Η πιο βαρετή τηλεόραση του κόσμου... και γιατί είναι ξεκαρδιστικά εθιστική

Έχετε ακούσει για το αργό φαγητό. Ορίστε τώρα η αργή... τηλεόραση; Σε αυτή τη διασκεδαστική ομιλία, ο παραγωγός της Νορβηγικής τηλεόρασης Τόμας Χέλουμ μοιράζεται μαζί μας το πώς αυτός και η ομάδα του άρχισαν να μεταδίδουν μακριές, βαρετές εκδηλώσεις, συχνά ζωντανές - και απέκτησαν ενθουσιώδες κοινό. Εκπομπές που περιλαμβάνουν ένα επτάωρο ταξίδι με τραίνο, μια 18ωρη εξόρμηση για ψάρεμα και ένα ταξίδι πεντέμισι ημερών με φέρι κατά μήκος των Νορβηγικών ακτών. Τα αποτελέσματα είναι πανέμορφα και μαγευτικά. Πραγματικά!

Ευχαριστώ.

Έχω μόνο 18 λεπτά

για να εξηγήσω κάτι
που διαρκεί ώρες και μέρες,

γι' αυτό καλύτερα να ξεκινήσω.

Ας αρχίσουμε με ένα κλιπ από την εκπομπή
Listening Post του Αλ Τζαζίρα.

Ρίτσαρντ Γκίζμπερτ: Η Νορβηγία είναι χώρα
με σχετικά μικρή κάλυψη από τα μέσα.

Οι εκλογές πριν μια εβδομάδα
πέρασαν χωρίς έντονες καταστάσεις.

Και αυτό συνοψίζει τα Νορβηγικά ΜΜΕ:

χωρίς έντονες καταστάσεις.

Λίγα χρόνια πριν

το νορβηγικό δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι NRK

αποφάσισε να μεταδώσει ζωντανή κάλυψη
ενός επτάωρου ταξιδιού με τρένο,

επτά ώρες απλή κινηματογραφική λήψη

ενός τρένου να κυλάει στις ράγες.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις, πάνω από
ένα εκατομμύριο Νορβηγοί το λάτρεψαν.

Ένα νέο είδος ριάλιτι εκπομπών
γεννήθηκε στην τηλεόραση

και πάει κόντρα σε όλους τους κανόνες
των τηλεοπτικών πρακτικών.

Δεν υπάρχει υπόθεση, ούτε σενάριο,

καθόλου δράμα, καμία κορύφωση,

και λέγεται Αργή Τηλεόραση.

Τους τελευταίους δύο μήνες

οι Νορβηγοί παρακολουθούν το ταξίδι
ενός κρουαζιερόπλοιου προς τα βόρεια,

και το ταξίδι έχει πολύ ομίχλη.

Τα στελέχη της νορβηγικής
Εθνικής Υπηρεσίας Μεταδόσεων

σκέπτονται να κάνουν εκπομπή
για μια νύχτα πλεξίματος σε όλη τη χώρα.

Εκ πρώτης όψεως, ακούγεται βαρετό,

επειδή είναι,

αλλά κάτι σε αυτό το τηλεοπτικό πείραμα

άγγιξε τους Νορβηγούς.

Έτσι στείλαμε τη Μαρσέλα Πιζάρο
του Listening Post στο Όσλο

να ανακαλύψει τι είναι αυτό,
αλλά σας προειδοποιούμε:

Οι θεατές μπορεί να βρουν κάποιο υλικό
στην εκπομπή που ακολουθεί απογοητευτικό.

(Γέλια)

Τόμας Χέλουμ: Κατόπιν ακολουθεί
οκτάλεπτη εκπομπή στο Αλ Τζαζίρα

σχετικά με παράξενα τηλεοπτικά προγράμματα
στη μικρή Νορβηγία.

Αλ Τζαζίρα. CNN. Πώς φτάσαμε μέχρι εκεί;

Πρέπει να επιστρέψουμε στο 2009,

όταν ένας συνάδελφος είχε μια λαμπρή ιδέα.

Πού κατεβάζετε ιδέες;

Στην καντίνα.

Είπε λοιπόν, γιατί δεν κάνουμε
μια ραδιοφωνική εκπομπή

για τη μέρα της γερμανικής εισβολής
στη Νορβηγία το 1940.

Και να αφηγηθούμε την ιστορία
την ίδια ακριβώς ώρα και όλη τη νύχτα.

Ουάου! Θαυμάσια ιδέα,

μόνο που ήταν μόλις κάνα-δυο εβδομάδες
μέχρι την ημέρα της εισβολής.

Έτσι καθίσαμε στην καντίνα και συζητήσαμε

τι άλλες ιστορίες μπορούσαμε να αφηγηθούμε
κατά την εξέλιξη της εκπομπής.

Τι άλλα πράγματα τραβάνε για πολλή ώρα;

Κάποιος από εμάς σκέφτηκε ένα τρένο.

Ο σιδηροδρομική γραμμή Μπέργκεν
είχε επέτειο 100 χρόνων εκείνη τη χρονιά.

Φτάνει από τη δυτική Νορβηγία
έως την Ανατολική Νορβηγία

και διαρκεί ακριβώς τον ίδιο χρόνο
όπως πριν 40 χρόνια,

πάνω από επτά ώρες.
(Γέλια)

Έτσι απευθυνθήκαμε τους ανώτερούς μας
στο Όσλο και είπαμε,

θέλουμε να κάνουμε ντοκιμαντέρ
για το Σιδηρόδρομο Μπέργκεν.

και να το κάνουμε σε πλήρη διάρκεια,

και η απάντηση ήταν,

«Ναι, αλλά τι διάρκεια θα έχει η εκπομπή;»

«Ααα,» είπαμε, «πλήρη διάρκεια».

«Ναι, αλλά εννοούμε την εκπομπή».

Ο διάλογος επαναλαμβανόταν.

Ευτυχώς για εμάς, μας αντιμετώπισαν
με πάρα πολλά γέλια,

έτσι μια ωραία μέρα του Σεπτέμβρη,

αρχίσαμε μια εκπομπή που νομίζαμε ότι
θα διαρκούσε επτά ώρες και τέσσερα λεπτά.

Τελικά ήταν επτά ώρες και 14 λεπτά

λόγω μιας βλάβης σηματοδότη
στον τελευταίο σταθμό.

Είχαμε τέσσερις κάμερες,

τρεις απ' αυτές στραμμένες
προς τα έξω στο όμορφο τοπίο.

Μιλάω στους καλεσμένους,
κάποιες πληροφορίες.

(Βίντεο) Ανακοίνωση τρένου:
Φτάνουμε στο σταθμό Χάουγκαστολ.

ΤΧ: Και αυτό είναι όλο,

αλλά φυσικά,

και τα 160 τούνελ μας έδωσαν την ευκαιρία
να δείξουμε κάποια φιλμ αρχείου.

Αφηγητής [στα Νορβηγικά]: Μετά,
λίγο φλερτ κατά τη διάρκεια της χώνεψης.

Η τελευταία κατάβαση
πριν φτάσουμε στον προορισμό μας.

Περνάμε το σταθμό Μιόλφγιελ.

Μετά μια ακόμη σήραγγα.

(Γέλια)

ΤΧ: Και σκεφτήκαμε, ναι,
θα είναι θαυμάσια εκπομπή.

Θα αρέσει στους 2.000 λάτρεις
του σιδηροδρόμου στη Νορβηγία.

Το βγάλαμε στον αέρα το Νοέμβρη του 2009.

Όμως, όχι, ήταν ακόμα καλύτερο.

Εδώ είναι τα πέντε μεγαλύτερα κανάλια
της Νορβηγίας μια συνηθισμένη Παρασκευή

και αν κοιτάξετε το NRK2 εδώ πέρα,

δείτε τι συνέβει όταν έπαιξε η εκπομπή
για το Σιδηρόδρομο Μπέργκεν:

1,2 εκατομμύρια Νορβηγοί
παρακολούθησαν μέρος της εκπομπής.

(Χειροκρότημα)

Και ακόμα ένα αστείο:

όταν η παρουσιάστρια
του κεντρικού μας καναλιού,

αφού έλαβαν καλά νέα,

είπε, «Και στο δεύτερο κανάλι μας,

το τρένο έχει σχεδόν φτάσει
στο σταθμό Μίρνταλ»,

χιλιάδες άνθρωποι πήδηξαν στο τρένο

στο δεύτερο κανάλι έτσι:
(Γέλια)

Και αυτή είναι τεράστια επιτυχία
για τα μέτρα των κοινωνικών δικτύων,

Ήταν ωραίο να βλέπεις χιλιάδες χρήστες
του Facebook και του Twitter

να συζητούν για το ίδιο τοπίο,

κουβεντιάζοντας σαν να βρίσκονταν
μαζί στο ίδιο τρένο.

Μου αρέσει ειδικά αυτό.
Είναι ένας 76χρονος.

Έχει παρακολουθήσει όλη την εκπομπή

και στον τελευταίο σταθμό, σηκώνεται
να πάρει τις υποτιθέμενες αποσκευές,

χτυπάει το κεφάλι του στο κουρτινόξυλο

και συνειδητοποιεί
ότι βρίσκεται στο σαλόνι του.

(Χειροκρότημα)

Αυτή είναι δυνατή και ζωντανή τηλεόραση.

436 συνεχή λεπτά ένα βράδυ Παρασκευής,

και κατά την πρώτη νύχτα,

έφτασε το πρώτο μήνυμα στο Twitter:
Γιατί δειλιάζεις;

Γιατί να σταματήσεις στα 436 όταν μπορείς

να φτάσεις τα 8.040 λεπτά,

και να κάνεις
το θεαματικό ταξίδι της Νορβηγίας,

την παράκτια διαδρομή Χουρτιγκρούτεν
από το Μπέργκεν στο Κίρκενες

σχεδόν 3.000 χιλιόμετρα
σε όλη σχεδόν την ακτογραμμή.

Έχει 120 χρόνια ενδιαφέρουσας ιστορίας

και παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή
κατά μήκος όλης της ακτής.

Μόλις μια εβδομάδα μετά
το Σιδηρόδρομο Μπέργκεν

μιλήσαμε με την εταιρεία Χουρτιγκρούτεν
για να σχεδιάσουμε την επόμενη εκπομπή.

Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Ο Σιδηρόδρομος Μπέργκεν
ήταν μαγνητοσκοπημένη εκπομπή.

Καθίσαμε στο δωμάτιο παραγωγής,

κοιτάξαμε αυτή τη φωτογραφία
- είναι ο σταθμός Ολ -

είδαμε αυτόν τον δημοσιογράφο.

Τον είχαμε καλέσει, του είχαμε μιλήσει,

και όταν φύγαμε από το σταθμό,

μας φωτογράφισε και έγνεψε γεια στον φακό,

και σκεφτήκαμε,

«Κι αν περισσότεροι άνθρωποι ήξεραν
ότι ήμασταν πάνω στο τρένο;

Θα έρχονταν περισσότεροι;

Πώς θα ήταν;»

Έτσι αποφασίσαμε ότι η επόμενη εκπομπή
θα έπρεπε να είναι ζωντανή.

Θέλαμε αυτή τη φωτογραφία μας
ταυτόχρονα στο φιόρδ και την οθόνη.

Έτσι δεν είναι η πρώτη φορά
που το NRK βρέθηκε σε πλοίο.

Εδώ είναι από το 1964,

όταν οι τεχνικοί σκηνής
φορούσαν κοστούμι και γραβάτα

και το NRK φόρτωσε όλο τον εξοπλισμό
σε ένα πλοίο,

και 200 μέτρα από την ακτή
εξέπεμπε το σήμα πίσω,

και στο δωμάτιο μηχανής
μίλησαν στο μηχανικό,

και στο κατάστρωμα πέρναγαν μια χαρά.

Δεν είναι, λοιπόν, η πρώτη φορά σε πλοίο.

Αλλά για πεντέμισι μέρες συνεχώς και
ζωντανά, θα χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια.

Και ζητήσαμε τους θεατές μας
τι ήθελαν να δουν.

Τι θέλετε να κινηματογραφίσουμε;
Πώς θέλετε να είναι;

Θέλετε να φτιάξουμε σχετική ιστοσελίδα;
Τι θέλετε να έχει μέσα;

Έτσι πήραμε απαντήσεις από εσάς εκεί έξω,

που μας βοήθησαν να στήσουμε την εκπομπή.

Έτσι τον Ιούνιο του 2011,

23 από εμάς επιβιβαστήκαμε
στο πλοίο της Χουρτιγκρούτεν

και σαλπάραμε.

(Μουσική)

Έχω έντονες αναμνήσεις εκείνης της
εβδομάδας και όλες σχετικά με ανθρώπους.

Αυτός ο τύπος, για παράδειγμα,

είναι επικεφαλής της έρευνας
στο Πανεπιστήμιο του Τρόμσο.

(Γέλια)

Θα σας δείξω ένα κομμάτι ύφασμα,

αυτό εδώ.

Είναι η άλλη έντονη ανάμνηση.

Ανήκει σε κάποιον που λέγεται Έρικ Χάνσεν.

Άνθρωποι σαν αυτούς τους δύο
που πήραν στα χέρια τους το πρόγραμμα,

και μαζί με χιλιάδες άλλους στη διαδρομή,

έκαναν την εκπομπή αυτό που έγινε.

Έφτιαξαν όλα τα σενάρια.

Αυτός είναι ο Καρλ, είναι στην Α' Λυκείου.

Λέει,
«Θ' αργήσω λίγο για το σχολείο αύριο».

Υποτίθεται ότι θα ήταν στο σχολείο
στις 8 το πρωί.

Ήρθε στις 9 π.μ. και η δασκάλα
δεν του έκανε παρατήρηση

επειδή και αυτή είχε δει την εκπομπή.

(Γέλια)

Πώς τα καταφέραμε;

Πήραμε μια αίθουσα συνεδριάσεων
πάνω στο Χουρτιγκρούτεν.

Τη μετατρέψαμε σε πλήρη αίθουσα ελέγχου.

Φυσικά, καταφέραμε να λειτουργήσουν όλα

και μετά φέραμε 11 κάμερες.

Να μία από αυτές.

Είναι το σκίτσο μου από τον Φεβρουάριο,

και όταν το δίνεις σε επαγγελματίες

της νορβηγικής εταιρείας τηλεοπτικών
μεταδόσεων NRK,

παίρνεις πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Και μερικές πολύ ευφάνταστες λύσεις.

(Βίντεο) Αφηγητής [στα Νορβηγικά]:
Τρέξτε το μπρος και πίσω.

Είναι το πιο διάσημο τρυπάνι της χώρας
αυτή τη στιγμή.

Ρυθμίζει το ύψος μιας κάμερας στην πλώρη,
στη ζωντανή παραγωγή του NRK,

μια από τις 11 που κάνουν υπέροχες λήψεις
από το πλοίο Νορντ-Νόργκε.

Οκτώ συρματόσχοινα
σταθεροποιούν την κάμερα.

Κάμεραμαν: Ψάχνω διάφορες λύσεις
για την κάμερα.

Είναι απλώς εργαλεία
που χρησιμοποιούνται ανά περίπτωση.

ΤΧ: Μια άλλη κάμερα είναι αυτή.
Συνήθως τη χρησιμοποιούμε στα αθλήματα.

Μας διευκόλυνε να πάρουμε
κοντινά πλάνα ανθρώπων

που ήταν 100 χιλιόμετρα μακριά,

σαν αυτόν εδώ.
(Γέλια)

Οι άνθρωποι τηλεφωνούσαν
να μάθουν πώς είναι;

Μια χαρά είναι. Όλα πήγαν καλά.

Μπορούσαμε επίσης να φωτογραφίσουμε
ανθρώπους να μας χαιρετάνε,

χιλιάδες ανθρώπους στη διαδρομή,

και όλοι κρατούσαν κινητό.

Και όταν τους φωτογραφίζεις
και τους στέλνουν μήνυμα,

«Μπαμπά, είσαι στην τηλεόραση»,
αρχίζουν να χαιρετάνε.

Πεντέμισι ημέρες τηλεόραση
γεμάτη με χαιρετισμούς

και οι άνθρωποι ενθουσιάζονται

όταν μπορούν να στείλουν ένα ζεστό μήνυμα
στους αγαπημένους τους.

Είχε επίσης μεγάλη επιτυχία
στα κοινωνικά μέσα.

Την τελευταία μέρα συναντήσαμε
την Α.Μ. τη Βασίλισσα της Νορβηγίας

και το Twitter γονάτισε.

Επίσης στο διαδίκτυο,

εκείνη την εβδομάδα εκπέμψαμε
πάνω από 100 χρόνια βίντεο σε ζωντανή ροή

σε 148 χώρες,

και οι ιστοσελίδες είναι ακόμα εκεί
και θα είναι για πάντα,

επειδή το Χουρτιγκρούτεν επιλέχθηκε

να συμπεριληφθεί στον κατάλογο
νορβηγικών εγγράφων της UNESCO,

και βρίσκεται επίσης
στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες

ως το μακρύτερο ντοκυμαντέρ
όλων των εποχών.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ.

Όντως είναι μεγάλη εκπομπή,

έτσι κάποιοι είδαν μόνο μέρος της,
όπως ο Πρωθυπουργός.

Κάποιοι παρακολούθησαν λίγο παραπάνω.

Λέει, «Το κρεβάτι
δεν με είδε για πέντε μέρες».

Είναι 82 χρονών και ούτε που έκλεισε μάτι.

Συνέχιζε να παρακολουθεί
μην τυχόν συμβεί κάτι,

που πιθανότατα δεν θα συνέβαινε.
(Γέλια)

Αυτός είναι ο αριθμός των θεατών
κατά μήκος της διαδρομής.

Βλέπετε το ονομαστό Τρολφιόρδ

και μια μέρα μετά, σημειώθηκε
η υψηλότερη ποτέ τηλεθέαση του NRK2.

Αν δείτε τα τέσσερα μεγαλύτερα κανάλια
της Νορβηγίας τον Ιούνιο του 2011,

θα φαίνονται έτσι,

και ως τηλεοπτικός παραγωγός χαίρομαι
να βάλω το Χουρτιγκρούτεν στην κορυφή.

Φαίνεται έτσι:

3,2 εκατομμύρια Νορβηγοί
παρακολούθησαν μέρος της εκπομπής

και είμαστε μόνο πέντε εκατομμύρια εδώ.

Ακόμη και οι επιβάτες
στο πλοίο του Χουρτιγκρούτεν

(Γέλια)

προτίμησαν να δουν τηλεόραση
αντί να στρίψουν 90 μοίρες

και να βλέπουν έξω από το παράθυρο.

Μπορέσαμε λοιπόν να μπούμε
στο καθιστικό του κόσμου

με αυτή την ιδιόμορφη τηλεοπτική εκπομπή,

με μουσική, φύση, ανθρώπους.

Και η Αργή Τηλεόραση
έγινε πλέον λέξη της εποχής

και αρχίσαμε να ψάχνουμε
και άλλα θέματα για την Αργή Τηλεόραση.

Μπορούσαμε να πάρουμε κάτι μακρύ
και να το κάνουμε θέμα της εκπομπής,

όπως με το σιδηρόδρομο
και το Χουρτιγκρούτεν,

ή να πάρουμε ένα θέμα
και να το κάνουμε μακρύ.

Το τελευταίο μας πρόγραμμα
έχει κρυφοκοίταγμα.

Είναι 14 ώρες παρατήρησης πουλιών
σε τηλεοπτική οθόνη,

ουσιαστικά 87 μέρες στο διαδίκτυο.

Κινηματογραφήσαμε ζωντανά
18 ώρες ψαρέματος σολομού.

Μας πήρε τρεις ολόκληρες ώρες
μέχρι να πιάσουμε το πρώτο ψάρι,

και αυτό είναι αρκετά αργό.

Τραβήξαμε 12 ώρες βαρκάδας
στο πανέμορφο κανάλι Τέλεμαρκ,

και μια ακόμη διαδρομή με τρένο
στο βόρειο σιδηρόδρομο,

και επειδή δεν έβγαινε να γίνει ζωντανά,
το κάναμε σε τέσσερις περιόδους

για να δώσουμε στο θεατή
μια άλλη εμπειρία στη διαδρομή.

Έτσι το επόμενο πρόγραμμά μας
τράβηξε προσοχή και από εκτός χώρας.

Αυτό είναι από την εκπομπή του Κόλμπερτ
στο Comedy Central.

(Βίντεο) Στίβεν Κόλμπερτ: Βλέπω μια πολύ
δημοφιλή εκπομπή από τη Νορβηγία

που λέγεται «Εθνική Νύχτα Καυσόξυλου»,

όπου άνθρωποι με χειμωνιάτικα μπουφάν
συζητούν και να κόβουν ξύλα στο δάσος,

και μετά για οκτώ ώρες μια φωτιά
να καίει μέσα στο τζάκι. (Γέλια)

Γκρέμισε κορυφαίες νορβηγικές εκπομπές,

όπως το «Νομίζεις Ότι Μπορείς
να Βλέπεις τη Μπογιά να Στεγνώνει»

και το «Φανταστική Κούρσα των Παγετώνων».

Και προσέξτε, σχεδόν 20% του πληθυσμού
της Νορβηγίας συντονίστηκαν στο κανάλι,

το 20 τοις εκατό.

ΤΧ: Αφού όμως τα καυσόξυλα
και το κόψιμο ξύλων έχουν ενδιαφέρον,

γιατί όχι και το πλέξιμο;

Έτσι στο επόμενο πρόγραμμά μας

καλύψαμε πάνω από οκτώ ώρες για να πάμε
ζωντανά από το πρόβατο στο πουλόβερ,

και ο Τζίμι Κίμελ του ABC show,

του άρεσε.

(Μουσική)

(Βίντεο) Τζίμι Κίμελ: Ακόμη και
οι εργαζόμενοι στην εκπομπή αποκοιμήθηκαν

και μετά από όλα αυτά,
οι πλέκτρες δεν κατάφεραν

να σπάσουν το παγκόσμιο ρεκόρ.

Δεν το πέτυχαν

αλλά θυμηθείτε το παλιό νορβηγικό ρητό,

δεν μετράει αν θα νικήσεις ή θα χάσεις.

Ουσιαστικά, τίποτα δεν μετράει,
και ο θάνατος θα μας πάρει όλους.

(Γέλια)

ΤΧ: Ακριβώς. Γιατί λοιπόν, αυτό ξεχωρίζει;

Διαφέρει τόσο πολύ
από άλλες τηλεοπτικές εκπομπές.

Παίρνουμε τον θεατή σε ένα ταξίδι
που συμβαίνει τώρα σε πραγματικό χρόνο,

και ο θεατής έχει την αίσθηση
ότι πραγματικά βρίσκεται εκεί,

πάνω στο τρένο, στο πλοίο,

και πλέκει μαζί με άλλους,

και νομίζω ότι νιώθουν έτσι

επειδή δεν αλλοιώνουμε τη χρονική ροή.

Είναι σημαντικό
να μην αλλοιώσουμε τη ροή του χρόνου

και επίσης το θέμα της Αργής Τηλεόρασης

να είναι κάτι με το οποίο
να μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής,

και να έχει κάποια ρίζα
στην κουλτούρα μας.

Μια φωτογραφία από πέρσι το καλοκαίρι

όταν ξαναπήγαμε στην ακτή
για επτά εβδομάδες.

Φυσικά είχε πολύ σχεδιασμό και οργάνωση.

Αυτό είναι το πλάνο εργασίας 150 ατόμων
πέρσι το καλοκαίρι,

αλλά πιο σημαντικό
είναι αυτό που δεν σχεδιάζεις.

Δεν σχεδιάζεις τι πρόκειται να συμβεί.

Απλά παίρνεις την κάμερα μαζί σου.

Σαν κάλυψη αθλητικής εκδήλωσης.

«Στήνεις» και περιμένεις τι θα συμβεί.

Αυτός είναι όλος ο προγραμματισμός

για το Χουρτιγκρούτεν, 134 ώρες,
γραμμένος σε μία μόνο σελίδα.

Δεν ξέραμε τίποτα περισσότερο
όταν φύγαμε από το Μπέργκεν.

Έτσι, πρέπει να αφήνεις τους θεατές
να φτιάχνουν οι ίδιοι την ιστορία,

και θα σας δώσω ένα τέτοιο παράδειγμα.

Αυτό είναι από πέρσι το καλοκαίρι,

και ως τηλεοπτικός παραγωγός,

είναι όμορφη εικόνα αλλά τώρα
πρέπει να πάμε στην επόμενη.

Αλλά αυτή είναι Αργή Τηλεόραση,

έτσι πρέπει να κρατήσεις αυτή την εικόνα
μέχρι το στομάχι σου να αρχίσει να πονάει,

και μετά την κρατάς λίγο περισσότερο,

και όταν την κρατήσεις τόσο πολύ,

νομίζω ότι κάποιοι από εσάς
προσέξατε την αγελάδα.

Κάποιοι έχετε δει τη σημαία.

Κάποιοι αναρωτιέστε
αν ο αγρότης είναι σπίτι.

Έχει φύγει; Παρακολουθείτε την αγελάδα;

Και πού πάει η αγελάδα;

Αυτό που εννοώ είναι ότι
όσο περισσότερο κρατάς την εικόνα έτσι,

-και την κρατήσαμε εκεί για 10 λεπτά-

αρχίζεις να φτιάχνεις την ιστορία
μέσα στο μυαλό σου.

Αυτό είναι η Αργή Τηλεόραση.

Πιστεύουμε ότι η Αργή Τηλεόραση είναι
ωραίος τρόπος να πεις μια ιστορία,

και νομίζουμε ότι
θα συνεχίσουμε να το κάνουμε,

όχι πολύ συχνά, μια ή δυο φορές το χρόνο,
ώστε να κρατάμε την αίσθηση ενός γεγονότος

και επίσης πιστεύουμε
ότι η έννοια της καλής Αργής Τηλεόρασης

είναι όταν οι άνθρωποι λένε,

«Όχι, αυτό δεν μπορείς
να το βγάλεις στην τηλεόραση».

Όταν οι άνθρωποι χαμογελούν,
μπορεί να είναι μια πολύ καλή αργή ιδέα,

εξάλλου, η ζωή είναι καλύτερη
όταν είναι λίγο παράξενη.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)