4 βήματα προς την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας

Τουλάχιστον 400 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας: μία συνθήκη ακραίας οικονομικής και κοινωνικής ευπάθειας που κλέβει από πολλούς την ελπίδα και την αξιοπρέπειά τους. Στην BRAC, μια διεθνή οργάνωση ανάπτυξης που εστιάζει στην καταπολέμηση της φτώχειας, ο Σάμεραν Άμπεντ και η ομάδα του έχουν αναπτύξει ένα βιώσιμο, πολύπλευρο πρόγραμμα, το οποίο έχει ήδη βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους να βγουν από την φτώχεια και να δημιουργήσουν ζωές γεμάτες από νέες δυνατότητες. Μάθετε περισσότερα για το τολμηρό τους σχέδιο να συνεργαστούν με κυβερνήσεις για να φέρουν αυτό το πρόγραμμα που αλλάζει ζωές σε επιπλέον 21 εκατομμύρια ανθρώπους μέσα στα επόμενα έξι χρόνια. (Αυτό το φιλόδοξο σχέδιο είναι μέρος του Audacious Project, μία πρωτοβουλία του TED με σκοπό την έμπνευση και χρηματοδότηση της παγκόσμιας αλλαγής.)

Είμαστε μάρτυρες μιας μεγαλειώδους
προόδου της ανθρωπότητας.

Τις τελευταίες δεκαετίες,
η επέκταση της διεθνούς αγοράς

έβγαλε το 1/3 του παγκόσμιου
πληθυσμού από την ακραία φτώχεια.

Ωστόσο είμαστε μάρτυρες
και μίας φοβερής αποτυχίας.

Στην απόπειρά μας να βοηθήσουμε,

άφησαμε πίσω όσους ζουν
στις πλεόν ακραίες μορφές φτώχειας,

τους εξαιρετικά φτωχούς.

Η σημασία του όρου αυτού
ξεπερνά τον οικονομικό ορισμό

τον οποίο γνωρίζουμε όλοι:

να ζεις με λιγότερο
από 2 δολάρια την ημέρα.

Ξεπερνά ακόμη και την έλλειψη περιουσίας

όπως ζωντανά ή γη.

Εξαιρετικά φτωχός σημαίνει
να στερείσαι την αξιοπρέπειά σου,

τον σκοπό ύπαρξης
και την αυτοεκτίμησή σου.

Σημαίνει να ζεις απομονωμένος,

επειδή είσαι βάρος για την κοινότητά σου.

Σημαίνει να μην μπορείς
να φανταστείς ένα καλύτερο μέλλον

για εσένα και την οικογένειά σου.

Έως τα τέλη του 2019,

περίπου 400 εκατομμύρια άνθρωποι
ζούσαν σε ακραία φτώχεια παγκοσμίως.

Ο αριθμός αυτός ξεπερνά
τον πληθυσμό των ΗΠΑ και του Καναδά μαζί.

Κι όταν κάποια συμφορά χτυπήσει,

είτε είναι πανδημία, φυσική καταστροφή
ή ανθρωπογενής κρίση,

οι αριθμοί αυτοί αυξάνονται αστρονομικά.

Ο πατέρας μου, Φάζλι Άμπεντ,
άφησε την επιχειρηματική καριέρα του

για να ιδρύσει την BRAC το 1972
εδώ στο Μπαγκλαντές.

Το Μπαγκλαντές ήταν ένα ερείπιο,

αφού μόλις είχε υποστεί
έναν ολέθριο κυκλώνα

τον οποίο ακολούθησε
ένας βάναυσος πόλεμος για ανεξαρτησία.

Δουλεύοντας με τους πιο φτωχούς,
ο πατέρας μου συνειδητοποίησε

ότι η φτώχεια ήταν κάτι παραπάνω
από έλλειψη εισοδήματος και περιουσίας.

Ήταν επίσης έλλειψη ελπίδας.

Ο κόσμος ήταν παγιδευμένος στην φτώχεια,

διότι ένιωθε ότι η κατάσταση αυτή
δεν μπορούσε να μεταβληθεί.

Η φτώχεια, για αυτούς,
ήταν σαν τον ήλιο και το φεγγάρι -

κάτι που τους δόθηκε από τον Θεό.

Για να πετύχουν τα προγράμματα
μείωσης της φτώχειας,

θα έπρεπε να ενισχύσουν
την ελπίδα και την αυτοεκτίμηση

έτσι ώστε, με λίγη υποστήριξη,

οι άνθρωποι να μπορέσουν
να βγουν μόνοι τους από τη φτώχεια.

Ο BRAC καινοτόμησε
με το πρόγραμμα αποφοίτησης,

μία λύση ενάντια στην ακραία φτώχεια
που πλήττει τόσο την έλλειψη εισοδήματος

όσο και την έλλειψη ελπίδας.

Το πρόγραμμα δουλεύει κυρίως με γυναίκες,

διότι κυρίως αυτές πλήττονται
από την ακραία φτώχεια

αλλά είναι κι εκείνες
που συνήθως μπορούν να βγάλουν

τις ίδιες και τις οικογένειές τους
από αυτήν.

Σε μια περίοδο δύο ετών,

ουσιαστικά κάνουμε τέσσερα πράγματα.

Πρώτον, καλύπτουμε
τις βασικές ανάγκες μιας γυναίκας

παρέχοντάς της φαγητό ή χρήματα,

διασφαλίζοντας τα απολύτως απαραίτητα
για την επιβίωση.

Δεύτερον, την καθοδηγούμε
προς έναν αξιοπρεπή βιοπορισμό

δίνοντας της κάποια περιουσία,
π.χ. ζωντανά,

και μαθαίνοντάς την
να βγάζει χρήματα από αυτήν.

Τρίτον, της μαθαίνουμε
να αποταμιεύει, να προϋπολογίζει

και να επενδύει το νέο της πλούτο.

Και τέταρτον, την βοηθούμε
να ενταχθεί κοινωνικά,

πρώτα σε ομάδες γυναικών όπως η ίδια,

και έπειτα στην κοινότητά της.

Καθένα από αυτά τα στοιχεία
είναι κλειδί για την επιτυχία των άλλων

αλλά η πραγματική μαγεία είναι η ελπίδα
και η αίσθηση ύπαρξης δυνατοτήτων

που οι γυναίκες αναπτύσσουν μέσω
της στενής καθοδήγησης που λαμβάνουν.

Επιτρέψτε μου
να σας μιλήσω για την Τζορίνα.

Η Τζορίνα γεννήθηκε σε ένα μακρινό χωριό
στο βόρειο Μπαγκλαντές.

Δεν πήγε ποτέ σχολείο,

και σε ηλικία 15 ετών,
παντρεύτηκε έναν βίαιο σύζυγο.

Στο τέλος εκείνος την εγκατέλειψε,

αφήνοντάς την χωρίς εισόδημα
και με δύο παιδιά

που δεν πήγαιναν σχολείο
και ήταν σοβαρά υποσιτισμένα.

Χωρίς κάποιον να στραφεί για βοήθεια

δεν είχε καμία ελπίδα.

Η Τζορίνα μπήκε στο πρόγραμμα
Αποφοίτησης της BRAC το 2005.

Έλαβε ένα δολάριο την βδομάδα,

δύο αγελάδες,

επαγγελματική κατάρτιση

και εβδομαδιαία επίσκεψη
από κάποιον μέντορα.

Ξεκίνησε να αναπτύσσει περιουσία,

αλλά το σημαντικότερο,

ξεκίνησε να φαντάζεται ένα καλύτερο μέλλον
για εκείνη και τα παιδιά της.

Αν πηγαίνατε στο χωριό της Τζορίνα σήμερα,

θα μαθαίνατε ότι έχει
το μεγαλύτερο παντοπωλείο της περιοχής.

Θα σας έδειχνε περήφανα τη γη που αγόρασε

και το σπίτι που έχτισε.

Απ' όταν ξεκίνησαμε το πρόγραμμα το 2002,

2 εκατομμύρια γυναίκες
από το Μπαγκλαντές

έχουν βγάλει τις οικογένειές τους
από την ακραία φτώχεια.

Περίπου 9 εκατομμύρια άνθρωποι συνολικά.

Το πρόγραμμα, που κοστίζει
περίπου 500 δολάρια ανά οικογένεια,

διαρκεί μόνο δύο χρόνια,

αλλά το αντίκτυπό του
συνεχίζεται για πολύ καιρό.

Έρευνες της Σχολής
Οικονομικών του Λονδίνου

έδειξαν ότι ακόμη και επτά χρόνια
μετά το πρόγραμμα

το 92% των συμμετεχόντων
διατήρησαν ή αύξησαν

το εισόδημα, την περιουσία
και την κατανάλωσή τους.

Η Έσθερ Ντούφλο και ο Άμπιτζιτ Μπάνερτζι,

οι οικονομολόγοι του ΜΙΤ
που κέρδισαν πέρυσι το Βραβείο Νόμπελ,

διεξήγαν αξιολογήσεις για πολλαπλές χώρες

που έδειξαν ότι η αποφοίτηση είναι
από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους

απελευθέρωσης από την παγίδα της φτώχειας.

Αλλά ο πατέρας μου δεν ήταν ευχαριστημένος

που βρήκε μία λύση η οποία λειτουργεί
για κάποιους μόνο ανθρώπους.

Πάντα ήθελε να δει
αν ήμασταν αρκετά φιλόδοξοι

όσον αφορά την κλίμακα.

Έτσι όταν πετύχαμε
σε εθνικό επίπεδο στο Μπαγκλαντές,

ήθελε να δει πώς θα μπορούσαμε
να πετύχουμε σε παγκόσμιο επίπεδο.

Και κάτι τέτοιο πρέπει
να εμπλέξει τις κυβερνήσεις.

Οι κυβερνήσεις ήδη διαθέτουν
δισεκατομμύρια δολάρια

σε προγράμματα μείωσης της φτώχειας.

Αλλά πολλά από αυτά τα χρήματα
σπαταλώνται άδικα,

διότι αυτά τα προγράμματα
ή δεν φτάνουν στους πλέον φτωχούς,

ή, ακόμη κι αν φτάσουν, δεν έχουν
σημαντικό και μακροπρόθεσμο αντίκτυπο.

Προσπαθούμε να κινητοποιήσουμε
τις κυβερνήσεις

και να βοηθήσουμε να υιοθετήσουν και να
προσαρμόσουν προγράμματα αποφοίτησης,

μεγιστοποιώντας την απόδοση
των δισεκατομμυρίων δολαρίων

που ήδη διαθέτουν για την καταπολέμηση
της ακραίας φτώχειας.

Το σχέδιο μας είναι να βοηθήσουμε
ακόμη 21 εκατομμύρια ανθρώπους

να βγουν από την ακραία φτώχεια

σε οκτώ χώρες μέσα στα επόμενα έξι χρόνια

με ομάδες της BRAC
που θα δρουν επιτόπου σε κάθε χώρα.

Τον Ιούλιο του 2019, ο πατέρας μου
διαγνώστηκε με καρκίνο του εγκεφάλου

και του δόθηκαν τέσσερις μήνες ζωής.

Κατά την έξοδό του από την BRAC
μετά από 47 χρόνια ηγεσίας,

μας υπενθύμισε ότι όλη του τη ζωή

έβλεπε πάντα την αισιοδοξία
να υπερνικά την απελπισία,

ότι όταν ανάψει η φλόγα
της αυτοπεποίθησης στον άνθρωπο,

ακόμη και οι πιο φτωχοί
μπορούν να αλλάξουν την ζωή τους.

Ο πατέρας μου έφυγε
από την ζωή τον Δεκέμβριο.

Άναψε τη φλόγα αυτή
για εκατομμύρια ανθρώπους,

και τις τελευταίες μέρες της ζωής του,

μας ικέτευσε να συνεχίσουμε
αυτό το έργο για εκατομμύρια ακόμη.

Ας αδράξουμε την ευκαιρία
που μας προσφέρεται,

ας σταματήσουμε απλώς να φανταζόμαστε
έναν κόσμο χωρίς ακραία φτώχεια,

κι ας ξεκινήσουμε να χτίζουμε
αυτόν τον κόσμο μαζί.

Σας ευχαριστώ.