نقشه هایی که به ما نشان می‌دهند ما که هستیم‌ (نه صرفا اینکه کجا هستیم)

دنیا چه شکلی می شود زمانی که با استفاده از داده‌هایمان آن را به تصویر می کشیم؟ جغرافیادان اجتماعی دنی دورلینک از ما دعوت می‌کند تا دنیا را به شکلی نو ببینیم، از طریق نقشه های جذاب و فکر برانگیزش که زمین را آنگونه که حقیقتا هست نشان می دهد - یکپارچه، دائما در حال تغییر و شگفت انگیز. مکانی که ما به آن تعلق داریم. شما بعد از این نمی‌توانید دوباره به شکل سابق به نقشه‌ها نگاه کنید.

از شما میخواهم که دنیا را یکبار
از نو تصور کنید

میخواهم به شما چند نقشه نشان دهم،

که توسط بن هنینگ از سیاره ما کشیده شده

به نحوی که

اکثر شما نمیتوانستید آن را به این شکل
متصور شوید.

این تصویری است که شما با آن خیلی آشنایید.

من سنم بیش از قدمت این تصویر است.

ظاهرا یکی از اولین کلماتی که گفتم
«مونا، مونا» بوده،

اما فکر میکنم این حاصل خیالپردازی
مادرم است

درباره آنچه پسرش روی تلویزیون سیاه و سفید

میتوانست ببیند.

فقط چندین قرن است که ما، بیشتر ما

توانستهایم سیارهمان را کُرهای
در نظر بگیریم.

زمانی که در دهه ۶۰ میلادی برای اولین بار
این تصاویر را دیدیم

دنیا با سرعتی غیرقابل باور در حال
تغییر بود.

در رشته جغرافیای انسانی،

یک نقشه بردار به نام والدو توبلر

داشت نقشههای جدیدی از کره زمین میکشید،

و این نقشهها حالا گسترده شدند

و من میخوام یکی از آنها را به
شما نشان دهم

این نقشه جهان است

اما این نقشهایست که کمی عجیب

به نظرتان خواهد آمد.

این نقشهایست که در آن مکانهایی که

جمعیت بیشتری دارند، بزرگتر کشیده شدهاند،

و آن مناطقی که جمعیت کمی دارند
مثل صحرا و هیمالیا

کوچکتر کشیده شدهاند.

به هر فرد برروی کره زمین فضای مساویی
اختصاص داده شده.

شهرهای بزرگ نورانی نشان داده شده

خطوط نقشه نشانه کابلهای زیردریایی و
مسیرهای تجاری است.

و یک خط به خصوص از بندر دالیان چین

به سنگاپور

به کانال سوئز

به مدیترانه و از آنجا به روتردام میرود.

و این مسیر بزرگترین کشتی جهان

در سال پیش است

کشتیای که حاوی کانتینرهای کالا بسیاری بود،

که وقتی بارش خالی شد،

کامیونهای حامل بار اگر پشت هم صف میشدند
طولشان به ۱۰۰ کیلومتر میرسید.

دنیای ما امروز اینگونه به هم متصل است.

این حجم و کمیت کالاهایی است که امروزه
در سراسر جهان در حال جابهجایی است،

تنها در یک کشتی در یک سفرش،

در پنج هفته.

ما مدت طولانی است که در شهرها زندگی
می کنیم،

اما اکثر انسانها در شهرها زندگی نکردهاند.

این شهر کاتالهویوک هست،
یکی از اولین شهرهای جهان.

در اوج خودش در ۹ هزار سال پیش،

مردم باید روی سقف دیگران راه می رفتند تا
به خانههایشان می رسیدند.

اگر با دقت به نقشه شهر نگاه کنید،

متوجه میشوید که اینجا هیچ خیابانی نداشت

زیرا خیابان بعدا اختراع شد.

دنیا در حال تغییر است.

و بواسطه آزمون و خطای ما تغییر میکند.

ما آهسته و به تدریج در مییابیم

که چطور به شکلی بهتر زندگی کنیم.

و دنیا با سرعت فوقالعاده زیادی این اواخر
در حال تغییر است.

تنها در شش، هفت یا هشت نسل اخیر
است که

ما متوجه شدیم که یک گونه زیستی
هستیم.

تنها در چند دهه اخیر

توانسته ایم نقشهای مثل این را ترسیم کنیم.

تکرار میکنم، مبنای این نقشه،
نقشه جمیت جهان است،

اما روی آن ما فلشهایی میبینیم که نشان
میدهد ما چگونه از آفریقا پراکنده شدیم

با تاریخهایی که نشان می دهد
در چه زمانهایی

به جایی که فکر میکنیم، رسیدیم.

لازم است من این نقشه را هر چندماه یکبار
از نو بکشم،

زیرا یک نفر کشف میکند که یک تاریخ
در آن اشتباه بوده است.

ما با سرعتی باور نکردنی داریم درباره
خودمان یاد میگیریم.

و ما در حال تغییر کردنیم.

بسیاری از تغییرات تدریجی هستند.

این درحال افزایش است.

ما تغییر را حس نمیکنیم

چون عمر ما کوتاه است،

۷۰،۸۰ و اگر خوش شانس باشیم ۹۰ ساله میشویم

این نمودار به شما نرخ سالیانه رشد جمعیت

جهان را نشان می دهد.

این نرخ تا حدود ۱۸۵۰ بسیار پایین است،

و سپس نرخ رشد جمعیت

شروع به رشد می کند

تا اینکه نزدیک به زمان تولد من،

زمانی که ما اولین بار تصاویر قمر سیارهمان
را دیدیم،

جمعیت جهان هر سال ۲ درصد افزوده میشد.

اگر این رشد با همین ۲ درصد برای دو قرن

ادامه پیدا میکرد،

کل سیاره زمین پوشیده از

انسانهایی میشد که فاصله ای میانشان نبود

و همه با یکدیگر تماس داشتند.

و مردم ترسیده بودند.

آنها از رشد جمعیت ترسیده بودند

چیزی که آنها در ۱۹۶۸ «بمب جمعیت»
نامیده بودند.

اما بعد، زمانی که به انتهای این نمودار

نگاه میکنیم، سرعت رشد کم میشود.

دههای --

۷۰، ۸۰، و ۹۰، و دهه اول هزاره سوم،

و در این دهه اخیر، حتی سریعتر،

سرعت رشد جمعیت در حال کاهش است.

سیاره ما در حالت تثبیت است

ما به سمت جمعیت ۹، ۱۰ یا ۱۱ میلیارد نفری
در حال حرکتیم

تا آخر این قرن.

در درون این تغییر هم آشوب نهفته است.

جنگ جهانی دوم را به یاد بیاورید.

میتوانید همه گیری آنفولانزای ۱۹۱۸ را
در نظر بگیرید.

یا گرسنگی عظیم در چین را.

اینها حوادثی هستند که ما رویشان
متمرکزیم.

ما معمولا روی اخبار حوادث ناگوار
تمرکز میکنیم.

و نه بر روی تغییرات تدریجی

و نه اخبار خوب.

ما برای انسانها نگرانیم.

ما درباره جمعیت آدمها نگرانیم.

ما نگرانیم درباره اینکه چطور از آدمها
فرار کنیم.

اما این نقشه جهان است
که تغییرش داده ایم تا نقاطی را برجسته کنیم

که مردم از آنها دورترند.

پس اگر می خواهید از مردم دور شوید،

اینها بهترین مکانها برای شما هستند.

و هر سال این مناطق در حال بزرگتر شدن
هستند.

زیرا هرسال
ما سرزمینهایمان را ترک می کنیم.

به شهرها مهاجرت میکنیم.

و به شکل متراکم تری زندگی می کنیم.

دوباره در اروپا گرگها دیده میشوند،

و گرگها به سمت غرب قاره در حال حرکتند.

دنیای ما در حال تغییر است.

شما نگرانیهایی دارید.

این نقشه ای است از مناطق پر آب سیاره ما.

ما اکنون این را می دانیم.

و شما می توانید ببینید کاتالهویوک قبلا
کجا بوده،

در نقطه تلاقی قاره آسیا، آفریقا و اروپا

و می بینید که جمعیت زیادی در آنجا زندگی
می کند

در نواحیی با آب بسیار کم

و شما مناطق دیگری را میبینید که بارندگی
زیادی دارند.

و می توانیم کمی از این پیچیدهتر شویم.

به جای نقشه ای که براساس انسانها شکل
گرفته

می توانیم نقشه ای براساس آبها داشته باشیم،

و بعد می توانیم هر ماه آن را تغییر دهیم

تا مقدار آبی را نشان دهیم

که در هر نقطه جهان در جریان است.

و می بینید که مانسون ها هم در روی زمین
در حرکتند،

و به نظر میرسد که سیاره ما ضربان
قلبی دارد.

و همه اینها تنها در طول زندگی من

ممکن شده است

اینکه ببینیم داریم کجا زندگی می کنیم.

ما آب کافی داریم.

این نقشه ایست که نشان می دهد ما کجا
غذایمان را تولید می کنیم.

اینها مناطقی هستند که ما روی تولید برنج و
غلاتشان تکیه داریم.

آدمها نگرانند شاید غذای کافی برای همه
نباشد اما ما می دانیم،

اگر ما گوشت کمتری بخوریم و غلات
کمتری را به عنوان غذای حیوانات مصرف کنیم

غذای کافی برای همه ما وجود خواهد داشت

تا وقتی که ما خودمان را به عنوان یک جامعه
واحد انسانی در نظر بگیریم.

و ما آگاهیم

از آنچه این روزها

به طور بدی انجام می دهیم.

شما احتمالا قبلتر این نقشه از زمین
را دیدهاید.

این نقشه ای است که

از عکسهای ماهواره ای تهیه شده،

اگر که این ماهواره ها را یادتان باشد،

در اولین اسلایدی که نشان دادم،

و تصویری که از شب کره زمین
نشان ما می دهند.

زمانی که آن نقشه را می بینید،

روی یک نقشه معمولی، از آنهایی که اکثر
ما به آنها عادت داریم،

شما فکر میکنید دارید نقشه ای از محل
زندگی انسانها را میبینید.

نقاط پرنور جاهایی هستند که انسانها
زندگی می کنند.

اما در اینجا، روی این تصویر جهان،

حواستان باشد ما باز نقشه را
تغییر دادیم،

هر نقطه تراکم یکسانی از جمعیت دارد.

اگر نقطه ای فاقد جمعیت باشد،

ما آنقدر کوچکش کردیم

که ناپدید شده.

پس ما همه را با یک درجه

از اهمیت نشان می دهیم.

در این نقشه دیگر نورها نیستند که نشان دهند
مردم کجاها متمرکز شده اند،

زیرا مردم همه جا هستند.

حالا نقاط نورانی روی نقشه

نورهای لندن، قاهره، توکیو،

نورهای سواحل شرقی ایالات متحده،

این نورها نشان می دهند که مردم کجا زندگی
می کنند

که انباشته از انرژی هستند

که می توانند

آنقدر پول خرج کنند

تا از آسمان هم نورانی به نظر برسند،

تا ماهواره ها تصاویر اینچنینی از آنها
بگیرند.

و نقاطی از نقشه که تاریک است،

یا نقاطی است که مردم دسترسی به آنقدر انرژی
ندارند،

یا نقاطی هستند که مردم دسترسی به انرژي
دارند

اما یادگرفته اند که نورشان را صرف
روشن کردن آسمان نکنند.

و اگر میتوانستم این نقشه را به شکل
متحرک و در طول زمان نشان بدهم،

شما میدیدید که توکیو تاریکتر از
قبل شده است

زیرا بعد از سونامی ژاپن،

ژاپن به سه چهارم الکتریسیته سابقش
دسترسی دارد

زیرا نیروگاههای هستهای اش را
خاموش کرده است.

و دنیا به آخر نرسید.

شما تنها نور کمتری تولید میکنید

و به آسمان میتابانید.

تعداد انبوهی از

خبرهای خوشحال کننده در دنیا شنیده میشود

مرگ نوزادان در حال کاهش است

و با سرعت غیرقابل تصوری در حال
کاهش است.

چند سال پیش،

تعداد نوزادانی که در سال اول
زندگی شان میمردند

در یک سال ۵ درصد کاهش یافت.

کودکان بیشتری به مدرسه می روند

و خواندن و نوشتن می آموزند

و به اینترنت متصل می شوند

و به دانشگاه می روند

و این روندی رو به افزایش است،

و بیشترین تعداد جوانانی که امروزه به
دانشگاه می روند

زنان هستند ، نه مردان

من می توانم داستانهای خوشحال کننده
بسیاری مثل این به شما بدهم

درباره اتفاقات خوبی که در سیاره ما
در حال رخ دادن است

اما ما مستعد تمرکز بر اخبار

بد و قریب الوقوع هستیم.

ربکا سولنیت، به نظر این را به زیبایی
بیان کرده است،

زمانی که توضیح می دهد، «انباشتگی
تدریجی تغییرات جزيي

که دوران ما را به شکلی

جدی نسبت به گذشته تغییر دادهاند»--

گذشته زمانی باثبات تر بوده --

«نادیده گرفته میشود بخاطر
ماهیت غیردراماتیک تغییرات تدریجی

و تمایز آن با حوادث شدید و گاه به گاه.»

گاه گاه، اتفاقات ناگواری میافتد.

شما این اتفاقات را هرشب هفته

در اخبار می بینید.

به شما درباره کاهش سرعت رشد جمعیت
گفته نمیشود.

به شما درباره یکپارچه شدن بیشتر جهان
گفته نمی شود.

به شما درباره بهبود غیرقابل تصور
در شناخت انسان گفته نمی شود.

به شما گفته نمی شود که ما در حال
یاد گرفتن این هستیم که

کمتر آشغال تولید کنیم و کمتر مصرف کنیم.

این آخرین نقشه من است.

در این نقشه، ما دریاها و

اقیانوس ها را حذف کردیم.

حالا فقط داریم به حدود ۷.۴

میلیادر جمعیت انسانی نگاه می کنیم

با نقشه ای که متناسب با این افراد
ترسیم شده است.

شما به یک میلیارد جمعیت در چین
نگاه می کنید.

و میتوانید بزرگترین شهر دنیا را در چین
ببینید،

اما اسمش را نمی دانید.

شما می بینید که هند

مرکز این دنیاست.

و میبینید که اروپا در حاشیه قرار گرفته.

و ما در اکستر امروز

نیز در حاشیه این سیاره قرار داریم.

ما روی یک خرده سنگ کوچکیم

خارج اروپا

که حاوی کمتر از ۱ درصد

از جمعیت بزرگسال جهان است،

و کمتر از نیم درصد

از جمعیت خردسال است.

ما در دنیایی در حال ثبات یافتن و شهری
شدن زندگی می کنیم،

دنیای در حال پیر شدن،

در حال به هم متصل شدن.

مواردی بیشماری وجود دارد برای اینکه از
آنها بترسیم،

اما لازم نیست از همدیگر انقدر بترسیم،

و لازم است که ما ببینیم که داریم
در یک دنیای جدید زندگی می کنیم.

بسیار متشکرم.

(تشویق)