WEBVTT

00:00:01.387 --> 00:00:02.942
ผมเป็นแพทย์เฉพาะทาง
ด้านการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง

00:00:02.942 --> 00:00:06.377
และวันนี้ ผมอยากจะคุยกับคุณ
เกี่ยวกับระบบการบริบาลสุขภาพ

00:00:06.377 --> 00:00:10.932
ผมอยากจะคุยกับคุณ
เกี่ยวกับระบบการบริบาลและสุขภาพ

00:00:10.932 --> 00:00:13.784
ของประชากรกลุ่มที่เปราะบางที่สุด
ในประเทศของเรา

00:00:13.788 --> 00:00:20.209
กลุ่มที่มีปัญหาสุขภาพ
ที่ซับซ้อนและร้ายแรงที่สุด

00:00:20.209 --> 00:00:23.024
ผมอยากจะคุยกับคุณ
เกี่ยวกับเรื่องเศรษฐกิจด้วยครับ

00:00:23.028 --> 00:00:27.524
และความทับซ้อนของสองเรื่องนี้
ที่ควรจะทำให้คุณกลัวมาก ๆ

00:00:27.524 --> 00:00:30.199
มันทำให้ผมกลัวโคตรกลัวเลยครับ

NOTE Paragraph

00:00:30.199 --> 00:00:33.844
และผมอยากจะคุยถึงเรื่อง
การรักษาแบบประคับประคอง

00:00:33.844 --> 00:00:40.552
ขอบข่ายการบริบาลสำหรับประชากรกลุ่มนี้
บนรากฐานของคุณค่าที่พวกเขายึดถือ

00:00:40.552 --> 00:00:43.771
การดูแลที่ยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง
โดยถือคุณค่าของพวกเขาเป็นรากฐาน

00:00:43.771 --> 00:00:48.462
ที่ช่วยให้ประชากรกลุ่มนี้
มีชีวิตที่ดีขึ้นและยาวนานขึ้น

00:00:48.462 --> 00:00:51.748
เป็นระบบการบริบาลที่พูดความจริง

00:00:51.748 --> 00:00:53.314
ให้ความสนใจแบบปัจเจกบุคคล

00:00:53.314 --> 00:00:57.229
และเข้าถึงคนไข้ในแบบที่พวกเขาต้องการ

NOTE Paragraph

00:00:57.460 --> 00:01:01.243
ผมอยากเริ่มด้วยการเล่าเรื่อง
คนไข้คนแรกสุดของผม

00:01:01.253 --> 00:01:03.313
วันนั้นเป็นวันแรก
ที่ผมทำงานเป็นหมอ

00:01:03.313 --> 00:01:05.528
ใส่เสื้อกาวน์ยาวสีขาว

00:01:05.528 --> 00:01:07.021
ผมเดินงง ๆ 
เข้าไปในโรงพยาบาล

00:01:07.025 --> 00:01:09.865
ตอนนั้นเองที่คุณผู้ชายคนหนึ่ง
แฮโรลด์ อายุ 68 ปี

00:01:09.865 --> 00:01:11.480
มาที่แผนกฉุกเฉิน

00:01:11.480 --> 00:01:13.487
เขามีอาการปวดหัวมา 6 อาทิตย์

00:01:13.487 --> 00:01:16.460
และอาการปวดก็แย่ลง
แย่ลง แย่ลงเรื่อย ๆ

00:01:16.460 --> 00:01:21.153
ผลการตรวจพบว่า
เขาเป็นมะเร็งที่แพร่กระจายไปสมอง

00:01:21.153 --> 00:01:27.783
แพทย์เจ้าของไข้
ให้ผมไปพบกับแฮโรลด์และครอบครัว

00:01:27.793 --> 00:01:32.113
เพื่อแจ้งผลการวินิจฉัย
การพยากรณ์โรค และทางเลือกในการรักษา

NOTE Paragraph

00:01:32.114 --> 00:01:35.098
ห้าชั่วโมงหลังจากได้เริ่มงานใหม่

00:01:35.098 --> 00:01:37.926
ผมทำเพียงสิ่งเดียวที่รู้ว่าทำอย่างไร

00:01:37.926 --> 00:01:39.796
ผมเดินเข้าไป

00:01:39.796 --> 00:01:41.734
นั่งลง

00:01:41.734 --> 00:01:43.937
จับมือของแฮโรลด์

00:01:43.937 --> 00:01:46.150
และภรรยาของเขา

00:01:46.150 --> 00:01:48.329
และ หายใจ

NOTE Paragraph

00:01:48.500 --> 00:01:51.131
เขาพูดขึ้นว่า "ข่าวร้ายใช่มั้ยหมอ"

NOTE Paragraph

00:01:51.141 --> 00:01:52.580
ผมตอบว่า "ไม่ดีครับ"

NOTE Paragraph

00:01:52.580 --> 00:01:56.875
เราได้พูดคุย รับฟัง
และแบ่งปันประสบการณ์ที่เรามี

00:01:56.875 --> 00:01:58.130
สักพักนึง ผมเลยพูดว่า

00:01:58.130 --> 00:02:01.389
"แฮโรลด์ มีอะไร
ที่มีความหมายกับคุณบ้างครับ"

00:02:01.389 --> 00:02:03.022
"อะไรที่คุณรู้สึกว่าเป็นสิ่งสำคัญ"

NOTE Paragraph

00:02:03.026 --> 00:02:04.371
เขาตอบผมว่า

00:02:04.371 --> 00:02:06.419
"ครอบครัวของผม"

NOTE Paragraph

00:02:06.525 --> 00:02:08.566
ผมถามเขาว่า
"แล้วคุณอยากทำอะไรครับ"

NOTE Paragraph

00:02:08.570 --> 00:02:11.751
เขาตบเข่าผม ตอบว่า
"ผมอยากไปตกปลา"

NOTE Paragraph

00:02:11.761 --> 00:02:14.652
ผมบอกว่า "เรื่องนั้น ผมจัดให้ได้ครับ"

NOTE Paragraph

00:02:14.652 --> 00:02:17.770
แฮโรลด์ได้ไปตกปลาในวันต่อมา

00:02:17.770 --> 00:02:20.462
เขาเสียชีวิตในอีกอาทิตย์ถัดมา

NOTE Paragraph

00:02:20.462 --> 00:02:23.104
ในตอนที่ผมเรียนแพทย์ไปจนจบนั้น

00:02:23.104 --> 00:02:24.605
ผมคิดย้อนไปถึงแฮโรลด์

00:02:24.609 --> 00:02:28.139
และผมคิดว่า นั่นเป็นการพูดคุย

00:02:28.782 --> 00:02:31.756
ที่เกิดขึ้นได้น้อยครั้งเกินไปครับ

00:02:31.756 --> 00:02:36.182
เป็นบทสนทนาที่พาเราเข้าสู่วิกฤต

00:02:36.182 --> 00:02:38.897
เข้าสู่ภาวะคุกคามที่ร้ายแรงที่สุด
สู่วิถีชีวิตของชาวอเมริกันทุกวันนี้

00:02:38.897 --> 00:02:41.927
นั่นคือ ค่าใช้จ่ายทางการแพทย์

NOTE Paragraph

00:02:41.927 --> 00:02:43.133
เรารู้อะไรบ้างครับ

00:02:43.133 --> 00:02:46.076
เรารู้ว่า ประชากรกลุ่มนี้
กลุ่มที่ป่วยหนักที่สุด

00:02:46.080 --> 00:02:48.694
ใช้เงินมากถึง 15% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม

00:02:48.694 --> 00:02:52.312
คิดเป็นมูลค่าเกือบ 2.3 ล้านล้านดอลลาร์

00:02:52.312 --> 00:02:55.897
คนป่วยที่สุด 15%
ใช้เงิน 15% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม

00:02:55.897 --> 00:02:59.756
หากเราคาดการณ์เรื่องนี้
ไปอีกสองทศวรรษหน้า

00:02:59.756 --> 00:03:02.846
ร่วมกับการแก่ตัวของคนยุคเบบี้บูม

00:03:02.846 --> 00:03:08.194
ด้วยอัตราเร็วขนาดนี้
จะคิดเป็น 60% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม

00:03:08.194 --> 00:03:10.476
ใช้จ่าย 60% ของ ผลิตภัณฑ์มวลรวม

00:03:10.480 --> 00:03:12.134
ของสหรัฐอเมริกา

00:03:12.134 --> 00:03:14.822
ถึงตอนนั้น คงส่งผลกระทบเพียงเล็กน้อย
ต่อระบบบริบาลสุขภาพ

00:03:14.828 --> 00:03:17.552
แต่จะไปส่งผลกับราคาสินค้าอุปโภคบริโภค

00:03:17.552 --> 00:03:19.634
ค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัย

00:03:19.634 --> 00:03:22.108
ส่งผลกับทุกอย่างที่มีคุณค่ากับเรา

00:03:22.112 --> 00:03:26.517
และทุกอย่างที่เรารู้จักในปัจจุบัน

00:03:26.517 --> 00:03:30.699
สิ่งนี้มีเดิมพันเป็นระบบเศรษฐกิจ
แบบตลาดเสรีและระบบทุนนิยม

00:03:30.699 --> 00:03:33.863
ของสหรัฐอเมริกา

NOTE Paragraph

00:03:34.965 --> 00:03:38.141
เรามาลืมเรื่องสถิติและตัวเลขกัน
สักแป๊ปนึงนะครับ

00:03:38.145 --> 00:03:42.415
เรามาคุยกันถึงความคุ้มค่า
ที่เราได้จากการใช้จ่ายแต่ละดอลลาร์

00:03:42.415 --> 00:03:45.585
ผลการศึกษาของ สถาบันการแพทย์
Darthmouth Atlas เมื่อประมาณ 6 ปีก่อน

00:03:45.585 --> 00:03:48.222
ศึกษาทุก ๆ ดอลลาร์ที่ใช้จ่าย
ในระบบประกันสุขภาพ

00:03:48.222 --> 00:03:49.867
ของประชากรกลุ่มนี้

00:03:49.867 --> 00:03:55.137
เราพบว่าผู้ป่วย
ที่มีค่าใช้จ่ายต่อหัวสูงที่สุด

00:03:56.050 --> 00:04:00.185
มีความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด
และเป็นโรคซึมเศร้ามากที่สุด

00:04:00.185 --> 00:04:03.633
และส่วนใหญ่จะเสียชีวิตเร็วกว่า

NOTE Paragraph

00:04:03.824 --> 00:04:05.809
เป็นไปได้อย่างไรครับ

00:04:05.809 --> 00:04:07.213
เราอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา

00:04:07.217 --> 00:04:09.737
ประเทศที่มีระบบบริบาลสุขภาพ
ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก

00:04:09.737 --> 00:04:12.266
เราใช้จ่ายเงินมากเป็น 10 เท่า
กับผู้ป่วยกลุ่มนี้

00:04:12.266 --> 00:04:15.200
มากกว่าประเทศ
ที่เป็นผู้นำอันดับสองในโลก

00:04:15.200 --> 00:04:17.769
มันไร้เหตุผลนะครับ

00:04:17.769 --> 00:04:19.153
แต่สิ่งที่เรารู้คือ

00:04:19.153 --> 00:04:22.348
จากประเทศชั้นนำ 50 ประเทศในโลก

00:04:22.348 --> 00:04:25.955
ที่มีระบบจัดการการบริบาลสุขภาพ

00:04:25.955 --> 00:04:28.105
เราอยู่อันดับที่ 37

00:04:29.355 --> 00:04:31.827
กลุ่มอดีตประเทศคอมมิวนิสต์ในยุโรปตะวันออก

00:04:31.827 --> 00:04:34.813
และกลุ่มประเทศในทวีปแอฟริกาทางตอนใต้
ของทะเลทรายซาฮาร่า

00:04:34.813 --> 00:04:39.883
ต่างก็อยู่อันดับที่ดีกว่าเรา
ทั้งในด้านคุณภาพและความคุ้มค่า

NOTE Paragraph

00:04:40.485 --> 00:04:43.063
มีสิ่งที่ผมสัมผัสได้
จากการทำงานของผมในทุก ๆ วัน

00:04:43.063 --> 00:04:47.920
และผมมั่นใจว่า คุณหลายคน
คงก็เคยสัมผัสจากชีวิตของคุณ

00:04:47.927 --> 00:04:51.987
การทำมาก ไม่ได้แปลว่า ได้ผลมาก

00:04:52.196 --> 00:04:54.225
คนไข้ที่ได้รับการตรวจที่มากกว่า

00:04:54.225 --> 00:04:55.509
การตรวจที่ไม่จำเป็น

00:04:55.509 --> 00:04:57.961
ได้รับยาคีโมมากกว่า ผ่าตัดมากกว่า
หลายสิ่งหลายอย่างที่มากกว่า

00:04:57.961 --> 00:05:01.274
ยิ่งเราทำอะไรกับชีวิตคนไข้มากขึ้น

00:05:01.284 --> 00:05:04.940
คุณภาพชีวิตของเขาจะยิ่งลดลง

00:05:05.422 --> 00:05:08.983
บ่อยครั้ง ก็ทำให้ชีวิตสั้นลงด้วย

NOTE Paragraph

00:05:09.896 --> 00:05:11.751
เราจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี

00:05:11.751 --> 00:05:13.468
เราจะทำอะไรกับเรื่องนี้

00:05:13.468 --> 00:05:15.093
และจะทำไปทำไม

00:05:15.097 --> 00:05:17.031
ความจริงที่โหดร้าย ทุกท่านครับ

00:05:17.031 --> 00:05:20.453
คือเรา อุตสาหกรรมการบริบาลด้านสุขภาพ
แพทย์ในเสื้อกาวน์ยาวสีขาว

00:05:20.453 --> 00:05:22.897
ขโมยจากคุณ

00:05:22.897 --> 00:05:25.998
ขโมยโอกาสจากคุณ

00:05:25.998 --> 00:05:28.364
โอกาสที่คุณจะเลือกการใช้ชีวิต

00:05:28.364 --> 00:05:30.889
ในแบบที่เหมาะกับความเจ็บป่วยของคุณ

00:05:30.889 --> 00:05:33.652
เราจดจ่ออยู่กับตัวโรค
ผลชิ้นเนื้อ การผ่าตัด

00:05:33.656 --> 00:05:36.177
และการใช้ยา

00:05:37.319 --> 00:05:40.875
เราละเลยความเป็นมนุษย์

00:05:41.434 --> 00:05:42.981
เราจะรักษา "โรค" ได้อย่างไร

00:05:42.985 --> 00:05:45.518
โดยที่ไม่เข้าใจ "ความเป็นมนุษย์"

00:05:47.029 --> 00:05:49.548
เราจะรักษา "โรค" ได้

00:05:50.948 --> 00:05:55.205
เราต้องรักษา "ความเป็นมนุษย์" ครับ

NOTE Paragraph

00:05:56.161 --> 00:05:57.961
จุดมุ่งหมายสามอย่าง
ของการบริบาลทางสุขภาพ

00:05:57.965 --> 00:06:01.097
หนึ่ง พัฒนาประสบการณ์ของผู้ป่วย
ที่มีกับการรักษาและโรงพยาบาล

00:06:01.097 --> 00:06:05.115
สอง สร้างเสริมสุขภาพของประชากร

00:06:05.467 --> 00:06:11.110
สาม ลดค่าใช้จ่ายต่อหัวในผู้ป่วยทุกกลุ่ม

00:06:11.591 --> 00:06:13.364
กลุ่มการรักษาแบบประคับประคองของเรา

00:06:13.364 --> 00:06:18.545
ในปี ค.ศ. 2012 เราได้ทำงานกับ
คนที่เจ็บป่วยที่หนักที่สุด ของที่สุด

00:06:19.000 --> 00:06:20.181
ทั้งผู้ป่วยโรคมะเร็ง

00:06:20.181 --> 00:06:22.020
โรคหัวใจ โรคปอด

00:06:22.020 --> 00:06:23.198
โรคไต

00:06:23.198 --> 00:06:24.192
ความจำเสื่อม

00:06:25.681 --> 00:06:29.019
เราจะพัฒนาประสบการณ์ของผู้ป่วย
ที่มีกับการรักษาและโรงพยาบาลอย่างไรครับ

NOTE Paragraph

00:06:29.019 --> 00:06:30.629
"หมอ ฉันอยากกลับบ้าน"

NOTE Paragraph

00:06:30.639 --> 00:06:32.874
"ได้ครับ เราจะรักษาคุณที่บ้านครับ"

NOTE Paragraph

00:06:32.874 --> 00:06:35.470
ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

00:06:35.732 --> 00:06:37.180
เมื่อเราตระหนักถึงความเป็นมนุษย์

NOTE Paragraph

00:06:37.180 --> 00:06:39.075
ข้อสอง สุขภาพของประชากร

00:06:39.075 --> 00:06:42.070
เรามองประชากรกลุ่มนี้ต่างกัน

00:06:42.070 --> 00:06:45.932
ข้องเกี่ยวกับเขาในระดับที่ต่างกัน
ในระดับความรู้สึกที่ลึกลงไป

00:06:45.932 --> 00:06:49.687
เราจะเข้าใจสภาวะของมนุษย์
ที่นอกเหนือจากตัวเราให้มากขึ้นได้อย่างไร

00:06:49.687 --> 00:06:52.585
เราดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้อย่างไร

00:06:52.585 --> 00:06:54.413
ให้ผู้ป่วยนอกจำนวน 94% ของเรา

00:06:54.413 --> 00:06:59.595
ไม่ต้องไปโรงพยาบาลเลย ในปี ค.ศ. 2012

00:06:59.919 --> 00:07:03.222
ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาไปไม่ได้

00:07:03.222 --> 00:07:05.028
แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องไป

00:07:05.028 --> 00:07:07.361
เราให้การรักษาพวกเขาถึงที่

00:07:07.361 --> 00:07:12.325
เรารักษาคุณค่าและคุณภาพชีวิต
ของพวกเขาให้อยู่ในระดับเดิม

NOTE Paragraph

00:07:13.220 --> 00:07:16.747
ข้อสาม รายจ่ายต่อหัว

00:07:16.747 --> 00:07:20.154
สำหรับผู้ป่วยกลุ่มนี้ 
ณ ปัจจุบัน คือ 2.3 ล้านล้านดอลลาร์

00:07:20.154 --> 00:07:23.301
และใน 20 ปีข้างหน้า 
จะเป็น 60% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม

00:07:23.301 --> 00:07:28.889
เราลดค่าใช้จ่าย
ทางการแพทย์ต่อหัวได้เกือบ 70%

00:07:28.889 --> 00:07:32.362
พวกเขาได้สิ่งที่ต้องการมากขึ้น
และเป็นสิ่งที่พวกเขารู้สึกว่ามีคุณค่า

00:07:32.362 --> 00:07:35.465
มีชีวิตที่ดีขึ้นและนานขึ้น

00:07:35.465 --> 00:07:40.193
โดยใช้จ่ายน้อยลง
ถึงสองในสาม

NOTE Paragraph

00:07:42.880 --> 00:07:45.665
ในขณะที่แฮโรลด์มีเวลาจำกัด

00:07:45.665 --> 00:07:48.294
การรักษาแบบประคับประคอง
ไม่จำกัดเวลา

00:07:48.294 --> 00:07:54.684
การรักษาแบบประคับประครอง 
เริ่มต้นตั้งแต่การวินิจฉัยโรคไปจนสิ้นสุดชีวิต

00:07:54.684 --> 00:07:56.364
นานเป็นชั่วโมง

00:07:56.364 --> 00:07:59.923
เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน เป็นปี

00:07:59.923 --> 00:08:01.104
นานไปเรื่อยๆ

00:08:01.104 --> 00:08:03.012
จะมีการรักษา 
หรือไม่มีการรักษาก็ตาม

NOTE Paragraph

00:08:03.012 --> 00:08:05.202
นี่คือ คริสทีน ครับ

00:08:05.202 --> 00:08:07.147
เธอเป็นมะเร็งปากมดลูก ระยะที่ 3

00:08:07.151 --> 00:08:10.212
มะเร็งได้แพร่กระจาย
จากบริเวณปากมดลูกของเธอ

00:08:10.212 --> 00:08:11.949
ไปทั่วร่างกาย

00:08:12.719 --> 00:08:16.202
เธออายุ 50 ปีกว่าๆ
และยังคง "ใช้ชีวิต"

00:08:16.743 --> 00:08:18.366
นี่ไม่ใช่เรื่องการสิ้นสุดของชีวิตครับ

00:08:18.366 --> 00:08:19.875
แต่เป็นเรื่องของชีวิต

00:08:21.180 --> 00:08:23.100
ไม่ใช่เพียงเรื่องของผู้สูงอายุเท่านั้น

00:08:23.100 --> 00:08:24.936
แต่เป็นเรื่องของทุกคน

NOTE Paragraph

00:08:25.929 --> 00:08:27.721
นี่คือ ริชาร์ด ครับ

00:08:27.721 --> 00:08:30.437
เขาเป็นมะเร็งปอด ระยะสุดท้าย

NOTE Paragraph

00:08:30.437 --> 00:08:33.583
"ริชาร์ด อะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับคุณครับ"

NOTE Paragraph

00:08:33.583 --> 00:08:37.096
"ลูก ๆ ของผม ภรรยา
แล้วก็มอเตอร์ไซค์ฮาร์ลีย์"

NOTE Paragraph

00:08:37.096 --> 00:08:38.135
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:38.135 --> 00:08:40.549
"ครับผม

00:08:40.549 --> 00:08:43.822
ผมคงพาคุณขับมอเตอร์ไซค์ไม่ได้
เพราะแค่ปั่นจักรยานผมก็แย่แล้ว

00:08:43.822 --> 00:08:46.377
แต่มาลองดูว่า
เราจะทำอะไรได้บ้างนะครับ"

NOTE Paragraph

00:08:46.385 --> 00:08:48.962
ริชาร์ดมาหาผม

00:08:48.962 --> 00:08:52.163
และเขาดูไม่ดีเท่าไหร่

00:08:52.444 --> 00:08:54.255
เขาพอรู้ตัวว่า

00:08:54.255 --> 00:08:57.510
เวลาของเขา
คงเหลือเพียงไม่กี่อาทิตย์ ไม่กี่เดือน

00:08:57.510 --> 00:08:59.144
และเราก็คุยกันครับ

00:08:59.144 --> 00:09:02.627
ผมได้ยิน และพยายามที่จะฟัง --

00:09:02.627 --> 00:09:04.508
มันแตกต่างกันมากนะครับ

00:09:04.508 --> 00:09:07.171
เราต้องใช้หูมากกว่าใช้ปาก

NOTE Paragraph

00:09:08.479 --> 00:09:11.024
ผมบอกว่า ดีครับ
ค่อยเป็นค่อยไป วันต่อวันนะครับ

00:09:11.028 --> 00:09:13.875
เหมือนที่เราทำในทุกบททุกตอนของชีวิต

00:09:14.573 --> 00:09:19.012
เรารับการตัดสินใจของริชาร์ดได้
ที่จะทำแบบค่อยเป็นค่อยไปในแต่ละวัน

00:09:19.012 --> 00:09:22.408
และโทรศัพท์หากัน
ทุกอาทิตย์หรือสองอาทิตย์

00:09:23.059 --> 00:09:28.432
แต่ริชาร์ดก็ใช้ชีวิตได้อย่างดี
สำหรับผู้ป่วยมะเร็งปอดระยะสุดท้าย

NOTE Paragraph

00:09:30.500 --> 00:09:33.753
ปัจจุบัน การรักษาแบบประคับประคอง
ไม่ใช่สำหรับผู้งสูงอายุเท่านั้นครับ

00:09:33.753 --> 00:09:36.781
ไม่ใช่สำหรับวัยกลางคน

00:09:37.535 --> 00:09:39.096
แต่สำหรับทุกคน

NOTE Paragraph

00:09:39.096 --> 00:09:41.919
เชิญพบกับเพื่อนของผม
โจนาธานครับ

00:09:41.919 --> 00:09:43.413
เราได้รับเกียรติ และยินดีมาก

00:09:43.413 --> 00:09:45.757
ที่โจนาธานและคุณพ่อ
มาอยู่กับเราในงานวันนี้

00:09:45.757 --> 00:09:48.613
โจนาธานอายุประมาณ 20 กว่าปีครับ
ผมได้พบเขาเมื่อหลายปีก่อน

00:09:48.613 --> 00:09:52.729
ตอนที่เขากำลังต่อสู้กับโรคมะเร็งอัณฑะ
ระยะแพร่กระจาย

00:09:52.729 --> 00:09:54.462
แพร่ไปที่สมอง

00:09:54.465 --> 00:09:56.377
เขามีภาวะเส้นเลือดอุดตันในสมอง

00:09:56.377 --> 00:09:57.953
ได้รับการผ่าตัดสมอง

00:09:57.953 --> 00:10:01.209
ฉายแสง รับยาเคมีบำบัด

00:10:01.579 --> 00:10:03.285
ตอนที่ผมได้พบเขาและครอบครัว

00:10:03.285 --> 00:10:06.260
เขากำลังจะได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูก
ในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า

00:10:06.260 --> 00:10:08.545
และตอนที่ผมได้พูดคุยและรับฟัง

00:10:08.545 --> 00:10:15.075
ครอบครัวของเขาบอกผมว่า 
"ช่วยให้เราเข้าใจหน่อยว่ามะเร็งคืออะไร"

NOTE Paragraph

00:10:15.764 --> 00:10:18.507
เรามาไกลขนาดนี้ได้อย่างไร

00:10:18.513 --> 00:10:21.284
ทั้ง ๆ ที่ไม่เข้าใจ
ว่าเรากำลังเผชิญหน้ากับอะไร

00:10:21.284 --> 00:10:23.720
เรามาไกลขนาดนี้ได้อย่างไร
โดยที่ไม่ให้เขาเข้าใจ

00:10:23.720 --> 00:10:25.656
ว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่คืออะไร

00:10:25.656 --> 00:10:29.288
แล้วค่อยตัดสินใจเดินหน้าต่อ
และปฏิบัติต่อเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์

00:10:29.288 --> 00:10:31.418
เพื่อให้รู้ว่าเราสมควรจะทำอะไร

00:10:31.418 --> 00:10:35.431
พระเจ้าทรงทราบ
ว่าเราจะทำอะไรกับคุณก็ได้

00:10:37.133 --> 00:10:40.028
แต่ว่า เราควรจะทำหรือเปล่า

NOTE Paragraph

00:10:41.870 --> 00:10:43.584
ไม่ต้องเชื่อที่ผมพูดก็ได้ครับ

00:10:43.584 --> 00:10:48.060
ทุกวันนี้ หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับ
การดูแลรักษาแบบประคับประคอง

00:10:48.060 --> 00:10:52.045
แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วย
มีชีวิตที่ดีขึ้นและยาวนานขึ้น

00:10:52.045 --> 00:10:55.293
มีบทความจากการประชุม ตีพิมพ์ในวารสาร
New England Journal of Medicine

00:10:55.293 --> 00:10:57.001
ในปี ค.ศ. 2010

00:10:57.001 --> 00:11:00.069
เป็นการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
โดยเพื่อนและผู้ร่วมงานของผม

00:11:00.069 --> 00:11:01.790
เกี่ยวกับผู้ป่วยมะเร็งปอดระยะสุดท้าย

00:11:01.790 --> 00:11:04.342
กลุ่มหนึ่งได้รับการดูแลแบบประคับประคอง

00:11:04.695 --> 00:11:07.787
และอีกกลุ่มที่เหมือนกัน
แต่ไม่ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง

00:11:07.787 --> 00:11:11.891
กลุ่มที่ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง
รายงานถึงอาการปวดที่น้อยกว่า

NOTE Paragraph

00:11:11.901 --> 00:11:13.558
มีภาวะซึมเศร้าน้อยกว่า

00:11:13.558 --> 00:11:16.503
พวกเขาเข้ารับการรักษา
ในโรงพยาบาลน้อยครั้งกว่า

00:11:16.503 --> 00:11:17.894
และทุกท่านครับ

00:11:18.639 --> 00:11:23.072
พวกเขา มีชีวิตนานกว่าอีกกลุ่มหนึ่ง
สามถึงหกเดือน

00:11:23.812 --> 00:11:27.866
ถ้าหากการรักษาแบบประคับประคอง
คือยารักษาโรคมะเร็ง

00:11:27.867 --> 00:11:32.854
แพทย์รักษาโรคมะเร็งทุกคนในโลกนี้
จะสั่งจ่ายมัน

00:11:32.854 --> 00:11:35.069
ทำไมถึงจะไม่สั่งล่ะครับ

00:11:35.570 --> 00:11:38.944
ครับ เพราะว่าพวกเรา
หมอเด๋อด๋า ในเสื้อกาวน์ยาวสีขาว

00:11:38.944 --> 00:11:42.984
ได้เรียนรู้และฝึกให้รับมือกับตัวโรค

00:11:44.401 --> 00:11:49.115
แต่ไม่ใช่กับความเป็นมนุษย์

NOTE Paragraph

00:11:50.697 --> 00:11:55.711
นี่คือสิ่งที่เราจะต้องเจอครับ
ในจุดหนึ่งของชีวิต

00:11:55.711 --> 00:11:58.357
การพูดคุยวันนี้
ไม่ใช่เรื่องความตายครับ

00:11:58.357 --> 00:11:59.799
แต่เป็นเรื่องของการมีชีวิต

00:11:59.799 --> 00:12:01.733
ชีวิตที่ตั้งอยู่บนสิ่งที่เราให้คุณค่า

00:12:01.733 --> 00:12:03.086
สิ่งที่สำคัญสำหรับเรา

00:12:03.086 --> 00:12:05.837
และเราอยากจะเขียน แต่ละบทแต่ละตอน
ในช่วงชีวิตของเราอย่างไร

00:12:05.837 --> 00:12:07.385
ไม่ว่าจะเป็นบทสุดท้าย

00:12:07.385 --> 00:12:09.696
หรือห้าบทสุดท้าย

00:12:10.258 --> 00:12:12.282
สิ่งที่เรารู้นะครับ

00:12:12.282 --> 00:12:14.484
สิ่งที่เราได้พิสูจน์

00:12:14.484 --> 00:12:17.952
คือการพูดคุยเช่นนี้
จำเป็นต้องเกิดขึ้นในวันนี้

00:12:17.952 --> 00:12:20.035
ไม่ใช่อาทิตย์หน้า
ไม่ใช่ปีหน้า

00:12:20.035 --> 00:12:22.889
ชีวิตของเราในวันนี้
มีเดิมพันเป็นอะไรบ้างครับ

00:12:22.889 --> 00:12:24.713
และชีวิตของเรา
เมื่อเราแก่ตัวลง

00:12:24.713 --> 00:12:28.307
ชีวิตของลูกของเรา
และหลานของเรา

00:12:28.310 --> 00:12:30.223
ไม่ใช่ที่ห้องในโรงพยาบาล

00:12:30.223 --> 00:12:32.147
หรือบนโซฟาที่บ้าน

00:12:32.147 --> 00:12:35.859
แต่ทุกที่ที่เราไป
ทุกอย่างที่เราได้พบเจอ

00:12:36.326 --> 00:12:41.566
การแพทย์เพื่อดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย
คือคำตอบที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์

00:12:41.570 --> 00:12:46.334
ที่เปลี่ยนแปลงการเดินทาง
ที่เราทุกคนจะต้องเจอ

00:12:46.334 --> 00:12:49.534
และเปลี่ยนมันให้ดีขึ้น

NOTE Paragraph

00:12:50.148 --> 00:12:52.825
ถึงเพื่อนร่วมงานของผมทุกคน

00:12:52.825 --> 00:12:54.707
คนไข้ทุกคน

00:12:54.707 --> 00:12:56.316
รัฐบาล

00:12:56.316 --> 00:12:58.392
และทุกคนครับ

00:12:58.392 --> 00:13:02.636
ผมขอให้เรายืนหยัด ส่งเสียง และเรียกร้อง

00:13:02.641 --> 00:13:05.362
การรักษาที่ดีที่สุดที่มีได้

00:13:05.362 --> 00:13:07.392
เพื่อให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นวันนี้

00:13:07.392 --> 00:13:09.767
และแน่ใจว่า
เราจะมีชีวิตที่ดียิ่งกว่า ในวันต่อไป

00:13:09.767 --> 00:13:12.478
เราต้องเปลี่ยนแปลงวันนี้

00:13:12.478 --> 00:13:15.328
เพื่อชีวิตในวันข้างหน้า

NOTE Paragraph

00:13:15.338 --> 00:13:18.009
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:13:18.009 --> 00:13:19.324
(เสียงปรบมือ)