Deniz yosunu küresel ısınmayı engellemeye yardımcı olabilir mi?

İklim değişikliğiyle mücadele için gezegen ölçeğinde müdahalelerin zamanı geldi ve çevreci Tim Flannery, deniz yosununun yardımcı olabileceğini düşünüyor. Cesur bir konuşmada, deniz yosununun epik karbon yakalama potansiyelini paylaşıyor ve devasa ölçekte oluşturulan okyanus soyu deniz yosunu çiftliklerinin atmosfere saldığımız tüm karbonu nasıl hapsedebileceğini açıklıyor. Bu potansiyel gezegeni kurtaran çözüm ve oraya ulaşmak için hala gereken çalışma hakkında daha fazla bilgi edinin.

Oh, bir sürü var.

Bu deniz yosunu.

Bunlar oldukça mütevazi şeyler.

Ancak bazı kayda değer niteliklere sahip.

Birincisi, çok hızlı büyüyor.

Yani deniz yosununun parçası olan karbon,

sadece birkaç hafta önce,

atmosferik CO2 olarak
atmosferde yüzüyordu,

iklim değişikliğinin tüm
olumsuz sonuçlarına doğru yol alıyordu.

Şu an için
deniz yosununda güvenle kilitlendi

ama o deniz yosunu çürüdüğünde

ve kokusuna göre, çok da uzakta değil,

çürüdüğünde bu CO2
atmosfere geri salınacak.

İklim problemini çözmek için

bu CO2'yi uzun vadede
kilit altında tutmanın ve dolayısıyla

önemli ölçüde katkıda bulunmanın bir
yolunu bulabilirsek harika olmaz mıydı?

Burada bahsettiğim şey geri çekilme.

Şimdi iklim mücadelesinin
diğer yarısı oldu.

Ve bunun nedeni
iklim değişikliğini değerlendirme konusunu

o kadar uzun süre erteledik ki

şimdi çok büyük ve çok zor
iki şey yapmalıyız.

Atmosferden önemli miktarlarda
karbondioksit çekerken

aynı zamanda emisyonlarımızı azaltmalı

ve enerji kaynağımızı temizlemeliyiz.

Bunu yapmazsak havaya saldığımız
CO2'nin yaklaşık yüzde 25'i

orada insan standartlarına göre
sonsuza kadar kalacaktır.

Yani harekete geçmeliyiz.

Bu iklim krizinin ele alınmasında
gerçekten yeni bir aşama

ve yeni bir bakış açısı gerektiriyor.

Bu nedenle
karbon dengeleme gibi fikirler

modern çağda
gerçekten mantıklı değil.

Bir şeyi dengelediğinizde

"Kendime biraz
sera gazı koyma izni vereceğim,

ama sonra onu
aşağı çekerek dengeleyeceğim" diyorsunuz.

Hem emisyonlarınızı azaltmanız

hem de CO2'yi azaltmanız gerektiğinde

bu düşünce artık mantıklı gelmez.

Ve geri çekilmeden bahsederken

büyük miktarlarda sera gazlarını,
özellikle CO2'yi,

dolaşımdan çıkarmaktan bahsediyoruz.

Bunu yapmak için
bir karbon bedeline ihtiyacımız var.

Hepimizin yararlanacağı bu hizmet için

ödeyeceğimiz önemli bir bedele
ihtiyacımız var.

İklim sorununun ikinci yarısında
şimdiye kadar

neredeyse hiç ilerleme kaydetmedik.

Çoğu insanın radarında değil.

Söylemem gerekiyor ki bazen
insanların şunu söylediğini duyuyorum,

"İklim kriziyle ilgili bir şey
yapabileceğimize dair umudumu kaybettim."

ben de uykusuz geceler geçirdim,
bunu size söyleyebilirim.

Ama bugün bu mütevazı ot olan
deniz yosununun elçisi olarak buradayım.

Deniz yosununun iklim değişikliği sorununu

ve geleceğimizin büyük bir bölümünü
ele almanın büyük bir parçası olma

potansiyeline sahip olduğunu düşünüyorum.

Bilim insanlarının
bize önümüzdeki 80 küsur yılda

bu yüzyılın sonuna kadar,

yapmamız gerektiğini söylediği şey,
sera gazı emisyonlarımızı

her yıl yüzde üç azaltmak

ve atmosferden her gün
üç gigaton CO2 çekmek.

Bu rakamlar o kadar büyük ki
bizi şaşırtıyorlar.

Ama bilim insanlarının bize
yapmamız gerektiğini söylediği şey bu.

Bu grafiği göstermekten
gerçekten nefret ediyorum

ama üzgünüm, bunu yapmak zorundayım.

İklim değişikliği çalışmalarında
yaptığım tüm savunuculuk

ve aslında

iklim değişikliğini ele almadaki
toplu başarısızlığımız açısından

kişisel başarısızlığımın hikayesini
anlatmak çok anlamlı.

Oradaki yörüngemizi ısınma

ve sera gazı konsantrasyonları
açısından görebilirsiniz.

İklim değişikliğiyle ne kadar tehlikeyle
karşı karşıya olduğumuzu,

yaptığımız tüm büyük bilimsel
açıklamaları görebilirsiniz.

Siyasi toplantıları görebilirsiniz.

Hiçbiri yörüngeyi değiştirmedi.

İşte bu yüzden yeni bakış açısına
ihtiyacımız var,

yeni bir yaklaşıma ihtiyacımız var.

Öyleyse sera gazlarını büyük ölçekte
aşağı çekmeye nasıl başlayabiliriz?

Bunu yapmanın gerçekten
sadece iki yolu var

ve ben geri çekilmeye çok derin
bir dalış yaptım.

Ve öncelik vereceğim --

Ve bunun günün sonunda gül gibi
kokarak çıktığını söyleyebilirim.

Olur, en iyi seçeneklerden biri

ancak çok, birçok olasılık var.

Kimyasal yollar ve biyolojik yollar var.

Yani işi halletmenin
gerçekten iki yolu var.

Biyolojik yollar harika

çünkü onları kullanmak için gereken
enerji kaynağı olan Güneş,

etkili bir şekilde özgür.

Güneşi; bitkilerde fotosentez yapmak,

CO2'yi parçalamak ve
karbonu yakalamak için kullanıyoruz.

Kimyasal yollar da var.

Uğursuz gibi geliyorlar
ama aslında hiç de fena değiller.

Karşılaştıkları zorluk şu ki
bu işi yapmak için gereken enerji için

veya bu enerjiyi mümkün kılmak için

bir bedel ödememiz gerekiyor.

Doğrudan hava yakalama,
kimyasal yolun harika bir örneği

ve insanlar şu anda
bunu atmosferden CO2 almak

ve biyoyakıt üretmek veya
plastik üretmek için kullanıyor.

Büyük ilerleme kaydediliyor,

ancak bu kimyasal yolların

yılda bir gigaton CO2 çekmesi
uzun yıllar alacak.

Biyolojik yollar bize sanırım
kısa vadede çok daha fazla umut veriyor.

Muhtemelen iklim sorununa
bir çözüm olarak ağaçlandırmayı,

ağaç dikmeyi duymuşsunuzdur.

Bu adil bir soru:

Ağaçları kullanarak bu sorundan
kurtulabilir miyiz?

Pek çok nedenden dolayı
buna şüpheyle yaklaşıyorum.

Birincisi, sorunun derecesi.

Tüm ağaçlar tam karbon tutma
potansiyellerine ulaşmalarından

on yıllar önce tohum olarak başlar.

Ve ikincisi,

kara yüzeyine bakarsanız
çok yoğun kullanıldığını görürsünüz.

Yiyeceklerimizi,
ormancılık ürünlerimizi ondan alıyoruz;

biyolojik çeşitliliğin korunmasını,
su ve diğer her şeyi alıyoruz.

Bu problemin üstesinden gelmek için
yeterli alan bulacağımızı beklememizin

oldukça sorunlu olacağını düşünüyorum.

Ancak açık denizlere bakarsak

halihazırda mevcut bir sektörün olduğu

ve ileriye doğru daha net bir yolun
olduğu bir çözüm görürüz.

Okyanuslar gezegenimizin
yaklaşık yüzde 70'ini kaplıyor.

İklimimizi düzenlemede gerçekten
büyük bir rol oynuyorlar

ve içlerindeki deniz yosununun
büyümesini artırabilirsek

sanırım onları iklimi değiştiren bir
mahsul geliştirmek için kullanabiliriz.

O kadar farklı deniz yosunu türü var ki

bunlarda inanılmaz genetik çeşitlilik var

ve bunlar çok eski;

evrim geçiren ilk çok hücreli
organizmalardan.

İnsanlar artık belirli amaçlar için
özel deniz yosunu türleri kullanıyorlar,

çok yüksek kaliteli
medikal ürünler geliştirmek gibi.

Ancak deniz yosunu banyosu yapmak için
deniz yosunu da kullanabilirsiniz,

cildinize iyi geliyor olmalı.

Buna tanıklık edemem ama yapabilirsiniz.

deniz yosunu yetiştiriciliğiyle ilgili
en önemli şey ölçeklenebilir olması.

Deniz yosunu çiftliklerinde

dünya okyanusunun
yüzde dokuzunu kaplayabilseydik

herhangi bir yılda

ortaya koyduğumuz
tüm sera gazlarının eşdeğerini

50 gigatondan fazla çekebilirdik.

İlk okuduğumda harika bir fikirdi
ama düşündüm ki

dünya okyanuslarının yüzde 9'unun
büyüklüğünü hesaplamalıyım.

Görünüşe göre yaşadığım yer
yaklaşık dört buçuk Avustralya kadar.

Ve şu anda buna ne kadar yakınız?

Orada kaç tane okyanusa giden
deniz yosunu çiftliğimiz var?

Sıfır.

Ancak bazı prototiplere sahibiz
ve orada biraz umut yatıyor.

Şu anda yapım aşamasında olan bir
deniz yosunu çiftliğinin bu küçük çizimi

size deniz yosunu hakkında
çok ilginç şeyler anlatıyor.

Okyanusta 25 metre aşağıda

o rafta büyüyen
deniz yosunu görebilirsiniz.

Karada gördüğünüz her şeyden
gerçekten farklı.

Ve bunun nedeni
deniz yosunun ağaçlar gibi olmaması;

kökler, gövdeler, dallar ve ağaç kabuğu
gibi verimsiz kısımları olmaması.

Bitkinin tamamı fotosentetik,

bu yüzden hızlı büyüyor.

Deniz yosunu günde bir metre büyüyebilir.

Ve karbonu nasıl ayırırız?

Yine, karadan çok farklı.

Tek yapmanız gereken
o deniz yosununu kesmek --

okyanus uçurumuna sürüklenir,

bir kilometre aşağıya indiğinde

o deniz yosununun içindeki karbon
yüzyıllar veya bin yıllar boyunca

atmosferik sistemden
etkili bir şekilde çıkar.

Oysa bir orman dikerseniz

orman yangınları, böcekler vb.
hakkında endişelenmeniz gerekir,

bu da karbonu serbest bırakır.

Bu çiftlikte önemli olan,

derinliklere inen o küçük boru.

Okyanus ortası temelde
geniş bir biyolojik çöldür.

Orada uzun zaman önce
kullanılmış hiçbir besin yok.

Ancak sadece 500 metre aşağıda

serin ve besin açısından
çok zengin su var.

Ve biraz temiz, yenilenebilir enerji ile

bu suyu pompalayabilir

ve içindeki besinleri deniz yosunu
mahsulünü sulamak için kullanabilirsiniz.

Bu yüzden bunun gerçekten
çok faydası olduğunu düşünüyorum.

Biyolojik bir çölü,

okyanus ortasını

üretken, hatta gezegeni kurtaran
bir çözüme dönüştürüyor.

Öyleyse ne ters gidebilir?

Bu ölçekte konuştuğumuz her şey

gezegen ölçeğinde bir müdahaleyi içerir.

Ve çok dikkatli olmalıyız.

Kokuşmuş deniz yosunu yığınlarının

muhtemelen sorunlarımızın en küçüğü
olacağını düşünüyorum.

Olacak başka beklenmedik şeyler var.

Bundan bahsettiğimde beni gerçekten
endişelendiren şeylerden biri

derin okyanustaki
biyolojik çeşitliliğin kaderi.

Okyanusun derinliklerine
gigaton yosun koyarsak

oradaki yaşamı etkiliyoruz.

İyi haber şu ki birçok deniz yosununun

fırtınalardan sonra
veya denizaltı kanyonları yoluyla

derin okyanusa ulaştığını biliyoruz.

Yani burada
yeni bir süreçten bahsetmiyoruz,

doğal bir süreci
geliştirmekten bahsediyoruz.

Ve ilerledikçe öğreneceğiz.

Bu okyanusa giden deniz yosunu
çiftliklerinin mobil olması gerek,

böylece yosun, büyük kokuşmuş
bir yığın oluşturmak yerine

okyanusun geniş alanlarına dağılabilir.

Deniz yosununu yakmamız gerekebilir --

bu yüzden derinlere göndermeden önce

bir tür hareketsiz mineral biyokömür
yaratmamız gerekebilir.

Süreci başlatana kadar bilemeyeceğiz

ve yaparak etkili bir şekilde
öğreneceğiz.

Sadece size çağdaş deniz yosunu
çiftçiliğini göstermek istiyorum.

Bu büyük bir iş --

Yılda altı milyar dolarlık bir iş.

Güney Kore açıklarındaki
bu deniz yosunu çiftlikleri --

onları uzaydan görebilirsiniz,
çok büyükler.

Ve giderek sadece deniz yosunu
çiftlikleri olmuyorlar.

İnsanların böyle yerlerde yaptığı şey
okyanus permakültürü denen bir şey.

Ve okyanus permakültüründe

hep birlikte balık ve kabuklu deniz
hayvanları, deniz yosunu yetiştirirsiniz.

Ve bu kadar iyi çalışmasının nedeni,

deniz yosununun,
deniz suyunun asidini seyreltmesi.

Deniz proteini yetiştirmek için
ideal bir ortam sağlar.

Okyanusların yüzde dokuzunu
okyanus permakültürü ile kaplasaydık

Balık ve deniz kabukluları olarak
yeterli proteini

10 milyarlık bir popülasyondaki
her birey için

yılda 200 kg yüksek kalite
protein üretiyor olurduk.

Yani burada çok potansiyelli
bir çözümümüz var.

İklim değişikliğini ele alabiliriz,
dünyayı besleyebiliriz,

okyanusların asidini azaltabiliriz.

Tüm bunların ekonomisi zorlayıcı olacak.

Bu çözümlere
milyarlarca dolar yatırım yapacağız

ve gigaton ölçeğine ulaşmaları
onlarca yıl alacak.

Bunun olacağına ikna olmamın nedeni,

havadaki gazı çıkarmadıkça

olumsuz sonuçlara
yol açmaya devam edecek.

Şehirlerimizi sular altında bırakacak,

bizi yiyecekten mahrum bırakacak,

her türlü sivil kargaşaya neden olacak.

Bu nedenle, bu sorunla başa çıkmak için
bir çözümü olan herkesin

değerli bir varlığı var.

Ve zaten açıkladığım gibi,

okyanus permakültürü ekonomik olarak
sürdürülebilir olma yolunda ilerliyor.

Önümüzdeki 30 yıl içinde

karbon yayan bir ekonomi olmaktan

karbon emen bir ekonomiye
geçmemiz gerekiyor.

Ve bu çok uzun görünmüyor.

Ama atmosfere saldığımız
sera gazlarının yarısını

son 30 yılda oraya koyduk.

Benim görüşüm,

bu gazı 30 yıl içinde salabiliyorsak

30 yıl içinde çıkarabiliriz de.

Ve 30 yıl içinde ne kadar çok şey
yapılabileceğinden şüphe duyuyorsanız

bir yüzyıl öncesini, 1919'u düşünün,

1950 ile karşılaştırın.

1919'da Edinburgh'da,

bir tuval ve ahşap bir çift kanatlı uçak
görmüş olabilirsiniz.

Otuz yıl sonra
jet uçağı görebileceksiniz.

Sokakta ulaşım 1919'da atlardı.

1950'ye gelindiğinde motorlu taşıtlar.

1919, barutumuz vardı;

1950, nükleer gücümüz vardı.

Kısa sürede çok şey yapabiliriz.

Ama hepsi bir çözüm bulabileceğimize
inanmamıza bağlı.

Şimdi yapmak istediğim şey
bilgili tüm insanları

bu alanda bir araya getirmek.

Açık denizde yapı inşa etmeyi
bilen mühendisler,

deniz yosunu çiftçileri, finansörler,

hükûmet düzenleyicileri,

işlerin nasıl yapıldığını
anlayan insanlar.

Ve ileriye doğru bir yol çizin,

diyelim ki mevcut
yılda altı milyar dolarlık

deniz yosunu endüstrisinden,

çok fazla potansiyele sahip olan

ancak büyük miktarda yatırım gerektiren bu
yeni endüstri biçimine nasıl geçebiliriz?

Ben bahisçi değilim.

Ama eğer olsaydım

param o şeylere,

deniz yosunlarına olurdu.

Bu benim kahramanım.

Teşekkür ederim.

(Alkış)