Γιατί τα φάρμακα έχουν συχνά επικίνδυνες παρενέργειες για τις γυναίκες | Άλισον ΜακΓκρέγκορ| TEDxProvidence

Για το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου αιώνα , φάρμακα που εγκρίνονται και κυκλοφορούν στην αγορά έχουν δοκιμαστεί μόνο σε άνδρες ασθενείς, οδηγώντας σε ακατάλληλη δοσολογία και απαράδεκτες παρενέργειες για τις γυναίκες. Οι σημαντικές φυσιολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών μόλις πρόσφατα λήφθηκαν υπόψη στην ιατρική έρευνα. Η γιατρός επειγόντων περιστατικών, Άλισον ΜακΓκρέγκορ, μελετά αυτές τις διαφορές, και σε αυτή τη συναρπαστική ομιλία πραγματεύεται την ιστορία πώς το αρσενικό μοντέλο έγινε το βασικό πλαίσιο της ιατρικής μας έρευνας και πώς η κατανόηση των διαφορών μεταξύ ανδρών και γυναικών μπορεί να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τα δύο φύλα.

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια τοπική εκδήλωση TEDx, μια παραγωγή ανεξάρτητη από τα συνέδρια TED. Μάθετε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Όλοι πάμε στους γιατρούς.

Tο κάνουμε με τυφλή εμπιστοσύνη

ότι οι εξετάσεις και τα φάρμακα
που μας συνταγογραφούν

βασίζονται σε αποδεδειγμένα στοιχεία,

στοιχεία σχεδιασμένα για να μας βοηθήσουν.

Όμως, στην πραγματικότητα
αυτό δεν ισχύει για όλους.

Τι αν σας έλεγα

ότι η ιατρική επιστήμη που αναπτύχθηκε
όλο τον προηγούμενο αιώνα

είχε βασιστεί μόνο στον μισό πληθυσμό;

Είμαι γιατρός στα επείγοντα περιστατικά.

Εκπαιδεύτηκα στην αντιμετώπιση
επειγόντων περιστατικών.

Να σώζω ζωές. Φοβερό δεν είναι;

Εντάξει, υπάρχουν πολλά κρυολογήματα
και μικροατυχήματα,

αλλά όποιος και να έρθει στα επείγοντα,

κάνουμε τις ίδιες εξετάσεις,

συνταγογραφούμε τα ίδια φάρμακα,

χωρίς ποτέ να σκεφτούμε
το φύλο των ασθενών μας.

Και γιατί να το κάνουμε αυτό;

Ποτέ δεν μας έμαθαν ότι υπήρχαν
διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Μια πρόσφατη κυβερνητική μελέτη
αποκάλυψε ότι 80% των φαρμάκων

που αποσύρονται από την αγορά,

αποσύρονται εξαιτίας
παρενεργειών στις γυναίκες.

Ας το σκεφτούμε αυτό για λίγο.

Γιατί ανακαλύπτουμε
παρενέργειες στις γυναίκες

μόνο μετά από τη διάθεση
ενός φαρμάκου στην αγορά;

Το ξέρετε ότι παίρνει χρόνια
για να περάσει ένα φάρμακο από την ιδέα

σε κυτταρικά πειράματα στο εργαστήριο,

σε μελέτες με πειραματόζωα,

μετά σε κλινικές μελέτες σε ανθρώπους,

μέχρι τελικά να περάσει
μια διαδικασία έγκρισης,

και να είναι διαθέσιμο στον γιατρό
να σας το συνταγογραφήσει;

Χώρια τα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια
δολάρια χρηματοδότησης

που χρειάζονται για αυτή τη διαδικασία.

Γιατί λοιπόν ανακαλύπτουμε
απαράδεκτες παρενέργειες

στον μισό πληθυσμό, μετά από όλα αυτά;

Τι συμβαίνει;

Λοιπόν, απ' ό,τι φαίνεται
τα κύτταρα στο εργαστήριο

είναι αρσενικά κύτταρα,

και τα πειραματόζωα
στις μελέτες ήταν αρσενικά,

και οι κλινικές μελέτες έγιναν
σχεδόν αποκλειστικά σε άντρες.

Πώς το αρσενικό μοντέλο έγινε
το βασικό πλαίσιο της ιατρικής έρευνας;

Ας δούμε ένα παράδειγμα
που διαδόθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης,

και αφορά το ενισχυτικό ύπνου Ambien.

To Ambien βγήκε στην αγορά
πριν πάνω από 20 χρόνια,

κι από τότε έχει συνταγογραφηθεί
εκατοντάδες εκατομμύρια φορές,

κυρίως σε γυναίκες, καθώς αυτές υποφέρουν
συχνότερα από διαταραχές ύπνου.

Αλλά τον περασμένο μόλις χρόνο,

ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων
πρότεινε τη μείωση της δόσης στο μισό

μόνο για τις γυναίκες,

γιατί μόλις αντιλήφθηκαν

ότι οι γυναίκες μεταβολίζουν
το φάρμακο πιο αργά από τους άντρες,

οπότε ξυπνούν το πρωί

με περισσότερη δραστική ουσία
στο σύστημά τους.

Και κατόπιν, έτσι νυσταγμένες
μπαίνουν στο τιμόνι,

και κινδυνεύουν από τροχαία ατυχήματα.

Ως γιατρός επειγόντων περιστατικών,
δεν μπορώ παρά να σκεφτώ

πόσοι από τους ασθενείς
που φρόντισα τόσα χρόνια

ενεπλάκησαν σε κάποιο οδικό ατύχημα

που θα μπορούσε ίσως να αποφευχθεί

αν αυτή η ανάλυση είχε γίνει
πριν από 20 χρόνια

όταν το φάρμακο αυτό
πρωτοβγήκε στην αγορά.

Πόσα άλλα πράγματα πρέπει
να αναλυθούν με βάση το φύλο;

Τι άλλο μας διαφεύγει;

O Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
άλλαξε πολλά πράγματα,

και ένα από αυτά ήταν η ανάγκη
για την προστασία των ανθρώπων

από το να γίνονται θύματα
της ιατρικής έρευνας χωρίς συναίνεση.

Έτσι σημαντικές κατευθυντήριες γραμμές
και κανόνες τέθηκαν σε εφαρμογή,

και μέρος αυτών ήταν η προστασία
των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία

από τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε
ιατρική ερευνητική μελέτη.

Υπήρχε φόβος: τι και αν κάτι συνέβαινε
στο έμβρυο κατά τη μελέτη;

Ποιος θα ήταν υπεύθυνος;

Οι επιστήμονες εκείνη τη στιγμή

το υποδέχθηκαν ως ευτυχή συγκυρία,

γιατί ας το παραδεχτούμε -

τα σώματα των ανδρών
είναι αρκετά ομοιογενή.

Δεν έχουν τις συνεχείς διακυμάνσεις
στα επίπεδα των ορμονών

που προκαλούν διασπορά στα δεδομένα
θα έπαιρναν, αν εξέταζαν μόνο άνδρες.

Ήταν πιο εύκολο. Ήταν φθηνότερο.

Εκείνη τη στιγμή,
υπήρχε μια γενική παραδοχή

ότι οι άνδρες και οι γυναίκες
ήταν όμοιοι με κάθε τρόπο,

εκτός από τα αναπαραγωγικά τους όργανα
και τις ορμόνες φύλου.

Έτσι αποφασίστηκε:

η ιατρική έρευνα διεξαγόταν σε άντρες,

και τα αποτελέσματα αργότερα
εφαρμόζονταν σε γυναίκες.

Τι έκανε αυτό στην αποδεκτή έννοια
για την υγεία των γυναικών;

Η υγεία των γυναικών έγινε
συνώνυμη με την αναπαραγωγή:

στήθος, ωοθήκες, μήτρα, εγκυμοσύνη.

Σε αυτό τον όρο αναφερόμαστε τώρα
ως «ιατρική του μπικίνι».

Αυτό παρέμεινε μέχρι
περίπου τη δεκαετία του '80,

οπότε η έννοια αυτή αμφισβητήθηκε
από την ιατρική κοινότητα

και από τους φορείς χάραξης πολιτικής
για τη δημόσια υγεία όταν συνειδητοποίησαν

ότι αποκλείοντας τις γυναίκες
από όλες τις ιατρικές έρευνες,

ουσιαστικά τους κάναμε ζημιά,

γιατί εκτός από αναπαραγωγικά ζητήματα,

σχεδόν τίποτα δεν ήταν γνωστό
για τις μοναδικές ανάγκες

των γυναικών ασθενών.

Από τότε, έχει έρθει στο φως
συντριπτικός όγκος στοιχείων

που μας δείχνουν πόσο διαφορετικοί
είναι άνδρες και γυναίκες με κάθε τρόπο.

Ξέρετε, στην ιατρική έχουμε αυτό το ρητό:

τα παιδιά δεν είναι απλώς μικροί ενήλικες.

Το λέμε αυτό για να μην ξεχνάμε

ότι τα παιδιά έχουν όντως
διαφορετική φυσιολογία από τους ενήλικες.

Εξαιτίας αυτού γεννήθηκε
η ειδικότητα της παιδιατρικής.

Τώρα διεξάγουμε έρευνα στα παιδιά
προκειμένου να βελτιώσουμε τη ζωή τους.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί
και για τις γυναίκες.

Οι γυναίκες δεν είναι απλώς άνδρες
με βυζιά και σωλήνες.

Αλλά έχουν τη δική τους
ανατομία και φυσιολογία

που αξίζει να μελετηθεί
με την ίδια ένταση.

Ας πάρουμε το καρδιαγγειακό
σύστημα, για παράδειγμα.

Αυτό το ιατρικό πεδίο κάνει
τα πάντα για να καταλάβει

γιατί άνδρες και γυναίκες έχουν
εντελώς διαφορετικές καρδιακές προσβολές.

Οι καρδιακές παθήσεις είναι η βασική αιτία
θανάτου για άνδρες και γυναίκες.

αλλά περισσότερες γυναίκες πεθαίνουν
τον πρώτο χρόνο μετά το έμφραγμα.

Οι άνδρες παραπονιούνται
για έντονο πόνο στο στήθος -

σαν ένας ελέφαντας
να κάθεται στο στήθος τους.

Και το θεωρούμε τυπικό σύμπτωμα.

Και οι γυναίκες έχουν πόνο στο στήθος.

Αλλά οι γυναίκες συχνότερα
παραπονιούνται ότι «δεν νιώθουν καλά,»

«δεν μπορούν να πάρουν αρκετό αέρα»,

πως είναι «τόσο κουρασμένες τελευταία».

Για κάποιο λόγο αυτό
το λέμε άτυπο σύμπτωμα,

παρόλο που, όπως είπαμε, οι γυναίκες
αποτελούν τον μισό πληθυσμό.

Ποια είναι τα στοιχεία
που εξηγούν αυτές τις διαφορές;

Αν κοιτάξουμε την ανατομία,

τα αιμοφόρα αγγεία γύρω από την καρδιά
είναι μικρότερα στις γυναίκες,

και αυτά τα αιμοφόρα αγγεία
νοσούν διαφορετικά στις γυναίκες

σε σχέση με τους άνδρες.

Οι εξετάσεις που καθορίζουν αν κάποιος
κινδυνεύει από καρδιακή προσβολή,

είχαν αρχικά σχεδιαστεί, δοκιμαστεί
και τελειοποιηθεί στους άνδρες,

και έτσι δεν είναι τόσο καλά
στην πρόβλεψη για τις γυναίκες.

Στη συνέχεια, αν σκεφτούμε τα φάρμακα -

κοινά φάρμακα που χρησιμοποιούμε,
όπως η ασπιρίνη.

Δίνουμε ασπιρίνη σε υγιείς άνδρες
για πρόληψη μιας καρδιακής προσβολής,

αλλά ξέρετε ότι αν δώσετε ασπιρίνη
σε μια υγιή γυναίκα,

είναι στην πραγματικότητα βλαβερό;

Αυτό απλά μας λέει

ότι αγγίζουμε μόνο
την επιφάνεια του θέματος.

Η επείγουσα ιατρική είναι
μια επιχείρηση με γρήγορους ρυθμούς.

Σε πόσους σωτήριους τομείς της ιατρικής,

όπως στον καρκίνο
και τα εγκεφαλικά επεισόδια,

υπάρχουν σημαντικές διαφορές
μεταξύ αντρών και γυναικών

τις οποίες μπορούμε να εκμεταλλευτούμε;

Ή γιατί μερικοί άνθρωποι
κρυολογούν πιο συχνά από άλλους,

ή γιατί τα αναλγητικά που δίνουμε
για μικροτραυματισμούς

δουλεύουν σε κάποιους και όχι σε άλλους;

Το Ινστιτούτο Ιατρικής είπε
πως κάθε κύτταρο έχει φύλο.

Τι σημαίνει αυτό;

Το φύλο είναι DNA.

Το γένος είναι πώς κάποιος
εμφανίζεται στην κοινωνία.

Και αυτά τα δύο μπορεί
να μην ταιριάζουν πάντα,

όπως μπορούμε να δούμε
στον διαφυλετικό πληθυσμό.

Αλλά είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε
ότι από τη στιγμή της σύλληψης,

κάθε κύτταρο στο σώμα μας

-στο δέρμα, στα μαλλιά,
την καρδιά και τους πνεύμονες-

περιέχει το δικό μας μοναδικό DNA,

και αυτό το DNA περιέχει
τα χρωμοσώματα που καθορίζουν

αν θα γίνουμε αρσενικό ή θηλυκό,
άνδρας ή γυναίκα.

Παλιά πιστεύαμε

ότι τα καθοριστικά για το φύλο
χρωμοσώματα που απεικονίζονται εδώ

-XY για άνδρα, ΧΧ για γυναίκα-

απλώς καθόριζαν αν κάποιος
θα γεννηθεί με ωοθήκες ή όρχεις,

και οι ορμόνες φύλου
που αυτά τα όργανα παρήγαγαν

ήταν υπεύθυνες για τις διαφορές
που βλέπουμε στο αντίθετο φύλο.

Αλλά τώρα ξέρουμε ότι
αυτή η θεωρία ήταν λάθος -

ή τουλάχιστον λίγο ελλιπής.

Και ευτυχώς, επιστήμονες όπως ο Δρ. Πέιτζ
από το Ινστιτούτο Γουάιτχεντ,

ο οποίος εργάζεται στο χρωμόσωμα Υ,

και ο Δρ. Γιάνγκ από το UCLA,

έχουν βρει αποδείξεις που μας λένε
ότι τα φυλετικά χρωμοσώματα

που βρίσκονται
σε κάθε κύτταρο του σώματός μας

εξακολουθούν να είναι δραστήρια
σε όλη μας τη ζωή

και θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνα
για τις διαφορές που βλέπουμε

στη δοσολογία των φαρμάκων,

ή για τις διαφορές
μεταξύ ανδρών και γυναικών

στην ευαισθησία
και τη σοβαρότητα των ασθενειών.

Αυτή η νέα γνώση αλλάζει
τους κανόνες του παιχνιδιού,

και εξαρτάται από τους επιστήμονες
να βρίσκουν τα αποδεικτικά στοιχεία,

και από τους κλινικούς ιατρούς
να ερμηνεύουν αυτά τα δεδομένα

σε πρακτικό επίπεδο, σήμερα.

Αμέσως.

Για να βοηθήσω σε αυτό,
είμαι συνιδρυτής μιας εθνικής οργάνωσης

που λέγεται «Φύλο και Γένος
στην Υγεία των Γυναικών»,

και συλλέγουμε όλα αυτά τα δεδομένα

ώστε να είναι διαθέσιμα για διδασκαλία
και για περίθαλψη των ασθενών.

Δουλεύουμε για να φέρουμε σε επαφή
τους γιατρούς εκπαιδευτικούς.

Αυτό είναι μεγάλη δουλειά.

Αλλάζει ο τρόπος που γίνεται
η ιατρική εκπαίδευση από την αρχή της.

Αλλά έχω πίστη σε αυτούς.

Ξέρω ότι πρόκειται να δουν την αξία
της ενσωμάτωσης της έννοιας του φύλου

στο τρέχον πρόγραμμα σπουδών.

Αφορά τη σωστή εκπαίδευση των μελλοντικών
παρόχων υγειονομικής περίθαλψης.

Σε περιφερειακό επίπεδο,

είμαι συνδημιουργός ενός τμήματος
μέσα στο Τμήμα Επείγουσας Ιατρικής

εδώ στο Πανεπιστήμιο Brown,

που λέγεται «Το Φύλο και το Γένος
στην Επείγουσα Ιατρική»,

και διεξάγουμε έρευνα για να καθοριστούν
διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών

σε επείγουσες καταστάσεις,

όπως καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά επεισόδια,
σήψη και κατάχρηση ουσιών,

αλλά επίσης πιστεύουμε
ότι η εκπαίδευση είναι υψίστης σημασίας.

Έχουμε δημιουργήσει
ένα ολοκληρωμένο μοντέλο εκπαίδευσης.

Έχουμε προγράμματα για γιατρούς,
νοσηλευτές, φοιτητές,

και για ασθενείς.

Γιατί αυτό δεν μπορεί να αφεθεί μόνο στους
επικεφαλής της υγειονομικής περίθαλψης.

Όλοι έχουμε ένα ρόλο
στο να κάνουμε τη διαφορά.

Αλλά πρέπει να σας προειδοποιήσω,
αυτό δεν είναι εύκολο.

Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο.

Ουσιαστικά αλλάζουμε τον τρόπο
που σκεφτόμαστε για το φάρμακο,

την υγεία και την έρευνα.

Αλλάζει τη σχέση μας
με το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.

Αλλά δεν υπάρχει γυρισμός.

Γνωρίζουμε πλέον αρκετά

για να ξέρουμε ότι δεν το κάναμε σωστά.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είπε,

«Η αλλαγή δεν έρχεται
επειδή είναι αναπόφευκτη,

αλλά έρχεται μέσα από τη συνεχή πάλη».

Το πρώτο βήμα προς την αλλαγή
είναι η ευαισθητοποίηση.

Δεν αφορά μόνο τη βελτίωση
της ιατρικής περίθαλψης των γυναικών.

Αφορά την προσωπική,
εξατομικευμένη περίθαλψη όλων.

Η ευαισθητοποίηση μπορεί
να μεταμορφώσει την ιατρική περίθαλψη

για άνδρες και γυναίκες.

Και εφεξής, θέλω
να ρωτάτε τους γιατρούς σας

αν οι θεραπείες που λαμβάνετε είναι
ειδικές για το φύλο και το γένος σας.

Μπορεί να μην γνωρίζουν την απάντηση,

ακόμη.

Αλλά η συζήτηση έχει αρχίσει,
και μαζί μπορούμε όλοι να μάθουμε.

Θυμηθείτε, για μένα και
τους συναδέλφους μου σε αυτόν τον τομέα,

το φύλο και το γένος σας έχουν σημασία.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)