The LEGO® Story

Waarschijnlijk heb je er zo al wel eens eentje gezien

een lego steentje.

Maar heb je er ooit bij stil gestaan hoe dit steentje is ontstaan

en waarom het Lego genoemd wordt?

Eigenlijk is de naam veel ouder dan het plastieken steentje.

Ben je benieuwd?

Laat me vertellen hoe het allemaal begon.

Vele jaren geleden

was er een vaardige en hardwerkende timmerman,
Ole Kirk Christiansen genaamd.

Ole was een gerespecteerde timmerman en had zijn eigen bedrijf.

Maar de tijden waren zwaar,
dus hij had niet veel geld

en hij moest zijn laatste werknemer ontslaan.

"Kom binnen."

"Ik heb de werkplek op slot gedaan en mijn spullen gepakt."

"Bedankt, Ik zal je loonbrief schrijven."

"Het gaat je goed!"

"Wel... Dat was de laatste..."

"Ik had me niet kunnen inbeelden dat het zo ver zou komen."

"Ik weet het, het is moeilijk te begrijpen...
Maar het kan op z'n minst niet erger meer worden."

Maar het werd wel erger.
Kort daarna verloor Ole zijn vrouw.

Maar Ole was speciaal.

Hij was niet het type om op te geven.

Hij was verantwoordelijkheid voor de opvoeding van zijn vier zonen,
hij moest wel iets bedenken.

Ole had een idee

en het duurde voor hem nooit lang om een idee uit te voeren.

Ole's kleine uitvinding maakte zijn zoons zo blij dat hij eraan dacht om misschien speelgoed te gaan maken.

Ole besloot het te proberen.

Gelukkig had hij nog veel hout over van zijn schrijnwerkerij.

Hij kon het nu gebruiken om speelgoed te maken.

De tijd ging voorbij...

en al was Ole een goede timmerman en had hij een goed oog voor kwaliteit en detail,

de verkoop ging heel traag.

Gelukkig hielp één van zijn zonen, Godtfred, zijn vader na school.

Te samen hielden ze de productie maar net bij.

Uiteindelijk begon het verhaal de ronde te doen dat het houten speelgoed van de beste kwaliteit gemaakt werden in een kleine werkplaats in Billund.

Op een dag reed een man de stad binnen.

Een man die Ole's toekomst zou veranderen.

Het was een groothandelaar.

"Ik heb gehoord dat je mooi houten speelgoed maakt."

"Nu ja, Ik doe mijn best."

De groothandelaar was erg onder de indruk van het houten speelgoed

en bestelde veel speelgoed voordat hij weer wegging.

"Nu is er eindelijk iemand die de mogelijkheden ziet van wat we aan het doen zijn!"

"Kijk eens! De groothandelaar wil veel van ons speelgoed in zijn winkel voor de feestdagen.

Het wordt een mooie kerst dit jaar

en druk."

Nu was er veel te doen in de kleine werkplaats.

en Ole kon zijn oude werknemers weer aannemen.

Ole gebruikte alleen de hoogste kwaliteit hout

dat hij zelf uitzocht en dat heel voorzichtig werd klaargemaakt.

Ze werkten dag en nacht om de bestelling af te krijgen.

Zodat de groothandelaar het speelgoed aan de winkels kon leveren voor Kerstmis.

"Is er wat mis vader?"

"Ik ben bang dat we in grote problemen zitten..."

Tijdens het werk, kreeg Ole een brief waarin stond dat de groothandelaar zijn faillissement had aangevraagd.

en dat hij het speelgoed dat hij besteld had, niet meer zou kunnen kopen.

"Wat ga je doen? Wat moet er nu met Kerstmis gebeuren?

Nu kunnen we niet eens eten kopen?"

"Ik doe het!"

"Wat ga je doen vader?"

"Ik doe het zelf! Ik ga rond rijden om het speelgoed te verkopen."

Er was geen tijd te verliezen. Ole stopte zijn auto vol met al het speelgoed en reed weg.

Ole kon goed speelgoed maken, maar hij was geen goede verkoper.

Hij hield er niet van zichzelf op te hemelen of te vertellen hoe goed en mooi het speelgoed gemaakt was.

Maar hij moest blijven proberen.

"Dit wordt super! is er iets waar je geïnteresseerd in bent?

Het ziet er goed uit, maar ik heb helaas nu niet veel geld. Misschien kunnen we ruilen!

"Wel, ik heb toch liever geld."

"Maar..."

Uiteindelijk lukte het hem om alle speelgoed te verkopen.

Hij kreeg niet zoveel geld als hij gehoopt had, maar de familie redde het wel en ze konden goed eten met Kerstmis.

De tijd ging voorbij.

Maar het speelgoed verkocht niet zo snel als ze verwacht hadden.

Ole dacht dat het bedrijf misschien een betere naam nodig had.

Wat zou het worden? Het moet een kort woord zijn. Het moest iets zijn met "goed spelen"

In het Deens betekent 'goed spelen', 'LEG GODT'.

"Wat moest het worden, Wat moest het worden?"

"Kon ik maar een teken krijgen."

"LEGO!"

Zoals je kan zien, Ole zelf bedacht uiteindelijk een passende naam.

Maar wat hij niet wist was dat LEGO in het Latijns betekende 'Ik zet in elkaar'.

De naam "LEGO" werd goed ontvangen

En het bedrijf begon het langzaam beter en beter te doen.

"We hebben 3000 kronen verdiend dit jaar. En we hebben zelfs meer bestellingen dan gewoonlijk."

"Zei je 3000 kronen? Dan moet je zien waar ik naar heb gekeken."

Ook al was Godtfred het niet gewend om geld uit te geven aan een zaagmachine

Kon hij zien dat het handig was en dat de kwaliteit van het speelgoed verbeterde.

"Kan jij de laatste partij afwerken en klaar maken om te versturen."

"Doe ik."

"Vader...Vader.. Ik heb veel geld ontvangen voor het bedrijf vandaag."

"Echt? Hoe?"

"Ik dacht dat we geld kunnen besparen in het lakken, dus ik heb de eendjes enkel twee keer gelakt in plaats van drie keer."

"Wat heb je gedaan?"

Helaas, Godtfreds idee viel niet in goede aarde bij Ole.

Ole liet Godfred alle eendjes weer uitpakken

en de laatste laklaag zetten en zelf naar het treinstation brengen.

Ole geloofde in hoge kwaliteit en niet in het voorliegen van zijn klanten.

Toen Godfred terugkwam legde Ole uit dat Godfreds idee niet de juiste weg was om een goed merk te creëren.

Deze les opende Godtfreds ogen. Toen wist hij dat elk detail er toe deed

en dat alleen het beste goed genoeg is.

Eind 1930, Lego maakte winst. Zelfs toen de tweede wereldoorlog uitbrak.

Ze probeerden in moeilijke tijden er het beste van te maken.

Het leek alsof er niks fout kon gaan.

Maar een stormachtige nacht in 1942 veranderde hun geluk.

"Brand! De werkplaats staat in brand!"

Toen de brandweer arriveerde waren ze niet in staat de werkplaats te redden.

Het brandde tot de grond af en alle papieren en modellen werden vernietigd.

Ole begon zijn hoop te verliezen.

Alles waarvoor hij gewerkt had was weg en hij verloor bijna zijn bedrijf

maar zijn verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn kinderen en werknemers inspireerde hem om LEGO opnieuw op te bouwen.

Een nieuwe fabriek werd gebouwd.

Al snel begon de productie van houten speelgoed opnieuw.

De kleine fabriek vocht zijn weg terug in de speelgoedmarkt.

Stilaan begon de legofabriek vlot te lopen en Ole begon te zoeken naar nieuwe uitdagingen.

Op een dag ging hij naar Kopenhagen om naar een nieuwe machine te kijken die net was aangekomen in Denemarken.

Het was een vormmachine voor plastiek en Ole was er zeer enthousiast over.

Zouden we het kopen? Ik ben er zeker van dat het een goed koopje is en het zou ons heel wat mogelijkheden kunnen bieden.

Wel, het klinkt wel interessant, maar het is wel veel geld.

"Ik neem dat als een 'ja'."

Toen het plastiek vormmachine eindelijk arriveerde, begon Ole kleine plastieken teddybeertjes te maken.

Maar hij had nog steeds de plastieken blokjes die hij op de beurs had gekregen.

Er was iets mee, waardoor hij er steeds moest aan denken...

En ook al zag niemand er de mogelijkheden van

besliste Ole om het te herwerken en in productie te brengen.

Maar het was pas toen Lego de eerste Fergusson tractor lanceerde dat het plastiek speelgoed een succes werd.

Jammer genoeg ging de verkoop tijdens de zomer niet goed.

en het bedrijf had te veel speelgoed in stock.

"Dit kan niet juist zijn, ons product kan toch het hele jaar verkocht worden, toch niet enkel met Kerstmis?"

Godtfred besloot om het speelgoed zelf te gaan verkopen.

Hij bracht zijn vrouw Edith mee als gezelschap en om hem moreel te ondersteunen.

"Als je geen geld krijgt,... we hebben boter en eieren nodig."

Maar het was zo slecht nog niet.

Godtfreds reis doorheen het land was een succes en het hielp om Lego om uit de financiële put te raken.

Ze kwamen net op tijd thuis voor Ole's verjaardagsfeest.

Ole werd 60 en de hele familie was bijeen gekomen om met hem te vieren.

"Wel, het is nog niet..."

"Hé, ik heb een idee. Luister, luister. Zullen we een foto nemen van de 3 generaties?"

Iedereen vond dat wel een goed idee en we namen plaats in de zetel met alle cadeaus en bloemen rondom ons.

Tijdens een zakenreis naar Engeland ontmoette Godtfred om zijn weg naar huis het hoofd van een groot winkelcentrum.

Ze spraken over de speelgoedmarkt. Dit gesprek zou erg belangrijk worden voor de toekomst van Lego.

"Die markt! Ik vind het speelgoed van nu maar niets."

"Wat bedoel je? Ik vind dat alles goed werkt."

"Ik geef toe dat ze goed werken, maar er zit in niets een systeem."

"Systeem?"

"Systeem? Hmm. Er is geen systeem."

"Wat ben je in godsnaam aan het doen, Godtfred?"

"Er is geen enkel systeem."

Het speelgoed heeft een idee nodig en een systeem er omheen.

Ik wil systemen in het speelgoed steken. Kinderen hebben enkel klaar gemaakte oplossingen aangeboden gekregen.

Ze hebben iets anders nodig dat hun fantasie en creativiteit aanscherpt.

"Dus je bent aan 't proberen om Lego in een systeem te brengen? Interessant!"

Dat zelfde jaar, begon Lego met de productie van het eerste systeemspeelgoed.

Kinderen konden nu huizen bouwen met legosteentjes.

Het dorpsplan gaf het speelgoed een realistische kijk op een dorp en hiermee konden kinderen over de veiligheid in het verkeer leren.

Mijn zus en ik konden met het nieuwe legospeelgoed uren spelen.

Sommigen zeiden dat we de gelukkigste kinderen in de wereld waren.

Omdat we opgroeiden in een speelgoedfabriek.

Het was een enorme doorbraak.

En Godtfred besloot om het buiten Denemarken te verkopen.

Het systeemspeelgoed was zo populair dat ze het aan veel landen konden verkopen

"Kijk wat ik net bouwde."

"Dat is echt leuk, Cal".

Ookal was Lego bedoeld om huizen mee te bouwen, er waren nog heel wat andere mogelijkheden.

Er was maar één probleem.

"Hmm, ik kan het niet optillen. Het valt telkens uit elkaar."

Daarover begon Godtfred na te denken. Hij wilde een manier vinden om de legosteentjes tegen elkaar te houden.

Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.

Het viel Godtfred op dat de steentjes beter vast te zetten waren, door buisjes binnenin aan te brengen.

Nu was het niet langer een steentje maar een heel constructiesysteem met eindeloze mogelijkheden.

Dit was een doorbraak voor het Legoproduct.

Met behulp van de fantasie van een kind kon Lego telkens opnieuw iets volledig anders worden.

De fantasie is de limiet.

"Kijk papa, nu kan ik alles bouwen!"

Jammer genoeg heeft Ole nooit zelf kunnen zien hoe succesvol de kleine steentjes uiteindelijk werden.

Godtfred bleef alleen achter en hij onderging nog een brand die de hele houtproductie van Lego vernielde.

Maar net zoals zijn vader, Godtfred wist dat hij moest proberen om vanuit elke situatie er het beste uit te maken en nooit op te geven.

Godtfred hief zijn hoofd hoog op tijdens de moeilijke jaren.

De verkoop steeg en het bedrijf werd steeds groter.

Hij moest vooruit denken en besloot om de productie van het houten speelgoed niet te hervatten en om enkel op het Lego systeem te focussen.

Het bleek een goede beslissing! Er werden veel nieuwe modellen gebouwd en het bedrijf nam een sterke positie in in de speelgoedmarkt.

"Mijnheer, welke van deze vind je de beste?"

"Hmm, die."

Ookal werd het drukker bij Lego, Godtfred had steeds grotere plannen.

Nu wilde hij een vlieghaven bouwen.

Zodat het makkelijker werd om zijn speelgoed over de hele wereld te verkopen.

Zoals vader, zoals zoon.

Het duurde niet lang vooraleer zijn idee werkelijkheid werd.

3 Jaar later werd de vlieghaven van Billund geopend.

Zo konden ook de vele gasten en zakenpartners die het bedrijf bezochten, de plaats met alle modellen bekijken.

Uiteindelijk werd het er zo druk dat de werknemers het moeilijk kregen om hun werk bij te houden.

"Ik denk dat we beter een tijdje wachten."

Godtfred zag dat er iets moest veranderen.

Hij moest een grotere plek vinden om zijn Lego modellen te tonen.

"Ik wil niet storen, dus ik leg het pakje met de nieuwe legotrein op de tafel."

"Leg het maar daar."

Het idee groeide snel van een een tentoonstellingsruimte naar een pretpark.

"En we zouden een toren kunnen hebben die uitkijkt over het hele park en de hele stad. Het moet land worden gemaakt uit Lego, LEGO land!"

"Wel, het lijkt interessant, maar op hoeveel bezoekers reken je eigenlijk?"

"Ik schat zo'n 200 à 300 duizend!"

Driehonderd duizend?

Ookal leek dat heel veel, mijn vader zat er erg naast.

Het eerste jaar kwamen er 600 duizend bezoekers.

Mijn familie en ik begroetten de bezoekers.

We hebben aan deze traditie vast gehouden en doen dit nog steeds.

Nu weet je hoe het allemaal begon.

Lego zou niet zijn wat het nu is, zonder mijn grootvaders gevoel voor kwaliteit en professionalisme.

Mijn vader geloofde stellig in de eindeloze mogelijkheden van het Lego systeem.

Ik zoek om het Lego idee steeds verder te brengen.

Kinderen aanmoedigen om hun wereld zonder grenzen te onderzoeken, dingen te ondervinden en mogelijkheden om hen uit te drukken.

En we zijn nog steeds ervan overtuigd dat enkel het beste goed genoeg is, want kinderen verdienen het beste.