Jak praca pomogła mi przetrwać leczenie raka
-
0:01 - 0:04Był czerwiec 2014 roku.
-
0:05 - 0:06Miałam 30 lat.
-
0:07 - 0:09Odebrałam telefon od mojej lekarki,
-
0:09 - 0:11która oznajmiła, że są wyniki moich badań.
-
0:12 - 0:15Poszłam do niej podczas przerwy na lunch,
-
0:15 - 0:21a ona z przykrością powiedziała mi,
że mam raka piersi. -
0:22 - 0:27Na początku nie chciałam jej uwierzyć.
-
0:27 - 0:30Jestem prawnikiem,
więc potrzebowałam dowodu. -
0:31 - 0:33Wstyd się przyznać,
-
0:33 - 0:37ale wstałam i podeszłam do niej,
-
0:37 - 0:40żeby spojrzeć jej przez ramię
i zweryfikować, -
0:40 - 0:42co było napisane
na kartce leżącej przed nią. -
0:42 - 0:43(Śmiech)
-
0:43 - 0:45Nowotwór złośliwy.
-
0:46 - 0:49Nadal nie chcąc uwierzyć w to, spytałam:
-
0:49 - 0:55"Czy jest pani pewna, że to jest rak?".
-
0:55 - 0:56(Śmiech)
-
0:56 - 0:58Powiedziała, że jest pewna.
-
0:59 - 1:03Wróciłam do pracy,
przekazałam najpilniejsze sprawy -
1:03 - 1:07i zaczęłam robić dodatkowe testy,
żeby sprawdzić, czy są przerzuty. -
1:07 - 1:10Wtedy praca nie była najważniejsza.
-
1:11 - 1:14Zastanawiałam się,
jak powiem rodzinie i znajomym, -
1:14 - 1:15że mam raka.
-
1:16 - 1:18Jak odpowiem na pytania,
-
1:18 - 1:21czy jest bardzo źle i czy będzie OK,
-
1:21 - 1:23kiedy sama tego nie wiedziałam.
-
1:24 - 1:26Zastanawiałam się,
-
1:26 - 1:29czy kiedyś będę mogła
założyć rodzinę z moim partnerem. -
1:29 - 1:33Myślałam, jak to powiedzieć mamie,
-
1:33 - 1:36która też miała raka piersi,
będąc ze mną w ciąży. -
1:37 - 1:39Wiedziałaby, jak się czuję
-
1:39 - 1:42i czego mam się spodziewać.
-
1:42 - 1:46Nie chciałam jednak, żeby wróciły jej
wspomnienia z tamtego czasu. -
1:48 - 1:50Nie wiedziałam wtedy,
-
1:50 - 1:54że praca odegra
ogromną rolę w moim leczeniu, -
1:55 - 1:59że dzięki niej i moim współpracownikom
-
1:59 - 2:01poczuję się wartościowym człowiekiem,
-
2:01 - 2:03a nie kolejnym przypadkiem w statystykach.
-
2:04 - 2:09To praca dała mi stabilność i rutynę,
-
2:09 - 2:11kiedy musiałam podjąć
trudne decyzje osobiste, -
2:11 - 2:13i kiedy odczuwałam niepewność.
-
2:13 - 2:17Jak wtedy, kiedy musiałam zdecydować
o rodzaju rekonstrukcji piersi. -
2:19 - 2:20Pomyślicie, że w tamtym okresie
-
2:20 - 2:24szukałam wsparcia u przyjaciół i rodziny.
-
2:24 - 2:27Oczywiście tak było.
-
2:28 - 2:31Ale ostatecznie,
to moi koledzy i koleżanki z pracy -
2:31 - 2:34odegrali największą rolę
w codziennych zmaganiach. -
2:35 - 2:38Dzięki nim śmiałam się.
-
2:38 - 2:41Byliśmy zżytym zespołem.
-
2:41 - 2:43Łączyło nas kilka zabawnych anegdot,
-
2:43 - 2:47jak ta, kiedy przypadkiem usłyszeli,
jak ktoś pyta mnie, -
2:47 - 2:51co robię, że mam tak błyszczące
i doskonałe włosy, -
2:52 - 2:55nie wiedząc, że noszę perukę,
-
2:55 - 2:57a była naprawdę dobra
-
2:57 - 3:00i rano nie miałam problemów
z ułożeniem włosów. -
3:00 - 3:02(Śmiech)
-
3:02 - 3:06W takich chwilach doceniałam ich wsparcie
-
3:06 - 3:10i zastanawiałam się,
co bym zrobiła bez tych relacji. -
3:11 - 3:15Rozmawiałam z wieloma osobami,
głównie z kobietami, -
3:15 - 3:18które nie poznały takich relacji,
-
3:18 - 3:22bo nie miały możliwości pracy
w trakcie leczenia. -
3:23 - 3:26Przyczyn jest wiele,
-
3:26 - 3:30ale myślę, że głównym powodem są
zbyt autorytatywni pracodawcy, -
3:30 - 3:35którzy chcą, żeby chorzy zrezygnowali
z pracy, skupili się na sobie -
3:35 - 3:37i wrócili, kiedy będą się lepiej czuć.
-
3:38 - 3:41Tak właśnie mówią.
-
3:41 - 3:44Chociaż intencje ich są dobre,
-
3:44 - 3:46bo wiem, jakie korzyści mi to przyniosło,
-
3:46 - 3:49jednak bardzo mnie martwi,
-
3:49 - 3:53kiedy mówi się ludziom,
że nie mogą lub nie powinni pracować, -
3:53 - 3:56kiedy oni chcą i fizycznie mogą to robić.
-
3:58 - 4:01Zaczęłam szukać informacji o tym,
co pracodawca powinien zrobić, -
4:01 - 4:04kiedy pracownik mówi mu, że ma raka.
-
4:05 - 4:09Według australijskiego prawa
rak oznacza niepełnosprawność. -
4:10 - 4:13Jeśli nie jesteś w stanie
wykonywać swoich obowiązków, -
4:13 - 4:17to ustawa o dyskryminacji
niepełnosprawności zobowiązuje pracodawcę -
4:17 - 4:20do dokonania należytych zmian
w zakresie twoich obowiązków, -
4:20 - 4:23żebyś mógł kontynuować pracę.
-
4:24 - 4:27Jak wyglądałyby takie zmiany
w moim przypadku? -
4:29 - 4:33Wiedziałam, jaki wpływ na pracę
będzie miała moja choroba. -
4:33 - 4:36Wizyty u lekarza w godzinach pracy
-
4:36 - 4:41i czas potrzebny na dojście do siebie
po zabiegach chirurgicznych. -
4:41 - 4:44Jako typowy prawnik,
-
4:44 - 4:48dokładnie sprawdziłam,
czego mogę oczekiwać po leczeniu. -
4:48 - 4:51Przyznam, że głównie
za pomocą Doktora Google, -
4:51 - 4:54co nie było zbyt mądre
i czego nie polecam innym. -
4:54 - 4:55(Śmiech)
-
4:55 - 4:58Byłam gotowa na fizyczne efekty uboczne,
-
4:58 - 5:02ale przerażały mnie objawy
zwane chemobrainem. -
5:03 - 5:06Zespół takich objawów
powoduje utratę pamięci, -
5:06 - 5:08zaburzenia koncentracji
-
5:08 - 5:11i umiejętności rozwiązywania problemów.
-
5:11 - 5:14Zastanawiałam się, jak mogłabym
pracować jako prawnik, -
5:14 - 5:16gdyby to mnie dotknęło.
-
5:16 - 5:18Czy musiałabym rzucić pracę?
-
5:19 - 5:23Jak rozmawiałabym z szefem
-
5:23 - 5:26o zmianach w zakresie moich obowiązków,
-
5:26 - 5:29jeśli nie wiedziałabym,
jak choroba na mnie wpłynie. -
5:30 - 5:33Miałam szczęście,
bo mój szef wspierał mnie. -
5:33 - 5:37Był szczęśliwy, obserwując,
jak się sprawy mają -
5:37 - 5:40i nie wymagał, żeby wszystko
było zaplanowane z góry. -
5:42 - 5:43Miałam szczęście,
-
5:43 - 5:48bo nawet jeśli nie znał
zapisów o "należytych dostosowaniach", -
5:48 - 5:50to kierował się zdrowym rozsądkiem.
-
5:51 - 5:54Jednak nie wszyscy tak robią.
-
5:57 - 6:00Każdy, kto przechodzi leczenie,
obserwuje, jak ono wpływa na niego -
6:00 - 6:02i jakie powoduje ograniczenia.
-
6:03 - 6:05Chory musi się do tego dostosować.
-
6:05 - 6:10Ja nauczyłam się stosować
różne triki w leczeniu, -
6:10 - 6:11jak to, że przed chemioterapią
-
6:11 - 6:14musiałam być dobrze nawodniona
-
6:14 - 6:17i musiałam być rozgrzana,
bo to pomagało pielęgniarce znaleźć żyły. -
6:17 - 6:20Pamiętajcie, żeby nie jeść
ulubionego jedzenia -
6:20 - 6:22przed ani po chemii,
-
6:22 - 6:25bo zwymiotujecie to
-
6:25 - 6:27i już nigdy nie będziecie
chcieli na to patrzeć. -
6:27 - 6:28(Śmiech)
-
6:28 - 6:30Dla mnie to było straszne.
-
6:30 - 6:33Stosowałam też triki,
żeby radzić sobie z pracą. -
6:34 - 6:36Ustawiałam chemię na rano w poniedziałki.
-
6:37 - 6:40Wiedziałam, że od wyjścia
z poradni onkologicznej -
6:40 - 6:45miałam cztery godziny,
zanim docierało do mnie zamroczenie -
6:45 - 6:47i zaczynało być mi niedobrze.
-
6:47 - 6:51W tym czasie przeglądałam maile
i wykonywałam ważne telefony. -
6:52 - 6:56Ten najgorszy stan mijał
w ciągu 48 godzin. -
6:56 - 6:58Wtedy z domu logowałam się do biura.
-
7:00 - 7:03Leczenie trwało, a ja wiedziałam,
czego się spodziewać. -
7:03 - 7:07Razem ze współpracownikami
potrafiłam zaplanować, -
7:07 - 7:09co jestem w stanie zrobić
-
7:09 - 7:11i w jakim terminie.
-
7:11 - 7:15Jednak pamiętam wahanie w ich głosie,
-
7:15 - 7:18kiedy musieli mnie o coś poprosić,
-
7:18 - 7:20kiedy oczekiwali, że zrobię to
w określonym czasie. -
7:21 - 7:23A nie były to osoby
-
7:23 - 7:25obawiające się wyznaczania
nieprzekraczalnego terminu. -
7:25 - 7:27(Śmiech)
-
7:27 - 7:30Czułam, że nie chcą wywierać na mnie
dodatkowego nacisku -
7:30 - 7:32w okresie mojego leczenia.
-
7:32 - 7:35Doceniałam tę wrażliwość,
-
7:35 - 7:37ale chciałam, żeby wyznaczać mi terminy.
-
7:37 - 7:40To było w zasięgu mojej kontroli,
-
7:40 - 7:43coś, co mogłam kontrolować,
-
7:43 - 7:46w przeciwieństwie do wielu rzeczy,
nad którymi nie panowałam. -
7:46 - 7:48Pracując z domu,
-
7:48 - 7:52myślałam o tym, jakie ustalenia
-
7:52 - 7:54powinni podejmować pracodawcy
w obecnych czasach, -
7:55 - 7:58gdzie jeden na dwóch Australijczyków
-
7:58 - 8:01zachoruje na raka przed 85 rokiem życia.
-
8:02 - 8:07Ponieważ coraz dłużej
jesteśmy aktywni zawodowo, -
8:07 - 8:10jest duże prawdopodobieństwo,
że poważnie zachorujemy, -
8:10 - 8:13będąc nadal czynnymi zawodowo.
-
8:13 - 8:18Technologia umożliwia nam
zdalną pracę w dowolnym czasie, -
8:18 - 8:21dlatego dokonywanie należytych zmian
nie dotyczy już jedynie tego, -
8:21 - 8:26czy fizycznie jest się w stanie
pracować w biurze. -
8:27 - 8:30Takie zmiany nie dotyczą tylko
-
8:30 - 8:34wydłużenia przerwy czy zapewnienia
wygodniejszego krzesła, -
8:34 - 8:36chociaż to też jest potrzebne.
-
8:37 - 8:38Musimy przynajmniej zastosować
-
8:38 - 8:41elastyczność polityki i strategii firmy,
-
8:41 - 8:43którą opracowaliśmy dla różnych sytuacji,
-
8:43 - 8:47przykładowo dla pracowników,
którzy mają obowiązki rodzinne. -
8:48 - 8:52Jak możemy zapewnić ludziom
choćby samą rozmowę -
8:52 - 8:56o dokonaniu dla nich należytych zmian,
-
8:56 - 8:59jeśli pierwsze, co mówi szef to:
-
8:59 - 9:02"Nie wracaj do pracy,
dopóki nie poczujesz się lepiej". -
9:03 - 9:05Dotarło do mnie,
-
9:06 - 9:08że szefowie muszą mieć obowiązek
-
9:08 - 9:11przeprowadzania takich rozmów
z pracownikami. -
9:12 - 9:14Przykłady ludzi takich jak ja,
-
9:14 - 9:17którzy odnieśli wielkie korzyści
z pracy podczas leczenia, -
9:17 - 9:19muszą być rozpowszechniane.
-
9:20 - 9:24Myślałam o tym, jak można
poprowadzić takie rozmowy -
9:24 - 9:28i wtedy moja wspaniała
koleżanka Camilla Gunn -
9:28 - 9:30opracowała niezbędnik "Pracując z rakiem".
-
9:31 - 9:34Przedstawia w nim zarys działania
dla osób z diagnozą, -
9:35 - 9:37ich szefów, opiekunów i współpracowników,
-
9:38 - 9:41żeby ułatwić rozmowy o chorobie
i wsparcie zawodowe. -
9:42 - 9:45Z Camillą odwiedzamy różne organizacje,
-
9:45 - 9:46rozmawiając o tym, jak ten niezbędnik
-
9:46 - 9:48może pomóc w przeprowadzaniu rozmów,
-
9:48 - 9:52które niestety bywają niezręczne.
-
9:53 - 9:57Bardzo się cieszę, że coraz częściej
korzysta się z tego niezbędnika. -
9:58 - 10:01Jaka powinna być pierwsza reakcja szefa
-
10:01 - 10:03na wiadomość, że pracownik jest chory
-
10:03 - 10:06i nie wie, jak choroba
wpłynie na jego pracę? -
10:06 - 10:09Musi tak powiedzieć:
-
10:09 - 10:12"O ile czujesz się w stanie
i chcesz pracować, -
10:13 - 10:15z przyjemnością opracujemy plan,
-
10:15 - 10:17żebyś mógł pracować w trakcie leczenia".
-
10:18 - 10:21Musimy być motorem napędowym
dla ludzi ciężko chorych, -
10:21 - 10:24żeby utrzymać ich przy pracy,
-
10:24 - 10:27a nie autorytatywnie odsuwać ich od niej.
-
10:28 - 10:31Opowiedziałam swoją historię,
żebyście wiedzieli, -
10:31 - 10:34jakie są korzyści z pracy
podczas leczenia. -
10:35 - 10:37Chcę też, żebyście zmienili
punkt widzenia, -
10:37 - 10:39jeśli sądzicie, że osoba
poddająca się leczeniu -
10:39 - 10:43odczuwa tylko nudę,
osłabienie i ciągle wymiotuje. -
10:44 - 10:47To też się działo w moim przypadku,
-
10:47 - 10:49nawet dość często,
-
10:49 - 10:51ale byłam zdeterminowana, żeby pracować
-
10:51 - 10:53i to tak dużo, jak przed chorobą.
-
10:54 - 10:58Mogłam to robić,
bo pracodawca dał mi wybór. -
10:59 - 11:02To było najważniejsze,
-
11:02 - 11:06bo chociaż wydaje się, że to oczywiste,
-
11:06 - 11:09nie wszyscy dają,
czy zachęcają do takiego wyboru. -
11:09 - 11:10A to jest konieczne.
-
11:12 - 11:13Dziękuję.
-
11:13 - 11:15(Brawa)
- Title:
- Jak praca pomogła mi przetrwać leczenie raka
- Speaker:
- Sarah Donnelly
- Description:
-
Kiedy prawniczka Sarah Donnelly dowiedziała się, że zachorowała na raka, szukała pocieszenie u przyjaciół i rodziny, ale znalazła też cel i stabilizację
w swojej pracy zawodowej. W bardzo osobistej prelekcji o tym, dlaczego i jak nadal pracowała, prelegentka pokazuje, że praca może pomóc ludziom
w okresie leczenia poważnych chorób, co przynosi obustronne korzyści. - Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 11:30
Marta Konieczna approved Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Marta Konieczna accepted Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Marta Konieczna edited Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Marta Konieczna edited Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Barbara Guzik edited Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Barbara Guzik edited Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Barbara Guzik edited Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Barbara Guzik edited Polish subtitles for How work kept me going during my cancer treatment |