Έτσι είναι ο εγκέφαλός σας με τη μόλυνση του αέρα

Η μόλυνση του αέρα δεν γνωρίζει σύνορα - ακόμη και μέσα στο δικό σας σώμα, μας λέει η ειδικός στην δημόσια υγεία Μαρία Νέιρα. Σε αυτή τη συγκλονιστική ομιλία, μας περιγράφει πώς τα μικροσκοπικά σωματίδια και χημικά που αναπνέετε επηρεάζουν όλα τα βασικά όργανα (συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου σας) και κάνει έκκληση στο κοινό και σε αυτούς που έχουν τη δύναμη, να λάβουν δράση για να σταματήσουν τις πηγές της μόλυνσης.

Υπάρχει κάτι που χρειάζεται απελπισμένα,

που δεν μπορούμε
να σταματήσουμε να κάνουμε:

είναι η αναπνοή.

Θέλετε να δοκιμάσετε;

Γιατί δεν σταματούμε μαζί να αναπνέουμε

για, ας πούμε, 10 δευτερόλεπτα.

Συμφωνείτε;

Ας το κάνουμε.

Ετοιμαστείτε... ΟΚ... Τώρα!

Ουφ, δύσκολο, έτσι δεν είναι;

Λοιπόν, αυτός είναι
ένας εκπληκτικός αριθμός

που θα σας κόψει την ανάσα και πάλι:

επτά.

Επτά τι;

Επτά εκατομμύρια πρώιμοι θάνατοι τον χρόνο

προερχόμενοι από την έκθεση
σε κακής ποιότητας αέρα που αναπνέουμε.

Φανταστείτε - κάτι περισσότερο από
τον πληθυσμό της αγαπημένης μου Μαδρίτης

θα εξαλειφθεί σε έναν χρόνο.

Και μπορεί να ρωτήσετε:

Έχει γίνει γνωστή αυτή η πληροφορία;

Έχει δημοσιευθεί, διανεμηθεί
αυτή η πληροφορία;

Λοιπόν, ναι.

Έχουμε αυτή τη στιγμή περισσότερες
από 70 χιλιάδες επιστημονικές μελέτες

που εξετάζουν τη σχέση μεταξύ
της μόλυνσης του αέρα και της υγείας μας,

και τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης
έχουν συχνά καλύψει το θέμα.

Στην πραγματικότητα, σε μια σχετικά
μικρή χρονική περίοδο,

έχουμε φτάσει να γνωρίζουμε

ότι η μόλυνση του αέρα
έχει αρνητικό αντίκτυπο

σε σχεδόν όλα τα βασικά μας όργανα.

Ας ξεκινήσουμε από τους πνεύμονες.

Όταν σκεφτόμαστε την μόλυνση του αέρα,
πάντα σκεφτόμαστε τους πνεύμονες.

Στην ουσία, κάθε φορά
που παίρνουμε μια αναπνοή,

εισπνέουμε τοξικούς ρύπους,

και οι κακόμοιροι ροζ
και πανέμορφοι πνεύμονές μας

υποφέρουν από όλα αυτά.

Κατά τα τελευταία 10 χρόνια,

έχουμε συγκεντρώσει πολλή γνώση
σχετικά με αυτό το πρόβλημα,

αλλά αφήστε με κατ' αρχάς να σας πω
τι είναι η μόλυνση του αέρα.

Η μόλυνση του αέρα είναι
μια πολύ περίπλοκη μίξη

από στερεά σωματίδια,

υγρά σταγονίδια

και χημικά αέρια.

Φανταστείτε όλη αυτή τη μίξη

που μπορεί να προέρχεται από πηγές
όπως κατανάλωση καυσίμων στο σπίτι,

στη βιομηχανία ή από μέσα μεταφοράς

ή πολλές άλλες εσωτερικές
ή εξωτερικές πηγές.

Και, σίγουρα, διαφορετικές πηγές μόλυνσης

θα κάνουν διαφορετικές μίξεις από ρύπους.

Το θέμα είναι πως όλες
αυτές οι τοξικές ουσίες

μπορούν να συνδυαστούν
με διαφορετικούς τρόπους.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα,
τα αιωρούμενα σωματίδια, τα PM.

Μπορεί να είναι μια μίξη που θα περιέχει

-κοιτάξτε το κοκτέιλ εδώ-

χώμα και σκόνη δρόμου,

αλάτι θαλάσσης,

τοξικά μέταλλα,

νέφος καυσαερίων,

νιτρικά και θειικά,

και όλο αυτό το τοξικό δηλητήριο,
αυτό το νόστιμο κοκτέιλ,

εισέρχεται καθημερινά στους πνεύμονές μας,

και συνεχώς εκτιθέμεθα
σε αυτή την ατμοσφαιρική ρύπανση

επειδή δεν μπορούμε
να σταματήσουμε να αναπνέουμε.

Εννοώ, μπορούμε να το κάνουμε
για 10 δευτερόλεπτα, αλλά όχι περισσότερο.

Δεν μπορούμε να σταματήσουμε
να αναπνέουμε

και επιπροσθέτως

χρειαζόμαστε κάθε μέρα
γύρω στα 10.000 λίτρα αέρα.

Έτσι είπαμε πως έχουμε
επτά εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο

προερχόμενους από τη μόλυνση του αέρα.

Πρέπει να πανικοβληθούμε;

Να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας;

Να κηρύξουμε εθνική καταστροφή,
ή παγκόσμια επείγουσα κατάσταση;

Λοιπόν, όχι, και κάνω στον εαυτό μου
αυτή την ερώτηση καθημερινά:

Τι συμβαίνει;

Αλλά εδώ είναι κάτι που μπορεί
να μας ωθήσει να αντιδράσουμε γρηγορότερα.

Η μόλυνση του αέρα δεν επιδρά
μόνο στους πνεύμονές μας.

Επιδρά και στον εγκέφαλό μας.

Αυτός είναι ο εγκέφαλός μας.

Όμορφος.

Όλοι τον έχουμε.

Όλοι τον χρειαζόμαστε.

Ελπίζω, να τον χρησιμοποιούμε όλοι -

(Γέλια)

κάποιοι περισσότερο από άλλους.

Και τα τελευταία 10 χρόνια της ιστορίας,

η έρευνα για την σχέση
μεταξύ της μόλυνσης του αέρα

και την υγεία του μυαλού μας

έχει αυξηθεί δραματικά,

έτσι ίσως τώρα ο εγκέφαλός μας
να γίνεται «καπνιστός».

Αλλά αφήστε με να σας πω τις αποδείξεις,

τι γνωρίζουμε ως τώρα για τη μόλυνση
του αέρα στον εγκέφαλό μας.

Πρώτα, υπάρχουν αρκετές
προκύπτουσες ενδείξεις

σχετικά με την πιθανότητα
επιβλαβών επιδράσεων

των ατμοσφαιρικών ρύπων

στο κεντρικό νευρικό μας σύστημα.

Αλλά ας πάμε πίσω στα τοξικά σωματίδια.

Θυμάστε;

Τα αφήσαμε στους πνεύμονες,

να απολαμβάνουν τη ζωή,

μολύνοντας τα πάντα.

Αλλά τώρα τα μικρότερα από αυτά,

μπορούν να περάσουν μέσα
στην κυκλοφορία του αίματος

και από την κυκλοφορία του αίματος,
που αντλείται από την καρδιά,

μπορούν να φτάσουν σε όλο το σώμα,

απειλώντας κάθε όργανο,

συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου.

Συνηθίζαμε να λέμε ότι η μόλυνση
του αέρα δεν έχει σύνορα,

κι αυτό ισχύει μέσα στα σώματά μας επίσης,

επειδή τα σωματίδια θα διαπεράσουν
το εμπόδιο του πλακούντα

θα φτάσουν στο έμβρυο και θα αλλοιώσουν
τον εγκεφαλικό φλοιό των παιδιών μας

ακόμη πριν πάρουν την πρώτη τους αναπνοή.

Δεύτερον, διάφορες μελέτες έχουν προτείνει

ότι η συνεχής έκθεση σε μόλυνση αέρα
σε προ-γενέθλια και παιδική ηλικία

θα έχουν αρνητική επίδραση
στη νευρική ανάπτυξη,

θα έχουν χαμηλά αποτελέσματα
στα τεστ γνωστικών ικανοτήτων,

και θα υπάρχει επίσης αρνητική επίδραση

σε μερικές συμπεριφορικές
διαταραχές όπως ο αυτισμός

και η διαταραχή ελλειμματικής
προσοχής και υπερκινητικότητας.

Επιπροσθέτως σε αυτό, βρέθηκαν ενδείξεις

ότι εκθέτοντας τα παιδιά μας
και τους εγκεφάλους νεαρών ενηλίκων

για μεγάλο διάστημα
στα αιωρούμενα σωματίδια

θα προκαλέσει μερικές αντιδράσεις
όπως φλεγμονή εγκεφάλου,

που μεταβάλλουν τη νευρική αντίδραση

και επίσης οδηγούν στη ανάπτυξη
αμυλοειδών πλακών

που συσσωρεύονται,

και αυτές μπορούν να αυξήσουν
τα ρίσκα για νόσους

όπως Aλτζχάιμερ και Πάρκινσον.

Ειρωνικό, δεν είναι;

Επενδύουμε στο μέλλον των παιδιών μας,

τα στέλνουμε στο σχολείο κάθε μέρα
για να διευρύνουν το μυαλό τους,

η κοινωνία επενδύει στην εκπαίδευσή τους,

κι όμως, ο αέρας που αναπνέουμε
ενώ περιμένουμε για το σχολικό λεωφορείο

έχει αρνητική επίδραση
στην ανάπτυξη του εγκεφάλου τους.

Ας πάμε στο τρίτο:
Τι συμβαίνει με τους ενήλικες;

Αναφορικά με πρόσφατες
επιστημονικές ενδείξεις,

η μακρά έκθεση σε σωματίδια
θα προκαλέσει γνωστική εξασθένηση

στη μελέτη συμμετεχόντων καθώς γερνούν.

Και όχι μόνο αυτό,

αν τους εκθέσεις για μακρύ διάστημα
σε πολύ λεπτά σωματίδια,

ο εγκέφαλός τους θα γεράσει πολύ ραγδαία,

και θα έχουν υψηλότερες πιθανότητες

να έχουν μικρά, αθόρυβα εγκεφαλικά.

Τέλος - και δεν θα σας δώσω
περισσότερες αποδείξεις,

επειδή υπάρχει πλήθος από αυτές -

μερικές επιδημιολογικές
μελέτες σε μοντέλα ζώων

έχουν προτείνει πως μπορεί να υπάρχει
ένα αυξανόμενο ρίσκο άνοιας

εξαιτίας διαρκούς έκθεσης
σε ατμοσφαιρικούς ρύπους.

Έτσι, σχεδόν όλοι είμαστε εκτεθειμένοι
σε μόλυνση του αέρα.

Είτε ζεις σε αγροτική περιοχή
ή σε αστική περιοχή,

είτε ζεις σε χώρα υψηλού εισοδήματος
ή αντίστοιχη χαμηλού

όλων οι εγκέφαλοι,
συμπεριλαμβανομένου και του δικού σου,

είναι σε ρίσκο.

Ως γιατρός,

έχω αφιερώσει πάνω από
τα 20 τελευταία χρόνια

της επαγγελματικής μου ζωής

να αυξήσω την επίγνωση
σε θέματα της δημόσιας υγείας,

τους κινδύνους της δημόσιας υγείας,

στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας,

και γνωρίζω ότι η γνώση είναι
εκεί και οι λύσεις επίσης.

Σίγουρα, μερικά μέρη
είναι πιο μολυσμένα από άλλα,

αλλά αυτό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα,

και κανένα άτομο, καμία πόλη,
κανένα γκρουπ, καμία χώρα, καμία περιοχή

δεν θα μπορέσουν να το λύσουν μόνοι τους.

Χρειαζόμαστε πολύ ισχυρές δεσμεύσεις
και πολύ ισχυρές πράξεις από όλους:

κοινωνία των πολιτών,

ο ιδιωτικός τομέας,

ακόμη και ιδιώτες.

Όλοι έχουμε έναν ρόλο να παίξουμε.

Ναι, χρειαζόμαστε να επηρεάσουμε
τον τρόπο που καταναλώνουμε,

το τρόπο που μετακινούμαστε,

τον τρόπο που χρησιμοποιούμε
την ενέργειά μας.

Και το καλό πράγμα είναι ότι όλες
αυτές οι λύσεις είναι διαθέσιμες.

Η ερώτηση είναι, αν αναβάλουμε
την πράξη κατά μία ημέρα,

ίσως χάσουμε χιλιάδες ζωές,

αλλά αν την αναβάλουμε για έναν χρόνο,

μπορεί να χάσουμε επτά εκατομμύρια.

Έτσι, κάθε υπεύθυνος
χάραξης πολιτικής, κάθε πολιτικός,

χρειάζεται να γνωρίζει τις συνέπειες
στην ανθρώπινη υγεία

με την αναβολή των αποφάσεών τους.

Στην ουσία,

αυτή δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία

που είμαστε αντιμέτωποι με τα ρίσκα
αυτού του αόρατου δολοφόνου.

Αυτό ήταν στο Λονδίνο το 1952,

και καθώς έγινε στο Λονδίνο
στις δεκαετίες του '50 και του '60,

οι κυβερνήσεις και οι πόλεις,

χρειάζεται άμεση δράση να σταματήσουν
την επίπτωση της μόλυνσης του αέρα.

Κάθε πολιτικός πρέπει να γνωρίζει
ότι καθυστερώντας τις δυναμικές πράξεις,

όπως μείωση του κυκλοφοριακού στις πόλεις
ή επενδύσεις στη δημόσια συγκοινωνία

και την προαγωγή ποδηλασίας στις πόλεις,

επενδύσεις σε ανανεώσιμη ενέργεια,

προώθηση καθαρότερης ενέργεια
για μαγείρεμα και κλιματισμό

και μεταφορά και θέρμανση,

όλες είναι λύσεις που είναι πολύ έξυπνες,

επειδή στην ουσία μειώνουν τις εκπομπές,

βελτιώνουν την ποιότητα
του αέρα σύμφωνα με τα πρότυπα WHO

που είναι οι σταθερές
που θα προστατέψουν τις ζωές μας.

Έτσι, από όλους τους πολιτικούς

χρειαζόμαστε δυνατές πολιτικές
δεσμεύσεις και πολιτική θέληση,

αλλά τα χρειαζόμαστε όλα τώρα.

Εκείνους που αποτυγχάνουν,
που αναβάλουν την δράση,

τους έχει ζητηθεί ακόμη να υπερασπιστούν
την θέση τους στο δικαστήριο.

Και από εδώ και στο εξής,

κανένας πολιτικός δεν θα μπορέσει
να πει, «Δεν γνώριζα».

Έτσι η ερώτηση εδώ είναι:

Πόσες ζωές,

απώλεια της ποιότητας ζωής,

και απώλεια στη δύναμη του μυαλού μας

είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε;

Αν η απάντηση είναι «καμία»,

θα ζητήσω εσείς,

ενόσω οι εγκέφαλοι μας ακόμη λειτουργούν
κι ενώ ακόμη είμαστε έξυπνοι,

παρακαλώ ασκήστε το δικαίωμά σας,
βάλτε πίεση στους πολιτικούς σας

και σιγουρευτείτε ότι θα δράσουν
να σταματήσουν τις πηγές μόλυνσης αέρα.

Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει
να κάνουμε για να προστατευτείτε

και να προστατέψετε
τον όμορφο εγκέφαλό μας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)