ไนเจล มาร์ช: ชีวิตและงานทำไงให้ เวิร์ค!
-
0:00 - 0:02สิ่งที่ผมคิดว่าจะทำ
-
0:02 - 0:04คือผมจะเริ่มด้วยคำของ่ายๆ
-
0:05 - 0:07ผมอยากให้คุณทุกคน
-
0:07 - 0:09หยุดสักครู่
-
0:09 - 0:11เจ้าพวกอ่อนแอและสิ้นหวังทั้งหลาย
-
0:11 - 0:14แล้วประเมินชีวิตที่น่าสังเวชของตน
-
0:14 - 0:16(หัวเราะ)
-
0:18 - 0:20นั่นคือคำแนะนำ
-
0:20 - 0:22ที่เซนต์เบเนดิคให้กับสาวกที่ตื่นตระหนกของท่าน
-
0:22 - 0:24ในปีศตวรรตที่5
-
0:24 - 0:26มันเป็นคำแนะนำที่ผมตกลงใจทำตามด้วย
-
0:26 - 0:29เมื่อผมอายุครบ40
-
0:29 - 0:32ก่อนที่จะถึงวันนั้น ผมเคยเป็นนักรบระดับตำนานของบริษัท
-
0:32 - 0:34กินมากเกินไป, ดื่มมากเกินไป
-
0:34 - 0:36ผมทำงานหนักมากๆ
-
0:36 - 0:38และผมละเลยชีวิตครอบครัว
-
0:38 - 0:40และผมตัดสินใจว่าผมจะลอง
-
0:40 - 0:42เปลี่ยนชีวิตตัวเองใหม่
-
0:42 - 0:44โดยเฉพาะ ผมตัดสินใจว่า
-
0:44 - 0:46ผมจะต้องหาเข้าใจปัญหาที่ซับซ้อน
-
0:46 - 0:49ของสมดุลระหว่างชีวิตส่วนตัวและการทำงาน
-
0:49 - 0:52เพราะงั้นผมก็เลยพักงาน
-
0:52 - 0:55และใช้เวลาอยู่กับบ้านหนึ่งปี
-
0:55 - 0:58กับภรรยา และลูกเล็กๆสี่คน
-
0:58 - 1:00แต่สิ่งที่ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับการรักษาสมดุลระหว่างงานและเวลาส่วนตัว
-
1:00 - 1:02ในปีนั้น
-
1:02 - 1:04คือผมพบว่ามันช่างง่ายดาย
-
1:04 - 1:06ที่จะรักษาสมดุลระหว่างงานและชีวิต
-
1:06 - 1:08เมื่อผมไม่ได้ทำงานอะไรเลย
-
1:08 - 1:12(หัวเราะ)
-
1:12 - 1:14ซึ่งเป็นทักษะที่ไม่ค่อยมีประโยชน์
-
1:14 - 1:17โดยเฉพาะเมื่อเงินหมด
-
1:17 - 1:19ผมเลยกลับไปทำงาน
-
1:19 - 1:22ผมใช้เวลาเจ็ดปีตั้งแต่นั้น
-
1:22 - 1:25ในการต่อสู้ เรียนรู้
-
1:25 - 1:28และเขียนถึงสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน
-
1:28 - 1:30และผมได้ข้อสังเกต4ประการ
-
1:30 - 1:32ที่ผมอยากจะแชร์กับพวกคุณทุกคนวันนี้
-
1:32 - 1:34เรื่องแรกก็คือ
-
1:34 - 1:37ถ้าหากว่าสังคมต้องการให้เรื่องนี้คืบหน้า
-
1:37 - 1:40เราคงต้องคุยกันอย่างจริงจัง
-
1:40 - 1:42แต่ปัญหาคือ
-
1:42 - 1:44คนจำนวนมากพูดแต่เรื่องไร้สาระมากเกินไป
-
1:44 - 1:46เกี่ยวกับสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน
-
1:47 - 1:49การถกกันเกี่ยวกับเวลาทำงานที่ยืดหยุ่น
-
1:49 - 1:52หรือการแต่งกายลำลองในวันศุกร์
-
1:52 - 1:54หรือการลาคลอดของพ่อได้
-
1:54 - 1:57เป็นเพียงแค่การซ่อนปัญหาที่แท้จริง
-
1:57 - 1:59ซึ่งก็คือ
-
1:59 - 2:02บางงานและอาชีพ
-
2:02 - 2:05โดยพื้นฐานแล้วไม่เข้ากันกับ
-
2:05 - 2:07การอยู่ร่วมกันอย่างมีความหมาย
-
2:07 - 2:09ในชีวิตประจำวัน
-
2:09 - 2:11กับครอบครัวที่เพิ่งเริ่มต้น
-
2:13 - 2:15และก้าวแรกในการแก้ไขปัญหาทุกอย่าง
-
2:15 - 2:18คือการยอมรับความจริงเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เป็น
-
2:18 - 2:22และความจริงเกี่ยวกับสังคมที่เราอยู่
-
2:22 - 2:24คือมีคนเป็นพันๆ
-
2:24 - 2:26ข้างนอกนั่น
-
2:26 - 2:30ใช้ชีวิตที่สิ้นหวัง กรีดร้องอย่างเงียบๆ
-
2:30 - 2:32ในขณะที่พวกเขาก้มหน้าทำงานตลอดวัน
-
2:32 - 2:34กับงานที่พวกเขาเกลียดเข้าไส้
-
2:34 - 2:36เพื่อที่จะได้มีเงินมาใช้ซื้อของที่ไม่ต้องการ
-
2:36 - 2:38เพื่อสร้างภาพพจน์กับคนที่ไม่ชอบ
-
2:38 - 2:40(หัวเราะ)
-
2:40 - 2:43(ปรบมือ)
-
2:43 - 2:47ผมรู้สึกว่าการนุ่งยีนส์ใส่เสื้อยืดไปทำงานในวันศุกร์
-
2:47 - 2:49มันไม่น่าจะแก้ไขถึงต้นตอของปัญหาได้
-
2:49 - 2:52(หัวเราะ)
-
2:53 - 2:55ข้อสังเกตประการที่สองที่ผมอยากจะเสนอ
-
2:55 - 2:57คือเราต้องเผชิญหน้ากับความจริง
-
2:57 - 2:59ที่ว่ารัฐบาล และบริษัทต่างๆ
-
2:59 - 3:02จะไม่แก้ปัญหานี้ให้เรา
-
3:02 - 3:04เราควรจะหยุดมองออกไปข้างนอก
-
3:04 - 3:06มันขึ้นอยู่กับเราแต่ละคน
-
3:06 - 3:09ที่จะควบคุมและรับผิดชอบ
-
3:09 - 3:12ในการสร้างชีวิตที่เราต้องการ
-
3:12 - 3:14ถ้าคุณไม่ออกแบบชีวิตของคุณเอง
-
3:14 - 3:17ใครซักคนก็จะออกแบบให้คุณ
-
3:17 - 3:19และคุณก็อาจจะไม่ชอบใจนัก
-
3:19 - 3:21กับนิยามความสมดุลของเขา
-
3:21 - 3:24มันเป็นเรื่องสำคัญ
-
3:24 - 3:26นี่ไม่ได้อยู่ในเว็บ ใช่ป่ะ ผมกำลังจะถูกไล่ออก
-
3:26 - 3:28มันเป็นเรื่องสำคัญ
-
3:28 - 3:31ที่คุณจะไม่ฝากคุณภาพชีวิตของคุณ
-
3:31 - 3:34ไว้ในมือของบริษัทต่างๆ
-
3:35 - 3:38ผมไม่ได้พูดถึงแค่บริษัทที่แย่ๆเท่านั้นนะครับ
-
3:38 - 3:41ผมเรียกมันว่าโรงฆ่าวิญญาณ
-
3:41 - 3:43(หัวเราะ)
-
3:43 - 3:46ผมพูดถึงบริษัททุกๆแห่ง
-
3:46 - 3:48เพราะบริษัทเหล่านั้น
-
3:48 - 3:50ถูกออกแบบมาโดยเฉพาะ
-
3:50 - 3:52ที่จะรีดทุกสิ่งทุกอย่างจากตัวคุณ
-
3:52 - 3:54เท่าที่จะเอาไปได้
-
3:54 - 3:56มันเป็นธรรมชาติของมัน เป็น DNA
-
3:56 - 3:58มันเป็นสิ่งที่เขาทำ
-
3:58 - 4:01แม้จะเป็นบริษัทดี มีความตั้งใจที่ดีก็ตาม
-
4:01 - 4:03ในด้านหนึ่ง
-
4:03 - 4:05การจัดสถานที่เลี้ยงเด็กในที่ทำงาน
-
4:05 - 4:07เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์และน่าดีใจ
-
4:07 - 4:09ในอีกด้าน มันเป็นฝันร้าย
-
4:09 - 4:12มันหมายถึงว่าคุณใช้เวลามากขึ้นในไอ้ที่ทำงานเนี่ย
-
4:14 - 4:16เราต้องรับผิดชอบ
-
4:16 - 4:18ในการตั้งและบังคับให้มี
-
4:18 - 4:21ขอบเขตที่เราต้องการในชีวิตของเรา
-
4:22 - 4:24ข้อสังเกตประการที่สามคือ
-
4:24 - 4:26เราต้องระมัดระวัง
-
4:26 - 4:29เกี่ยวกับระยะเวลาที่เราเลือก
-
4:29 - 4:32เพื่อตัดสินความสมดุลของเรา
-
4:33 - 4:35ก่อนที่ผมจะกลับไปทำงาน
-
4:35 - 4:37หลังจากที่อยู่บ้านเฉยๆมาหนึ่งปี
-
4:37 - 4:39ผมนั่งลง
-
4:39 - 4:41และเขียนออกมา
-
4:41 - 4:44เป็นคำอธิบายขั้นตอนโดยละเอียด
-
4:44 - 4:47ของวันที่สมดุลในฝัน
-
4:47 - 4:49ที่ผมคาดหวังอยากจะได้
-
4:49 - 4:52และมันออกมาอย่างนี้ครับ
-
4:52 - 4:54ตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น
-
4:54 - 4:56หลังจากการนอนหลับเต็มอิ่ม
-
4:56 - 4:58มีเซ็กส์
-
4:59 - 5:01พาหมาไปเดินเล่น
-
5:01 - 5:04ทานข้าวเช้ากับภรรยาและลูกๆ
-
5:04 - 5:06มีเซ็กส์อีกซักรอบ
-
5:06 - 5:09(หัวเราะ)
-
5:09 - 5:12พาลูกไปโรงเรียน แล้วไปทำงาน
-
5:12 - 5:14ทำงานสามชั่วโมง
-
5:14 - 5:17เล่นกีฬากับเพื่อนๆช่วงพักทานกลางวัน
-
5:17 - 5:19ทำงานต่ออีกสามชั่วโมง
-
5:19 - 5:22ไปสังสรรกับเพื่อนๆที่ผับ ดื่มซักหน่อย
-
5:23 - 5:25กลับบ้านไปทานข้าวเย็น
-
5:25 - 5:28กับภรรยาและลูก
-
5:28 - 5:31นั่งสมาธิซักครึ่งชั่วโมง
-
5:31 - 5:33แล้วมีเซ็กส์
-
5:33 - 5:36พาหมาไปเดินเล่น มีเซ็กส์อีกรอบ
-
5:36 - 5:39จากนั้นก็เข้านอน
-
5:39 - 5:44(ปรบมือ)
-
5:44 - 5:46คุณคิดว่าผมจะมีวันอย่างงี้ได้บ่อยซักแค่ไหนอ่ะ
-
5:46 - 5:49(หัวเราะ)
-
5:49 - 5:51เราต้องยอมรับความจริง
-
5:51 - 5:53ว่าเราไม่สามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้ในวันเดียว
-
5:53 - 5:56เราต้องยืดเวลาออกไป
-
5:56 - 5:58ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราตัดสินว่าจะรักษาสมดุลให้กับชีวิต
-
5:58 - 6:00แต่เราต้องยืดมันออก
-
6:00 - 6:02โดยไม่ตกหลุมพราง
-
6:02 - 6:05ที่ว่า "เราจะใช้ชีวิต เมื่อเราเกษียณ
-
6:05 - 6:07เมื่อลูกๆออกไปจากบ้านไปแล้ว
-
6:07 - 6:10เมื่อภรรยาขอหย่า, สุขภาพย่ำแย่
-
6:10 - 6:12เมื่อไม่มีเพื่อน หรือความสนใจอื่นหลงเหลืออยู่"
-
6:12 - 6:14(หัวเราะ)
-
6:14 - 6:17หนึ่งวันมันสั้นไป หลังจากเกษียณก็ยาวไป
-
6:17 - 6:20มันต้องมีทางสายกลาง
-
6:21 - 6:23ข้อสังเกตประการที่สี่
-
6:23 - 6:25เราต้องเข้าหาสมดุล
-
6:25 - 6:28ด้วยวิธีการที่สมดุล
-
6:28 - 6:30มีเพื่อนคนหนึ่งมาหาผมเมื่อปีที่แล้ว
-
6:30 - 6:33และเธอไม่ว่าถ้าผมจะพูดถึงเรื่องนี้ เพื่อนมาหาผมปีที่แล้ว
-
6:33 - 6:35และบอกว่า "ไนเจล ฉันอ่านหนังสือคุณแล้ว
-
6:35 - 6:38และคิดว่าชีวิตฉันเนี่ยช่างไม่สมดุลเอาซะเลย
-
6:38 - 6:41มันถูกทับถมด้วยงาน
-
6:41 - 6:44ฉันทำงาน10ชั่วโมงต่อวัน เดินทาง2ชั่วโมงต่อวัน
-
6:44 - 6:46ความสัมพันธ์ทุกแบบของฉันล้มเหลวหมด
-
6:46 - 6:48ไม่มีเรื่องอื่นในชีวิตฉัน
-
6:48 - 6:50นอกจากงาน
-
6:50 - 6:53ฉันเลยตัดสินใจที่จะกำหมัด แล้วกำจัดมันออกไป
-
6:53 - 6:55ฉันเลยไปสมัครฟิตเนสซะเลย"
-
6:55 - 6:58(เสียงหัวเราะ)
-
6:58 - 7:01ผมไม่ได้อยากจะซ้ำเติม
-
7:01 - 7:05แต่การเป็นทาสออฟฟิสที่ทำงาน10ชั่วโมงต่อวันแต่ฟิต
-
7:05 - 7:08ไม่ได้เพิ่มความสมดุล แต่มันก็แค่ฟิตขึ้นเท่านั้นเอง
-
7:08 - 7:10(หัวเราะ)
-
7:10 - 7:13การเป็นผู้หญิงสวยด้วยการออกกำลังอาจจะใช่
-
7:13 - 7:15แต่มันก็มีด้านอื่นของชีวิตด้วย
-
7:15 - 7:17มีด้านสติปัญญา, ด้านอารมณ์
-
7:17 - 7:19ด้านจิตวิญญาณ
-
7:19 - 7:21และการจะสร้างความสมดุล
-
7:21 - 7:23ผมเชื่อว่าเราต้องใส่ใจ
-
7:23 - 7:25กับทุกๆสิ่งที่กล่าวมา
-
7:25 - 7:28ไม่ใช่แค่การซิทอัพ50ที
-
7:28 - 7:30นั่นเป็นสิ่งที่น่าหวาดหวั่น
-
7:30 - 7:33เพราะคนมักจะพูดว่า "เฮ่ย เพื่อน, กูไม่มีเวลาออกกำลังเลยว่ะ
-
7:33 - 7:35มึงยังอยากให้กูไปโบสถ์ แถมโทรหาแม่กูอีกเรอะ"
-
7:35 - 7:37และผมเข้าใจ
-
7:37 - 7:40ผมเข้าใจจริงๆว่าทำไมมันน่าหวาดกลัวนัก
-
7:40 - 7:43แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองสามปีก่อน
-
7:43 - 7:45ทำให้ผมได้รับมุมมองใหม่
-
7:45 - 7:48ภรรยาของผม ซึ่งอยู่ที่ใดที่หนึ่งในหมู่ผู้ชมวันนี้
-
7:48 - 7:51โทรหาผมที่ออฟฟิศ
-
7:51 - 7:54แล้วบอกว่า "ไนเจล คุณต้องไปรับลูกชายคนเล็ก"
-
7:54 - 7:56แฮรี่ จากโรงเรียน"
-
7:56 - 7:59เพราะเธอต้องไปธุระกับลูกๆอีกสามคนเย็นนั้น
-
7:59 - 8:02ผมเลยเลิกงานเร็วขึ้นหนึ่งชั่วโมงในตอนบ่าย
-
8:02 - 8:05แล้วไปรับแฮรี่จากประตูโรงเรียน
-
8:06 - 8:08เราเดินไปด้วยกันในสวน
-
8:08 - 8:11เล่นชิงช้า และเกมส์บ้าๆบอๆ
-
8:11 - 8:14จากนั้นผมพาเขาเดินขึ้นเขาไปยังร้านกาแฟ
-
8:14 - 8:17และเราก็กินพิซซ่ากับชาด้วยกัน
-
8:17 - 8:19จากนั้นเดินลงเขากลับบ้าน
-
8:19 - 8:21แล้วผมก็อาบน้ำให้เขา
-
8:21 - 8:24จับเขาใส่ชุดนอนแบทแมนตัวเก่ง
-
8:24 - 8:26แล้วอ่านนิทานให้ฟัง
-
8:26 - 8:29เรื่อง "เจมส์และลูกท้อยักษ์" ของโรอัล ดาห์ล
-
8:29 - 8:31ผมพาเข้านอน ห่มผ้าให้
-
8:31 - 8:33จูบหน้าผาก และบอก"ราตรีสวัสดิ์ลูก"
-
8:33 - 8:35จากนั้นเดินออกมาจากห้องนอนของเขา
-
8:35 - 8:37ในขณะที่ผมกำลังจะออกมานั้น
-
8:37 - 8:40เขาพูดขึ้นว่า "พ่อครับ" ผมหันไป "ว่าไงลูก"
-
8:40 - 8:42เขาบอกว่า "พ่อครับ นี่เป็นวันที่ดีที่สุด
-
8:42 - 8:45ในชีวิตของผมเลยครับ"
-
8:47 - 8:50ผมไม่ได้ทำอะไรเลย
-
8:50 - 8:53ผมไม่ได้พาเขาไปดีสนีย์เวิลด์ หรือซื้อเพลย์สเตชั่นให้เขา
-
8:53 - 8:55ประเด็นของผมคือ
-
8:55 - 8:58แม้แต่เรื่องเล็กๆก็มีผล
-
8:58 - 9:00การเพิ่มความสมดุล
-
9:00 - 9:03ไม่ได้หมายถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในชีวิต
-
9:03 - 9:05ด้วยการลงทุนเล็กๆน้อยๆ
-
9:05 - 9:07ในที่ซึ่งเหมาะสม
-
9:07 - 9:10โดยมูลฐานคุณสามารถที่จะเปลี่ยนคุณภาพของความสัมพันธ์
-
9:10 - 9:12และคุณภาพของชีวิตคุณได้
-
9:12 - 9:14นอกจากนี้ ผมคิดว่า
-
9:14 - 9:17มันสามารถเปลี่ยนสังคมได้
-
9:17 - 9:19เพราะถ้ามีคนมากพอทำมัน
-
9:19 - 9:22เราสามารถเปลี่ยนคำนิยามทางสังคมของความสำเร็จ
-
9:22 - 9:25จากความคิดเห็นง่ายๆโง่ๆ
-
9:25 - 9:29ที่ว่าคนที่มีเงินมากที่สุดตอนตายเป็นผู้ชนะ
-
9:29 - 9:32ไปยังคำนิยามที่สมดุลและลึกซึ้งยิ่งกว่า
-
9:32 - 9:36ของการดำเนินชีวิตที่มีคุณภาพ
-
9:36 - 9:38และนั่น ผมคิดว่า
-
9:38 - 9:40คือแนวความคิดที่มีคุณค่าพอที่จะเผยแพร่ให้ทุกคนรู้
-
9:40 - 9:43(ปรบมือ)
- Title:
- ไนเจล มาร์ช: ชีวิตและงานทำไงให้ เวิร์ค!
- Speaker:
- Nigel Marsh
- Description:
-
more » « less
สมดุลย์ระหว่างชีวิตและงาน, จากคำพูดของไนเจล มาร์ช, นั้นสำคัญมากเกินว่าจะถูกทิ้งไว้ในมือของเจ้านายของคุณ ที่ TEDxSydney มาร์คแสดงให้เห็นถึงวันในอุดมคติที่มีความสมดุลย์ระหว่าง เวลาของครอบครัว เวลาส่วนตัว และเวลาในการสร้างผลงาน -- และนำเสนอการให้กำลังใจให้ทำให้มันเกิดขึ้นได้จริง
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:44
|
Suwitcha Chandhorn added a translation |