Лаура Трайс ташаккур гуфтанро меомузад

Дар ин нутки седакикаи оддии назарфиребона, д-р Лаура Трайс дар бораи кобилиятхои сехрноки калимаи ‘’ташаккур’’чукуртар кардани дусти, муносибатхоро аз нав баркарор кардан, ба дигарон фахмонидан, ки онхо барои шумо чи ахамият доранд, ба фикр фуру меравад. Бисанчед.

Салом, ман ин чо барои онам, ки бо шумо дар бораи

мухимияти таъриф, мафтуни ва миннатдори,

ва инчунин онхо чудогона ва самими бошанд сухбат кунам.

Ман дар ин бора вакте фикр кардам,

ки ман аз пушти худам дидам, ки дар кудакиям

ва то чанде пеш, вакте,

ки ман ба касе ташаккур гуфтан мехостам,

таъриф кардан мехостам,

мехостам, ки маро таъриф кунанд,

ман барои чизе меистодам.

Ва ман худамро пурсидам, барои чи?

Ман шарм ва махдудиятро хис мекардам.

Ва ман аз худ суол кардам,

ман танхо ин хелам?

Ва ман карор додам, ки инро тадкик кунам.

Ба ман муяссар шуд, ки ман дар маркази сафедкуни кор кунам,

барои хамин ман бисёр одамонеро, ки бо тобеияти худ зиндаги мекунанд ва бо он мемуранд мебинам.

Баъзан хамаи ин ба маънои одди меояд, масалан,

чарохати чукурирухии онхо мумкин дар он бошад, ки падари онхо мурд, вале ягон калима дар бораи он, ки чи хел бо он фахр мекард нагуфт.

Вале баъд вай аз хамаи оила ва дустон мешунид,

ки падар ба хама мегуфт, ки чи хел у бо вай фахр мекунад,

вале у хеч гох инро ба писари худ намегуфт.

Ин барои он, ки у намедонист, ки ба писараш инро шунидан лозим аст.

Ва ин саволи ман, барои чи мо ба чизе, ки мухточем намепурсем?

Ман як мардро медонам,ки 25 сол боз хандор аст,

гарму чушон мехохад, ки занаш ба вай гуяд:

«Ташаккур ба ту, ки оиларо таъмин мекуни ва ман метавонам дар хона шинам ва кудаконро нигохубин кунам», —

вале вай инро талаб намекунад.

Ва ман занеро медонам , ки дар ин кор муваффак шудааст.

Вай як бор дар хафта бо шавхараш вомехурад ва мегуяд:

«Ман мехостам, ки ту ба ман миннатдори баён куни, барои хамаи корхое, ки ман барои хона ва кудакон мекунам.»

Ва вай мегуяд: «О ин чи хел бонафъ аст, бо нафъ аст.»

Таъриф бояд самими бошад,

вале вай масъулиятро ба худаш барои ин мегирад.

Як дугонаи ман Эйприл, кибо вай аз богча дусти доштем,

кудакони худро барои ичро намудани ухдадорихои хонагиашон миннатдори мекард.

Вай мегуяд: «Барои чи ман онхоро миннатдори накунам, хатто агар онхо бояд ин корхоро кунанд.»

Акнун, савол дар он аст, ки барои чи ман инро мукобилият мекунам?

Барои чи дигарон инро мукобилият мекунанд?

Барои чи ман метавонам гуфта: «Ман стейки нимбирён мехохам,

ба ман пояфзоли андозаи шашум даркор аст», — вале нагуям:

«Метавонед маро барои ин таъриф кунед?»

Ин барои он аст, ки бо чунин усул ман ба шумо ахборотро нисбати худам медихам.

Ман ба шумо чои сустии худро мегуям.

Ман ба шумо мегуям, ки дар кучо ёрии шумо ба ман лозим аст.

Ва ман бо шумо чунин муносибат мекунам, ки гуё

шумо душманони ман хастед.

Барои он, ки шумо бо ин чи кор карда метавонед?

Шумо метавонед ба назар нагиред.

Шумо метавонед аз боварии ман суистифода кунед.

Ва ё шумо метавонед маро факат дастгири кунед.

Ман хангоме, ки дучархаамро ба устохона бурдам — ман инро дуст медорам —

хамон дучархаро, ва он чо онхо чизе, ки «танзим»-и чарх ном дорад, мекунанд.

Чавон мегуяд: «Шумо медонед, ки вакте чарххоро танзим мекуни,

дучарха бехтар мешавад.»

Ман хамон дучархаи худро пас гирифтам,

вале онхо хамаи он нуксонхои хурде,

ки дар хамон чарххо 2,5 сол пеш мавчуд буд, ислох карданд, ва дучархаи ман ба мисли нав шуд.

Хамин тавр ман ба шумо супориш медихам.

Ман мехохам, ки шумо чарххои худро танзим кунед:

бо таърифе, ки шумо мехостед шунавед, хак бошед.

Чиро шумо мехохед шунавед? Ба хонаатон ба назди занатон рафта,

аз вай пурсед, ки чи ба вай даркор аст.

Ба хонаатон ба назди шавхаратон равед — ба вай чи даркор аст?

Ба хонаатон рафта, аз худ ин саволхоро пурсед, ва баъд одамони атрофи худро ёри дихед.

Ин хеле оддист.

Вале барои чи мо бояд умуман дар ин бора ташвиш кашем?

Мо дар бораи сулх дар тамоми дунё мегуем.

Аммо сулх ба даст меояд дар чахони маданияти гуногун ва забонхои гуногун?

Ман фикр мекунам, ки ин аз оила бо оила, дар зери як бом сар мешавад.

Хамин тавр, биёед аз кучаи худ сар мекунем.

Ва ман мехохам ба шумо изхори миннатдори кунам дар ин толор,

ки шумо шавхарони хеле хуб, модарони хеле хуб,

дустон, духтарон, писаронед.

Ва мумкин ба шумо хеч кас хеч гох чунин нагуфтааст,

вале коре, ки шумо аллакай кардед-ин бисёр, бисёр кори хуб аст.

Ташаккур ба шумо, ки шумо дар инчоед, бегаразона омадед

ва оламро бо акидахои худ дигар мекунед.

Ташаккур.

(Карсак)