Tahmin edilemeyen bir dünyada gereken insan becerileri

Yazar ve girişimci Margaret Heffernan, becerilerimiz için teknolojiye dayandıkça belirsizliklerle başa çıkmak için gereken kabiliyetlerimizin azaldığını söylüyor. Teknolojiye neden daha az ihtiyaç duyduğumuzu ve hayal gücü, alçakgönüllülük, cesaret gibi karmaşık insan becerilerinin neden iş, devlet ve tahmin edilemeyen bir çağda hayat sorunlarını çözmeye daha çok yardımcı olduğunu anlatıyor. " Daha önce hiç görmediğimiz şeyleri icat edecek kadar cesuruz." diyor. "Seçtiğimiz herhangi bir geleceği gerçekleştirebiliriz."

Son zamanlarda, Amerikalı bir
süper market zincirinin lider kadrosu

işlerinin daha çok verim almaya
ihtiyacı olduğuna karar verdi.

Bu yüzden dijital dönüşümlerini
heyecanla karşıladılar.

Denetleyici takımımız işe koyuldu

ve algoritmik bir görev paylaştırıcı
ile geri döndü.

Beraber çalışmak yerine,

her işçi gitti, giriş yaptı,
işini aldı, yaptı,

daha fazlası için geri geldi.

Bu streoidler üzerine standartlaştıran

ve iş paylaştıran bilimsel yönetimdi.

Süper verimliydi.

Ama tam anlamıyla değil

çünkü görev paylaştırıcı, bir müşterinin

ne zaman bir kutu
yumurtayı düşüreceğini bilmiyordu,

haşarı birkaç çocuğun
monitörü devireceğini

ya da yerel lisenin bir karar verdiğini

ve yarın okula Hindistan cevizi
getirileceğini tahmin edemiyordu.

(Kahkaha)

Tam olarak neye ihtiyacın olduğunu

tahmin edebildiğinde
verimlilik gerçekten iyi çalışır.

Ama anormal veya beklenmedik
bir şeyler ortaya çıktığında

çocuklar, müşteriler,
hindistan cevizleri gibi

işte o zaman verimlilik bir işe yaramaz.

Bu önemli bir mesele haline geldi,

beklenmedikle başa çıkma kabiliyeti,

çünkü beklenmedik norm haline geliyor.

Bu yüzden, uzmanlar ve tahminciler
400 gün sonrası

ve daha fazlası için tahminde
bulunmaya istekli değiller.

Neden mi?

Çünkü son 20 veya 30 yıl boyunca,

dünyanın çoğu komplike olmaktan

kompleks olmaya evrildi,

bu da şu anlama geliyor,
evet örüntüler var

ama kendilerini sürekli tekrar etmiyorlar.

Bu çok küçük değişimlerin orantısız bir
etki yapabileceği anlamına geliyor.

Ve bu uzman olmanın
hep yeterli olmadığı anlamına gelir

çünkü sistem çok hızlı
değişmeye devam ediyor.

Bu da demek oluyor ki

dünyada bu tür tahminlere uymayan

çok büyük bir miktar var.

Bu yüzden İngiltere Bankası,
bir iflas olacak

ama neden ve ne zaman
olacağını bilmiyoruz diyecek.

İklim değişikliğinin gerçekten
olduğunu biliyoruz

ama orman yangınlarının nerede
patlak vereceğini tahmin edemiyoruz

ve hangi fabrikaların
sele kapılacağını bilmiyoruz.

Bu yüzden şirketler,

bir gecede pipetler, poşetler
ve plastik şişedeki sular

temel ihtiyaçtan reddedilmeye
yönelince gafil avlanırlar

ve toplumdaki bir değişiklik

ünlüleri ve iş sahiplerini
toplumdan dışlayınca şaşırırlar:

aşırı belirsizlik.

Çok fazla tahminle çelişen bir ortamda

verimlilik bize yardımcı olmaz,

aksine adapte olma ve karşılık verme
kabiliyetimizi baltalar ve sarsar.

Eğer verimlilik artık
temel ilkemiz değilse

geleceği nasıl ele almalıyız?

Ne tür bir düşünce
gerçekten bize yardım edecek?

Ne tür yetenekleri savunmak
için emin olmalıyız?

Bence, eskiden zaman yönetimi
hakkında çok düşünürdük,

şimdi ihtimalleri düşünmeye başlamalıyız,

genelde kesin olan

ama özellikle belirsiz kalan
olaylara hazırlanmalıyız.

Bunun bir örneği Salgın için
Hazırlıklı Olma Koalisyonu, CEPI.

Biliyoruz ki gelecekte
daha fazla salgın olacak

ama nerede, ne zaman
veya ne olacağını bilmiyoruz.

Bu yüzden plan yapamıyoruz.

Ama hazırlık yapabiliriz.

Bu yüzden CEPI, hangi
aşıların işe yaracağını

veya hangi hastalıkların çıkacağını
tahmin edemeyeceklerini bilerek

çoklu hastalıklar için
çoklu aşılar geliştiriyor.

Bu aşılardan bazıları hiç kullanılmayacak.

Bu verimsiz.

Ama bu güçlü

çünkü çok fazla seçenek sağlıyor

ve bu da tek bir teknolojik çözüme bağımlı
olmadığımız anlamına geliyor.

Salgına duyarlılık
aynı zamanda büyük oranda

birbirini tanıyan ve birbirine
güvenen insanlara bağlı.

Ama bu ilişkileri geliştirmek zaman alır

ve bir salgın yayıldığında
çok az zaman olur.

Bu yüzden CEPI, bazılarının asla
kullanılmayacağını bilerek

ilişkiler, arkadaşlıklar,
ittifaklar geliştiriyor.

Bu belki yetersiz, zaman kaybı

ama güçlü.

Güçlü düşünmeyi, finansal
hizmetlerde de görebilirsiniz.

Geçmişte bankalar bugün gerekenden

çok daha az sermayeye sahipti

çünkü çok fazla sermaye tutmak,
onunla aşırı verimli olmak,

bankaları çok hassas yapan şeyin
ta kendisiydi.

Daha fazla sermaye elde tutmak
göründüğü üzere verimsiz.

Ama güçlü, çünkü finansal sistemi
sürprizlere karşı koruyor.

İklim değişikliği konuşunda
gerçekten ciddi olan ülkeler,

çoklu çözümler benimsemeleri
gerektiğini biliyorlar,

çoklu yenilenebilir eneji türleri,

sadece biri değil.

En gelişmiş ülkeler
yıllardır çalışıyorlar,

su, yemek ve sağlık sistemlerini
değiştiriyorlar

çünkü biliyorlar ki
düzgün tahminlere ulaşana kadar,

bu bilgi çok geç gelebilir.

Ticaret savaşları için de aynı yaklaşımı
yapabilirsiniz, ve çoğu ülke öyle yapıyor.

Bir büyük ticaret ortağı
benimsemek yerine,

herkesin arkadaşı
olmaya çalışıyorlar

çünkü hangi piyasaların birden

istikrarsız olabileceğini tahmin
edemeyeceklerini biliyorlar.

Bu anlaşmaları yapmak
zaman alıcı ve pahalı

ama güçlü

çünkü bütün ekonomilerini
şoklara karşı dayanıklı hale getiriyor.

Bu özellikle küçük ülkeler tarafından
benimsenen bir strateji,

kontrolde olacak kadar güçlü
olamayacaklarını biliyorlar

o yüzden çok fazla arkadaş
yapmak daha iyi bir seçenek.

Ama eğer hala verimlilik
gizemine bağlanmış

bir organizasyonda sıkışıp kaldıysanız

bunu nasıl değiştirebilirsiniz?

Deneylere bakalım.

Hollanda'da

evde bakım hemşiresi aynı
süpermarket gibi yönetiliyordu:

standart ve önceden yazılmış iş

dakika dakikasına

Pazartesi dokuz dakika,
Çarşamba yedi dakika,

Cuma sekiz dakika.

Hemşireler bundan nefret ediyordu.

Onlardan biri, Jos de Blok,

bir deneme önerdi.

Bütün hastalar farklı olduğundan

ve tam olarak neye ihtiyaçları
olduğunu bilmediğimizden,

neden karar verme işini
hemşirelere bırakmıyoruz?

Kulağa pervasız geliyor.

(Kahkaha)

(Alkış)

Deneyinde Jos,
hastaların iyileşme süresinin

yarı yarıya azaldığını

ve maliyetlerin yüzde 30 düştüğünü buldu.

Jos'a onu deneyiyle ilgili şaşırtanın
ne olduğunu sorduğumda

güldü ve dedi ki

"Bu kadar büyük gelişme kaydetmenin

bu kadar kolay olabileceği hakkında
hiçbir fikrim yoktu

çünkü bu masa başında oturarak
ya da bilgisayar ekranına bakarak

bilebileceğiniz veya tahmin
edebileceğiniz bir şey değil."

Bu hemşirelik şekli Hollanda'ya

ve dünyaya yayıldı.

Ama her yeni ülkede bu öncelikle
deneyler ile başlıyor

çünkü her yer biraz ve
tahmin edilemeyecek derecede farklı.

Tabii ki her deney işe yaramıyor.

Jos itfaiye için
benzer bir yaklaşım denedi

ve işe yaramadığını keşfetti
çünkü hizmet çok merkezi.

Başarısız olan deneyler
verimsiz görünüyor

ama onlar çoğu kez gerçek dünyanın

nasıl işlediğini anlamanın tek yolu.

O da artık öğretmenleri deniyor.

Bunun gibi deneyler yaratıcılık

ve belli ölçüde cesaret gerektirir.

İngiltere'de --

Birleşik Krallık'ta demek üzereydim,
ama İngiltere'de --

(Kahkaha)

(Alkış)

İngiltere'de, önde gelen ragbi takımı
ya da önde gelenlerden biri,

Saracens.

Takımın antrenörü ve başkanı,
yaptıkları tüm fiziksel antrenmanların

ve veri tabanlı koşullandırmanın

jenerik haline geldiğini fark etti;

gerçekten, tüm takımlar
tam olarak aynı şeyi yapıyor.

Riskli bir deney yaptılar.

Tüm takımı maç sezonu boyunca bile

kayak tatillerine

ve Chicago'daki sosyal projelere
bakmaya götürdüler.

Bütün ragbi oyuncularını
kayak pistine koymak,

pahalı,

zaman alıcı

ve biraz riskli olabilirdi, değil mi?

(Kahkaha)

Ama oyuncuların yenilenmiş sadakat

ve dayanışma tahvilleriyle
geri döndüklerini gördüler.

Artık sahada inanılmaz
baskı altında olduklarında

direktörün "dik durmak " diye
adlandırdığı şeyi gösteriyorlar --

birbirlerine korkusuz
ve değişmeyen özverileri.

Rakipleri bunun şaşkınlığı içindeler

ama bunu denemek için
verimliliğe fazla bağlılar.

Londra teknoloji şirketi Verve'de

CEO hareket eden her şeyi ölçtü

ama şirketin verimliliğinde

değişiklik yapacak bir şey bulamadı.

Bu yüzden, "Aşk Haftası" diye
adlandırdığı bir deney tasarladı:

Her çalışanın tüm hafta boyunca

bir meslektaşının yaptığı
gerçekten faydalı

ve yaratıcı şeyleri söylemesi

ve onu tebrik etmesi gerektiği bir deney.

Bu çok fazla zaman ve emek harcıyor;

bir sürü insan ona
dikkat dağıtıcı diyebilir.

Ama bu gerçekten işe enerji veriyor

ve tüm şirketi daha verimli yapıyor.

Hazırlıklı olmak, koalisyon kurmak,

hayal gücü, deneyler,

cesaret --

öngörülemeyen bir çağda,

bunlar esnekliğin ve gücün
muazzam kaynakları.

Yeterli değiller

ama bize adaptasyon,
çeşitlilik ve buluş için

sınırsız kapasite sağlıyorlar.

Gelecek hakkında
daha az bilgiye sahip oldukça

insanlığın, dağınıklığın
ve öngörülemeyen becerilerin

bu muazzam kaynaklarına
daha çok ihtiyacımız olacak.

Ama bizim büyüyen
teknoloji bağımlılığımızda,

bu becerileri köreltiyoruz.

Teknolojiyi, bizi bir karara
ya da bir tercihe dürtmek için,

birinin nasıl hissettiğini
yorumlamak için

veya konuşmamızda bize
rehberlik etmesi için kullandıkça

kendi yapabileceğimiz bir şeyi
bir makineye yaptırıyoruz

ve bu da pahalı bir pazarlık.

Makinelerin bizim için düşünmesine
daha fazla izin verdikçe,

kendimiz için daha az düşünebiliriz.

Fazlası --

(Alkış)

Doktorlar dijital tıbbi kayıtlara bakmakla
daha fazla zaman harcadıkça

hastalarına bakmakla
daha az zaman harcıyorlar.

Ebeveynlik uygulamalarını
daha fazla kullandıkça

çocuklarımızı daha az tanıyoruz.

Sevmeyi öngördüğümüz ve planladığımız
insanlarla zaman harcadıkça

bizden farklı olanlarla
daha az bağlantı kurabiliriz.

Şefkate olan ihtiyacımız azaldıkça
daha az şefkat görürüz.

Bütün bu teknolojilerin yapmaya çalıştığı

öngörülebilir gerçekliğin
standartlaştırılmış modelini

son derece şaşırtıcı dünyaya zorla sokmak.

Geriye ne kalıyor?

Ölçülemeyen herhangi bir şey --

yani kısacası her şey.

(Alkış)

Teknolojiye olan ve gittikçe
artan bağımlılığımız,

bizi daha az yetenekli,

gerçek dünyanın

derin ve artan karmaşıklığına karşı

daha zayıf olmaya itiyor.

Karşılaşacağımızı bildiğimiz

stres ve kargaşanın uç noktaları
hakkında düşünüyordum,

gidip iş yerleri varoluşsal krize girmiş,

yok olmanın eşiğine gelmiş

baş yöneticiler ile konuştum.

Bunlar dürüst, kaldırması zor sohbetlerdi.

Bir çoğunun hatırlayınca gözleri yaşardı.

Ben de onlara şunu sordum:

"Bunların üstesinden
gelmenizi ne sağladı?"

Hepsi tam olarak aynı cevabı verdi.

"Benim devam etmemi sağlayan

veri veya teknoloji değil,

arkadaşlarım ve meslektaşlarım."

Birisi ekledi,
"İş ekonomisinin tam tersiydi."

Sonra gittim ve bir grup genç

ve yükselen yöneticiyle konuştum

ve onlara işte arkadaşlarının
kim olduğunu sordum.

Sadece boş boş baktılar.

"Vakit yok."

"Çok meşguller"

"Yeterli değil."

Merak ettim, fırtına gelip çattığında

onlara hayal gücünü, cesareti

ve dayanma gücünü kim verecek?

Size geleceği bildiğini
söylemeye çalışan biri

sadece ona sahip olmaya çalışıyordur,

belirgin kaderin sahtesi.

Daha zor ve derin gerçek şudur ki

gelecek henüz keşfedilmemiştir

ve oraya ulaşana kadar da
haritasını çıkaramayız.

Ama sorun değil,

çünkü eğer kullanabilirsek

hayal gücümüz çok geniş.

Eğer uygularsak çok derin yaratıcılık

ve keşfetme yeteneklerimiz var.

Daha önce hiç görmediğimiz bir şeyleri
icat edecek kadar cesuruz.

Bu yetenekleri kaybediyoruz

ve akıntıya kapılmış gidiyoruz.

Ama yeteneklerinizi
güçlendirin ve geliştirin,

istediğimiz geleceği inşa edebiliriz.

Teşekkür ederim.

(Alkış)