WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:04.000
ผมย้ายจากรัฐชิคาโกมาอยู่ที่เมืองบอสตันเมื่อสิบปีที่แล้ว

00:00:04.000 --> 00:00:07.000
เพราะผมสนใจเกี่ยวกับโรคมะเร็งและวิชาเคมี

00:00:07.000 --> 00:00:10.000
คุณคงพอจะรู้ว่าวิชาเคมีเป็นวิทยาศาสตร์ที่ทำงานเกี่ยวกับการสร้างโมเลกุล

00:00:10.000 --> 00:00:14.000
ซึ่งสำหรับตัวผมแล้ว มันคือการสร้างยารักษาโรคมะเร็งชนิดใหม่

00:00:14.000 --> 00:00:17.000
และคุณก็คงพอจะรู้ว่า สำหรับวิชาวิทยาศาสตร์และวิชาแพทย์แล้ว

00:00:17.000 --> 00:00:20.000
เมืองบอสตันมันเทียบได้กับเด็กได้เข้าอยู่ไปในร้านขนมหวาน

00:00:20.000 --> 00:00:23.000
ถ้าคุณขับผ่านป้ายหยุดรถโดยไม่จอดให้สนิทในเมืองเคมบริดจ์

00:00:23.000 --> 00:00:25.000
คุณคงไม่พลาดที่จะขับไปชนนักศึกษาระดับปริญญาโทหรือปริญญาเอก

00:00:25.000 --> 00:00:27.000
ขนาดบาร์ที่เมืองนี้ยังชื่อ ความมหัศจรรย์ของวิทยาศาสตร์

00:00:27.000 --> 00:00:31.000
ป้ายโฆษณาในเมืองนี้โฆษณาว่า "มีห้องว่างสำหรับทำงานวิจัยให้เช่า"

NOTE Paragraph

00:00:31.000 --> 00:00:33.000
และมันคงจะไม่เกินไปถ้าจะพูดว่า ในช่วงสิบก่วาที่ผ่านมานี้

00:00:33.000 --> 00:00:36.000
เราได้เห็นจุดเริ่มต้นของ

00:00:36.000 --> 00:00:39.000
การปฏิวิตทางวิทยาศาสตร์ นั่นคือ การแพทย์ที่เกี่ยวกับพันธุกรรม

00:00:39.000 --> 00:00:41.000
เรารู้และเข้าใจโรคของผู้ป่วยที่มารักษา

00:00:41.000 --> 00:00:43.000
มากกว่าที่เคย

00:00:43.000 --> 00:00:45.000
และในที่สุด เราก็สามารถที่จะตอบคำถาม

00:00:45.000 --> 00:00:48.000
ที่เราเพียรพยายามจะหาคำตอบมาเป็นเวลาหลายๆปี

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
ว่าทำไมคนเราถึงเป็นมะเร็งกัน?

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
ความรู้ใหม่ๆเหล่านี้ค่อนข้างน่าทึ่งมากๆ

00:00:53.000 --> 00:00:55.000
คุณอาจจะเคยได้ยินมาบ้างว่า

00:00:55.000 --> 00:00:57.000
ความรู้ที่เราพบในช่วงต้นๆของการปฏิวัติทางพันธุกรรมนี้

00:00:57.000 --> 00:01:00.000
เรารู้ว่ามีการกลายพันธุ์ที่แตกต่างกันไปประมาณ 40,000 แบบ

00:01:00.000 --> 00:01:03.000
ซึ่งการกลายพันธุ์นี้ เกิดขึ้นกับยีนที่ต่างกันไปมากกว่า 10,000 ยีน

00:01:03.000 --> 00:01:05.000
และในยีนเหล่านี้ มีทั้งหมดประมาณ 500 ยีน

00:01:05.000 --> 00:01:07.000
ที่เป็นตัวขับเคลื่อน

00:01:07.000 --> 00:01:09.000
กลไลของการเกิดมะเร็งอย่างแท้จริง

NOTE Paragraph

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
ในขณะเดียวกันนั้น

00:01:11.000 --> 00:01:14.000
เรามียาที่ออกฤทธิ์เจาะจงไปที่ยีนเหล่านี้อยู่แค่ไม่กี่สิบตัว

00:01:14.000 --> 00:01:17.000
และชนิดของยาที่มีน้อยไม่เพียงพอของยามะเร็งเหล่านี้

00:01:17.000 --> 00:01:19.000
ผมรู้สึกได้อย่างจริงจัง เมื่อพ่อผมได้รับการวินัจฉัยว่า

00:01:19.000 --> 00:01:22.000
เป็นมะเร็งตับอ่อน

00:01:22.000 --> 00:01:24.000
เราไม่ได้พาเขาไปรักษาที่เมืองบอสตัน

00:01:24.000 --> 00:01:26.000
เราไม่ได้ศึกษาพันธุกรรมของพ่อ

00:01:26.000 --> 00:01:28.000
มันเป็นที่รู้กันมาเป็นสิบกว่าปีแล้ว

00:01:28.000 --> 00:01:30.000
ว่าอะไรคือสาเหตุของมะเร็งชนิดนี้

00:01:30.000 --> 00:01:32.000
มันคือโปรตีนสามตัวด้วยกัน

00:01:32.000 --> 00:01:35.000
แรส มิกและ พี53

00:01:35.000 --> 00:01:38.000
ข้อมูลเก่าเหล่านี้เรารู้กันมาตั้งแต่สมัยทศวรรษที่ 80

00:01:38.000 --> 00:01:40.000
แต่เราก็ยังไม่มียา

00:01:40.000 --> 00:01:42.000
สำหรับคนไข้มะเร็งตับอ่อนนี้

00:01:42.000 --> 00:01:44.000
หรือมะเร็งชนิดอื่นๆ

00:01:44.000 --> 00:01:46.000
ที่เกิดจากปีศาจแห่งความหายนะทั้งสาม

00:01:46.000 --> 00:01:49.000
ที่นำไปสู่การเกิดโรคมะเร็ง

00:01:49.000 --> 00:01:52.000
เราไม่มียาที่จำเพาะต่อ แรส มิก และพี53

NOTE Paragraph

00:01:52.000 --> 00:01:54.000
และคงไม่ผิดถ้าคุณจะสงสัยว่า ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?

00:01:54.000 --> 00:01:57.000
และคำตอบที่ไม่ค่อยน่าพอใจ แต่ตั้งอยู่บนวิทยาศาสตร์จริงๆคือ

00:01:57.000 --> 00:01:59.000
มันยากเกินไป

00:01:59.000 --> 00:02:01.000
มันจะเป็นด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม

00:02:01.000 --> 00:02:04.000
โปรตีนสามตัวนี้ ถูกจัดเข้าไปในกลุ่มซึ่งถ้าเป็นภาษาของพวกเราจะเรียกมันว่า

00:02:04.000 --> 00:02:06.000
พันธุกรรมส่วนที่ไม่สามารถสร้างยามารักษาได้

00:02:06.000 --> 00:02:08.000
ซึ่งก็คงไม่ต่างกับการบอกว่าคอมพิวเตอร์ที่ไม่สามารถจะทำให้เข้าอินเตอร์เนตได้

00:02:08.000 --> 00:02:10.000
หรือพระจันทร์ที่ไปถึงไม่ได้

00:02:10.000 --> 00:02:12.000
มันเป็นภาษาที่แย่ในวงการของพวกเรา

00:02:12.000 --> 00:02:14.000
แต่ความหมายที่แท้จริงของมันคือ

00:02:14.000 --> 00:02:16.000
เราล้มเหลวที่จะหาตำแหน่งบนโปรตีนเหล่านี้

00:02:16.000 --> 00:02:19.000
ก็คงเหมือนกับช่างทำกุญแจ

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
คือเราไม่สามารถสร้างโมเลกุลที่จะไปจับได้พอดีกับโปรตีน เหมือนกุญแจเข้าได้พอดีกับแม่กุญแจ

00:02:22.000 --> 00:02:24.000
รวมไปถึงเราไม่พบยาที่ทำได้

NOTE Paragraph

00:02:24.000 --> 00:02:26.000
ผมเรียนมาทางอายุรศาสตร์

00:02:26.000 --> 00:02:28.000
โรคเลือดและโรคมะเร็ง

00:02:28.000 --> 00:02:30.000
และการเปลี่ยนถ่ายสเต็มเซลล์

00:02:30.000 --> 00:02:32.000
สิ่งที่เรามีคือ

00:02:32.000 --> 00:02:35.000
ไล่เรียงไปเหล่ารายชื่อสารควบคุมที่ อย. ให้เราใช้ได้

00:02:35.000 --> 00:02:37.000
เรามีสารเหล่านี้

00:02:37.000 --> 00:02:39.000
ยาเบื่อหนู ยา thalidomide

00:02:39.000 --> 00:02:41.000
สารเคมีเหล่านี้ซึ่งเป็นอนุพันธ์ของ

00:02:41.000 --> 00:02:43.000
กาซไนโตรเจน มัสตารด์

00:02:43.000 --> 00:02:46.000
และเพราะอยู่ในศตวรรษที่ 21 กัน

00:02:46.000 --> 00:02:48.000
ผมเลยเดาว่า คุณคงจะคิดว่า ยาเหล่านี้

00:02:48.000 --> 00:02:50.000
ไม่เป็นที่น่าพอใจสำหรับคุณ

00:02:50.000 --> 00:02:53.000
ผมกลับไปเรียนวิชาเคมีเพิ่มเติม

00:02:53.000 --> 00:02:55.000
ด้วยความคิดที่ว่า

00:02:55.000 --> 00:02:58.000
บางทีถ้าผมเรียนรู้วิธีการค้นหาสารเคมีใหม่ๆ

00:02:58.000 --> 00:03:01.000
และนำมันไปใช้กับวิธีการใหม่

00:03:01.000 --> 00:03:03.000
ของโอเพน ซอร์ส

00:03:03.000 --> 00:03:05.000
ที่เรียกว่า crowd-source

00:03:05.000 --> 00:03:08.000
การร่วมมือกันเป็นเน็ตเวิรก์ของนักวิชาการ

00:03:08.000 --> 00:03:10.000
อาจทำให้เรา

00:03:10.000 --> 00:03:12.000
นำยาใหม่ที่ออกฤทธิ์จำเพาะ

00:03:12.000 --> 00:03:14.000
มาใช้กับผู้ป่วยได้เร็วขึ้น

NOTE Paragraph

00:03:14.000 --> 00:03:17.000
กรุณาเข้าใจด้วยว่านี่ยังเป็นงานที่ยังไม่เสร็จดี

00:03:17.000 --> 00:03:19.000
แต่วันนี้ผมมีเรื่องที่อยากมาเล่าให้ฟัง

00:03:19.000 --> 00:03:21.000
เกี่ยวกับมะเร็งที่พบได้น้อยมากชนิดหนึ่ง

00:03:21.000 --> 00:03:23.000
เราเรียกมันว่า มิดไลน์ คาร์ซิโนมา

00:03:23.000 --> 00:03:25.000
และเรื่องของโปรตีน

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
โปรตีนที่หายามาจับไม่ได้ ที่ทำให้เกิดโรคมะเร็งนี้

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
มันมีชื่อว่า BRD4

00:03:29.000 --> 00:03:31.000
และเกี่ยวกับโมเลกุล

00:03:31.000 --> 00:03:33.000
ซึ่งพัฒนามาจากห้องแล็ปของสถาบันมะเร็ง Dana Farber

00:03:33.000 --> 00:03:36.000
ที่มีชื่อว่า JQ1 ซึ่งตั้งตามชื่อของ Jun Qi

00:03:36.000 --> 00:03:39.000
นักเคมีที่คิดโมเลกุลนี้ขึ้นมา

00:03:39.000 --> 00:03:42.000
BRD4 เป็นโปรตีนที่น่าสนใจ

NOTE Paragraph

00:03:42.000 --> 00:03:45.000
คุณอาจจะสงสัย เจ้ามะเร็งที่พยายามจะฆ่าผู้ป่วยอยู่นี่

00:03:45.000 --> 00:03:47.000
มันรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นมะเร็ง

00:03:47.000 --> 00:03:49.000
เมื่อพันธุกรรมของพันเกลียวเข้าด้วยกัน

00:03:49.000 --> 00:03:51.000
แบ่งตัวเป็นสองเซลล์และคลายเกลียวอีกครั้ง

00:03:51.000 --> 00:03:53.000
ทำไมเซลล์มะเร็งมันถึงไม่กลายเป็นตา หรือกลายเป็นตับ

00:03:53.000 --> 00:03:56.000
ทั้งๆที่มันมียีนทั้งหมดเพียงพอที่จะทำได้

00:03:56.000 --> 00:03:58.000
มันจำได้ว่ามันเป็นเซลล์มะเร็ง

00:03:58.000 --> 00:04:01.000
คำตอบก็คือ เซลล์มะเร็ง ก็เหมือนกับเซลล์อื่นๆในร่างกาย

00:04:01.000 --> 00:04:03.000
มันจะมีโมเลกุลที่เหมือนเป็นที่คั่นหนังสือ

00:04:03.000 --> 00:04:05.000
หรือกระดาษแปะเอาไว้

00:04:05.000 --> 00:04:08.000
ที่คอยเตือนมันว่า "ฉันเป็นเซลล์มะเร็ง ฉันต้องเติบโตเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"

00:04:08.000 --> 00:04:10.000
และกระดาษ Post-it ที่แปะไว้เหล่านั้น

00:04:10.000 --> 00:04:12.000
เกี่ยวข้องกับโปรตีนนี้และโปรตีนอื่นๆที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน

00:04:12.000 --> 00:04:14.000
ที่มีชื่อเรียกรวมกันว่า โบรโมโดเมน

00:04:14.000 --> 00:04:17.000
เราจึงพัฒนาแนวคิดขึ้นมาอันนึง เป็นหลักการ

00:04:17.000 --> 00:04:19.000
ว่า ถ้าเราสามารสร้างโมเลกุล

00:04:19.000 --> 00:04:21.000
ที่ป้องกันไม่ให้มีข้อความมาแปะไว้ที่เซลล์มะเร็งได้

00:04:21.000 --> 00:04:23.000
โดยกันไม่ให้ข้อความที่จะมาแปะเข้าไปใน

00:04:23.000 --> 00:04:25.000
โพรงที่อยู่ที่ฐานของโปรตีนที่่กำลังหมุนนี้

00:04:25.000 --> 00:04:27.000
ถ้าทำได้ เราอาจจะสามารถสื่อสารกับเซลล์มะเร็งได้

00:04:27.000 --> 00:04:30.000
โดยเฉพาะพวกเซลล์มะเร็งที่เสพติดโปรตีน BRD4

00:04:30.000 --> 00:04:32.000
ว่าพวกมันไม่ใช่มะเร็ง

NOTE Paragraph

00:04:32.000 --> 00:04:34.000
ดังนั้นเราจึงเริ่มทำงานวิจัยเกี่ยวกับเรื่องนี้

00:04:34.000 --> 00:04:36.000
เราพัฒนาสารขึ้นมาปริมาณหนึ่ง

00:04:36.000 --> 00:04:39.000
และในที่สุดเราก็ได้สารตัวหนึ่งและสารอื่นที่คล้ายกัน

00:04:39.000 --> 00:04:41.000
เราเรียกมันว่า JQ1

00:04:41.000 --> 00:04:43.000
เนื่องจากเราไม่ใช่บริษัทยา

00:04:43.000 --> 00:04:46.000
เรามีความยืดหยุ่นที่จะทำบางอย่าง

00:04:46.000 --> 00:04:49.000
ซึ่งบริษัทยาทั่วไปไม่สามารถทำได้

00:04:49.000 --> 00:04:51.000
เราเริ่มที่จะส่งข้อมูลนี้ให้เพื่อนๆ

00:04:51.000 --> 00:04:53.000
ห้องแล็ปของผมค่อนข้างเล็ก

00:04:53.000 --> 00:04:55.000
เราจึงส่งไปหาคนอื่นๆเพื่อดูว่าโมเลกุลมันทำงานเป็นอย่างไร

00:04:55.000 --> 00:04:57.000
เราส่งตัวอย่างไปที่อ๊อกซ์ฟอรด์ ประเทศอังกฤษ

00:04:57.000 --> 00:05:00.000
ที่ซึ่งนักถ่ายภาพคริสตัลด้วยเอ็กซ์เรย์ที่นั่นได้ถ่ายภาพนี้

00:05:00.000 --> 00:05:02.000
ซึ่งช่วยให้เราเข้าใจ

00:05:02.000 --> 00:05:05.000
ว่าทำไมโมเลกุลนี้จึงมีประสิทธิภาพสุงในการจับโปรตีนนี้

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
เราเรียกว่ารูปร่างมันเข้ากันได้อย่างพอดี

00:05:07.000 --> 00:05:09.000
อย่างกับมือและถุงมือ

NOTE Paragraph

00:05:09.000 --> 00:05:11.000
มะเร็งนี้พบได้น้อยมาก

00:05:11.000 --> 00:05:13.000
มะเร็งที่ชอบโปรตีน BRD4 มาก

00:05:13.000 --> 00:05:16.000
เราจึงทำการทดลองด้วยตัวอย่างมะเร็ง

00:05:16.000 --> 00:05:19.000
ที่เราได้จากหมอพยาธิวิทยา แห่งโรงพยาบาล Brigham Women

00:05:19.000 --> 00:05:22.000
และเมื่อเราให้สารนี้กับเซลล์มะเร็ง

00:05:22.000 --> 00:05:24.000
ผลที่ได้ค่อนข้างชัดเจน

00:05:24.000 --> 00:05:26.000
เซลล์มะเร็ง

00:05:26.000 --> 00:05:28.000
เซลล์เล็กๆ กลมๆ และแบ่งตัวเร็ว

00:05:28.000 --> 00:05:30.000
เริ่มมีแขนขาและรอยยื่นออกมา

00:05:30.000 --> 00:05:32.000
หน้าตาพวกมันเริ่มเปลี่ยนไป

00:05:32.000 --> 00:05:34.000
ผลที่ได้คือ เซลล์มะเร็ง

00:05:34.000 --> 00:05:36.000
มันเริ่มลืมไปว่ามันเป็นเซลล์มะเร็ง

00:05:36.000 --> 00:05:39.000
และเริ่มเปลี่ยนเป็นเซลล์ปกติ

NOTE Paragraph

00:05:39.000 --> 00:05:42.000
มันทำให้เราตื่นเต้นกันมา

00:05:42.000 --> 00:05:45.000
ขั้นต่อไปคือเอาโมเลกุลนี้ไปทดลองกับหนุ

00:05:45.000 --> 00:05:48.000
แต่ปัญหาคือ เราไม่มีหนูทดลองสายพันธุ์ที่เป็นมะเร็งนี้

00:05:48.000 --> 00:05:51.000
ในขณะที่เรากำลังทดลองอยู่นั้น

00:05:51.000 --> 00:05:54.000
ผมกำลังรักษานักดับเพลิงวัย 29 ปีจากรัฐคอนเนคติกัต คนหนึี่ง

00:05:54.000 --> 00:05:57.000
ซึ่งป่วยอยู่ในระยะสุดท้าย

00:05:57.000 --> 00:05:59.000
ด้วยมะเร็งชนิดนี้

00:05:59.000 --> 00:06:01.000
มะเร็งที่ชอบโปรตีน BRD4 นี้

00:06:01.000 --> 00:06:03.000
กำลังลุกลามเต็มปอดด้านซ้ายของเขา

00:06:03.000 --> 00:06:05.000
เราจึงต้องใส่ท่อระบายน้ำออกจากช่องเยื่อหุ้มปอดเขา

00:06:05.000 --> 00:06:07.000
และทุกๆรอบที่พยาบาลเปลียนเวร

00:06:07.000 --> 00:06:09.000
ก็ต้องมาเทน้ำและเนื้อมะเร็งเหล่านี้ทิ้ง

00:06:09.000 --> 00:06:11.000
ดังนั้นเราจึงขออนุญาตผู้ป่วยรายนี้

00:06:11.000 --> 00:06:13.000
ว่าเขายินดีร่วมมือกับเราหรือไม่

00:06:13.000 --> 00:06:17.000
เราขอตัวอย่างชิ้นเนื้อมะเร็งที่ออกมา

00:06:17.000 --> 00:06:19.000
จากท่อระบายในช่องเยื่อหุ้มปอด

00:06:19.000 --> 00:06:21.000
และนำเนื้อเยื่อเหล่านี้มาใส่ในหนู

00:06:21.000 --> 00:06:23.000
และพยายามที่จะทำการวิจัย

00:06:23.000 --> 00:06:25.000
และทดลองกับยาใหม่นี้

00:06:25.000 --> 00:06:28.000
ซึ่งเราไม่สามารถที่จะทำการทดลองนี้ในคนได้ เนื่องจากเหตุผลทางจริยธรรม

00:06:28.000 --> 00:06:31.000
ซึ่งเขาก็ยินยอมให้เราทำ

00:06:31.000 --> 00:06:33.000
ณ.สถาบันภาพรังสีในสัตว์ Lurie Family Center

00:06:33.000 --> 00:06:36.000
เพื่อนร่วมงานผม แอนดรูว์ คัง ทำให้มะเร็งชนิดนี้โตในหนูได้สำเร็จ

00:06:36.000 --> 00:06:38.000
โดยไม่ต้องแม้แต่จะนำไปเพาะเลี้ยงก่อน

NOTE Paragraph

00:06:38.000 --> 00:06:41.000
และนี่เป็นภาพ PET สแกนของหนู ซึ่งเราเรียกมันว่า เพ็ดเพ็ด

00:06:41.000 --> 00:06:43.000
มะเร็งมันเติบโต

00:06:43.000 --> 00:06:46.000
ดังที่เห็นสีแดงนี้ เป็นก้อนใหญ่ที่ขาหลังของหนู

00:06:46.000 --> 00:06:48.000
และเมื่อเรารักษามันด้วยยาใหม่

00:06:48.000 --> 00:06:50.000
ก้อนมะเร็งที่หิวโหยน้ำตาลนี้

00:06:50.000 --> 00:06:52.000
ซึ่งเติบโตอย่างรวดเร็ว จางลง

00:06:52.000 --> 00:06:54.000
และในหนูที่อยู่ด้านขวา

00:06:54.000 --> 00:06:57.000
คุณจะเห็นว่ามะเร็งมันตอบสนองต่อการรักษา

00:06:57.000 --> 00:06:59.000
ขณะนี้งานวิจัยทางคลินิกของเรา

00:06:59.000 --> 00:07:01.000
ในหนูทดลองสี่ตัวได้เสร็จสิ้นลงแล้ว

00:07:01.000 --> 00:07:03.000
และทุกครั้งที่ทดลอง เราได้ผลเหมือนเดิมทุกครั้ง

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
หนูที่ได้ยามะเร็งนี้ มีชีวิตรอด

00:07:05.000 --> 00:07:08.000
และหนูที่ไม่ได้ยา เสียชีวิตอย่างรวดเร็ว

NOTE Paragraph

00:07:10.000 --> 00:07:12.000
เราจึงเริ่มที่จะสงสัยว่า

00:07:12.000 --> 00:07:14.000
ณ.จุดนี้ถ้าเป็นบริษัทยาจะทำอย่างไรต่อ

00:07:14.000 --> 00:07:16.000
พวกเขาคงต้องเก็บมันเป็นความลับ

00:07:16.000 --> 00:07:18.000
จนกระทั่งเขาสามารถเปลี่ยนยาต้นแบบ

00:07:18.000 --> 00:07:20.000
เป็นยาที่สามารถนำมารักษาได้จริง

00:07:20.000 --> 00:07:22.000
แต่เรากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม

00:07:22.000 --> 00:07:24.000
เราจึงได้ตีพิมพ์งานวิจัย

00:07:24.000 --> 00:07:26.000
ของการค้นพบนี้

00:07:26.000 --> 00:07:28.000
ตั้งแต่ระยะเริ่มแรกของการค้นพบ

00:07:28.000 --> 00:07:31.000
เราเปิดเผยข้อมูลทางเคมีของโมเลกุลนี้สูสาธารณะ

00:07:31.000 --> 00:07:33.000
ซึ่งปกติมันควรจะเป็นความลับของเรา

00:07:33.000 --> 00:07:35.000
เราบอกให้คนทั่วไปรู้ว่า จะสร้างโมเลกุลนี้ได้อย่างไร

00:07:35.000 --> 00:07:37.000
เราให้อีเมล์ของเราไป

00:07:37.000 --> 00:07:39.000
โดยแจ้งไปว่า ถ้าใครเขียนมาหาเรา

00:07:39.000 --> 00:07:41.000
เราจะส่งตัวอย่างโมเลกุลให้

00:07:41.000 --> 00:07:43.000
หรืออาจจะพูดได้ว่า

00:07:43.000 --> 00:07:45.000
เราได้สร้างบรรยากาศแห่งการแข็งขันให้กับห้องแล็ปของเรา

00:07:45.000 --> 00:07:47.000
และนี่ก็ดันประสบความสำเร็จเสียด้วย

NOTE Paragraph

00:07:47.000 --> 00:07:49.000
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:49.000 --> 00:07:51.000
เป็นเพราะเราแบ่งปันโมเลกุลนี้

00:07:51.000 --> 00:07:53.000
ตั้งแต่ธันวาคมของปีที่แล้ว

00:07:53.000 --> 00:07:55.000
ให้กับห้องแล็ป 40 แห่งในอเมริกา

00:07:55.000 --> 00:07:57.000
และอีก 30 แห่งในยุโรป

00:07:57.000 --> 00:07:59.000
หลายๆแห่งเป็นบริษัทยา

00:07:59.000 --> 00:08:01.000
ที่กำลังหาทางที่จะเข้ามาศึกษา

00:08:01.000 --> 00:08:03.000
วิธีรักษามะเร็งที่พบไม่บ่อยชนิดนี้

00:08:03.000 --> 00:08:05.000
เป็นที่น่ายินดี ที่ในปัจจุบัน

00:08:05.000 --> 00:08:07.000
มีความต้องการที่จะทำงานในอุตสาหกรรมนี้ค่อนข้างสูง

00:08:09.000 --> 00:08:12.000
ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่เราได้รับกลับมาจากห้องแล็ปเหล่านี้

00:08:12.000 --> 00:08:14.000
เกี่ยวกับการนำโมเลกุลนี้ไปใช้

00:08:14.000 --> 00:08:16.000
ทำให้เราเข้าใจ

00:08:16.000 --> 00:08:18.000
สิ่งที่เราไม่สามารถรู้ได้จากการทำงานเพียงลำพัง

00:08:18.000 --> 00:08:20.000
เซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยานี้

00:08:20.000 --> 00:08:23.000
เปลี่ยนกลับไปเป็นเม็ดเลือดขาวปกติ

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
หนูที่เป็นโรคมะเร็ง multiple myeloma

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
ซึ่งเป็นมะเร็งไขกระดูกที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาด

00:08:28.000 --> 00:08:30.000
ตอบสนองอย่างน่าอัศจรรย์

00:08:30.000 --> 00:08:32.000
ต่อการรักษาด้วยยานี้

00:08:32.000 --> 00:08:34.000
คุณอาจจะเคยได้ยินว่าเซลล์ไขมันมันมีความทรงจำ

00:08:34.000 --> 00:08:38.000
ดีจังที่ผมมีตัวอย่างให้คุณเห็น

00:08:38.000 --> 00:08:40.000
อันที่จริงแล้ว โมเลกุลนี้

00:08:40.000 --> 00:08:43.000
ป้องกันเซลล์ต้นกำเนิดของเซลล์ไขมันหรือ adipocyte

00:08:43.000 --> 00:08:46.000
ไม่ให้จำได้ว่าสร้างไขมันยังไง

00:08:46.000 --> 00:08:48.000
หนูซึ่งเราให้กินอาหารไขมันสูง

00:08:48.000 --> 00:08:51.000
เหมือนเพื่อนร่วมเมืองชิคาโกของผม

00:08:51.000 --> 00:08:53.000
ไม่เป็นไขมันสะสมที่ตับ

00:08:53.000 --> 00:08:56.000
ซึ่งเป็นปัญหาทางสุขภาพที่สำคัญ

NOTE Paragraph

00:08:56.000 --> 00:08:58.000
สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากทำงานวิจัยนี้

00:08:58.000 --> 00:09:00.000
ไม่เฉพาะแค่ที่แล็ปของผม แต่ทั้งสถาบัน

00:09:00.000 --> 00:09:02.000
รวมไปถึงโรงเรียนแพทย์ Harvard

00:09:02.000 --> 00:09:04.000
ว่าเรามีทรัพยากรที่พิเศษทางวิชาการ

00:09:04.000 --> 00:09:06.000
สำหรับการค้นพบยาใหม่ๆ

00:09:06.000 --> 00:09:08.000
สถาบันของเรา

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
ได้ทดสอบโมเลกุลสำหรับมะเร็งใหม่ๆ

00:09:10.000 --> 00:09:12.000
มากกว่าที่อื่น

00:09:12.000 --> 00:09:14.000
แต่เราไม่เคยผลิตออกมาเป็นตัวยา

00:09:14.000 --> 00:09:16.000
ด้วยเหตุผลทั้งหมดที่คุณเห็นอยู่นี้

00:09:16.000 --> 00:09:19.000
เราเชื่อว่ามันมีโอกาสที่ยิ่งใหญ่สำหรับสถาบันวิชาการ

00:09:19.000 --> 00:09:22.000
ที่จะมีส่วนร่วมตั้งแต่ต้น ซึ่งเ็ป็นช่วงที่ยาก

00:09:22.000 --> 00:09:25.000
และใช้ความคิดสร้างสรรค์

00:09:25.000 --> 00:09:27.000
ของการค้นพบยาต้นแบบ

NOTE Paragraph

00:09:29.000 --> 00:09:31.000
แล้วจากนี้ จะมีอะไรต่อไป?

00:09:31.000 --> 00:09:33.000
เรามีโมเลกุลนี้แล้ว แต่มันยังไม่อยู่ในรูปของยา

00:09:33.000 --> 00:09:36.000
มันยังไม่อยู่ในรูปที่กินได้

00:09:36.000 --> 00:09:39.000
เราต้องปรับอีก เพื่อทำให้มันใช้กับผู้ป่วยได้จริง

00:09:39.000 --> 00:09:41.000
และทุกคนภายในแล็ป

00:09:41.000 --> 00:09:43.000
โดยเฉพาะคนที่ทำงานกับผู้ป่วยโดยตรง

00:09:43.000 --> 00:09:45.000
แทบจะอดใจไม่ไหว

00:09:45.000 --> 00:09:47.000
ที่จะได้ใช้ยาที่พัฒนาจากโมเลกุลนี้

00:09:47.000 --> 00:09:49.000
ซึ่งณ.จุดนี้ ผมคงต้องพูดว่า

00:09:49.000 --> 00:09:51.000
เราต้องการความรู้ ความช่วยเหลือ

00:09:51.000 --> 00:09:53.000
และการร่วมมือจากท่าน

00:09:53.000 --> 00:09:55.000
เราต่างจากบริษัทยา

00:09:55.000 --> 00:09:58.000
เราไม่มีระบบการผลิตที่จะนำโมเลกุลนี้ไปพัฒนาต่อ

00:09:58.000 --> 00:10:01.000
เราไม่มีทีมนักขายและนักการตลาด

00:10:01.000 --> 00:10:04.000
ที่จะบอกเราว่าจะวางตำแหน่งการตลาดแข่งกับยาอื่นๆอย่างไร

00:10:04.000 --> 00:10:06.000
แต่ที่เรามีคือความยืดหยุ่นของการเป็นสถาบันวิชาการ

00:10:06.000 --> 00:10:09.000
ที่จะทำงานร่วมกับคนที่มีความสามารถ มีแรงใจ

00:10:09.000 --> 00:10:12.000
กระตือรือร้น และถ้าเป็นไปได้มีเงินสนับสนุนก้อนใหญ่

00:10:12.000 --> 00:10:14.000
ที่จะนำโมเลกุลนี้ไปศึกษาต่อในผู้ป่วย

00:10:14.000 --> 00:10:16.000
ในขณะเดียวกัน ก็ยังยินยอมให้เรา

00:10:16.000 --> 00:10:19.000
แบ่งปันยาต้นแบบนี้กับคนทั่วโลก

NOTE Paragraph

00:10:19.000 --> 00:10:21.000
โมเลกุลนี้กำลังจะออกจากแล็ปของเรา

00:10:21.000 --> 00:10:23.000
และไปสู่บริษัทก่อตั้งใหม่เล็กๆ

00:10:23.000 --> 00:10:25.000
ที่มีชื่อว่า Tensha Therapeutiecs

00:10:25.000 --> 00:10:28.000
และนี่เป็นโมเลกุลตัวที่ 4 ของกลุ่ม

00:10:28.000 --> 00:10:31.000
ที่ออกไปจากสายการผลิตยาเล็กๆของเรา

00:10:31.000 --> 00:10:34.000
มีสองชนิดเป็นยาทา

00:10:34.000 --> 00:10:37.000
สำหรับมะเร็งต่อมน้ำเหลืองที่ผิวหนัง

00:10:37.000 --> 00:10:40.000
ยากินสำหรับรักษามะเร็งไขกระดูก

00:10:40.000 --> 00:10:42.000
กำลังที่จะได้นำมาใช้กับผู้ป่วย

00:10:42.000 --> 00:10:44.000
สำหรับงานวิจัยทางคลินิกในเดือนกค.ของปีนี้

00:10:44.000 --> 00:10:47.000
สำหรับเรา ถือว่าเป็นก้าวที่สำคัญและน่าตื่นเต้น

00:10:48.000 --> 00:10:50.000
ผมอยากจะจบการสนทนาด้วยไอเดียสองข้อด้วยกัน

00:10:50.000 --> 00:10:52.000
ข้อแรกคือ

00:10:52.000 --> 00:10:55.000
ถ้าการทำงานวิจัยนี้จะมีอะไรที่พิเศษ

00:10:55.000 --> 00:10:57.000
ส่วนที่เป็นวิทยาศาสตร์นั้นพิเศษน้อยกว่าในส่วนกระบวนการ

00:10:57.000 --> 00:10:59.000
สำหรับเราแล้ว นี่เป็นการทดลองทางสังคม

00:10:59.000 --> 00:11:02.000
การทดลองที่จะดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

00:11:02.000 --> 00:11:05.000
ถ้าเราเปิดกว้างและซื้อสัตย์

00:11:05.000 --> 00:11:07.000
ตั้งแต่ระยะแรกของการค้นพบโครงสร้างทางเคมี

00:11:07.000 --> 00:11:09.000
เท่าที่จะเป็นไปได้

NOTE Paragraph

00:11:09.000 --> 00:11:11.000
ตัวอักษรและตัวเลขเหล่านี้

00:11:11.000 --> 00:11:13.000
สัญลักษณ์และเครื่องหมายวงเล็บ

00:11:13.000 --> 00:11:15.000
ซึ่งผมคิดว่าสามารถจะส่งเป็นข้อความได้

00:11:15.000 --> 00:11:17.000
หรือทวิต ไปทั่วโลก

00:11:17.000 --> 00:11:20.000
เป็นสูตรเคมีของสารตั้งต้นของเรา

00:11:20.000 --> 00:11:22.000
มันเป็นข้อมูลที่เราต้องการมากที่สุด

00:11:22.000 --> 00:11:24.000
จากบริษัทยา

00:11:24.000 --> 00:11:26.000
ข้อมูล

00:11:26.000 --> 00:11:29.000
ที่จะบอกเราว่ายาตั้งต้นเหล่านี้ทำงานยังไง

00:11:29.000 --> 00:11:32.000
แต่ข้อมูลเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นความลับ

00:11:32.000 --> 00:11:34.000
เราจึงได้นำ

00:11:34.000 --> 00:11:36.000
กระบวนการที่ประสบความสำเร็จอย่างสวยงาน

00:11:36.000 --> 00:11:39.000
ของอุตสาหกรรมทางคอมพิวเตอร์ 2 หลักการด้วยกัน

00:11:39.000 --> 00:11:42.000
นั่นคือ โอเพนซอรส์และ crowdsourcing

00:11:42.000 --> 00:11:46.000
เพื่อเร่งอย่างระมัดระวัง

00:11:46.000 --> 00:11:49.000
การพัฒนายาที่จำเพาะเหล่านี้

00:11:49.000 --> 00:11:51.000
ไปสู่ผู้ป่วยโรคมะเร็ง

NOTE Paragraph

00:11:51.000 --> 00:11:54.000
ปัจจุบันโมเดลทางธุรกิจเกี่ยวข้องกับคุณด้วย

00:11:54.000 --> 00:11:56.000
งานวิจัยได้รับทุนสนับสนุนจากภาคประชาชาน

00:11:56.000 --> 00:11:58.000
โดยได้รับทุนผ่านทางหลาย ๆ หน่วยงาน

00:11:58.000 --> 00:12:00.000
สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ในบอสตัน

00:12:00.000 --> 00:12:02.000
นั่นคือพวกคุณทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะมะเร็ง และผมก็ชื่นชม

00:12:02.000 --> 00:12:05.000
พวกคุณขี่จักรยานข้ามรัฐ หรือเดินเพื่อการกุศล

00:12:05.000 --> 00:12:07.000
(เสียงหัวเราะ)

00:12:07.000 --> 00:12:09.000
ผมไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ในที่อื่นเลย

00:12:09.000 --> 00:12:11.000
การช่วยเหลือที่พิเศษ

00:12:11.000 --> 00:12:13.000
สำหรับงานวิจัยทางมะเร็ง

00:12:13.000 --> 00:12:15.000
ดังนั้นผมอยากจะขอบคุณ

00:12:15.000 --> 00:12:18.000
สำหรับการมีส่วนร่วม

00:12:18.000 --> 00:12:21.000
และที่สำคัญที่สุดคือ ความเชื่อมั่นที่คุณมีให้กับงานของเรา

NOTE Paragraph

00:12:21.000 --> 00:12:26.000
(ปรบมือ)