ឥទ្ធិពលដែលអ្នកជឿថា អ្នកអាចអភិវឌ្ឍន៍បានបន្តទៀត

អ្នកស្រី Carol Dweck ស្រាវជ្រាវពាក្យមួយដែលមានន័យថា "ផ្នត់គំនិតរីកចម្រើន" - ជាគំនិតស្រាវជ្រាវមួយដែលយើងអាចអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពខួក្បាលរបស់យើងឲ្យសិក្សាស្វែងយល់ និងដោះស្រាយបញ្ហា។ ការស្រាវជ្រាវនេះ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់នូវវិធីពីរ ដើម្បីឲ្យគិតអំពីបញ្ហាដែលមានការលំបាកសម្រាប់អ្នកឲ្យដោះស្រាយ។ តើអ្នកមានភាពវៃឆ្លាតគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះហើយ ឬអ្នកមិនអាចដោះស្រាយវាបានហើយឬនៅ? សូមមើលការពន្យល់ដ៏អស្ចារ្យដើម្បីមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងវិស័យនេះ។

ឥទិ្ធពលនៃពាក្យ " មិនទាន់ "

ខ្ញុំបានដឹងអំពីវិទ្យាល័យមួយនៅ ស៊ីហ្កាហ្គូ

ដែលតម្រូវឲ្យជាប់មុខវិជ្ជាទៅតាមការកំណត់ ដើម្បីអាចបញ្ចប់ថ្នាក់

បើពួកគេមិនជាប់មុខវិជ្ជាណាទេ នឹងទទួលពាក្យ មិនទាន់ជាប់

ហើយខ្ញុំគិតថា វាគឺ ប្លែកអស្ចារ្យ

ព្រោះបើអ្នក ធ្លាក់វិញ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា គ្មានបានការ ទៅមុខមិនរួច។

ប៉ុន្តែបើអ្នកទទួលចំណាត់ថ្នាក់ មិនទាន់ជាប់

អ្នកដឹងថា អ្នកសិ្ថតក្នុងរបត់នៃការរៀនសូត្រ។

ពាក្យនោះ ផ្ដល់ឱកាសឲ្យអ្នក រកអនាគតបន្តទៀត។

«មិនទាន់ជាប់»ក៏បានរំលឹកខ្ញុំនូវរឿងលំបាកមួយ

កើតឡើងក្នុងអាជីពរបស់ខ្ញុំកាលពីពេលមុន

វាពិតជារបត់ដ៏សំខាន់មួយ។

ខ្ញុំចង់ឃើញ

របៀបដែលក្មេងៗជម្នះឧបសគ្គ និងការលំបាក

ដូច្នេះខ្ញុំដាក់ចំនោទសម្រាប់ក្មេង ១០ ឆ្នាំ

ឲ្យដោះស្រាយ ដែលវាពិបាកខ្លាំងសម្រាប់ពួកគេ។

ពួកគេខ្លះ ឆ្លើយតបយា៉ងវិជ្ជមាន។

ពួកគេខ្លះនិយាយយថា ខ្ញុំចូលចិត្តការតស៊ូ

ឬ អ្នកដឹងទេ វាមានសារៈប្រយោជន៍ណាស់។

ពួកគេដឹងច្បាស់ថា សមត្ថភាពពួកគេអាចអភិវឌ្ឍបានទៀត។

ពួកគេ មានអ្វីដែលគេហៅថា ផ្នត់គំនិតរីកចម្រើន

ប៉ុ៉ន្តែ សិស្សដទៃមានអារម្មណ៍ថា វាជាកិច្ចការដែលគួរឱ្យខ្លាច ពោរពេញដោយបញ្ហា ដែលមិនងាយសម្រេចបាន។

ដោយសារការគិតបែបទូទៅ

ពួកគេយល់ថាប្រាជ្ញារបស់ពួកគេ គឺគ្រាន់តែសម្រាប់ឲ្យគេវាយតម្លៃ

ហើយពួកគេក៏បរាជ័យ។

ពួកគេបែរជាត្រូវបាន​ដាក់ឲ្យស្ថិតក្រោមគំនាបដូចបច្ចុប្បន្ន

ជំនួសឲ្យការប្រើពាក្យ មិនទាន់ជាប់ ដើម្បីលើកទឹកចិត្ត។

ដូច្នេះ តើពួកគេធ្វើអ្វីបន្ទាប់ទៀត?

ខ្ញុំនឹងប្រាប់ទាំងអស់គ្នា ថាពួកគេនឹងធ្វើអ្វីបន្ទាប់។

ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយ យើងរកឃើញថា ប្រសិនបើពួកគេប្រលងធ្លាក់ លើកក្រោយ

ពួកគេនឹងបើកចម្លងដោយមិនចាំបាច់ខំប្រឹងរៀន។

កាសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយផ្សេងទៀត បានរកឃើញថា បន្ទាប់ពីពួកគេប្រឡងធ្លាក់

ពួកគេក៏សម្លឹងរកអ្នកផ្សេង ដែលធ្វើបានលទ្ធផលទាបជាងខ្លួនគេ

ដូចច្នេះពួកគេមានអារម្មណ៍ល្អចំពោះខ្លួនឯង។

ហើយក្នុងការសិក្សាបន្តបន្ទាប់ទៀត បង្ហាញឲ្យឃើញថា ពួកគេបានគេចវេះការលំបាក។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានធ្វើការស្រាវជ្រាវអំពីចលនាអគ្គីសនីក្នុងខួរក្បាល

នៅពេលសិស្សានុសិស្សជួបបញ្ហា។

នៅផ្នែកខាងឆ្វេង អ្នកនឹងឃើញការគិតទូទៅរបស់សិស្ស

ដែលមិនមានចលនាអ្វីធំដុំឡើយ។

ពួកគេរត់គេចពីបញ្

ហើយពួកគេ​មិនដោះស្រាយវាទេ។

ប៉ុន្តែនៅរូបខាងស្តាំ ជារូបខួរក្បាលរបស់សិស្សដែលមានផ្នត់គំនិតអភិវឌ្ឍន៍

ដែលយល់ឃើញថាសមត្ថភាពអាចអភិវឌ្ឍថែមទៀត។

ពួកគេផ្តល់សន្ទុះឲ្យដល់កាខំប្រឹងប្រែង

ព្រោះក្នុងចិត្តរបស់គេត្រូវដុតបញ្ឆេះដោយពាក្យ មិនទាន់ ។

ពួកគេធ្វើសំយោគកំហុសហើយរៀនពីកំហុស និងកែតម្រូវវា។

ពួកគេធ្វើសំយោគកំហុស

ហើយរៀនពីកំហុស និងកែតម្រូវវា។

តើយើងចិញ្ចឹមបីបាច់កូនរបស់យើងតាមវបៀបណា?

តើយើងកំពុងចិញ្ចឹមបីបាច់ក្មេងៗទាំងនោះសម្រាប់តែបច្ចុប្បន្នជាជាងសម្រាប់អនាគតឬ?

តើយើងកំពុងតែចិញ្ចឹមបីបាច់ក្មេងៗដែលចង់តែទទួលបាននិទ្ទេសAគ្រប់មុខឬ?

តើយើងកំពុងតែចិញ្ចឹមបីបាច់ក្មេងៗដែលមិនដឹងថាត្រូវបង្កើតក្តីស្រមៃធំៗដោយរបៀបណាឬ?

គោលដៅដ៏ធំរបស់ពួកគេគឺទទួលបានលទ្ធផល A ឬទទួលបានពិន្ទុប្រឡងបន្ទាប់?

ហើយថាតើពួកគេចាំបាច់ដាក់គោលដៅនេះដើម្បីកំណត់សុពលភាពចូល

ទៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដែរឬទេ?

អាចដែរ ដោយសារនិយោជកទាំងឡាយប្រាប់ខ្ញុំថា

ពួកយើងកំពុងតែបណ្តុះបណ្តាលបុគ្គលិកជំនាន់ក្រោយ

ដែលមិនអាចបំពេញការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេបានឡើងប្រសិនបើ

គ្មានរង្វាន់ឬការលើកទឹកចិត្តណាមួយនោះទេ។

ដូច្ចេះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីបាន?

តើយើងអាចបង្កើតចំណងទាក់ទងទៅនឹងពាក្យថា មិនទាន់ បានដោយរបៀបណា?

នេះជាអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន។

ជាដំបូង យើងត្រូវចេះសរសើរឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។

កុំសរសើរចំពោះប្រាជ្ញា ឬក៏ទេពកោសល្យរបស់ពួកគេទេ។

ការធ្វើបែបនោះមិនបានជោគជ័យនោះទេ។

កុំធ្វើបែបនោះទៀតអី។

ប៉ុន្តែយើងគួរសរសើរទៅលើដំណើរការនានាដែលក្មេងៗទាំងនោះបានចូលរួម

ការអត់ធ្មត់របស់ពួកគេ ការលះបង់របស់ពួកគេ

និងការរីកចម្រើនរបស់ពួកគេ។

វិធីក្នុងការសរសើរនេះវិធីក្នុងការសរសើរនេះបានធ្វើឱ្យកុមារមានភាពរឹងមាំ និងមិនងាយចុះញ៉មនឹងបញ្ហា។

មានវិធីផ្សេងៗទៀតជាច្រើនដើម្បីជម្នះពាក្យថា មិនទាន់។

ថ្មីៗនេះយើងបានបង្កើតក្រុមជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត

មកពីសាកលវិទ្យាល័យ Washington

បានបង្កើតល្បែងគណិតវិទ្យាតាមអីុនធឺណែតដែលបានលើកទឹកចិត្តតាមរយៈការប្រើប្រាស់ពាក្យថា «មិនទាន់សម្រេចបាន»។

ក្នុងល្បែងមួយនេះ សិស្សត្រូវបានផ្តល់ជាការលើកទឹកចិត្តតាមរយៈការខិតខំប្រឹងប្រែង យុទ្ធសាស្ត្រ ក៏ដូចជាការរីកចម្រើនរបស់ពួកគេ។

ហ្គេមគណិតវិទ្យាធម្មតា

ផ្តល់រង្វាន់ឱ្យអ្នកនៅពេលដែលអ្នកផ្តល់ចំលើយត្រឹមត្រូវ តែហ្គេមមួយនេះ

បានផ្តល់រង្វាន់ទៅលើដំណើរការដែលអ្នកចូលរួម។

ហើយយើងកាន់តែប្រឹងប្រែង

កាន់តែមានយុទ្ធសាស្ត្រច្រើន

និងចូលរួមកាន់តែសកម្មក្នុងរយៈពេលកាន់តែយូរ

ព្រមទាំងកាន់តែអត់ធន់នៅពេលដែលត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាដែលកាន់តែលំបាក។

យើងរកឃើញថា គ្រាន់តែពាក្យថា «មិនទាន់បានសម្រេចនៅឡើយ»

បានធ្វើឱ្យក្មេងៗកាន់តែមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងជាងមុន

ដែលផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវវិថីឆ្ពោះទៅកាន់អនាគតមួយដែលពោរពេញដោយភាពតស៊ូ អំណត់អត់ធ្មត់ជាងមុន។

ហើយពេលនោះយើងនឹងអាចផ្លាស់ប្តូរការគិតរបស់សិស្សានុសិស្សបាន។

នៅក្នុ ងការសិក្សាមួយ យើងបានបង្រៀនពួកគេ

ឲ្យព្យាយាមចេញពីកន្លែងងាយស្រួល

ដើម្បីសិក្សាអ្វីដែលថ្មី និងមានភាពលំបាក

ហើយប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់ពួកគេនឹងកើតជាប្រព័ន្ធថ្មី

ព្រមទាំងមានទំនាក់ទំនងគ្នាកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយបន្ទាប់ទៀត ពួកគេមានភាពកាន់តែឆ្លាតទៅ។

ចូរមើលថា តើមានអ្វីកើតឡើង៖ ការសិក្សានេះបង្ហាញថា

សិស្សានុសិស្សដែលមិនបានសិក្សាដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ការគិតគឺពួកគេនៅតែមានភាពលំបាកដើម្បី

បន្តទៅសិក្សានៅថ្នាក់បន្ទាប់ទៀត ប៉ុន្តែសម្រាប់សិស្សានុសិស្សដែលបានសិស្សាក្នុងមេរៀននេះ ឃើញថាពួកគេមានការរីកចម្រើនចំពោះការសិក្សារបស់ពួកគេ។

ប៉ុន្តែសម្រាប់សិស្សានុសិស្សដែលបានសិស្សាក្នុងមេរៀននេះ ឃើញថាពួកគេមានការរីកចម្រើនចំពោះការសិក្សារបស់ពួកគេ។

យើងអាចបង្ហាញឲ្យឃើញអំពី ការអភិវឌ្ឍន៍ការគិតនេះ

ទៅដល់កុមាររាប់ពាន់អ្នកហើយជាពិសេសទៅដល់សិស្សានុសិស្សដែលមានការខិតខំប្រឹងប្រែង។

ឥឡូវខ្ញុំនិយាយអំពី សមភាព។

នៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង មានក្រុមសិស្សានុសិស្សជាច្រើន

ដែលមានកម្រិតសិក្សាខ្សោយជាប្រចាំ

មានដូចជា កុមារនៅក្នុងទីក្រុង

ឬកុមារជាជនជាតិដើមអាមេរិក។

ហើយពួកគេរៀនខ្សោយជាយូរមកហើយ

រហូតដល់មនុស្សជាច្រើនគិតវាជារឿងដែលមិនអាចប្រែបាន។

ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកអប់រំបង្កើតថ្នាក់រៀនដែលស្តីអំពីផ្នត់គំនិតរីកចម្រើន

ដោយបញ្ចូលនូវការប្រើប្រាស់ពាក្យ «មិនទាន់សម្រេចបាន»

ភាពស្មើរគ្នាក៍កើតមានឡើង។

ហើយនេះជាឧទាហរណ៍មួយចំនួនទៀត។

ក្នុងរយៈពេលតែមួយឆ្នាំ ថ្នាក់មតេយ្យសិក្សានៅក្នុងទីក្រុង Harlem New York

មួយទទួលបានពិន្ទុក្នុងចំណោមក្រុមពិន្ទុ៩៥ភាគរយ

នៃការប្រឡងតេស្តសមត្ថភាពថ្នាក់ជាតិ។

ភាគច្រើននៃកុមារទាំងនោះមិនចេះទាំងកាន់ខ្មៅដៃផង

នៅពេលដែលពួកក្មេងៗទាំងនោះចូលមករៀននៅសាលាជាលើកដំបូង។

ហើយក្នុងឆ្នាំមួយនោះ

មានសិស្សថ្នាក់ទី៤ ជាច្រើននៅក្នុង South Bronx

បានក្លាយជាថ្នាក់ដែលជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១ ក្នុងរដ្ឋ New York

លើការប្រឡងបញ្ចាប់ផ្នែកគណិតវិទ្យា។

ក្នុងមួយឆ្នាំ ឬទៅមួយឆ្នាំកន្លះ

សិស្សានុសិស្សជនជាតិដើមអាមេរិកដែលត្រៀមចូលរៀន

បានអភិវឌ្ឍខ្លួនពីសិស្សបាតតារាងទៅកំពូលតារាងនៅក្នុងស្រុករបស់ពួកគេ

ដែលស្រុកនោះរួមមានទាំងតំបន់អ្នកសំបូរទ្រព្យធននៃរដ្ធ Seattle ផងដែរ។ ហើយតំបន់​នោះសំបូរទៅដោយប្រភេទមនុស្សដែលសំបូរទ្រព្យសម្បត្តិនៃ Seattle ។

ដូចច្នេះកុមារជនជាតិដើម ធ្វើបានល្អជាងកុមារ Microsoft ។

វាបានកើតឡើងដោយសារតែអត្ថន័យនៃការប្រឹងប្រែង និងការលំបាកត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ។។

កាលពីមុន ពាក្យថាការខិតខំប្រឹងប្រែង និងភាពលំបាក

បានធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាបាក់ទឹកចិត្ត

ប៉ុន្តែឥឡូវ ការខិតខំប្រឹងប្រែង និងភាពលំបាក

គឺជាពេលដែលប្រព័ន្ធខួរក្បាល់របស់គេបង្កើតនូវទំនាក់ទំនងថ្មីៗ

និងកាន់តែខ្លាំងក្លាឡើង។

នោះហើយជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែមានភាពឆ្លាតវៃ។

ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានទទួលលិខិតពីក្មេងប្រុសអាយុ ១៣ ឆ្នាំម្នាក់។

គាត់បាននិយាយថា "សាស្រ្តាចារ្យ Dweck ជាទីស្រលាញ់

ខ្ញុំពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង​ចំពោះការសរសេររបស់លោកស្រី ដោយបានផ្អែកទៅលើការស្រាវជ្រាវយ៉ាងជាក់លាក់តាមបែបវិទ្យាសាស្រ្ត

ហើយនោះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តធ្វើការអនុវត្ត។

ញុំបានធ្វើការខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងជាមួយការងារសាលា

ទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ

និងទំនាក់ទំនងជាមួយកូនៗរបស់ខ្ញុំនៅសាលារៀន

ហើយឃើញថាវាមានប្រសិទ្ធិភាពយ៉ាងខ្លាំងនៅគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់។

ឥឡូវនេះខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំបានខ្ជះខ្ជាយស្ទើរតែមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំទៅហើយ។

សូមកុំខ្ជះខ្ជាយជីវិតបន្ថែមទៀត

ពីព្រោះ

នៅពេលយើងដឹងថាយើងមានសម្ថភាពអាចអភិវឌ្ឍន៍បាន

វាបានក្លាយជាសិទ្ធមូលដ្ឋានសម្រាប់កុមារ

ហើយកុមារទាំងអស់ត្រូវរស់នៅកន្លែងដែលបង្កើតការអភិវឌ្ឍន៍

និងរស់នៅកន្លែងដែលប្រើប្រាស់ពាក្យថា​ «មិនទាន់សម្រេចបាននៅឡើយ»។

សូមអរគុណ។

(សម្លេងទះដៃ)