Return to Video

We verbergen allemaal iets. Laten we de moed vinden ons open te stellen

  • 0:01 - 0:04
    Vanavond ga ik praten
    over uit de kast komen.
  • 0:04 - 0:08
    Niet alleen uit de kast komen als homo.
  • 0:08 - 0:10
    We hebben allemaal geheimen.
  • 0:10 - 0:11
    Jouw kast is misschien
  • 0:11 - 0:14
    haar vertellen dat je van haar houdt,
  • 0:14 - 0:16
    of iemand zeggen dat je zwanger bent,
  • 0:16 - 0:18
    of dat je kanker hebt,
  • 0:18 - 0:21
    of elk ander moeilijk gesprek
  • 0:21 - 0:23
    in ons leven.
  • 0:23 - 0:26
    Dat is uit de kast komen:
    een moeilijk gesprek.
  • 0:26 - 0:29
    Hoewel de onderwerpen verschillen,
  • 0:29 - 0:32
    is de ervaring van 'in de kast zijn'
  • 0:32 - 0:34
    en eruit komen universeel.
  • 0:34 - 0:40
    Het is eng en we haten het,
    maar het moet gedaan worden.
  • 0:40 - 0:45
    Jaren geleden werkte ik in een eetcafé
  • 0:45 - 0:47
    in de stad
  • 0:47 - 0:50
    en in die tijd ging ik door fases
  • 0:50 - 0:54
    van strijdbare lesbische intensiteit.
    (Gelach)
  • 0:54 - 0:56
    Mijn oksels niet scheren,
  • 0:56 - 0:59
    Ani DiFranco's liedteksten citeren.
  • 0:59 - 1:01
    Afhankelijk van hoe laag
    mijn kniebroek hing
  • 1:01 - 1:04
    en hoe recent ik mijn hoofd had geschoren
  • 1:04 - 1:06
    werd mij vaak gevraagd,
  • 1:06 - 1:07
    meestal door een klein kind:
  • 1:07 - 1:13
    "Ben jij een jongen of een meisje?"
  • 1:13 - 1:15
    Ongemakkelijke stilte aan tafel.
  • 1:15 - 1:18
    Ik klemde dan mijn tanden
    wat vaster op elkaar
  • 1:18 - 1:21
    en hield mijn koffiepot
    wat wraaklustiger vast.
  • 1:21 - 1:24
    Vader schudt ongemakkelijk met zijn krant
  • 1:24 - 1:26
    en moeder kijkt boos naar haar kind.
  • 1:26 - 1:30
    Maar ik zei nooit iets
    en kookte van binnen.
  • 1:30 - 1:33
    Na een tijdje stond ik,
    elke keer als ik een tafel naderde
  • 1:33 - 1:37
    met een kind tussen 3 en 10 jaar,
    paraat om te vechten. (Gelach)
  • 1:37 - 1:39
    Dat is een verschrikkelijk gevoel.
  • 1:39 - 1:43
    Ik beloofde mijzelf dat ik
    de volgende keer
  • 1:43 - 1:45
    dat moeilijk gesprek zou aangaan.
  • 1:45 - 1:48
    Binnen een paar weken,
    gebeurde het weer.
  • 1:48 - 1:51
    "Ben jij een jongen of een meisje?"
  • 1:51 - 1:54
    Bekende stilte, maar dit keer
    ben ik voorbereid.
  • 1:54 - 2:00
    Ik sta klaar om al mijn kennis
    over vrouwenstudies op tafel te gooien.
  • 2:00 - 2:03
    Ik heb Betty Friedan citaten,
  • 2:03 - 2:05
    Gloria Steinem citaten...
  • 2:05 - 2:08
    ik heb zelfs een stukje
    'Vagina monologen' paraat.
  • 2:08 - 2:11
    Ik haal diep adem en kijk naar beneden
  • 2:11 - 2:15
    en een 4-jarig meisje
    in een roze jurk kijkt me aan.
  • 2:15 - 2:18
    Geen uitdaging tot een feministisch duel.
  • 2:18 - 2:20
    Slechts een kind met een vraag.
  • 2:20 - 2:23
    "Ben jij een jongen of een meisje?"
  • 2:23 - 2:24
    Dus ik haal diep adem,
  • 2:24 - 2:26
    hurk naast haar en zeg:
  • 2:26 - 2:28
    "Ik begrijp dat het verwarrend is.
  • 2:28 - 2:30
    Ik heb een jongenskapsel
  • 2:30 - 2:32
    en draag jongenskleding
    maar ben een meisje.
  • 2:32 - 2:34
    Soms wil je een roze jurk dragen,
  • 2:34 - 2:36
    en soms je pyjama's, toch?
  • 2:36 - 2:40
    Nou, ik ben meer een pyjama-type."
  • 2:40 - 2:42
    Het meisje kijkt me recht in de ogen
  • 2:42 - 2:44
    en zegt onverstoorbaar:
  • 2:44 - 2:46
    "Mijn favoriete pyjama
    is paars met vissen,
  • 2:46 - 2:48
    mag ik een pannenkoek?"
  • 2:48 - 2:50
    (Gelach)
  • 2:50 - 2:54
    Dat was alles.
    "Ok, je bent een meisje,
  • 2:54 - 2:56
    waar is mijn pannenkoek?"
  • 2:56 - 2:58
    Het was het gemakkelijkste
    moeilijke gesprek
  • 2:58 - 3:01
    dat ik ooit heb gehad.
  • 3:01 - 3:02
    Waarom?
  • 3:02 - 3:06
    Omdat pannenkoekenmeisje en ik
    oprecht waren naar elkaar.
  • 3:07 - 3:09
    Net als velen van ons
  • 3:09 - 3:11
    heb ik in een aantal kasten gezeten
  • 3:11 - 3:14
    en vaak hadden de muren regenboogkleuren.
  • 3:14 - 3:16
    Maar binnen in het donker
  • 3:16 - 3:18
    kun je de kleuren niet zien.
  • 3:18 - 3:21
    Je weet alleen hoe het voelt
    om in die kast te leven.
  • 3:21 - 3:25
    Mijn kast is dus niet anders
    dan die van jou,
  • 3:25 - 3:28
    van jou, of van jou.
  • 3:28 - 3:30
    Ik kan honderden redenen bedenken
  • 3:30 - 3:32
    waarom mijn 'uit de kast komen'
    moeilijker was.
  • 3:32 - 3:34
    Maar moeilijk is niet relatief.
  • 3:34 - 3:36
    Het is gewoon moeilijk.
  • 3:36 - 3:40
    Hoezo is iemand vertellen
    dat je bankroet bent,
  • 3:40 - 3:43
    moeilijker dan vertellen
    dat je vreemd gaat?
  • 3:43 - 3:45
    Is het geheim van de een moeiljker
  • 3:45 - 3:48
    dan het geheim van een ander?
  • 3:48 - 3:51
    Er is geen moeilijker, alleen moeilijk.
  • 3:51 - 3:55
    We moeten ophouden met
    het classificeren van moeilijk,
  • 3:55 - 3:57
    zodat we ons beter
    of slechter voelen,
  • 3:57 - 4:01
    en begrijpen dat we
    het allemaal moeilijk hebben.
  • 4:01 - 4:05
    We zitten allemaal wel eens in de kast,
  • 4:05 - 4:07
    en dat lijkt veilig,
  • 4:07 - 4:09
    of veiliger dan wat achter die deur ligt.
  • 4:09 - 4:11
    Maar ik zeg je:
  • 4:11 - 4:13
    waar je muren ook van gemaakt zijn,
  • 4:13 - 4:18
    de kast is geen plek om in te leven.
  • 4:18 - 4:20
    Bedankt. (Applaus)
  • 4:20 - 4:24
    Stel jezelf twintig jaar geleden voor.
  • 4:24 - 4:29
    Ik had een paardenstaart,
    een jurk met blote schouders
  • 4:29 - 4:31
    en schoenen met hoge hakken.
  • 4:31 - 4:33
    Ik was niet de militante lesbienne
  • 4:33 - 4:37
    die de strijd aankon met een
    4-jarig kind in een café.
  • 4:37 - 4:41
    Ik zat verstijfd van angst
    opgevouwen in een hoekje
  • 4:41 - 4:43
    van mijn pikdonkere kast,
  • 4:43 - 4:45
    en hield mijn roze granaat vast.
  • 4:45 - 4:51
    In beweging komen was
    het engste wat ik ooit deed.
  • 4:51 - 4:53
    Mijn familie, vrienden, vreemden.
  • 4:53 - 4:55
    Mijn hele leven had ik getracht
  • 4:55 - 4:57
    hen niet teleur te stellen
  • 4:57 - 5:00
    en nu zette ik de wereld op zijn kop.
  • 5:00 - 5:02
    Expres.
  • 5:02 - 5:04
    Ik verbrandde het script
  • 5:04 - 5:06
    dat we allen al zolang naleefden.
  • 5:06 - 5:09
    Maar als je die granaat niet gooit,
    dan doodt ze jou.
  • 5:09 - 5:12
    Een van mijn meest memorabele granaten
  • 5:12 - 5:14
    ging af op de bruiloft van mijn zus.
  • 5:14 - 5:16
    (Gelach)
  • 5:16 - 5:20
    Voor het eerst wisten veel aanwezigen
    dat ik lesbisch was.
  • 5:20 - 5:21
    Dus liep ik als bruidsmeisje
  • 5:21 - 5:25
    in mijn zwarte jurkje
    en hakken langs de tafels
  • 5:25 - 5:28
    en belandde aan tafel
    bij vrienden van mijn ouders.
  • 5:28 - 5:31
    Ze kenden mij al jaren.
  • 5:31 - 5:34
    Na wat koetjes en kalfjes
    riep een van de vrouwen:
  • 5:34 - 5:36
    "Ik hou van Nathan Lane!"
  • 5:36 - 5:39
    De strijd van lesbische
    herkenbaarheid was begonnen.
  • 5:39 - 5:41
    "Ash, ben je naar Castro geweest?"
  • 5:41 - 5:44
    "Ja we hebben vrienden in San Francisco."
  • 5:44 - 5:46
    "Ik hoorde dat het geweldig is."
  • 5:46 - 5:48
    "Ash, ken jij mijn kapper Antonio?"
  • 5:48 - 5:51
    Hij is echt goed en heeft geen vriendin.
  • 5:51 - 5:53
    "Ash, wat is je favoriete serie?"
  • 5:53 - 5:55
    Onze favoriet is Will & Grace.
  • 5:55 - 5:57
    Jack vinden we geweldig.
  • 5:57 - 5:59
    Jack is onze favoriet.
  • 5:59 - 6:01
    Eén vrouw wist niet wat ze moest doen,
  • 6:01 - 6:04
    maar wilde zo graag haar steun tonen.
  • 6:04 - 6:06
    Om mij te tonen dat ze aan mijn kant stond
  • 6:06 - 6:08
    zei ze uiteindelijk:
  • 6:08 - 6:11
    "Soms draagt mijn man een roze shirt."
  • 6:11 - 6:14
    (Gelach)
  • 6:14 - 6:16
    Ik had op dat moment een keuze,
  • 6:16 - 6:18
    zoals alle granatengooiers.
  • 6:18 - 6:21
    Ik kon teruggaan naar mijn vriendin
    aan onze homotafel
  • 6:21 - 6:23
    en hun antwoorden bespotten.
  • 6:23 - 6:25
    Hun bekrompenheid en onvermogen afstraffen
  • 6:25 - 6:29
    om te voldoen aan mijn
    politiek correcte lesbische maatstaven.
  • 6:29 - 6:31
    Of ik kon empathie tonen.
  • 6:31 - 6:35
    Misschien was dit het moeilijkste
    wat ze ooit hadden gedaan.
  • 6:35 - 6:38
    Om zo'n gesprek te voeren
  • 6:38 - 6:41
    was voor hen uit de kast komen.
  • 6:41 - 6:44
    Het was makkelijker geweest
    om hun tekortkomingen aan te wijzen.
  • 6:44 - 6:46
    Het is moeilijker om hen
    tegemoet te komen
  • 6:46 - 6:49
    en erkennen dat ze hun best deden.
  • 6:49 - 6:54
    Wat kan je nog meer van een ander vragen?
  • 6:54 - 6:56
    Als je wilt dat iemand oprecht is,
  • 6:56 - 6:59
    dien je dat zelf ook te zijn.
  • 6:59 - 7:03
    Moeilijke gesprekken zijn
    niet mijn sterkste kant.
  • 7:03 - 7:05
    Vraag maar aan mijn dates.
  • 7:05 - 7:08
    Maar het gaat beter
    en ik volg wat ik noem:
  • 7:08 - 7:09
    de drie 'pannenkoekenmeisje-regels'.
  • 7:09 - 7:13
    Aanschouw dit door een gay gekleurde bril
  • 7:13 - 7:16
    maar weet dat wat ervoor nodig is
    om uit de kast te komen
  • 7:16 - 7:18
    essentieel hetzelfde is.
  • 7:18 - 7:21
    Regel een: wees authentiek.
  • 7:21 - 7:23
    Breek de muur af. Wees jezelf.
  • 7:23 - 7:24
    Dat meisje had geen muur,
  • 7:24 - 7:27
    maar ik stond klaar voor de strijd.
  • 7:27 - 7:29
    Als je wilt dat iemand oprecht is,
  • 7:29 - 7:32
    moeten ze weten
    dat ook jij kwetsbaar bent.
  • 7:32 - 7:35
    Regel twee: wees direct.
    Zeg waar het op staat.
  • 7:35 - 7:38
    Als je weet dat je lesbisch bent,
    zeg het gewoon.
  • 7:38 - 7:40
    Zeggen dat je 'misschien' lesbisch bent,
  • 7:40 - 7:42
    geeft je ouders hoop dat dit verandert.
  • 7:42 - 7:44
    Geef hen geen valse hoop.
  • 7:44 - 7:46
    (Gelach)
  • 7:46 - 7:50
    En regel drie, het belangrijkst...
  • 7:50 - 7:51
    (Gelach)
  • 7:54 - 7:57
    Verontschuldig je niet.
  • 7:57 - 7:59
    Jij spreekt jouw waarheid.
  • 7:59 - 8:03
    Verontschuldig je daarvoor nooit.
  • 8:03 - 8:06
    Sommige mensen
    zijn misschien ooit gekwetst,
  • 8:06 - 8:08
    en je kunt je verontschuldigen
    voor wat je gedaan hebt,
  • 8:08 - 8:12
    maar verontschuldig je nooit
    voor wie je bent.
  • 8:12 - 8:15
    Sommigen zullen teleurgesteld zijn,
  • 8:15 - 8:17
    maar dat is hun probleem,
    niet dat van jou.
  • 8:17 - 8:20
    Dat zijn hun verwachtingen,
    niet die van jou.
  • 8:20 - 8:24
    Dat is hun verhaal, niet dat van jou.
  • 8:24 - 8:26
    Het enige verhaal dat ertoe doet
  • 8:26 - 8:29
    is het verhaal dat jij wilt schrijven.
  • 8:29 - 8:30
    Dus de volgende keer
  • 8:30 - 8:33
    dat jij met je granaat
    in een pikdonkere kast zit,
  • 8:33 - 8:36
    besef dan dat we het allemaal
    hebben meegemaakt.
  • 8:36 - 8:39
    Je voelt je misschien heel alleen,
    maar dat ben je niet.
  • 8:39 - 8:43
    We weten dat het moeilijk is
    maar we hebben je nodig.
  • 8:43 - 8:46
    Het maakt niet uit waar je muren
    van gemaakt zijn,
  • 8:46 - 8:48
    want ik garandeer je dat er anderen
  • 8:48 - 8:50
    naar jou kijken vanuit hun kast,
  • 8:50 - 8:52
    op zoek naar een held die
    deuren openbreekt
  • 8:52 - 8:54
    en de wereld toont
  • 8:54 - 8:57
    dat we méér zijn dan onze geheimen
  • 8:57 - 8:59
    en dat een kast
    een slechte plek is
  • 8:59 - 9:02
    om als mens écht te leven.
  • 9:02 - 9:05
    Dank je. Geniet van je avond.
    (Applaus)
Title:
We verbergen allemaal iets. Laten we de moed vinden ons open te stellen
Speaker:
Ash Beckham
Description:

In deze ontroerende talk biedt Ash Beckham een frisse kijk op empathie en openheid. Het begint met begrijpen dat iedereen het op enig moment in zijn leven moeilijk heeft. Volgens Beckham is de enige manier om daaruit te komen: de deur openen en uit de kast komen.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
09:22

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.