Εξερευνώντας το μυαλό ενός δολοφόνου

Οι ψυχοπαθείς δολοφόνοι αποτελούν το πρωτογενές υλικό για ορισμένα δημοφιλή τηλεοπτικά προγράμματα, αλλά τι είναι αυτό που τους παρακινεί; Ο νευροεπιστήμονας Τζιμ Φάλον μιλά για τα εγκεφαλογραφήματα και τη γενετική ανάλυση που μπορεί να αποκαλύψουν τις προβληματικές συνδέσεις στη φύση (και την ανατροφή) των δολοφόνων. Σε μια απίστευτη παραξενιά της ζωής που ξεπερνά κάθε φαντασία, μοιράζεται μια συναρπαστική οικογενειακή ιστορία που κάνει την εργασία του να τον αφορά προσωπικά με ένα ανατριχιαστικό τρόπο.

Είμαι νευροεπιστήμονας, καθηγητής
στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Και κατά τη διάρκεια
των τελευταίων 35 ετών,

μελετώ τη συμπεριφορά

σε σχέση με οτιδήποτε από τα γονίδια

μέχρι τους νευροδιαβιβαστές,
την ντοπαμίνη, και τα σχετικά

μέχρι την ανάλυση
των κυκλωμάτων του εγκεφάλου.

Λοιπόν, αυτό κάνω συνήθως.

Αλλά μετά, για κάποιο λόγο,

ασχολήθηκα πρόσφατα με κάτι άλλο .

Όλα ξεκίνησαν όταν
ένας συνάδελφος μου ζήτησε

να αναλύσω κάμποσους εγκεφάλους

ψυχοπαθών δολοφόνων

έτσι αυτή θα ήταν η τυποποιημένη
διάλεξη που θα έδινα.

Και το ερώτημα είναι:"Πώς σου προκύπτει ένας ψυχοπαθής δολοφόνος;"

Με το "ψυχοπαθής δολοφόνος" εννοώ

αυτούς εδώ τους ανθρώπους, αυτό το είδος των ανθρώπων.

Λοιπόν, κάποιοι από τους εγκεφαλους που μελέτησα

είναι άνθρωποι που τους έχετε ακούσει.

Όταν παραλάβω τους εγκεφάλους δεν ξέρω τι ψάχνω.

Ήταν τυφλά πειράματα. Μου έδωσαν και εγκεφάλους
φυσιολογικών ανθρώπων και τα σχετικά.

Έτσι, ερεύνησα 70 από αυτούς.

Και αυτό που προέκυψε ήταν κάποια στοιχεία.

Λοιπόν προσεγγίζουμε αυτά τα πράγματα θεωρητικά,

με βάση τη γενετική,

την εγκεφαλική βλαβη
και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον,

και το πώς ακριβώς
λειτουργεί αυτή η μηχανή.

Γι' αυτό ενδιαφερόμαστε
για το πού ακριβώς στον εγκέφαλο,

και ποιο είναι το πιο σημαντικό
σημείο στον εγκέφαλο.

Τα μελετούμε λοιπόν αυτά.

Την αλληλεπίδραση των γονιδίων,

αυτό που ονομάζουμε
επιγενετικές επιδράσεις,

την εγκεφαλική βλάβη και το περιβάλλον,

και το πώς αυτά σχετίζονται.

Και το πώς καταλήγεις
με έναν ψυχοπαθή και έναν δολοφόνο,

εξαρτάται από το πότε
ακριβώς γίνεται η βλάβη.

Είναι πράγματι ένα αυστηρά
καθορισμένο σημείο χρονικά.

Προκύπτουν διαφορετικοί τύποι ψυχοπαθών.

Έτσι το αποδεχόμαστε αυτό.
Και εδώ για να σας δώσω ένα μοτίβο

το μοτίβο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι,
ο καθένας από αυτούς που εξέτασα,

ο οποίος ήταν δολοφόνος και δολοφόνος κατα συρροήν,

είχαν βλάβη στον κογχικό
μετωπιαίο φλοιό τους.

ο οποίος βρίσκεται ακριβώς
πάνω από τα μάτια,

και επίσης στο εσωτερικό μέρος
του κροταφικού λοβού.

Έτσι αυτό είναι μοτίβο
που υπήρχε στον καθένα από αυτούς,

αλλά διέφεραν και λίγο επίσης.

Είχαν άλλο είδος εγκεφαλικής βλάβης.

Ένα βασικό σημείο είναι η επίδραση

των κύριων γονιδίων βίας,

όπως το γονίδιο ΜΑΟΑ.

Υπάρχει μια παραλλαγή αυτού του γονιδίου στο μέσο πληθυσμό.

Κάποιοι από σας το έχουν.Και συνδέεται με το φύλο.

Βρίσκεται στο χρωμόσωμα Χ. Γι' αυτό το λόγο,

μπορείς να το κληρονομήσεις μόνο από τη μητέρα σου.

Και πιθανόν, γι' αυτό το λόγο οι άνδρες είναι κυρίως

ψυχοπαθείς δολοφόνοι,

ή είναι πολύ επιθετικοί.

Διότι η κόρη μπορεί να κληρονομήσει
ένα χρωμόσωμα Χ από τον πατέρα,

ένα χρωμόσωμα Χ από τη μητέρα,
κατά κάποιο τρόπο αμβλύνεται.

Αλλά ένας γιος, μπορεί να κληρονομήσει

το χρωμόσωμα Χ μόνο από τη μητέρα του.

Κατ' αυτό τον τρόπο, περνάει από τη μητέρα στο γιό.

Και οφείλεται στην παρουσία πάρα πολύ
σεροτονίνης του εγκεφάλου κατά την ανάπτυξη.

Γεγονός το οποίο έχει ενδιαφέρον, διότι η σεροτονίνη

υποτίθεται ότι σε ηρεμεί και σε χαλαρώνει.

Αλλά όταν έχεις αυτό το γονίδιο, στη μήτρα

ο εγκέφαλος σου μουσκεύει μέσα της.

Έτσι ολόκληρος ο εγκέφαλος
γίνεται ανθεκτικός στη σεροτονίνη.

Έτσι δεν έχει αποτελέσματα αργότερα στη ζωή.

Και έχω δώσει αυτή τη διάλεξη στο Ισραήλ,

νωρίτερα αυτή τη χρονιά

Και έχει κάποιες συνέπειες.

Θεωρητικά αυτό σημαίνει

ότι για να οδηγήσει αυτό το γονίδιο

σε βίαιη συμπεριφορά

πρέπει πολύ πρώιμα, πριν την εφηβεία,

πρέπει να εμπλακείς σε κάτι αληθινά τραυματικό,

όχι λίγο άγχος, όχι να σε δείρουν ή κάτι τέτοιο.

αλλά στα αλήθεια να δεις βία,

ή να εμπλακείς σε αυτή, με βρώμικο,
επικίνδυνο ή υποτιμητικό τρόπο.

Εντάξει; Έτσι λειτουργεί
το σύστημα κατοπτρικών νευρώνων

Έτσι ώστε, αν έχεις αυτό το γονίδιο,

και βλέπεις πολλή βία

σε μια συγκεκριμένη κατάσταση,

αυτή είναι η συνταγή για την καταστροφή,
την απόλυτη καταστροφή.

Kαι αυτό που νομίζω ότι είναι πιθανόν
να συμβεί σε περιοχές παγκοσμίως,

όπου υπάρχει συνεχής βία,

καταλήγεις να έχεις γενιές παιδιών

που βλέπουν όλη αυτή τη βία.

και αν ήμουν μια κοπελίτσα σε μια βίαιη περιοχή,

ξέρετε μια δεκατετράχρονη, και θέλω να βρω ταίρι,

θα έβρισκα κάποιο σκληρό τύπο,
σωστά, για να με προστατεύει.

Λοιπόν, το πρόβλημα είναι
ότι αυτό συσσωρεύει αυτά τα γονίδια.

Και τώρα αγόρια και κορίτσια τα κληρονομούν.

Έτσι νομίζω ότι μετά από αρκετές γενιές,

και αυτό είναι το ζήτημα, έχουμε στ' αλήθεια μια μπαρουταποθήκη.

Λοιπόν αυτό ήταν το ζήτημα.

αλλά τότε η μητέρα μου μού είπε
«Μαθαίνω πως τριγυρνάς δίνοντας διαλέξεις

για τους ψυχοπαθείς δολοφόνους.

και μιλάς σάμπως εσύ να προέρχεσαι
από μια φυσιολογική οικογένεια».

Της είπα, «Τι στην ευχή εννοείς;»

Και τότε μου είπε για το οικογενειακό μας δέντρο.

Έριξε το φταίξιμο στην πλευρά
του πατέρα μου φυσικά.

Επειδή αυτή δεν έχει βίαιη συμπεριφορά
στο ιστορικό της καταγωγής της.

Αλλά ο πατέρας μου είχε.

Λοιπόν είπε «Υπάρχουν καλά και κακά νέα.

Ένα από τα ξαδέλφια σου είναι ο Έζρα Κορνέλ,
ιδρυτής του Πανεπιστημίου Cornell.

Αλλά τα κακά νέα είναι ότι ξαδέλφη σου
είναι και η Λίζι Μπόρντεν.

Εγώ είπα «Εντάξει και λοιπόν;
Έχουμε τη Λίζι».

Αυτή συνέχισε «Όχι υπάρχει
και χειρότερο, διάβασε αυτό το βιβλίο».

Και να το «Σκοτωμένοι με ασυνήθιστο τρόπο»,
και είναι αυτό το ιστορικό βιβλίο.

Και ο πρώτος φόνος

μιας μητέρας από το γιό της,

ήταν του προ-προ-προ-προ-προ-προ-πάππου μου.

Εντάξει αυτή λοιπόν είναι
η πρώτη περίπτωση μητροκτονίας.

Και αυτό το βιβλίο είναι
πολύ ενδιαφέρον. Μιλά για δίκες μαγισσών

και τον τρόπο σκέψης εκείνης της εποχής.

Αλλά δε σταματά εδώ.

Υπήρξαν επτά ακόμη άνδρες,
από την πλευρά του πατέρα μου,

ξεκινώντας από τότε, της οικογένειας Κορνέλ,
που ήταν όλοι τους δολοφόνοι.

Εντάξει, αυτό κάνει κάποιο να ψαρώσει.

(Γέλια)

Διότι ο ίδιος ο πατέρας μου,

και οι τρεις θείοι μου
στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

ήταν όλοι τους αντιρρησίες
συνείδησης, όλοι αρνάκια.

Αλλά που και που, όπως η Λίζι Μπορντέν,
περίπου τρεις φορές σε ένα αιώνα,

τα παίρνουμε.

(Γέλια)

Έτσι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι:

στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί.

Αλλά κυρίως είναι αυτό εδώ.

(Γέλια)

Και έπρεπε να δράσουμε.
Τα παιδιά μας το έμαθαν.

Και το αντιμετώπισαν καλά.

Αλλά τα εγγόνια μας θα ανησυχούν λιγάκι.

Έτσι αυτό που έκανα είναι ότι άρχισα
να κάνω μαγνητικές τομογραφίες

σε όλους στην οικογένεια.

(Γέλια)

Αρχίσαμε να κάνουμε μαγνητικές τομογραφίες,
εγκεφαλογραφήματα και γενετικές αναλύσεις.

για να βρούμε το πρόβλημα.

Τώρα από ότι φαίνεται το μόνο άτομο

ένας γιος και μια κόρη, αδέλφια

δεν ταίριαζαν. Και η δομή είναι ακριβώς η ίδια.

Έχουν τον ίδιο εγκέφαλο, τα ίδια εγκεφαλογραφήματα.

Και τώρα είναι όσο πιο κοντά γίνεται

Αλλά κάπου θα δημιουργηθεί πρόβλημα.

Και δεν ξέρουμε πού θα εμφανιστεί.

Λοιπόν αυτή ήταν η ομιλία μου.

(Γέλια)