Ρομπ Χάρμον: Πώς μπορεί η αγορά να διατηρήσει τη ροή των ποταμών

Με τους χειμάρρους και τα ποτάμια να ξεραίνονται λόγω της υπερβολικής χρήσης, ο Ρομπ Χάρμον εφήρμοσε έναν πρωτοποριακό μηχανισμό στην αγορά για να ξαναγεμίσουν με νερό. Οι αγρότες και οι ζυθοβιομηχανίες βλέπουν τη μοίρα τους να είναι συνδεδεμένη με τον ενδιαφέροντα θρύλο του ρυακιού Πρίκλι Περ.

Αυτό είναι ένα ποτάμι.

Αυτός είναι ένας χείμαρρος.

Αυτό είναι ένα ποτάμι.

Αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα.

Δεκάδες χιλιάδες μίλια αποξηραμένων ποταμών

υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο χάρτη αυτόν,

οι χρωματιστές περιοχές δείχνουν διαμάχες νερού.

Παρόμοια προβλήματα εμφανίζονται και στην Ανατολή.

Οι λόγοι ποικίλλουν στις διάφορες πολιτείες,

αλλά κυρίως στις λεπτομέρειες.

Υπάρχουν 4.000 μίλια αποξηραμένων χειμάρρων

μόνο στην Μοντάνα.

Κανονικά θα υποστήριζαν την ύπαρξη ψαριών και άλλων μορφών ζωής.

Αποτελούν τις φλέβες του οικοσυστήματος

και είναι συχνά άδειες.

Θέλω να σας πω την ιστορία

ενός από τους χειμάρρους αυτούς

καθώς αποτελεί το αρχέτυπο για την ευρύτερη ιστορία.

Αυτό είναι το ποτάμι Πρίκλι Περ.

Διατρέχει μία κατοικημένη περιοχή

από την Ανατολική Ελένα μέχρι τη Λίμνη Ελένα.

Υποστηρίζει την ύπαρξη ψαριών

διαφόρων ειδών, όπως για παράδειγμα

της πέστροφας.

Σχεδόν κάθε χρόνο

για περισσότερο από εκατό χρόνια,

αυτή ήταν η εικόνα του ποταμού το καλοκαίρι.

Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 19ου αιώνα

όταν ο κόσμος άρχισε να εγκαθίσταται σε μέρη όπως η Μοντάνα.

Εν συντομία, υπήρχε πολύ νερό

και όχι πολλοί άνθρωποι.

Αλλά με την εμφάνιση περισσότερων ανθρώπων που ήθελαν νερό,

οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ανησύχησαν

και το 1865, η Μοντάνα ψήφισε τον πρώτο νόμο νερού.

Ουσιαστικά έλεγε ότι όλοι όσοι ήταν κοντά στο ποτάμι

μπορούν να το μοιραστούν.

Παραδόξως, πολλοί εμφανίστηκαν που ήθελαν να το μοιραστούν

και οι πρώτοι κάτοικοι

ανησύχησαν αρκετά ώστε επιστράτευσαν δικηγόρους.

Έγιναν δίκες που έθεσαν δεδικασμένο

το 1870 και το 1872,

σχετικά με το ποτάμι Πρίκλι Περ.

Το 1921,

το Ανώτατο Δικαστήριο της Μοντάνα

εκδίκασε μία υπόθεση για το Πρίκλι Περ

που έλεγε ότι οι πρώτοι κάτοικοι

είχαν τα κύρια δικαιώματα νερού.

Αυτά τα κύρια δικαιώματα νερού είναι το κλειδί.

Το πρόβλημα είναι ότι πλέον σε όλη τη Δύση

συμβαίνει αυτό.

Ορισμένα από τα ποτάμια αυτά

έχουν 50 με 100 φορές λιγότερο νερό

από αυτό που ζητούν οι άνθρωποι.

Και οι κάτοχοι των κύριων δικαιωμάτων

αν δεν τα χρησιμοποιήσουν,

κινδυνεύουν να τα χάσουν,

μαζί με την οικονομική αξία που έχουν.

Επομένως, τους συμφέρει να σπαταλούν το νερό.

Άρα δεν έχει να κάνει μόνο με τον αριθμό των ανθρώπων.

Το ίδιο το σύστημα δεν δίνει κίνητρα κατά της σπατάλης νερού,

καθώς αν δεν χρησιμοποιήσεις το δικαίωμα νερού, μπορεί να το χάσεις.

Έτσι μετά από δεκάδες μηνύσεις

και 140 χρόνια εμπειρίας πλέον,

καταλήξαμε εδώ.

Είναι ένα σπασμένο σύστημα.

Υπάρχει αντικίνητρο κατά της σπατάλης,

καθώς αν δεν χρησιμοποιείς το δικαίωμα νερού,

μπορεί να το χάσεις.

Και είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε τις διαμάχες που προκάλεσε αυτό

το γεγονός μεταξύ αγροτικών και περιβαλλοντικών κοινοτήτων.

Ας αλλάξουμε λίγο θέμα.

Οι περισσότεροι θα χαρείτε να μάθετε

ότι το υπόλοιπο της παρουσίασης είναι δωρεάν.

Και ορισμένοι θα χαρείτε επειδή έχει να κάνει με μπύρα.

(Γέλιο)

Συμβαίνει και κάτι άλλο στη χώρα,

και αυτό είναι ότι οι εταιρίες αρχίζουν να ανησυχούν

για το υδατικό αποτύπωμά τους.

Ανησυχούν για το αν θα εξασφαλίζουν αρκετή ποσότητα νερού,

γι'αυτό προσπαθούν να είναι αποδοτικές με τη χρήση νερού,

και ανησυχούν για το πώς η χρήση του νερού

επηρεάζει την εικόνα της μάρκας τους.

Είναι εθνικό πρόβλημα,

αλλά θα σας πω άλλη μία ιστορία από τη Μοντάνα

και αφορά τη μπύρα.

Σίγουρα δε γνωρίζετε ότι χρειάζονται 2,5 λίτρα νερό

για μισό λίτρο μπύρας.

Μαζί με την απορροή,

χρειάζονται πάνω από 50 λίτρα νερού για μισό λίτρο μπύρας.

Οι ζυθοπαραγωγοί στη Μοντάνα

ήδη έκαναν πολλά

για να μειώσουν την κατανάλωση νερού,

αλλά και πάλι χρειάζονται εκατομμύρια γαλόνια νερού.

Η μπύρα έχει νερό, άλλωστε.

Τι μπορούν να κάνουν

για αυτό το υδατικό αποτύπωμά τους

που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα

στο οικοσύστημα;

Αυτά τα οικοσυστήματα είναι σημαντικά

για τους ζυθοπαραγωγούς και τους πελάτες της Μοντάνα.

Άλλωστε, υπάρχει άμεση συσχέτιση

μεταξύ νερού και αλιείας.

Και για κάποιους, υπάρχει άμεση συσχέτιση

μεταξύ αλιείας και μπύρας.

(Γέλιο)

Έτσι, οι ζυθοπαραγωγοί της Μοντάνα και οι πελάτες τους ανησυχούν

και προσπαθούν να επιλύσουν το πρόβλημα αυτό.

Πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν το υδατικό αυτό αποτύπωμα;

Θυμάστε το Πρίκλι Περ.

Μέχρι τώρα,

ο έλεγχος νερού στις επιχειρήσεις

περιοριζόταν στη μέτρηση και στη μείωση,

εμείς προτείνουμε το επόμενο βήμα να είναι

η αποκατάσταση.

Θυμηθείτε το Πρίκλι Περ.

Είναι ένα σπασμένο σύστημα.

Υπάρχει αντικίνητρο κατά της σπατάλης,

καθώς αν δεν χρησιμοποιείς το δικαίωμα νερού, μπορεί να το χάσεις.

Αποφασίσαμε να συνδέσουμε τους δύο κόσμους --

τον κόσμο των εταιριών

με τα υδατικά αποτυπώματά τους

και τον κόσμο των αγροτών

με τα κύρια δικαιώματα νερού στα ποτάμια αυτά.

Σε κάποιες πολιτείες,

κάτοχοι δικαιωμάτων νερού

μπορούν να αφήσουν το νερό τους στο ποτάμι

προστατεύοντάς το νομικά από άλλους

και διατηρώντας το δικαίωμα νερού τους.

Άλλωστε,

είναι δικαίωμά τους

και αν θέλουν να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα νερού

για να αναπτυχθούν ψάρια στο ποτάμι,

είναι δικό τους θέμα.

Αλλά δεν έχουν κανένα τέτοιο κίνητρο.

Έτσι, σε συνεργασία με τοπικά τραστ νερού,

δημιουργήσαμε ένα κίνητρο.

Τους πληρώνουμε για να αφήνουν το νερό στο ποτάμι.

Αυτό συμβαίνει εδώ.

Αυτό το άτομο έκανε την επιλογή

και κλείνει την εκτροπή νερού,

αφήνοντας το νερό στο ποτάμι.

Δεν χάνει το δικαίωμα νερού που έχει,

το χρησιμοποιεί

ή ένα τμήμα του

υπέρ του ποταμού αντί υπέρ της γης.

Επειδή είναι κάτοχος δικαιώματος νερού,

μπορεί να προστατεύει το νερό του ποταμού από άλλους χρήστες.

Εντάξει;

Πληρώνεται για να αφήνει το νερό στο ποτάμι.

Αυτός ο κύριος μετράει το νερό

που αφήνει ο προηγούμενος στο ποτάμι.

Στη συνέχεια παίρνουμε τη μέτρηση,

την υποδιαιρούμε σε τμήματα των χιλίων γαλονιών.

Κάθε τμήμα αποκτά αύξοντα αριθμό και πιστοποιητικό,

και οι ζυθοπαραγωγοί και άλλοι

αγοράζουν τα πιστοποιητικά

ως τρόπο επιστροφής νερού

στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα.

Οι ζυθοπαραγωγοί πληρώνουν

για να αποκαταστήσουν το νερό του ποταμού.

Αποτελεί απλό, ανέξοδο

και μετρήσιμο τρόπο

επιστροφής νερού στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα,

δίνοντας στους αγρότες την οικονομική επιλογή

και δίνοντας στις εταιρείες που ανησυχούν για το υδατικό αποτύπωμά τους

έναν εύκολο τρόπο να το αντιμετωπίσουν.

Μετά από 140 χρόνια διαμάχης

και 100 χρόνια ξεροπόταμων,

κάτι που δεν έλυσαν οι δίκες και

οι ρυθμίσεις,

δημιουργήσαμε μία λύση βασισμένη

στην αγορά προσφοράς - ζήτησης --

μία λύση που δεν χρειάζεται δίκες.

Παρέχει στους ανθρώπους

που ανησυχούν για το υδατικό αποτύπωμά τους

μία αληθινή ευκαιρία

να επιστρέψουν νερό εκεί που χρειάζεται

στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα,

ενώ ταυτόχρονα

δίνει στους αγρότες

μία σημαντική οικονομική επιλογή

για το πώς να χρησιμοποιούν το νερό τους.

Αυτές οι συναλλαγές δημιουργούν συμμάχους, όχι εχθρούς.

Συνδέουν τους ανθρώπους, δεν τους διαιρούν.

Και παρέχουν οικονομική υποστήριξη στις αγροτικές κοινωνίες.

Το πιο σημαντικό είναι ότι λειτουργεί.

Επιστρέψαμε πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια γαλόνια νερού

στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα.

Συνδέσαμε τους κατόχους κύριων δικαιωμάτων νερού

με ζυθοπαραγωγούς της Μοντάνα,

με ξενοδοχεία και εταιρίες τσαγιού στο Όρεγκον

και με εταιρίες τεχνολογίας που χρειάζονται πολύ νερό στα Νοτιοδυτικά.

Και όταν κάνουμε αυτές τις συνδέσεις,

μπορούμε και μετατρέπουμε

αυτό σε αυτό.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)