စာဖတ်ခြင်းရဲ့ ကုစားပေးနိုင်တဲ့ စွမ်းအား။
-
0:01 - 0:06ဒီနေ့ ကျွန်မ ဟောပြောချင်တာက စာဖတ်ခြင်းဟာ
ကျွန်မတို့ရဲ့ဘဝကိုပြောင်းလဲပေးနိုင်ပုံနဲ့ -
0:06 - 0:09ဒီအပြောင်းအလဲရဲ့
ကန့်သတ်ချက်တွေအကြောင်းပါ။ -
0:10 - 0:14စာဖတ်ခြင်းဟာ အားကောင်းတဲ့ လူသား
ဆက်သွယ်မှုရဲ့ မျှဝေလို့ရတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခုကို -
0:14 - 0:17ကျွန်မတို့ကို ပေးနိုင်ပုံ
အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ -
0:18 - 0:21ဒါ့အပြင် ဒီဆက်သွယ်မှုဟာ အမြဲတမ်း
နှစ်ခြိုက်စရာကောင်းပုံကိုပါ။ -
0:21 - 0:26စာဖတ်ခြင်းဟာ နောက်ဆုံးမှာ အထီးကျန်ပြီး
တစ်ဦးချင်းထူးခြားတဲ့ အရာပါ။ -
0:28 - 0:30ကျွန်မဘဝကို ပြောင်းလဲပေးတဲ့ စာရေးဆရာက
-
0:30 - 0:35ကြီးကျယ်တဲ့ အာဖရိကန် အမေရိကန်
ဝတ္ထုရေးဆရာ James Baldwin ပါ။ -
0:35 - 0:38၁၉၈၀ နှစ်လွန်တွေက Western Michigan မှာ
ကျွန်မ ကြီးပြင်းလာတော့ -
0:38 - 0:42လူမှုပြောင်းလဲရေးကို စိတ်ဝင်စားကြတဲ့
အာရှသား စာရေးဆရာတွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ -
0:43 - 0:47ဒါနဲ့ James Baldwin ဘက်ကို လှည့်လိုက်ဖို့
ကျွန်မ တွေးမိတယ်၊ -
0:47 - 0:51ဒီဟာကွက်ကိုဖြည့်ဖို့ နည်းတစ်ခု၊ လူမျိုးရေး
သတိရှိတာ ခံစားမိဖို့ နည်းတစ်ခုအဖြစ်နဲ့ပါ။ -
0:52 - 0:56ဒါပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်တာက ကျွန်မကိုယ်တိုင်
အာဖရိကန် အမေရိကန်မဟုတ်တာ သိတဲ့အတွက် -
0:56 - 1:00သူ့ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျွန်မကို စိန်ခေါ်ပြီး
စွဲချက်တင်နေတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ -
1:00 - 1:03အထူးသဖြင့် ဒီစကားလုံးတွေပေါ့။
-
1:03 - 1:07"မွန်ရည်တဲ့ သဘောထားအားလုံးရှိတဲ့
သဘောထားကြီးသူတွေဆိုပေမဲ့ -
1:07 - 1:09တကယ့် ခံယူချက်တွေတော့ မဟုတ်ဘူး။
-
1:10 - 1:14ကိုယ်ရေးကြုံပြီး ဒါတွေကို တစ်နည်းနည်းနဲ့
မျေှာ်လင့်တဲ့အတိုင်း ပေးအပ်ရမယ့်အခါမှာ -
1:14 - 1:17ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အဲဒီမှာ
သူတို့ ရှိမနေကြဘူး။" -
1:17 - 1:19ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အဲဒီမှာ
သူတို့ ရှိမနေကြဘူး။ -
1:19 - 1:22ဒီစကာလုံးတွေကို တိုက်ရိုက်ပဲ
ကျွန်မယူလိုက်တယ်။ -
1:22 - 1:23ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်မှာ ထားသင့်သလဲ။
-
1:24 - 1:27ကျွန်မ Mississippi Delta ကို သွားခဲ့တယ်၊
-
1:27 - 1:30အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာ အဆင်းရဲဆုံး
ဒေသတွေထဲက တစ်ခုပေါ့။ -
1:30 - 1:33ဒါက အားကောင်းတဲ့ သမိုင်းနဲ့
ပုံဖော်ထားတဲ့နေရာပါ။ -
1:33 - 1:38၁၉၆၀ နှစ်လွန်တွေမှာ အာဖရိကန်၊အမေရိကန်တွေဟာ
ပညာရေးနဲ့ မဲပေးခွင့်အတွက် တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ -
1:38 - 1:40အသက်တွေစွန့်ခဲ့တယ်။
-
1:41 - 1:43ကျွန်မ ငယ်ရွယ်တဲ့ ဆယ်ကျော်သက်တွေ
သင်တန်းအောင်ပြီး -
1:43 - 1:47ကောလိပ်တက်တာ ကူညီဖို့ ဒီပြောင်းလဲမှုရဲ့
တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တယ်။ -
1:48 - 1:51ကျွန်မ Mississippi Delta ကိုရောက်တော့
-
1:51 - 1:53နွမ်းပါးဆဲ၊ ခွဲခြားခံရဆဲ၊
-
1:53 - 1:55သိသာစွာ ပြောင်းလဲမှု လိုအပ်ဆဲ
-
1:55 - 1:58နေရာတစ်နေရာပါ။
-
1:59 - 2:02ကျွန်မ တာဝန်ကျတဲ့ ကျွန်မရဲ့ကျောင်းမှာ
-
2:02 - 2:07စာကြည့်တိုက်မရှိ၊
လမ်းညွှန်အကြံပေးမရှိပေမဲ့ -
2:07 - 2:10ရဲအရာရှိတစ်ယောက်တော့ရှိတယ်။
-
2:10 - 2:12ဆရာတွေ တစ်ဝက်က အစားထိုးတာတွေဖြစ်ပြီး
-
2:12 - 2:14ကျောင်းသားတွေ ခိုက်ရန်ဖြစ်တဲ့အခါ
-
2:14 - 2:18ကျောင်းက သူတို့ကို ဒေသတွင်းက
အကျဉ်းထောင်ကိုပို့တယ်။ -
2:20 - 2:23ဒါက ကျွန်မ Patrick ကို
တွေ့ဆုံခဲ့တဲ့ ကျောင်းပါ။ -
2:23 - 2:28သူက အသက် ၁၅ နှစ်ဖြစ်ပြီး နှစ်ခါ
ထိန်းသိမ်းခံရတယ်၊ သူက အဌမတန်းမှာပါ။ -
2:28 - 2:31သူဟာ တိတ်ဆိတ်ပြီး အတွေးနယ်ချဲ့နေတတ်တယ်၊
-
2:31 - 2:34အမြဲတမ်း လေးလေးနက်နက်တွေးနေသလိုပေါ့။
-
2:34 - 2:36ပြီးတေ့ သူများတွေ ရန်ဖြစ်တာ
မြင်ရတာ မုန်းတယ်။ -
2:38 - 2:41တစ်ခါက ရန်ဖြစ်နေတဲ့ မိန်းကလေး
နှစ်ယောက်ကြားထဲ သူခုန်ဝင်ပြီး -
2:41 - 2:44သူဘာသာ မြေပေါ်ကို လှဲချလိုက်တာ
ကျွန်မ မြင်ခဲ့တယ်။ -
2:45 - 2:48Patrick မှာ ပြဿနာတစ်ခုရှိခဲ့တယ်။
-
2:48 - 2:50သူကျောင်းကို မလာပဲနေတာပါ။
-
2:51 - 2:54ကျောင်းက စိတ်မချမ်းသာစရာပဲလို့
တစ်ခါတစ်လေ သူပြောတယ်၊ -
2:54 - 2:57အကြောင်းက လူတွေဟာ အမြဲ ရန်ဖြစ်နေပြီး
ဆရာတွေက ထွက်နေတာကြောင့်ပါ။ -
2:58 - 3:04ဒါ့အပြင် သူ့အမေက အလုပ်နှစ်ခုလုပ်ပြီး သူ
ကျောင်းလာအောင်လုပ်ဖို့ ပင်ပန်းလွန်းလို့ပါ။ -
3:04 - 3:07ဒီတော့ သူကျောင်းလာအောင်လုပ်ဖို့
ကျွန်မ တာဝန်ယူလိုက်တယ်။ -
3:07 - 3:11အကြောင်းက ကျွန်မဟာ ရူးသွပ်တဲ့ ၂၂ နှစ်အရွယ်
စိတ်အားထက်သန်တဲ့ အကောင်းမြင်သူဖြစ်လို့ပါ။ -
3:11 - 3:13ကျွန်မရဲ့ဗျူဟာက
သူ့အိမ်ရှေ့မှာ အရောင်ပြပြီး -
3:13 - 3:16"ဟေး၊ ကျောင်းသွားတက်လိုက်လေ"
လို့ ပြောတာပါ။ -
3:17 - 3:18ဒီဗျူဟာက တကယ်ပဲ အလုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်၊
-
3:18 - 3:21သူကျောင်းကို နေ့တိုင်းလာတော့တာပဲ။
-
3:21 - 3:23နောက် သူဟာ ကျွန်မအတန်းမှာ
စတင်ဖြစ်ထွန်းလာတယ်။ -
3:23 - 3:26ကဗျာတွေ သူရေးနေခဲ့တယ်၊
စာအုပ်တွေ သူဖတ်နေခဲ့တယ်။ -
3:27 - 3:29ကျောင်းကို နေ့တိုင်းလာနေတာပဲ။
-
3:31 - 3:33Patrick ကို ဘယ်လိုဆက်သွယ်မလဲ
-
3:33 - 3:35လို့ကျွန်မ မှန်းဆမိတဲ့တစ်ချိန်တည်းလောက်မှာ
-
3:35 - 3:37ကျွန်မဟာ Harvard ဥပဒေကျောင်း
ဝင်ခွင့်ရခဲ့တယ်၊ -
3:40 - 3:43တစ်ခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘယ်မှာထားသင့်လဲ
မေးခွန်းကိုရင်ဆိုင်ခဲ့တယ်၊ -
3:43 - 3:45ငါ့ ကိုယ်ကို ဘယ်မှာထားလဲ။
-
3:45 - 3:48ဒါနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာတွေးမိတာက
-
3:48 - 3:52Mississippi Delta ဟာ ငွေရှိတဲ့လူတွေ၊
အခွင့်အရေးရှိတဲ့လူတွေ၊ -
3:52 - 3:54ထွက်သွားတဲ့လူတွေရဲ့
-
3:54 - 3:55နေရာတစ်ခုပါ။
-
3:56 - 3:57ဆက်ကျန်နေရစ်တဲ့ သူတွေဟာ
-
3:57 - 4:00ထွက်သွားဖို့ အခွင့်အလမ်းမရှိသူတွေပါ။
-
4:01 - 4:03ကျွန်မက ထွက်သွားသူ မဖြစ်ချင်ခဲ့ဘူး။
-
4:03 - 4:05ဆက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်ခဲ့တယ်။
-
4:06 - 4:09တစ်ဘက်မှာကျတော့ ကျွန်မဟာ
အထီးကျန်ပြီး ပင်ပန်းနေတယ်။ -
4:09 - 4:13ဒါနဲ့ ဂုဏ်သတင်းကြီးတဲ့ ဥပဒဘွဲ့သာရရင်
ပိုကြီးမားတဲ့ အတိုင်းအတာမှာ -
4:14 - 4:18ပြောင်းလဲတာ ငါပိုလုပ်နိုင်တယ်လို့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အယုံသွင်းခဲ့တယ်။ -
4:20 - 4:21ဒါနဲ့ ကျွန်မ ထွက်ခဲ့တယ်။
-
4:23 - 4:24နောက်သုံးနှစ်ကြာတော့
-
4:24 - 4:27ကျွန်မ ဥပဒေကျောင်းကနေ ဘွဲ့ရတော့မယ့်ဆဲဆဲမှာ
-
4:27 - 4:29သူငယ်ချင်းက ကျွန်မကို ဖုန်းဆက်ပြီး
-
4:29 - 4:33ပြောတာက Patrick ဟာ ရန်ဖြစ်ပြီး
လူတစ်ယောက်ကို သတ်လိုက်တယ်တဲ့။ -
4:35 - 4:37ကျွန်မဟာ ယူကျုံးမရဖြစ်သွားတယ်။
-
4:37 - 4:40ကျွန်မရဲ့တစ်ပိုင်းက
ဒါကို မယုံကြည့်ခဲ့ပေမဲ့ -
4:40 - 4:43တစ်ပိုင်းက ဒါဟာ အမှန်လို့လည်း
သိနေခဲ့တယ်။ -
4:44 - 4:46ကျွန်မ Patrick ဆီ အပြေးအလွှားသွားပြီး
-
4:47 - 4:49ထောင်မှာ သူကို သွားတွေ့ခဲ့တယ်။
-
4:51 - 4:54ဒါဟာ အမှန်ပဲလို့ သူကျွန်မကို ပြောတယ်။
-
4:54 - 4:57သူ လူတစ်ယောက်ကို သတ်ခဲ့တယ်ဆိုတာပါ။
-
4:57 - 4:59ဒီအကြောင်းကို ထပ်ပြီး သူမပြောချင်ခဲ့ဘူး။
-
5:00 - 5:02ကျောင်းနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို မေးတော့
-
5:02 - 5:06ကျွန်မထွက်သွားပြီး နောက်နှစ်မှာ
သူ ကျောင်းကထွက်လိုက်တယိလို့ ပြောတယ်။ -
5:06 - 5:09ဒီနောက်မှာ သူ ကျွန်မကို
အခြားတစ်ခု ပြောချင်နေခဲ့တယ်။ -
5:09 - 5:12သူ ငုံ့ပြီး ပြောတာက
သူ့မှာ သိပ်မကြာခင်ကမှ မွေးတဲ့ -
5:12 - 5:14သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့။
-
5:14 - 5:16သူ့သမီးကို စိတ်မချရအောင်လုပ်မိသလို
ခံစားရတယ်တဲ့။ -
5:19 - 5:22ဒါပါပဲ၊ ကျွန်မတို့စကားပြောတာက
ကမန်းကတန်း၊ ခွကျကျဖြစ်ခဲ့တယ်။ -
5:23 - 5:28ကျွန်မ ထောင်ကနေလှမ်းအထွက်မှာ
ကျွန်မရဲ့ကိုယ်တွင်းက အသံတစ်သံက ပြောတာက -
5:28 - 5:30"ပြန်လာခဲ့တော့၊
-
5:30 - 5:33အခု ပြန်မလာရင်ဘယ်တော့မှ
နင်ပြန်လာမှာမဟုတ်ဘူး"တဲ့။ -
5:36 - 5:40ဒါနဲ့ ဥပဒေကျောင်းကနေ ဘွဲ့ရတဲ့အခါ
ကျွန်မ ပြန်လာခဲ့တယ်။ -
5:41 - 5:43Patrick ကို ပြန်သွားတွေ့တယ်။
-
5:43 - 5:46သူ့အမှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကူညီနိုင်မလား
ဆိုပြီး ပြန်သွားတွေ့တယ်။ -
5:47 - 5:50ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့
သူ့ကို ဒုတိယအကြိမ်တွေတဲ့အခါ -
5:50 - 5:53ကျွန်မှာ ဒီစိတ်ကူးကြီးရှိတယ်
ထင်ပြီး ပြောခဲ့တာက -
5:53 - 5:56"ဟေး၊ Patrick မင်းရဲ့သမီးကို
စာတစ်စောင် ရေးလိုက်ပါလား။ -
5:56 - 6:00သူ့ကို မင်းစိတ်ထဲမှာ ထားလို့ရတာပေါ့။"
-
6:00 - 6:04ဒါနဲ့ သူ့ကို ဘောပင်နဲ့ စာရွက်တစ်ရွက်
လှမ်းပေးလိုက်တော့ -
6:04 - 6:05သူ စရေးခဲ့တယ်။
-
6:07 - 6:09ဒါပေမဲ့ သူ ကျွန်မကို ပြန်ပေးတဲ့
စာရွက်ကို မြင်တဲ့အခါ -
6:09 - 6:11ကျွန်မ လန့်သွားတယ်။
-
6:13 - 6:15သူ့လက်ရေးကို ကျွန်မ မမှတ်မိခဲ့ဘူး၊
-
6:15 - 6:18ရိုးရိုး စာလုံးပေါင်းတွေကို
သူအမှားလုပ်ထားတယ်။ -
6:19 - 6:22ဆရာမတစ်ယောက်အနေနဲ့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တွေးမိတာက -
6:22 - 6:25ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဟာ
အလွန်တိုတောင်းတဲ့ အချိန်ကာလအတွင်းမှာ -
6:25 - 6:28သိသာစွာ တိုးတက်နိုင်တာသိပေမဲ့
-
6:28 - 6:32ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဟာ သိသာစွာ ဆုတ်ယုတ်
နိုင်တယ်လို့တော့ တစ်ခါမှ မတွေးမိခဲ့တာပါ။ -
6:34 - 6:36ကျွန်မကို ပိုနာကျင်စေတာက
-
6:36 - 6:39သူ့သမီးဆီကို သူရေးထားတာ မြင်နေရတာပါ။
-
6:40 - 6:41သူရေးထားတာက
-
6:41 - 6:45"အဖေ့အမှားတွေအတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး။
သမီးနားမှာ ရှိမနေတဲ့အတွက် စိတ်မကောင်းဘူး" -
6:46 - 6:49ဒါကတော့ သူ့သမီးအတွက်
သူပြောဖို့လိုတယ်လို့ ခံစားမိတာအကုန်ပါ။ -
6:50 - 6:55ဒါနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာမေးမိတာက သူ့ကို
ဒိထက်ပိုပြောဖို့ ဘယ်လိုစည်းရုံးနိုင်မလဲ၊ -
6:55 - 6:58သူတောင်းပန်စရာမလိုတဲ့ သူကိုယ်တိုင်ရဲ့
အစိတ်အပိုင်းတွေပေပါ့၊ -
6:59 - 7:00သူ့မှာ သူ့သမီးနဲ့မျှဝေဖို့
-
7:00 - 7:04ထိုက်တန်တာ တစ်ခုခုရှိတယ်လို့
သူ့ကို ခံစားေစချင်တာပါ။ -
7:06 - 7:09နောက် ခုနှစ်လလုံးလုံး နေ့တိုင်း
-
7:09 - 7:12ကျွန်မ သူ့ကို သွားတွေ့ပြီး
စာအုပ်တွေယူလာပေးခဲ့တယ်။ -
7:12 - 7:16ကျွန်မရဲ့ဆာလာအိတ်က စာကြည့်တိုက်လေး
ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ -
7:16 - 7:18James Baldwin ယူလာပေးတယ်၊
-
7:18 - 7:23Walt Whitman နဲ့ C.S. Lewis ယူလာပေးတယ်။
-
7:23 - 7:28အပင်တွေ၊ ငှက်တွေအတွက်
လမ်းညွှန်စာအုပ်တွေ ယူလာပေးပြီး -
7:28 - 7:31သူ့အကြိုက်ဆုံးဖြစ်လာခဲ့တာကတော့
အဘိဓာန်ပါ။ -
7:32 - 7:33တစ်ချို့နေ့တွေမှာ
-
7:33 - 7:37နှစ်ယောက်စလုံး စာတွေဖတ်ရင်း
နာရီနဲ့ချီကာ တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်ကြတယ်။ -
7:38 - 7:40တစ်ချို့နေ့တွေမှာတော့
-
7:40 - 7:43ကျွန်မတို့ စာအတူတူ ဖတ်ကြတယ်၊
ကဗျာစာပေတွေဖတ်ကြတယ်။ -
7:44 - 7:47ဟိုက္ကူ ကဗျာတွေ စဖတ်ဖြစ်ကြတယ်၊
ရာနဲ့ချီတဲ့ ဟိုက်ကူကဗျာတွေပေါ့၊ -
7:47 - 7:50ပုံပန်းအရတော့ ရိုးစင်းတဲ့
လက်ရာတစ်ခုပါ။ -
7:50 - 7:53ကျွန်မ မေးတာက "မင်းအကြိုက်ဆုံး
ဟိုက္ကူကို ငါနဲ့ မျှဝေဦး။" -
7:53 - 7:56တစ်ချို့ဟာတွေကတော့ အတော့ကို ရယ်စရာပါ။
-
7:56 - 7:58ဒီတော့ ဒါက Issa ရဲ့ လက်ရာပါ။
-
7:58 - 8:02" မပူနဲ့ ပင့်ကူတို့
ငါ အိမ်ကိုစောင့်တာ သာမန်ကာလျှံကာ" -
8:03 - 8:07ဒါက "နေ့ဝက် တစ်မှေးအိပ်၊
ဘယ်သူမှ ငါ့ကို ဒဏ်မပေး" -
8:09 - 8:13ဒီထူးကဲတဲ့တစ်ပုဒ်ကတော့
ပထမဆုံး နှင်းကျတဲ့အကြောင်းပါ။ -
8:13 - 8:18"နှင်းခဲဦးလျက်တဲ့ သမင်တွေ
တစ်ကောင်စီရဲ့ အမွှေးတွေကနေ" -
8:19 - 8:22ကဗျာတစ်ပုဒ် ပုံပန်းကကို
လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်ပြီး -
8:22 - 8:25ခမ်းနားတာတစ်ခုပါ။
-
8:25 - 8:30စကားလုံးတွေကိုယ်၌လိုပဲ
နေရာလပ်ဟာ အရေးပါပါတယ်။ -
8:31 - 8:34W.S. Merwin ရဲ့ ဒီကဗျာကို
ကျွန်မတို့ဖတ်ခဲ့တယ်၊ -
8:34 - 8:38သူ့ဇနီး ဥယျာဉ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေတာမြင်ပြီး
ကျန်တဲ့ အသက်တာကို -
8:38 - 8:42သူတို့ အတူတူကုန်ဆုံးသွားကြမယ်ဆိုတာ
သဘောပေါက်ပြီး ရေးခဲ့တာပါ။ -
8:43 - 8:46"ကိုယ်တို့ အလိုရှိတဲ့အခါ တစ်ခါ ပြန်လာပြီး
-
8:46 - 8:49နွေဦးဖြစ်နေမှာပဲလို့ စိတ်ကူးကြည့်ပါရစေ၊
-
8:49 - 8:52ခါတိုင်းဖြစ်ခဲ့တာထက် တို့တွေ
ပိုမအိုမင်းတော့ဘူး"တဲ့။ -
8:52 - 8:56ဖတ်ဖတ်မောနေတဲ့ ပူဆွေးဖွယ်အဖြစ်တွေ
အစောပိုင်း တိမ်လိုလျော့ပါးသွားလိမ့်မယ်။ -
8:56 - 9:00ဒီကနေ မနက်ခင်းဟာ
ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြစ်တည်လာ" -
9:00 - 9:03သူ့အကြိုက်ဆုံးစာကြောင်းက ဘာလံလို့
Patrick ကို ကျွန်မမေးတော့ -
9:03 - 9:07"ခါတိုင်းဖြစ်ခဲ့တာထက် တို့တွေ
ပိုမအိုမင်းတော့ဘူး"တဲ့။ -
9:08 - 9:13ဒါက သူ ရပ်လိုက်တဲ့၊ အချိန်ဟာ
အရေးမပါတော့တဲ့ -
9:13 - 9:16နေရာတစ်နေရာကို သူ့ကို သတိရစေတယ်တံ့။
-
9:16 - 9:18သူ့မှာ အဲဒီလို အချိန်ဟာ
ထဝရ ရှိတဲ့နေရာရှိလား -
9:18 - 9:20သူ့ကို ကျွန်မ မေးလိုက်တယ်။
-
9:20 - 9:22သူပြောတာက "ကျွန်တော့ အမေ"တဲ့။
-
9:24 - 9:28ကဗျာတစ်ပုဒ်ကို အခြားသူ
တစ်ယောက်နဲ့ အတူယှဉ်ပြီးဖတ်တဲ့အခါ -
9:28 - 9:30ကဗျာက အဓိပ္ပါယ်ပြောင်းသွားတယ်။
-
9:31 - 9:36အကြောင်းက ဒီကဗျာက အဲဒီလူ ကိုယ်ပိုင်
ဖြစ်လာလို့၊သင့် ကိုယ်ပိုင်ဖြစ်လာလို့ပါ။ -
9:38 - 9:40ဒီနောက်၊ စာအုပ်တွေအများကြီး
ကျွန်မတို့ဖတ်ကြတယ်။ -
9:40 - 9:43Frederick Douglass ရဲ့ ဘဝမှတ်တမ်းကို
ကျွန်မတို့ဖတ်တယ်၊ -
9:43 - 9:47စာရေး၊စာဖတ်ကို သူ့ဘာသာ သင်ခဲ့တဲ့
အမေရိကန် ကျွန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး -
9:47 - 9:50သူ့ရဲ့စာတတ်မှုကြောင့် လွတ်မြောက်ခဲ့သူပါ။
-
9:52 - 9:55Frederick Douglass ကို သူရဲကောင်း
လို့တွေးရင်း ကြီးပြင်းကာ -
9:55 - 9:58ဒီဇာတ်လမ်းကို အားတက်ခြင်းနဲ့
မျှော်လင့်ချက် တစ်ခုအဖြစ် ထင်ခဲ့တယ်။ -
9:59 - 10:02ဒါပေမဲ့ ဒီစာအုပ်က Patrick ကို
ကြောက်စရာလို ဖြစ်စေခဲ့တယ်။ -
10:03 - 10:08Douglass ပြောခဲ့တဲ့ ကျွန်တွေဟာ
လွတ်လပ်မှုကို မဖြေရှင်းနိုင်တာ သက်သေပြဖို့ -
10:08 - 10:11နည်းလမ်းအဖြစ်
ခရစ်စမတ်အလွန်မှာ -
10:11 - 10:15ပိုင်ရှင်တွေက ကျွန်တွေကိုဂျင်အရက်ပေး
ပုံ ဇာတ်လမ်းကို သူ ဥပါဒါန်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ -
10:15 - 10:17အကြောင်းက ကျွန်တွေဟာ ကွင်းထဲမှာ
ဒယီးဒယိုင်ဖြစ်နေမှာမို့ပါ။ -
10:20 - 10:22ဒါ သူပတ်သက်တယ်လို့
Patrick က ပြောတယ်။ -
10:22 - 10:26ထောင်ထဲမှာ နာကျင်လွန်းတာကြောင့်
သူတို့ရဲ့အခြေအနေကို -
10:26 - 10:28မတွေးချင်တဲ့ ကျွန်တွေလို လူတွေရှိတယ်
-
10:28 - 10:30လို့ သူပြောတယ်။
-
10:30 - 10:32အတိတ်အကြောင်း တွေးဖို့
နာကျင်လွန်းတာ၊ -
10:32 - 10:35သူတို့ ဘယ်လောက်ထိ သွားဖို့လိုတာ
တွေးဖို့ နာကျင်လွန်းတာပါ။ -
10:37 - 10:40သူ့အကြိုက်ဆုံးစာကြောင်းက ဒါပါ။
-
10:40 - 10:43"ဘာဖြစ်နေနေ၊ အရာတိုင်းက
တွေးတာကို ရှင်းပစ်ဖို့ပဲ၊ -
10:44 - 10:49ကျွန်တော့ကို နှိပ်စက်တဲ ကျွန်တော့အခြေအနေ
အကြောင်း မဆုံးနိုင်အောင် တွေးခြင်းပါ" -
10:50 - 10:54Douglass ဟာ ရေးဖို့၊ ဆက်တွေးဖို့
သတ္တိရှိတယ်လို့ Patrick က ပြောတယ်။ -
10:55 - 11:01ဒါပေမဲ့ ကျွန်မအမြင် သူဟာ Douglass လို ဖြစ်
နေပုံရတာ ဘယ်တော့မှ Patrick သိမှာမဟုတ်ပါ။ -
11:01 - 11:04သူ့ကို ကြောက်ရွံ့စိတ်ဖြစ်စေတာတာတောင်
ဘယ်လို သူဆက်ဖတ်နေတယ်ဆိုတာပါ။ -
11:05 - 11:08မီးမရှိတဲ့ ကွန်ကရစ်လှေကား
တစ်ခုမှာဖတ်ရင်း -
11:08 - 11:12ကျွန်မရဲ့အရင် သူဒီစာအုပ်ကို
ဖတ်ပြီးခဲ့တယ်၊ -
11:14 - 11:16ဒီနောက် ကျွန်မအကြိုက်ဆုံး
စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဆက်ဖတ်ခဲ့တယ်။ -
11:16 - 11:19Marilynne Robinson ရဲ့ "Gilead"ဟာ
-
11:19 - 11:23အဖေတစ်ဦးကနေ သူ့သားကို ရေးတဲ့
ချဲ့ထားတဲ့ စာတစ်စောင်ပါ။ -
11:23 - 11:25သူ ဒီစာကြောင်းကို နှစ်သက်တယ်၊
-
11:25 - 11:27"ငါ ဒါကိုရေးနေတာက မင်းရဲ့ဘဝမှာ
-
11:27 - 11:31လုပ်ခဲ့တာတွေကို တွေးဖူးလားလို့
တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသင့်ကို ပြောပြဖို့ပါ၊ -
11:31 - 11:33ငါ့အတွက် ဘုရားသခင်
ကျေးဇူးတော်မှာ ရှိဖူးတာ၊ -
11:33 - 11:36အံ့ဖွယ်တစ်ခု၊ အံ့ဖွယ်ထက် ပိုတာတစ်ခုပေါ့။"
-
11:37 - 11:43ဒီဘာသာစကားနဲ့ပတ်သက်တဲ့ တစ်ခုခု
၎င်းရဲ့အချစ်၊ ရမ်းရော်မှု၊၎င်းရဲ့အသံက -
11:43 - 11:46Patrick ရဲ့စာရေးဖို့ ဆန္ဒကို
အသက်သွင်းပေးတယ်။ -
11:46 - 11:49သူ့သမီးဆီရေးတဲ့စာတွေနဲ့ မှတ်စုစာအုပ်တွေ
-
11:49 - 11:53တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ် သူဖြည့်လိမ့်မယ်။
-
11:53 - 11:56ဒီလှပ၊ အနုစိတ်တဲ့ စာတွေထဲမှာ
-
11:56 - 12:02သူနဲ့ သူ့သမီး Mississippi မြစ်ထဲမှာ
လှေစီး ဆင်းသွားနေတာ သူစိတ်ကူးကြည့်မိမယ်။ -
12:02 - 12:05သူတို့တွေ ပကတိ ကြည်လင်တဲ့ရေနဲ့
တောင်ပေါ် စမ်းချောင်းတစ်ခု -
12:05 - 12:07ရှာနေတာကို သူစိတ်ကူးကြည့်မိမယ်။
-
12:08 - 12:10Patrick ရေးတာ စောင့်ကြည့်ရင်း
-
12:11 - 12:13ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိပြီး
-
12:13 - 12:15အခု အားလုံးကို မေးမှာက
-
12:16 - 12:21သင် စိတ်ပျက်အောင်လုပ်မိတဲ့ လူတစ်ယောက်ဆီကို
ဘယ်နှစ်ယောက်များ စာရေးဖူးကြလဲလို့ပါ။ -
12:22 - 12:27ဒါက လူတွေကို စိတ်ထဲကနေ ထုတ်ပစ်ဖို့ထက်
အများကြီးလွယ်ပါတယ်။ -
12:28 - 12:33ဒါပေမဲ့ Patrick ကတော့ နေ့တိုင်းရောက်
လာတယ်၊ သူ့သမီးကို မျက်နှာမူရင်း၊ -
12:33 - 12:36သူ့သမီးကို ကိုယ်တိုင် တာဝန်ခံရင်း
-
12:36 - 12:39စကားတစ်လုံးချင်း
ထက်သန်တဲ့ အာရုံစိုက်မှုနဲ့ပါ။ -
12:42 - 12:45ကျွန်မရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘဝမှာ ဖြစ်ချင်တာက
-
12:46 - 12:49ဒီနည်းနဲ ကိုယ့်ကိုယ် တာဝန်ယူဖို့ပါ။
-
12:49 - 12:53အကြောင်းက ဒီစွန့်စားမှုဟာ လူတစ်ဦးရဲ့
နှလုံးသားရဲ့အင်အားကို ဖော်ပြလို့ပါ။ -
12:57 - 13:01ကျွန်မ နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်ပြီး
ကသိကအောက်ဖြစ်တဲ့ မေးခွန်းတစ်ခု မေးပါရစေ။ -
13:01 - 13:04ဒီ Patrick ဇာတ်လမ်းထဲကလို
ကျွန်မ ဘယ်သူ့ကို ဒီဇာတ်လမ်းပြောရမှာလဲ။ -
13:06 - 13:09Patrick ဟာ ဒီနာကျင်မှုနဲ့ ရှင်သန်ခဲ့သူ
တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး -
13:09 - 13:13ကျွန်မက ဘဝမှာ တစ်ရက်မှ
ငတ်မနေခဲ့ဖူးဘူးလေ။ -
13:15 - 13:17ဒီမေးခွန်းကို အတော် စဉ်းစားခဲ့ပေမဲ့
-
13:17 - 13:21ကျွန်မပြောချင်တာက ဒီဇာတ်လမ်းဟာ
Patrick အကြောင်းသက်သက်မဟုတ်ပဲ မဟုတ်ဘူး။ -
13:21 - 13:22ကျွန်မတို့တွေရဲ့အကြောင်းပါ။
-
13:22 - 13:25ကျွန်မတို့တွေကြားက မညီမျှမှုအကြောင်းပါ။
-
13:26 - 13:27Patrick နဲ့ သူ့မိဘတွေ၊
-
13:28 - 13:32သူ့ဘိုးဘွားတွေ ပိတ်ဆို့ခံထားရတဲ့
-
13:32 - 13:34အလျှံပယ်မှုရဲ့ကမ္ဘာပါ။
-
13:34 - 13:37ဒီဇာတ်လမ်းမှာ ကျွန်မဟာ
ဒီအလျှံပယ်မှုရဲ့ လောကကို ကိုယ်စားပြုတယ်၊ -
13:38 - 13:42ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောရာမှာ
ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မ ဖုံးကွယ်မထားချင်ဘူး။ -
13:42 - 13:44ကျွန်မမှာ တကယ်ရှိတဲ့အစွမ်းကို ဖုံးတာပါ။
-
13:45 - 13:49ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောပြရာမှာ
ကျွန်မဟာ ဒီအစွမ်းကို ဖော်ပြချင်ပြီး -
13:49 - 13:51နောက် မေးချင်တာက
-
13:51 - 13:54ကျွန်မတိုကြားက အကွာအဝေးကို
ဘယ်လို လျော့နည်းအောင် လုပ်ကြလဲ။ -
13:56 - 14:00စာဖတ်ခြင်းဟာ အကွာအဝေးကို
နီးလာဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခုပါ။ -
14:00 - 14:04ဒါက ကျွန်မတို့ အတူတကွ မျှဝေနိုင်တဲ့
တူညီစွာ မျှဝေနိုင်တဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ -
14:04 - 14:07စကြာဝဠာတစ်ခု ကျွန်မတို့ကိုပေးတယ်။
-
14:08 - 14:12အခုအခါမှာ Patrick ဘာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ
သင်တို့ တွေးမိနေလောက်တယ်။ -
14:12 - 14:13စာဖတ်ခြင်းက သူ့ဘဝကို ကယ်တင်ခဲ့လား။
-
14:15 - 14:17ကယ်ခဲ့ပါတယ်၊ မကယ်ခဲ့ပါဘူး။
-
14:18 - 14:21Patrick ထောင်ကထွက်တော့
-
14:21 - 14:23သူ့ခရီးက မခံမရပ်နိုင်အောင်ပါ။
-
14:24 - 14:28အလုပ်ရှင်တွက သူ့မှတ်တမ်းကြောင့်
သူ့ကို နှင်ထုတ်ကြတယ်၊ -
14:28 - 14:31သူ့အခင်ဆုံးမိတ်ဆွေ၊ သူ့အမေဟာ
နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆီးချိုကြောင့် -
14:31 - 14:33အသက် ၄၃ မှာ သေဆုံးခဲ့တယ်။
-
14:33 - 14:36သူဟာ အိမ်ယာမဲ့ဖြစ်ဖူးတယ်၊ ထမင်းငတ်ဖူးတယ်။
-
14:38 - 14:43ဒါနဲ့ ကျွန်မအတွက် ချဲ့ကားတယ်လို့ခံစားရတဲ့
စာဖတ်ခြင်းငို လူတွေက မျိုးစုံပြောတယ်။ -
14:44 - 14:48စာဖတ်တတ်တာက ခွဲခြားဆက်ဆံ
ခံရတာကနေ သူ့ကို မတားဆီးပေးခဲ့ဘူး။ -
14:48 - 14:50သူ့အမေကို သေရာကနေ
မတားဆီးပေးခဲ့ဘူး။ -
14:52 - 14:54ဒီတော့ စာဖတ်ခြင်းက ဘာလုပ်နိုင်လဲ။
-
14:55 - 14:59ဒီနေ့နဲ့ အဆုံးသတ်ဖို့
ကျွန်မမှာ အဖြေအနည်းငယ်ရှိတယ်။ -
15:01 - 15:03စာဖတ်ခြင်းက သူ့ရဲ့သိုဝှက်ထားတဲ့
ဘဝကို -
15:05 - 15:08ဆန်းကျယ်မှုနဲ့၊ စိတ်ကူးနဲ့၊ လှပမှုနဲ့
-
15:08 - 15:09ပြောင်းလဲပေးခဲ့တယ်။
-
15:10 - 15:15စာဖတ်ခြင်းက သူကို ပျော်ရွှင်မှုပေးခဲ့တဲ့
ပုံရိပ်တွေ သူ့ကိုပေးခဲ့တယ်၊ -
15:15 - 15:21တောင်၊ သမုဒ္ဒရာ၊ သမင်၊ နှင်းခဲတို့ပါ။
-
15:21 - 15:25လွတ်လပ်တဲ့ သဘာဝလောက တစ်ခုရဲ့
အရသာပေးတဲ့ စကားလုံးတွေပါ။ -
15:28 - 15:31စာဖတ်ခြင်းက သူဆုံးရှုံးခဲ့တာအတွက်
ဘာသာစကားတစ်ခု သူ့ကို ပေးခဲ့တယ်။ -
15:31 - 15:36ကဗျာဆရာ Derek Walcott ရဲ့ ဒီစာကြောင်း
တွေဟာ ဘယ်လောက်အဖိုးတန်လိုက်သလဲ။ -
15:36 - 15:38Patrick ဟာ ဒီကဗျာကို အလွတ်ကျက်ခဲ့တယ်။
-
15:38 - 15:40"ငါ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ နေ့တွေ၊
-
15:40 - 15:42ငါ ဆုံးရှုံးသွားတဲ့ နေတွေ၊
-
15:42 - 15:46ပိုထွားလာတဲ့ နေ့တွေ၊ သမီးတွေလိုပဲ၊
-
15:46 - 15:48ငါ့ရဲ့ ခိုအောင်းရာ လက်မောင်းတွေ၊"
-
15:49 - 15:52စာဖတ်ခြင်းဟာ သူ့ကို ကိုယ်ပိုင်သတ္တိပေးတယ်။
-
15:52 - 15:55နာကျင်စရာကောင်းတာတောင်မှ
Frederick Douglass ကို -
15:55 - 15:57သူဆက်ဖတ်နေတာကိုသတိရပါ။
-
15:57 - 16:01နာကျင်မှုကို သတိပြုမိနေတာတောင်
သူဟာ ဆက်လက် သတိရှိနေတယ်။ -
16:02 - 16:05စာဖတ်ခြင်းဟာ တွေးတောခြင်း ပုံစံတစ်ခုပါ၊
-
16:05 - 16:09ဒါကြောင့်ပဲ တွေးဖို့လိုတာကြောင့်
ဖတ်ဖို့ ခက်ခဲရတာပါ။ -
16:09 - 16:13Patrick က မတွေးတာထက်စာရင်
တွေးဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တယ်။ -
16:16 - 16:20နောက်ဆုံးမှာ စာဖတ်ခြင်းက သူ့သမီးကို
စကားပြောဖို့ ဘာသာစကားတစ်ခု သူ့ကိုပေးတယ် ။ -
16:21 - 16:25စာဖတ်ခြင်းက စာရေးချင်စိတ်ဖြစ်ဖို့
သူ့ကို စေ့ဆော်ပေးတယ်။ -
16:25 - 16:29စာဖတ်ခြင်းနဲ့ စာရေးခြင်းကြားက
ကွင်းဆက်ဟာ အင်မတန် အားကောင်းပါတယ်။ -
16:29 - 16:31ကျွန်မတို့ စာစဖတ်တဲ့အခါ
-
16:31 - 16:33စကားလုံးတွေကို စတွေ့ပါတယ်။
-
16:34 - 16:39ဒီနှစ်ခုကို အတူတူ
စိတ်ကူးကြည့်ဖို့၊ သူ့သမီးကို -
16:39 - 16:40ဘယ်လောက်ချစ်တာ ပြောပြဖို့
-
16:42 - 16:44စကားလုံးတွေ တွေ့ခဲ့တယ်။
-
16:46 - 16:50စာဖတ်ခြင်းဟာကျွန်မတို့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးရဲ့
ဆက်ဆံရေးကိုလည်း ပြောင်းလဲစေတယ်။ -
16:50 - 16:52ဒါက ကျွန်မတို့ သဘောထား
တွေကို ကျော်မြင်ဖို့ -
16:52 - 16:55ရင်းနှီးမှုအတွက် အခွင့်တစ်ခု
ကျွန်မတို့ကို ပေးခဲ့တယ်။ -
16:55 - 16:58စာဖတ်ခြင်းဟာ မညီမျှတဲ့ ဆက်ဆံရေးကို
ယူသွားပြီး -
16:58 - 17:00တဒင်္ဂသာကြာတဲ့ ညီမျှမှုကို ပေးခဲ့တယ်။
-
17:02 - 17:05စာဖတ်သူတစ်ဦးလို လူတစ်ယောက်နဲ့
တွေ့ဆုံတဲ့အခါ -
17:05 - 17:07သူ့ကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်
လောလောလတ်လတ် -
17:07 - 17:09ပူပူနွေးနွေး သင် တွေ့ဆုံတာပါ၊
-
17:10 - 17:13သူ့ရဲ့အကြိုက်ဆုံး စာကြောင်းက
ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာတာ သင်သိနိုင်စရာမရှိဘူး။ -
17:14 - 17:18ဘယ် သတိရမှုတွေ၊ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ
သောကတွေ သူမှာရှိတာကိုပေါ့။ -
17:19 - 17:23သူ့ရဲ့ သိုဝှက်ထားတဲ့ဘဝရဲ့ အဆုံးစွန်
သီးသန့်ဖြစ်တည်မှုကို သင် ရင်ဆိုင်ရတယ်။ -
17:24 - 17:27ဒီနောက်မှာ သင်စတွေးမိတာက
"ငါ့ရဲ့ သိုဝှက်ထားတဲ့ဘဝကဘာနဲ့လုပ်ထားလဲ၊ -
17:27 - 17:30ငါ့မှာ အခြားသူတစ်ယောက်နဲ့
မျှဝေထိုက်တာ ဘာရှိပါလိမ့်"လို့ပေါ့။ -
17:33 - 17:34သူ့သမီးဆီရေးတဲ့ Patrick ရဲ့
-
17:36 - 17:40စာတွေထဲက ကျွန်မအကြိုက်ဆုံး
စာကြောင်းတစ်ချို့နဲ့ နိဂုံးချုပ်ချင်ပါတယ်။ -
17:41 - 17:44"မြစ်ဟာ တစ်ချို့နေရာတွေမှာ
အရိပ်ထိုးနေပေမဲ့ -
17:44 - 17:47သစ်ပင်တွေရဲ့ ဟကြောင်းတွေကနေ
အလင်းရောင် ထိုးကျနေတယ်။ -
17:47 - 17:51တစ်ချို့သစ်ကိုင်းတွေပေါ်မှာ
ပိုးစာသီးတွေ အများကြီး တွဲကျနေတယ်။ -
17:51 - 17:54တစ်ချိုကို ဆွတ်ယူဖို့ သင့်လက်မောင်းကို
သင် ဆန့်ထုတ်လိုက်တယ်။" -
17:56 - 17:58ဒီချစ်စရာ စာမှာ သူရေးတာက
-
17:58 - 18:03"သင့်မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ပြီး
စကားလုံးတွေရဲ့ အသံတွေကို နားထောင်ပါ။ -
18:03 - 18:05ကျွန်မ ဒီကဗျာကို အလွတ်ရတယ်၊
-
18:05 - 18:08သင်တို့ကိုလည်း သိစေချင်ပါတယ်။"
-
18:09 - 18:11အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
-
18:11 - 18:14(လက်ခုပ်သံများ)
- Title:
- စာဖတ်ခြင်းရဲ့ ကုစားပေးနိုင်တဲ့ စွမ်းအား။
- Speaker:
- Michelle Kuo
- Description:
-
စာဖတ်ခြင်းနဲ့ စာရေးခြင်းဟာ ကျွန်ုပ်တို့ကို အခြားသူတွေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်တိုင်ဆီကို ပိုပြီးနီစပ်အောင် ဆောင်ကြဉ်းပေးတဲ့ သတ္တိရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေပါ။ စာရေးဆရာမ Michelle Kuo နေပြီး Mississippi Delta က သူ့ကျောင်းသားတွေကို စာဖတ် ကျွမ်းကျင်မှုတွေ သင်ပေးခြင်းက အရေး စကားလုံးရဲ့ ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့အစွမ်းသာမက ၎င်းအစွမ်းရဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေကို လှစ်ဟပြပေးခဲ့ပုံကို မျှဝေထားပါတယ်။
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:27
sann tint approved Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
sann tint edited Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
Myo Aung accepted Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
Myo Aung edited Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
sann tint edited Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
sann tint edited Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
sann tint edited Burmese subtitles for The healing power of reading | ||
sann tint edited Burmese subtitles for The healing power of reading |