Hoe krijg je macht op internet?

Technologisch architect Fadi Chehadé heeft meegeholpen met het ontwikkelen van de infrastructuur waar het internet op is gebouwd -- zoals het systeem voor domeinnamen en de IP-adressen standaards. Tegenwoordig houdt hij zich bezig met de vraag hoe de maatschappij het best gebaat is met technologie. In een verhelderend interview met Bryn Freedman, curator van het TED Instituut, spreekt Chehadé over de voortslepende oorlog tussen het Westen en China over Kunstmatige Intelligentie, hoe techbedrijven hun macht zouden moeten gebruiken om het dagelijks leven en de wereldeconomie vorm te geven en wat iedere burger kan doen om macht te krijgen op internet.

Bryn Freedman: Je zei dat in de 20e eeuw

de wereldmacht
in handen van de overheid lag.

Aan het begin van deze digitale eeuw

is die overgegaan naar ondernemingen

en in de toekomst
zou die in mensenhanden komen.

Ik heb veel mensen geïnterviewd

en die ontkennen wat je zegt.

Zij denken dat bedrijven gaan winnen.

Waarom heb jij gelijk

en denk je dat mensen zullen winnen?

Fadi Chehadé: Omdat bedrijven
gericht zijn op mensen

en wij als burgers

moeten begrijpen hoe groot onze rol is

in het vormgeven van de wereld
met oog op de toekomst.

Inderdaad, de strijd
vindt nu plaats tussen overheden,

die een groot deel van hun macht
aan bedrijven zijn kwijtgeraakt

omdat internet niet is gebouwd
op een systeem van natiestaten

waarbij overheden de macht hebben.

Internet is transnationaal.

Het is niet internationaal
en ook niet nationaal

en daardoor zijn de bedrijven
zeer machtig geworden.

Ze vormen onze economie.

Ze vormen onze samenleving.

Overheden kunnen het niet oplossen.

Ze kunnen nu alleen toekijken.

Ik ben bang dat als wij burgers --

en burgers zijn hier
de belangrijkste steunpilaar --

het niet naar ons toetrekken,

dat je dan gelijk krijgt -

dan krijgen degenen die zeggen
dat ondernemingen zullen winnen gelijk.

Dan gebeurt dat.

BF: Geloof je dat mensen
bedrijven zullen dwingen

of dat ze gedwongen worden
zich meer open te stellen,

of is men bang dat ze dat zullen weigeren?

FC: Ik vermoed van wel.

Twee weken geleden bijvoorbeeld,

kreeg een klein bedrijf, Skip,
in plaats van Uber en Lyft en anderen,

de vergunning voor
een scooterbedrijf in San Francisco.

En als je leest waarom ze wonnen,

dan blijkt dat Skip
naar de mensen heeft geluisterd,

die klaagden over scooters
die overal werden neergegooid.

Ze stapten naar de gemeente en zeiden:

"Wij zullen deze dienst aanbieden,

maar betrekken daar ook
de wensen uit de omgeving bij

en vertalen die in een aantal regels."

Door zelf hun gedrag te reguleren,
kregen zij het contract

ten kostte van zeer machtige bedrijven.

BF: Over richtlijnen
en zelfregulatie gesproken,

jouw leven staat in het teken
van het creëren van richtlijnen en regels

voor internet.

Zijn die tijden voorbij?

Wie wijst ons de weg,
wie krijgt het voor het zeggen

en wie bepaalt straks de regels?

FC: De technische regels
die internet besturen,

zijn inmiddels doorgevoerd,

en ik ben jarenlang bezig geweest
om de regels op te stellen

voor dat deel van internet
wat het tot één groot netwerk maakt.

Het domeinnamensysteem, de IP-nummers,

alles is geregeld.

Maar nu we de bovenste lagen
van internet bereiken,

blijkt dat voor belangrijke dingen
in ons dagelijks leven --

zoals privacy, veiligheid, etc. --

het systeem om dat te reguleren
nog niet aanwezig is.

Dit is een probleem.

Een methode voor samenwerking en regulatie

moet zo snel mogelijk ingevoerd worden,

zodat bedrijven, overheden en burgers
samen kunnen bepalen

hoe de nieuwe digitale wereld
zich verder ontwikkelt.

BF: Wat kan een stimulans zijn
voor een digitale onderneming?

Als we kijken naar Facebook,

zij zeggen dat hun gebruikers
op de eerste plaats komen,

maar veel mensen
zijn het daar niet mee eens.

FC: Het is moeilijk om te zien
hoe techbedrijven omgaan

met de reacties van burgers
op hun technologie.

Een aantal jaren geleden
werd dit door velen totaal genegeerd.

In directiekamers hoorde je vaak:
"Wij zijn maar een technologieplatform.

Het is niet mijn probleem
als door mijn technologieplatform

families hun dochters
vermoorden in Pakistan.

Dat is niet mijn probleem,
maar hun probleem.

Dit is maar een technologieplatform."

Het moment is aangebroken

dat bedrijven zich gaan realiseren
dat dit niet langer houdbaar is,

en ze zien steeds vaker verzet

van mensen, gebruikers, burgers,

maar ook overheden die roepen:

"Dit kan zo niet."

Je ziet dat ze steeds
meer verantwoording nemen,

vooral in Silicon Valley,

waar mensen roepen:
"Wij spelen hier ook een rol in."

Als ik met deze leiders spreek en zeg:

"U kan directeur zijn
van een succesvol bedrijf,

of u wordt beheerder."

En dat is het sleutelwoord.

"Je kan de macht die je hebt beheren

en zo de levens en de economieën
van miljarden mensen vormgeven.

Waar kiest u voor?"

Het antwoord is dat het
niet het een of het ander is.

Dat inzicht ontbreekt nog.

Dus toen oudgediende Brad Smith,
de baas van Microsoft,

een paar maanden terug zei:

"Er zijn nieuwe Geneefse Conventies nodig

om te zorgen voor veiligheid
in de digitale ruimte",

spraken veel vooraanstaande leiders
uit Silicon Valley dit tegen.

"Hoezo Geneefse Conventies?

Die zijn helemaal niet nodig.
Wij reguleren onszelf."

Maar die houding is aan het veranderen

en leiders hoor je steeds vaker zeggen:

"Help ons."

Maar dat is precies het dilemma.

Wie gaat deze leiders helpen
de juiste keus te maken?

BF: Wie o wie gaat hen daarbij helpen?

Ik zou wel een uur met je willen praten,
maar onze tijd zit er bijna op,

dus: wat is je grootste angst
en waar hoop je het meest op

als uitkomst in deze kwestie?

FC: Waar ik het meeste op hoop is
dat wij allemaal beheerders worden

van de digitale wereld.

Dat zie ik het liefst gebeuren,

want we geven te vaak anderen de schuld.

"Die directeuren hebben dat veroorzaakt."

"De overheid doet te weinig."

Maar wat doen wij zelf?

Nemen wij wel genoeg verantwoordelijkheid

over de digitale ruimte waarin we leven?

Waar ik vaak op aandring
bij voorzitters van universiteiten,

is dat iedere student techniek,
bètawetenschappen of informatica

die een regel code willen schrijven

of het nieuwste IoT-apparaat willen maken,

is dat ze zich verantwoordelijk voelen

voor wat ze produceren.

Mijn voorstel was
een nieuwe eed op te stellen,

zoals de Hippocratische eed,

zodat iedere student
die aan een ingenieursopleiding begint

een technocratische eed
of een eed van wijsheid aflegt,

om zich in te zetten
voor het algemeen belang.

Dat zou ik graag zien:
dat we de uitdaging aangaan.

Want regeringen en bedrijven blijven
in een machtsstrijd verwikkeld,

maar waar blijven wij dan?

Als wij ons niet mengen in de strijd,

vrees ik dat het verkeerd afloopt.

Mijn grootste angst?

Mijn grootste angst,
en dan blijf ik tactisch,

waar ik van wakker lig,

is de huidige oorlog
tussen het Westen, de liberale wereld,

en China

op het gebied van
kunstmatige intelligentie.

Daar speelt zich een ware oorlog af

en voor de mensen die de nucleaire
non-proliferatie periode hebben meegemaakt

en hebben gezien hoe men akkoord ging

een aantal gevaarlijke zaken
buiten het verdrag te houden,

daar heeft de Carnegie Endowment
net onderzoek naar gedaan.

Daarvoor spraken ze
met alle nucleaire naties

en stelden de vraag:

"Welk digitaal 'wapen'
bent u bereid op te offeren

voor de scholen en ziekenhuizen
van iemand anders?"

Elke nucleaire machthebber antwoordde:

"Niets."

Daar maak ik me zorgen over.

De bewapening van de digitale ruimte

en de strijd om de eerste te zijn.

BF: Kortom, je moet
nog veel werk verrichten

en wij ook.

Fadi, bedankt.
Ik waardeer het enorm.

FC: Graag gedaan.

(Applaus)