Për të ndryshuar mirëqenien e fëmijëve, hiqni racën nga ekuacioni

Në këtë bisedë të hapur për ndikimin e racës dhe lagjes në vendimet për kujdestarinë, punonjësja sociale Jessica Pryce ndan një zgjidhje premtuese për të ndihmuar agjencitë e mirëqenies së fëmijëve të bëjnë vlerësime pa paragjykime se kur duhet të largohen fëmijët nga familjet e tyre. "Le të punojmë së bashku për të ndërtuar një sistem që dëshiron t'i bëjë familjet më të forta në vend që t'i shkëpusim ato," thotë Pryce.

Dua të imagjinoni se jeni një punëtor
i Shërbimeve të Mbrojtjes së Fëmijëve.

Dhe ju duhet t'i përgjigjeni një raporti
rreth abuzimit të fëmijëve.

Ju futeni brenda në shtëpi,pa paralajmërim
papritur dhe sigurisht të paftuar.

Gjëja e parë që shihni është një dyshek
në mes të dhomës, në dysheme.

Tre fëmijë të shtrirë në të, në gjumë.

Aty afër është një tryezë e vogël
me nja dy shpuzore,

si dhe kanaçe bosh të birrës.

Kurthe të mëdha miu janë
vendosur në qoshe,

jo shumë larg nga ku fëmijët flenë.

Kështu që ju merrni shënime.

Një pjesë e punës suaj është të ecni nëpër
të gjithë shtëpinë.

Ju filloni me kuzhinën,
ku shihni se ka shumë pak ushqim.

Ju vëreni një dyshek tjetër
në dhomën e gjumit, poashtu në dysheme,

që nëna ndan me fëmijën e saj
të sapolindur.

Tani, në përgjithësi, në këtë pikë,
dy gjëra mund të ndodhin.

Fëmijët konsiderohen të pasigurt dhe
duhen larguar nga shtëpia,

dhe vendosur në kujdestarinë e shtetit
për një periudhë të caktuar kohore.

Ose fëmijët mbesin pranë familjes së tyre

dhe sistemi i mirëqenies së fëmijëve
siguron ndihmë dhe mbështetje për ta.

Kur isha punonjëse e Shërbimeve të
Mbrojtjes së Fëmijëve,

kam parë gjëra të tilla
gjatë gjithë kohës.

Disa shumë më mirë, disa shumë më keq.

Unë ju kërkova të imagjinoni
veten në atë shtëpi,

sepse pyes veten se çfarë
ju shkoi ndër mend.

Çfarë i udhëheq vendimet tuaja?

Çfarë do të ndikojë në mendimin tuaj
për atë familje?

Çfarë race, etnie, mendoni
se ishte familja?

Unë dua që ju ta kuptoni se nëse ata
fëmijë ishin të bardhë,

ka më shumë të ngjarë që familja e tyre
të qëndrojë së bashku pas kësaj vizite.

Hulumtimet e bëra në
Universitetin e Pensilvanisë

zbuluan se familjet e bardha,kanë qasje në
më shumë ndihmë dhe më shumë mbështetje

nga sistemi i mirëqenies së fëmijëve.

Dhe çështjet e tyre kanë më pak të ngjarë
të kalojnë përmes një hetimi të plotë.

Por nga ana tjetër, nëse ata fëmijë
janë të zinj,

ata kanë katër herë më shumë
të ngjarë të largohen,

si dhe ata kalojnë periudha më të gjata
kohore në kujdestari,

si dhe është më e vështirë t'i gjesh atyre
një vend të qëndrueshëm për kujdestari.

Kujdestaria ka për qëllim të jetë një
strehë e menjëhershme për mbrojtjen

e fëmijëve që janë në rrezik të lartë.

Por është gjithashtu një largim konfuz
dhe traumatik nga familja.

Hulumtimet e bëra në
Universitetin e Minesotës

zbuluan se fëmijët që kishin
përjetuar kujdestarinë

kishin më shumë probleme të sjelljes si
dhe çështjeve tjera të brendshme

sesa fëmijët që mbeten me familjet e tyre
dhe morën ndihmë dhe mbështetje.

Skenari që përmenda më herët
nuk është i rrallë.

Një nënë beqare, që jeton në një banesë
me të ardhura të ulëta

me katër fëmijët e saj.

Ku minjtë e bëjnë pothuajse të pamundur
mbajtjen e ushqimit,

e lëre më gjetjen e ushqimit të
freskët në shtëpi.

A e meriton kjo nënë t'ia marrin
fëmijët e saj?

Emma Ketteringham, një avokate
e gjykatës familjare,

thotë se nëse jetoni në
një lagje të varfër,

atëherë duhet të jesh një
prind i përsosur.

Ajo thotë se ne vendosim standarde
të padrejta, shpesh të paarritshme

mbi prindërit që rrisin fëmijët e tyre
me shumë pak para.

Dhe lagjia si dhe etnia e tyre

ndikojnë nëse fëmijët e tyre do të
largohen apo jo.

Në dy vitet që kalova në linjën e parë
të mirëqenies së fëmijëve,

Kam marrë vendime të rëndësishme.

Dhe pashë drejtëpërdrejt se si vlerat
e mia personale ndikuan në punën time.

Tani, si punonjëse sociale në
Universitetin Shtetëror të Floridës

unë drejtoj një institut

që ofron hulumtimin më inovativ dhe
efektiv të mirëqenies së fëmijëve.

Dhe hulumtimi na tregon se ka dy herë më
shumë fëmijë të zinj në kujdestari,

njëzet e tetë përqind,

sesa ka në popullatën e përgjithshme,
14 përqind.

Dhe megjithëse ekzistojnë disa arsye pse,

Dua të diskutoj një arsye sot:

paragjykimet implicite.

Le të fillojmë me fjalën " implicite".

Është diçka nënvetëdije,
diçka për të cilën nuk jeni në dijeni.

Paragjykimet - këto stereotipe
dhe qëndrime

që të gjithë kemi për grupe
të caktuara njerëzish.

Kështu që, paragjykimet implicite janë
ato që fshihen prapa

çdo vendimi që marrim.

Pra, si mund ta rregullojmë këtë?

Kam një zgjidhje premtuese që dua ta ndaj.

Tani, pothuajse në çdo shtet,

ka një numër të madh të fëmijëve
të zinj që shkojnë në kujdestari.

Por të dhënat zbuluan se Nassau County,

një komunitet në New York,

kishte arritur të ulë numrin e fëmijëve
të zi që largohen nga familjet e tyre.

Dhe në vitin 2016, unë hyra në
atë komunitet me ekipin tim

dhe drejtuam një studim kërkimor,

ku zbuluam përdorimin e takimeve
rreth largimeve të verbëra të fëmijëve.

Kjo funksionon kështu.

Një punëtor fillimisht i përgjigjet
një raporti të abuzimit të fëmijëve.

Ata shkojnë në shtëpi,

por para se fëmijët të largohen
nga shtëpia,

punëtori i çështjes duhet
të kthehet në zyrë

dhe prezantojë ato që ai gjeti.

Por këtu është dallimi:

Kur ata paraqiten para komisionit,

ata fshijnë emrat, përkatësinë etnike,
lagjen, racën,

të gjitha informacionet e identifikueshme.

Ata përqendrohen në atë që ndodhi,
forcën e familjes, historinë përkatëse

dhe aftësinë e prindërve për
të mbrojtur fëmijën.

Me këtë informacion,
komisioni bën një rekomandim,

duke mos ditur kurrë racën e familjes.

Largimet e verbëra kanë bërë një
ndikim drastik në atë komunitet.

Në vitin 2011, 57 përqind e fëmijëve që
shkuan në kujdestari ishin të zinj.

Por pas pesë vjet të largimeve të verbëra,
kjo është ulur në 21 përqind.

(Duartrokitje)

Ja çfarë mësuam nga biseda
me disa nga punëtorët e çështjes.

"Kur një familje ka një histori
me departamentin,

shumë prej nesh e mbajnë
atë histori kundër tyre,

edhe nëse përpiqen t'i bëjnë
gjërat ndryshe. "

"Kur shoh një rast nga një ndërtesë
e caktuar apartamentesh,

lagje ose kod postar,

Unë thjesht mendoj
automatikisht më të keqen ”.

"Mirëqenia e fëmijëve është subjektive,
sepse është një fushë emocionale.

Nuk ka njeri që nuk ka
emocione rreth kësaj pune

Dhe është shumë e vështirë të lini
të gjitha gjërat tuaja jashtë

kur e kryeni këtë punë.

Pra, le ta heqim subjektivitetin
e racës dhe lagjes,

dhe ju mund të merrni
rezultate të ndryshme ".

Largimet e verbëra duket se po na ofrojnë

zgjidhjen e problemit të paragjykimeve
implicite në vendimet e kujdestarisë.

Hapi im i ardhshëm është të kuptoj

si të përdorim inteligjencën artificiale
dhe mësimin e makinerisë

për ta çuar në shkallë këtë projekt

dhe ta bëjmë atë më të kapshëm
për shtetet e tjera.

Unë e di se ne mund të transformojmë
mirëqenien e fëmijëve.

Ne mund t'i mbajmë përgjegjës organizatat

për zhvillimin e vetëdijes sociale
të punonjësve të tyre.

Ne mund ta mbajmë veten
të përgjegjshëm

për t'u siguruar që vendimet tona
janë të drejtuara nga etika dhe siguria.

Të imagjinojmë një sistem të mirëqenies së
që fokusohet në partneritetin me prindërit

fuqizimin e familjeve,

dhe nuk e shohin më varfërinë si dështim.

Le të punojmë së bashku për të
ndërtuar një sistem

që dëshiron t'i bëjë familjet më të forta
në vend që t'i ndajë ato.

Falemnderit.

(Duartrokitje) (Brohoritje)