Dlaczego niektórzy z nas nie mają jednego, prawdziwego powołania?

Kim chcesz być jak dorośniesz? Jeśli nie jesteś pewien, czy chcesz robić tylko jedną rzecz do końca swojego życia, nie jesteś sam. W tej pouczającej prelekcji, pisarka i artystka Emilie Wapnick opisuje typ ludzi, których nazywa "multipotencjalnymi" - ludzi, którzy mają wachlarz zainteresowań i wykonują różne zawody w ciągu swojego życia. Jesteś jednym z nich?

Podnieście ręce, jeśli byliście
kiedykolwiek pytani:

"Kim chcesz być jak dorośniesz?"

Jeśli mielibyście powiedzieć,

ile mieliście lat pierwszy raz
słysząc to pytanie?

Możecie unieść palce.

Trzy. Pięć. Trzy.
Pięć. Pięć. OK.

A teraz podnieście ręce, jeśli pytanie:

"Kim chcesz być jak dorośniesz?"

kiedykolwiek spowodowało u was lęk.

(Śmiech)

Jakikolwiek lęk.

Ja nigdy nie umiałam
odpowiedzieć na pytanie:

"Kim chcesz być jak dorośniesz?"

Nie dlatego, że nie miałam
żadnych zainteresowań,

ale dlatego, że miałam ich zbyt dużo.

W szkole średniej lubiłam Angielski,
matmę, sztukę, robiłam strony w necie,

grałam na gitarze w zespole punkowym
Frustrated Telephone Operator

Może słyszeliście o nas.

(Śmiech)

To trwało również po szkole średniej,

w pewnym momencie
zauważyłam ten schemat u siebie,

kiedy zainteresowałam się daną dziedziną,

zabierałam się za to,
bez reszty mnie to pochłaniało,

i stawałam się w tym całkiem dobra,
cokolwiek by to było,

a potem dochodziłam do momentu,
gdy zaczynałam się nudzić.

Zazwyczaj nie ustępowałam i
próbowałam dalej,

bo już poświęciłam temu
tak dużo czasu i energii,

a czasami pieniędzy.

Jednak w końcu to poczucie nudy,

wrażenie, że już to umiem,
że to już nie stanowi wyzwania,

to byłoby zbyt wiele.

I musiałabym to zostawić.

Jednak potem zainteresowałabym się
czymś innym,

czymś zupełnie niezwiązanym
i to by mnie pochłonęło

całkowicie, czułabym,
że tak, to jest właśnie to,

i potem znów doszłabym do momentu,
kiedy zaczęłabym się nudzić.

W końcu bym to zostawiła.

Potem odkryłabym
coś nowego i zupełnie innego

i to by mnie pochłonęło.

Ten schemat wywoływał u mnie dużo stresu

z dwóch powodów.

Po pierwsze, nie byłam pewna

jak przekształcić cokolwiek
z tego w karierę.

Myślałam, że w końcu będę musiała
wybrać jedną rzecz,

zaprzeczyć wszystkim pozostałym pasjom

i pogodzić się z nudą.

Inny powód wywołujący u mnie lęk

był odrobinę bardziej osobisty.

Martwiłam się, że było w tym
coś niewłaściwego,

coś nie tak ze mną, że nie potrafię
skupić się na jednej rzeczy.

Martwiłam się, że bałam się zaangażować,

że byłam rozproszona,
że sabotowałam samą siebie,

obawiając się własnego sukcesu.

Jeśli możecie się odnieść
do mojej historii i moich uczuć,

chciałabym, żebyście zadali sobie pytanie,

które powinnam sobie wtedy zadać.

Zapytajcie siebie, kiedy nauczyliście się
wiązać słowo zły, nienormalny

z robieniem wielu rzeczy.

Powiem, gdzie się tego nauczyliście,

nauczyła was tego cywilizacja.

Po raz pierwszy jesteśmy pytani:
"Kim chcesz być jak dorośniesz?"

kiedy mamy około pięciu lat.

Nikogo tak naprawdę nie obchodzi,
co mówisz w tym wieku.

(Śmiech)

Jest to uważane za nieszkodliwe pytanie,

zadawane małym dzieciom,
żeby dostać fajne odpowiedzi, jak:

"Chcę być astronautą",
"Chcę być baletnicą",

"Chcę być piratem".

Wstaw kostium na Halloween tutaj.

(Śmiech)

To pytanie towarzyszy nam wciąż i wciąż
jak dorastamy,

w różnych formach, np. uczniowie
szkół średnich są pytani,

jaki kierunek wybiorą na studiach

i w pewnym momencie

"Kim chcesz być jak dorośniesz?"

przechodzi od słodkiej zabawy,
jaką kiedyś było

do myśli, która nie pozwala nam zasnąć.

Dlaczego?

Widzicie, podczas gdy to pytanie inspiruje
dzieciaki do marzeń o tym kim mogliby być,

nie inspiruje ich do marzeń
o tym wszystkim czym mogliby się stać.

W rzeczywistości działa
zupełnie odwrotnie,

kiedy ktoś pyta, kim chcesz być,

nie odpowiadasz wymieniając
20 różnych rzeczy,

dorośli mający dobre chęci,
pewnie by się zaśmiali i dodali:

"jak mądrze, ale nie możesz
robić skrzypiec, a także być psychologiem,

musisz wybrać."

To jest dr Bob Childs

(Śmiech)

on wykonuje lutnie i jest psychoterapeutą.

To jest Amy Ng, redaktor magazynu,
ale również ilustratorka i przedsiębiorca,

nauczycielka i dyrektor kreatywny.

Większość dzieci nie słyszy
o takich ludziach.

Wszystko co słyszą,

to to, że będą musiały wybierać.

Ale jest coś jeszcze.

Pogląd o wąsko wyspecjalizowanym życiu

jest bardzo wyidealizowany w naszej kulturze.

Idea przeznaczenia, jedynego
prawdziwego powołania,

idea, że wszyscy mamy jedną wielką rzecz

do zrobienia podczas naszego życia.

Musimy tą rzecz odkryć

i poświęcić jej życie.

Co jeśli nie jesteś kimś
zaprogramowanym w ten sposób?

Co jeśli jest dużo różnych przedmiotów,
które cię ciekawią,

dużo różnych rzeczy, które chcesz robić?

Cóż, nie ma miejsca dla kogoś jak ty
w tej strukturze.

Więc możesz czuć się samotny.

Możesz czuć, że nie masz celu.

Możesz mieć poczucie, że coś z tobą
jest nie tak.

Z tobą jest wszystko w porządku.

Jesteś osobą multipotencjalną.

(Śmiech)

(Oklaski)

Osoba multipotencjalna to ktoś
z wieloma zainteresowaniami i aspiracjami.

Trudne słowo.

Może pomóc, jeśli rozłożycie to
na trzy części:

multi, potencjal i na

Możecie również używać innych terminów
o podobnym znaczeniu,

jak polimat, człowiek Renesansu.

Właściwie w epoce Renesansu

za ideał uważana była osoba
wszechstronna w wielu dyscyplinach.

Barbara Sher mówi o nas "skanery."

Użyj jakiegokolwiek pojęcia
albo wymyśl swoje.

Muszę przyznać, że to mi odpowiada,
że jako społeczność

nie możemy się zgodzić na jedną tożsamość.

(Śmiech)

Łatwo zobaczyć własną multipotencjalność

jako ograniczenie, przypadłość,
którą musisz pokonać.

To czego się nauczyłam
rozmawiając z ludźmi,

pisząc o tych pomysłach na moich stronach

to to, że bycie taką osobą ma
swoje niesamowicie mocne strony.

Tutaj są trzy

super moce multipotencjalności.

Jedna: synteza pomysłów.

Kombinacja dwóch lub więcej dziedzin

i tworzenie czegoś nowego
z ich połączenia.

Sha Hwang i Rachel Binx korzystali
ze wspólnych zainteresowań

w kartografii, wizualizacji danych,
podróży, matmy i projektowania,

kiedy założyli Meshu.

Meshu to firma tworząca
geograficznie inspirowaną biżuterię.

Sha i Rachel wpadli na ten pomysł

nie pomimo, ale z powodu eklektycznego
połączenia umiejętności i doświadczenia.

Innowacja pojawia się na skrzyżowaniu dziedzin.

Stąd pochodzą nowe idee.

Osoby multipotencjalne z całym
swoim zapleczem

mają dostęp do wielu punktów
tego skrzyżowania.

Drugą potęgą multipotencjalności

jest błyskawiczne uczenie się.

Kiedy osoby multipotencjalne się czymś
zainteresują,

bardzo się angażują.

Obserwujemy wszystko,
co tylko wpadnie nam w ręce.

Przyzwyczailiśmy się do początków,

bo byliśmy początkującymi już wiele razy,

więc nie boimy się zaczynać nowych rzeczy,

i wykraczania poza sferę komfortu.

Ponadto, wiele umiejętności jest
użytecznych w różnych dziedzinach,

a my wszystko co umiemy przenosimy
do nowych dziedzin,

dlatego rzadko zaczynamy od zera.

Nora Dunn jest pełnoetatowym podróżnikiem
i niezależnym pisarzem.

Jako dziecięca pianistka doskonaliła
niewiarygodną zdolność

rozwijania pamięci mięśniowej.

Jest najszybszą maszynistką, którą zna.

(Śmiech)

Przed zostaniem pisarką,
Nora była finansową planistką.

Musiała się nauczyć mechanizmów sprzedaży,

kiedy zaczynała praktykę,

i ta umiejętność pomaga jej teraz pisać
przekonujące artykuły do gazet.

Rzadko realizacja czegoś,
co cię pociąga, jest stratą czasu

nawet jeśli w końcu zrezygnujesz.

Możesz zastosować tę wiedzę
w całkowicie różnych dziedzinach,

w sposób, którego nie mogłeś przewidzieć.

Trzecią potęgą multipotencjalności

jest elastyczność,

to jest zdolność do przekształcenia się
w cokolwiek potrzebujesz

w danej sytuacji.

Abe Cajudo jest czasami reżyserem,
czasami projektantem stron internetowych,

czasami konsultantem Kickstarter,
czasami nauczycielem,

a czasami, najwyraźniej, Jamesem Bondem.

(Śmiech)

Jest wartościowy, bo robi dobrą robotę.

Jest nawet bardziej wartościowy,
bo może przyjąć różne role

w zależności od potrzeb klientów.

Magazyn Fast Company wyróżnił elastyczność

jako najważniejszą umiejętność
niezbędną, żeby osiągnąć sukces

w XXI wieku.

Świat ekonomiczny zmienia
się szybko i nieprzewidywalnie,

że to jednostki i organizacje,
które umieją się dostosować,

żeby zaspokoić potrzeby rynku,
osiągną prawdziwy sukces.

Synteza pomysłów, błyskawiczne uczenie się
i elastyczność:

trzy zdolności, w których osoby
multipotencjalne się specjalizują,

trzy zdolności, które mogą stracić, gdy
będą zmuszeni ograniczyć zainteresowania.

Jako społeczeństwo mamy osobisty interes
w zachęcaniu osób multipotencjalnych

do bycia sobą.

Mamy wiele złożonych, wielowymiarowych
problemów obecnie na świecie

i potrzebujemy kreatywnych, oryginalnych
myślicieli do ich rozwiązania.

Powiedzmy, że jesteś w głębi serca
specjalistą.

Urodziłeś się wiedząc, że chcesz być
dziecięcym neurochirurgiem.

Nie martw się, z Tobą też
nie ma nic nie tak.

(Śmiech)

W rzeczywistości najlepsze drużyny
składają się ze specjalistów

i osób multipotencjalnych
pracujących razem.

Specjaliści zgłębiają
i wprowadzają w życie pomysły,

gdy osoby multipotencjalne wnoszą
do projektu duży zakres wiedzy.

To jest piękne partnerstwo.

Wszyscy powinniśmy projektować
nasze życie i karierę

zgodnie z tym jak jesteśmy zaprogramowani.

Niestety, osoby multipotencjalne
w dużej mierze są zachęcane

do bycia bardziej jaki ich
rówieśnicy będący specjalistami.

Dlatego też,

jeśli jest jedna rzecz, którą
zabierzecie z tej prelekcji

mam nadzieję, że to będzie to:

Przyjmij swoje wewnętrzne oprogramowanie
jakiekolwiek ono jest.

Jeśli w głębi duszy jesteś specjalistą,

to bez wahania specjalizuj się.

To w ten sposób zrobisz
najlepsze rzeczy.

Ale osoby multipotencjalne w tym pokoju,

łącznie z tymi, którzy
zdali sobie sprawę

w ciągu ostatnich 12 minut, że nimi są.

(Śmiech)

Do was mówię:

Przyjmijcie swoje różne pasje.

Podążajcie za swoją ciekawością
w dół króliczej nory.

Zgłębiajcie połączenia swoich pasji.

Wspieranie swojego sposobu myślenia
prowadzi do szczęśliwszego życia.

I być może co ważniejsze,

osoby multipotencjalne, świat
nas potrzebuje.

Dziękuję.

(Oklaski)