-
Title:
ตำนานดวงตาที่หายไป - นาธาน ดี. โฮโรวิตซ์
-
Description:
รับชมบทเรียนเต็มได้ที่: https://ed.ted.com/lessons/the-amazonian-myth-of-the-goblins-revenge-nathan-d-horowitz
ลึกเข้าไปในป่าแอมะซอน ในแม่น้ำเนียโอโคยา เป็นที่อยู่อาศัยของฝูงปลาที่ทั้งตัวใหญ่และอร่อยเป็นพิเศษ ครั้นฝนตกลงมาและน้ำเอ่อขึ้นสูง ฝูงปลาปรากฏตัว ก่อนจะว่ายหายไปเมื่อน้ำลดอีกครั้ง ชาวบ้านริมฝั่งแม่น้ำตามฝูงปลาไปถึงบ่อน้ำและตั้งค่ายที่นั่น แต่ร่างทรงหนุ่มสัมผัสได้ว่าพวกเขาอาจไม่ได้อยู่เพียงลำพัง นาธาน ดี. โฮโรวิตซ์ บอกเล่าเรื่องราวตำนานภูตลมของชาวเซโคไพ
บทเรียนโดย นาธาน ดี. โฮโรวิตซ์
กำกับโดย อีเจีย เชา และ โมฮัมหมัด บาบากูฮี
บรรยายโดย แจ็ก คัตมอร์-สก๊อตต์
-
Speaker:
นาธาน ดี. โฮโรวิตซ์
-
ลึกเข้าไปในป่าแอมะซอน
ในแม่น้ำเนียโอโคยา
-
ตามตำนานของชาวเซียโคไพ
-
เป็นที่อยู่อาศัยของฝูงปลา
ที่ทั้งตัวใหญ่และอร่อยเป็นพิเศษ
-
ครั้นฝนตกและน้ำเอ่อขึ้นสูง
ฝูงปลาปรากฏตัว
¶
-
ก่อนจะว่ายหายไปเมื่อน้ำลดอีกครั้ง
-
ชาวบ้านริมฝั่งน้ำอิ่มหนำสำราญ
กับอาหารอันโอชะนาน ๆ ครั้ง
-
และนึกอยากได้อีก
-
พวกเขาเลาะแม่น้ำตามฝูงปลาลึกเข้าไปในป่า
-
กระทั่งถึงบึงน้ำ
ซึ่งมีเสียงปลาแหวกว่ายดังสนั่น
-
ชาวบ้านตั้งค่ายข้างบึงน้ำ
¶
-
นำบาร์บาสโก
ยาพิษสำหรับจับปลามาด้วย
-
ขณะร่างทรงหนุ่มประจำหมู่บ้าน
กำลังออกเดินสำรวจ
-
เขาสัมผัสได้ว่า
เขาอาจไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
-
เมื่อเจอกับต้นมอนเซ
เขาได้ยินเสียงฮึมฮัมดังลั่นออกมา
-
ดังเหนือเสียงกระหึ่มของปลา
-
เขาจึงมั่นใจว่าเหล่าภูตอาศัยอยู่ที่นี่
-
ร่างทรงกลับไปเตือนชาวบ้านที่ค่าย
ว่าปลาเหล่านี้มีเจ้าของ
¶
-
เขาจะตามหาเจ้าของปลา
-
จนกว่าเขาจะกลับมา ห้ามไม่ให้ใครจับปลา
-
เขาไปยังต้นไม้ส่งเสียงต้นนั้น
¶
-
ภายในต้นมีโพรงขนาดใหญ่เท่าบ้าน
เต็มไปด้วยภูตกำลังจักสาน
-
หัวหน้าของเหล่าภูตเชื้อเชิญเขาเข้าไป
-
เล่าว่าผลซีรีเปียลูกฉ่ำ ๆ กำลังสุกงอม
-
และพวกมันกำลังสานตะกร้า
สำหรับเตรียมเก็บผลไม้
-
แม้พวกมันจะมีหน้าตาและท่าทางเหมือนมนุษย์
-
ร่างทรงก็รู้ดีว่าพวกมันคือฮูรี หรือภูตลม
-
ที่สามารถบินและควบคุมลมได้
-
เหล่าภูตสอนวิธีจักสานให้เขา
-
-
หัวหน้าภูตกระซิบบอกคำสั่งแปลก ๆ
ข้างหู
-
สุดท้ายจึงบอกร่างทรงว่าคืนนี้
ให้ผูกหน่อสับปะรดไว้นอกขอนไม้กลวง
-
และนอนหลับข้างในนั้น
-
เมื่อกลับถึงค่ายชาวบ้านได้ใช้บาร์บาสโก
จับปลาและนำไปทำอาหารกินไปแล้ว
¶
-
มีเพียงน้องสาวของร่างทรงเท่านั้น
ที่ไม่เอาด้วย
-
และแล้วทุกคนก็หลับสนิท
-
ร่างทรงกับน้องสาวตะโกนปลุก
และเขย่าให้พวกเขาตื่น
-
แต่พวกเขาก็ไม่ตื่น
-
เวลาค่ำใกล้เข้ามา ร่างทรงกับน้องสาว
¶
-
จึงผูกหน่อสับปะรดนอกขอนไม้กลวง
และคลานเข้าไปข้างใน
-
ลมแรงโหมเป็นสัญญาณของเหล่าภูตลม
-
กิ่งไม้หักและต้นไม้โค่น
-
จระเข้เคแมน งูเหลือม
และเสือจากัวร์คำราม
-
น้ำเริ่มขึ้นสูง
-
ปลาดิ้นหนีออกจากที่ตากปลา
และว่ายหายไป
-
หน่อสับปะรดกลายร่างเป็นสุนัข
¶
-
เห่าไล่สัตว์ป่าให้ห่างจากขอนไม้ตลอดทั้งคืน
-
-
พวกปลาหายไปหมด เช่นเดียวกับชาวบ้านส่วนมาก
-
พวกเขาถูกสัตว์ป่ากิน
-
เหลือเพียงญาติ ๆ ของร่างทรงเท่านั้น
ที่รอดชีวิต
-
เมื่อญาติ ๆ หันหน้ากลับมาเจอเขา
-
ร่างทรงก็เข้าใจความหมายของภูตลมที่ว่า
ผลซีรีเปียกำลังสุกงอม
-
จริง ๆ แล้วพวกมันไม่ได้ตั้งใจ
จะเก็บผลซีรีเปียเลย
-
แต่ดวงตาของมนุษย์ต่างหาก
-
พี่สาวของร่างทรงเรียกเขาให้มาหา
¶
-
พยายามจะจับหน้าของเขาด้วยเล็บยาวแหลม
-
เขาร่นถอยกลับ
แล้วโยนเมล็ดปาล์มใส่หน้าพี่สาว
-
ตามคำสั่งของหัวหน้าภูต
-
เมล็ดพันธุ์กลายเป็นดวงตา
-
แต่แล้วเธอก็กลายร่างเป็นหมูเพกคารีปากขาว
แล้ววิ่งหนีหายไป
-
ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป
-
หมู่บ้านของร่างทรงกับน้องสาวไม่เหลือใครเลย
¶
-
ทั้งสองไปอาศัยอยู่กับหมู่บ้านอื่น
-
และสอนชาวบ้านสานตะกร้า
อย่างที่ภูตลมได้สอนเขามา
-
แต่เขาไม่อาจลืมคำของหัวหน้าภูต
¶
-
ที่บอกเขาถึงวิธีการล้างแค้น
-
ร่างทรงกลับไปยังบ้านของภูตลม
นำพริกขี้หนูห่อใบไม้ไปด้วย
-
ขณะที่เหล่าภูตแอบมอง
ออกมาทางรูส่อง
¶
-
ร่างทรงจุดไฟและโยนพริกขี้หนูตามลงไป
-
เปลวไฟค่อย ๆ แผดเผาต้นไม้
-
ภูตที่กินดวงตามนุษย์เข้าไปตาย
-
ส่วนภูตที่ไม่ได้กินนั้นตัวเบาพอจะบินหนี
-
เหล่าภูตก็ต้องจ่ายบทเรียนราคาแพง
ไม่ต่างจากชาวบ้าน
¶
-
แต่ก็ยังมีภูตส่วนหนึ่งรอดชีวิต
บอกเล่าเรื่องราวต่อไปเหมือนกับร่างทรง
-
ตามตำนานของชาวเซียโคไพ
-
ที่ซึ่งโลกของภูติและโลกมนุษย์มาพบกัน
ย่อมไม่มีผู้ชนะที่แท้จริง
-
และแม้กระทั่งความตาย
ยังเป็นโอกาสสำหรับการเริ่มต้นใหม่