Child Circumcision: An Elephant in the Hospital

Ik ben Ryan, een vriend van Lizzie.

Ik doe onderzoek in biofysika aan de
Universiteit van Georgetown,

Ik coordineer ook twee non-profit
organisaties die zich richten op
de ondersteuning

van families en het helpen van
mensen met hun relaties.

Hier is mijn gezin.

Mijn doel in het leven is mensen
helpen met elkaar om te gaan en

daarom organiseer ik veel cursussen
met gezinnen.

8
00:00:25,800 --> 00:00:28,760
Ik help ook gezinnen om medische
onderwerpen beter te leren begrijpen.

9
00:00:31,363 --> 00:00:34,131
Ik ben hier vandaag om te praten
over besnijdenis.

Ik noem het ‘de olifant in het
ziekehuis’,

omdat het een enorm belangrijk
iets is in onze cultuur,

maar dat er heel weinig discussie
over is.

Er worden tussen 500.000 en
een miljoen besnijdenissen
uitgevoerd elk jaar
in de Verenigde Staten,

14
00:00:47,441 --> 00:00:51,667
bijna uitsluitend bij kinderen
gedurende de eerste drie levensdagen;

15
00:00:52,347 --> 00:00:56,849
En ik geloof dat dit, gebaseerd om
mijn onderzoek,

heel schadelijk is
Voor kinderen.

Wat we nu willen bespreken,
zo snel mogelijk,

is wat dit proces betekent vanuit het
standpunt van het kind,

wat voor effecten het heeft op
besneden volwassenen,

hoe we ouders zo ver krijgen om in te
stemmen en wat ze ervan weten,

en waarom we medici zo ver krijgen om
het uit te voeren.

Voordat we hiermee beginnen, wik ik
eerst kijken wie we in het publiek hebben.

23
00:01:26,450 --> 00:01:32,209
Daarom ga ik eerst wat vragen stellen,
waarbij ik een tradionele vraagtechniek ga
gebruiken.

Ik ga u verzoeken om in een bepaalde richting
te wijzen,

als ik vraag wat uw mening
is over een onderwerp.

Deze muur betekent ‘goed’,

het plafond is ‘neutraal’ en die muur"
is ‘schadelijk’.

Bijvoorbeeld, wat is uw mening
over het inbinden van voeten?

Ik bedoel, jullie zijn antropologen;
de meesten onder u weten van
het inbinden van voeten is.

Welke richting?

Ok, iedereen die heeft gereageerd,
denkt dat het schadelijk is.

32
00:01:55,984 --> 00:01:57,731
Heel goed, ik ben blij met deze
reactie.

Vrouwelijk Genitale Verminking,

hoeveel onder u hebben hiervan gehoord?

35
00:02:01,599 --> 00:02:03,209
Ok, fantastisch, we zijn dus allemaal
van mening dat het schadelijk is.

Wat als we als voorzorg de gezwollen
borstklieren bij kinderen weghalen,

37
00:02:07,752 --> 00:02:09,185
om borstkanker te stoppen

en honderduizenden levens van vrouwen
redden per jaar,

en laten we zeggen, we snijden gewoon
deze borstklierzwellingen weg bij
babies?

40
00:02:15,896 --> 00:02:17,880
Goed? Schadelijk? Neutraal?

Ok, sommigen ‘neutraal’, sommigen
‘schadelijk’.

42
00:02:22,001 --> 00:02:23,316
Ok.

En wat denkt u van het afsnijden van
niet belangrijk weefsel van een kind,

laten we zeggen, we snijden gewoon
de oorlellen van elk kind af,

45
00:02:29,590 --> 00:02:32,229
omdat we vinden dat het ongemak
bezorgd, irritant is of gewoon
lelijk eruit ziet?

46
00:02:33,005 --> 00:02:34,394
Ok ‘schadelijk’.

En wat betreft besnijdenis?

Wat is hier onze mening?

Wat is hier uw mening?

Ok, goed, we hebben dus een divers publiek.

Nu een paar andere vragen,

om elkaar wat meer te leren kennen.

Wie onder jullie denkt dat hij
een voorhuid heeft?

Iemand?

Wie gelooft dat hij een voorhuid
heeft,

dat stukje dat ze weghalen tijdens de
besnijdenis, niet?

57
00:02:59,018 --> 00:03:00,329
Ok, dat is dus een moeilijke vraag.

Mannen en vrouwen worden beiden geboren
met een voorhuid.

‘Voorhuid’ is alleen maar de naam voor
een gedeelte van de clitoris of penis.

En waarschijnlijk hebben de meeste
vrouwen hier er één

en misschien sommigen van de mannen ook.

Wie hier komt van een cultuur waar

Vrouwelijk Genitale Verminking sociale
norm is?

Niemand, ok.

Wie hier komt er van een cultuur waar

mannelijke genitale verminking de sociale
norm is?

Ok, dat is zo’n beetje de meerderheid.

En wie kent iemand die als een kind een
genitale verandering heeft gehad?

Dat kun je zelf zijn, een vriend,
je ouders of je kind.

De meerderheid.

Zo, dit is allemaal om aan te tonen dat iedereen
er wel mee the maken heeft in zijn leven.

Wat ik wil aantonen, is dat het iets heel
belangrijks is, maar dat we er niet veel over
praten.

Dus moet ik uitleggen waarom ik denk dat dit zo is.

Ik geloof namelijk dat de argumentatie voor
besnijdenis in onze cultuur

wordt gebruikt om waar het eigenlijk om gaat in
het proces, te verbergen.

Je hebt waarschijnlijk dingen gehoord
Zoals ‘het is hygiënischer’ en dergelijke.

Of ‘iedereen doet het, ik ben besneden
en ik ben ok’.

‘Het is maar een klein sneetje’ of
‘het is een nutteloos stukje huid’.

en dit soor vergoelijkende woorden.

We hebben allemaal dit soort dingen
gehoord.

Wat ik jullie ga vragen om te doen, is
dit opzij te zetten,
82
00:04:18,154 --> 00:04:20,394
al die ervaringen in je hoofd,

en te proberen met een nieuwe kijk dit
onderwerp te beschouwen en

al de onlogische argumenten opzij te zetten
in je denken.

Ik wil aantonen dat besnijdenis dit cyclische
proces is in onze cultuur

waarbij we iets toepassen op kinderen, die
zelf ermee weer volwassen worden,

sommige worden weer ouders,

en artsen overtuigen hen weer om
de ingreep toe te passen op hun kinderen.

In tegenstelling tot elke andere operatie
in ziekenhuizen in de VS,

wordt er in dit geval een gezond deel van
het lichaam weggehaald,

met uitzondering van geslachtsverandering,

wat er erg op lijkt trouwens.

Er wordt een gezond deel van het lichaam
weggehaald.

Het is geen behandeling.

Artsen zien het niet als behandeling van
kinderen;

zij weten dat het een ‘sociale’ ingreep is.

Het geeft enorme complicaties.

Het wordt uitgevoerd op minderjarigen
die niet hun toestemming kunnen geven.

Het is illegaal, en het is trouwens een
strafbaar feit om het op meisjes uit te voeren,

terwijl het nu juist wordt aangemoedigd bij jongens.

Het resulteert in levenslang functieverlies,

en het huidweefsel wordt ook voor commerciële
doeleinden gebruikt.

Dit om een beetje de context weer te geven.

Ik weet wat je nu denkt, geloof me, en ik zal
het allemaal bewijzen.

Ik zou niet zoiets radicaals kunnen beweren,
zonder met bewijs aan te komen.

We willen deze context afsluiten met zowel de
geografie en de geschiedenis.

Dit is zo’n beetje de wereldkaart.

De groene gedeeltes zijn de landen waar
over het algemeen geen besnijdenis plaats
vindt.

In de paar gele landen in het noorden

wordt de legale status in twijfel getrokken.
111
00:05:54,518 --> 00:05:57,886
Besnijdenis is nu zeldzaam in Canada, Engeland
en Australie,

waar het vroeger werd uitgevoerd op babies,

maar waar het nu is gestopt.

In fact, in Engeland in de vijftiger jaren werd
er een artikel gepubliceerd
dat aangaf dat het leidde tot de
dood van een aantal kinderen,

ongeveer 14 per jaar.

En daarom zijn ze met deze praktijk
daar gestopt.

En in andere plaatsen, buiten de VS,
waar het wordt toegepast op babies,

wordt het meestal uitgevoerd op
adolescenten,

zoals in Sub-Sahara Afrika en in
Sunnie Islamitsche culturen.

Nu, hoe is dit ontstaan?

Het is meer een medische ingreep
geworden, dan iets dat plaats vindt
in een stam of bepaalde cultuur.

En dit gebeurde eind 1800,

toen de mensen nog niet het verband
zagen tussen ziekte en bacterieën,

maar hadden de theorie dat ziekte
werd veroorzaakt door stimulatie van
het zenuwgestel.

En er was een strenge moraliteit,

ze zagen wat ze wilden zien meestal.

Je vindt dus heel wat medische
literatuur die aangeeft dat besnijdenis
condities geneest zoals,

verlammingen, epilepsie, arthritis en

allerlei soorten problemen wat in
onze tijd

erg ongeloofwaardige feiten zouden
zijn geweest.

Het doel was om werkelijk de genitalieën
van kinderen te beschadigen.

Zij dachten dat het hen op de lange duur
zou helpen

omdat het zou voorkomen dat de kinderen
te veel sexuele stimulatie zouden hebben,

en dit was in deze strenge morele cultuur
het gevaarlijkste type opwinding die iemand
kon hebben.

Sorry!

Ik had jullie moeten waarschuwen?

Mijn excuses.

Er komen een aantal wat schokkende beelden,
139
00:07:29,389 --> 00:07:33,370
en u kunt natuurlijk een andere kant
op kijken, als u ze niet wil zien.

Ik zal vaker waarschuwen als deze
beelden gaan komen.

Ik wil ook voor iets anders
waarschuwen:

ik ga me anders verwoorden.

Ik ga vanaf nu de term ‘besnijdenis’
vervangen door ‘genitaal snijden’

omdat ik vind dat het een meer
neutrale term is,

het is meer accuraat en beschrijft
het proces beter.

Ik geloof dat de term ‘besnijdenis’
een eufemisme is met een associatie naar
iets ‘goeds’.

De term ‘niet besneden’ ga ik vervangen
door ‘intact,

want ook de uitdrukking ‘niet besneden’
geeft de indruk dat het de norm is,

en dat diegenen die niet zijn besneden
het ‘nog niet’ zijn.

Om vrouwen met borsten ‘vrouwen
zonder Masectomie’ te noemen;

zou nogal vreemd zijn.

Zo hoop ik ook dat u zich bewust wordt
van de betekenis van ‘intact’ in tegenstelling
tot de term ‘niet besneden’.

De volgende beelden zijn wat minder aangenaam en

nogmaals, u hoeft niet te kijken als u dat niet
wilt.

Dit is het gedeelte over het kind.

We laten u zien wat de procedure is
voor het kind.

Het is het gedeelte met de meest grafische
beelden waarbij complicaties worden
getoond.

Denk bij deze beelden dat er vaak wordt
gepraat over ‘het gezichtspunt van de
ouders’;

‘ouders hebben het recht te kiezen’.

Ik zou willen dat u deze argumentatie
in twijfel trekt en denkt aan het
gezichtspunt van het kind.

Wie bezit het lichaam van het kind?

Welke recht heeft het kind?

Waarom doen we dit bij jongens en niet
bij meisjes?

Wat zegt dat over de manier waarop wij
denken over mannen en vrouwen?

Deze dia toont drie verschillende scenario’s
van personen tijdens genitaal besnijden.

De bovenste is van een jong meisje dat

wordt besneden in een culturele context.

Rechtsboven is van een jongen ook in een
culturele context.

Rechtsonder is van een jongetje in
een ziekenhuis.

Kijk naar hun gezichten,

kijk gewoon,

want ik wil dat u zich voorstelt hoe
zij dit ervaren.

Voor mij hebben ze bijna identieke
ervaringen.

En toch, in onze cultuur,
175
00:09:42,382 --> 00:09:44,471
waar ik ons zie als imperialisten,

zijn we al snel geneigd met onze vinger
te wijzen en te zeggen:

‘O, wat doen ze die kinderen toch aan in die
landen waar Vrouwelijke Genitale Verminking?
plaats vindt’.

Terwijl we niet praten over het mannelijke
genitale besnijden,

dat plaats vindt onder dezelfde
hygiënische omstandigheden

en met hetzelfde aantal doden als in
die andere landen;

En in ons land wordt het aangemoedigd
bij jongens.

Zo, hoe wordt een besnijdenis gedaan?

De volgende beelden zullen het meest
Schokkend zijn.

Dit wordt gebruikt om de baby in
te leggen tijdens de besnijdenis.

De baby wordt erin vastgbonden,

waarna ze de procedure uitvoeren,

waarvan ik u een korte video
zal laten zien.

Er is ook geluid bij,

als ik het goed heb aangesloten.

Nogmaals, het is prima als u niet
wilt kijken. Ik vind het persoonlijk
onaangenaam.

Ik zou graag willen dat u diep
inademt,

indien u moeite heeft met ademen
net zoals ik dit had tijdens
deze video.

Er zijn een aantal dingen die opvallen,

bijvoorbeeld de rustige, afstandelijk
stem van de arts.

Hij lijkt in het geheel niet aangedaan
te zijn door wat er gebeurt.

En de manier waarop de baby huilt,

Het is voor mij een huilen alsof de baby

heel erg aan het lijden is,

niet een ‘ik heb honger’ huilen.

Buiten de pijn van de procedure zelf

en de pijn gedurende de dagen dat
het heelt,

zijn er ook mogelijke complicaties
tijdens de besnijdenis die het kind
in gevaar kunnen brengen.

Je kunt deze in twee categorieën
onderverdelen.

Complicaties als gevolg van
de operatie,
205
00:11:49,427 --> 00:11:51,117
die minimaal kunnen zijn,

zoals het litteken die iedereen
heeft van zijn besnijdenis.

Veel mannen weten eigenlijk niet
dat de ring om hun penis het

litteken is van de besnijdenis,

of ze beseffen het nu ik erover
praat.

Maar dat is dus altijd.

Er zijn echter een aantal
problematische complicaties

die niet altijd voorkomen.

Bijvoorbeeld vasthechting
aan de penis:

wanneer het niet goed heelt en

de twee gedeelten die niet samen
moeten komen, zich aan elkaar vast
hechten.

Hier (A) ziet u linksboven wat een

fistel wordt genoemd.

Een soort door de dokter veroorzaakte
hipospadias.

deze zwarte lijn is een sonde

die de opening van de urethra
binnengaat,

en komt naar buiten door een extra
opening die de arts heeft gemaakt.

Hier (B) (rechtsboven) ziet u een
bijna geamputeerde eikel van de penis.

Hieronder (C) (Linksonder), ziet u
dat er zoveel huid van de penis

is verwijderd, dat het corpus caverosum
en eikel van de penis nu binnen
in het scrotum zitten.

In (D) kunt u zien dat de penis
per ongeluk in zijn geheel is
geamputeerd.

Er zijn ook een aantal post-operatieve

complicaties, zoals moeite met borstvoeding,

wat heel belangrijk is, want het leren
zuigen aan de borst

is essentieel voor de baby.

Bloeden,

wat ook niet zo belangrijk klinkt,

wat op een toestemmingsverklaring een term
is, je denkt ‘o, ja het kan bloeden’,

maar als je beseft dat een baby
maar zo?n 300 mililiters bloed heeft,

dan betekent een beetje bloed
verliezen dat het kind kan sterven

of dat het een bloedtransfusie nodig
heeft.

Een verhoogde pijnreactie.

Infectie, ook heel ernstig bij een
pastgeboren baby.

Meatitis, wat irritatie is van de
opening.
239
00:13:21,750 --> 00:13:24,345
dat kan ook een probleem geven

als het erger wordt, want de baby
kan dan niet plassen, waardoor
het gecatheteriseerd moet worden.

Necrosis

en zelfs permanent verlies van de penis,
of overlijden.

Ik heb gesproken met een kinderuroloog,

Hij is het type arts die te maken
krijgt met de complicaties.

Hij vertelde dat hij over een
periode van 2 jaar 275 kinderen
had behandeld,

waarbij bijna de helft geopereerd
moest worden;

ze moesten dus weer een operatie
ondergaan,

om wat er was beschadigd te herstellen.

We zijn bijna door het meest schokkende
gedeelte;

nog een paar dia’s en dan laten we
plaatjes zien van de anatomie van
een volwassenen.

Als u dit niet wilt zien, kunt u
een andere kant uitkijken.

Hoeveel onder u heeft een penis
gezien die nog intact was?

Of die van u zelf of van één van
uw vrienden?

Ok, als dit niet het geval is,
kunt u misschien iemand vinden
die het u wil laten zien.

Ik heb met honderden mannen gepraat,

zowel mannen die besneden of
onbesneden zijn.

Ik hoor dat vele besneden mannen

er niet gelukkig mee zijn.

Ze beseffen of zijn gaan beseffen,
dat iets is weggenomen bij ze

en dat hun lichaam iets is aangedaan
zonder ervoor gekozen te hebben.

Ouders vertellen me ook over hun spijt
ten aanzien van de procedure.

Zo, wat is de voorhuid?

De voorhuid is een soor ‘sociale
constructie’.

Het is in feite alleen een stukje
penis,

maar omdat we het hebben afgesneden,
moeten we het een andere naam geven.

In feite is één van de complicaties
die worden genoemd op de toestemmingsverklaring

het risico dat de penis beschadigd kan
worden.

We hebben een realiteit gecreëerd waarin
het snijden van de penis niet wil zeggen
verwonden;

alleen het stukje dat je wilt dat
achterblijft is dan een wond.

Ik wil u laten zien wat de voorhuid is.

Hieraan wil ik veel tijd besteden.
272
00:15:22,357 --> 00:15:25,000
De voorhuid van een volwassen man,
het gedeelte dat weggesneden zou worden,

is ongeveer 30 tot 40 cm,

Het is ongeveer even groot als een
8 x 10 cm indexkaartje.

Het is het meest erogene gebied
bij de man.

Het heeft tussen de 10.000 en
20.000 fijne gevoelszenuwen.

En het maakt ook de huid van de
penis-schacht beweeglijk.

Het is het verschil tijdens sexuele
gemeenschap

of een ander soort van interactie,
280
00:15:44,540 --> 00:15:47,000
tussen dit soort interactie

of iets met een deel van je lichaam
waarbij de huid vrij beweegt.

Mijn wangen bijvoorbeeld zijn slap,
daarom kan ik dit doen.

En dat is inderdaad heel
belangrijk,

want er is een ander soort
zenuwcel die mechano receptoren
heten,

die worden gestimuleerd tijdens
beweging,

en op deze manier draagt de man
bij tot een mechanische
lubricatie tijdens de gemeenschap,

tussen man-man, of tussen man-vrouw.

De voorhuid bestaat uit een paar
gebieden:

het frenulum is ?

mijn hand is niet lang genoeg,

maar het is dit gebied dat eruit
ziet als een waaier.

Eronder is de geribbelde ring waar
De meeste zenuwen zitten.

De Dartos is een huidspier

die ervoor zorgt dat de voorhuid
kan reageren op kou of angst

door zich te wikkelen om de penis
en hem naar het lichaam toe te
trekken.

In 2007 is er voor het eerst
onderzoek gedaan

om te kijken waar precies de penis
gevoelig is.

Ze namen een groep mannen die
onbesneden was

en een groep die besneden was.

In dit gekleurde diagram

kunt u zien dat de meest gevoelige
gebieden kastanjebruin zijn,

en die daarna wordt in paars
weergegeven.

Als we dat vergelijken met
een besneden penis,

zien we dat het gevoelige gedeelte
merendeels is verwijderd,

en dat alleen dit gedeelte rondom
het litteken over is en de rest
van het frenulum,

waar de meeste besneden mannen
alleen nog maar gevoelig zijn.

Zo kun je het dus vergeljken.

Maar je hoeft me niet te
geloven, je kunt het daarom
ook aan uw vrienden vragen,

eentje die niet is besneden
en eentje die wel is,

of misschien bij u zelf kijken

waar het precies gevoelig is.

Bij de meeste mannen is dit bij
het frenulum

of bij het overgebleven
litteken.

Om u een realistisch beeld
te geven,

heeft John, hij is een fotograaf,

een persoon met voorhuid genomen

en deze lijnen getrokken, zodat
je ziet hoeveel weefsel er over
is als het wordt teruggetrokken.

Een ander verschil dat ik wil
aantonen

is dat het binnenste normaal
de penis omhult,

het is als het ware een
invaginatie,

het omsluit de penis

en het houdt hem vochtig.

Als je dit met de onbesneden penis
vergelijkt,

dan ziet het weefsel er zachter
uit,

vochtiger en warmer,

en er is ook veel meer

en het heeft ook geen litteken.

Deze pijlen wijzen naar het litteken,

zodat u kunt zient waar het zich
bevindt.

Als u wilt,

kunt u vragen stellen,
tijdens de presentatie,

want ik geef u veel informatie.

Ok, laten we verder gaan met
de ouders.

Ik heb gepraat met honderden ouders,

vooral tijdens het werk dat ik doe
met ouders.

Velen begrijpen wanneer ze hun
kind terug krijgen,

waarvoor ze eigenlijk toestemming
hebben gegeven.

Er is dus een probleem met
de bewoording op het toestemmings
formulier;

aan de ene kant is de informatie
onvolledig,

340
00:18:48,522 --> 00:18:51,891
aan de andere kant wordt het
gevraagd op een ongeschikt moment,

zoals tijdens de bevalling.

en op een manier alsof het niets
betekent.

Alsof je vraagt ‘zou u een kussen
willen’?
Of ‘wilt u een kopje thee’?

Of ‘wilt u uw kind laten besnijden’?

Het wordt gevraagd op dezelfde toon.
346
00:19:07,673 --> 00:19:08,715
En dat vind ik zorgelijk.

Voor ons is dit een pseudo-proces
van toestemming vragen gebaseerd
op verzonnen informatie

waarbij ouders medici moeten
vertrouwen.

We gaan ervan uit dat dokters hun
beroep goed uitoefenen.

Ouders wordt oppervlakkige informatie
gegeven,

er wordt weinig gezegd over de
complicaties,

die worden gebagatelliseerd,

de functies van de voorhuid worden
niet genoemd,

er wordt niet gezegd dat het een sexueel
orgaan is,

er worden geen ethische vragen gesteld
wat betreft het feit dat het een beslissing is
over het lichaam van het kind.

Ook is er een belangenconflict,

omdat het weefsel op grote schaal
voor commerciele doeleinden wordt
gebruikt.

De ouders weten ook niet dat het pijnlijk
zal zijn voor een week of langer.

Het is niet alleen tijdens het proces
dat de baby lijdt,

ook moet de wond helen;

het is een wond op de penis,

en babies zijn erg gevoelig voor
pijn.

Hoeveel onder u heeft gespeeld met
een baby, die van een vriend, uzelf,
een paar dagen oud?

Het zijn erg fragiele wezentjes,

die we dus een wond bezorgen.

Deze ouders wennen net
aan een pasgeboren baby

waarbij we ze ook opzadelen met extra
complicaties

zoals het letten op tekenen
van infectie,

het verband steeds verwisselen
bij een baby die nog meer van slag
is dan het normaal al was geweest.

Als we dit vergelijken met
een onbesneden kind,

hoeft een ouder, ja, eigenlijk helemaal
niets te doen.

Je hoeft zelfs de penis niet te wassen.

Net zoals je de vagina van een baby
niet wast met zeep: je spoelt

het alleen maar.

Het is niet nodig om de voorhuid
terug te trekken,

dat gebeurt uit zichzelf.

Je hebt een baby met minder
gezondheidsproblemen, en veel
gelukkiger.

Ik heb u beloofd om aan te tonen
Dat we inderdaad het weefsel van
de voorhuid gebruiken.

We gebruiken het voor drie dingen

die ik ben tegengekomen.

Onderzoek.

Er zijn talrijke producten
die we kunnen kopen van
Invitrogen,

een bedrijf waar ik ook andere
dingen koop die geen voorhuid
weefsel bevatten,

voor mijn biofysisch onderzoek.

Dus enkele van hun producten
bevatten weefsel van neonatale
voorhuiden,

u kunt het zelf opzoeken.

In het ziekenhuis kunt u
‘magische huidcreme’ krijgen,

die is gemaakt uit gecultiveerde
cellen van voorhuidweefsel.

En als u rijk bent, kunt u
cosmetica producten kopen,

die ook zijn gebaseerd op weefselcellen
van de voorhuid.

Cosmetische producten?

Kunt U wat luider praten?

Waarom zouden mensen dat willen
gebruiken op hun huid?

Mensen denken dat ze daardoor
minder rimpels krijgen.

Het idee is dat het komt van
baby cellen;

die zijn jong, werken nog goed.

En als u dat schokkend vindt, dat is goed,

want ik wil dat u dat schokkend vindt.

Laten we eens horen hoe een
verloskundige praat over dit
onderwerp.

Dit is Lisa Masterson, die wordt
geinterviewed tijdens de show
van Craig Ferguson.

Nogmaals, het is een persoonlijke
keuze.

Als verloskundige praat ik uitgebreid
hierover met mijn patienten.

403
00:22:15,645 --> 00:22:19,194
Er zijn een groot aantal gezondheidsvoordelen
en er zijn wat risico’s,

maar het is in feite een sociale
procedure.
405
00:22:21,479 --> 00:22:24,749
Je moet besluiten of je wilt dat
je zoon er net zoals jij uit ziet.

Het is iets cultureels, sociaal.

Er zijn een paar gezondheidsvoordelen,
meer voor de vrouw dan de man,

er is namelijk een verminderde kans
op SOA’s en de overdracht van HPV, dat
kan leiden tot baarmoederhals kanker.

Vermindering van SOA’s en kanker,
dus dat is goed!

Maar kun je niet hetzelfde bereiken
door je plassertje regelmatig te wassen?

Ja natuurlijk.

Dus het is een keuze tussen
‘dit eraf snijden’ of ‘je vaak
wassen,

Wat denkt u?

Inderdaad.

Dat is een moeilijke beslissing dokter.
Ik ben er niet zo zeker van.

U begrijpt dat ik achter de mening
van Craig sta.

Hij komt uit Schotland, waar ze
trouwens dit niet bij kinderen doen.

En denk aan wat ze zei.

Er wordt hier gezegd dat je als
ouder moet kiezen;

en daar zet ik vraagtekens bij.

Moeten wij ook kiezen tussen
andere opties van
lichaamsveranderingen van ons
kind?

Zoals een andere neus of iets
anders?

En als het idee dat we onze kinderen
iets aandoen omdat hun uiterlijk
ons niet aanstaat, u afstoot,

dat ben ik daar blij om,

ik wil dat dit idee schokkend is.

Ik wil dat we ons afvragen waarom
we ons zo bezig houden hoe jongens
en meisjes er uit zouden moeten zien.

In dit geval het idee dat het geslachtsdeel
van jongens er op een bepaalde manier
moet uitzien.

Het laatste gedeelte gaat over hoe we
dokters zo ver krijgen om dit te doen.

Ik heb een paar uitspraken van
gezondheidswerkers die met
besnijdenis zijn gestopt,

zoals Marilynn Milos,

een verpleegkundige, die nadat ze
het had gezien, weigerde nog verder
hieraan mee te doen,

en werd ontslagen doordat ze ouders
vertelde dat ze het niet hoeven
te doen.

Michelle Storms, een bekende
verloskundige,

die belachelijk werd gemaakt en
waarop neergekeken werd toen
nadat ze ermee stopte in 1988.

Ik heb gesproken met het hoofd
verloskunde aan de universiteit
van Georgetown,

omdat besnijdenis vooral door
verloskundigen wordt uitgevoerd
en zij zegt:

Medisch gezien is het zinloos.

Ik doe het niet graag, maar ik
ben er goed in.

Ik heb duizenden besnijdenissen
uitgevoerd.

Ze gaf duidelijk aan dat het een
sociale procedure is,

en dat het medisch gezien geen nut heeft,

maar ze gaf aan dat ze er niet
mee wilde stoppen.

Zo, hoe krijgen we dokters zo ver
om dit te doen?

Allereerst beginnen we met
het medicaliseren van een gezond
orgaan.

De voorhuid wordt
in medische en anatomie teksten
nauwelijks besproken in de V.S,

en daardoor is er geen informatie over
de functie van de voorhuid.

Het wordt niet beschouwd als een orgaan
met een sexuele functie;

Ze worden alleen opgeleid hoe
ze het kunnen verwijderen.

En ze worden verkeerd opgeleid
wat betreft de theorie van
het ‘terugtrekken en wassen’,

wat een probleem is, wat je hier
beneden in dit beeld kunt zien,

de voorhuid zit meestal vast aan
de eikel wanneer je wordt geboren.

We zagen eerder in een video

dat een dokter met een instrument
de voorhuid losmaakt zodat het
afgesneden kan worden.

Het zit vast op deze manier om de
babies te beschermen tegen bepaalde
baby dingen.

Ze kunnen poep of urine in hun luier
hebben,

en daardoor krasjes krijgen.

De voorhuid heeft een beschermende
functie als je jong bent.

Geleidelijk raakt het losser

en wordt het intrekbaar.

Maar als je het forceert, dan
scheurt het,

en kan het geïnfecteerd raken.

Ook als je het met zeep wast,
kan dat tot infectie leiden.

En tenslotte, we maken ook een verkeerde
diagnose wat betreft ‘phimosis’.

Er is een echte aandoening die
phimosis heet, waarbij zich littekenweefsel
bevindt
465
00:25:49,450 --> 00:25:52,525
bij de opening van de voorhuid, zodat
het niet kan terugtrekken,

wat behandeld kan worden met bijvoorbeed
met hormonenzalf om het littekenweefsel
zachter te maken.

Het is echter verkeerd om te denken
dat een baby van drie maanden phimosis
heeft,

omdat we de voorhuid niet kunnen
terug trekken zonder dat de baby
begint te huilen.

Het is de bedoeling dat het op die
manier vast zit en het wordt vanzelf
intrekbaar.

Zo, waarom doen we deze besnijdenissen?

Als je dit ouders vraagt, geven ze
aan dat uiterlijk de belangrijkste
reden is.

Ze willen dat hun kind er net zo uit
ziet als andere kinderen of net
zo als hun vader.

Ze denken dat het er beter uit ziet
of dat het makkelijker is om het
schoon te maken.

Ik geloof dat de vraag die wordt gesteld
door de dokters deze keuze versterkt of
bekrachtigd.

Wil je dat je kind wordt besneden?
Deze vraag komt zo redelijk over.

Dokters geven vaak ook verschillende
redenen waarom het een goed idee is:

ze zeggen bijvoorbeeld dat de kans
op penis kanker zo wordt verminderd,

evenals urinebuis ontstekingen.

Dat het leidt tot lagere cijfers
in baarmoederhals kanker bij
vrouwelijke partners later in hun leven.

Dat het ook leidt tot verminderde
overdraagbaarheid van HIV van vrouw tot man,

is de meest recente reden.

Dus, zoals ik al aan het begin
aangaf, hebben we deze culturele
bagage

waardoor we allerlei redenen geven
waarom we deze besnijdenissen moesten
doen die tegenwoordig niet meer zinnig
zijn.

We moeten komen met a posteriori
redenen zodat we ons comfortabel
voelen met wat we doen.

Ik zal hier later dieper op in
gaan.

Naast de sociale criteria, werden
er denk ik redenenen verzonnen om
ons goed te voelen.

Als we kijken naar uiterlijk en
schoonheid, de twee belangrijkste
redenen,

zien we dat deze argumenten worden
gebruikt voor zowel vrouwelijke als
mannerlijke besnijdenis,

in elke cultuur waar deze praktijken
voorkomen.

Dit zijn redenen die zijn verzonnen;

Hoe weten we dat het schoner is als
we dit of dat doen?

De Amerikaanse kanker vereniging zegt
dat het niet beschermt tegen peniskanker.

Het is ook niet relevant; het komt
1 op de 100.000 voor.

Er sterven waarschijnlijk meer mensen
als gevolg van besnijdenis dan
peniskanker.

Wat betreft urineweginfecties;

die cijfers zijn gebaseerd op
een groot onderzoek in 1986,

uitgevoerd door meneer Wiswell.
(dit is geen grap).

Het probleem was dat zijn instructies
urineweginfecties veroorzaakten

in subjecten met intacte voorhuid

omdat hij ouders adviseerde de voorhuid
stevig terug te trekken en hem te wassen
met zeep.

Dat is hetzelfde als de vagina van een meisje
grondig wordt gewassen;

hierdoor krijg je natuurlijk meer
schimmels en urineweginfecties

omdat je het bacteriele evenwicht
in de vagina verstoort.

Wat betreft baarmoederhalskanker
in vrouwelijke partners:

allereerst is dit een preventieve
ingreep

om de vrouwelijke partner
eventueel te beschermen als
ze ouder zijn.

Maar hoe weten we of deze persoon
niet monnik wordt of homosexueel is?

Ze zouden het alsnog kunnen doen
later in hun leven.

Ook wordt baarmoederhalskanker
veroorzaakt door het Humaan
Papilloma Virus;

De meesten onder u hebben dit
geleerd tijdens sexuele
voorlichting op school.

Dezelfde onderzoekers keken naar
dit virus bij zowel de man als de
vrouw

en ontdekten dat ze een verschillend
type HPV hadden.

Ik weet natuurlijk niet of hier
stiekum polygamie had plaats
gevonden…

maar het zet wel een vraagteken
bij de resultaten van dit onderzoek,

want de mannen droegen niet het
HPV type dat de vrouwen
baarmoederhalskanker geeft.

Gesundheit.

Het laatste argument is besnijdenis
als bescherming tegen HIV.
518
00:29:13,938 --> 00:29:17,390
Dat idee kwam op vooral in de
jaren vanaf 2000.

Het bewijs komt van drie Randomized
Controlled Trials

uitgevoerd in Afrika

waarschijnlijk omdat het
onmogelijk is een medische commissie
te vinden die dit toestaat in de EU.

Ze kozen mannelijke vrijwilligers
die bereid waren zich te laten
besnijden,

willekeurig werd de helft besneden

en men wachtte gewoon hoe snel ze HIV
kregen.

In hun methodologie zaten problemen,
waarop ik later op terug zal komen

Ze beweerden dat de snelheid waarmee mannen
HIV opliepen, verminderde met 60 %.

Bijna al de andere onderzoeken naar
besnijdenis voor bescherming tegen HIV

geven het tegenovergestelde aan.

Als we de geografische data bekijken

wat betreft de correlatie tussen het
percentage besnijdenissen en HIV
cijfers in popluaties,

dan komt het niet overeen met
deze conclusie.

Bijvoorbeeld,

de Verenigde Staten heeft het
hoogste aantal HIV patienten in de
geindustrialiseerde wereld

en heeft ook het hoogste aantal
besnijdenissen.

Je zou iets anders verwachten indien
een besnijdenis beschermend werkt.

Ik heb nog een paar minuten over om
uit te leggen wat er verkeerd is
met dit onderzoek.

In deze onderzoeken werd een groep
onbesneden en een groep besneden
mannen gekozen, en werd gekeken
hoe snel ze HIV kregen.

Het probleem was echter dat elke
keer als ze de kliniek bezochten,
werd hun condooms gegeven,

en kregen ze sexuele voorlichting.

De besneden groep kwam echter
minstens twee keer,

omdat ze besneden moesten worden
en terug kwamen voor het follow-
up onderzoek.

Daarbij, als je wordt besneden,

duurt het wel vier tot zes weken
voordat je sex kunt hebben.

En de besneden groep werd
gevraagd zich te onthouden van sex
voor zes weken.

Maar ze begonnen niet pas te tellen na
zes weken;

maar al vanaf het begin,

en zo had de besneden groep zes
weken bescherming

omdat ze geen sex konden hebben.

Daarbij gebruikten ze

een antilichaam test

waarbij wordt verteld dat
vanaf je laatste HIV contact

je drie maanden moet wachten

als je echt wil weten of
je HIV hebt.

Maar nogmaals, ze begonnen niet
pas te tellen na drie maanden,

terwijl het meeste van of de helft
van het voordeel gebeurde in
die tijd,

dus die infecties begonnen

voor het onderzoek, de randomisatie
en de ingreep.

Er waren ook problemen wat betreft
controle factoren,

zoals blootstelling aan bloed en
ontvangende anale sex.

Ik ben ook bezorgd omdat
de auteurs

van dit onderzoek besnijdenis
vergeleken met een effectieve
vaccinatie.

Alles wat ze zeggen is, als hun
resultaten correct zijn,

wat ik niet geloof,

dat het de kans op het krijgen
van HIV verminderd

met 60 % elke keer dat iemand
sex heeft.

Dus als je vaak genoeg sex hebt,
krijg je zowiezo HIV met risicovol
gedrag.

Als je wordt gevaccineerd voor
mazelen

en het tweede vaccin krijgt,
is 99 % onder u immuun.

Wat u dus nu bent waarschijnlijk.

Zo ziet een effectief vaccin eruit.

99 procent permanente immuniteit.

Niet 60 % minder kans om besmet
te worden elke keer dat je blootgesteld
wordt.

Er zijn mensen die denken dat ze immuun
zijn voor HIV omdat ze zijn besneden

in Afrikaanse landen.

Ik maak me erg ongerust daarover.

Ter samenvatting,

Er zijn sociale vooroordelen ten
aanzien van besnijdenis,

in het bijzonder bij jongens.

Ik geloof dat het heel schadelijk
is voor kinderen,

en ook voor de overlevenden,

de ouders, die het beste willen
voor hun kinderen,

en ook voor de artsen,

want ik geloof dat medische studenten
geneeskunde studeren om mensen
te helpen,

en hen wordt een ingreep geleerd
buiten de juiste context.

De meeste mensen waarmee ik praat,
vinden dat het hun verantwoordelijkheid
niet is,

inclusief professionele organisaties
zoals de Amerikaanse academie voor
kindergeneeskunde,

het Amerikaanse college voor verloskunde
en gynocologie,

de gezondheidswerkers,

omdat ze een goede naam willen
behouden.

Ze willen dus niet iets negatiefs
vertellen, want dat zou een
verkeerde indruk geven.

Het bestuur van een ziekenhuis en
de artsen willen niet anders zijn;

De verloskundigen zien het
kind waarop ze opereren
niet als hun patient.

The etische commissie van het ziekenhuis zeiden

dat ik aan het verkeerde adres was met
mijn bezorgheid.

Ik denk dat ouders, kinderen en wij door
al deze organisaties verwaarloosd worden.

Ik hoop dat u dit onderwerp interessant
hebt gevonden,

en dat u deze informatie doorgeeft
aan andere personen,

want als zij niet verantwoordelijkheid
op zich nemen, dan hopelijk kunnen wij
dat doen.

Vertel het dus aan uw vrienden.

Ik zal de link naar deze diapresentatie
doorsturen naar uw professor.