จากนักโทษแดนประหารสู่บัณฑิตกฎหมาย
-
0:01 - 0:03ผมอยากเล่าเรื่องของแมนสันให้คุณฟัง
-
0:05 - 0:09แมนสันเป็นมัณฑนากรอายุ 28 ปี
-
0:09 - 0:11เป็นพ่อของลูกสาว
-
0:12 - 0:14และลูกชายที่น่ารัก
-
0:14 - 0:17ที่ถูกขังคุกเพราะระบบศาลยุติธรรมที่ล้มเหลว
-
0:19 - 0:22เขาถูกใส่ความในคดีฆาตกรรม
ที่เขาไม่ได้เป็นผู้ก่อ -
0:22 - 0:24และถูกตัดสินโทษแขวนคอประหารชีวิต
-
0:25 - 0:29เหยื่อในคดีนี้มี 2 ราย
เหยื่อที่เสียชีวิตจากเหตุฆาตกรรม -
0:29 - 0:32และแมนสัน ที่ถูกตัดสินจำคุก
-
0:32 - 0:34ด้วยความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ
-
0:35 - 0:38เขาถูกขังในคุกขนาด 8 คูณ 7 ฟุต
-
0:38 - 0:39ร่วมกับผู้ชายอีก 13 คน
-
0:40 - 0:42เป็นเวลา 23 ชั่วโมงครึ่งต่อวัน
-
0:43 - 0:47ไม่มีการรับรองว่าคุณจะได้รับอาหารหรือไม่
-
0:48 - 0:49และผมจำได้ว่า เมื่อวานนี้
-
0:49 - 0:52ขณะที่ผมเดินเข้าห้องที่ผมอยู่
-
0:52 - 0:55ผมจินตนาการสภาพห้องขัง
ที่แมนสันถูกจองจำ -
0:55 - 0:57เพราะห้องน้ำ
-
0:57 - 0:59เป็นช่องแคบ ๆ
-
0:59 - 1:02กว้างกว่าห้องขังขนาด 8 x 7 ฟุตเล็กน้อย
-
1:03 - 1:05แต่การอยู่ในห้องขังนั่น
ขณะรอเพชฌฆาต -
1:05 - 1:07เพราะในคุก
เขาไม่มีชื่อ -
1:08 - 1:10แมนสันถูกเรียกเป็นเลขตัวหนึ่ง
-
1:11 - 1:12เขาเป็นแค่ตัวเลขทางสถิติ
-
1:14 - 1:16เขาไม่รู้ว่าต้องรอนานแค่ไหน
-
1:16 - 1:18อาจรออีกแค่นาทีเดียว
-
1:18 - 1:20เพชฌฆาตอาจมาถึงในนาทีถัดไป
-
1:20 - 1:22วันถัดไป
-
1:22 - 1:24หรืออาจนานถึง 30 ปี
-
1:26 - 1:27การรอคอยไม่มีที่สิ้นสุด
-
1:28 - 1:31และท่ามกลางความเจ็บปวดแสนสาหัส
-
1:31 - 1:32ความทรมานทางจิตใจ
-
1:34 - 1:37และสารพัดคำถามที่ไร้คำตอบ
ที่แมนสันต้องเผชิญนั้น -
1:38 - 1:41เขารู้ชัดว่า เขาจะ
ไม่ยอมเล่นบทเหยื่อ -
1:41 - 1:44เขาปฏิเสธการตกเป็นเหยื่อ
-
1:44 - 1:48เขาโกรธระบบยุติธรรม
ที่ส่งเขาเข้าคุก -
1:49 - 1:52แต่เขารู้ดีว่า ทางเดียวที่เขาจะ
สามารถเปลี่ยนระบบยุติธรรมนั้น -
1:52 - 1:54หรือช่วยให้คนอื่นได้รับความยุติธรรม
-
1:54 - 1:56คือ การไม่ยอมตกเป็นเหยื่อ
-
1:57 - 2:02การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับแมนสัน
เมื่อเขาตัดสินใจที่จะให้อภัย -
2:02 - 2:03แก่คนที่ส่งเขาเข้าคุก
-
2:06 - 2:08ที่ผมพูดเป็นเรื่องจริง
-
2:09 - 2:10เพราะผมรู้จักแมนสันดี
-
2:12 - 2:14ผม คือ แมนสัน
-
2:15 - 2:17ชื่อจริงของผมคือ ปีเตอร์ แมนสัน โอโค่
-
2:18 - 2:20และหลังจากที่ผมรับโทษ
-
2:20 - 2:22หลังจากที่ผมตาสว่างจากการให้อภัย
-
2:23 - 2:24ผมเริ่มเดินหน้า
-
2:26 - 2:27เพื่อช่วยเปลี่ยนแปลงตัวระบบ
-
2:28 - 2:31ผมตัดสินใจแล้วว่า
ผมจะไม่ตกเป็นเหยื่ออีกต่อไป -
2:32 - 2:35แต่ผมจะช่วยเปลี่ยนระบบได้อย่างไร
-
2:35 - 2:38ในเมื่อระบบคอยจับ
นักโทษอายุน้อยเข้ามาทุกวัน -
2:38 - 2:40ทั้งที่ควรได้อยู่กับครอบครัวตัวเอง
-
2:41 - 2:45ดังนั้น ผมจึงเริ่มระดมเพื่อนร่วมงาน
ในคุก เพื่อนนักโทษของผม -
2:45 - 2:49มาร่วมเขียนจดหมายและบันทึกข้อตกลง
ไปยังระบบยุติธรรม -
2:49 - 2:51ไปยังคณะกรรมการตุลาการ
-
2:51 - 2:54คณะทำงานเฉพาะกิจหลายหน่วยที่จัดตั้งขึ้น
-
2:54 - 2:56ในประเทศเคนยาของเรา
-
2:56 - 2:58เพื่อช่วยเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญ
-
2:58 - 3:01เราตัดสินใจคว้า
-
3:01 - 3:04กระเสือกกระสน
คว้าโอกาสเท่าที่จะหาได้ -
3:04 - 3:06เพียงเพื่อให้ระบบยุติธรรมกลับมาใช้การได้
-
3:06 - 3:08และได้ผลดีกับทุกฝ่าย
-
3:09 - 3:11ช่วงเดียวกันนั้น
-
3:11 - 3:14ผมได้พบกับบัณฑิตหนุ่มจากประเทศอังกฤษ
-
3:14 - 3:15ชื่อ อเล็กซานเดอร์ แม็คลีน
-
3:16 - 3:20อเล็กซานเดอร์มาพร้อมเพื่อน
จากมหาวิทยาลัย 3-4 คน -
3:20 - 3:21ช่วงหาประสบการณ์
-
3:21 - 3:23พวกเขาอยากเข้ามาช่วย
-
3:23 - 3:26จัดตั้งห้องสมุดขึ้น
ในเรือนจำความมั่นคงสูงสุดคามิตี -
3:26 - 3:28ซึ่งถ้าคุณลองหาใน Google
-
3:28 - 3:31จะพบว่า มันเป็น
1 ใน 15 เรือนจำที่เลวร้ายที่สุดโลก -
3:32 - 3:33นั่นคือเมื่อก่อน
-
3:33 - 3:35ทว่า ตอนที่อเล็กซานเดอร์เข้ามา
-
3:35 - 3:37เขาเป็นอายุเพียง 20 ปี
-
3:37 - 3:39และผมยังต้องโทษประหารชีวิตอยู่ขณะนั้น
-
3:40 - 3:42และเรารับเขามาในทีม
-
3:42 - 3:44มันเป็นความไว้วางใจอย่างสัตย์จริง
-
3:44 - 3:47เขาเชื่อใจเรา แม้เราจะต้องโทษประหารก็ตาม
-
3:47 - 3:48และด้วยความเชื่อใจนั้น
-
3:48 - 3:51เราเห็นเขาและเพื่อนมหาวิทยาลัยของเขา
-
3:51 - 3:55ตกแต่งห้องสมุดด้วยเทคโนโลยีล่าสุด
-
3:55 - 3:59และจัดตั้งสถานพยาบาลที่ได้มาตรฐานดีเยี่ยม
-
3:59 - 4:01เพื่อให้พวกเราที่เกิดล้มป่วยในคุก
-
4:01 - 4:04ไม่ต้องตายไปอย่างอดสู
-
4:06 - 4:08เพราะได้เจอกับอเล็กซานเดอร์
-
4:08 - 4:09ผมจึงมีโอกาส
-
4:09 - 4:13เขามอบโอกาสแก่ผม พร้อมทั้งสนับสนุน...
-
4:13 - 4:16ให้สมัครเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย
ณ มหาวิทยาลัยลอนดอน -
4:17 - 4:19เช่นเดียวกับที่แมนเดลาเรียนจากแอฟริกาใต้
-
4:19 - 4:23ผมเองก็ได้รับโอกาสทางการศึกษา
ณ เรือนจำความมั่นคงสูงสุดคามิตี -
4:23 - 4:25และ 2 ปีต่อมา
-
4:25 - 4:28ผมเป็นผู้สำเร็จการศึกษาคนแรกของหลักสูตร
-
4:28 - 4:31จากมหาวิทยาลัยลอนดอน
ขณะยังอยู่ภายในเรือนจำ -
4:33 - 4:35เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้น
-
4:35 - 4:38(เสียงปรบมือ)
-
4:38 - 4:39ขอบคุณครับ
-
4:39 - 4:40(เสียงปรบมือ)
-
4:40 - 4:42เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว
-
4:42 - 4:43ผมมีพลังเต็มเปี่ยม
-
4:44 - 4:46ผมจะไม่ยอมเล่นบทเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย
-
4:47 - 4:50ผมไม่เพียงรู้สึกมีพลังที่จะช่วยเหลือตัวเอง
-
4:50 - 4:51ในการต่อสู้คดีของผมเท่านั้น
-
4:51 - 4:55แต่เพื่อช่วยเหลือนักโทษรายอื่น ๆ
-
4:55 - 4:58ที่ต้องทุกข์ทรมานจากความอยุติธรรม
เช่นเดียวที่ผมเล่าไปเมื่อสักครู่ -
4:59 - 5:02ฉะนั้น ผมจึงเริ่มเขียนสรุปคำร้องให้พวกเขา
-
5:02 - 5:05แต่เพราะผู้ร่วมงานอื่นของผมยังถูกจำคุกอยู่
เราจึงทำเท่าที่ทำได้ -
5:08 - 5:09แค่นั้นยังไม่พอ
-
5:11 - 5:13อเล็กซานเดอร์ แม็คลีน
-
5:13 - 5:17และทีมของเขาใน
โครงการ The African Prisons Project -
5:17 - 5:19ตัดสินใจสนับสนุนผู้ต้องขังเพิ่มขึ้นอีก
-
5:19 - 5:21และขณะที่ผมกำลังพูดกับคุณ วันนี้
-
5:21 - 5:25ผู้ต้องขังและทีมงานที่ยังถูกจองจำ
ในเรือนจำเคนยา 63 ราย -
5:25 - 5:28กำลังศึกษากฎหมายที่มหาวิทยาลัยลอนดอน
ผ่านการศึกษาทางไกล -
5:29 - 5:34(เสียงปรบมือ)
-
5:34 - 5:38พวกเขาเป็นผู้สร้างความเปลี่ยนแปลง
ที่พร้อมจะผลักดัน -
5:38 - 5:41ช่วยไม่เพียงแต่
ส่วนที่เฉื่อยชาที่สุดในสังคม -
5:41 - 5:45แต่ยังช่วยให้ผู้ต้องขัง
และคนอื่น ๆ สามารถเข้าถึงความยุติธรรม -
5:47 - 5:51ในห้องขังของผมที่อยู่ลึกลงไป
บางอย่างวนเวียนในหัวผม -
5:52 - 5:54คำพูดของ มาร์ติน ลูเธอร์ คิง
ดังก้องในหัวผมซ้ำ ๆ -
5:56 - 5:59เขาบอกผมตลอดว่า
"พีท ถ้านายบินไม่ได้... -
6:00 - 6:02นายสามารถวิ่งได้นี่
-
6:02 - 6:04และถ้านายวิ่งไม่ได้...
-
6:04 - 6:06นายก็เดินไปสิ
-
6:06 - 6:08แต่ถ้านายไม่สามารถเดินได้อีก
-
6:08 - 6:10นายก็คลานไปสิ
-
6:10 - 6:13แต่ไม่ว่าอย่างไร ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไร
-
6:13 - 6:15จงอย่าหยุดอยู่กับที่"
-
6:15 - 6:17มันเป็นแรงกระตุ้นให้ผมเดินหน้าต่อไป
-
6:17 - 6:20ผมยังมีแรงกระตุ้นให้เดินหน้าเสมอ
กับทุกสิ่งที่ผมทำอยู่ -
6:20 - 6:23เพราะผมรู้สึกว่า วิธีเดียวที่
สามารถเปลี่ยนแปลงสังคมเราได้ -
6:23 - 6:26วิธีเดียวที่เราสามารถเปลี่ยน
ระบบความยุติธรรม -
6:26 - 6:28ที่นับว่าพัฒนาขึ้นมากแล้วในประเทศของเรา
-
6:28 - 6:30คือการช่วยปรับระบบให้ถูกต้องเสีย
-
6:30 - 6:34เมื่อ 26 ตุลาคม ปีที่แล้ว
หลังจาก 18 ปีในเรือนจำ -
6:35 - 6:38ผมเดินออกจากเรือนจำเพราะ
ได้รับอภัยโทษจากประธานาธิบดี -
6:39 - 6:42ตอนนี้ ผมมุ่งช่วย APP
หรือโครงการ The African Prisons Project -
6:42 - 6:45ให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการอบรมและก่อตั้ง
-
6:45 - 6:49โรงเรียนและวิทยาลัยกฎหมายแห่งแรกในเรือนจำ
-
6:50 - 6:51ที่เราจะทำการอบรม
-
6:51 - 6:55(เสียงปรบมือ)
-
6:55 - 6:58ที่เราจะทำการอบรมผู้ต้องขังและเจ้าหน้าที่
-
6:59 - 7:01ไม่เพียงเพื่อช่วยผู้ร่วมขังของพวกเขา
-
7:01 - 7:04แต่ยังช่วยสังคมในวงกว้างทั้งหมด
ของผู้ยากไร้ -
7:04 - 7:07ที่ไม่สามารถเข้าถึงความยุติธรรมทางกฎหมาย
-
7:07 - 7:10ดังนั้น การที่ผมยืนพูดต่อหน้าทุกท่านวันนี้
-
7:10 - 7:15ผมมาพร้อมความรู้เต็มเปี่ยมว่า
เราทุกคนสามารถทบทวนตัวเองใหม่ได้ -
7:15 - 7:18เราทุกคนสามารถทบทวน "สถานการณ์" ของเราได้
-
7:18 - 7:21เราทุกคนสามารถทบทวน "สภาวะการณ์" ของเราได้
-
7:22 - 7:24และไม่รับบทผู้ตกเป็นเหยื่อ
-
7:25 - 7:27การรับบทเหยื่อจะไม่ทำให้อะไรดีขึ้น
-
7:28 - 7:30ผมถูกขังคุก ใช่ครับ
-
7:31 - 7:34แต่ผมไม่เคยรู้สึกและผมไม่เคยเป็นผู้ต้องขัง
-
7:36 - 7:39สิ่งสำคัญที่ผมได้เรียนรู้
-
7:39 - 7:41คือ ถ้าผมคิด
-
7:41 - 7:43และถ้าคุณคิดว่า คุณสามารถทำได้
-
7:43 - 7:44คุณก็จะทำได้
-
7:45 - 7:47แต่ ถ้าคุณมัวนั่งคิดว่าคุณทำไม่ได้
-
7:47 - 7:49คุณไม่มีทางทำได้หรอก
-
7:50 - 7:51มันง่ายแค่นั้นเลย
-
7:52 - 7:55และผมได้รับกำลังใจจากนักปฏิวัติสันติ
-
7:55 - 7:56ที่ผมได้ฟังจากเวทีนี้
-
7:57 - 7:59โลกต้องการคุณตอนนี้
โลกต้องการคุณวันนี้ -
8:00 - 8:03และก่อนที่ผมจะจบการพูดของผม
-
8:03 - 8:06ผมอยากจะขอให้แต่ละท่าน ณ ที่แห่งนี้
-
8:08 - 8:12สุดยอดนักคิด นักสร้างความเปลี่ยนแปลง
นักนวัตกรรม -
8:12 - 8:15สุดยอดพลเมืองโลกใน TED ทุกท่าน
-
8:15 - 8:17จำคำพูดของ มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ไว้ให้ดี
-
8:18 - 8:21ให้มันคงดังกึกก้องในหัวใจและในชีวิตของคุณ
-
8:21 - 8:23ไม่ว่าต้องเจออะไร
-
8:23 - 8:25ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน
-
8:25 - 8:26ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
-
8:26 - 8:28จงเดินหน้าต่อไป
-
8:28 - 8:29ขอบคุณครับ
-
8:29 - 8:32(เสียงปรบมือ)
-
8:32 - 8:33ขอบคุณครับ
-
8:33 - 8:38(เสียงปรบมือ)
- Title:
- จากนักโทษแดนประหารสู่บัณฑิตกฎหมาย
- Speaker:
- ปีเตอร์ โอโค่ (Peter Ouko)
- Description:
-
more » « less
ปีเตอร์ โอโค่ (Peter Ouko) ใช้เวลากว่า 18 ปีในเรือนจำคามีตีในประเทศเคนยา และมีบางช่วงที่เขาถูกจองจำไว้ในห้องขังเล็ก ๆ ร่วมกับผู้ต้องขังชายอีก 13 ชีวิต นานถึง 23 ชั่วโมงครึ่งต่อวัน ในการพูดจับใจครั้งนี้ เขาได้ถ่ายทอดเรื่องราวว่าเขาได้รับอิสรภาพมาได้อย่างไร และภารกิจในปัจจุบันของเขาที่ร่วมกับโครงการ The African Prisons Project ในการก่อตั้งโรงเรียนกฎหมายในเรือนจำแห่งแรก พร้อมทั้งมอบพลังความรู้ความสามารถแก่ผู้ที่อยู่ในเรือนจำให้สามารถขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงในทางบวกต่อไป
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 08:50
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
Sritala Dhanasarnsombut accepted Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
|
Sritala Dhanasarnsombut declined Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
|
Sritala Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
Suthanan Traisutcha edited Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
|
Suthanan Traisutcha edited Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
|
Suthanan Traisutcha edited Thai subtitles for From death row to law graduate | |
|
|
Suthanan Traisutcha edited Thai subtitles for From death row to law graduate |