1
00:00:11,180 --> 00:00:14,420
(บาหลี อินโดนีเซีย)

2
00:00:15,680 --> 00:00:21,420
เพราะพระอาทิตย์ตกเวลาเดียวกันทั้งปีที่บาหลี

3
00:00:22,780 --> 00:00:25,660
ให้ความรู้สึกว่าเวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลง

4
00:00:25,660 --> 00:00:28,700
เป็นแค่หน้าร้อนที่ยาวนาน

5
00:00:32,880 --> 00:00:35,820
มันมีความรู้สึกสงบสุข

6
00:00:35,820 --> 00:00:38,480
และไม่รู้สึกถึงความเร่งรีบ

7
00:00:39,740 --> 00:00:43,980
เป็นกิจวัตรที่สอดคล้อง
กับจังหวะของโลกหมุนรอบตัวคุณ

8
00:00:43,980 --> 00:00:45,480
[เสียงเป็ดร้อง]

9
00:00:52,100 --> 00:00:55,500
(วาดภาพชีวิตที่บาหลี)

10
00:00:59,100 --> 00:01:01,980
นิวยอร์คคือเมืองที่ฉันจากมา
และเป็นเมืองที่ฉันเติบโตมา

11
00:01:01,980 --> 00:01:04,960
และจะเป็นที่ๆฉันจะกลับไปเสมอ

12
00:01:05,340 --> 00:01:08,920
แต่ฉันก็รู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุด

13
00:01:10,620 --> 00:01:11,920
ที่จะทำให้ได้งานที่ดี

14
00:01:12,780 --> 00:01:13,940
คือเวลาและพื้นที่

15
00:01:13,940 --> 00:01:15,560
บาหลี

16
00:01:15,560 --> 00:01:17,760
เป็นที่ที่ฉันได้มันมามากที่สุด

17
00:01:22,940 --> 00:01:25,840
ฉันตื่นประมาณหกโมงครึ่ง

18
00:01:25,840 --> 00:01:28,140
เพราะว่าแสงพระอาทิตย์ขึ้นจ้ามาก

19
00:01:29,520 --> 00:01:33,640
เวลาแปดโมงครึ่ง
ฉันจะเริ่มเตรียมของในสตูดิโอ

20
00:01:34,900 --> 00:01:39,240
แมวจะถูกปล่อยไปข้างนอก 
เพื่อที่มันจะไม่วิ่งทับภาพวาด

21
00:01:47,720 --> 00:01:51,700
โนฟี่และวีวี่จะมาถึงตอนเก้าโมง

22
00:01:53,960 --> 00:01:56,980
วาดจากตรงนี้ไปถึงตรงนี้ใช่ไหม?

23
00:01:56,980 --> 00:01:57,800
ใช่

24
00:02:04,880 --> 00:02:10,320
สิบโมงครึ่งเนียวม่า
จะเอาของไปเซ่นไหว้ที่ศาล

25
00:02:30,560 --> 00:02:36,580
มันเป็นพิธีทางศาสนาที่ไม่เคยหยุด

26
00:02:41,720 --> 00:02:44,940
ทุกคนดูเเลพลังงานของเกาะนี้

27
00:02:44,960 --> 00:02:47,180
ทุกคนให้อาหารมัน

28
00:02:52,060 --> 00:02:56,960
ที่บาหลีมีวัดที่สร้างขึ้นรอบๆ
น้ำพุธรรมชาติ

29
00:02:57,400 --> 00:03:00,440
คุณสัมผัสน้ำและรับรู้ถึง

30
00:03:00,440 --> 00:03:03,099
ความศรัทธาอันแรงกล้า

31
00:03:03,100 --> 00:03:06,100
สำหรับที่นี่และสสารนี้

32
00:03:08,180 --> 00:03:12,780
เมื่อคุณได้เข้าไปข้างในคุณสัมผัสถึงอำนาจ

33
00:03:13,340 --> 00:03:16,160
ความรู้สึกของการดำดิ่งลงไปและเข้าไปข้างใน

34
00:03:18,740 --> 00:03:22,980
วันต่อมาฉันรู้สึกว่าได้
ปลดปล่อยบางอย่างออกไปเสมอ

35
00:03:22,980 --> 00:03:27,640
ว่าได้ปล่อยวางสิ่งที่เคยแบกไว้

36
00:03:28,500 --> 00:03:33,140
ฉันอยากจะวาดอะไรบางอย่าง
เกี่ยวกับประสบการณ์นี้

37
00:03:34,020 --> 00:03:38,340
เพื่อที่จะพยายามสร้าง
ความทรงจำที่มองเห็นได้

38
00:03:45,820 --> 00:03:49,540
ภาพวาดไม่ใช่สิ่ง
ที่อยู่ได้นานในเมืองร้อน

39
00:03:50,140 --> 00:03:52,600
กระดาษไม่ทนทาน

40
00:03:53,280 --> 00:03:55,420
และอากาศก็ชื้นมาก

41
00:03:55,420 --> 00:03:58,780
ดีงนั้นกระดาษหลายแผ่นจะผิดรูปในไม่กี่วัน

42
00:03:59,240 --> 00:04:03,140
ฉันสามารถหาตู้กระจกแบบง่ายๆ

43
00:04:03,140 --> 00:04:06,260
เพื่อที่จะใส่เครื่องลดความชื้นเข้าไปได้

44
00:04:06,680 --> 00:04:10,520
ภาพที่ไม่ได้ใช้งานจะถูกเก็บไว้ในนี้

45
00:04:18,360 --> 00:04:22,120
ปเนสตานันเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ถูกสร้างโดย

46
00:04:22,120 --> 00:04:25,020
ชุมชนศิลปินพื้นบ้านของบาหลี

47
00:04:25,880 --> 00:04:27,760
ชาวต่างชาติเริ่มย้ายเข้ามา

48
00:04:27,760 --> 00:04:31,159
และเริ่มมีการพัฒนามาถึงท้องนา

49
00:04:32,100 --> 00:04:34,320
มันเป็นการรุกรานที่เกิดขึ้น

50
00:04:34,320 --> 00:04:37,340
จากการที่พวกเรานักท่องเที่ยวมาอยู่ที่นี่

51
00:04:37,920 --> 00:04:41,580
ในระยะเวลาแค่สามปีที่ฉันมาอยู่ที่นี่ 
ฉันเห็นการเปลี่ยนแปลงมากมาย

52
00:04:42,840 --> 00:04:47,080
แต่ชีวิตยังดำเนินต่อไป

53
00:04:47,480 --> 00:04:49,260
โดยไม่ได้ถูกรบกวนจากสิ่งนี้

54
00:04:52,120 --> 00:04:56,020
ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่และไม่มีเพื่อนเลยสักคน

55
00:05:04,000 --> 00:05:07,500
สิ่งที่น่ากลัวที่สุด
คือความรักของฉันได้จบลง

56
00:05:07,500 --> 00:05:12,760
และฉันไม่แน่ใจว่าจะทำงาน
ได้อย่างไรหากไม่มีคนรัก

57
00:05:14,580 --> 00:05:20,039
เพราะฉันรู้สึกเสมอว่า
ความรักนำความเบิกบานเข้ามา

58
00:05:20,039 --> 00:05:23,899
และนั่นคือแรงบันดาลใจในการวาดภาพของฉัน

59
00:05:23,899 --> 00:05:25,720
ตลอดเวลาที่ผ่านมา

60
00:05:25,720 --> 00:05:28,500
อย่างน้อยก็งานที่ฉันคิดว่าดีที่สุด

61
00:05:29,480 --> 00:05:30,600
และฉันคิดว่า

62
00:05:32,280 --> 00:05:34,560
"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพได้ไหม
ถ้าฉันเสียใจ"

63
00:05:34,560 --> 00:05:36,300
"ฉันไม่รู้ว่าจะวาดภาพได้ไหมถ้าหดหู่"

64
00:05:36,300 --> 00:05:39,820
"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพได้ไหมถ้าฉันกลัว"

65
00:05:40,540 --> 00:05:45,000
จริงๆมันดีมากที่ฉันมีการวาดภาพ

66
00:05:45,000 --> 00:05:49,020
เพราะว่ามันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
ที่ยังเหมือนเดิม

67
00:05:50,520 --> 00:05:53,060
ฉันที่อยู่ในสตูดิโอกับกระดาษวาดภาพ

68
00:05:53,060 --> 00:05:56,060
จะอยู่ตรงนั้นไม่ว่าฉันจะมีความรักหรือไม่

69
00:05:56,340 --> 00:05:58,900
มันไม่ง่ายเหมือนกับเวลาคุณมีความรัก

70
00:05:58,900 --> 00:06:00,400
แต่มันทำได้

71
00:06:00,400 --> 00:06:03,740
และมันดีที่มีงานที่ทำให้คุณอยู่ได้

72
00:06:05,580 --> 00:06:08,200
(หอศิลป์,โซโห,แมนแฮตตัน)

73
00:06:27,660 --> 00:06:31,300
เมื่อฉันมีโอกาสได้แสดงผลงานที่หอศิลป์

74
00:06:31,740 --> 00:06:36,720
ฉันต้องการจินตนาการถึงพลังงาน
ในรูปแบบที่จับต้องได้

75
00:06:38,420 --> 00:06:40,640
ฉันวาดการเติบโดของตัวอ่อน

76
00:06:41,060 --> 00:06:44,760
ฉันศึกษาแผนภาพวิทยาศาสตร์
เกี่ยวกับการแบ่งเซลล์

77
00:06:47,620 --> 00:06:49,980
และวาดตามรูปแบบนั้นเกี่ยวกับ
การดำเนินชีวิต

78
00:06:50,720 --> 00:06:53,380
จบที่การแตกสลายของร่างกาย

79
00:06:54,340 --> 00:06:56,300
กลับสู่ความไร้รูปแบบ

80
00:07:10,080 --> 00:07:14,280
ฉันรู้ว่าฉันอยากจะวาดภาพใหญ่หนึ่งรูป
ในห้องรูปไข่

81
00:07:14,280 --> 00:07:17,140
ให้แสดงในอากาศแบบเดิม

82
00:07:17,700 --> 00:07:20,800
อากาศที่เปราะบางแต่ยังเกาะอยู่ด้วยกัน

83
00:07:21,720 --> 00:07:28,180
ผลงานที่ไม่ได้ถูกใส่กรอบ
เป็นการแสดงลักษณะชัดเจนของความอ่อนแอ

84
00:07:28,180 --> 00:07:31,660
นั่นคือความรู้สึกแท้จริงของฉัน
ในปีที่อยู่ในบาหลี

85
00:07:31,660 --> 00:07:32,940
อ่อนแอมากๆ

86
00:07:43,640 --> 00:07:46,840
แอรอนแสดงดนตรีในพื้นที่่ที่จัดแสดงภาพ

87
00:07:48,900 --> 00:07:52,040
มันเป็นองค์ประกอบที่เบาบาง

88
00:07:52,040 --> 00:07:54,720
ที่ทำให้รู้สึกถึงลมหายใจเข้าช้าๆ

89
00:07:57,400 --> 00:07:59,779
และฉันรู้สึกว่าจริงๆแล้ว

90
00:07:59,779 --> 00:08:03,960
เสียงกาเมลันของแอรอน
ให้ความรู้สึกสงบกับบรรยากาศที่นี่

91
00:08:03,960 --> 00:08:07,940
ทำให้ผู้คนรู้สึกว่า
ได้เดินเข้ามาสู่ที่พำนับทางจิตใจ

92
00:08:07,940 --> 00:08:09,160
เมื่อมาจาก
ถนนที่วุ่นวาย

93
00:08:10,570 --> 00:08:11,700
ฉันรู้

94
00:08:11,710 --> 00:08:13,800
โดยเฉพาะเวลาเจอสิ่งที่ฉันรัก

95
00:08:13,800 --> 00:08:16,380
บางทีฉันอาจจะเดินทางมาไกล

96
00:08:17,100 --> 00:08:20,440
บางครั้งคุณใช้เวลาแค่สามสิบวินาทีกับมัน

97
00:08:22,800 --> 00:08:24,120
ฉันคิดจริงจังเกี่ยวกับ

98
00:08:24,120 --> 00:08:27,180
เวลาที่คนเราใช้ในการเสพงานศิลปะ

99
00:08:28,700 --> 00:08:33,260
และฉันอยากจะสร้างบรรยากาศให้
ใครบางคนได้มีเวลาเพียงพอ

100
00:08:33,260 --> 00:08:35,740
ที่จะเดินทางผ่านภาพวาดในจิตใจของเขา

101
00:08:39,160 --> 00:08:44,500
ฉันตระหนักว่าช่วงเวลานั้นสวยงามมากกว่า
ผลงานใดๆ

102
00:08:44,500 --> 00:08:49,000
เพราะว่าอิทธิพลของผลงานที่
ฉันไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้

103
00:08:54,860 --> 00:08:59,580
(ตั้งแต่จบการถ่ายทำ หลุยส์ได้พบคนรัก
และตอนนี้พวกเค้ามีลูกด้วยกัน)

104
00:08:59,580 --> 00:09:02,760
(พวกเขายังอาศัยอยู่ที่บาหลี)