0:00:01.680,0:00:08.200 شگفتانگیزترین واقعیتی که میتوانید دربارهی کیهان با ما در میان بگذارید چیست؟ 0:00:08.200,0:00:12.000 شگفتانگیزترین واقعیت 0:00:12.000,0:00:14.803 آگاهی ما از این نکته است که 0:00:14.803,0:00:20.000 اتمهای دربرگیرندهی زندگی روی کرهی زمین 0:00:20.000,0:00:23.637 اتمهای سازندهی بدن ما انسانها 0:00:23.637,0:00:30.618 سابقهیشان به بوتههای گداختهی آغازینی میرسد که در دل آنها 0:00:30.618,0:00:34.249 عناصر سبک به عناصر سنگین تبدیل شدند 0:00:34.249,0:00:36.520 آن هم زیر دما و فشاری شدید. 0:00:36.520,0:00:40.000 در میان این ستارهها، آنهایی که سنگینی جرمشان بیشتر بود 0:00:40.000,0:00:43.283 در آخرین لحظههای موجودیتشان بیثبات شدند 0:00:43.283,0:00:50.892 در هم فرو ریختند، منفجر شدند، و دل و رودهی غنیشدهیشان به کهکشان پاشید 0:00:50.892,0:00:55.655 دل و روده ای از کربن، نیتروژن، اکسیژن 0:00:55.655,0:00:59.323 و همهی دیگر مواد اساسی لازم برای پیدایش زندگی. 0:00:59.323,0:01:03.117 این مواد جزئی از ابرهای گازآمیزی میشوند که 0:01:03.117,0:01:08.828 در حین انقباض و فروپاشی، نسل جدیدی از سامانههای خورشیدی را بهوجود میآورند 0:01:08.828,0:01:16.102 یعنی ستارگانی که چندین کره دور آنها میگردند، کرههایی که حالا دیگر موادی برای پیدایش زندگی در آنها پدید آمده 0:01:16.102,0:01:19.108 بنابراین، من هنگامیکه به آسمان شبانگاهی مینگرم 0:01:19.108,0:01:24.200 میدانم که آری، ما بخشی از این کیهانیم 0:01:24.200,0:01:30.640 ما در این کیهانیم... اما از این دو نکته هم مهمتر 0:01:30.640,0:01:34.748 این است که کیهان در ماست. 0:01:34.748,0:01:38.446 هنگامیکه به این واقعیت میاندیشم، به آسمان نگاه میکنم... 0:01:38.446,0:01:41.062 بسا آدمها احساس کوچکی میکنند، زیرا خودشان را کوچک و کیهان را بزرگ میبینند 0:01:41.062,0:01:48.717 من اما خودم را بزرگ احساس میکنم، زیرا اتمهای وجودم از همان ستارهها میآید. 0:01:48.717,0:01:51.785 منظورم میزان وصل ماست 0:01:51.785,0:01:56.292 این چیزیست که همهی ما در زندگی میخواهیم. میخواهیم احساس وصل بودن و انطباق داشتن کنیم 0:01:56.292,0:02:01.160 احساس کنیم که در آنچه میگذرد مشارکت داریم 0:02:01.160,0:02:03.834 و در فعالیتها و رویدادها سهیمیم 0:02:03.834,0:02:33.348 و این دقیقاً همان چیزیست که هستیم، بهیمن همین زنده بودنمان...