Return to Video

Om dappere meisjes op te voeden moet je avontuur aanmoedigen.

  • 0:01 - 0:05
    Als kind was ik geobsedeerd
    door het Guinness Book of Records
  • 0:05 - 0:09
    en ik wilde heel graag
    zelf een wereldrecord neerzetten.
  • 0:09 - 0:11
    Er was maar een klein probleem:
  • 0:12 - 0:14
    ik had absoluut geen talent.
  • 0:15 - 0:18
    Dus besloot ik een wereldrecord
    neer te zetten in iets
  • 0:18 - 0:21
    waar je geen enkele vaardigheid
    voor hoefde te hebben.
  • 0:22 - 0:25
    Ik besloot een wereldrecord neer te zetten
  • 0:25 - 0:26
    met kruipen.
  • 0:28 - 0:30
    (Gelach)
  • 0:31 - 0:34
    Destijds was het wereldrecord
    twintig kilometer
  • 0:36 - 0:39
    en om een of andere reden
    leek dit absoluut haalbaar.
  • 0:39 - 0:41
    (Gelach)
  • 0:43 - 0:44
    Ik vroeg mijn vriendin Anne
  • 0:44 - 0:48
    en samen besloten we dat we zelfs
    niet hoefden te trainen.
  • 0:48 - 0:51
    (Gelach)
  • 0:51 - 0:53
    En op de dag van onze recordpoging
  • 0:53 - 0:57
    deden we kussens om onze geluksjeans heen
  • 0:57 - 0:58
    en we begonnen.
  • 0:59 - 1:02
    En we zaten meteen in de problemen ook,
  • 1:02 - 1:04
    want het denim zat tegen onze huid
  • 1:04 - 1:05
    en het begon te schuren
  • 1:06 - 1:08
    en al gauw werden onze knieën rauw.
  • 1:09 - 1:10
    Na een paar uur
  • 1:11 - 1:12
    begon het te regenen.
  • 1:14 - 1:16
    Toen gaf Anne op.
  • 1:17 - 1:19
    Toen werd het donker.
  • 1:21 - 1:23
    Mijn knieën bloedden door mijn jeans heen
  • 1:24 - 1:26
    en ik begon te hallucineren door de kou
  • 1:26 - 1:28
    en de pijn en de eentonigheid.
  • 1:28 - 1:32
    En om je een idee te geven
    van het lijden dat ik leed,
  • 1:33 - 1:37
    de eerste ronde om de atletiekbaan
    van de school kostte tien minuten.
  • 1:38 - 1:41
    De laatste ronde kostte bijna 30.
  • 1:42 - 1:46
    Na 12 uur kruipen
  • 1:46 - 1:48
    stopte ik
  • 1:48 - 1:51
    en had ik 13-en-een-halve
    kilometer afgelegd.
  • 1:52 - 1:56
    Dus ik had het wereldrecord
    van 20 kilometer niet gehaald.
  • 1:56 - 2:00
    Lange tijd dacht ik dat dit een verhaal
    van rampzalige mislukking was,
  • 2:00 - 2:03
    maar nu zie ik dat anders,
  • 2:03 - 2:05
    want toen ik het wereldrecord
    probeerde te behalen,
  • 2:06 - 2:07
    deed ik drie dingen.
  • 2:07 - 2:09
    Ik trad buiten mijn comfortzone,
  • 2:09 - 2:12
    ik sprak mijn veerkracht aan,
  • 2:12 - 2:14
    en ik vond vertrouwen in mezelf
  • 2:14 - 2:16
    en mijn eigen beslissingen.
  • 2:16 - 2:18
    Ik wist dit toen niet,
  • 2:18 - 2:21
    maar dat zijn niet
    de eigenschappen van falen.
  • 2:21 - 2:24
    Dit zijn de eigenschappen van dapperheid.
  • 2:25 - 2:28
    In 1989, op 26-jarige leeftijd,
  • 2:28 - 2:30
    ging ik bij de brandweer in San Francisco
  • 2:31 - 2:35
    en ik was de vijftiende vrouw
    in een afdeling van 1.500 mannen.
  • 2:35 - 2:40
    (Applaus)
  • 2:41 - 2:43
    En toen ik aankwam,
  • 2:43 - 2:46
    waren er veel twijfels
    of wij het werk wel aankonden.
  • 2:46 - 2:51
    Dus ondanks dat ik 1 meter 75 was,
    70 kilo woog, roeide op hoog niveau,
  • 2:51 - 2:56
    en 12 uur ondraaglijke
    pijn in mijn knieën kon doorstaan --
  • 2:56 - 2:57
    (Gelach)
  • 2:57 - 3:00
    wist ik dat ik mijn kracht
    en kunde nog steeds moest bewijzen.
  • 3:00 - 3:02
    Op een dag kwam er een brandmelding
  • 3:02 - 3:04
    en inderdaad, toen mijn groep arriveerde,
  • 3:04 - 3:08
    walmde er zwarte rook
    uit een gebouw bij een steeg.
  • 3:08 - 3:11
    En ik was met een stevige kerel, Skip,
  • 3:11 - 3:13
    en hij stond aan de spuitmond
    en ik er direct achter
  • 3:13 - 3:15
    en het was een typische brand.
  • 3:15 - 3:18
    Er was rook, het was heet
  • 3:19 - 3:20
    en plotseling
  • 3:20 - 3:22
    was er een explosie
  • 3:22 - 3:24
    en Skip en ik werden teruggeblazen,
  • 3:24 - 3:27
    mijn masker werd opzij geslagen
  • 3:27 - 3:29
    en er was een moment van verwarring.
  • 3:29 - 3:32
    Toen raapte ik mezelf op,
  • 3:32 - 3:34
    greep naar de spuitmond
  • 3:34 - 3:37
    en deed wat er verwacht werd
    van de brandweer:
  • 3:37 - 3:38
    ik sprong naar voren,
  • 3:38 - 3:40
    deed het water open
  • 3:40 - 3:42
    en ik pakte zelf het vuur aan.
  • 3:43 - 3:45
    De explosie was veroorzaakt
    door een boiler,
  • 3:45 - 3:48
    dus niemand was gewond
    en het was geen groot probleem,
  • 3:48 - 3:51
    maar later kwam Skip naar me toe en zei:
  • 3:51 - 3:53
    "Goed gedaan, Caroline",
  • 3:53 - 3:55
    met verrassing in zijn stem.
  • 3:55 - 3:57
    (Gelach)
  • 3:58 - 4:01
    En ik begreep het niet, want de brand
    was fysiek niet moeilijk,
  • 4:01 - 4:06
    dus waarom keek hij naar me
    met iets als verwondering?
  • 4:06 - 4:08
    En toen werd het me duidelijk:
  • 4:08 - 4:11
    Skip, echt een aardige vent hoor
  • 4:11 - 4:14
    en een hele goede brandweerman,
  • 4:14 - 4:17
    dacht niet alleen
    dat vrouwen niet sterk konden zijn,
  • 4:17 - 4:20
    hij dacht ook dat ze
    niet dapper konden zijn.
  • 4:21 - 4:22
    En hij was niet de enige.
  • 4:24 - 4:26
    Vrienden, kennissen én vreemden,
  • 4:26 - 4:27
    mannen én vrouwen,
  • 4:27 - 4:29
    vragen me tijdens mijn loopbaan steeds:
  • 4:29 - 4:33
    "Caroline, al dat vuur, dat gevaar,
  • 4:33 - 4:35
    ben je niet bang?"
  • 4:35 - 4:38
    Deze vraag stellen ze nooit
    aan een mannelijke brandweerman.
  • 4:39 - 4:40
    En ik werd nieuwsgierig.
  • 4:41 - 4:44
    Waarom werd heldhaftigheid
    niet van vrouwen verwacht?
  • 4:46 - 4:48
    Het antwoord begon te komen
  • 4:48 - 4:49
    toen een vriendin bij me kwam klagen
  • 4:49 - 4:52
    dat haar dochtertje
    een grote angsthaas was,
  • 4:52 - 4:54
    en ik begon op te merken
  • 4:54 - 4:56
    dat haar dochtertje inderdaad angstig was,
  • 4:56 - 4:59
    maar meer dan dat,
    de ouders waren angstig.
  • 5:00 - 5:03
    Het meeste dat ze tegen haar zeiden
    als ze buiten was, begon met:
  • 5:03 - 5:07
    "Voorzichtig", "Kijk uit", of "Nee".
  • 5:09 - 5:12
    Mijn vrienden zijn geen slechte ouders.
  • 5:12 - 5:14
    Ze doen gewoon wat de meeste ouders doen,
  • 5:14 - 5:18
    ze waarschuwen hun dochters
    veel meer dan hun zoons.
  • 5:19 - 5:24
    Er was een studie met, ironisch genoeg,
    een brandweerpaal in een speeltuin,
  • 5:24 - 5:29
    waarin onderzoekers zagen dat meisjes
    veel vaker gewaarschuwd werden
  • 5:29 - 5:32
    door zowel hun moeder als hun vader,
    voor de risico's van de brandweerpaal,
  • 5:32 - 5:36
    en als de meisjes er nog steeds
    op wilden spelen,
  • 5:36 - 5:39
    was het heel waarschijnlijk
    dat een ouder meehielp.
  • 5:39 - 5:41
    Maar de jongetjes?
  • 5:41 - 5:44
    Die werden aangemoedigd
    om op de paal te spelen,
  • 5:44 - 5:47
    ongeacht enige twijfel
    die ze misschien hadden,
  • 5:47 - 5:52
    en vaak lieten de ouders
    zien hoe ze er zelf op konden spelen.
  • 5:53 - 5:57
    Wat voor boodschap is dit
    richting jongens en meisjes?
  • 5:58 - 6:02
    Nou, dat meisjes breekbaar
    en meer hulpbehoevend zijn,
  • 6:02 - 6:06
    en dat jongens moeilijke taken
    kunnen en moeten beheersen.
  • 6:07 - 6:09
    Het zegt dat meisjes bang moeten zijn
  • 6:09 - 6:12
    en jongens moedig.
  • 6:13 - 6:16
    De ironie is dat op deze jonge leeftijd
  • 6:16 - 6:18
    meisjes en jongens
    fysiek erg op elkaar lijken.
  • 6:18 - 6:21
    In feite zijn meisjes vaak sterker
    tot aan de pubertijd,
  • 6:21 - 6:22
    en volwassener.
  • 6:22 - 6:24
    En toch doen wij volwassenen
  • 6:24 - 6:27
    alsof meisjes kwetsbaarder zijn,
  • 6:27 - 6:29
    en meer hulp nodig hebben,
  • 6:29 - 6:30
    en dat ze niet zoveel aankunnen.
  • 6:31 - 6:34
    Dit is de boodschap
    die we als kind krijgen
  • 6:34 - 6:37
    en dit is de boodschap
    die tot wasdom komt als we opgroeien.
  • 6:37 - 6:40
    Wij vrouwen geloven het,
    mannen geloven het,
  • 6:40 - 6:41
    en weet je?
  • 6:42 - 6:45
    Als we zelf kinderen krijgen,
    geven we dit aan hen door,
  • 6:45 - 6:46
    en zo gaat het.
  • 6:47 - 6:49
    Dus nu had ik mijn antwoord.
  • 6:49 - 6:52
    Dit is waarom vrouwen,
    zelfs brandweervrouwen,
  • 6:52 - 6:54
    bang zouden moeten zijn.
  • 6:54 - 6:57
    Dit is waarom vrouwen vaak bang zijn.
  • 6:58 - 7:01
    Ik weet dat sommigen van jullie
    me niet geloven als ik dit zeg,
  • 7:01 - 7:04
    maar ik ben niet tegen angst.
  • 7:04 - 7:08
    Ik weet dat het een belangrijke emotie is,
    die er is om ons te beschermen.
  • 7:08 - 7:11
    Maar het is een probleem
    als angst de primaire reactie is
  • 7:11 - 7:14
    die we meisjes aanleren
  • 7:14 - 7:16
    telkens als ze iets tegenkomen
    buiten hun comfortzone.
  • 7:18 - 7:20
    Ik was jarenlang paragliderpiloot --
  • 7:22 - 7:24
    (Applaus)
  • 7:24 - 7:26
    en een paraglider
    is een parachute-achtige vleugel,
  • 7:26 - 7:30
    en hij vliegt erg goed,
  • 7:30 - 7:33
    maar ik realiseer me dat veel mensen
    het zien als een laken
  • 7:33 - 7:34
    met touwtjes eraan.
  • 7:34 - 7:36
    (Gelach)
  • 7:36 - 7:38
    En ik heb veel tijd
    doorgebracht op bergtoppen
  • 7:38 - 7:40
    met het opblazen van dit laken,
  • 7:40 - 7:41
    met aanlopen nemen en vliegen.
  • 7:43 - 7:44
    En ik weet wat je denkt.
  • 7:44 - 7:47
    Je denkt, Caroline, in dit geval
    zou een beetje angst logisch zijn.
  • 7:49 - 7:51
    En daar heb je gelijk in.
  • 7:51 - 7:53
    Ik verzeker je, ik voelde inderdaad angst.
  • 7:53 - 7:54
    Maar bovenop die berg,
  • 7:54 - 7:57
    terwijl ik wachtte op de juiste wind,
  • 7:57 - 7:59
    voelde ik ook heel veel andere dingen:
  • 7:59 - 8:01
    uitgelatenheid, vertrouwen.
  • 8:02 - 8:04
    Ik wist dat ik een goede piloot was.
  • 8:04 - 8:07
    De omstandigheden waren goed,
    anders was ik er niet geweest.
  • 8:07 - 8:10
    Ik wist hoe geweldig het ging worden
    op driehonderd meter hoogte.
  • 8:10 - 8:13
    Dus ja, er was angst,
  • 8:13 - 8:15
    maar ik keek er goed naar,
  • 8:15 - 8:18
    beoordeelde hoe relevant het echt was
  • 8:18 - 8:20
    en dan stopte ik het daar
    waar het thuishoorde,
  • 8:20 - 8:22
    en dat was in veel gevallen
  • 8:22 - 8:26
    achter mijn vreugde, mijn anticipatie
  • 8:26 - 8:27
    en mijn zelfvertrouwen.
  • 8:27 - 8:29
    Dus ik ben niet tegen angst.
  • 8:29 - 8:32
    Maar ik ben pro-dapperheid.
  • 8:35 - 8:38
    Ik zeg niet dat jullie dochters
    bij de brandweer moeten gaan
  • 8:38 - 8:40
    of dat ze paraglider moeten worden,
  • 8:40 - 8:45
    maar ik zeg wel dat onze dochters opgevoed
    worden om timide, zelfs hulpeloos te zijn
  • 8:46 - 8:49
    en het begint als we waarschuwen
    voor lichamelijk risico.
  • 8:49 - 8:52
    De aangeleerde angst
    en niet-aangeleerde ervaringen
  • 8:52 - 8:54
    blijven bij ons als we vrouw worden
  • 8:54 - 8:58
    en kruipt in alles wat we tegenkomen
    en proberen af te schudden:
  • 8:58 - 9:00
    onze twijfel om ons
    over iets uit te spreken,
  • 9:00 - 9:03
    onze terughoudendheid
    om maar aardig gevonden te worden
  • 9:03 - 9:06
    en ons gebrek aan vertrouwen
    in onze eigen beslissingen.
  • 9:07 - 9:09
    Maar hoe worden we dapper?
  • 9:10 - 9:12
    Nou, hier is het goede nieuws.
  • 9:12 - 9:14
    Heldhaftigheid is aangeleerd
  • 9:14 - 9:16
    en net als bij andere dingen
  • 9:16 - 9:18
    hoeven we het alleen maar te oefenen.
  • 9:18 - 9:20
    Dus als eerste
  • 9:20 - 9:21
    moeten we diep ademhalen
  • 9:21 - 9:23
    en onze meiden aanmoedigen
  • 9:23 - 9:26
    om te skateboarden, in bomen te klimmen
  • 9:26 - 9:29
    en om rond te klauteren
    bij die paal in de speeltuin.
  • 9:29 - 9:32
    Dit is wat mijn eigen moeder deed.
  • 9:32 - 9:33
    Ze wist het toen niet,
  • 9:33 - 9:36
    maar onderzoekers
    hebben hier een naam voor.
  • 9:36 - 9:38
    Ze noemen het risicovol spel
  • 9:38 - 9:42
    en uit onderzoek blijkt dat risicovol spel
    belangrijk is voor alle kinderen,
  • 9:42 - 9:45
    want het leert ons gevaren te beoordelen,
  • 9:45 - 9:47
    het leert ons uitgesteld genoegen,
  • 9:47 - 9:49
    het leert ons veerkracht,
  • 9:49 - 9:50
    het leert ons vertrouwen.
  • 9:51 - 9:53
    Met andere woorden,
  • 9:53 - 9:56
    als kinderen naar buiten gaan
    en oefenen op heldhaftigheid,
  • 9:56 - 9:59
    leren ze waardevolle levenslessen.
  • 10:01 - 10:05
    Ten tweede moeten we stoppen
    onze meisjes voor alles te waarschuwen.
  • 10:05 - 10:08
    Opletten dus de volgende keer dat je zegt:
  • 10:08 - 10:10
    "Pas op, je gaat jezelf pijn doen"
  • 10:10 - 10:12
    of "Doe dat nou niet, het is gevaarlijk."
  • 10:12 - 10:16
    En vergeet niet dat je vaak eigenlijk zegt
  • 10:16 - 10:18
    dat ze zichzelf niet moet uitdagen,
  • 10:19 - 10:21
    dat ze niet goed genoeg is
  • 10:21 - 10:23
    en dat ze bang moet zijn.
  • 10:24 - 10:26
    Ten derde,
  • 10:26 - 10:29
    wij vrouwen moeten
    ook oefenen om dapper te zijn.
  • 10:30 - 10:33
    We kunnen het meiden pas aanleren
    als we het zelf hebben geleerd.
  • 10:34 - 10:36
    En dan nog iets,
  • 10:36 - 10:39
    angst en uitgelatenheid
  • 10:39 - 10:41
    voelen hetzelfde aan --
  • 10:42 - 10:44
    de trillende handen,
    de verhoogde hartslag,
  • 10:44 - 10:46
    de nerveuze spanning,
  • 10:46 - 10:47
    en ik wed dat velen van jullie
  • 10:47 - 10:50
    de laatste keer dat je dacht
    buiten jezelf van angst te zijn,
  • 10:50 - 10:53
    je eigenlijk vooral uitzinnigheid voelde,
  • 10:53 - 10:55
    en dan heb je een mogelijkheid gemist.
  • 10:56 - 10:57
    Dus oefen.
  • 10:58 - 11:01
    En ook al moeten meisjes
    naar buiten om dapper te leren zijn,
  • 11:01 - 11:07
    begrijp ik dat volwassenen niet
    op hoverboards of in bomen willen klimmen,
  • 11:07 - 11:10
    dus moeten we allemaal oefenen,
  • 11:10 - 11:12
    thuis, op kantoor,
  • 11:12 - 11:14
    zelfs hier, om het vertrouwen te krijgen
  • 11:15 - 11:17
    iemand aan te spreken
    die je echt bewonderd.
  • 11:18 - 11:22
    Ten laatste, als je dochter bijvoorbeeld
  • 11:22 - 11:24
    op de fiets bovenaan
    een steile heuvel staat
  • 11:25 - 11:28
    en ze te bang is
    om naar beneden te fietsen,
  • 11:28 - 11:30
    moedig haar dan aan om dapper te zijn.
  • 11:31 - 11:35
    Uiteindelijk is die heuvel
    misschien echt te steil,
  • 11:35 - 11:39
    maar ze zal tot die conclusie komen
    door moed, niet door angst.
  • 11:40 - 11:44
    Want het gaat niet
    om de steile heuvel die voor haar ligt.
  • 11:44 - 11:46
    Het gaat om het leven dat voor haar ligt,
  • 11:46 - 11:50
    dat ze dingen aankan en kan inschatten,
  • 11:50 - 11:54
    alle gevaren waarvoor we haar
    niet kunnen beschermen,
  • 11:54 - 11:57
    alle uitdagingen waar wij haar
    niet doorheen kunnen leiden,
  • 11:58 - 12:01
    alles wat onze meiden hier
  • 12:01 - 12:02
    en over de hele wereld
  • 12:02 - 12:04
    in hun toekomst zullen tegenkomen.
  • 12:06 - 12:07
    En voor de goede orde,
  • 12:08 - 12:11
    het wereldrecord kruipen
    staat vandaag de dag --
  • 12:11 - 12:14
    (Gelach)
  • 12:14 - 12:17
    op ruim 56 kilometer
  • 12:19 - 12:22
    en ik zou het echt geweldig vinden
    als een meisje dat zou verbreken.
  • 12:22 - 12:28
    (Applaus)
Title:
Om dappere meisjes op te voeden moet je avontuur aanmoedigen.
Speaker:
Caroline Paul
Description:

Dappere meisjes skateboarden, klimmen in bomen, klauteren rond, vallen, schrapen hun knieën en staan meteen weer op -- en groeien op tot dappere vrouwen. Leer hoe je een beetje productief riscovol gedrag aanwakkert en hoe je zelfverzekerde meisjes opvoedt met verhalen en advies van brandweer, paraglider en allround avonturier Caroline Paul.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
12:41

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.