Happy Teachers Will Change the World

Een film door kunstenaar/filmmaker Wouter Verhoeven voor Wake Up Schools: Cultivating Mindfulness in Education, een wereldwijde visie om in het onderwijs het pad van de compassie, vrede en geluk te bewandelen door de beoefening van mindfulness.

De film toont hoe leraren op onze retraites leren om met behulp van mindfulness, een transformatie te bewerkstelligen en gelukkiger te worden. Deel het alsjeblieft zodat we zoveel mogelijk leraren kunnen bereiken, op alle niveau's wereldwijd, zodat mindfulness, concentratie en het inzicht hoe om te gaan met moeilijke emoties in zoveel mogelijk klaslokalen beschikbaar mag komen. Wees de verandering die je zou willen zien, zodat de leerlingen van vandaag en morgen verantwoordelijke, ethische en gelukkige inwoners van deze wereld kunnen worden.

[Plum Village presenteert]

[Mindfulness is de energie
van het alert aanwezig zijn in het nu.]

[Het is een voortdurend
diepgaand contact met het leven,

op ieder moment van de dag.]

[Mindful zijn is daadwerkelijk leven,

aanwezig en één zijn met je omgeving
en met wat je aan het doen bent.]

Mindfulness is een mentale formatie.

Iedereen heeft een zaadje van mindfulness

en als je ijverig praktiseert,

groeit dat zaadje mindfulness in ons

groter en groter.

Wanneer je die energie
van mindfulness nodig hebt,

hoef je het maar even aan te raken
en je kunt zoveel gebruiken als je wilt.

We weten dat mindfulness
ons het vermogen geeft

om te weten wat er gaande is.

Wat er gaande is in ons lichaam,

wat er gaande is in onze gevoelens,

wat er gaande is in onze geest

en wat er gaande is in de wereld.

Ik herinner me nog heel goed
dat Thay met het motto kwam

dat gelukkige leraren
de wereld konden veranderen:

'Happy teachers will change the world.'

Daarna heeft Thay een kalligrafie gemaakt:
'Happy teachers will change the world',

en hebben we het concept 'Wake Up Schools'
[ontwaakscholen] ontwikkeld.

Op deze manier willen wij mindfulness

en het gedachtegoed van Plum Village

aanbieden aan onderwijzers,
hun leerlingen en hun scholen.

Thay, onze leraar, wil dat
graag gerealiseerd zien.

Als de leraren het eenmaal kunnen,

zullen ze het overbrengen
op hun leerlingen.

Het kan worden beoefend in de klas,

de klas wordt er gelukkiger van.

We willen dat geluk en vrijheid
onderdeel uitmaken van het onderwijs;

die twee kwaliteiten vind ik essentieel,
in welke vorm van onderwijs dan ook.

We willen de leraren helpen
gelukkiger te zijn in hun werk,

en om van de hele leeromgeving

een plek te maken
waar iedereen graag komt.

Om van een school
een tweede familie te maken

waar de leraar, de leerlingen,
de hele school en ook de ouders,

gezamenlijk proberen een plek te creëren
die niet zozeer gaat over de toekomst,

over carrières, banen, functies en geld,

maar een plek waar je gewoon graag bent

en waar je graag nieuwe dingen
leert en uitprobeert.

Bij onze geboorte weten we nog niet
hoe we gelukkig moeten worden.

Een kind heeft een bepaalde levensvreugde,
maar hoe cultiveren we dat?

Hoe zorgen we dat het groeit,
hoe zorgen we dat het duurzaam wordt,

zodat het straks is opgewassen

tegen de alledaagse problemen.

Een hele wijze leraar heeft me verteld

dat een goede leraar eerst
zelf gelukkig moet zijn,

want je brengt je gemoedstoestand
over op je leerlingen,

je zet echt de toon in de klas.

De mindfulness en de dingen
gewoon met andere ogen kunnen zien,

gewoon door te glimlachen,

bewust adem te halen
en gas terug te nemen.

Wie had gedacht
dat het zo simpel kon zijn?

(Klok luidt)

Op deze planeet te leven,

rond te kunnen lopen
op deze prachtige planeet,

is een wonder.

Mindful lopen betekent

dat je iedere stap aandachtig
op de grond van onze aarde zet

en op die manier contact maakt
met het wonder van het leven.

Mindfulness maakt je bewust
van het feit dat je leeft,

dat we over deze planeet lopen.

Elke stap kan ons helen,
elke stap kan ons voeden,

elke stap kan ons bevrijden
van het verleden en de toekomst,

zodat we het huidige moment
daadwerkelijk kunnen waarderen.

Sommigen van ons kunnen zichzelf helen

simpelweg door mindful lopen.

I was loopmeditatie aan het doen,

iedere stap aandachtig zettend,

toen op een gegeven moment
die twee groepen bij elkaar kwamen

en tot één grote gemeenschap samensmolten.

Dat gaf me zo'n gelukzalig gevoel.

Thay vertelt ons altijd
om terug te komen naar ons thuis.

Ik begrijp natuurlijk wel
dat hij daarmee bedoelt,

terugkomen naar mezelf,
naar dit huidige moment,

maar op dat moment had ik ineens zoiets --

alsof ik toen pas
echt begreep wat hij zei.

Terug naar huis komen, dat thuis zijnde --

misschien onze gemeenschap,
ons samen op weg zijn,

als een rivier die stroomt.

Het is nooit vast, het stroomt altijd,

en die verbondenheid,

thuiskomen, naar dat gevoel,

die verbondenheid in dit huidige moment.

Ik had ineens zoiets van: "Oh, wat mooi".

(Bel luidt)

(Bel luidt)

'Moeiteloos' is een kernwoord
bij de beoefening van mindfulness.

Je streeft nergens naar,
je vecht niet, je legt jezelf niets op.

Je lijdt niet door de beoefening.

Je geniet gewoon van iedere ademhaling,
je geniet gewoon van iedere stap.

Wanneer je diep ademhaalt,

vredig en harmonieus,

heeft je lichaam daar baat bij.

Je lichaam wordt lichter en vrediger,

en ook je gevoelens worden vrediger.

Heel vaak in ons dagelijks leven

zijn we fysiek wel aanwezig,
maar is onze geest ergens anders.

Op die momenten leef je niet echt.

Volgens onze methode hoef je
aleen maar aandachtig in te ademen,

je laat je meevoeren tijdens het inademen
en in een paar seconden ben je thuis.

En wanneer je op die manier
je geest hebt herenigd met je lichaam,

ben je stevig verankerd in het hier en nu.

Zo maak je intens contact
met het wonder van het leven,

van binnen en van buiten,
dat voedt je en dat heelt je.

Ik gebruik op dit moment mijn mindfulness

om meer helder te blijven in de klas,

om met de spanningen om te gaan,

om aanwezig te zijn voor de leerlingen

en ook om te weten
wanneer ik dat niet ben.

Zo probeer ik aandachtiger te worden
en een bepaalde frisheid te vinden.

Een gelukkige leraar is een leraar

die tijd heeft om er
voor zichzelf te zijn.

Opdat ze goed voor zichzelf kunnen zorgen,
evenwichtig genoeg zijn, in balans,

opdat ze weten hoe ze
met problemen om moeten gaan.

Een van de grootste problemen
voor leraren is eigenlijk

dat ze teveel van zichzelf geven
zonder dat ze dat weer aanvullen

en dat resulteert dan
in stress en burn-out.

Als leraar lijken we zo druk,

we geven dit, doen dat,
computers moeten uit,

maar wat pikken de leerlingen
er nou echt van op,

wat cultiveren we precies in ze?

Dat vind ik een moeilijke vraag.

Het is de hele dag een komen en gaan,
kinderen komen voor 45 of 90 minuten,

het is voortdurend schakelen,
het is vaak heel hectisch.

Ik begin dus met een eenvoudige oefening.

Zoals die broeder hier ook deed,

laat ik de kinderen in een cirkel
gaan zitten en dan luid ik de bel.

Ik pak mijn bel en ik zeg
tegen mijn leerlingen:

"Fysiek zijn we hier wel,
maar is onze geest er wel bij?

Onze gedachten zijn misschien nog
bij de lunch of bij wiskunde.

Dus, als deze hand ons lichaam is,
en deze hand is onze geest,

als ik de bel luid en we brengen
onze aandacht naar onze ademhaling,

komen ons lichaam
en onze geest weer samen."

Luister, luister,

je luistert heel aandachtig.

Laat het geluid van de bel
in je hele lichaam klinken,

in iedere cel van je lichaam.

En wanneer je uitademt, zeg je:

"Dit prachtige geluid brengt me terug
naar mijn oorspronkelijke thuis."

Echt in de klas aanwezig zijn.

Ik bedoel, je kunt er fysiek wel zijn,
maar je aandacht is er misschien niet.

Als je aandacht gewoon bij dit moment is,

heb je meer kans om echt --

Als jij er echt bent, heb je
ook oog voor de ander.

Als jij er echt bent, kan het
tot een ontmoeting komen,

dan is er echt communicatie mogelijk.

Leren kan pas plaatsvinden

wanneer twee mensen
echt contact met elkaar hebben,

omdat ze allebei echt aanwezig zijn.

Dat is echt een heel creatief moment.

Thay zegt altijd:

"Het mooiste kado wat je kunt geven,
is je daadwerkelijke aanwezigheid."

Je moet dus bij de leraren beginnen.

Je zult leraren moeten hebben
die zelf kalm zijn, gecentreerd,

en er echt voor de kinderen kunnen zijn.

Mindfulness is dus de sleutel
en het begint bij onszelf.

Je moet je in jezelf thuis kunnen voelen,

er echt voor jezelf kunnen zijn,

dan wordt dat moment
van het overbrengen van je kennis

een --

een bijna intiem moment
dat veel voldoening geeft.

Het is van hoge kwaliteit,

want je vergaart niet alleen kennis,
je leert ook mens te zijn.

(Klok luidt)

Vrienden, ook eten
kan een diepe meditatie zijn.

Bij het ontbijt of tijdens de lunch
kunnen we even stoppen met denken.

Wanneer we een stuk brood nemen,

kunnen we er even bij stilstaan

dat het een stuk brood is.

Dat is mindfulness.

Mindfulness heeft concentratie in zich

en die ene seconde
van mindfulness en concentratie

is genoeg om in te zien dat dit brood
de hele kosmos in zich draagt.

De regen, de wolk, de aarde,

tijd, ruimte, boeren, alles.

Wanneer je dat stuk brood
in je mond steekt,

sta je in contact met de hele kosmos.

We kunnen ieder stukje van ons ontbijt
of van onze lunch op die manier beleven.

Soms stoppen we voor een moment met eten
en zijn we ons bewust van onze omgeving,

de broeders en zusters in de Dharma
die om ons heen zitten,

en dat sterkt onze geest.

De energie van het broederschap
en zusterschap, vreugde en vrede.

(Bel luidt)

In onze Dharma-praatgroepen

zitten we gewoon in een cirkel
en we delen onze ervaring.

Ongeveer 25 mensen die elkaar
misschien nog nooit hebben ontmoet.

Mensen putten daar zoveel uit,

misschien omdat we ze zo opzetten

dat iedereen de kans krijgt
om te delen en gehoord te worden,

en de energie van de concentratie,
van het luisteren, gaat behoorlijk diep.

We gaan geen dialoog aan
en we worden niet onderbroken,

je krijgt ook geen advies, gewoon
mensen die hun ervaring delen

en iemand anders herkent dat misschien.

Mensen worden heel openhartig.

Ze praten recht uit het hart,
wat er gaande is met ze,

hoe ze het ervaren,
waar ze moeite mee hebben,

wat er juist wel goed gaat

en waar ze veel aan gehad hebben.

We wisselen ervaringen uit
over dingen waar we iets aan hadden,

maar soms ook --

kunnen we iets kwijt
waar we erg mee zitten

en dat werkt heel heilzaam.

Mensen ervaren die broederschap
en zusterschap in die groepen

als heel wonderbaarlijk.

In mijn Dharma-praatgroepen
huilde ik eigenlijk voortdurend,

want er was zo'n intieme zusterschap.

Er waren ook wat broeders, maar er was
zo'n verbondenheid onder de zusters.

Dat gevoel dat je
bij een gemeenschap hoort,

zoals je dat hier overkomt,

is zo krachtig en inspirerend.

Je voelt je enorm ondersteund,

een gevoel van veiligheid,

de leer geeft een beschermd gevoel --

Een gevoel van heiligheid,
een gevoel van --

liefde.

(Kinderen zingen)

(Klok luidt)

Na vier of vijf dagen

gewoon baden in die collectieve energie

van vrede, stilte, mindfulness, rust,

geen projecten om aan te werken,
geen vergaderingen bij te wonen,

gewoon de gedachten loslaten,
terugkomen naar de ademhaling,

en je bewust zijn
van je lichaam en je emoties,

vier of vijf dagen lang --

Ze waren volgens mij heel aangedaan

dat we goed genoeg voor ze zorgen.

Dat zal altijd een kernpunt zijn
in de Wake Up Schools:

voor de leraar zorgen.

(Drums)

Ieder van ons heeft een gewoonte-energie

en we zijn gewend om te rennen.

Vreemd genoeg houden mensen
er niet van om zichzelf op te zoeken

en zich gewaar te worden van hun lijden.

Ze zijn bang dat het ze zal overdonderen

dus meestal proberen ze

van hun lijden weg te lopen.

Ze proberen hun lijden te verdoezelen,

hun eenzaamheid, hun angst,
hun boosheid en hun wanhoop.

Voor een leraar,

wat een leraar als eerste moet doen,

is zichzelf opzoeken en thuiskomen.

De weg naar buiten is naar binnen.

Jezelf opzoeken

en voor jezelf zorgen.

Leren hoe je een gevoel
van vreugde kunt opwekken,

leren hoe je een gevoel
van geluk kunt opwekken,

leren hoe je

met een pijnlijk gevoel om moet gaan,

met een pijnlijke emotie om moet gaan.

Luisteren naar het lijden,

je openen voor begrip en compassie

en minder lijden.

Dat is de eerste stap.

Dat zal hij of zij moeten doen,
dat is de eerste stap.

Vijf jaar geleden overleed mijn vader

en op dat moment --

Het was een aneurysma, heel plotseling,

en toen --

Ik trok me terug.

Ik weet nog wel, op dat moment,

het was gewoon, ik weet niet --

mensen probeerden het uit me te krijgen.

Mijn vrouw heeft zo haar best gedaan
om me erover te laten praten.

Ik kon het niet, ik dacht:
hier kom ik zelf wel uit.

Ik dacht dat ik er wel mee om kon gaan,

maar sinds die tijd
werd ik makkelijk boos.

Ik schreeuwde soms, er zijn
vervelende dingen gebeurd,

maar toen ik hier kwam,
direct in het begin,

zei Thay iets bijzonders, hij zei:

"Soms kun je door deze praktijk
je lijden aanraken."

Nou geloofde ik niet echt --

Ik hoorde wel wat hij zei hoor --

Maar later was er een sessie die heette:
'mindfulness van het innerlijke kind'.

We moesten ons innerlijke kind
voor de geest halen

om te zorgen voor onze breekbaarheid.

Toen ging ze verder met de moeder in ons,

en ik hou heel veel van mijn moeder,
het was een hele pijnlijke tijd voor haar,

maar al probeerde ik me te concentreren,
ik kon alleen maar denken:

ga door, ga door naar de vader,
ga door naar de vader in mij,

en toen was er --

Ik heb mijn vrouw gekwetst,
ik heb mijn kinderen gekwetst

en mijn leerlingen ook, gewoon
omdat ik mijn woede niet kende.

Op dat moment had ik echt het gevoel

dat ik mijn lijden had aangeraakt.

Het komt door al die mensen,
ze hebben me zoveel geleerd.

Ik vond het zo indrukwekkend

en ik ben heel dankbaar.

We kunnen spreken van
de goedheid van het lijden.

Als je weet hoe je je lijden kunt omarmen,

het voorzichtig vast kunt houden,
er diep in kunt kijken,

dan kun je daarmee de energie
van compassie opwekken

en de energie van begrip,

zij zijn de basis van echt geluk.

Wanneer je lotusbloemen wilt kweken,

heb je modder nodig.

Lotusbloemen groeien niet op marmer.

Zonder modder, geen lotus.

Hetzelfde geldt voor geluk en lijden.

Een goed beoefenaar weet

hoe hij zijn lijden moet gebruiken
om er geluk mee te kweken.

We krijgen ook wel eens leraren

die komen voor lesstof
en om technieken te leren,

maar uiteindelijk leren we ze
hoe ze zichzelf moeten veranderen

en om eerst zelf gelukkig te worden.

Dat is een krachtiger wapen
dan lesstof en technieken.

Het is natuurlijk belangrijk
om kinderen mindfulness te leren,

maar nog belangrijker is het
dat je als leraar zelf mindful bent.

Kinderen leren namelijk meer
van wie en hoe jij bent,

dan van wat je ze vertelt.

Het is fundamenteel
voor elk soort onderwijs:

de leraar moet het kunnen,
voordat hij het de kinderen kan leren.

(Gezang)

Dit was mijn eerste retraite

en het heeft mijn ogen geopend,
het heeft mijn hart geopend.

Ik was namelijk best wel sceptisch.

Er zijn onderzoeken naar gedaan,
nog niet veel, maar wel gedegen onderzoek,

en die laten zien
dat mindfulness bij jonge mensen

vergelijkbare veranderingen
teweeg brengt als bij volwassenen,

en daar zijn de invloeden
al uitvoerig bij aangetoond.

Dus die resultaten zijn
ook van toepassing op de jongeren.

Volgens de onderzoeken lijkt
mindfulness van invloed te zijn

op de psychische gezondheid,
stress, angst en depressie.

Het kan kinderen helpen beter te leren,
en dat is belangrijk voor scholen,

want die zijn helaas niet altijd
geïnteresseerd in de mentale gezondheid,

maar lopen altijd warm voor beter leren,

betere concentratie en betere resultaten.

Mindfulness lijkt dus de kinderen
ook op die vlakken te helpen.

Verder lijkt het de relaties
tussen de kinderen te verbeteren,

ze gedragen zich beter,
zijn minder impulsief

en ze kunnen beter met hun emoties omgaan.

Ik voelde echt het verschil

van iedere dag loopmeditatie,

geleide meditatie en 'zitten'.

Hoeveel beter ik open kan staan,

hoeveel beter ik mijn emoties kan opvangen
voordat ik mezelf erin verlies.

Die veranderingen zijn niet zomaar schijn,
ze zijn echt zichtbaar op hersenscans

en ik denk dat dat heel belangrijk is

voor mensen die zich afvragen of dit wel
een wetenschappelijke basis heeft,

of dat de wens niet
de vader van de gedachte is.

Je kunt in de hersenen
echt fysieke veranderingen zien.

(Bel luidt)

(Muziek)

Het is ongelooflijk.

Inademen, uitademen.

Gewoon dat beeld van zoveel mensen,
leraren, bewindvoerders, andere mensen,

allemaal zo geïnspireerd door die leer.

Gewoon dat gevoel van al die mensen
die in de hal zitten te mediteren,

luisterend naar Thay,

de diepte van de discussies
in onze Dharma-groepen,

hoe mensen zich openstellen voor elkaar,
zo eerlijk, zo onomwonden.

Het geeft echt inhoud aan mindfulness

als een manier om je te helpen
je authenticiteit te vinden,

wat niet hetzelfde is als altijd maar
glimlachen en vrolijk zijn.

Er zijn veel tranen gevloeid,
mensen hebben zich blootgegeven,

maar gewoon dat gevoel
van kwetsbaarheid terugvinden,

die menselijkheid raken
in iedereen en jezelf,

je een deel van het geheel voelen,

is gewoon onbetaalbaar.

Je realiseren dat lijden geluk is
en dat geluk lijden is en dat --

Mindfulness is niet zomaar
een techniek om succesvol te zijn,

het is een techniek
om een vrij mens te zijn.

Als je er lang genoeg mee bezig bent,
wordt dat uiteindelijk het doel.

Het gaat niet alleen om stressreductie
of een succesvolle leerling zijn,

maar je probeert echt
je lijden te leren kennen

en een manier te vinden
om er niet gebukt onder te gaan

en om die knopen in je hoofd te ontwarren.

Het is als de ultieme zorg.

Ik kan dit aan, en ik kan het delen.

Nu ik hier ben geweest, kijk ik meer uit
naar het nieuwe schooljaar,

niet om mijn leerlingen
op te dringen wat ik geleerd heb,

maar om ze een leraar te brengen
die goed in zijn vel zit,

een leraar die met plezier
en in alle rust voor de klas staat.

Ik heb hele goede hoop voor mijn toekomst
en voor wat ik als leraar kan doen.

Te weten dat ik deel uitmaak
van deze mindful-beweging --

die de wereld kan veranderen.

We hebben het daarover gehad,

dat motto, dat gelukkige leraren
de wereld kunnen veranderen.

Het zijn de gelukkige kinderen,
díe gaan de wereld veranderen.

Wij zijn gewoon een soort voertuig,
wat die beweging overal naartoe brengt.

En die lange-termijn visie,

als we zo kunnen leven, als we dit
nog verder kunnen doorvoeren,

wat voor effect dat
op de wereld kan hebben.

Daarom zeggen we dus:
"Happy teachers will change the world".

(Gezang)

Als we een gelukkige leraar zijn,
zijn we een mindful leraar,

en die mindfulness verspreidt zich
als kringen om ons heen.

(Muziek)

[neem voor meer informatie contact op met

[e-mail]]