Πώς η δουλειά με έκανε να συνεχίζω κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου για τον καρκίνο
-
0:01 - 0:04Ήταν Ιούνιος, 2014.
-
0:05 - 0:06Ήμουν 30 χρονών,
-
0:07 - 0:09και έλαβα μια κλήση από τη γιατρό μου,
-
0:09 - 0:11για να μου πει ότι βγήκαν τα αποτελέσματα.
-
0:12 - 0:17Πήγα να τη δω στο μεσημεριανό μου
διάλειμμα και εκείνη είπε -
0:17 - 0:21ότι λυπόταν πολύ να μου πει
πως είχα καρκίνο του στήθους. -
0:22 - 0:27Δεν ήθελα να την πιστέψω
και στην αρχή, δεν το έκανα. -
0:27 - 0:30Βλέπετε, είμαι δικηγόρος
και χρειαζόμουν αποδείξεις. -
0:31 - 0:33Οπότε ντρέπομαι πολύ να σας πω,
-
0:33 - 0:37πως σηκώθηκα και πήγα εκεί όπου καθόταν,
-
0:37 - 0:40για να κοιτάξω πάνω από τον ώμο της
και να επιβεβαιώσω, -
0:40 - 0:42ότι ήταν γραμμένο στη σελίδα μπροστά της.
-
0:42 - 0:43(Γέλια)
-
0:43 - 0:45Κακόηθες καρκίνωμα.
-
0:46 - 0:49Αλλά και πάλι χωρίς να θέλω
να το πιστέψω, είπα, -
0:49 - 0:55«Κακόηθες καρκίνωμα,
είσαι σίγουρη πως σημαίνει καρκίνο;» -
0:55 - 0:56(Γέλια)
-
0:56 - 0:58Μου είπε πως ήταν σίγουρη.
-
0:59 - 1:03Στη δουλειά, παρέδωσα
τα επείγοντα πράγματα που έπρεπε να κάνω -
1:03 - 1:06καθώς έκανα και άλλα τεστ
για να δω αν ο καρκίνος είχε απλωθεί. -
1:07 - 1:10Αλλά αυτή τη στιγμή,
η δουλειά δεν ήταν προτεραιότητά μου. -
1:11 - 1:14Σκεφτόμουν πώς θα έλεγα
στην οικογένεια και στους φίλους μου -
1:14 - 1:15ότι είχα καρκίνο.
-
1:16 - 1:18Πώς θα απαντούσα όλες τις ερωτήσεις τους
-
1:18 - 1:21για το πόσο άσχημα ήταν
και αν θα ήμουν εντάξει, -
1:21 - 1:23όταν δεν το ήξερα εγώ η ίδια.
-
1:24 - 1:26Αναρωτιόμουν αν ο σύντροφός μου κι εγώ
-
1:26 - 1:28θα είχαμε την ευκαιρία
να κάνουμε οικογένεια. -
1:29 - 1:33Και σκεφτόμουν πώς
θα το έλεγα στη μητέρα μου, -
1:33 - 1:36που και η ίδια είχε καρκίνο του στήθους
όταν ήταν έγκυος με εμένα. -
1:37 - 1:39Θα ήξερε πώς αισθανόμουν
-
1:39 - 1:42και θα είχε κάποια ιδέα
για το τι με περίμενε. -
1:42 - 1:46Αλλά, επίσης, δεν ήθελα να ξαναζούσε
την εμπειρία της με τον καρκίνο. -
1:48 - 1:50Αυτό που δεν ήξερα εκείνον τον καιρό,
-
1:50 - 1:54ήταν ότι η δουλειά μου, θα έπαιζε
μεγάλο ρόλο στη θεραπεία και ανάρρωσή μου. -
1:55 - 1:59Ότι οι συνάδελφοι και η δουλειά μου
-
1:59 - 2:01θα με έκαναν να νιώθω
πολύτιμη και ανθρώπινη -
2:01 - 2:03σε ώρες που διαφορετικά
θα ένιωθα σαν ένα στατιστικό. -
2:04 - 2:09Ότι θα ήταν η δουλειά μου
που θα μου έδινε ρουτίνα και σταθερότητα, -
2:09 - 2:11καθώς αντιμετώπιζα πολλές
δύσκολες προσωπικές αποφάσεις -
2:11 - 2:13και τόση πολύ ανασφάλεια.
-
2:13 - 2:17Όπως, τι είδους
ανοικοδόμηση στήθους θα έκανα. -
2:19 - 2:20Και σε τέτοιες στιγμές,
-
2:20 - 2:24θα νομίζατε ότι θα στρεφόμουν στην
οικογένεια και φίλους μου για υποστήριξη. -
2:24 - 2:27Και ναι, φυσικά και το έκανα αυτό.
-
2:28 - 2:30Αλλά στην ουσία θα ήταν
οι συνάδελφοί μου -
2:30 - 2:34που θα έπαιζαν ένα τεράστιο ρόλο
στην καθημερινή μου ζωή. -
2:35 - 2:38Και θα ήταν εκείνοι
που θα με έκαναν να γελάω. -
2:38 - 2:41Βλέπετε, ήμαστε κοντά σαν ομάδα,
-
2:41 - 2:43και μοιραζόμασταν πολλά ανέκδοτα,
-
2:43 - 2:47όπως αυτή τη φορά που πήρε το αυτί τους
κάποιον να με ρωτάει -
2:47 - 2:51πώς έκανα τα μαλλιά μου
τόσο λαμπερά και τέλεια -- -
2:52 - 2:55χωρίς να ξέρει ότι ήταν,
φυσικά, περούκα, -
2:55 - 2:57και ξέρετε, ήταν πολύ καλή περούκα
-
2:57 - 3:00και με διευκόλυνε πολύ
να ετοιμάζομαι το πρωί. -
3:00 - 3:02(Γέλιο)
-
3:02 - 3:06Αλλά σε μικρές στιγμές όπως αυτή,
εκτιμούσα τι σήμαινε η συμπαράστασή τους, -
3:06 - 3:10και αναρωτιόμουν τι θα έκανα
χωρίς αυτό το δίκτυο. -
3:11 - 3:15Έχω μιλήσει με τόσους πολλούς ανθρώπους,
γυναίκες συγκεκριμένα, -
3:15 - 3:18που δεν είχαν την ευκαιρία
να έχουν ένα τέτοιο δίκτυο, -
3:18 - 3:22επειδή δεν τους είχε δοθεί η ευκαιρία
να δουλέψουν στη διάρκεια της θεραπείας. -
3:23 - 3:26Και υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό.
-
3:26 - 3:30Αλλά πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει
λόγω υπερβολικά πατερναλιστικών εργοδοτών. -
3:30 - 3:35Αυτοί οι εργοδότες θέλουν να φύγεις
και να αφοσιωθείς στον εαυτό σου. -
3:35 - 3:37Και να επιστρέψεις όταν θα είσαι καλύτερα.
-
3:38 - 3:41Και χρησιμοποιούν τέτοιου είδους φράσεις.
-
3:41 - 3:44Και καθώς αυτές οι αντιδράσεις
είναι καλοπροαίρετες, -
3:44 - 3:46ξέροντας τα πλεονεκτήματα που μου έδωσε,
-
3:46 - 3:49με απογοητεύει απίστευτα,
-
3:49 - 3:53όταν λέγεται σε ανθρώπους,
πως δεν μπορούν ή δεν πρέπει να δουλέψουν, -
3:53 - 3:56όταν είναι κάτι που θέλουν
και σωματικά μπορούν να κάνουν. -
3:58 - 4:01Οπότε άρχισα να ψάχνω
τί ένας εργοδότης πρέπει να κάνει -
4:01 - 4:04όταν κάποιος παρουσιάζεται
με διάγνωση καρκίνου. -
4:05 - 4:09Ανακάλυψα ότι υπό Αυστραλιανό νόμο,
ο καρκίνος θεωρείται αναπηρία. -
4:10 - 4:13Οπότε, αν είσαι ανίκανος να κάνεις
τα συνηθισμένα σου καθήκοντα, -
4:13 - 4:17ο εργοδότης σου είναι υποχρεωμένος
από τον Νόμο Αναπηρικής Διακρίσεως, -
4:17 - 4:20να κάνει λογικές προσαρμογές
στην εργατική σου κατάσταση, -
4:20 - 4:23για να μπορείς να συνεχίσεις να δουλεύεις.
-
4:24 - 4:27Πώς θα ήταν αυτές
οι προσαρμογές για εμένα? -
4:29 - 4:33Γνώριζα τις φανερές επιπτώσεις
που η διάγνωσή μου θα είχε στη δουλειά. -
4:33 - 4:36Ιατρικά ραντεβού θα προγραμματίζονταν
κατά τη διάρκεια εργάσιμων ωρών -
4:36 - 4:41και ήξερα ότι θα χρειαζόμουν ρεπό
για να αναρρώσω από τα χειρουργεία. -
4:41 - 4:44Ξανά, σαν τυπική δικηγόρος,
-
4:44 - 4:48είχα κάνει τη δέουσα επιμέλεια
για το τί να περιμένω από τη θεραπεία. -
4:48 - 4:51Ομολογουμένως, αυτό
ήταν μέσω του Δόκτωρ Γκουγκλ, -
4:51 - 4:54ίσως όχι η καλύτερη κίνησή μου
και δεν θα το πρότεινα. -
4:54 - 4:55(Γέλιο)
-
4:55 - 4:58Αλλά αν και ήμουν έτοιμη,
για τις σωματικές επιπτώσεις, -
4:58 - 5:02αυτό που με φόβιζε πολύ,
ήταν ο εγκέφαλος χημειοθεραπείας. -
5:03 - 5:06Αυτό παρουσιάζεται ως
απώλεια μνήμης, -
5:06 - 5:08αδυναμία συγκέντρωσης
-
5:08 - 5:11και αδυναμία επίλυσης προβλημάτων.
-
5:11 - 5:13Και αν αυτό μου συνέβαινε,
-
5:13 - 5:16αναρωτιόμουν πώς θα έκανα
τη δουλειά μου ως δικηγόρος. -
5:16 - 5:18Θα με πίεζαν να φύγω
από τη δουλειά? -
5:19 - 5:23Και πώς θα μπορούσα
να συζητήσω με τον μάνατζέρ μου, -
5:23 - 5:26για λογικές προσαρμογές
στην εργατική μου κατάσταση, -
5:26 - 5:29όταν δεν ήξερα
πώς θα επηρεαζόμουν? -
5:30 - 5:33Ήμουν τυχερή που είχα
έναν υποστηρικτικό μάνατζερ -
5:33 - 5:37ο οποίος χαιρόταν να βλέπει
πώς πάνε τα πράγματα, -
5:37 - 5:40αντί να απαιτεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο
από την αρχή. -
5:42 - 5:45Ήμουν τυχερή γιατί ακόμα
και αν δεν ήξερε καν -
5:45 - 5:48για αυτή την έννοια
των λογικών προσαρμογών, -
5:48 - 5:50για εκείνον, ήταν κοινή λογική.
-
5:51 - 5:54Αλλά έμαθα ότι δεν είναι
κοινή λογική για όλους. -
5:57 - 6:00Όλοι όσοι κάνουν θεραπεία
θα μάθουν πώς τους επηρεάζει -
6:00 - 6:02και ποιοι είναι οι περιορισμοί τους.
-
6:03 - 6:05Και θα μάθουν να προσαρμόζονται για αυτό.
-
6:05 - 6:10Οπότε, για μένα, υπήρχαν τα κόλπα
που έμαθα για την ίδια τη θεραπεία, -
6:10 - 6:11όπως, πριν πας στη χημειοθεραπεία,
-
6:11 - 6:14πρέπει να σιγουρευτείς
πως είσαι ενυδατωμένος -
6:14 - 6:17και ότι είσαι ζεστός, διότι βοηθάει
τις νοσοκόμες να βρουν τις φλέβες. -
6:17 - 6:20Και σιγουρέψου ότι δεν τρως
τα αγαπημένα σου φαγητά, -
6:20 - 6:22ούτε πριν ούτε μετά τη χημειοθεραπεία,
-
6:22 - 6:25γιατί θα τα κάνεις εμετό
-
6:25 - 6:27και δεν θα θέλεις να τα ξαναδείς ποτέ.
-
6:27 - 6:28(Γέλια)
-
6:28 - 6:30Το έμαθα με τον σκληρό τρόπο.
-
6:30 - 6:33Και μετά υπήρχαν τα κόλπα
για να διαχειρίζομαι τη ροή εργασίας. -
6:34 - 6:36Προγραμμάτισα τη χημειοθεραπεία
για το πρωί της Δευτέρας. -
6:37 - 6:40Από τη στιγμή που θα άφηνα
τη μονάδα φροντίδας καρκίνου, -
6:40 - 6:45είχα περίπου τέσσερις ώρες
πριν ελαττωθεί αυτό το νέφος -
6:45 - 6:47και θα άρχιζα να δουλεύω.
-
6:47 - 6:51Oπότε χρησιμοποιούσα αυτό το χρόνο,
για να απαντήσω σε ιμέιλ και τηλεφωνήματα. -
6:52 - 6:56Το χειρότερο μέρος της αρρώστιας
περνούσε μέσα σε περίπου 48 ώρες. -
6:56 - 6:58Και μετά θα έμπαινα
στη δουλειά από το σπίτι. -
7:00 - 7:03Η θεραπεία συνέχισε
και ήξερα τι να περιμένω. -
7:03 - 7:07Μπόρεσα να στήσω ρεαλιστικές προσδοκίες
με τους συνεργάτες μου -
7:07 - 7:09για το τί μπορούσα να κάνω
-
7:09 - 7:11και τα χρονικά πλαίσια.
-
7:11 - 7:15Αλλά ακόμα θυμάμαι
τον δισταγμό στη φωνή τους, -
7:15 - 7:18όταν πρόκειται να μου ζητούν πράγματα.
-
7:18 - 7:20Και να μου ζητούν να κάνω κάτι
μέχρι ένα συγκεκριμένο χρόνο. -
7:21 - 7:23Και πιστέψτε με, αυτοί ήταν άνθρωποι,
-
7:23 - 7:25που δεν φοβόντουσαν
να ορίσουν μια προθεσμία. -
7:25 - 7:26(Γέλια)
-
7:27 - 7:30Είχα την εντύπωση, πως δεν ήθελαν
να μου προκαλέσουν παραπάνω πίεση -
7:30 - 7:32καθώς έκανα τη θεραπεία.
-
7:32 - 7:35Και καθώς εκτιμούσα το συναίσθημα,
-
7:35 - 7:37χρειαζόμουν τις προθεσμίες.
-
7:37 - 7:40Για μένα, αυτό ήταν κάτι
που μπορούσα να ελέγξω -
7:40 - 7:43και κάτι μου μπορούσε
να παραμείνει εντός ελέγχου μου, -
7:43 - 7:45όταν υπήρχαν τόσα πράγματα
που δεν μπορούσαν. -
7:46 - 7:48Και καθώς δούλευα από το σπίτι,
-
7:48 - 7:52σκεφτόμουν πώς οι εργοδότες
θα έπρεπε να εφαρμόζουν αυτό το σχέδιο -
7:52 - 7:54των λογικών προσαρμογών
στον τρέχων καιρό μας, -
7:55 - 7:58όπου μία στις δύο Αυστραλές γυναίκες
-
7:58 - 8:01θα διαγνωστούν με καρκίνο
ως την ηλικία των 85. -
8:02 - 8:07Οπότε, καθώς συνεχίζουμε
να επεκτείνουμε το όριο ηλικίας, -
8:07 - 8:10οι πιθανότητες μιας σοβαρής ασθένειας
καθώς είμαστε στο εργατικό δυναμικό -
8:10 - 8:11αυξάνονται.
-
8:13 - 8:18Και με την τεχνολογία να μας επιτρέπει
να δουλεύουμε οπουδήποτε, οποτεδήποτε, -
8:18 - 8:21λογικές προσαρμογές
δεν είναι πλέον εξαρτώμενες -
8:21 - 8:24στο αν μπορείς να είσαι σωματικά
-
8:24 - 8:26στο υλικό γραφείο.
-
8:27 - 8:30Λογικές προσαρμογές δεν έχουν να κάνουν
-
8:30 - 8:34με το να σου προσφέρουν ένα
πιο μακρύ διάλειμμα ή μια άνετη καρέκλα, -
8:34 - 8:36αν και αυτά τα πράγματα
μπορεί να είναι καλά. -
8:37 - 8:38Τουλάχιστον,
-
8:38 - 8:41πρέπει να εφαρμόζουμε
τις πολιτικές και στρατηγικές ευελιξίας -
8:41 - 8:43που έχουμε αναπτύξει για άλλα σενάρια,
-
8:43 - 8:47όπως για ανθρώπους
με οικογενιακές ευθύνες. -
8:48 - 8:52Αλλά πώς αλλιώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε
ότι οι άνθρωποι κάνουν αυτή τη συζήτηση -
8:52 - 8:56για το πώς οι λογικές προσαρμογές
θα ήταν για εκείνους, -
8:56 - 8:59εάν η πρώτη απάντηση
ενός διευθυντή θα ήταν να πει, -
8:59 - 9:02«Όχι, όχι, μη γυρίσεις στη δουλειά,
μέχρι να είσαι καλύτερα». -
9:03 - 9:05Και είχα μια αναλαμπή.
-
9:06 - 9:08Πρέπει να είναι υποχρεωτικό
για διευθυντές, -
9:08 - 9:11να κάνουν τέτοιου είδους συζητήσεις
με τους εργαζομένους τους. -
9:12 - 9:14Και μαθήματα από ανθρώπους σαν και εμένα,
-
9:14 - 9:17που έχουν επωφεληθεί
από τη δουλειά στη διάρκεια θεραπείας, -
9:17 - 9:19πρέπει να μοιραστούν ευρέως.
-
9:20 - 9:24Και σκέφτηκα τι μπορεί να γίνει
για να κατευθύνουμε αυτές τις συζητήσεις, -
9:24 - 9:28και μετά μια εκπληκτική μου
συνάδελφος, η Καμίλλα Γκαν, -
9:28 - 9:30ανέπτυξε τον οδηγό
«Δουλεύοντας με Καρκίνο». -
9:31 - 9:34Ο οδηγός παρέχει μια δομή
για αυτούς που έχουν διαγνωστεί, -
9:35 - 9:37τους διευθυντές, τους φροντιστές
και συναδέλφους τους, -
9:38 - 9:41να κάνουν συζητήσεις για τον καρκίνο
και την διαθέσιμη εργατική υποστήριξη. -
9:42 - 9:45Η Καμίλλα και εγώ έχουμε πάει
σε άλλους οργανισμούς -
9:45 - 9:46για τον οδηγό
-
9:46 - 9:48και πώς μπορεί να βοηθήσει
στο να κατευθύνει -
9:48 - 9:52συζητήσεις που, ειλικρινά,
είναι αλλιώς αρκετά άβολες. -
9:53 - 9:57Χαίρομαι να πω πως η πρόσληψη
του οδηγού αυξάνεται. -
9:58 - 10:01Οπότε, ποιά θα πρέπει να είναι
η πρώτη απάντηση, -
10:01 - 10:03όταν κάποιος λέει πως είναι άρρωστος
-
10:03 - 10:06και δεν ξέρει πώς
θα επηρεάσει τη δουλειά του; -
10:06 - 10:09Πρέπει να είναι αυτή:
-
10:09 - 10:12«Στον βαθμό που μπορείς και θέλεις,
-
10:13 - 10:15θα θέλαμε να κάνουμε μια συμφωνία για σένα
-
10:15 - 10:17να συνεχίσεις να δουλεύεις».
-
10:18 - 10:21Πρέπει να αρχίσουμε να ενασχολούμε
ανθρώπους με σοβαρή ασθένεια, -
10:21 - 10:24να τους κρατήσουμε στο εργατικό δυναμικό,
-
10:24 - 10:27αντί να τους πιέζουμε μακριά πατριαρχικώς.
-
10:28 - 10:32Σας έχω πει την ιστορία μου,
γιατί θέλω να ξέρετε τα οφέλη -
10:32 - 10:34που μου χάρισε η δουλειά
εν διάρκεια αγωγής. -
10:35 - 10:37Και θέλω να αλλάξω τις αντιλήψεις σας,
-
10:37 - 10:39αν νομίζετε ότι κάποιος που κάνει θεραπεία
-
10:39 - 10:43απλώς βαριέται, είναι αδύναμος
και κάνει συνέχεια εμετό. -
10:44 - 10:47Και ναι, αυτά τα πράγματα
ίσχυαν για λίγο καιρό, -
10:47 - 10:49εάν όχι τον περισσότερο καιρό,
-
10:49 - 10:51αλλά ήμουν αποφασισμένη
να πιεστώ στη δουλειά -
10:51 - 10:53όσο έκανα πάντα.
-
10:54 - 10:58Και μπόρεσα να το κάνω αυτό,
επειδή ο εργοδότης μου έδωσε την επιλογή. -
10:59 - 11:02Το πιο σημαντικό, σας λέω,
-
11:02 - 11:06επειδή αν και είναι μια επιλογή
φαινομενικώς προφανές, -
11:06 - 11:09δεν είναι κάτι που πάντα
προσφέρεται ή ενθαρρύνεται. -
11:09 - 11:10Και θα πρέπει.
-
11:12 - 11:13Ευχαριστώ.
-
11:13 - 11:17(Χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς η δουλειά με έκανε να συνεχίζω κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου για τον καρκίνο
- Speaker:
- Σάρα Ντόνελι
- Description:
-
Όταν η δικηγόρος Σάρα Ντόνελι διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους, στράφηκε στους φίλους και την οικογένειά της για υποστήριξη -- αλλά, επίσης, βρήκε νόημα, συγκέντρωση και σταθερότητα στη δουλειά της. Σε μια προσωπική συζήτηση για το γιατί και το πώς έμεινε στη δουλειά, μοιράζεται τη διορατικότητά της για το πώς ο τόπος εργασίας μπορεί να περιλαμβάνει ανθρώπους που περνούν δύσκολες ασθένειες -- επειδή ωφελούνται και οι δύο πλευρές.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 11:30
Chryssa R. Takahashi approved Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Chryssa R. Takahashi accepted Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Artemis Kaltsouni edited Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Artemis Kaltsouni edited Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Artemis Kaltsouni edited Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment | ||
Artemis Kaltsouni edited Greek subtitles for How work kept me going during my cancer treatment |