Daniel Kraft: De toekomst van de geneeskunde? Daar is een app voor.

Op TEDxMaastricht biedt Daniel Kraft een snelle blik op de innovaties in de geneeskunde van de komende jaren , mogelijk gemaakt door nieuwe tools, testen en apps die diagnostische informatie tot bij het bed van de patiënt brengen.

Een paar jaar geleden

op de TED-conferentie in Long Beach,

ontmoette ik Harriet.

We hadden elkaar al online ontmoet -

niet op de manier waar je aan denkt.

We waren aan elkaar voorgesteld omdat we allebei Linda Avey kenden,

een van de oprichters van de eerste online bedrijven om je persoonlijk genoom te leren kennen.

Omdat we onze genetische informatie aan Linda hadden meegedeeld,

kon ze zien dat Harriet en ik

een zeer zeldzame vorm van mitochondriaal DNA deelden -

haplotype K1a1b1a -

wat betekende dat we verre verwanten waren.

We deelden dezelfde genealogie met Ötzi De IJsman.

Dus Ötzi, Harriet en ik.

Gelijk startten we, natuurlijk, onze eigen Facebook-groep op.

Jullie zijn allemaal welkom.

Toen ik Harriet het volgende jaar op de TED-conferentie persoonlijk ontmoette,

had ze online onze eigen haplotype T-shirts besteld.

(Gelach)

Waarom vertel ik jullie dit verhaal,

en wat heeft dat uitstaans met de toekomst van de gezondheidszorg?

De manier waarop ik Harriet ontmoette is een voorbeeld

van hoe gebruikmaken van cross-disciplinaire,

exponentieel groeiende technologieën

van invloed is op onze toekomst van gezondheid en welzijn -

van lage-kost-genanalyse tot

de mogelijkheid om aan krachtige bio-informatica doen

en de verbinding van het internet met sociale netwerken.

Ik wil het vandaag hebben over

deze exponentiële technologieën.

We denken vaak lineair.

Als een lelieblad op een vijver

elke dag in oppervlakte verdubbelt -

dus twee, vier, acht, 16 -

dan bedekt het in 15 dagen een 32.000 keer groter oppervlak.

Hoeveel keer groter na één maand, denk je? Een miljard keer.

Als we exponentieel beginnen te denken, kunnen we zien

hoe dit denken alle technologieën om ons heen gaat beïnvloeden.

Veel van deze technologieën - sprekend als arts en innovator -

kunnen echt de toekomst van onze eigen gezondheid

en gezondheidszorg enorm vooruit helpen.

We staan vandaag voor grote uitdagingen op gebied van de gezondheidszorg,

variërend van werkelijk exponentieel stijgende kosten

tot de vergrijzing van de bevolking.

We maken vandaag niet echt goed gebruik van die informatie.

Er is ook de fragmentatie van de zorgverlening

en de moeilijkheden

om nieuwe technieken in te voeren.

Een van de belangrijkste dingen waar we het vandaag over hadden,

is die curve wat naar links te laten opschuiven.

We geven het grootste deel van ons geld de laatste 20 procent van ons leven uit.

Wat als we houdingen in de gezondheidszorg en bij ons zelf

zouden bevorderen om de curve naar links

te verplaatsen - en onze gezondheid zouden verbeteren

door gebruik te maken van technologie?

Mijn favoriete techniek, een voorbeeld van exponentiële technologie,

hebben we allemaal op zak.

Als je erover nadenkt, zijn deze dingen dramatisch aan het verbeteren.

Ik bedoel, dit is de iPhone 4.

Stel je voor wat de iPhone 8 zal kunnen doen.

Daar heb ik wat inzicht in gekregen.

Ik werk mee aan de geneesmiddellenafdeling

van een nieuwe instelling Singularity University genaamd

gevestigd in Silicon Valley.

Elke zomer brengen we ongeveer 100 zeer getalenteerde studenten

uit de hele wereld bij elkaar.

We kijken naar deze exponentiële technologieën in de geneeskunde, de biotechnologie,

de kunstmatige intelligentie, de robotica, de nanotechnologie, de ruimte.

We houden ons ermee bezig hoe we kunen samenwerken

om resultaten te bereiken voor deze grote onvervulde doelen.

We hebben ook zeven dagen durende executive programma's.

Volgende maand is er Future Med,

een programma om vernieuwende technologieën in de geneeskunde te bevorderen.

Ik had het al over de iPhone.

Voor deze mobiele telefoons zijn meer dan 20.000 verschillende mobiele apps beschikbaar -

er bestaat er zelfs een in het V.K.

waar je kunt plassen op een kleine chip aangesloten op je iPhone

en zo jezelf controleren op een SOA.

Ik weet niet of ik dat al zou proberen, maar het is beschikbaar.

Er zijn allerlei andere soorten toepassingen:

het combineren van je telefoon met diagnostiek, bijvoorbeeld -

het meten van je bloedsuiker op je iPhone

en dat naar je arts versturen

zodat hij, en ook jij, beter kunnen begrijpen

hoe het zit met je bloedsuikers als diabeticus.

Hoe kunnen exponentiële technologieën gezondheidszorg beïnvloeden?

Hoeveel sneller het zou kunnen.

Het is geen geheim dat computers door de wet van Moore

sneller en sneller worden.

We kunnen er steeds krachtiger dingen mee doen.

Ze naderen echt, in veel gevallen overtreffen ze zelfs,

het vermogen van de menselijke geest.

Maar ik denk dat bij beeldvorming

rekensnelheid nog het meest van toepassing is.

De mogelijkheid om in real-time met zeer hoge resolutie

in het lichaam te kijken grenst aan het ongelooflijke.

We combineren meerdere technologieën - PET-scans, CT-scans

en moleculaire diagnostiek -

om dingen op verschillende niveaus te zoeken en te vinden.

Hier kan je de hoogste resolutie MRI-scan van vandaag zien,

gereconstrueerd door Marc Hodosh, de curator van TEDMED.

We kunnen nu in de hersenen kijken

met een nooit eerder beschikbare resolutie en mogelijkheden.

In wezen kunnen we leren hoe de hersenen te reconstrueren,

en misschien zelfs te 're-engineeren' -

als het ware terug opbouwen uit de onderdelen -

zodat we pathologie, ziekte en therapie beter kunnen begrijpen.

Met real-time fMRI kunnen we de hersenen in real-time aan het werk zien.

Door het begrijpen van dit soort van processen en dit soort verbindingen,

gaan we de effecten van medicatie of meditatie begrijpen,

en, bijvoorbeeld, psychoactieve medicijnen

beter personaliseren en effectiever maken.

De scanners hiervoor worden steeds kleiner, beterkoop en draagbaarder.

De hieruit voortvloeiende data-explosie

wordt bijna een uitdaging op zichzelf.

Een scan van vandaag neemt ongeveer 800 boeken of 20 gigabyte in beslag.

Binnen een paar jaar zal dat een terabyte of 800.000 boeken zijn.

Hoe benut je die informatie?

Laten we even persoonlijk worden. Ik zal niet vragen wie hier een colonoscopie heeft gehad,

maar als je ouder bent dan 50, wordt het daar tijd voor.

Hoe kun je die onaangename ervaring vermijden?

Nu bestaat er zoiets als een virtuele colonoscopie.

Vergelijk deze twee foto's. Je kan nu als radioloog

door de dikke darm van je patiënt vliegen

en door dat te combineren met kunstmatige intelligentie

zou je een letsel kunnen identificeren, zoals je hier ziet.

Met behulp van A.I. en radiologie samen vinden we nu letsels

waar we vroeger overheen zouden hebben gekeken.

Misschien zal dat mensen, die dat vroeger niet zouden hebben gedaan,

nu aanmoedigen om coloscopieën te ondergaan.

Dit is een voorbeeld van deze paradigmaverschuiving.

Een beweging in de richting van integratie van biogeneeskunde, informatietechnologie, draadloze toepassingen en,

je zou het zo kunnen noemen, mobiele toepassingen in dit tijdperk van digitale geneeskunde.

Zelfs mijn stethoscoop is nu digitaal.

Natuurlijk bestaat daar ook een app voor.

We gaan duidelijk naar het tijdperk van de tricorder.

Het draagbare echografie apparaat

is bezig de stethoscoop te overtreffen en te verdringen.

De prijs van iets dat vroeger tot 100.000 €

of een paar honderdduizend dollar kostte

is nu gezakt tot ongeveer 5.000 dollar. Ik heb nu het vermogen

van een zeer krachtig diagnostisch apparaat in mijn hand.

Dit combineren met de opkomst van elektronische medische dossiers -

zijn we in de Verenigde Staten nog steeds minder dan 20 procent elektronisch.

Hier in Nederland denk ik dat het meer dan 80 procent is.

Door het overgaan naar het samenvoegen van medische gegevens,

ze elektronisch beschikbaar maken,

kunnen we die informatie 'crowdsourcen'.

Ik kan dan als arts, waar ik ook ben, de gegevens van mijn patiënten inkijken.

Gewoon via mijn mobiele apparaat.

Nu zijn we, natuurlijk, in het tijdperk van de iPad, zelfs de iPad 2.

Net vorige maand werd de eerste aanvraag

door de FDA goedgekeurd om radiologen toe te laten

hun data op dit soort apparaten af te lezen.

Artsen van vandaag, waaronder ikzelf,

zijn volledig vertrouwd met deze apparaten.

Zowat een maand geleden,

versloeg Watson van IBM de twee kampioenen in Jeopardy.

Stel je voor wat er mogelijk zal zijn wanneer we in een paar jaar

deze cloud-gebaseerde informatie gaan toepassen,

we echt over een A.I.-arts gaan beschikken en onze hersenen tot connectiviteit kunnen brengen

om beslissingen en diagnoses te maken

op een niveau zonder voorgaande.

Nu al hoef je in veel gevallen niet naar je huisarts te gaan.

Slechts in ongeveer 20 procent van de werkelijke bezoeken is er echt contact met de patiënt nodig.

We zitten nu in het tijdperk van de virtuele bezoeken -

van Skype-type bezoeken die je goed kunt doen met de American Well

tot Cisco dat een zeer complex gezondheidssysteem heeft ontwikkeld.

De mogelijkheid om te communiceren met je dokter wordt anders.

Ook met onze apparaten van vandaag is al veel mogelijk.

Mijn vriendin Jessica stuurde me een foto van haar hoofdletsel.

Ik kan haar een trip naar de eerste hulp besparen - ik kan op die manier sommige diagnostische onderzoeken doen.

Misschien zullen we gebruik kunnen maken van de gaming technologie van vandaag,

zoals de Microsoft Kinect,

en dat omvormen tot een diagnosemiddel voor, bijvoorbeeld,

de diagnose van een beroerte,

door eenvoudige bewegingsdetectie met apparaten in de prijsklasse van honderd dollar.

We kunnen nu onze patiënten onder de vorm van robots bezoeken -

dit is de RP7, als hematoloog

kan ik een andere kliniek of ziekenhuis bezoeken.

Deze zullen worden aangevuld met een hele rist van tools die er nu al zijn.

Stel dat we nu al draadloze weegschalen zouden hebben.

Je stapt op de schaal.

Je Tweet je gewicht naar je vrienden en zij kunnen je op de rails houden.

We hebben al draadloze bloeddrukmanchetten.

Een heel gamma van deze technologieën wordt bij elkaar gebracht.

In plaats van deze klungelige apparaten, kunnen we nu een eenvoudige patch aanbrengen.

De zogenaamde iRhythm werd ontwikkeld door collega's van Stanford en

verdringt de voorafgaande technologie tegen een veel lagere prijs

met veel meer effectiviteit.

We zijn ook in het tijdperk van het gekwantificeerde zelf aangekomen.

Consumenten kunnen nu in principe apparaten,

zoals deze kleine FitBit, voor honderd dollar kopen.

Ik kan mijn stappen en mijn calorieverbruik meten.

Dag na dag.

Ik kan dat delen met mijn vrienden, met mijn arts.

Er zijn nu horloges waarmee je je hartslag kan meten, de Zeo slaapmonitoren,

een hele reeks tools om zicht te hebben op je gezondheid

en ze te verbeteren.

Als we deze informatie beginnen te integreren,

gaan we beter weten wat ermee te doen en beter inzicht hebben

in onze eigen ziekten, gezondheid en welzijn.

Er zijn vandaag zelfs spiegels die je hartslag weergeven.

In de toekomst zullen we draagbare apparaten in onze kleding hebben

die ons 24/7 volgen.

Net als bij het OnStar-systeem in auto's,

kan het rode lampje aangaan - het zal wel niet zeggen "controleer de motor".

Het zal zijn "controleer je lichaam"

en ga naar de kliniek om je te laten nakijken.

Waarschijnlijk zul je binnen een paar jaar in je spiegel

een volledige diagnose te zien krijgen.

(Gelach)

Voor de kindjes thuis

een draadloze luier...

te veel informatie, denk ik, meer dan jullie nodig zouden hebben.

Maar het komt.

We hebben vandaag veel gehoord over nieuwe technologie en verbinding.

Ik denk dat sommige van deze technologieën

ons in staat zullen stellen meer verbonden te zijn met onze patiënten

en we meer tijd zullen hebben

voor menselijk contact in de geneeskunde,

aangevuld met dit soort technologieën.

We hebben gesproken over het verbeteren van de patiënt.

Hoe zit het nu met het verbeteren van de arts?

We kunnen de chirurg extra mogelijkheden geven.

Hij kan nu het lichaam ingaan

en met robotchirurgie vandaag dingen doen

op een niveau dat zelfs vijf jaar geleden

niet echt mogelijk was.

Dit wordt aangevuld met verdere lagen technologie

zoals verhoogde realiteit.

Zodat de chirurg door zijn lens in de patiënt kan zien

waar de tumor is, waar de bloedvaten zijn.

Dit kan worden geïntegreerd met beslissingsondersteuning.

Een chirurg in New York kan zo bijvoorbeeld een chirurg in Amsterdam helpen.

Echte littekenloze chirurgie,

NOTES genoemd, wordt mogelijk.

Een robot-endoscoop kan uit de maag komen,

die galblaas eruit halen

alles automatisch en zonder littekens.

Het heet NOTES en het komt eraan -

in principe littekenloze chirurgie,

mogelijk gemaakt door robotchirurgie.

Hoe zit het nu met het beheren van andere elementen?

Voor mensen met een handicap - verlamden -

wordt nu hersenen-computerinterface, of BCI, mogelijk

waar chips op de motorische cortex

van volledig verlamde patiënten zijn ingeplant.

Zo kunnen ze een cursor of een rolstoel of, uiteindelijk, een robotarm controleren.

Deze apparaten worden steeds kleiner

en komen bij meer en meer van deze patiënten terecht.

Nog steeds in klinische studies, maar stel je voor dat we ze

bijvoorbeeld met deze verbazingwekkende bionische ledematen kunnen verbinden,

zoals de DEKA Arm gebouwd door Dean Kamen en collega's.

Die heeft 17 graden van bewegingsvrijheid

en geeft aan personen die een lidmaat hebben verloren

veel hogere niveaus van handigheid of controle

dan zij in het verleden ooit hebben gehad.

Draagbare robotica wordt een mogelijkheid.

Als je geen been of arm kwijt bent - je hebt bijvoorbeeld een beroerte gehad -

dan kan je deze verbeterde ledematen dragen.

Voor mensen met een dwarslaesie hebben deze mensen van

Berkley Bionics eLEGS ontwikkeld.

Ik nam deze video afgelopen week op. Hier kan een verlamde patiënt weer lopen

door deze exoskeletten aan te doen.

Anders zou hij volledig rolstoelgebonden zijn.

Dit is het begin van de draagbare robotica.

Door gebruik te maken van dit soort technologieën,

gaan we de definitie van invaliditeit wijzigen

tot in sommige gevallen supervermogen.

Dit is Aimee Mullins, die haar onderste ledematen als een jong kind verloor,

en Hugh Herr, een professor aan het MIT

die zijn ledematen verloor bij een klimongeval.

Beiden kunnen nu beter klimmen, sneller bewegen, anders zwemmen

met hun protheses dan wij normaal valide personen.

Wat nu met andere exponentiëlen?

Het is duidelijk dat de obesitastrend exponentieel in de verkeerde richting gaat

en enorme kosten met zich meebrengt.

Maar de trend in de geneeskunde is iets exponentieel kleiner proberen te krijgen.

Een paar voorbeelden: we zijn nu in het tijdperk

van de "Fantastic Voyage", de iPill.

Je kan dit volledig geïntegreerde apparaat inslikken.

Het kan foto's van je maag-darmstelsel maken,

helpen diagnosticeren en behandelen terwijl het door je maag-darmkanaal beweegt.

We krijgen nog kleinere micro-robots

die uiteindelijk autonoom door je systeem zullen bewegen

en in staat zijn tot dingen die chirurgen niet kunnen doen,

en op een veel minder invasieve manier.

Ze zullen misschien in staat zijn zichzelf te monteren in je maag-darmstelsel

om daar beter te presteren.

Wat het hart aangaat zullen pacemakers

veel gemakkelijker te plaatsen zijn,

zodat je daar geen opererende cardioloog meer voor nodig hebt.

Ze gaan draadloos contact houden met je mobiele apparaten.

Je kunt dan van op afstand worden gemonitord.

Ze worden kleiner en kleiner.

Hier een prototype van Medtronic dat kleiner is dan een cent.

Kunstmatige netvliezen, de mogelijkheid om deze systemen op de achterkant van de oogbol te plaatsen

en een blinde laten zien.

Nogmaals, in het beginstadium, maar op komst.

Dit gaat de hele zaak omgooien.

Hoe zou je het vinden als je normale zicht

ondersteund werd door een actieve contactlens?

Via BlueTooth of WiFi beelden rechtstreeks naar je oog zenden.

Als je problemen hebt met het onderhouden van je dieet

kan wat extra beeldmateriaal je misschien helpen

om je eraan herinneren hoeveel calorieën er op je af komen.

Wat als de patholoog zijn mobiele telefoon kan gebruiken

om op microscopisch niveau te zien,

de gegevens terug naar de cloud te sturen en zo een betere diagnose te maken?

In feite is de laboratoriumgeneeskunde

volledig aan het veranderen.

We kunnen nu microfluidics inschakelen

zoals deze chip gemaakt door Steve Quake op Stanford.

Microfluidics kan een heel lab aan technici vervangen.

Op een chip kunnen duizenden tests worden gedaan

waar ze nodig zijn, waar ook ter wereld.

Deze technologie gaat het mogelijk maken

om in afgelegen streken tests, die vroeger duizenden dollars kostten,

te doen voor enkel centen

en op de plaats waar ze nodig zijn.

Nog een beetje verder

en we zitten met de nanogeneeskunde,

de mogelijkheid om apparaten superklein te maken

tot waar we zelfs rode bloedcellen kunnen ontwerpen.

Of microrobots die ons bloed- of immuunsysteem kunnen monitoren

of zelfs de stolsels in onze slagaders kunnen opruimen.

En wat over exponentieel goedkoper?

Niet iets waar we meestal aan denken bij geneeskunde,

maar harde schijven kostten ooit 3.400 dollar voor 10 MB - ze werden exponentieel goedkoper.

In genomica kostte het opmeten van een genoom

10 jaar geleden in het begin

ongeveer een miljard dollar.

Nu nog bijna slechts duizend dollar.

Binnen enkele jaren waarschijnlijk nog slechts honderd dollar.

Wat gaan we daarmee doen?

Binnenkort zullen miljoenen van deze tests beschikbaar zijn.

Het wordt pas interessant als we al die informatie beginnen te crowd-sourcen.

Dan krijgen we echt gepersonaliseerde geneeskunde -

het juiste medicijn voor de juiste persoon op het juiste moment -

vandaag geven we iedereen hetzelfde geneesmiddel -

een 'paardenmiddel',

maar dat werkt niet specifiek voor u, als individu.

Veel verschillende bedrijven zijn actief bezig met deze benadering.

Opnieuw een eenvoudig voorbeeld, alweer uit 23andMe.

Uit mijn gegevens blijkt dat ik een gemiddeld risico heb

voor het ontwikkelen van maculadegeneratie, een soort van blindheid.

Maar als ik dezelfde gegevens neem en ze upload naar deCODEme,

kan ik kijken naar mijn risico op, bijvoorbeeld, type 2 diabetes.

Daar is mijn risico bijna dubbel zo groot.

Hoeveel dessert heb ik graag bij mijn lunch?

Misschien verander ik mijn gedrag dan wel.

Gebruikmaken van mijn kennis van mijn pharmacogenomica -

hoe mijn genen werken, wat mijn geneesmiddelen doen en welke doses ik nodig heb

zal steeds belangrijker worden.

Eens dat we dat doorhebben

zal een betere dosering en selectie van medicijnen mogelijk zijn.

Nogmaals, het gaat niet alleen om genen, meerdere details

zoals onze gewoonten, onze blootstelling aan het milieu spelen een rol.

Heeft je arts je ooit gevraagd waar je woonde?

Geogeneeskunde: waar je hebt gewoond, waaraan je werd blootgesteld

kan je gezondheid dramatisch beïnvloeden.

We kunnen die informatie nu krijgen en verwerken.

Genomica, proteomica, het milieu,

al deze gegevens ontvangen wij individueel als povere artsen.

Hoe pakken we het aan?

Nou komen we in het tijdperk van de systeemgeneeskunde of systeembiologie.

We kunnen beginnen met al deze informatie te integreren.

Door te kijken naar de patronen, bijvoorbeeld in ons bloed,

van 10.000 biomarkers in één enkele test,

kunnen we beginnen te kijken naar deze kleine patronen

om ziekte in een veel vroeger stadium op te sporen.

Dit werd door Lee Hood, de vader van het veld,

P4-geneeskunde genoemd.

We gaan kunnen voorspellen (Predict) welke ziekte je gaat krijgen.

We kunnen Preventief zijn en die preventie kan worden gePersonaliseerd;

en nog belangrijker, het gaat steeds meer Participatief worden.

Via websites als Patients Like Me

of het beheren van je data op Microsoft HealthVault en Google Health,

gaat dit samen op participatieve manieren toepassen

steeds belangrijker worden.

Ik zal eindigen met wat exponentieel beter wordt.

We willen betere en effectievere therapieën krijgen.

Vandaag behandelen we hoge bloeddruk meestal met pillen.

Wat gebeurt er als we met een nieuw apparaat

de zenuwvezels die de bloeddruk regelen, uitschakelen

en in één enkele therapie hypertensie genezen.

Dit is een nieuw toestel dat dat kan doen.

Het komt binnen een jaar of twee op de markt.

Hoe zit het met meer gerichte therapieën voor kanker?

Goed, ik ben een oncoloog

en ik moet toegeven dat het meeste van wat we geven vergif is.

We hebben op Stanford en andere plaatsen geleerd

dat we kankerstamcellen kunnen ontdekken,

degenen die werkelijk verantwoordelijk lijken te zijn voor de terugkeer van de ziekte.

Als je aan kanker denkt als aan een onkruid,

dan halen we vaak het onkruid weg.

Het lijkt te krimpen, maar vaak komt het terug.

We vallen dus het verkeerde doel aan.

De kankerstamcellen blijven,

en de tumor kan maanden of jaren later weer terugkomen.

We leren nu om kankerstamcellen te identificeren

als doelwit om zo voor de genezing op lange termijn te gaan.

Gepersonaliseerde oncologie komt eraan,

de mogelijkheid om gebruik te maken van al deze gegevens samen,

de tumor te analyseren en met

een echt specifieke cocktail voor de individuele patiënt te komen.

Ik wil afsluiten met wat te zeggen over regeneratieve geneeskunde.

Ik heb veel over stamcellen gestudeerd -

embryonale stamcellen die bijzonder krachtig zijn.

We hebben ook volwassen stamcellen in heel ons lichaam.

Wij gebruiken die op mijn gebied van de beenmergtransplantatie.

Geron begon vorig jaar met de eerste proef

voor het gebruik van menselijke embryonale stamcellen

om ruggenmergbeschadigingen te behandelen.

Nog steeds in fase één, maar het evolueert.

We gebruiken al ongeveer 15 jaar

volwassen stamcellen in klinische studies

om een heel scala aan onderwerpen, met name hart- en vaatziekten, aan te pakken.

We nemen eigen beenmergcellen

om een patiënt met een hartaanval behandelen.

We kunnen zien dat het gebruik van eigen beenmergcellen na een hartaanval

voor een veel betere hartfunctie en zelfs een betere overleving zorgen.

Ik bedacht een apparaat de MarrowMiner genaamd,

een veel minder invasieve manier voor het oogsten van beenmerg.

Het is inmiddels goedgekeurd door de FDA,

en het zal hopelijk het volgende jaar of zo op de markt komen.

Hopelijk kun je het waarderen dat het apparaat

door het lichaam van de patiënt kruipt en zo beenmerg weghaalt.

In plaats van 200 puncties is nu slechts één punctie onder plaatselijke verdoving nodig.

Waar gaat stamceltherapie werkelijk naartoe?

Als je erover nadenkt heeft elke cel in je lichaam hetzelfde DNA

net als je had toen je nog een embryo was.

We kunnen je huidcellen nu herprogrammeren

om zich daadwerkelijk te gedragen als een pluripotente embryonale stamcel.

Je kan die dan gebruiken om meerdere organen bij diezelfde patiënt te behandelen.

Je kan je je eigen persoonlijke stamcellijnen maken.

Later kan je

in de diepvriezer een voorraad van je eigen hartcellen,

myocyten en neurale cellen aanleggen

om ze in de toekomst te gebruiken, mocht dat nodig zijn.

Dit kan worden geïntegreerd met cellulaire technieken.

Er komen ook technologieën

voor het in 3D afdrukken van organen -

we vervangen de inkt door cellen

en bouwen en reconstrueren zo een orgaan in 3D.

Dat is waar het naartoe gaat; we zitten in het beginstadium.

Maar ik denk dat wat integratie van exponentiële technologieën aangaat,

dit het voorbeeld is.

Deze technologische trends

en hoe ze de gezondheid en geneeskunde beïnvloeden,

gaan samen met miniaturisering,

decentralisatie en personalisatie.

Door dit allemaal

kunnen we eraan beginnen te denken

om het de patiënt

en de arts mogelijk te maken

mensen te genezen voordat ze ziek worden.

Als iemand bij me komt in het beginstadium van een ziekte,

ben ik blij - we kunnen hem vaak genezen.

Maar vaak is het te laat en is het fase 3 of 4 van kanker, bijvoorbeeld.

Door deze technologieën te combineren

denk ik dat we in een nieuw tijdperk komen

dat ik graag 'nulgeneeskunde' zou willen noemen.

Als kankerdokter kijk ik er naar uit om zonder werk te vallen.

Heel erg bedankt.

Host: Dank je wel. Dank je.

(Applaus)

---