WEBVTT

00:00:11.180 --> 00:00:14.420
(บาหลี อินโดนีเซีย)

00:00:15.680 --> 00:00:21.420
เพราะพระอาทิตย์ตกเวลาเดียวกันทั้งปีที่บาหลี

00:00:22.780 --> 00:00:25.660
ให้ความรู้สึกว่าเวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลง

00:00:25.660 --> 00:00:28.700
เป็นแค่หน้าร้อนที่ยาวนาน

00:00:32.880 --> 00:00:35.820
มันมีความรู้สึกสงบสุข

00:00:35.820 --> 00:00:38.480
และไม่รู้สึกถึงความเร่งรีบ

00:00:39.740 --> 00:00:43.980
เป็นกิจวัตรที่สอดคล้อง
กับจังหวะของโลกหมุนรอบตัวคุณ

00:00:43.980 --> 00:00:45.480
[เสียงเป็ดร้อง]

00:00:52.100 --> 00:00:55.500
(วาดภาพชีวิตที่บาหลี)

00:00:59.100 --> 00:01:01.980
นิวยอร์คคือเมืองที่ฉันจากมา
และเป็นเมืองที่ฉันเติบโตมา

00:01:01.980 --> 00:01:04.960
และจะเป็นที่ๆฉันจะกลับไปเสมอ

00:01:05.340 --> 00:01:08.920
แต่ฉันก็รู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุด

00:01:10.620 --> 00:01:11.920
ที่จะทำให้ได้งานที่ดี

00:01:12.780 --> 00:01:13.940
คือเวลาและพื้นที่

00:01:13.940 --> 00:01:15.560
บาหลี

00:01:15.560 --> 00:01:17.760
เป็นที่ที่ฉันได้มันมามากที่สุด

00:01:22.940 --> 00:01:25.840
ฉันตื่นประมาณหกโมงครึ่ง

00:01:25.840 --> 00:01:28.140
เพราะว่าแสงพระอาทิตย์ขึ้นจ้ามาก

00:01:29.520 --> 00:01:33.640
เวลาแปดโมงครึ่ง
ฉันจะเริ่มเตรียมของในสตูดิโอ

00:01:34.900 --> 00:01:39.240
แมวจะถูกปล่อยไปข้างนอก 
เพื่อที่มันจะไม่วิ่งทับภาพวาด

00:01:47.720 --> 00:01:51.700
โนฟี่และวีวี่จะมาถึงตอนเก้าโมง

00:01:53.960 --> 00:01:56.980
วาดจากตรงนี้ไปถึงตรงนี้ใช่ไหม?

00:01:56.980 --> 00:01:57.800
ใช่

00:02:04.880 --> 00:02:10.320
สิบโมงครึ่งเนียวม่า
จะเอาของไปเซ่นไหว้ที่ศาล

00:02:30.560 --> 00:02:36.580
มันเป็นพิธีทางศาสนาที่ไม่เคยหยุด

00:02:41.720 --> 00:02:44.940
ทุกคนดูเเลพลังงานของเกาะนี้

00:02:44.960 --> 00:02:47.180
ทุกคนให้อาหารมัน

00:02:52.060 --> 00:02:56.960
ที่บาหลีมีวัดที่สร้างขึ้นรอบๆ
น้ำพุธรรมชาติ

00:02:57.400 --> 00:03:00.440
คุณสัมผัสน้ำและรับรู้ถึง

00:03:00.440 --> 00:03:03.099
ความศรัทธาอันแรงกล้า

00:03:03.100 --> 00:03:06.100
สำหรับที่นี่และสสารนี้

00:03:08.180 --> 00:03:12.780
เมื่อคุณได้เข้าไปข้างในคุณสัมผัสถึงอำนาจ

00:03:13.340 --> 00:03:16.160
ความรู้สึกของการดำดิ่งลงไปและเข้าไปข้างใน

00:03:18.740 --> 00:03:22.980
วันต่อมาฉันรู้สึกว่าได้
ปลดปล่อยบางอย่างออกไปเสมอ

00:03:22.980 --> 00:03:27.640
ว่าได้ปล่อยวางสิ่งที่เคยแบกไว้

00:03:28.500 --> 00:03:33.140
ฉันอยากจะวาดอะไรบางอย่าง
เกี่ยวกับประสบการณ์นี้

00:03:34.020 --> 00:03:38.340
เพื่อที่จะพยายามสร้าง
ความทรงจำที่มองเห็นได้

00:03:45.820 --> 00:03:49.540
ภาพวาดไม่ใช่สิ่ง
ที่อยู่ได้นานในเมืองร้อน

00:03:50.140 --> 00:03:52.600
กระดาษไม่ทนทาน

00:03:53.280 --> 00:03:55.420
และอากาศก็ชื้นมาก

00:03:55.420 --> 00:03:58.780
ดีงนั้นกระดาษหลายแผ่นจะผิดรูปในไม่กี่วัน

00:03:59.240 --> 00:04:03.140
ฉันสามารถหาตู้กระจกแบบง่ายๆ

00:04:03.140 --> 00:04:06.260
เพื่อที่จะใส่เครื่องลดความชื้นเข้าไปได้

00:04:06.680 --> 00:04:10.520
ภาพที่ไม่ได้ใช้งานจะถูกเก็บไว้ในนี้

00:04:18.360 --> 00:04:22.120
ปเนสตานันเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ถูกสร้างโดย

00:04:22.120 --> 00:04:25.020
ชุมชนศิลปินพื้นบ้านของบาหลี

00:04:25.880 --> 00:04:27.760
ชาวต่างชาติเริ่มย้ายเข้ามา

00:04:27.760 --> 00:04:31.159
และเริ่มมีการพัฒนามาถึงท้องนา

00:04:32.100 --> 00:04:34.320
มันเป็นการรุกรานที่เกิดขึ้น

00:04:34.320 --> 00:04:37.340
จากการที่พวกเรานักท่องเที่ยวมาอยู่ที่นี่

00:04:37.920 --> 00:04:41.580
ในระยะเวลาแค่สามปีที่ฉันมาอยู่ที่นี่ 
ฉันเห็นการเปลี่ยนแปลงมากมาย

00:04:42.840 --> 00:04:47.080
แต่ชีวิตยังดำเนินต่อไป

00:04:47.480 --> 00:04:49.260
โดยไม่ได้ถูกรบกวนจากสิ่งนี้

00:04:52.120 --> 00:04:56.020
ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่และไม่มีเพื่อนเลยสักคน

00:05:04.000 --> 00:05:07.500
สิ่งที่น่ากลัวที่สุด
คือความรักของฉันได้จบลง

00:05:07.500 --> 00:05:12.760
และฉันไม่แน่ใจว่าจะทำงาน
ได้อย่างไรหากไม่มีคนรัก

00:05:14.580 --> 00:05:20.039
เพราะฉันรู้สึกเสมอว่า
ความรักนำความเบิกบานเข้ามา

00:05:20.039 --> 00:05:23.899
และนั่นคือแรงบันดาลใจในการวาดภาพของฉัน

00:05:23.899 --> 00:05:25.720
ตลอดเวลาที่ผ่านมา

00:05:25.720 --> 00:05:28.500
อย่างน้อยก็งานที่ฉันคิดว่าดีที่สุด

00:05:29.480 --> 00:05:30.600
และฉันคิดว่า

00:05:32.280 --> 00:05:34.560
"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพได้ไหม
ถ้าฉันเสียใจ"

00:05:34.560 --> 00:05:36.300
"ฉันไม่รู้ว่าจะวาดภาพได้ไหมถ้าหดหู่"

00:05:36.300 --> 00:05:39.820
"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพได้ไหมถ้าฉันกลัว"

00:05:40.540 --> 00:05:45.000
จริงๆมันดีมากที่ฉันมีการวาดภาพ

00:05:45.000 --> 00:05:49.020
เพราะว่ามันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
ที่ยังเหมือนเดิม

00:05:50.520 --> 00:05:53.060
ฉันที่อยู่ในสตูดิโอกับกระดาษวาดภาพ

00:05:53.060 --> 00:05:56.060
จะอยู่ตรงนั้นไม่ว่าฉันจะมีความรักหรือไม่

00:05:56.340 --> 00:05:58.900
มันไม่ง่ายเหมือนกับเวลาคุณมีความรัก

00:05:58.900 --> 00:06:00.400
แต่มันทำได้

00:06:00.400 --> 00:06:03.740
และมันดีที่มีงานที่ทำให้คุณอยู่ได้

00:06:05.580 --> 00:06:08.200
(หอศิลป์,โซโห,แมนแฮตตัน)

00:06:27.660 --> 00:06:31.300
เมื่อฉันมีโอกาสได้แสดงผลงานที่หอศิลป์

00:06:31.740 --> 00:06:36.720
ฉันต้องการจินตนาการถึงพลังงาน
ในรูปแบบที่จับต้องได้

00:06:38.420 --> 00:06:40.640
ฉันวาดการเติบโดของตัวอ่อน

00:06:41.060 --> 00:06:44.760
ฉันศึกษาแผนภาพวิทยาศาสตร์
เกี่ยวกับการแบ่งเซลล์

00:06:47.620 --> 00:06:49.980
และวาดตามรูปแบบนั้นเกี่ยวกับ
การดำเนินชีวิต

00:06:50.720 --> 00:06:53.380
จบที่การแตกสลายของร่างกาย

00:06:54.340 --> 00:06:56.300
กลับสู่ความไร้รูปแบบ

00:07:10.080 --> 00:07:14.280
ฉันรู้ว่าฉันอยากจะวาดภาพใหญ่หนึ่งรูป
ในห้องรูปไข่

00:07:14.280 --> 00:07:17.140
ให้แสดงในอากาศแบบเดิม

00:07:17.700 --> 00:07:20.800
อากาศที่เปราะบางแต่ยังเกาะอยู่ด้วยกัน

00:07:21.720 --> 00:07:28.180
ผลงานที่ไม่ได้ถูกใส่กรอบ
เป็นการแสดงลักษณะชัดเจนของความอ่อนแอ

00:07:28.180 --> 00:07:31.660
นั่นคือความรู้สึกแท้จริงของฉัน
ในปีที่อยู่ในบาหลี

00:07:31.660 --> 00:07:32.940
อ่อนแอมากๆ

00:07:43.640 --> 00:07:46.840
แอรอนแสดงดนตรีในพื้นที่่ที่จัดแสดงภาพ

00:07:48.900 --> 00:07:52.040
มันเป็นองค์ประกอบที่เบาบาง

00:07:52.040 --> 00:07:54.720
ที่ทำให้รู้สึกถึงลมหายใจเข้าช้าๆ

00:07:57.400 --> 00:07:59.779
และฉันรู้สึกว่าจริงๆแล้ว

00:07:59.779 --> 00:08:03.960
เสียงกาเมลันของแอรอน
ให้ความรู้สึกสงบกับบรรยากาศที่นี่

00:08:03.960 --> 00:08:07.940
ทำให้ผู้คนรู้สึกว่า
ได้เดินเข้ามาสู่ที่พำนับทางจิตใจ

00:08:07.940 --> 00:08:09.160
เมื่อมาจาก
ถนนที่วุ่นวาย

00:08:10.570 --> 00:08:11.700
ฉันรู้

00:08:11.710 --> 00:08:13.800
โดยเฉพาะเวลาเจอสิ่งที่ฉันรัก

00:08:13.800 --> 00:08:16.380
บางทีฉันอาจจะเดินทางมาไกล

00:08:17.100 --> 00:08:20.440
บางครั้งคุณใช้เวลาแค่สามสิบวินาทีกับมัน

00:08:22.800 --> 00:08:24.120
ฉันคิดจริงจังเกี่ยวกับ

00:08:24.120 --> 00:08:27.180
เวลาที่คนเราใช้ในการเสพงานศิลปะ

00:08:28.700 --> 00:08:33.260
และฉันอยากจะสร้างบรรยากาศให้
ใครบางคนได้มีเวลาเพียงพอ

00:08:33.260 --> 00:08:35.740
ที่จะเดินทางผ่านภาพวาดในจิตใจของเขา

00:08:39.160 --> 00:08:44.500
ฉันตระหนักว่าช่วงเวลานั้นสวยงามมากกว่า
ผลงานใดๆ

00:08:44.500 --> 00:08:49.000
เพราะว่าอิทธิพลของผลงานที่
ฉันไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้

00:08:54.860 --> 00:08:59.580
(ตั้งแต่จบการถ่ายทำ หลุยส์ได้พบคนรัก
และตอนนี้พวกเค้ามีลูกด้วยกัน)

00:08:59.580 --> 00:09:02.760
(พวกเขายังอาศัยอยู่ที่บาหลี)