-
[A medida que nos alonxamos mais e mais, a Terra diminuía en tamaño.
-
Ao final, quedou do tamaño dunha bóla, a bóla mais bonitiña que poidas imaxinar...
-
... ver isto ten que cambiar a un. - James Irwin, Apollo 15
-
Se buscas unha imaxe da Terra e da Lúa,
-
atoparás unha imaxe onde están bastante xuntas a unha da outra.
-
Algo coma iso.
-
Pero, en realidade, a Terra e a Lúa están
-
así de lonxe. Estas son a Terra e a Lúa a escala.
-
Aplicando o mesmo concepto pero para o Sistema solar,
-
toda e cada unha das imaxes do sistema solar que atopamos non está a escala.
-
Se puxeras as órbitas a escala nunha folla de papel, os planetas vólvense
-
microscópicos, e non serías capaz de velos.
-
Non hai, literalmente, ningunha imaxe
-
que mostre de forma axeitada como se ve realmente dende fora.
-
A única maneira de ver un modela a escala do Sistema Solar é construíndo un.
-
A escala: O Sistema Solar.
-
Benvidos ao Deserto de Black Rock [Rocha Negra].
-
Este é Alex. Eu son Wylie. El vai estar detrás da cámara,
-
Eu estarei probablemente cometendo moitos erros diante da cámara...
-
Temos 36 horas para medir as distancias,
-
trazar as órbitas, e montar un time lapse gravando dende o cume dunha montaña próxima.
-
Para crear un modelo a escala cunha Terra do tamaño desta bóla,
-
precisas 7 millas (11,27km) de espazo baleiro.
-
E por iso estamos aquí.
-
Por que viñestes vós, tíos?
-
Non teño traballo...
-
A esta escala, o Sol e un metro e medio de diámetro así que mais ou menos así...
-
Estamos conducindo agora a Mercurio,
-
... e chegamos.
-
Venus é do mesmo tamaño ca Terra...
-
Teño o mundo no meu peto en algures...
-
E... a Terra.
-
E esta é Marte.
-
Esa ten un par de robots rodándolle por aí.
-
Cando o time lapse este listo, conduciremos por cada unha das órbitas cunha luz,
-
con sorte poderedes ver xusto cómo de grandes son en realidade.
-
De camiño cara aos planetas exteriores.
-
Xúpiter
-
Saturno
-
Esa pequena luz que está por alí é o noso Sol, a un pouquiño mais dunha milla (1,6km).
-
O Sol esta moi moi para alá agora.
-
Xa está, o extremo do sistema solar.
-
Agora mesmo, son sobre as 7 a.m.,
-
levantámonos xusto antes de que o Sol saíse...
-
Estamos na órbita da Terra,
-
Wylie esta por alí suxeitando ao noso Sol,
-
entrada á música dramática de mencer.
-
Así que se fixemos o noso modelo de forma correcta,
-
a vosa perspectiva dende onde a Terra está no modelo,
-
corresponderase coa vosa perspectiva dende a Terra real.
-
De xeito que se mirades para o Sol,
-
veredes que o modelo do Sol e o Sol real son exactamente do mesmo tamaño.
-
Así é como podes saber se as proporcións están ben.
-
Hai 24 persoas dentro de toda a historia da especie humana (billóns de persoas)
-
que puideron ver á Terra como un circulo completo cos seus propios ollos na realidade.
-
Novas: "Despois do almorzo os astronautas foron a sala de traxes onde se puxeron os seus traxes espaciais..."
-
Cronkite: "Este é o intento da humanidade de chegar ata a Lúa..."
-
Presentador: "Produciuse o despegue... Despeque ás sete e cincuenta e ún..."
-
Dentro da órbita terrestre o horizonte está lixeiramente curvado.
-
Cando te dirixes á Lúa,
-
este horizonte cúrvase a modiño sobre si mesmo,
-
e de súpeto estás a mirar para algo que é moi estraño,
-
pero moi moi familiar...
-
Astronauta: "O meu deus mira para esa imaxe de alí..."
-
"Guau, que bonito!"
-
Podes poñer o teu polgar,
-
e agochar á Terra por detrás del.
-
Todo o que coñeciches ao longo da túa vida.
-
Todo detrás do teu polgar.
-
Non moito mais grande diso, alí arriba.
-
É realmente fermoso.
-
Como para chorar.
-
E iso e o que eu quería realmente tratar de capturar.
-
Nos estamos unha bóla, flotando no medio da nada.
-
Cando te enfrontas cara a cara con iso,
-
é abraiante.
