Πώς θα μπορούσαμε να μάθουμε στο σώμα μας να θεραπεύεται γρηγορότερα

Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να βοηθήσουμε το σώμα μας να θεραπεύεται γρηγορότερα και χωρίς ουλές, όπως ο Γούλβεριν στους X-Men; Η υπότροφος του TED Κέιτλιν Σάντλερ δουλεύει για να κάνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα, αναπτύσσοντας νέα βιοϋλικά που θα μπορούσαν να αλλάξουν το πώς ανταποκρίνεται το ανοσοποιητικό μας σύστημα στους τραυματισμούς. Σε αυτή τη σύντομη ομιλία, δείχνει τους διάφορους τρόπους που θα μπορούσαν αυτά τα προϊόντα να βοηθήσουν το σώμα να αναγεννηθεί.

Τι θα γινόταν αν μπορούσατε να πάρετε
ένα χάπι ή να κάνετε ένα εμβόλιο

και ακριβώς όπως
θα ξεπερνούσατε ένα κρύωμα,

να θεραπεύατε τα τραύματά σας γρηγορότερα;

Σήμερα, αν κάνουμε μια εγχείριση
ή πάθουμε ένα ατύχημα,

μένουμε στο νοσοκομείο για εβδομάδες,

και συχνά μας μένουν ουλές
και επώδυνες παρενέργειες

λόγω της αδυναμίας μας να αναγεννήσουμε

ή να ξαναμεγαλώσουμε υγιή,
μη τραυματισμένα όργανα.

Δουλεύω στη δημιουργία υλικών τα οποία
διδάσκουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα

ώστε να δώσει το σήμα
για τη δημιουργία νέων ιστών.

Όπως τα εμβόλια εκπαιδεύουν
το σώμα μας να καταπολεμά ασθένειες,

θα μπορούσαμε να εκπαιδεύσουμε
το ανοσοποιητικό μας σύστημα

να δημιουργεί ιστό και να θεραπεύει
τα τραύματα γρηγορότερα.

Το να μεγαλώνουμε μέλη του σώματος
από το πουθενά μπορεί να μοιάζει μαγικό,

αλλά υπάρχουν αρκετοί οργανισμοί
που μπορούν να το καταφέρουν.

Μερικές σαύρες μπορούν
να αναπλάσουν τις ουρές τους,

η ταπεινή σαλαμάνδρα μπορεί
να αναπλάσει πλήρως το χέρι της,

ακόμη κι εμείς οι άνθρωποι
μπορούμε να αναπλάσουμε το συκώτι μας

αφού χάσουμε πάνω
από τη μισή του αρχική μάζα.

Για να φέρουμε αυτή τη μαγεία
πιο κοντά στην πραγματικότητα,

ερευνώ πώς το σώμα μας μπορεί
να θεραπεύσει τραύματα και να φτιάξει ιστό

μέσω οδηγιών από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Από ένα γρατζούνισμα στο γόνατό σας
μέχρι αυτήν την ενοχλητική ιγμορίτιδα,

το ανοσοποιητικό μας σύστημα
υπερασπίζεται το σώμα μας από κινδύνους.

Είμαι ανοσολόγος,

και με όσα ξέρω για το αμυντικό
σύστημα του οργανισμού μας,

μπόρεσα να εντοπίσω
τους βασικούς παράγοντες

στη μάχη μας με τα κοψίματα
και τις μελανιές.

Όταν κοιτάμε τα υλικά
που δοκιμάζονται αυτήν τη στιγμή

στην ικανότητά τους στο να βοηθούν
την ανάπλαση μυών,

η ομάδα μας πρόσεξε ότι αφού θεραπεύσαμε
έναν τραυματισμένο μυ με αυτά τα υλικά,

υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός
κυττάρων του ανοσοποιητικού

σε αυτό το υλικό και στον περιβάλλοντα μυ.

Σε αυτήν την περίπτωση,
αντί τα κύτταρα του ανοσοποιητικού

να τρέξουν προς τη μόλυνση
να πολεμήσουν τα βακτήρια,

τρέχουν προς τον τραυματισμό.

Ανακάλυψα έναν συγκεκριμένο τύπο
κυττάρου του ανοσοποιητικού,

το Τ βοηθητικό κύτταρο

το οποίο ήταν μέσα στο υλικό που εμφύτευσα

και απολύτως κρίσιμο
για την επούλωση των πληγών.

Όπως όταν ήσασταν παιδιά
και σπάγατε ένα μολύβι

και προσπαθούσατε να το ξανακολλήσετε,

μπορούμε να θεραπευθούμε,

αλλά ίσως όχι με
τον πιο λειτουργικό τρόπο,

και να μας μείνει ουλή.

Έτσι αν δεν έχουμε αυτά
τα Τ βοηθητικά κύτταρα,

αντί για υγιή μυ,

ο μυς μας αναπτύσσει
κύτταρα λίπους μέσα του,

και αν υπάρχει λίπος στον μυ μας,
δεν είναι τόσο δυνατός.

Τώρα, χρησιμοποιώντας
το ανοσοποιητικό μας σύστημα,

το σώμα μας θα μπορούσε
να ξαναμεγαλώσει χωρίς αυτές τις ουλές

και να φαίνεται όπως ήταν
πριν τον τραυματισμό.

Δουλεύω για να δημιουργήσω υλικά

που δίνουν τα σήματα
για να φτιάξουμε νέο ιστό

αλλάζοντας την ανοσοαπόκριση.

Γνωρίζουμε ότι κάθε φορά
που κάποιο υλικό εμφυτεύεται στο σώμα μας,

το ανοσοποιητικό σύστημα
θα αντιδράσει σε αυτό.

Αυτό ποικίλλει από βηματοδότες
μέχρι αντλίες ινσουλίνης

στα υλικά που χρησιμοποιούν οι μηχανικοί
στην προσπάθεια να φτιάξουν νέο ιστό.

Έτσι όταν τοποθετώ αυτό το υλικό
ή το ικρίωμα, στο σώμα,

το ανοσοποιητικό σύστημα δημιουργεί ένα
μικρό περιβάλλον κυττάρων και πρωτεϊνών

που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο
που συμπεριφέρονται τα βλαστοκύτταρά μας.

Τώρα, ακριβώς όπως ο καιρός επηρεάζει
τις καθημερινές μας δραστηριότητες,

όπως αν θα πάμε για τρέξιμο

ή θα κάτσουμε μέσα να δούμε όλη τη σεζόν
μιας τηλεοπτικής σειράς στο Netflix,

το ανοσοποιητικό περιβάλλον
ενός ικριώματος

επηρεάζει το πώς μεγαλώνουν
και αναπτύσσονται τα βλαστοκύτταρά μας.

Αν έχουμε τα λανθασμένα σημάδια,

ας πούμε το σήμα του Netflix,

θα πάρουμε κύτταρα λίπους αντί για μυ.

Αυτά τα ικριώματα είναι
φτιαγμένα από διάφορα υλικά,

από πλαστικά μέχρι υλικά
φυτικής προέλευσης,

νανοΐνες με διαφορετικό πάχος,

σφουγγάρια που είναι πολύ ή λίγο πορώδη,

γέλη διαφορετικής δυσκαμψίας.

Οι ερευνητές μπορούν ακόμη
να κάνουν τα υλικά

να στέλνουν διαφορετικά σήματα
καθώς περνά ο χρόνος.

Με άλλα λόγια, μπορούμε να ενορχηστρώσουμε
αυτήν την παράσταση κυττάρων

δίνοντάς τους τη σωστή σκηνή,
σήματα και ιδιότητες,

που μπορούν να αλλαχθούν
για διαφορετικούς ιστούς,

ακριβώς όπως ένας παραγωγός
θα άλλαζε το σκηνικό

για τους «Άθλιους» σε αντίθεση
με «Το μαγαζάκι του τρόμου».

Συνδυάζω διάφορους τύπους σημάτων

που μιμούνται το πώς ανταποκρίνεται
το σώμα μας στα τραύματα,

για να μας βοηθήσουν στην ανάπλαση.

Στο μέλλον, θα μπορούμε να δούμε
ένα τσιρότο που δεν θα αφήνει ουλή,

ελαστικά πληρωτικά μυών
ή ακόμα και ένα εμβόλιο επούλωσης πληγών.

Δεν θα ξυπνήσουμε αύριο και θα μπορούμε
να θεραπευτούμε όπως ο Γούλβεριν.

Μάλλον ούτε την άλλη Τρίτη.

Αλλά με αυτές τις προόδους, και βοηθώντας
το ανοσοποιητικό μας σύστημα

να φτιάξει ιστό
και να θεραπεύσει τραύματα,

μπορούμε να αρχίσουμε
να βλέπουμε προϊόντα στην αγορά

που δουλεύουν με το αμυντικό
σύστημα του σώματός μας

για να μας βοηθήσει να αναγεννηθούμε,

και ίσως μία μέρα να μπορούμε
να φτάσουμε και τη σαλαμάνδρα.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)