Smukłe panienki: Różnorodność ciał w grach wideo

Subskrybuj po więcej filmów. Wesprzyj feministyczną krytykę mediów i pozwól, abyśmy nadal udostępniali filmy za darmo, wpłać darowiznę: http://www.feministfrequency.com/donate

W tej części przyglądamy się bardzo ograniczonym zasięgiem typów ciał kobiecych spotykanych w grach wideo i porównujemy to z o wiele bardziej różnorodnymi kształtami ciał posiadanych przez postaci męskie. Następnie ilustrujemy, że gdy pojawiają się kobiece postaci, które mają typ ciała znacznie różniący się od smukłych kształtów ustanawianych przez gry jako standard, te ciała są przedstawiane jako żart, lub naruszenie standardów i wymogów społecznych. Przyglądamy się również temu, że to ograniczenie dotyczy również wieku postaci kobiecych, przed podkreśleniem kilku przykładów gier z pozytywnymi reprezentacjami kobiet z innymi typami ciał i kobiet starszych.

To jest piąty odcinek drugiego sezonu serii "Topos a kobiety w grach wideo". Więcej informacji na temat zmian w formacie dotyczących sezonu drugiego można znaleźć pod adresem: https://www.kickstarter.com/projects/566429325/tropes-vs-women-in-video-games/posts/1469466

Pełen transkrypt, linki i materiały poświęcone temu odcinkowi: [LINK]

LISTA GIER Z TEGO ODCINKA:
Overwatch (2016)
Ultra Street Fighter IV (2014)
League of Legends (2009)
Dota 2 (2013)
Batman: Arkham City (2011)
Dishonored (2012)
Enslaved (2010)
Remember Me (2013)
Heavenly Sword (2007)
Final Fantasy X (2001)
The 3rd Birthday (2011)
Devil May Cry 4 (2008)
Splatterhouse (2010)
Dead or Alive Xtreme 2 (2006)
Lollipop Chainsaw (2012)
Blades of Time (2012)
Bayonetta (2010)
Wet (2009)
Star Wars: The Force Unleashed (2008)
Primal (2003)
Fat Princess (2009)
Dead Rising (2006)
Metal Gear Solid IV (2008)
The Last of Us (2013)
Life Is Strange (2015)
Assassin’s Creed Syndicate (2015)
Star Wars: Knights of the Old Republic II (2004)

"Naprawdę nie możesz narzekać
na moje kształty, prawda?"

Toposy a kobiety w grach wideo
Sezon drugi

Smukłe panienki:
Różnorodność ciał w grach wideo

Podczas corocznej konferencji BlizzCon
w 2014 roku,

odnoszące sukcesy studio tworzące gry,

Blizzard Entertainment, pokazało nową

grę pod tytułem Overwatch.

Od czasu tego pierwszego pokazu

było oczywiste, że urok Overwatcha

tkwi w jego postaciach:

różnorodnych bohaterach, z których każdy

posiadał unikalne cechy i zdolności.

Lista postaci ujawnionych
na BlizzConie zawierała

mężczyzn i kobiety,

roboty i superinteligentne małpy.

Jednak pomimo

pozornej mnogości i różnorodności

bohaterów pokazanych przez Blizzard,

podczas debiutu gry, nie było wielu różnic

jeśli chodzi o typy ciał

kobiecych postaci.

Wśród męskich postaci
pokazanych tamtego dnia

był wysoki rycerz Reinhardt,

krzepki inżynier Torbjorn,

zwinny łucznik Hanzo,

naukowiec o małpim ciele, Winston,

i inni.

Pięcioma ujawnionymi bohaterkami były:

smukła awanturniczka Tracer,

smukła lekarka Mercy,

smukła postać dodatkowa, Symmetra,

smukła snajperka Widowmaker

i smukła, ale dobrze uzbrojona

szefowa ochrony Pharah.

Overwatch nie był wcale jedyną grą,

w której wszystkie postaci żeńskie

miały podobne kształty.

W grze Ultra Street Fighter IV

postaci takie, jak Dhalsim,
Hakan, E. Honda,

Rufus i Vega

reprezentują szeroki zakres

typów męskiego ciała.

Natomiast patrząc na listę

postaci kobiecych,

choć jedne mogą

być trochę wyższe od pozostałych,

lub mieć nieco większe uda,

żadna nie odbiega znacznie

od wzoru smukłości,

która została ugruntowana jako standard

konwencjonalnej kobiecej atrakcyjności.

Podobnie jest w przypadku

bohaterów w niezwykle popularnej

grze MOBA, League of Legends.

Twórcy zastosowali wspaniały zakres

proporcji i kształtów ciał

wielu męskich postaci,

od klasycznej muskulatury
wojownika Tarica,

przez obfity brzuch Gragasa,

po przerysowane i nieproprorcjonalne

ciało doktora Mundo.

Nie ma żadnego

typu męskiego ciała przedstawionego

jako standardowy,

a wartość tych postaci wcale nie jest

powiązana z ich atrakcyjnością seksualną.

Tymczasem gdy przyjrzyjmy się bohaterkom,

nie ma nawet śladu

różnorodności
widzianej wśród męskich postaci.

Jest kilka godnych uwagi różnic

względem standardu.

Illaoi jest trochę bardziej umięśniona

niż pozostałe bohaterki,

Jinx ma mniejsze piersi

i mamy śliczną, przypominającą
krasnoludka Tristanę.

Jednak zdecydowana większość

bohaterek jasno pokazuje,

że smukła figura z wydatnym biustem

jest odbierana jako standard

w projektowaniu żeńskich postaci.

Podobnie, w grze Dota 2, bohaterowie

mogą być przystojni, komiczni

dziwaczni czy groteskowi,

a bohaterki są w większości

sprowadzane do standardowych

postaci ludzkich z konwencjonalnie

atrakcyjnymi rysami twarzy.

Gdzie są kobiety ze skały,

kapłanki-szkielety i...

ktokolwiek to jest?

To nie tylko problem bijatyk,

gier MOBA i innych tytułów,

w których gracze wybierają postaci.

Bohaterki w różnych rodzajach gier

często mają tylko ten jeden typ ciała.

"Powinnam cię zabić."

"Dobrze się czujesz?"

(śpiew)

"Odejdź od niej!"

"Na pewno chcesz mu pozwolić odejść?"

♪ "Jesteś..." ♪

"I ten facet chce, żebym mu uwierzyła..."

To tak, jakby męskie postaci mogły

przyjmować taki kształt ciała, jaki

najlepiej oddaje ich osobowość
lub umiejętności,

ale przy projektowaniu postaci kobiecych,

taka wyobraźnia i kreatywność

często była nie do wyobrażenia.

Zamiast widzieć

tyle różnych, ekscytujących postaci

kobiecych, zazwyczaj otrzymujemy ciągle
i ciągle ten sam typ ciała,

zaprojektowany, aby być seksualnie

atrakcyjnym dla domniemanego,
heteroseksualnego gracza płci męskiej.

Poleganie na tym samym
typie ciała dla tylu różnych bohaterek

jest nie tylko nudne

jest też krzywdzące.

Kojarzy naszą wartość jako ludzi

wewnątrz kultury

z naszą atrakcyjnością dla mężczyzn

i wspiera nasze oparte
na kulturze przekonania

o tym, kogo uważa się za atrakcyjnego,

a kogo nie.

Ten problem jest zaostrzany

przez fakt, że gdy

widzimy obrazy kobiet

z różnymi typami ciał,

są one często przedstawiane jako żart,
jak na przykład w grze Fat Princess

(odgłosy pierdnięcia)

albo są przedstawiane jako patologiczne,
pokręcone naruszenia kobiecego ideału

jak na przykład

zła lesbijka i psychopatka Jo Slade

w grze Dead Rising.

"Zobaczmy, jak bezwstydna naprawdę jesteś,

ty mała, sprośna poczwaro!

Przywitaj się z moim przyjacielem!"

"O, nie... nie znowu!"

Jeśli większość kobiet, które

zaludniają te światy jest oparta

na tym samym, wąskim szablonie, problemem

nie jest tylko to, co widzimy:

to też to, czego nie widzimy.

To, że grubych kobiet

i kobiet z innymi kształtami ciał
brakuje w tych światach,

wzmacnia fałszywe przekonanie, że
te kobiety są mniej wartościowe i mniej

warte uznania, niż kobiety mające

ciała, które bardziej pasują do

kulturalnego standardu piękności.

Takie ograniczenia kreatywności przy

żeńskich postaciach nie kończą się na

typie ciała.

Również nie widzimy

tego samego zakresu wieków, jak w

postaciach męskich.

Nie jest niebywałym spotykanie

męskich żołnierzy, wojowników i bohaterów,

którzy wyglądają na 40-, 50-latków
lub nawet starszych.

"Masz rację."

Postacie kobiece, jednak,

są prawie zawsze młode:

jest to z tego samego powodu,

z którego tyle z nich

mają ten sam typ ciała.

Mają być seksualnie atrakcyjne

dla heteroseksualnych graczy płci męskiej.

Skutkiem tego jest
wiele reprezentacji męskich

postaci, które dają do zrozumienia, że

mężczyźni mogą być aktywni, zdrowi

i silni przez całe swoje życia

podczas, gdy nieobecność starszych,

kobiecych postaci błędnie sugeruje, że

wartość kobiet jest powiązana bezpośrednio

z ich pięknem i młodością, a

gdy się zestarzeją, ta wartość się zużywa.

Nie ma wielu dobrych przykładów

widocznych, pozytywnych reprezentacji

kobiet z różnymi typami ciał w znanych,

współczesnych grach. W "Life is Strange",

jest drugoplanowa postać Alyssa, koleżanka

z klasy Maksa, głównego bohatera.

"Nie wiedziałam, że ty też interesujesz
się [filmami] science-fiction."

"Jaki jest twój ulubiony?"

W grze Assassin's Creed Syndicate, jest

Agnes MacBean, właścicielka pociągu, który

staje się kwaterą główną bohaterów.

"Oto przedstawiam wam

Agnes i Berthę: panią i lokomotywę."

A w grze Star Wars:

Knights of the Old Republic 2,

Kreia jest wspaniałym przykładem

kompetentnej, starszej, żeńskiej postaci.

"Jestem Kreia i to ja ciebie uratowałam.

Ty mnie też."

Wróćmy do Overwatch'a na chwilę.

Od czasu pierwszego ujawnienia, kilka

kobiecych postaci zostało dodanych do gry.

Wśród nich: Mei i Zarya, które mają

typy ciał znacznie różniące się

od kobiecych postaci ujawnionych

na początku.

"Ana, zgłaszam się."

A ostatnio, Blizzard ujawnił

kolejną bohaterkę, Anę, która jest zarówno

starszą kobietą, jak również należy do
czarnej odmiany człowieka.

Te postaci są mile widzianymi

i zachęcającymi dodatkami, ale naprawdę

to tylko początek. Twórcy gier powinni

nadal pracować nad tworzeniem

tego samego zakresu i różnorodności

reprezentacji ciał kobiecych, jakie są

wśród postaci męskich.

Gdy ciała kobiecych postaci

zostaną uwolnione od potrzeby

utrzymywania wąskich, ograniczających,

kulturalnych standardów piękności,

otrzymany zasięg reprezentacji nie tylko

sprawi, że gry będą ciekawsze.

Zachęci nas również do

postrzegania wszystkich kobiet

jako atrakcyjne, wartościowe, samodzielne,

w pełni ludzkie jednostki,
którymi jesteśmy.