Найджэл Марш: Як наладзіць баланс паміж працай і жыццём

Баланс паміж працай і жыццём, на думку Найджэла Марша, занадта важны, каб дазволіць нашым працадаўцам ім распрараджацца. На TEDxSydney, Марш дае прыклад ідэальнага дня, збалансаванага паміж часам на сям'ю, асабістым часам і прадуктыўнай працай -- і прапануе разнастайныя спосабы зрабіць гэта магчымым.

Я падумаў, што хацеў бы

пачаць з невялічкага запыту.

Мне хацелася б, каб вы ўсе

зрабілі невялічкую паўзу,

вы, няшчасныя слабакі,

і падвялі рахункі вашага гаротнага існавання.

(Смех)

Насамрэч, гэта была парада,

якую святы Бенедыкт зрабіў сваім здзіўленым паслядоўнікам

ў пятым стагоддзі.

Гэта тая парада, якой я вырашыў карыстацца сам,

калі мне споўнілася 40.

Да самага гэтага моманту я быў класічным карпаратыўным ваяром --

Я еў зашмат, піў зашмат,

я працаваў зашмат,

і я пагарждаў сваёй сям'ёй.

І тады я вырашыў, што мне варта паспрабаваць

кардынальна змяніць сваё жыццё.

У прыватнасці, я вырашыў,

што пастараюся падыйсці да далікатнага пытання

балансу працы і жыцця.

Такім чынам, я аддаліўся ад працы

і правёў год дома,

з жонкай і чатырма малымі дзецьмі.

Але ўсё, што я даведаўся пра баланс працы і жыцця

за той год,

гэта тое, што мне падалося вельмі лёгкім

наладзіць гэты баланс працы і жыцця,

калі мне зусім не трэба было працаваць.

(Смех)

Не вельмі карысны досвед,

асабліва калі заканчваюцца грошы.

Тады я зноў вярнуўся на працу

і наступныя сем гадоў я правёў,

змагаючыся, вывучаючы

і пішучы пра баланс працы і жыцця.

І ў мяне ёсць чатыры назіранні,

якімі я хацеў бы з вамі сёння падзяліцца.

Першае - гэта:

калі грамадства хоча зрабіць хоць які прагрэс у гэтым накірнунку,

нам неабходныя шчырыя дэбаты.

Але праблема ў тым,

што так шмат людзей кажуць столькі бязглуздзіцы

пра баланс працы і жыцця.

Усе гэтыя абмеркаванні пра гнуткі графік,

або пра "хатнія пятніцы",

або дыкрэтныя адпачынкі для мужчын

толькі хаваюць галоўную праблему,

якая заключаецца ў тым,

што пэўны выбар працы і кар'еры

фундаментальна несумяшчальныя

з сапраўдным удзелам,

на штодзённым узроўні,

у жыцці і развіцці маладой сям'і.

Вядома, першы крок у вырашэнні любой праблемы -

гэта прызнанне рэальнасці сітуацыі, у якой мы знаходзімся.

І рэальнасць нашага грамадства ў тым,

што існуюць тысячы і тысячы

людзей, якія

пражываюць сваё жыццё ў бязмоўным адчаі,

якія працуюць доўга і многа

на працах, якія яны ненавідзяць,

каб мець мажлівасць набываць рэчы, якія ім непатрэбныя,

каб уразіць людзей, якіх яны не любяць.

(Смех)

(Воплескі)

І я ўпэўнены, што калі вы станеце хадзіць на працу па пятніцах ў джынсах і саколцы,

гэта насамрэч аніяк не вырашыць праблемы.

(Смех)

Другое назіранне, пра якое я б хацеў распавесці,

давайце паглядзім праўдзе ў вочы,

дзяржавы і карпарацыі

не збіраюцца вырашаць гэтую праблему за нас.

Мы павінны перастаць азірацца па баках.

Гэта наша асабістая справа

узяць на сябе кантроль і адказнасць

за той лад жыцця, які мы хочам весці.

Калі вы не праектуеце сваё жыццё,

яго за вас спраектуюць іншыя,

і вам можа проста не спадабацца

іх ідэя балансу.

Гэта асабліва важна --

гэтага ж няма ў сеціве, так? а то мяне звольняць --

надзвычайна істотна

ніколі не дазваляць якасці вашага жыцця

знаходзіцца ў руках камерцыйнай карпарацыі.

І я маю на ўвазе зараз не толькі дрэнныя кампаніі --

"бойні чалавечых душ", як я іх называю.

(Смех)

Я маю на ўвазе ўсе кампаніі.

Таму што камерцыйныя кампаніі

першапачаткова прызначаны для таго,

каб выціснуць па максімуму тое,

што яны могуць ад вас атрымаць.

Гэта ў іх натуры; у іх ДНК;

гэта тое, чым яны займаюцца --

нават прыстойныя кампаніі, з добрымі намерамі.

З аднаго боку,

яны робяць месцы для догляду за дзецьмі на працы,

гэта цудоўна і выдатна.

А з іншага боку, і гэта сапраўдны жах --

гэта азначае, што вы проста праводзіце яшчэ больш часу ў чортавым офісе.

Мы павінны быць адказнымі

за ўстаноўку і забеспячэнне

тых межаў, якія нам патрэбны ў жыцці.

Трэцяе назіранне:

нам трэба быць асцярожнымі

з часавымі рамкамі, якія мы абіраем

для ацэнкі нашага балансу.

Перад тым, як вярнуцца на працу,

пасля году дома,

я сеў

і напісаў

падрабязнае, пакрокавае апісанне

ідэальна збалансаванага дня,

да якога я імкнуўся.

І вось што ў мяне атрымалася:

прачнуцца добра адпачыўшым

пасля добрай ночы сну.

Заняцца сэксам.

Выгуляць сабаку.

Паснедаць з жонкай і дзецьмі.

Зноўку заняцца сэксам.

(Смех)

Адвезці дзяцей у школу па дарозе на працу.

Папрацаваць 3 гадзіны.

Заняцца спортам з сябрам у абедзенны перапынак.

Папрацаваць яшчэ 3 гадзіны.

Сустрэцца з некалькімі прыяцелямі ў пабе няпозна ўвечары.

Прыехаць дадому на вячэру

з жонкай і дзецьмі.

Памедытыраваць паўгадзіны.

Заняцца сэксам.

Выгуляць сабаку. Зноўку заняцца сэксам.

Легчы спаць.

(Воплескі)

Як часта, вы думаеце, я пражываю такі дзень?

(Смех)

Трэба быць рэалістамі.

Вы не здолееце зрабіць гэта ўсё ў адзін дзень.

Нам трэба павялічыць часавыя рамкі,

па якіх мы ацэньваем баланс у жыцці,

але нам варта павялічваць іх,

не патрапіўшы ў пастку

"Я зажыву, калі выйду на пенсію,

калі дзеці стануць на ногі,

калі развядуся з жонкай, здароўе пагоршыцца,

і ў мяне не стане сяброў ці інтарэсаў."

(Смех)

Адзін дзень гэта замала; "на пенсіі" - гэта зашмат.

Павінна быць нейкая сярэдзіна.

Чацвёртае назіранне:

Нам варта імкнуцца да балансу

збалансавана.

Летась да мяне ў госці прыязджала сяброўка --

і яна не супраць, каб я распавеў гэту гісторыю --

і яна сказала: "Найджэл, я прачытала тваю кніжку."

І я зразумеў, што маё жыццё рэзка згубіла баланс.

У ім поўнасцю дамінуе праца.

Я працую 10 гадзін у дзень; плюс 2 гадзіны выдаткоўваю на дарогу.

Усе мае асабістыя адносіны не маюць поспеху.

У маім жыцці няма нічога

акрамя працы.

Тады я вырашыў ўзяць сябе ў рукі і разабрацца.

І я запісаўся ў спортзалу.

(Смех)

Цяпер, калі сур'ёзна,

то працаваць па 10 гадзін у офісе

гэта не больш збалансавана; гэта карысней для здароўя.

(Смех)

Хаця фізічная нагрузка можа быць карыснай,

ёсць яшчэ і іншыя часткі жыцця --

ёсць інтэлектуальны бок; эмацыйны бок;

духоўны бок.

І каб збалансаваць іх,

мяркуецца, нам трэба развіваць

усе гэтыя бакі --

а не толькі 50 разоў пакачаць прэс.

Але гэта можа быць складана.

Бо людзі скажуць: "Чувак, у мяне не было часу прыйсці ў форму.

Ты хочаш каб я і прэс качаў, і маці патэлефанаваў."

І я разумею,

я поўнасцю разумею, як цяжка гэта можа апынуцца.

Але выпадак, які адбыўся са мной пару гадоў таму,

адкрыў перада мной новыя перспектывы.

Мая жонка, якая зараз недзе тут у зале,

патэлефанавала мне на працу

і сказала: "Найджэл, ты павінен забраць нашага малодшага сына" --

Гары -- "са школы."

Таму што яна павінна была быць недзе яшчэ з астатнімі трыма дзецьмі ў той вечар.

І я сышоў з працы раней у той дзень

і забраў Гары ля ўвахода ў школу.

Мы прагуляліся ў парку непадалёк,

пагушкаліся на арэлях, пагулялі ў нейкія дурацкія гульні.

І потым пайшлі разам у кафэ,

з'елі разам піццу ці дзве,

потым пайшлі дадому,

і я яго выкупаў

і апрануў у піжаму з Бэтманам.

Я пачытаў яму главу

з кніжкі Роальда Даля "Джэймс і гіганцкі персік."

Паклаў яго спаць, паправіў коўдру,

пацалаваў у лоб і сказаў: "Дабранач, сябра!"

і выйшаў з яго пакою.

Калі я адыходзіў ад яго ложка,

ён сказаў: "Тата?". Я падыйшоў: "Так?"

І ён сказаў: "Тата, гэта быў лепшы дзень

ва ўсім маім жыцці!"

Я не зрабіў нічога асаблівага,

я не вазіў яго ў Дзіснэйлэнд і не купіў яму Плэйстэйшан.

Але я гэтым хацеў сказаць,

што дробязі істотныя.

Жыць збалансавана

не азначае кардынальна змяніць сваё жыццё.

З дапамогай найменшых укладанняў

у правільным месцы,

можна радыкальна змяніць якасць вашых узаемаадносінаў

і якасць вашага жыцця.

Больш за тое, я думаю,

гэта магло б змяніць усё грамадства.

Бо калі б дастатковая колькасць людзей зрабіла гэта,

мы маглі б змяніць грамадскае вызначэнне поспеху

з ідыёцкага спрошчанага ўяўлення,

што чалавек з найбольшай колькасцю грошай памірае пераможцам,

на больш разумнае і збалансаванае вызначэнне таго,

як выглядае добра пражытае жыццё.

І гэта, на маю думку,

ідэя, вартая распаўсюду.

(Воплескі)