10 rregulla për të përmirësuar bisedimin

Kur puna juaj varet nga sa mirë di të flasësh me njerëzit, mëson shumë rreth asaj se si të bisedosh. Shumica prej nesh nuk bisedojmë aq mirë. Celeste Headlee ka punuar si intervistuese në radio për dekada të tëra, dhe i di përbërësit e një bisede perfekte : Ndershmëri, shkurtësi, qartësi dhe një dozë e mirë e të dëgjuarit. Në këtë bisedë, ajo ndan 10 rregulla të dobishme për të bërë biseda të mira. "Dilni, bisedoni me njerëzit, dëgjojini ata, " thotë ajo . " Dhe, më e rëndësishmja, të jeni të përgatitur që do të habiteni. "

Ok, dua të shoh disa duar lart:

sa prej jush e kanë hequr
dikë nga Facebook-u

sepse ka thënë diçka fyese
rreth politikës ose fesë,

kujdesit të fëmijëve, ushqimit?

(Të qeshura)

Dhe sa nga ju njihni të paktën
një person që e shmangni,

sepse thjesht nuk doni t’i flisni?

(Të qeshura)

E kini parasysh, për të patur
një bisedë të sjellshme,

duhej vetëm të ndiqnim këshillën
e Henry Higgins te "My Fair Lady"

Qëndro te moti dhe shëndeti.

Por këto kohë, me ndryshimet klimatike
dhe anti-vaksinimin, këto tema –

(Të qeshura)

nuk janë më të sigurta.

Pra, bota në të cilën jetojmë,

kjo botë në të cilën çdo bisedë

ka potencialin të shkaktojë debat,

ku politikanët tanë nuk
flasin me njëri-tjetrin

dhe ku edhe çështja më e parëndësishme

ka dikë që lufton me pasion
pro dhe kundër, nuk është normale.

Pew Research kreu një studim
me 10.000 adultë amerikanë

dhe zbuluan se në këtë kohë,
jemi më të polarizuar,

jemi më të ndarë,

se kurrë më parë në histori.

Ka më pak gjasa të biem kompromis

ҫka thotë se nuk po e
dëgjojmë njëri-tjetrin.

Dhe e marrim vendimin se ku të jetojmë,

me kë të martohemi,
madje dhe se cilët do të kemi miq,

bazuar në atë që ne tashmë besojmë.

Përsëri, kjo tregon që ne
nuk e dëgjojmë njëri-tjetrin.

Biseda kërkon ekuilibër
mes të folurit dhe të dëgjuarit,

dhe diku përgjatë rrugës,
e kemi humbur atë ekuilibër.

Një pjesë e saj ka shkak teknologjinë.

Smartphone-at që të gjithë keni në duar,

ose aq afër sa mund t’i kapni menjëherë.

Sipas Pew Research,

rreth 1/3 e adoleshentëve Amerikanë
dërgojnë më tepër se 100 tekste në ditë.

Shumica e tyre, thuajse të gjithë, ka më
shumë të ngjarë tu dërgojnë mesazhe miqve

se sa të bisedojnë ballë për ballë.

Është një pjesë e bukur tek The Atlantic.

Shkruar nga një mësues
gjimnazi që quhet Paul Barnwell.

Ai u dha fëmijëve një projekt komunikimi.

Donte t'i mësonte si të flisnin për
një temë të caktuar pa përdorur shënime.

Dhe ai tha këtë: "Kam kuptuar se..."

(Të qeshura)

"Kam kuptuar se kompetenca në të biseduar

mund të jetë aftësia më e anashkaluar me
të cilën dështojmë në dhënien mësim.

Fëmijët kalojnë orë çdo ditë në ekrane
të përfshirë në ide dhe me njëri-tjetrin,

por ata rrallë kanë mundësi

të skalitin aftësitë e tyre
komunikuese ndërpersonale.

Mund të tingëllojë si pyetje qesharake,
por duhet ta pyesim veten:

A ka ndonjë aftësi të shekullit të 21-të

më të rëndësishme se ajo e të mbajturit të
një bisede koherente dhe konfidente?"

Tani, unë e fitoj jetesën
duke folur me njerëz:

fitues çmimi Nobel, shoferë kamionash,

miliarderë, mësues kopshti,

kryetarë shtetesh, hidraulikë.

Flas me njerëz që më pëlqejnë.
Flas me njerëz që s’më pëlqejnë.

Flas me disa njerëz me të cilët
nuk pajtohem thellë në nivel personal.

Por përsëri bëj një bisedë
të shkëlqyer me ta.

Pra do të doja t'i shpenzoja 10 minutat
e ardhshme duke ju mësuar se si të flisni

dhe si të dëgjoni.

Mjaft prej jush kanë dëgjuar
plot këshilla, për këtë

gjëra të tilla si shih personin në sy,

mendo tema interesante
për të diskutuar në avancë,

shiko, tund kokën dhe buzëqesh për të
treguar se je duke i kushtuar vëmendje,

përsërit atë që sapo dëgjove
ose përmblidhe.

Dua që t’i harroni gjithë këto.

Janë broҫkulla.

(Të qeshura)

Nuk ka arsye të mësosh si të tregosh se
po kushton vëmendje

nëse në fakt je duke kushtuar vëmendje.

(Të qeshura)

(Duartrokitje)

Unë në fakt përdor fiks të njëjtat
aftësitësi si intervistuese profesioniste

që përdor dhe në jetën normale.

Prandaj, unë do t'ju mësoj
si t'i intervistoni njerëzit,

dhe kjo do tju ndihmojë të mësoni
të bëheni bashkëbisedues më të mirë.

Mësoni që të bëni një bisedë

pa humbur kohën tuaj, pa u mërzitur,

dhe, Zot të lutem, pa ofenduar askënd.

Ne të gjithë kemi patur
biseda të shkëlqyera.

I kemi kryer më parë.
E dimë se ç'do të thotë.

Lloji i bisedës ku ikën duke u ndjerë
i përfshirë dhe i frymëzuar,

ose ku ndjen sikur
ke krijuar një lidhje të vërtetë,

apo që je kuptuar në mënyrë perfekte.

Nuk ka asnjë arsye

pse shumica e ndërveprimeve tuaja
mos të jetë kështu.

Unë kam 10 rregulla bazë.
Do tju prezantoj me secilin,

por sinqerisht, edhe nëse ju zgjidhni
vetëm një prej tyre dhe e zotëroni,

ju direkt do të shijoni biseda më të mira.

Numri një: ndërsa bisedon
mos bëj gjëra të tjera.

Dhe s'dua vetëm të them
lini mënjanë celularin

tabletën, çelësat e makinës
apo çfarëdo që kini nëpër duar.

Dua të them, ji i pranishëm.

Ji aty në atë moment.

Mos mendo për debatin
që ke patur me shefin.

Mos mendo se çfarë do të hash për darkë.

Nëse do që të dalësh nga biseda,

dil nga biseda,

por mos qëndro gjysëm brenda
e gjysëm jashtë.

Numri dy: Mos dogmatizo.

Nëse doni të deklaroni mendimin tuaj

pa asnjë mundësi për përgjigje, argument,
apo përplasje ose për rritje,

shkruani një blog.

(Të qeshura)

Tani, ka një arsye të fortë se
pse nuk lejoj kritikë në emisionin tim:

Sepse ata janë vërtet të mërzitshëm.

Nëse janë konservatorë, do urrejnë Obamën,
ndihmat ushqimore dhe abortin.

Nëse janë liberalë, do të urrejnë

bankat e mëdha, korporata nafte
e Dick Cheney.

Krejt të parashikueshëm.

Dhe ju nuk duhet të jeni kështu.

Duhet të hyni në çdo bisedë duke
supozuar se keni diçka për të mësuar.

Terapisti i famshëm M. Scott Peck tha

se të dëgjuarit e vërtetë kërkon
ta lesh veten jashtë.

Dhe nganjëherë kjo nënkupton
lënien mënjanë të opinionit personal.

Ai tha se duke ndjerë këtë pranim,

folësi do të bëhet gjithmonë
e më pak i prekshëm

dhe ka shumë më tepër gjasa
t'i hapë skutat e brendshme

të mendjes së tij apo të saj,
tek dëgjuesi.

Përsëri, supozoni se
keni diçka për të mësuar.

Bill Nye: "Çdokush që do të takoni
di diçka që ju nuk e dini."

Unë e shpreh në këtë mënyrë:

Gjithsecili është ekspert në diçka.

Numri tre: Përdorni pyetje të hapura.

Në këtë rast, merrni shkas nga gazetarët.

Filloni pyetjet me kush, çfarë,
kur, ku, pse apo si.

Nëse shtron një pyetje të komplikuar,
do të përjashtoni përgjigje të thjeshta.

Nëse të pyes, "Ishe i tmerruar?"

ti do t’i përgjigjesh fjalës
më të fuqishme në atë fjali,

që është "tmerruar", dhe përgjigja është
"Po, isha" ose "Jo, s'isha."

"Ishe i zemëruar?"
"Po, shumë i zemëruar."

Leri ata ta përshkruajnë.
Janë ata që e dinë.

Provoni t’i pyesni për gjëra të tilla si:
"Si ishte?"

"Si të ka bërë të ndjehesh?"

Sepse vetëm atëherë ata ndalojnë
për një moment dhe reflektojnë,

dhe do të merrni një përgjigje
shumë më tepër interesante.

Numri katër: Ec me rrymën.

Kjo do të thotë që mendimet
që do të të vijnë ndër mend

dhe ti duhet t'i lesh të ikin.

Kemi dëgjuar shpesh intervista,

ku i ftuari është duke folur
për disa minuta

dhe pastaj pritësi hidhet
dhe bën një pyetje

që duket sikur del nga hiҫi,
ose që e ka marrë një përgjigje.

Që tregon se pritësi ka pushuar
së dëgjuari dy minuta më parë,

sepse ka qenë duke menduar
për këtë pyetjen shumë të zgjuar,

dhe ishte i detyruar
dhe i vendosur ta thoshte.

Dhe ne bëjmë ekzaktësisht të njëjtën gjë.

Jemi ulur duke biseduar me dikë,

dhe në moment na kujtohet hera kur takuam
Hugh Jackman në një kafene.

(Të qeshura)

Dhe pushojmë së dëgjuari.

Tregime dhe ide do tju vijnë ndër mend.

Duhet t’i lini ato të vijnë dhe të ikin.

Numri pesë: Nëse nuk e dini,
thoni që nuk e dini.

Tani, njerëzit nëpër radio,
sidomos te NPR,

janë më të vetëdijshëm
se janë duke u regjistruar,

dhe kështu që janë më të kujdesshëm
për ҫka pretendojnë se janë ekspert

dhe ҫ'pretendojnë se e njohin me siguri.

Bëjni këtë. Veproni bazuar në kujdes.

Fjalimi nuk duhet të jetë i pavlerë.

Numri i gjashtë: Mos barazoni
përvojën tuaj me të tyren.

Nëse ata flasin për humbjen
e një anëtari të familjes,

mos filloni të flisni për kur ju
humbët një anëtar familje.

Nëse flasin në lidhje me problemet
që kanë në punë,

mos u tregoni se sa e urreni punën tuaj.

S'është e njëjta. Kurrë s'është e njëjta.

Të gjitha përvojat janë individuale.

Dhe, më e rëndësishmja,
kjo nuk është për ju.

Nuk ka nevojë ta merrni atë moment dhe
të tregoni se sa të mahnitëshm jeni

apo se sa keni vuajtur.

Dikush e pyeti Stephen Hawking
se sa e kishte IQ, dhe ai tha:

"S'e kam idenë. Njerëzit që mburren
me IQ e tyre janë humbës"

(Të qeshura)

Bisedat nuk janë mundësi promocioni.

Numri i shtatë:

Mundësisht mos përsërit veten.

Është mospërfillëse,
dhe vërtet e mërzitshme,

dhe ne priremi ta bëjmë shpesh.

Sidomos në bisedat e punës ose
në bisedat me fëmijët,

ne duam të dalim diku,

kështu që vazhdojmë ta rifrazojmë
atë pa pushim.

Mos e bëni këtë.

Numri i tetë: Qëndroni larg
barërave të këqija.

Sinqerisht, njerëzit s’e ҫajnë kokën

për vitet, emrat,

datat, gjitha ato detaje

që ju përpiqeni të nxirrni nga mendja juaj.

Nuk iu intereson. Ata interesohen për ju.

Interesohen për atë që jeni,

për ato çfarë kini të përbashkëta.

Pra harrojini detajet. Lërini jashtë.

Numri nëntë:

Kjo nuk është e fundit,
por është më e rëndësishmja.

Dëgjoni.

Nuk mund t'ju them se sa shumë
njerëz të rëndësishme kanë thënë

se të dëgjuarit është ndoshta,
numri një i aftësive më të rëndësishme

që mund të zhvillohet.

Buda tha, dhe po e perifrazoj:

"Nëse goja jote është e hapur,
nuk je duke mësuar."

Dhe Calvin Coolidge tha: "Askush nuk
është hequr nga puna se ka dëgjuar."

(Të qeshura)

Pse nuk dëgjojmë njëri-tjetrin?

Numri një, ne preferojmë të flasim.

Kur jam duke folur, kam kontrollin.

Nuk më duhet të dëgjoj
gjëra që s’jam i interesuar.

Jam në qendër të vëmendjes.

Mund të forcoj identitetin tim.

Por ka dhe një arsye tjetër:

Ne shpërqëndrohemi.

Personi mesatar flet rreth
225 fjalë për minutë,

por ne mund të dëgjojmë
deri në 500 fjalë për minutë.

Pra, mendjet tona plotësojnë
këto 275 fjalë të tjera.

Dhe, e di, që duhet përpjekje dhe energji

për t’i kushtuar vërtet vëmendje dikujt,

por nëse s'mund ta bëni këtë,
nuk po zhvilloni një bisedë.

Jeni vetëm dy njerëz që
nxjerrin fjali që mezi lidhen

në të njëjtin vend.

(Të qeshura)

Duhet të dëgjoni njëri-tjetrin.

Stephen Covey e ka thënë shumë bukur.

Ai tha, "Shumica prej nesh nuk dëgjojnë
me synimin të kuptojnë.

Ne dëgjojmë me synimin të përgjigjemi."

Edhe një rregull, numri 10, dhe është ky:
Jini të përmbledhur.

[Biseda e mirë është si minifundi;
e shkurtër aq sa të zgjojë interes,

dhe e gjatë aq sa të mbulojë
subjektin. -Motra ime]

(Të qeshura)

(Duartrokitje)

E gjithë kjo bazohet në të njëjtin
koncept bazë, që është:

Interesohu për njerëzit e tjerë.

E dini, jam rritur me
një gjysh shumë të famshëm,

dhe ishte si lloj
rituali në shtëpinë time.

Njerëzit vinin për të biseduar
me gjyshërit e mi,

dhe pasi ata largoheshin, nëna ime vinte,

dhe na thoshte: "E dini se kush ishte?

Ajo ka qënë konkurente e Miss America.

Ai ish Kryebashkiaku i Sacramento.

Ajo ka fituar çmimin Pulitzer.
Ai është balerin i baletit Rus."

Dhe unë pothuaj jam rritur me supozimin se

gjithësecili ka një gjë të mrekullueshme,
të fshehur.

Dhe sinqerisht, mendoj se kjo
më bën një pritëse më të mirë.

E mbaj gojën mbyllur
sa më shpesh të mundem,

e mbaj mendjen të hapur,

dhe jam gjithmonë e gatshme të mahnitem,

dhe nuk zhgënjehem kurrë.

Bëni të njëjtën gjë.

Dilni jashtë, bisedoni me njerëzit,

dëgjojini njerëzit,

dhe, më e rëndësishmja,
përgatituni që të mahniteni.

Faleminderit.

(Duartrokitje)