1 00:00:01,387 --> 00:00:02,942 ผมเป็นแพทย์เฉพาะทาง ด้านการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง 2 00:00:02,942 --> 00:00:06,377 และวันนี้ ผมอยากจะคุยกับคุณ เกี่ยวกับระบบการบริบาลสุขภาพ 3 00:00:06,377 --> 00:00:10,932 ผมอยากจะคุยกับคุณ เกี่ยวกับระบบการบริบาลและสุขภาพ 4 00:00:10,932 --> 00:00:13,784 ของประชากรกลุ่มที่เปราะบางที่สุด ในประเทศของเรา 5 00:00:13,788 --> 00:00:20,209 กลุ่มที่มีปัญหาสุขภาพ ที่ซับซ้อนและร้ายแรงที่สุด 6 00:00:20,209 --> 00:00:23,024 ผมอยากจะคุยกับคุณ เกี่ยวกับเรื่องเศรษฐกิจด้วยครับ 7 00:00:23,028 --> 00:00:27,524 และความทับซ้อนของสองเรื่องนี้ ที่ควรจะทำให้คุณกลัวมาก ๆ 8 00:00:27,524 --> 00:00:30,199 มันทำให้ผมกลัวโคตรกลัวเลยครับ 9 00:00:30,199 --> 00:00:33,844 และผมอยากจะคุยถึงเรื่อง การรักษาแบบประคับประคอง 10 00:00:33,844 --> 00:00:40,552 ขอบข่ายการบริบาลสำหรับประชากรกลุ่มนี้ บนรากฐานของคุณค่าที่พวกเขายึดถือ 11 00:00:40,552 --> 00:00:43,771 การดูแลที่ยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง โดยถือคุณค่าของพวกเขาเป็นรากฐาน 12 00:00:43,771 --> 00:00:48,462 ที่ช่วยให้ประชากรกลุ่มนี้ มีชีวิตที่ดีขึ้นและยาวนานขึ้น 13 00:00:48,462 --> 00:00:51,748 เป็นระบบการบริบาลที่พูดความจริง 14 00:00:51,748 --> 00:00:53,314 ให้ความสนใจแบบปัจเจกบุคคล 15 00:00:53,314 --> 00:00:57,229 และเข้าถึงคนไข้ในแบบที่พวกเขาต้องการ 16 00:00:57,460 --> 00:01:01,243 ผมอยากเริ่มด้วยการเล่าเรื่อง คนไข้คนแรกสุดของผม 17 00:01:01,253 --> 00:01:03,313 วันนั้นเป็นวันแรก ที่ผมทำงานเป็นหมอ 18 00:01:03,313 --> 00:01:05,528 ใส่เสื้อกาวน์ยาวสีขาว 19 00:01:05,528 --> 00:01:07,021 ผมเดินงง ๆ เข้าไปในโรงพยาบาล 20 00:01:07,025 --> 00:01:09,865 ตอนนั้นเองที่คุณผู้ชายคนหนึ่ง แฮโรลด์ อายุ 68 ปี 21 00:01:09,865 --> 00:01:11,480 มาที่แผนกฉุกเฉิน 22 00:01:11,480 --> 00:01:13,487 เขามีอาการปวดหัวมา 6 อาทิตย์ 23 00:01:13,487 --> 00:01:16,460 และอาการปวดก็แย่ลง แย่ลง แย่ลงเรื่อย ๆ 24 00:01:16,460 --> 00:01:21,153 ผลการตรวจพบว่า เขาเป็นมะเร็งที่แพร่กระจายไปสมอง 25 00:01:21,153 --> 00:01:27,783 แพทย์เจ้าของไข้ ให้ผมไปพบกับแฮโรลด์และครอบครัว 26 00:01:27,793 --> 00:01:32,113 เพื่อแจ้งผลการวินิจฉัย การพยากรณ์โรค และทางเลือกในการรักษา 27 00:01:32,114 --> 00:01:35,098 ห้าชั่วโมงหลังจากได้เริ่มงานใหม่ 28 00:01:35,098 --> 00:01:37,926 ผมทำเพียงสิ่งเดียวที่รู้ว่าทำอย่างไร 29 00:01:37,926 --> 00:01:39,796 ผมเดินเข้าไป 30 00:01:39,796 --> 00:01:41,734 นั่งลง 31 00:01:41,734 --> 00:01:43,937 จับมือของแฮโรลด์ 32 00:01:43,937 --> 00:01:46,150 และภรรยาของเขา 33 00:01:46,150 --> 00:01:48,329 และ หายใจ 34 00:01:48,500 --> 00:01:51,131 เขาพูดขึ้นว่า "ข่าวร้ายใช่มั้ยหมอ" 35 00:01:51,141 --> 00:01:52,580 ผมตอบว่า "ไม่ดีครับ" 36 00:01:52,580 --> 00:01:56,875 เราได้พูดคุย รับฟัง และแบ่งปันประสบการณ์ที่เรามี 37 00:01:56,875 --> 00:01:58,130 สักพักนึง ผมเลยพูดว่า 38 00:01:58,130 --> 00:02:01,389 "แฮโรลด์ มีอะไร ที่มีความหมายกับคุณบ้างครับ" 39 00:02:01,389 --> 00:02:03,022 "อะไรที่คุณรู้สึกว่าเป็นสิ่งสำคัญ" 40 00:02:03,026 --> 00:02:04,371 เขาตอบผมว่า 41 00:02:04,371 --> 00:02:06,419 "ครอบครัวของผม" 42 00:02:06,525 --> 00:02:08,566 ผมถามเขาว่า "แล้วคุณอยากทำอะไรครับ" 43 00:02:08,570 --> 00:02:11,751 เขาตบเข่าผม ตอบว่า "ผมอยากไปตกปลา" 44 00:02:11,761 --> 00:02:14,652 ผมบอกว่า "เรื่องนั้น ผมจัดให้ได้ครับ" 45 00:02:14,652 --> 00:02:17,770 แฮโรลด์ได้ไปตกปลาในวันต่อมา 46 00:02:17,770 --> 00:02:20,462 เขาเสียชีวิตในอีกอาทิตย์ถัดมา 47 00:02:20,462 --> 00:02:23,104 ในตอนที่ผมเรียนแพทย์ไปจนจบนั้น 48 00:02:23,104 --> 00:02:24,605 ผมคิดย้อนไปถึงแฮโรลด์ 49 00:02:24,609 --> 00:02:28,139 และผมคิดว่า นั่นเป็นการพูดคุย 50 00:02:28,782 --> 00:02:31,756 ที่เกิดขึ้นได้น้อยครั้งเกินไปครับ 51 00:02:31,756 --> 00:02:36,182 เป็นบทสนทนาที่พาเราเข้าสู่วิกฤต 52 00:02:36,182 --> 00:02:38,897 เข้าสู่ภาวะคุกคามที่ร้ายแรงที่สุด สู่วิถีชีวิตของชาวอเมริกันทุกวันนี้ 53 00:02:38,897 --> 00:02:41,927 นั่นคือ ค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ 54 00:02:41,927 --> 00:02:43,133 เรารู้อะไรบ้างครับ 55 00:02:43,133 --> 00:02:46,076 เรารู้ว่า ประชากรกลุ่มนี้ กลุ่มที่ป่วยหนักที่สุด 56 00:02:46,080 --> 00:02:48,694 ใช้เงินมากถึง 15% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม 57 00:02:48,694 --> 00:02:52,312 คิดเป็นมูลค่าเกือบ 2.3 ล้านล้านดอลลาร์ 58 00:02:52,312 --> 00:02:55,897 คนป่วยที่สุด 15% ใช้เงิน 15% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม 59 00:02:55,897 --> 00:02:59,756 หากเราคาดการณ์เรื่องนี้ ไปอีกสองทศวรรษหน้า 60 00:02:59,756 --> 00:03:02,846 ร่วมกับการแก่ตัวของคนยุคเบบี้บูม 61 00:03:02,846 --> 00:03:08,194 ด้วยอัตราเร็วขนาดนี้ จะคิดเป็น 60% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม 62 00:03:08,194 --> 00:03:10,476 ใช้จ่าย 60% ของ ผลิตภัณฑ์มวลรวม 63 00:03:10,480 --> 00:03:12,134 ของสหรัฐอเมริกา 64 00:03:12,134 --> 00:03:14,822 ถึงตอนนั้น คงส่งผลกระทบเพียงเล็กน้อย ต่อระบบบริบาลสุขภาพ 65 00:03:14,828 --> 00:03:17,552 แต่จะไปส่งผลกับราคาสินค้าอุปโภคบริโภค 66 00:03:17,552 --> 00:03:19,634 ค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัย 67 00:03:19,634 --> 00:03:22,108 ส่งผลกับทุกอย่างที่มีคุณค่ากับเรา 68 00:03:22,112 --> 00:03:26,517 และทุกอย่างที่เรารู้จักในปัจจุบัน 69 00:03:26,517 --> 00:03:30,699 สิ่งนี้มีเดิมพันเป็นระบบเศรษฐกิจ แบบตลาดเสรีและระบบทุนนิยม 70 00:03:30,699 --> 00:03:33,863 ของสหรัฐอเมริกา 71 00:03:34,965 --> 00:03:38,141 เรามาลืมเรื่องสถิติและตัวเลขกัน สักแป๊ปนึงนะครับ 72 00:03:38,145 --> 00:03:42,415 เรามาคุยกันถึงความคุ้มค่า ที่เราได้จากการใช้จ่ายแต่ละดอลลาร์ 73 00:03:42,415 --> 00:03:45,585 ผลการศึกษาของ สถาบันการแพทย์ Darthmouth Atlas เมื่อประมาณ 6 ปีก่อน 74 00:03:45,585 --> 00:03:48,222 ศึกษาทุก ๆ ดอลลาร์ที่ใช้จ่าย ในระบบประกันสุขภาพ 75 00:03:48,222 --> 00:03:49,867 ของประชากรกลุ่มนี้ 76 00:03:49,867 --> 00:03:55,137 เราพบว่าผู้ป่วย ที่มีค่าใช้จ่ายต่อหัวสูงที่สุด 77 00:03:56,050 --> 00:04:00,185 มีความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด และเป็นโรคซึมเศร้ามากที่สุด 78 00:04:00,185 --> 00:04:03,633 และส่วนใหญ่จะเสียชีวิตเร็วกว่า 79 00:04:03,824 --> 00:04:05,809 เป็นไปได้อย่างไรครับ 80 00:04:05,809 --> 00:04:07,213 เราอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา 81 00:04:07,217 --> 00:04:09,737 ประเทศที่มีระบบบริบาลสุขภาพ ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก 82 00:04:09,737 --> 00:04:12,266 เราใช้จ่ายเงินมากเป็น 10 เท่า กับผู้ป่วยกลุ่มนี้ 83 00:04:12,266 --> 00:04:15,200 มากกว่าประเทศ ที่เป็นผู้นำอันดับสองในโลก 84 00:04:15,200 --> 00:04:17,769 มันไร้เหตุผลนะครับ 85 00:04:17,769 --> 00:04:19,153 แต่สิ่งที่เรารู้คือ 86 00:04:19,153 --> 00:04:22,348 จากประเทศชั้นนำ 50 ประเทศในโลก 87 00:04:22,348 --> 00:04:25,955 ที่มีระบบจัดการการบริบาลสุขภาพ 88 00:04:25,955 --> 00:04:28,105 เราอยู่อันดับที่ 37 89 00:04:29,355 --> 00:04:31,827 กลุ่มอดีตประเทศคอมมิวนิสต์ในยุโรปตะวันออก 90 00:04:31,827 --> 00:04:34,813 และกลุ่มประเทศในทวีปแอฟริกาทางตอนใต้ ของทะเลทรายซาฮาร่า 91 00:04:34,813 --> 00:04:39,883 ต่างก็อยู่อันดับที่ดีกว่าเรา ทั้งในด้านคุณภาพและความคุ้มค่า 92 00:04:40,485 --> 00:04:43,063 มีสิ่งที่ผมสัมผัสได้ จากการทำงานของผมในทุก ๆ วัน 93 00:04:43,063 --> 00:04:47,920 และผมมั่นใจว่า คุณหลายคน คงก็เคยสัมผัสจากชีวิตของคุณ 94 00:04:47,927 --> 00:04:51,987 การทำมาก ไม่ได้แปลว่า ได้ผลมาก 95 00:04:52,196 --> 00:04:54,225 คนไข้ที่ได้รับการตรวจที่มากกว่า 96 00:04:54,225 --> 00:04:55,509 การตรวจที่ไม่จำเป็น 97 00:04:55,509 --> 00:04:57,961 ได้รับยาคีโมมากกว่า ผ่าตัดมากกว่า หลายสิ่งหลายอย่างที่มากกว่า 98 00:04:57,961 --> 00:05:01,274 ยิ่งเราทำอะไรกับชีวิตคนไข้มากขึ้น 99 00:05:01,284 --> 00:05:04,940 คุณภาพชีวิตของเขาจะยิ่งลดลง 100 00:05:05,422 --> 00:05:08,983 บ่อยครั้ง ก็ทำให้ชีวิตสั้นลงด้วย 101 00:05:09,896 --> 00:05:11,751 เราจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี 102 00:05:11,751 --> 00:05:13,468 เราจะทำอะไรกับเรื่องนี้ 103 00:05:13,468 --> 00:05:15,093 และจะทำไปทำไม 104 00:05:15,097 --> 00:05:17,031 ความจริงที่โหดร้าย ทุกท่านครับ 105 00:05:17,031 --> 00:05:20,453 คือเรา อุตสาหกรรมการบริบาลด้านสุขภาพ แพทย์ในเสื้อกาวน์ยาวสีขาว 106 00:05:20,453 --> 00:05:22,897 ขโมยจากคุณ 107 00:05:22,897 --> 00:05:25,998 ขโมยโอกาสจากคุณ 108 00:05:25,998 --> 00:05:28,364 โอกาสที่คุณจะเลือกการใช้ชีวิต 109 00:05:28,364 --> 00:05:30,889 ในแบบที่เหมาะกับความเจ็บป่วยของคุณ 110 00:05:30,889 --> 00:05:33,652 เราจดจ่ออยู่กับตัวโรค ผลชิ้นเนื้อ การผ่าตัด 111 00:05:33,656 --> 00:05:36,177 และการใช้ยา 112 00:05:37,319 --> 00:05:40,875 เราละเลยความเป็นมนุษย์ 113 00:05:41,434 --> 00:05:42,981 เราจะรักษา "โรค" ได้อย่างไร 114 00:05:42,985 --> 00:05:45,518 โดยที่ไม่เข้าใจ "ความเป็นมนุษย์" 115 00:05:47,029 --> 00:05:49,548 เราจะรักษา "โรค" ได้ 116 00:05:50,948 --> 00:05:55,205 เราต้องรักษา "ความเป็นมนุษย์" ครับ 117 00:05:56,161 --> 00:05:57,961 จุดมุ่งหมายสามอย่าง ของการบริบาลทางสุขภาพ 118 00:05:57,965 --> 00:06:01,097 หนึ่ง พัฒนาประสบการณ์ของผู้ป่วย ที่มีกับการรักษาและโรงพยาบาล 119 00:06:01,097 --> 00:06:05,115 สอง สร้างเสริมสุขภาพของประชากร 120 00:06:05,467 --> 00:06:11,110 สาม ลดค่าใช้จ่ายต่อหัวในผู้ป่วยทุกกลุ่ม 121 00:06:11,591 --> 00:06:13,364 กลุ่มการรักษาแบบประคับประคองของเรา 122 00:06:13,364 --> 00:06:18,545 ในปี ค.ศ. 2012 เราได้ทำงานกับ คนที่เจ็บป่วยที่หนักที่สุด ของที่สุด 123 00:06:19,000 --> 00:06:20,181 ทั้งผู้ป่วยโรคมะเร็ง 124 00:06:20,181 --> 00:06:22,020 โรคหัวใจ โรคปอด 125 00:06:22,020 --> 00:06:23,198 โรคไต 126 00:06:23,198 --> 00:06:24,192 ความจำเสื่อม 127 00:06:25,681 --> 00:06:29,019 เราจะพัฒนาประสบการณ์ของผู้ป่วย ที่มีกับการรักษาและโรงพยาบาลอย่างไรครับ 128 00:06:29,019 --> 00:06:30,629 "หมอ ฉันอยากกลับบ้าน" 129 00:06:30,639 --> 00:06:32,874 "ได้ครับ เราจะรักษาคุณที่บ้านครับ" 130 00:06:32,874 --> 00:06:35,470 ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น 131 00:06:35,732 --> 00:06:37,180 เมื่อเราตระหนักถึงความเป็นมนุษย์ 132 00:06:37,180 --> 00:06:39,075 ข้อสอง สุขภาพของประชากร 133 00:06:39,075 --> 00:06:42,070 เรามองประชากรกลุ่มนี้ต่างกัน 134 00:06:42,070 --> 00:06:45,932 ข้องเกี่ยวกับเขาในระดับที่ต่างกัน ในระดับความรู้สึกที่ลึกลงไป 135 00:06:45,932 --> 00:06:49,687 เราจะเข้าใจสภาวะของมนุษย์ ที่นอกเหนือจากตัวเราให้มากขึ้นได้อย่างไร 136 00:06:49,687 --> 00:06:52,585 เราดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้อย่างไร 137 00:06:52,585 --> 00:06:54,413 ให้ผู้ป่วยนอกจำนวน 94% ของเรา 138 00:06:54,413 --> 00:06:59,595 ไม่ต้องไปโรงพยาบาลเลย ในปี ค.ศ. 2012 139 00:06:59,919 --> 00:07:03,222 ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาไปไม่ได้ 140 00:07:03,222 --> 00:07:05,028 แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องไป 141 00:07:05,028 --> 00:07:07,361 เราให้การรักษาพวกเขาถึงที่ 142 00:07:07,361 --> 00:07:12,325 เรารักษาคุณค่าและคุณภาพชีวิต ของพวกเขาให้อยู่ในระดับเดิม 143 00:07:13,220 --> 00:07:16,747 ข้อสาม รายจ่ายต่อหัว 144 00:07:16,747 --> 00:07:20,154 สำหรับผู้ป่วยกลุ่มนี้ ณ ปัจจุบัน คือ 2.3 ล้านล้านดอลลาร์ 145 00:07:20,154 --> 00:07:23,301 และใน 20 ปีข้างหน้า จะเป็น 60% ของผลิตภัณฑ์มวลรวม 146 00:07:23,301 --> 00:07:28,889 เราลดค่าใช้จ่าย ทางการแพทย์ต่อหัวได้เกือบ 70% 147 00:07:28,889 --> 00:07:32,362 พวกเขาได้สิ่งที่ต้องการมากขึ้น และเป็นสิ่งที่พวกเขารู้สึกว่ามีคุณค่า 148 00:07:32,362 --> 00:07:35,465 มีชีวิตที่ดีขึ้นและนานขึ้น 149 00:07:35,465 --> 00:07:40,193 โดยใช้จ่ายน้อยลง ถึงสองในสาม 150 00:07:42,880 --> 00:07:45,665 ในขณะที่แฮโรลด์มีเวลาจำกัด 151 00:07:45,665 --> 00:07:48,294 การรักษาแบบประคับประคอง ไม่จำกัดเวลา 152 00:07:48,294 --> 00:07:54,684 การรักษาแบบประคับประครอง เริ่มต้นตั้งแต่การวินิจฉัยโรคไปจนสิ้นสุดชีวิต 153 00:07:54,684 --> 00:07:56,364 นานเป็นชั่วโมง 154 00:07:56,364 --> 00:07:59,923 เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน เป็นปี 155 00:07:59,923 --> 00:08:01,104 นานไปเรื่อยๆ 156 00:08:01,104 --> 00:08:03,012 จะมีการรักษา หรือไม่มีการรักษาก็ตาม 157 00:08:03,012 --> 00:08:05,202 นี่คือ คริสทีน ครับ 158 00:08:05,202 --> 00:08:07,147 เธอเป็นมะเร็งปากมดลูก ระยะที่ 3 159 00:08:07,151 --> 00:08:10,212 มะเร็งได้แพร่กระจาย จากบริเวณปากมดลูกของเธอ 160 00:08:10,212 --> 00:08:11,949 ไปทั่วร่างกาย 161 00:08:12,719 --> 00:08:16,202 เธออายุ 50 ปีกว่าๆ และยังคง "ใช้ชีวิต" 162 00:08:16,743 --> 00:08:18,366 นี่ไม่ใช่เรื่องการสิ้นสุดของชีวิตครับ 163 00:08:18,366 --> 00:08:19,875 แต่เป็นเรื่องของชีวิต 164 00:08:21,180 --> 00:08:23,100 ไม่ใช่เพียงเรื่องของผู้สูงอายุเท่านั้น 165 00:08:23,100 --> 00:08:24,936 แต่เป็นเรื่องของทุกคน 166 00:08:25,929 --> 00:08:27,721 นี่คือ ริชาร์ด ครับ 167 00:08:27,721 --> 00:08:30,437 เขาเป็นมะเร็งปอด ระยะสุดท้าย 168 00:08:30,437 --> 00:08:33,583 "ริชาร์ด อะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับคุณครับ" 169 00:08:33,583 --> 00:08:37,096 "ลูก ๆ ของผม ภรรยา แล้วก็มอเตอร์ไซค์ฮาร์ลีย์" 170 00:08:37,096 --> 00:08:38,135 (เสียงหัวเราะ) 171 00:08:38,135 --> 00:08:40,549 "ครับผม 172 00:08:40,549 --> 00:08:43,822 ผมคงพาคุณขับมอเตอร์ไซค์ไม่ได้ เพราะแค่ปั่นจักรยานผมก็แย่แล้ว 173 00:08:43,822 --> 00:08:46,377 แต่มาลองดูว่า เราจะทำอะไรได้บ้างนะครับ" 174 00:08:46,385 --> 00:08:48,962 ริชาร์ดมาหาผม 175 00:08:48,962 --> 00:08:52,163 และเขาดูไม่ดีเท่าไหร่ 176 00:08:52,444 --> 00:08:54,255 เขาพอรู้ตัวว่า 177 00:08:54,255 --> 00:08:57,510 เวลาของเขา คงเหลือเพียงไม่กี่อาทิตย์ ไม่กี่เดือน 178 00:08:57,510 --> 00:08:59,144 และเราก็คุยกันครับ 179 00:08:59,144 --> 00:09:02,627 ผมได้ยิน และพยายามที่จะฟัง -- 180 00:09:02,627 --> 00:09:04,508 มันแตกต่างกันมากนะครับ 181 00:09:04,508 --> 00:09:07,171 เราต้องใช้หูมากกว่าใช้ปาก 182 00:09:08,479 --> 00:09:11,024 ผมบอกว่า ดีครับ ค่อยเป็นค่อยไป วันต่อวันนะครับ 183 00:09:11,028 --> 00:09:13,875 เหมือนที่เราทำในทุกบททุกตอนของชีวิต 184 00:09:14,573 --> 00:09:19,012 เรารับการตัดสินใจของริชาร์ดได้ ที่จะทำแบบค่อยเป็นค่อยไปในแต่ละวัน 185 00:09:19,012 --> 00:09:22,408 และโทรศัพท์หากัน ทุกอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ 186 00:09:23,059 --> 00:09:28,432 แต่ริชาร์ดก็ใช้ชีวิตได้อย่างดี สำหรับผู้ป่วยมะเร็งปอดระยะสุดท้าย 187 00:09:30,500 --> 00:09:33,753 ปัจจุบัน การรักษาแบบประคับประคอง ไม่ใช่สำหรับผู้งสูงอายุเท่านั้นครับ 188 00:09:33,753 --> 00:09:36,781 ไม่ใช่สำหรับวัยกลางคน 189 00:09:37,535 --> 00:09:39,096 แต่สำหรับทุกคน 190 00:09:39,096 --> 00:09:41,919 เชิญพบกับเพื่อนของผม โจนาธานครับ 191 00:09:41,919 --> 00:09:43,413 เราได้รับเกียรติ และยินดีมาก 192 00:09:43,413 --> 00:09:45,757 ที่โจนาธานและคุณพ่อ มาอยู่กับเราในงานวันนี้ 193 00:09:45,757 --> 00:09:48,613 โจนาธานอายุประมาณ 20 กว่าปีครับ ผมได้พบเขาเมื่อหลายปีก่อน 194 00:09:48,613 --> 00:09:52,729 ตอนที่เขากำลังต่อสู้กับโรคมะเร็งอัณฑะ ระยะแพร่กระจาย 195 00:09:52,729 --> 00:09:54,462 แพร่ไปที่สมอง 196 00:09:54,465 --> 00:09:56,377 เขามีภาวะเส้นเลือดอุดตันในสมอง 197 00:09:56,377 --> 00:09:57,953 ได้รับการผ่าตัดสมอง 198 00:09:57,953 --> 00:10:01,209 ฉายแสง รับยาเคมีบำบัด 199 00:10:01,579 --> 00:10:03,285 ตอนที่ผมได้พบเขาและครอบครัว 200 00:10:03,285 --> 00:10:06,260 เขากำลังจะได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูก ในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า 201 00:10:06,260 --> 00:10:08,545 และตอนที่ผมได้พูดคุยและรับฟัง 202 00:10:08,545 --> 00:10:15,075 ครอบครัวของเขาบอกผมว่า "ช่วยให้เราเข้าใจหน่อยว่ามะเร็งคืออะไร" 203 00:10:15,764 --> 00:10:18,507 เรามาไกลขนาดนี้ได้อย่างไร 204 00:10:18,513 --> 00:10:21,284 ทั้ง ๆ ที่ไม่เข้าใจ ว่าเรากำลังเผชิญหน้ากับอะไร 205 00:10:21,284 --> 00:10:23,720 เรามาไกลขนาดนี้ได้อย่างไร โดยที่ไม่ให้เขาเข้าใจ 206 00:10:23,720 --> 00:10:25,656 ว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่คืออะไร 207 00:10:25,656 --> 00:10:29,288 แล้วค่อยตัดสินใจเดินหน้าต่อ และปฏิบัติต่อเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ 208 00:10:29,288 --> 00:10:31,418 เพื่อให้รู้ว่าเราสมควรจะทำอะไร 209 00:10:31,418 --> 00:10:35,431 พระเจ้าทรงทราบ ว่าเราจะทำอะไรกับคุณก็ได้ 210 00:10:37,133 --> 00:10:40,028 แต่ว่า เราควรจะทำหรือเปล่า 211 00:10:41,870 --> 00:10:43,584 ไม่ต้องเชื่อที่ผมพูดก็ได้ครับ 212 00:10:43,584 --> 00:10:48,060 ทุกวันนี้ หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับ การดูแลรักษาแบบประคับประคอง 213 00:10:48,060 --> 00:10:52,045 แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วย มีชีวิตที่ดีขึ้นและยาวนานขึ้น 214 00:10:52,045 --> 00:10:55,293 มีบทความจากการประชุม ตีพิมพ์ในวารสาร New England Journal of Medicine 215 00:10:55,293 --> 00:10:57,001 ในปี ค.ศ. 2010 216 00:10:57,001 --> 00:11:00,069 เป็นการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด โดยเพื่อนและผู้ร่วมงานของผม 217 00:11:00,069 --> 00:11:01,790 เกี่ยวกับผู้ป่วยมะเร็งปอดระยะสุดท้าย 218 00:11:01,790 --> 00:11:04,342 กลุ่มหนึ่งได้รับการดูแลแบบประคับประคอง 219 00:11:04,695 --> 00:11:07,787 และอีกกลุ่มที่เหมือนกัน แต่ไม่ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง 220 00:11:07,787 --> 00:11:11,891 กลุ่มที่ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง รายงานถึงอาการปวดที่น้อยกว่า 221 00:11:11,901 --> 00:11:13,558 มีภาวะซึมเศร้าน้อยกว่า 222 00:11:13,558 --> 00:11:16,503 พวกเขาเข้ารับการรักษา ในโรงพยาบาลน้อยครั้งกว่า 223 00:11:16,503 --> 00:11:17,894 และทุกท่านครับ 224 00:11:18,639 --> 00:11:23,072 พวกเขา มีชีวิตนานกว่าอีกกลุ่มหนึ่ง สามถึงหกเดือน 225 00:11:23,812 --> 00:11:27,866 ถ้าหากการรักษาแบบประคับประคอง คือยารักษาโรคมะเร็ง 226 00:11:27,867 --> 00:11:32,854 แพทย์รักษาโรคมะเร็งทุกคนในโลกนี้ จะสั่งจ่ายมัน 227 00:11:32,854 --> 00:11:35,069 ทำไมถึงจะไม่สั่งล่ะครับ 228 00:11:35,570 --> 00:11:38,944 ครับ เพราะว่าพวกเรา หมอเด๋อด๋า ในเสื้อกาวน์ยาวสีขาว 229 00:11:38,944 --> 00:11:42,984 ได้เรียนรู้และฝึกให้รับมือกับตัวโรค 230 00:11:44,401 --> 00:11:49,115 แต่ไม่ใช่กับความเป็นมนุษย์ 231 00:11:50,697 --> 00:11:55,711 นี่คือสิ่งที่เราจะต้องเจอครับ ในจุดหนึ่งของชีวิต 232 00:11:55,711 --> 00:11:58,357 การพูดคุยวันนี้ ไม่ใช่เรื่องความตายครับ 233 00:11:58,357 --> 00:11:59,799 แต่เป็นเรื่องของการมีชีวิต 234 00:11:59,799 --> 00:12:01,733 ชีวิตที่ตั้งอยู่บนสิ่งที่เราให้คุณค่า 235 00:12:01,733 --> 00:12:03,086 สิ่งที่สำคัญสำหรับเรา 236 00:12:03,086 --> 00:12:05,837 และเราอยากจะเขียน แต่ละบทแต่ละตอน ในช่วงชีวิตของเราอย่างไร 237 00:12:05,837 --> 00:12:07,385 ไม่ว่าจะเป็นบทสุดท้าย 238 00:12:07,385 --> 00:12:09,696 หรือห้าบทสุดท้าย 239 00:12:10,258 --> 00:12:12,282 สิ่งที่เรารู้นะครับ 240 00:12:12,282 --> 00:12:14,484 สิ่งที่เราได้พิสูจน์ 241 00:12:14,484 --> 00:12:17,952 คือการพูดคุยเช่นนี้ จำเป็นต้องเกิดขึ้นในวันนี้ 242 00:12:17,952 --> 00:12:20,035 ไม่ใช่อาทิตย์หน้า ไม่ใช่ปีหน้า 243 00:12:20,035 --> 00:12:22,889 ชีวิตของเราในวันนี้ มีเดิมพันเป็นอะไรบ้างครับ 244 00:12:22,889 --> 00:12:24,713 และชีวิตของเรา เมื่อเราแก่ตัวลง 245 00:12:24,713 --> 00:12:28,307 ชีวิตของลูกของเรา และหลานของเรา 246 00:12:28,310 --> 00:12:30,223 ไม่ใช่ที่ห้องในโรงพยาบาล 247 00:12:30,223 --> 00:12:32,147 หรือบนโซฟาที่บ้าน 248 00:12:32,147 --> 00:12:35,859 แต่ทุกที่ที่เราไป ทุกอย่างที่เราได้พบเจอ 249 00:12:36,326 --> 00:12:41,566 การแพทย์เพื่อดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย คือคำตอบที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ 250 00:12:41,570 --> 00:12:46,334 ที่เปลี่ยนแปลงการเดินทาง ที่เราทุกคนจะต้องเจอ 251 00:12:46,334 --> 00:12:49,534 และเปลี่ยนมันให้ดีขึ้น 252 00:12:50,148 --> 00:12:52,825 ถึงเพื่อนร่วมงานของผมทุกคน 253 00:12:52,825 --> 00:12:54,707 คนไข้ทุกคน 254 00:12:54,707 --> 00:12:56,316 รัฐบาล 255 00:12:56,316 --> 00:12:58,392 และทุกคนครับ 256 00:12:58,392 --> 00:13:02,636 ผมขอให้เรายืนหยัด ส่งเสียง และเรียกร้อง 257 00:13:02,641 --> 00:13:05,362 การรักษาที่ดีที่สุดที่มีได้ 258 00:13:05,362 --> 00:13:07,392 เพื่อให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นวันนี้ 259 00:13:07,392 --> 00:13:09,767 และแน่ใจว่า เราจะมีชีวิตที่ดียิ่งกว่า ในวันต่อไป 260 00:13:09,767 --> 00:13:12,478 เราต้องเปลี่ยนแปลงวันนี้ 261 00:13:12,478 --> 00:13:15,328 เพื่อชีวิตในวันข้างหน้า 262 00:13:15,338 --> 00:13:18,009 ขอบคุณมากครับ 263 00:13:18,009 --> 00:13:19,324 (เสียงปรบมือ)