนอก
  • 7:55 - 7:57
    หมายถึงการอยู่นอกขอบเขตที่ถูกกำหนด
  • 7:57 - 7:59
    หมายถึง
  • 7:59 - 8:02
    การยอมรับคำครหาต่างๆ
  • 8:02 - 8:05
    ดิฉันได้ก้าวพ้นจากขอบเขตของสิ่งที่คุ้นเคยมาไกล
  • 8:05 - 8:07
    เพียงพอที่จะรู้ว่า ถึงแม้โลกของเราจะพังทลาย
  • 8:07 - 8:10
    แต่มันอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิด
  • 8:10 - 8:12
    เราพร้อมที่จะทำ
  • 8:12 - 8:14
    ทำในสิ่งที่เราอาจจะไม่สามารถทำได้มาก่อน
  • 8:14 - 8:16
    มันจะเกิดพลังบางอย่าง
  • 8:16 - 8:18
    เกิดการมองโลกในแง่บวก
  • 8:18 - 8:21
    เกิดการผสมอย่างแปลกประหลาดระหว่างความกล้าและความถ่อมตน
  • 8:21 - 8:23
    ดังนั้น ดิฉันจึงตัดสินใจตามสัญชาตญาณ
  • 8:23 - 8:26
    ดิฉันรวบรวมทีมเล็กๆ ทีมหนึ่งขึ้นมา
  • 8:26 - 8:28
    จากกลุ่มคนพร้อมจะเอาชนะ
  • 8:28 - 8:31
    คำว่า "ทำไม่ได้"
  • 8:31 - 8:33
    เป็นเวลาเกือบปีที่พวกเราไม่มีรายได้
  • 8:33 - 8:35
    ในแต่ละวันดิฉันจะต้มซุปหม้อใหญ่
  • 8:35 - 8:37
    ไว้ให้ทานร่วมกัน
  • 8:37 - 8:40
    พวกเรามักจะทำงานแม้กระทั่งเวลากลางคืน
  • 8:40 - 8:42
    ไอเดียส่วนใหญ่หลุดโลก
  • 8:42 - 8:44
    แต่มีอยู่สองสามอัน ที่พิเศษ
  • 8:44 - 8:47
    และพวกเราก็ตัดสินใจลงมือทำ
  • 8:47 - 8:49
    ดิฉันตัดสินใจว่าจะย้ายมาอยู่ิอเมริกา
  • 8:49 - 8:51
    หลังจากมีโอกาสมาเยือนเพียงแค่ครั้งเดียว
  • 8:51 - 8:53
    ทำตามสัญชาตญาญอีกนั่นแหละ
  • 8:53 - 8:55
    สามเดือนหลังจากนั้นดิฉันได้ย้ายไปที่อื่นอีก
  • 8:55 - 8:58
    การเดินทางของดิฉันยังคงมีต่อไป
  • 8:58 - 9:00
    ก่อนจะจบวันนี้
  • 9:00 - 9:03
    ดิฉันขอเล่าเรื่องคุณยายให้ทุกท่านฟัง
  • 9:03 - 9:05
    ท่านเติบโตในช่วงเวลาที่
  • 9:05 - 9:07
    ลัทธิขงจื๊อเป็นบรรทัดฐานทางสังคม
  • 9:07 - 9:10
    เป็นยุคที่ขุนนางจีนเป็นใหญ่เป็นโต
  • 9:10 - 9:13
    ทุกอย่างดำเนินไปแบบเดิมเป็นร้อยๆ ปี
  • 9:13 - 9:17
    คุณพ่อของท่านเสียหลังจากที่ท่านเกิดไม่นาน
  • 9:17 - 9:20
    คุณทวดเลี้ยงท่านมาตามลำพัง
  • 9:20 - 9:23
    เมื่ออายุได้ 17 ปี ท่านกลายมาเป็นภรรยาคนที่สอง
  • 9:23 - 9:26
    ของขุนนางจีนคนหนึ่ง และแม่เขยได้ทุบตีท่าน
  • 9:26 - 9:28
    สามีท่านไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ
  • 9:28 - 9:31
    ท่านเรียกความสนใจได้อย่างมากเมื่อนำสามีขึ้นศาล
  • 9:31 - 9:33
    และฟ้องร้องดำเนินคดี
  • 9:33 - 9:36
    และเรื่องยิ่งอื้อฉาวเมื่อท่านชนะคดี
  • 9:36 - 9:38
    (เสียงหัวเราะ)
  • 9:38 - 9:42
    (เสียงปรบมือ)
  • 9:42 - 9:46
    "มันทำไม่ได้หรอก" ไม่มีอยู่จริง
  • 9:48 - 9:51
    ดิฉันกำลังอาบน้ำในโรงแรมแห่งหนึ่งในซิดนีย์
  • 9:51 - 9:53
    เมื่อตอนท่านจากไป
  • 9:53 - 9:56
    ห่างไป 600 ไมล์ในเมลเบิร์น
  • 9:56 - 9:58
    ดิฉันมองผ่านม่านอาบน้ำ
  • 9:58 - 10:01
    เห็นท่านยืนอยู่อีกด้านนึง
  • 10:01 - 10:03
    ดิฉันรู้ว่าท่านมาบอกลา
  • 10:03 - 10:06
    แม่ของดิฉันโทรมาไม่กี่นาทีหลังจากนั้นเพื่อบอกข่าวร้าย
  • 10:06 - 10:08
    สองสามวันต่อมา
  • 10:08 - 10:10
    พวกเราไปวัดแห่งหนึ่งใน ฟุ๊ตสเครย์
  • 10:10 - 10:12
    และนั่งรอบๆ โรงศพของท่าน
  • 10:12 - 10:14
    เราต่างผลัดกันเล่าเรื่อง
  • 10:14 - 10:17
    และให้กำลังใจท่านว่า ไม่ว่ายังไงพวกเราจะยังอยู่กับท่าน
  • 10:17 - 10:20
    พอเที่ยงคืน พระรูปหนึ่งเดินมา
  • 10:20 - 10:23
    และบอกกับพวกเราว่า ได้เวลาปิดโลง
  • 10:23 - 10:26
    คุณแม่ให้พวกเราจับมือท่าน
  • 10:26 - 10:28
    แม่ถามพระว่า
  • 10:28 - 10:30
    "ทำไมมือของคุณยายถึงยังอุ่น
  • 10:30 - 10:33
    ในขณะที่ส่วนอื่นๆ เย็นไปหมด"
  • 10:33 - 10:37
    พระตอบว่า "เพราะท่านทั้งหลายจับมือคุณยายมาตั้งแต่เช้า"
  • 10:37 - 10:40
    "โยมไม่ปล่อยวาง"
  • 10:42 - 10:44
    ผู้หญิงในตระกูลเรา
  • 10:44 - 10:46
    มีพลังความแข็งแกร่งอยู่เต็มเปี่ยม
  • 10:46 - 10:49
    ในความเป็นเรา และชีวิตที่ผ่านมาของพวกเรา
  • 10:49 - 10:51
    พวกเราจึงได้รู้ว่า
  • 10:51 - 10:53
    ผู้ชายที่อาจจะหลงเข้ามาในชีวิต
  • 10:53 - 10:55
    จะขัดขวางทางเดินของเรา
  • 10:55 - 10:58
    และพวกเราอาจจะต้องยอมแพ้อย่างง่ายๆ
  • 10:58 - 11:00
    เวลานี้ ดิฉันอยากจะมีลูกเป็นของตัวเอง
  • 11:00 - 11:03
    และดิฉันก็นึกถึงเรือ
  • 11:03 - 11:06
    ดิฉันอยากจะส่งพวกเขาไปลงเรือบ้างไหม
  • 11:06 - 11:08
    แต่ถึงกระนั้น ดิฉันกลัวการมีอภิสิทธิ์
  • 11:08 - 11:10
    กลัวการไม่ชินกับความสะดวกสบาย
  • 11:10 - 11:12
    หรือยศถาบรรดาศักดิ์
  • 11:12 - 11:14
    ดิฉันจะมอบไม้พายให้พวกเขา
  • 11:14 - 11:17
    ให้พายต่อสู้กับคลื่นลม
  • 11:17 - 11:20
    มีเสียงคลื่นยนต์ดังต่อเนื่อง
  • 11:20 - 11:22
    และขอบฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด
  • 11:22 - 11:24
    แต่ไม่สามารถการันตีอะไรกับพวกเขาได้
  • 11:24 - 11:26
    ดิฉันไม่ทราบคำตอบเหมือนกัน
  • 11:26 - 11:28
    แต่ถ้าสามารถมอบโอกาสนั้นให้พวกเขาได้เรียนรู้
  • 11:28 - 11:30
    และดิฉันได้เห็นว่าพวกเขาปลอดภัย
  • 11:30 - 11:33
    ถ้าเป็นเช่นนั้น ดิฉันจะทำ
  • 11:33 - 11:45
    (เสียงปรบมือ)
  • 11:45 - 11:48
    เทรเวอร์ เนียลสัน: คุณแม่ของแทนนั่งอยู่ที่นี่ด้วยครับ
  • 11:48 - 11:51
    ในแถวที่สี่หรือห้าด้านหน้า
  • 11:51 - 11:55
    (เสียงปรบมือ)
Title:
Tan Le: My immigration story
Speaker:
Tan Le
Description:

In 2010, technologist Tan Le took the TEDGlobal stage to demo a powerful new interface. But now, at TEDxWomen, she tells a very personal story: the story of her family -- mother, grandmother and sister -- fleeing Vietnam and building a new life.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
11:56
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for My immigration story
Unnawut Leepaisalsuwanna commented on Thai subtitles for My immigration story
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My immigration story
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for My immigration story
Panchompoo Wisittanawat accepted Thai subtitles for My immigration story
Panchompoo Wisittanawat edited Thai subtitles for My immigration story
Natta Yantasri edited Thai subtitles for My immigration story
Natta Yantasri edited Thai subtitles for My immigration story
Show all

Thai subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.