1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
بیایید با دیدن یکسری عکسهای
فوق العاده شروع کنیم.

2
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
این نماد نشنال جغرافی است،

3
00:00:08,000 --> 00:00:11,000
دختر پناهجوی افغان اثر استیو مککوری.

4
00:00:11,000 --> 00:00:14,000
اما نشریه فکاهی هاروارد لمپوون قرار است 
در این شمارهاش

5
00:00:14,000 --> 00:00:16,000
نقیضهای باشد بر نشنال جغرافی،

6
00:00:16,000 --> 00:00:20,000
و از فکر این که سر این عکس چه بلایی 
خواهد آمد بدنم میلرزد.

7
00:00:20,000 --> 00:00:22,000
امان از این فتوشاپ.

8
00:00:24,000 --> 00:00:27,000
این جت که در سان فرانسیسکو
فرود میاید، اثر بروس دیل است.

9
00:00:27,000 --> 00:00:30,000
دروبین را روی دم آن سوار کرده بود.

10
00:00:34,000 --> 00:00:37,000
تصویری شاعرانه برای داستانی
از تولستوی اثر سام ابل.

11
00:00:40,000 --> 00:00:42,000
پیگمیها در جمهوری خلق کنو اثر رندی اولسون.

12
00:00:42,000 --> 00:00:44,000
این عکس را دوست دارم
چون مجسمههای برنزی

13
00:00:44,000 --> 00:00:47,000
دگاس از رقاص کوچولو را یادم میاورد.

14
00:00:50,000 --> 00:00:55,000
خرس قطبی در حال شنا در قطب شمال،
اثر پاول نیکلن.

15
00:00:55,000 --> 00:00:58,000
خرسهای قطبی برای
جلو و عقب رفتن یخ لازم دارند--

16
00:00:58,000 --> 00:01:00,000
آنها شناگرهای خوبی نیستند--

17
00:01:00,000 --> 00:01:02,000
و میدانیم که چه بلایی سر یخها آمده.

18
00:01:04,000 --> 00:01:08,000
این شترها در حال عبور از دره کافتی 
در آفریقا هستند،

19
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
عکس از کریس جونز.

20
00:01:11,000 --> 00:01:17,000
از بالا به پایین انداخته شده، 
در نتیجه اینها سایه شترها هستند.

21
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
گاوچرانی در تگزاس، اثر 
ویلیام آلبرت آلارد،

22
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
عکاس پرتره بی نظیر.

23
00:01:25,000 --> 00:01:27,000
و جین گودال، ارتباط مخصوص خودش را میسازد،

24
00:01:27,000 --> 00:01:29,000
عکس را نیک نیکولاس گرفته.

25
00:01:32,000 --> 00:01:36,000
اینجا دیسکو صابون در اسپانیاست،
عکس را دیوید الن هاروی گرفته.

26
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
و دیوید گفت که کلی چیزهای عجیب

27
00:01:38,000 --> 00:01:40,000
در سن رقص اتفاق میفتاد.

28
00:01:40,000 --> 00:01:43,000
اما خب حداقل بهداشتی است.

29
00:01:43,000 --> 00:01:47,000
(خنده)

30
00:01:47,000 --> 00:01:51,000
رقص شیرهای آبی در استرالیا

31
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
اثر دیوید دوبیلی.

32
00:01:54,000 --> 00:01:58,000
و این ستاره دنبالهدار اثر
دکتر یوان میسون.

33
00:02:00,000 --> 00:02:04,000
و سرانجام دماغه کشتی تایتانیک 
بدون ستارههای فیلم

34
00:02:04,000 --> 00:02:06,000
اثر اموری کریستوف.

35
00:02:11,000 --> 00:02:13,000
عکاسی قدرتی را در خودش دارد

36
00:02:13,000 --> 00:02:17,000
که پیچیدگی بیامان جهان اشباع رسانهای
امروز را تاب میاورد

37
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
چون عکسها راه را هموار میکنند

38
00:02:19,000 --> 00:02:21,000
تا ذهنمان لحظه خاصی را ثبت کند.

39
00:02:21,000 --> 00:02:23,000
بگذارید مثالی بزنم.

40
00:02:23,000 --> 00:02:25,000
چهار سال پیش، با پسرم در ساحل بودم،

41
00:02:25,000 --> 00:02:28,000
و او در این سواحل نسبتا کم موج ِ دلاور

42
00:02:28,000 --> 00:02:31,000
شنا یاد میگرفت.

43
00:02:32,000 --> 00:02:35,000
لحظهای سرم را برگرداندم، و
او گرفتار جریان آب شد

44
00:02:35,000 --> 00:02:36,000
و سمت اسکله کشیده شد.

45
00:02:38,000 --> 00:02:41,000
الان که اینجا ایستادهام، میتوانم ببینم

46
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
که شتابان در پی او به آب زدم،

47
00:02:44,000 --> 00:02:47,000
لحظات کُند و در این صحنه منجمد میشوند.

48
00:02:47,000 --> 00:02:51,000
میتوانم صخره ها را در آنجا ببینم.

49
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
یک موج دارد به او نزدیک میشود.

50
00:02:53,000 --> 00:02:56,000
دستانش را که برای کمک دراز کرده میبینم

51
00:02:56,000 --> 00:02:58,000
و همینطور وحشتی که در نگاهش بود.

52
00:02:58,000 --> 00:03:01,000
با نگاهش میگوید، « بابا، کمکم کن.»

53
00:03:02,000 --> 00:03:04,000
او را میگیرم. موج به ما میکوبد.

54
00:03:04,000 --> 00:03:06,000
به ساحل برمیگردیم؛ حالش خوب بود.

55
00:03:06,000 --> 00:03:08,000
کمی منگ بودیم.

56
00:03:08,000 --> 00:03:12,000
اما این خاطره کاملا شفاف

57
00:03:12,000 --> 00:03:14,000
وقتی است که همه عناصر با هم یکی میشوند تا

58
00:03:14,000 --> 00:03:19,000
نه تنها رویدادی را تعریف کنند بلکه
ارتباط عاطفی من با آن را نیز بگویند.

59
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
و این چیزی است که یک عکس بدنبال آن است

60
00:03:21,000 --> 00:03:24,000
زمانی که با بیننده ارتباطی قوی میسازد.

61
00:03:24,000 --> 00:03:26,000
باید به شما بگویم

62
00:03:26,000 --> 00:03:28,000
هفته پیش با کایل درباره این حرف میزدم

63
00:03:28,000 --> 00:03:30,000
که میخواهم ماجرا را برای شما تعریف کنم.

64
00:03:30,000 --> 00:03:32,000
و او گفت که« آره، منم یادم میاد!

65
00:03:32,000 --> 00:03:34,000
خاطرم هست که تصویر من از چهره تو

66
00:03:34,000 --> 00:03:36,000
این بود که در ساحل
سرم داد میکشیدی.»

67
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
(خنده)

68
00:03:38,000 --> 00:03:40,000
فکر میکردم قهرمانم.

69
00:03:40,000 --> 00:03:41,000
(خنده)

70
00:03:41,000 --> 00:03:44,000
بنابراین،

71
00:03:44,000 --> 00:03:46,000
این نمایانگر --نمونههایی است از

72
00:03:46,000 --> 00:03:50,000
برخی تصاویر چشمگیر گرفته شده توسط برخی
از بهترینهای فتوژورنالیستهای جهان،

73
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
که در اوج حرفه خود قرار دارند--

74
00:03:53,000 --> 00:03:55,000
بغیر از یکی.

75
00:03:55,000 --> 00:03:58,000
این عکس را دکتر یوان میسون انداخت

76
00:03:58,000 --> 00:04:00,000
پارسال در نیوزلند،

77
00:04:00,000 --> 00:04:03,000
و برای نشنال جغرافی ارسال گردید
و بعد چاپ شد.

78
00:04:03,000 --> 00:04:05,000
پارسال، بخش «عکس شما» را 
به وب سایت افزودیم.

79
00:04:05,000 --> 00:04:09,000
جاییکه همه میتوانند عکسها را برای
انتشار احتمالی ارائه کنند.

80
00:04:09,000 --> 00:04:12,000
و به شدت از آن استقبال شد،

81
00:04:12,000 --> 00:04:15,000
و جامعه عکاس مشتاق را برانگیخت.

82
00:04:15,000 --> 00:04:17,000
کیفیت این عکسهای آماتور

83
00:04:17,000 --> 00:04:19,000
گاهی میتواند شگفتآور باشد.

84
00:04:19,000 --> 00:04:21,000
و این تفکر در من تقویت میشود

85
00:04:21,000 --> 00:04:24,000
که هر یک از ماحداقل یک یا دو

86
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
عکس عالی در بین کارهایش دارد.

87
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
اما برای فتوژورنالیست عالی بودن،

88
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
باید بیش از یکی دو تا عکس عالی

89
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
در کارهایتان داشته باشید.

90
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
همیشه باید از این عکسها بگیرید.

91
00:04:35,000 --> 00:04:38,000
اما مهمتر این که،

92
00:04:38,000 --> 00:04:41,000
لازم است بدانید چطور
روایتی بصری داشته باشید.

93
00:04:41,000 --> 00:04:44,000
باید بدانید چطور قصهای را تعریف کنید.

94
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
خب بعضی از این گزارشها را 
با شما در بین میگذارم

95
00:04:46,000 --> 00:04:49,000
که بنظرم قدرت داستانگویی در عکاسی
را نشان میدهند.

96
00:04:51,000 --> 00:04:54,000
نیک نیکلاس عکاس، برای مستند کردن

97
00:04:54,000 --> 00:04:57,000
منطقه حفاظت شده حیات وحشی
نسبتا ناشناخته و خیلی کوچک

98
00:04:57,000 --> 00:04:59,000
به نام زاکوما به چاد رفت.

99
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
نیت اولیه سفر کردن به آنجا

100
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
و آوردن یک داستان کلاسیک از گونههای متنوع

101
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
از محلی بیگانه بود.

102
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
و تا حدودی هم نیک این کار را کرد.

103
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
این یک یوزگربه است.

104
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
که در اصل دارد از خودش عکس میگیرد،

105
00:05:12,000 --> 00:05:14,000
عکس اصطلاحا از طریق دام دوربینی 
گرفته شده.

106
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
یک تابش فروسرخ از اینجا میگذرد و یوز پایش

107
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
را روی آن گذاشته و عکس
انداخته شده است.

108
00:05:18,000 --> 00:05:22,000
اینها بابونهایی سر یک چاله آب هستند.

109
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
نیک-- دوربین، دوباره، یک دوربین خودکار

110
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
که هزاران عکس این شکلی انداخت.

111
00:05:27,000 --> 00:05:29,000
و در آخر نیک کلی عکس داشت

112
00:05:29,000 --> 00:05:31,000
که از ماتحت بابونها گرفته شدند.

113
00:05:31,000 --> 00:05:32,000
(خنده)

114
00:05:32,000 --> 00:05:35,000
شیری در حال خوردن شب چره دیروقتش.

115
00:05:35,000 --> 00:05:37,000
به دندان شکستهاش توجه کنید.

116
00:05:40,000 --> 00:05:43,000
و تمساحی که حاشیه رودخانه 
را به سمت لانهاش بالا می رود.

117
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
عاشق این باریکه آب هستم

118
00:05:45,000 --> 00:05:47,000
که از پشت دمش میچکد.

119
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
اما گونههای اصلی زاکوما فیلها هستند.

120
00:05:52,000 --> 00:05:56,000
یکی از بزرگترین گلههای دست نخورده 
در این بخش از آفریقاست.

121
00:05:56,000 --> 00:05:58,000
این عکس در نور مهتاب انداخته شده است،

122
00:05:58,000 --> 00:06:01,000
چیزی که عکاسی دیجیتال تفاوتی بزرگ
در آن ایجاد کرده.

123
00:06:01,000 --> 00:06:03,000
این فیلها بودند که اساس این داستان هستند.

124
00:06:03,000 --> 00:06:07,000
نیک، به همراه دکتر مایکل فی پژوهشگر ،

125
00:06:07,000 --> 00:06:09,000
گردنبندی دور ماده سالار گله انداختند.

126
00:06:09,000 --> 00:06:11,000
اسمش را گذاشتند آنی،

127
00:06:11,000 --> 00:06:13,000
و شروع به ردیابی حرکات او کردند،

128
00:06:13,000 --> 00:06:15,000
به لطف این گروه از جنگلبانان مخلص

129
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
گله در محدوده پارک ایمن ماند.

130
00:06:17,000 --> 00:06:21,000
اما به محض شروع بارانهای سالیانه،

131
00:06:21,000 --> 00:06:24,000
گله شروع به مهاجرت به سوی
زمینهای خوراکی بیرون از پارک کرد.

132
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
و این وقتی بود که به مشکل خوردند.

133
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
چون آن بیرون تهدید شکارچیانی وجود داشت

134
00:06:29,000 --> 00:06:33,000
که آنها را بخاطر ارزش عاجهایشان 
شکار میکردند.

135
00:06:34,000 --> 00:06:36,000
ماده سالار که از طریق رادیو ردیابی میشد

136
00:06:36,000 --> 00:06:39,000
بعد از هفتهها رفت و آمد
به داخل و خارج پارک ،

137
00:06:39,000 --> 00:06:41,000
در بیرون از پارک متوقف شد.

138
00:06:41,000 --> 00:06:46,000
آنی به همراه ۲۰ تن از 
اعضای گله اش کشته شد .

139
00:06:49,000 --> 00:06:51,000
و آنها فقط دنبال عاج بودند.

140
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
این در واقع یکی از محیط بان هاست. .

141
00:06:57,000 --> 00:07:00,000
آنها توانستند یکی از شکارچیها را 
تعقیب و این عاج را کشف کنند،

142
00:07:00,000 --> 00:07:02,000
چون نمیتوانستند همانجا رهایش کنند،

143
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
چون هنوز باارزش است.

144
00:07:04,000 --> 00:07:06,000
اما کاری که نیک کرد این بود که

145
00:07:06,000 --> 00:07:10,000
داستانی بیاورد که متفاوت از
روش همیشگی بود

146
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
که صرفا بگوید؛ 
«دنیا جای معرکهای نیست؟»

147
00:07:12,000 --> 00:07:16,000
و در عوض، داستانی را آفرید که 
مخاطب را عمیقا تحت تاثیر قرار داد.

148
00:07:16,000 --> 00:07:18,000
بجای اطلاع رسانی صرف درباره این پارک

149
00:07:18,000 --> 00:07:20,000
باعث ایجاد همدلی و درک نسبت به وضعیت

150
00:07:20,000 --> 00:07:22,000
فیلها، محیط بانها و خیلی موارد دیگر

151
00:07:22,000 --> 00:07:25,000
پیرامون کشمکشهای حیات وحش- بشر گردید.

152
00:07:26,000 --> 00:07:28,000
برویم سراغ هندوستان.

153
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
گاهی میتوانید یک داستان گسترده را
به شیوهای متمرکز تعریف کنید.

154
00:07:31,000 --> 00:07:34,000
همین مسئله را در پروژه جدید ریچارد وورمن 


155
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
درباره جمعیت جهان، بررسی میکردیم.

156
00:07:37,000 --> 00:07:39,000
برای نخستین بار در تاریخ

157
00:07:39,000 --> 00:07:43,000
بیشتر مردم در محیطهای شهری
زندگی میکنند تا روستایی.

158
00:07:43,000 --> 00:07:45,000
و بیشتر این رشد در خود شهرها نیست

159
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
بلکه در زاغههای اطراف آنها اتفاق میفتد.

160
00:07:48,000 --> 00:07:51,000
جوناس بندیکسن، عکاس بسیار پرانرژی

161
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
نزد من آمد و گفت،

162
00:07:53,000 --> 00:07:56,000
«باید این را مستند کنیم،
و این پیشنهاد من است.

163
00:07:56,000 --> 00:07:59,000
کل دنیا را بگردیم و از تک تک این زاغهها
عکس بگیریم.»

164
00:07:59,000 --> 00:08:02,000
و من گفتم، « خب با این بودجه ما
بنظرم زیادی جاه طلبانه است.»

165
00:08:02,000 --> 00:08:04,000
پس در عوض، کاری که کردیم

166
00:08:04,000 --> 00:08:07,000
این بود که بجای راه افتادن و 
انجام کاری که منجر به

167
00:08:07,000 --> 00:08:09,000
بنظر ما نوعی گزارش آمارگیری میشد--

168
00:08:09,000 --> 00:08:12,000
که سراغش بروی و از هر چیزی
بخش کوچکیاش را ببینی--

169
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
جوناس را به داراوی فرستادیم،

170
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
که بخشی از بمبئی در هند است،

171
00:08:17,000 --> 00:08:19,000
تا آنجا بماند و عمیقا نفوذ کند 


172
00:08:19,000 --> 00:08:25,000
به قلب و روح این بخش واقعا عمده از شهر.

173
00:08:26,000 --> 00:08:28,000
کار جوناس فقط رفتن
به آنجا و نگاه سطحی

174
00:08:28,000 --> 00:08:31,000
به شرایط رقتباری که در
چنین جاهایی وجود دارد نبود.

175
00:08:31,000 --> 00:08:34,000
او مشاهده کرد که این زندگی
و نفس کشیدن و بخشی حیاتی

176
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
از نحوه عمکرد کل منطقه 
شهری است.

177
00:08:37,000 --> 00:08:39,000
با تمرکز سفت و سخت روی یک مکان

178
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
جوناس با روح و روحیه پرطاقت بشری
ارتباط برقرار می کند

179
00:08:42,000 --> 00:08:44,000
که زیر بنای این جامعه است.

180
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
و او این کار را به نحو زیبایی انجام داد.

181
00:08:51,000 --> 00:08:54,000
گاهی نیز، تنها راه گفتن قصه
از طریق تصویری کلی ممکن است.

182
00:08:54,000 --> 00:08:57,000
تیمی مرکب از برایان اسکری عکاس زیرآب

183
00:08:57,000 --> 00:08:59,000
و رندی اولسون فتوژورنالیست تشکیل دادیم

184
00:08:59,000 --> 00:09:02,000
تا تقلیل رفتن آبزیان جهان را مستند کنیم.

185
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
ما تنها کسانی نبودیم که
به این موضوع میپرداختیم،

186
00:09:05,000 --> 00:09:08,000
اما عکسهایی که برایان و رندی خلق کردند

187
00:09:08,000 --> 00:09:10,000
جزو بهترینهایی است که از تخریب طبیعت و بشر

188
00:09:10,000 --> 00:09:12,000
از زیاده روی در ماهیگیری گرفته شده است.

189
00:09:12,000 --> 00:09:14,000
اینجا در عکسی از برایان،

190
00:09:14,000 --> 00:09:17,000
کوسه بظاهر مصلوبی در سواحل باها

191
00:09:17,000 --> 00:09:19,000
در تور ماهیگیری به دام افتاده.

192
00:09:19,000 --> 00:09:22,000
تصویرهای موجهتری از صید را دیدهام،

193
00:09:22,000 --> 00:09:24,000
حیواناتی که تصادفی به دام میفتند

194
00:09:24,000 --> 00:09:26,000
وقتی که نیت صید گونههای خاصی است.

195
00:09:26,000 --> 00:09:28,000
اما اینجا، برایان منظرهای بیهمتارا

196
00:09:28,000 --> 00:09:31,000
با قرار دادن خودش زیر قایق ثبت کرد،

197
00:09:31,000 --> 00:09:35,000
وقتی که ضایعات را از عرشه
به بیرون پرت میکردند.

198
00:09:37,000 --> 00:09:39,000
و برایان حتی خطر بیشتری را بجان خرید

199
00:09:39,000 --> 00:09:41,000
تا برای اولین بار از تور مخصوص

200
00:09:41,000 --> 00:09:43,000
ماهیگیری در کف اقیانوس عکاسی کند.

201
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
در خشکی، رندی اولسون

202
00:09:48,000 --> 00:09:50,000
از بازار ماهی فروشان در آفریقا عکاسی کرد،

203
00:09:50,000 --> 00:09:53,000
جایی که اسکلت ماهیهای گوشت بریده 
به محلیها فروخته میشود،

204
00:09:53,000 --> 00:09:56,000
در حالیکه بخشهای اصلی به
اروپا فرستاده شده است.

205
00:09:56,000 --> 00:09:59,000
و اینجا در چین رندی از یک بازار
عروس دریایی عکاسی کرده.

206
00:10:00,000 --> 00:10:02,000
در حالیکه منابع اصلی غذایی تقلیل میابد،

207
00:10:02,000 --> 00:10:04,000
برداشت از اقیانوسها بیشتر به عمق میرود و

208
00:10:04,000 --> 00:10:06,000
منابع پروتئینی اینچنینی
بیشتری به بار میاید.

209
00:10:06,000 --> 00:10:09,000
که به اصطلاح درآوردن ته زنجیر غذایی است.

210
00:10:09,000 --> 00:10:11,000
اما بارقههایی از امید نیز هست

211
00:10:11,000 --> 00:10:14,000
و فکر میکنم هرباری که داستان بزرگی
در این باره انجام میدهیم

212
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
فقط قصد ما این نیست که برویم و

213
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
و نگاهی به این مشکلات بیاندازیم.

214
00:10:18,000 --> 00:10:19,000
بلکه دنبال راهحل هستیم.

215
00:10:19,000 --> 00:10:23,000
برایان از یک منطقه حفاظت شده دریایی
در نیوزلند عکاسی کرد،

216
00:10:23,000 --> 00:10:25,000
جایی که ماهیگیری صنعتی ممنوع شده --

217
00:10:25,000 --> 00:10:29,000
نتیجه آن احیا گونههایی است که بخاطر
زیادهروی در ماهیگیری کم شده بودند

218
00:10:29,000 --> 00:10:32,000
و همراه آن راهحلی امکانپذیر
برای ماهیگیری پایدار آمد.

219
00:10:32,000 --> 00:10:35,000
عکاسی میتواند ما را وادار کند به مواجهه

220
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
با مسائلی کند که بطور بالقوه
بحثآفرین و تنشزا هستند.

221
00:10:38,000 --> 00:10:42,000
جیمز ناکوی، که سال قبل از
سوی TED تقدیر شد،

222
00:10:42,000 --> 00:10:44,000
نگاهی به گسترهای ازنظام پزشکی میاندازد

223
00:10:44,000 --> 00:10:47,000
که کار با مجروحان آمریکایی بازگشته 
از عراق را تسهیل میکند.

224
00:10:47,000 --> 00:10:50,000
مثل تونلی که سربازی مجروح
از یک سر وارد آن میشود

225
00:10:50,000 --> 00:10:53,000
و از سر دیگر آن خارج شده و به خانه میرود.

226
00:10:53,000 --> 00:10:55,000
جیم کارش را از میدان جنگ شروع کرد.

227
00:10:55,000 --> 00:10:59,000
اینجا، تکنیسین پزشکی را می بینیم که 
به یک سرباز مجروح رسیدگی میکند

228
00:10:59,000 --> 00:11:01,000
در هلیکوپتری که در مسیر
بیمارستان صحرایی است.

229
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
اینجا بیمارستان صحرایی است.

230
00:11:04,000 --> 00:11:07,000
سرباز سمت راستی اسم دخترش را

231
00:11:07,000 --> 00:11:10,000
را روی سینه اش خالکوبی کرده، یادآور خانه.

232
00:11:10,000 --> 00:11:14,000
از اینجا، افراد با جراحات شدیدتر به آلمان

233
00:11:14,000 --> 00:11:16,000
منتقل میشوند تا برای نخستین بار با

234
00:11:16,000 --> 00:11:18,000
خانوادهشان دیدار کنند.

235
00:11:21,000 --> 00:11:25,000
و بعد به ایالات متحده تا در
بیمارستانهای کهنه سربازان

236
00:11:25,000 --> 00:11:27,000
مثل اینجا در والتر رید بهبود یابند.

237
00:11:27,000 --> 00:11:29,000
و سرانجام، اغلب بعد از نصب
پروتزهای پیشرفته

238
00:11:29,000 --> 00:11:31,000
از این نظام پزشکی خارج شده و سعی میکنند

239
00:11:31,000 --> 00:11:33,000
تا زندگی پیش از جنگ خود 
را از سر بگیرند.

240
00:11:33,000 --> 00:11:36,000
جیم آنچه را که داستان سرراست 
علمی پزشکی بود گرفت

241
00:11:36,000 --> 00:11:40,000
و به آن چنان بعد انسانی بخشید که 
خوانندگان ما را عمیقا متاثر کرد.

242
00:11:42,000 --> 00:11:44,000
این داستانها مثالهای فوقالعادهای هستند

243
00:11:44,000 --> 00:11:46,000
از این که عکاسی چطور میتواند

244
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
برای رسیدگی به برخی مهمترین موضوعات 
مورد استفاده قرار گیرد.

245
00:11:49,000 --> 00:11:51,000
اما خب زمانهایی هم هست که عکاسها بسادگی

246
00:11:51,000 --> 00:11:53,000
با چیزهایی مواجه میشوند 
که میشود گفت

247
00:11:53,000 --> 00:11:55,000
تفریح محض است.

248
00:11:55,000 --> 00:11:57,000
پل نیکلین به قطب جنوب سفر کرد

249
00:11:57,000 --> 00:11:59,000
برای گزارش تصویری درباره فُکِ پلنگی.


250
00:11:59,000 --> 00:12:02,000
از آنها بندرت عکاسی شده، 
بخشی بخاطر این که تصور میشود

251
00:12:02,000 --> 00:12:04,000
که از خطرناکترین
شکارچیهای اقیانوس باشند.

252
00:12:05,000 --> 00:12:07,000
درواقع، یک سال قبل، یک پژوهشگر توسط

253
00:12:07,000 --> 00:12:09,000
این حیوانات به عمق آب کشیده 
و کشته شد.

254
00:12:09,000 --> 00:12:11,000
بنابراین میتوانید تصویر کنید 
که پل شاید

255
00:12:11,000 --> 00:12:13,000
برای رفتن توی آب کمی مردد بود.

256
00:12:14,000 --> 00:12:17,000
کاری که فُکِ پلنگی اغلب میکند این است 
که پنگوئن میخورد.

257
00:12:17,000 --> 00:12:19,000
از رژه پنگوئنها که خبر دارید.

258
00:12:19,000 --> 00:12:21,000
این یکی یک جورهایی به 
دندان کشیدن پنگوئن است.

259
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
(خنده)

260
00:12:24,000 --> 00:12:27,000
این پنگوئنی است که تا لبه پیش رفته و
بررسی می کند

261
00:12:27,000 --> 00:12:29,000
تا ببیند آیا اوضاع امن است.

262
00:12:29,000 --> 00:12:32,000
و بعد همه بیرون میدوند.

263
00:12:35,000 --> 00:12:37,000
اما بعد پل توی آب میرود.

264
00:12:37,000 --> 00:12:40,000
پل میگوید که واقعا از این کار نترسیده بود.

265
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
خب این ماده پنگوئن سراغش میاید.

266
00:12:42,000 --> 00:12:45,000
او احتمالا-- واقعا جای تاسف دارد که 
در این عکس معلوم نیست

267
00:12:45,000 --> 00:12:47,000
که قدش ۳.۶۵ متر است.

268
00:12:47,000 --> 00:12:49,000
بنابراین جثه قابل توجهی دارد.

269
00:12:50,000 --> 00:12:51,000
و پل میگوید که واقعا
نترسیده بود،

270
00:12:51,000 --> 00:12:54,000
چون رفتار ماده بجای تهدید آمیز بودن
از سر کنجکاوی بود.

271
00:12:54,000 --> 00:12:56,000
این حرکت دهان پنگوئن که در
عکس سمت راست میبینید

272
00:12:56,000 --> 00:12:59,000
واقعا شیوه او بود برای گفتن این که،
«ببین من چقدر بزرگم.»

273
00:12:59,000 --> 00:13:02,000
یا این که «وای چه دندانهای بزرگی داری.»

274
00:13:02,000 --> 00:13:03,000
(خنده)

275
00:13:03,000 --> 00:13:05,000
بعد پل فکر میکند که تنها دل
پنگوئن برای او سوخته.

276
00:13:05,000 --> 00:13:09,000
برای پنگوئن، پل یک موجود بزرگ
دست و پاچلفتی توی آب بود

277
00:13:09,000 --> 00:13:11,000
که بنا به دلایلی علاقه ای به دنبال کردن

278
00:13:11,000 --> 00:13:13,000
پنگوئنها نداشت.

279
00:13:13,000 --> 00:13:17,000
پس کاری که کرد آوردن بقیه پنگوئنها را
نزد او آورد،

280
00:13:17,000 --> 00:13:20,000
زنده آنها را جلوی او قرار میداد.

281
00:13:20,000 --> 00:13:23,000
آنها را رها میکرد و 
بعد آنها شناکنان دور میشدند.

282
00:13:23,000 --> 00:13:25,000
ماده پنگوئن با نگاهش به او میگفت،
«چه کار داری میکنی؟»

283
00:13:25,000 --> 00:13:28,000
میرفت و آنها را میگرفت و 
برشان میگرداند

284
00:13:28,000 --> 00:13:30,000
و دوباره آنها را جلویش رها میکرد.

285
00:13:30,000 --> 00:13:33,000
و او این کار را طی چند روز انجام داد،

286
00:13:33,000 --> 00:13:35,000
تا جایی که بالاخره از دستش کلافه شد

287
00:13:35,000 --> 00:13:38,000
و شروع کرد به گذاشتن 
آنها مستقیما روی سر پل.

288
00:13:38,000 --> 00:13:40,000
(خنده)

289
00:13:40,000 --> 00:13:43,000
که منجر به عکسی فوق العاده شد.

290
00:13:43,000 --> 00:13:46,000
(خنده)

291
00:13:46,000 --> 00:13:49,000
سرآخر، پل فکر میکند که
ماده پنگوئن به این نتیجه رسیده

292
00:13:49,000 --> 00:13:51,000
که امیدی به نجات پل نیست.

293
00:13:51,000 --> 00:13:54,000
در اینجا ماده پنگوئن به نشان انزجار،

294
00:13:54,000 --> 00:13:56,000
از بینیاش هوا خارج میکند.

295
00:13:56,000 --> 00:13:58,000
(خنده)

296
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
و علاقهاش به پل فروکش کرد
برگشت سرکاری که در آن بهترین بود.

297
00:14:01,000 --> 00:14:03,000
پل عازم عکاسی از موجودی

298
00:14:03,000 --> 00:14:05,000
نسبتا ناشناخته و مرموز شد،

299
00:14:05,000 --> 00:14:07,000
و نه تنها با یک مجموعه عکس برگشت

300
00:14:07,000 --> 00:14:10,000
بلکه داستان فوقالعاده
و تجربه شگفتآوری هم داشت.

301
00:14:11,000 --> 00:14:13,000
اینجور قصهها هستند،

302
00:14:13,000 --> 00:14:16,000
که ورای لحظه یا تصنع میروند

303
00:14:16,000 --> 00:14:18,000
تا قدرت فتوژرنالیسم را به تصویر بکشند.

304
00:14:19,000 --> 00:14:24,000
باور دارم که عکاسی میتواند ارتباط حقیقی
با مردم ایجاد کند.

305
00:14:24,000 --> 00:14:27,000
و عامل مثبتی باشد در خدمت

306
00:14:27,000 --> 00:14:29,000
درک چالشها و فرصتهایی که جهان ما

307
00:14:29,000 --> 00:14:31,000
امروز با آنها مواجه است.

308
00:14:31,000 --> 00:14:32,000
متشکرم.

309
00:14:32,000 --> 00:14:36,000
(تشویق)