Πολεμώντας τον καρκίνο με χορό

Το 2008 η διακεκριμμένη Ινδή χορεύτρια Ανάντα Σανκάρ Τζεϊάντ διαγνώστηκε με καρκίνο. Η ίδια αφηγείται την προσωπική της ιστορία, όχι μόνο το πως αντιμετώπισε την ασθένεια αλλά πως το κατάφερε χορεύοντας παράλληλα, δίνοντας μια παράσταση και αποκαλύπτοντας την αλληγορία της δύναμης που την βοήθησε να το κάνει.

Μουσική

Ομιλία σε Σανσκριτικά

Αυτή είναι μια ωδή προς την Θεά Μητέρα

που οι περισσότεροι στην Ινδία μαθαίνουμε από παιδιά.

Εγώ το έμαθα στην ηλικία των τεσσάρων

στα γόνατα της μητέρας μου.

Εκείνη τη χρονιά μου έμαθε το χορό

και έτσι ξεκίνησε

η επαφή μου με τον κλασσικό χορό.

Από τότε- έχουν περάσει 4 δεκαετίες

Εξασκήθηκα με τους καλύτερους του χώρου,

έδωσα παραστάσεις σε όλο τον κόσμο

δίδαξα σε μικρούς και μεγάλους

δημιούργησα, συνεργάστηκα

έκανα χορογραφίες

και δημιούργησα ένα πλούσιο υλικό

καλλιτεχνίας,επιτευγμάτων και βραβείων.

Το αποκορύφωμα της δόξας ήταν το 2007,

όπου και παρέλαβα

το τέταρτο πιο σπουδαίο κρατικό βραβείο,το Padmashri

για την συνεισφορά μου στην τέχνη.

Χειροκρότημα

Αλλά, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει

για αυτό που θα ακολουθούσε

την 1η Ιουλίου, 2008.

Άκουσα την λέξη καρκίνωμα

Ναι, καρκίνος του μαστού

Και βρέθηκα να κάθομαι αποσβολωμένη στο ιατρείο

Άκουσα και άλλες λέξεις,

καρκίνος, στάδιο, βαθμός

Μέχρι τότε, ο καρκίνος ήταν ένα ζώδιο ωροσκοπίου

ενός φίλου μου

η σκηνή ήταν αυτή στην οποία έδινα παραστάσεις

και οι βαθμοί υπήρχαν όταν ήμουν στο σχολείο.

Εκείνη τη μέρα, συνειδητοποίησα

οτι είχα έναν ανεπιθύμητο απρόσκλητο

νέο σύντροφο στην ζωή μου.

Σαν χορεύτρια,

γνωρίζω τις εννέα αισθήσεις του navarasas.

θυμός, γενναιότητα

απέχθεια, χίουμορ

και φόβος.

Νόμιζα οτι γνώριζα τι σημαίνει φόβος.

Εκείνη τη μέρα, έμαθα τι ήταν φόβος.

Υπερπηδώντας το απροσμέτρητο της κατάστασης

και την απόλυτη αίσθηση της απώλειας του ελέγχου

Έχυσα άφθονα δάκρυα

και ρώτησα τον αγαπητό μου σύζυγο, Jayant.

Είπα" Αυτό είναι, όλα τελειώνουν εδώ";

ήρθε το τέλος για το χορό μου;

Κι εκείνος, ως θετική ψυχή που είναι

απάντησε, "όχι, απλά είναι μια χασμωδία

μια χασμωδία κατά τη διάρκεια της θεραπείας

και σύντομα θα επιστρέψεις σε αυτό που ξέρεις να κάνεις πολύ καλά.

Συνειδητοποίησα τότε

ότι εγώ που νόμιζα ότι είχα τον πλήρη έλεγχο της ζωής μου

έλεγχα μόνο τρια πράγματα:

Τη σκέψη μου, το μυαλό μου

τις εικόνες που δημιουργούσαν αυτές οι σκέψεις

και την κίνηση που προέκυπτε από αυτή.

Έτσι, άρχισα να έχω σκαμπανεβάσματα

σε μια δίνη συναισθημάτων

και κατάθλιψης και ότι έχετε εσείς

με την απροσμέτρητη αυτή κατάσταση,

θέλοντας να βρεθώ σε ένα μέρος θεραπείας, υγείας και ευτυχίας.

Ήθελα να γυρίσω πίσω, εκεί που ξεκίνησα

εκεί που ήθελα να είμαι

για το οποίο χρειαζόμουν κάτι

χρειαζόμουν κάτι να με βγάλει από όλα αυτά.

Έτσι, σκούπισα τα δάκρυα μου

και φώναξα δυνατά στον κόσμο....

Είπα : Ο καρκίνος είναι απλά μια σελίδα στη ζωή μου,

και δεν θα επιτρέψω σε αυτή την σελίδα να επηρεάσει την υπόλοιπή μου ζωή"

Ακόμη, φώναξα δυνατά στον κόσμο,

Ο,τι θα το ξεπεράσω

και δεν θα επιτρέψω στον καρκίνο να με ξεπεράσει.

Αλλά για να συνέχιζα από εκεί που βρισκόμουν

εκεί που ήθελα να είμαι,

χρειαζόμουν κάτι.

Χρειαζόμουν μια άγκυρα, μια εικόνα,

κάτι να στηριχτώ

για να βγω από αυτή την διαδικασία,

έτσι ώστε να συνεχίσω από εδώ.

Και αυτό το βρήκα στο χορό,

ο χορός μου, η δύναμή μου, η ενέργειά μου, το πάθος μου

η ανάσα ζωής μου.

Αλλά δεν ήταν εύκολο.

Πιστέψτε με, δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Πως να συνεχίσεις να είσαι χαρούμενος

όταν από όμορφος

μένεις φαλακρός μέσα σε τρεις μέρες;

Πως να μην είσαι σε απόγνωση

όταν με ένα σώμα λαβωμένο από τις χημιοθεραπείες

το να ανέβεις μια απλή απόσταση μεταξύ 2 σκαλοπατιών ήταν βασανιστήριο

πόσο μάλλον για κάποιον σαν εμένα που μπορούσε να χορεύει για 3 ώρες;

Πως να μην συγκινηθείς

από την απόγνωση και την μιζέρια όλων αυτών ;

Το μόνο που ήθελα ήταν να απομονωθώ και να θρηνώ.

Αλλά συνέχισα να λέω στον εαυτό μου ότι ο φόβος και τα δάκρυα

ήταν επιλογές που δεν υπήρχαν για μένα.

Έτσι βρέθηκα με δυσκολία σε ένα στούντιο χορού,

σώμα, μυαλό και πνεύμα, καθημερινά μέσα σε ένα στούντιο χορού,

και έμαθα όλα όσα είχα μάθει στο παρελθόν

τότε που ήμουν τεσσάρων ετών, όλα από την αρχή,

δούλεψα από την αρχή, έμαθα από την αρχή, οργανώθηκα από την αρχή.

Ήταν πραγματικά οδυνηρό, αλλά το έκανα.

Δύσκολο.

Συγκεντρώθηκα

στην εικόνα του χορού μου

στην ποίηση και στην αλληγορία,

και στην φιλοσοφία του χορού.

Και σιγά σιγά, ξέφυγα

από αυτή την μίζερη σκέψη

Αλλά, χρειαζόμουν και κάτι ακόμη

Χρειαζόμουν κάτι για να προχωρήσω παρακάτω.

Και το βρήκα στην αλληγορία.

την οποία είχα μάθει από την μητέρα μου όταν ήμουν τεσσάρων.

Την αλληγορία του Mahishasura Mardhini,

του Durga.

Η Durga, η θεά μητέρα, που δεν φοβάται τίποτα

δημιουργήθηκε από το πάνθεον των θεών της Ινδίας.

Η Durga ολόλαμπρη, στολισμένη, όμορφη,

τα 18 της χέρια

έτοιμα για διαμάχη,

καβάλα πάνω σε ένα λιοντάρι

στο πεδίο της μάχης ενάντια στο Mahishasur.

Durga, η επιτομή

της δημιουργικής φεμινιστικής ενέργειας,

του shakti.

Durga, η ατρόμητη

Δημιούργησα αυτήν την εικόνα της Durga

και κάθε της ιδιότητα, κάθε έννοια,

την έκανα δική μου.

Ενδυναμωμένη από τον συμβολισμό ενός μύθου

και από το πάθος της εξάσκησής μου.

Επικεντρώθηκα στο χορό μου.

Επικεντρώθηκα τόσο πολύ,

που χόρευα μερικές βδομάδες μετά το χειρουργείο.

Χόρευα κατά την διάρκεια των χημειοθεραπειών

παρά την ανησυχία του ογκολόγου μου.

Χόρευα κατά την διάρκεια των χημειοθεραπειών

και τον πίεσα να ενταχθεί και αυτός

στο χορευτικό μου πρόγραμμα.

Αυτό που έκανα

ήταν ότι αποσυντονίστηκα από τον καρκίνο

και συντονίστηκα στον χορό μου.

Όντως ο καρκίνος ήταν μια σελίδα στην ζωή μου.

Η ιστορία μου,

είναι μια ιστορία με δυσχέρειες που ξεπέρασα

εμπόδια και προκλήσεις

που σου φέρνει η ζωή.

Η ιστορία μου είναι η δύναμη της σκέψης.

Η ιστορία μου είναι η δύναμη της επιλογής.

Είναι η δύναμη της συγκέντρωσης.

Είναι η δύναμη του να στρέψουμε τους εαυτούς μας

σε κάθετί που σας ψυχαγωγεί

που σας συγκινεί,

σε κάτι που μπροστά του ακόμη και ο καρκίνος φαίνεται ασήμαντος.

Η ιστορία μου είναι η δύναμη μιας αλληγορίας.

Είναι η δύναμη μιας εικόνας.

Η δική μου είχε να κάνει με την Durga,

Την Durga την ατρόμητη.

Αποκαλείται επίσης Simhanandini,

εκείνη που δάμασε το λιοντάρι.

Όπως επιβίωσα και εγώ,

όπως δάμασα την εσωτερική μου δύναμη,

την δική μου ανθεκτικότητα,

Οπλισμένη όπως είμαι με ό,τι μπορεί να προσφέρει η αγωγή

και συνεχίζω την θεραπεία,

καθώς επιβιώνω στην μάχη με τον καρκίνο,

ζητώντας από τα εξαπατημένα μου κύτταρα να αντισταθούν

Θέλω να γίνω γνωστή, όχι ως επιζήσασα του καρκίνου

αλλά ως αυτή που κατάκτησε τον καρκίνο.

Σας παρουσιάζω μια ειδικό σε αυτό,

Simhanandini

Χειροκρότημα

Μουσική

Χειροκρότημα.