Smukłe panienki: Różnorodność ciał w grach wideo

Zapisz się, żeby otrzymywać informacje o nowych filmach. Wspieraj feministyczną krytykę mediów, by nasze filmy mogły pozostać darmowe. Przekaż datek już dziś: http://www.feministfrequency.com/donate

Ten epizod bierze pod lupę bardzo ograniczony zakres typów ciał kobiecych zwykle widzianych w grach, który kontrastuje ze znacznie szerszym zakresem typów ciał mężczyzn. Pokazujemy, że kiedy kobieca postać ma budowę ciała znacznie odbiegającą od smukłego standardu ustalonego przez gry, zwykle występuje w formie żartu lub wynaturzenia społecznych wzorców i oczekiwań. Przyglądamy się temu, jak ten ograniczony zakres odnosi się również do wieku bohaterek, a następnie wyróżniamy parę przykładów gier z pozytywną reprezentacją kobiet o różnych budowach ciała i w starszym wieku.

To piąty odcinek drugiego sezonu serii „Toposy a kobiety w grach wideo”. Informacje na temat zmiany formatu w sezonie drugim znajdują się pod adresem: https://www.kickstarter.com/projects/566429325/tropes-vs-women-in-video-games/posts/1469466

Pełny zapis, linki oraz źródła do tego epizodu:: [LINK]

Projekt „Toposy a kobiety w grach wideo” bierze pod lupę z systemowej, szerokiej perspektywy środki wyrazu i wzorce najczęściej związane z kobiecymi postaciami w grach. Seria będzie zawierać analizę krytyczną wielu lubianych gier i postaci, ale warto pamiętać, że możliwe (a nawet potrzebne) jest równoczesne czerpanie przyjemności z mediów i krytykowanie ich bardziej problematycznych czy szkodliwych aspektów. Seria jest tworzona przez Anitę Sarkeesian, a projekt został ufundowany przez 6968 wspaniałych sponsorów w serwisie Kickstarter.com.

GRY WYMIENIONE W TYM EPIZODZIE:
Overwatch (2016)
Ultra Street Fighter IV (2014)
League of Legends (2009)
Dota 2 (2013)
Batman: Arkham City (2011)
Dishonored (2012)
Enslaved (2010)
Remember Me (2013)
Heavenly Sword (2007)
Final Fantasy X (2001)
The 3rd Birthday (2011)
Devil May Cry 4 (2008)
Splatterhouse (2010)
Dead or Alive Xtreme 2 (2006)
Lollipop Chainsaw (2012)
Blades of Time (2012)
Bayonetta (2010)
Wet (2009)
Star Wars: The Force Unleashed (2008)
Primal (2003)
Fat Princess (2009)
Dead Rising (2006)
Metal Gear Solid IV (2008)
The Last of Us (2013)
Life Is Strange (2015)
Assassin’s Creed Syndicate (2015)
Star Wars: Knights of the Old Republic II (2004)

"Naprawdę nie możesz narzekać
na moje kształty, prawda?"

TOPOSY A KOBIETY W GRACH WIDEO
SEZON DRUGI

SMUKŁE PANIENKI
RÓŻNORODNOŚĆ CIAŁ W GRACH WIDEO

Podczas corocznej konferencji BlizzCon
w 2014 roku,

odnoszące sukcesy studio tworzące gry,

Blizzard Entertainment, pokazało nową grę

pod tytułem Overwatch.

Od czasu tego pierwszego pokazu

było oczywiste, że urok Overwatcha

tkwi w jego postaciach:

różnorodnych bohaterach, z których każdy

posiadał unikalne cechy i zdolności.

Lista postaci ujawnionych
na BlizzConie zawierała

mężczyzn i kobiety,

roboty i superinteligentne małpy.

Jednak pomimo

pozornej mnogości i różnorodności

bohaterów pokazanych przez Blizzard,

podczas debiutu gry, nie było wielu różnic

jeśli chodzi o budowę ciała

kobiecych postaci.

Wśród męskich postaci
pokazanych tamtego dnia

był wysoki rycerz Reinhardt,

krzepki inżynier Torbjorn,

zwinny łucznik Hanzo,

naukowiec o małpim ciele, Winston,

i inni.

Pięcioma ujawnionymi bohaterkami były:

smukła awanturniczka Tracer,

smukła lekarka Mercy,

smukła postać dodatkowa, Symmetra,

smukła snajperka Widowmaker

i smukła, ale dobrze uzbrojona

szefowa ochrony Pharah.

Overwatch nie był wcale jedyną grą,

w której wszystkie postaci żeńskie

miały podobne kształty.

W grze Ultra Street Fighter IV

postaci takie, jak Dhalsim,
Hakan, E. Honda,

Rufus i Vega

reprezentują szeroki zakres

budowy męskiego ciała.

Natomiast patrząc na listę

postaci kobiecych,

choć jedne mogą

być trochę wyższe od pozostałych,

lub mieć nieco większe uda,

żadna nie odbiega znacznie

od wzoru smukłości,

która została ugruntowana jako standard

konwencjonalnej kobiecej atrakcyjności.

Podobnie jest w przypadku

bohaterów w niezwykle popularnej

grze MOBA, League of Legends.

Twórcy zastosowali wspaniały zakres

proporcji i kształtów ciał

wielu męskich postaci,

od klasycznej muskulatury
wojownika Tarica,

przez obfity brzuch Gragasa,

po przerysowane i nieproprorcjonalne

ciało doktora Mundo.

Nie ma żadnego

typu męskiego ciała przedstawionego

jako standardowy,

a wartość tych postaci wcale nie jest

powiązana z ich atrakcyjnością seksualną.

Tymczasem gdy przyjrzyjmy się bohaterkom,

nie ma nawet śladu

różnorodności
widzianej wśród męskich postaci.

Jest kilka godnych uwagi różnic

względem standardu.

Illaoi jest trochę bardziej umięśniona

niż pozostałe bohaterki,

Jinx ma mniejsze piersi

i mamy śliczną, przypominającą
krasnoludka Tristanę.

Jednak zdecydowana większość

bohaterek jasno pokazuje,

że smukła figura z wydatnym biustem

jest odbierana jako standard

w projektowaniu żeńskich postaci.

Podobnie, w grze Dota 2, bohaterowie

mogą być przystojni, komiczni

dziwaczni czy groteskowi,

a bohaterki są w większości

sprowadzane do standardowych

postaci ludzkich z konwencjonalnie

atrakcyjnymi rysami twarzy.

Gdzie są kobiety ze skały,

kapłanki-szkielety i...

ktokolwiek to jest?

To nie tylko problem bijatyk,

gier MOBA i innych tytułów,

w których gracze wybierają postaci.

Bohaterki w różnych rodzajach gier

często mają tylko ten jeden typ ciała.

"Powinnam cię zabić."

"Dobrze się czujesz?"

(śpiew)

"Odejdź od niej!"

"Na pewno chcesz mu pozwolić odejść?"

♪ "Jesteś..." ♪

"I ten facet chce, żebym mu uwierzyła..."

To tak, jakby męskie postaci mogły

przyjmować taki kształt ciała,

jaki najlepiej oddaje ich osobowość
lub umiejętności,

ale przy projektowaniu postaci kobiecych,

taka wyobraźnia i kreatywność

często nie miała racji bytu.

Zamiast widzieć

tak szeroki wachlarz postaci kobiecych

zazwyczaj dostajemy
to samo ciało

na okrągło

zaprojektowane tak,
aby być seksualnie

atrakcyjnym dla domniemanego
heteroseksualnego gracza płci męskiej.

To poleganie na tym samym typie ciała

dla tylu różnych bohaterek

jest nie tylko nudne;

jest też krzywdzące.

Łączy naszą wartość jako ludzi

z naszą atrakcyjnością dla mężczyzn,

i wspiera nasze
kulturowo uwarunkowane przekonania

na temat tego,
kogo uważamy za atrakcyjnego,

a kogo nie.

Ten problem jest nasilany

przez fakt, że gdy widzimy

obrazy kobiet

o różnej budowie ciała,

są one często przedstawiane jako żart,
jak na przykład w grze Fat Princess,

(odgłosy pierdnięcia)

albo jako patologia,

wynaturzenie

uznanego kobiecego ideału,

jak w przypadku

złej, psychopatycznej lesbijki Jo Slade

w grze Dead Rising.

"Zobaczmy, jak bezwstydna naprawdę jesteś,

ty mała, sprośna ździro!

Przywitaj się z moim przyjacielem!"

"O, nie... nie znowu!"

Jeśli większość kobiet, które

zaludniają te światy jest oparta

na tym samym, ograniczonym szablonie,
problemem

nie jest tylko to, co widzimy:

ale też to, czego nie widzimy.

To, że grubych kobiet

i kobiet o innej budowie ciała

brakuje w tych światach,

wzmacnia fałszywe przekonanie, że

te kobiety są mniej wartościowe

i warte uznania, niż kobiety

mające ciała, które bardziej pasują

do kulturowych standardów piękności.

Takie ograniczenia kreatywności przy

kobiecych postaciach nie kończą się na

budowie ciała.

Nie widzimy także

takiej samej rozpiętości wieku,

jak w przypadku postaci męskich.

Nie jest niczym niezwykłym widok

żołnierzy, wojowników i bohaterów,

którzy wyglądają na 40-, 50-latków, lub nawet starszych.

"Masz rację".

Tymczasem postaci kobiece

są prawie zawsze młode:

dokładnie z tego samego powodu,

z którego tyle z nich

ma tą samą budowę ciała.

Mają być seksualnie atrakcyjne

dla heteroseksualnych graczy płci męskiej.

Skutkiem tego jest

wiele przykładów męskich postaci,

które pokazują, że mężczyźni

mogą być aktywni, zdrowi

i silni przez całe swoje życie,

podczas gdy nieobecność starszych

kobiecych postaci błędnie sugeruje, że

wartość kobiet jest powiązana bezpośrednio

z ich pięknem i młodością,

a gdy się zestarzeją,
ta wartość jest zużyta.

Nie ma wielu dobrych przykładów

znaczących, pozytywnych obrazów

kobiet o różnej budowie ciała w znanych,

współczesnych grach. W Life is Strange

jest drugoplanowa postać o imieniu Alyssa,

koleżanka z klasy Max, głównej bohaterki.

"Nie wiedziałam, że ty też
interesujesz się science-fiction."

"Jaki jest twój ulubiony film?"

W grze Assassin's Creed Syndicate

jest Agnes MacBean, właścicielka pociągu,

który staje się kwaterą główną bohaterów.

"Oto przedstawiam wam

Agnes i Berthę: panią i lokomotywę".

A w grze Star Wars:

Knights of the Old Republic II,

Kreia jest wspaniałym przykładem

kompetentnej, starszej postaci kobiecej.

"Jestem Kreia i to ja ciebie uratowałam.

Tak jak i ty mnie".

Wróćmy na chwilę do Overwatcha.

Od czasu pierwszego pokazu gry,

kilka kobiecych postaci zostało dodanych.

Wśród nich Mei i Zarya, które mają

znacznie inną budowę ciała

od kobiecych postaci ujawnionych

na początku.

"Ana, melduję się".

A ostatnio Blizzard ujawnił

kolejną bohaterkę, Anę, która jest zarówno

starsza,
jak i reprezentuje rasę inną niż biała.

Te postaci są mile widzianymi

i obiecującymi dodatkami,
ale tak naprawdę

to tylko początek. Twórcy gier powinni

nadal pracować nad tworzeniem

tego samego zakresu różnorodności

ciał kobiecych, jakie są

wśród postaci męskich.

Gdy ciała kobiecych postaci

zostaną uwolnione od potrzeby

podtrzymywania wąskich, ograniczonych

kulturowych standardów piękności,

reprezentacja, jaką otrzymamy w rezultacie

sprawi, że gry będą ciekawsze.

Zachęci nas również do

postrzegania wszystkich kobiet

jako atrakcyjnych,
wartościowych, samodzielnych,

w pełni ludzkich osób,
jakimi jesteśmy.